«Και για το πείσμα σας, γουρούνια, θ' αντέχω...»

Αρχική Δημοσίευση από pop corn:

Spoiler

Προσωπικά δεν τους ήξερα, αλλά γνωρίζω αρκετά για το τι συμβαίνει στις φυλακές ώστε να ξέρω ποιον να πιστέψω.
Δεν θα κρίνω με όρους ηθικής την δολοφονία του, το μόνο που λέω είναι ότι δεν λυπάμαι για τον θάνατο ενός βασανιστή (πλην των παιδιών που έχασαν τον πατέρα τους).

Το γιατί οι 2 δολοφονίες δεν είναι το ίδιο, το γιατί κατανοώ τους λόγους που οδήγησαν στην μία είναι αρκετά μεγάλο ζήτημα, δεν έχω χρόνο να το συζητήσω τώρα. Οι φυλακές υποτίθεται πως σκοπό έχουν απλώς την στέρηση της ελευθερίας κάποιου που θεωρείται 'επικίνδυνος'. Στην πραγματικότητα όμως, εξοντώνουν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο σώμα, μυαλό και προσωπικότητα. Είναι κολαστήρια. Διάβασε την επιστολή της Κατερίνας Γκουλιώνη που παραθέτω στο αρχικό ποστ, ψάξε για το πείραμα της φυλακής του Stanford να δεις πώς η φυλακή λειτουργεί σαν πεδίο δημιουργίας βασανιστών, διάβασε τον θεατρικό διάλογο "ο χάρης δεσμώτης" που δίνω σε λινκ να δεις πώς η φυλακή καταστρέφει κάθε συναίσθημα οίκτου σε έναν που έχει υποστή βασανισμό και τον κάνει να ζητά μόνο εκδίκηση, τέλος ψάξε στο νετ να δεις τι λέει το σημείωμα που άφησε ο Καρέλι στον ανθρωποφύλακα πριν τον σκοτώσει, να δεις πώς έρχονται όλα αυτά και κάνουν κατανοητούς τους λόγους της δολοφονίας. Ο θάνατος ενός ανθρώπου ποτέ δεν είναι κάτι ευχάριστο. Αλλά ο τύπος βασάνιζε, ασκούσε βία. Αργά ή γρήγορα κάποιος θα έπαιρνε εκδίκηση. Δράση - αντίδραση λέγεται αυτό, νόμος της φυσικής.

αν βαριέσαι να τσεκάρεις, και γράφεις έτσι από φετίχ, χέσε μας. δεν θα μπω στην διαδικασία να επαναλαμβάνω όσα ήδη έχω πει.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από pop corn:

κορίτσια απαντάω με ένα ποστ και στις 2, νομίζω ότι το επιχείρημα είναι το ίδιο.


Το πείραμα του Stanford δεν το ανέφερα ως αιτιολογικό για την δολοφονία του δεσμοφύλακα, σου επιτρέπει όμως να ερμηνεύσεις κάποιες συμπεριφορές. Το πείραμα του Stanford έδωσε κάποια πολύ σημαντικά συμπεράσματα για το πώς η κατανομή της ισχύος μέσα στην φυλακή επιδρά στον ψυχισμό του κρατούμενου και του δεσμοφύλακα, που έχει άμεση σχέση με το θέμα. Θυμάσαι τον κρατούμενο που είχε πάθει νευρικό κλονισμό; Θυμάσαι πώς μέσα σε μια βδομάδα απλοί φοιτητές άρχισαν να εμφανίζουν σαδιστικές συμπεριφορές αναγκάζοντας τον καθηγητή να τερματίσει το πείραμα; Στο ίντερνετ κυκλοφορεί το σημείωμα που έδωσε ο Καρέλι στον δεσμοφύλακα πριν τον σκοτώσει. Δες το και κατανόησε πώς συνδέεται με τα συμπεράσματα του πειράματος. Δες πόσο νοσηρό περιβάλλον είναι η φυλακή. Υπάρχουν σε pdf επίσης πολλές κοινωνιολογικές διατριβές που εκθέτουν ανάλογα συμπεράσματα σχετικά με το πείραμα.

Οσον αφορά την συμμετοχή των φοιτητών, αν απλοί φοιτητές άρχισαν να εμφανίζουν νοσηρές συμπεριφορές μέσα σε μια βδομάδα σκέψου τι γίνεται σε πραγματικές συνθήκες!

Για τον Καρέλι συγκεκριμένα, ξέρω ότι είχε καταδικαστεί για ανθρωποκτονία και ένοπλη ληστεία. Το πώς γεννάται η εγκληματικότητα σε μια κοινωνία είναι μεγάλο ζήτημα και δεν λύνεται με την φυλάκιση, αυτό έχει αποδειχθεί στην πράξη. Δεν θα το τραβήξω θεωρητικά γιατί δεν έχω το χρόνο, θα πω μόνο ότι ο Καρέλι είχε σκοτώσει γι' αυτό και ήταν στη φυλακή. Η δουλειά του δεσμοφύλακα όμως ως σωφρονιστικού οργάνου τυπικά είναι η επιτήρηση και η εξασφάλιση της ομαλότητας μέσα στην φυλακή, όχι η σωματική και ψυχική εξόντωση των φυλακισμένων. Πάραυτα κάθε άνθρωπος που έχει ασχοληθεί με το θέμα, γνωρίζει ότι οι δεσμοφύλακες στην πραγματικότητα εκτελούν ρόλο βασανιστών. Κι αυτό όπως απέδειξε το πείραμα, είναι ψυχολογικά αναπόφευκτο, γιατί η ίδια η φυλακή λειτουργεί σαν πεδίο μάθησης για την βαθμιαία κακοποίηση εκ μέρους του θύτη. Αυτά είναι κοινωνιολογικά συμπεράσματα, δεν τα έβγαλα απ΄το μυαλό μου. Είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που προσωπικά είμαι κατά της φυλάκισης.



Οι ατομικές ευθύνες ποτέ δεν αναιρούνται. Συμμετείχε ή όχι σε έναν μηχανισμό εξόντωσης; Ηταν ή όχι αναμενόμενο ότι κάποιος κάποια στιγμή θα έπαιρνε εκδίκηση; Ηταν υπεύθυνος συνεπώς για την προσωπική του συμμετοχή σε αυτά που συμβαίνουν μέσα στις φυλακές.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από lowbaper92:

Τη φυλακή τη θεωρώ ένα απ' τα πιο αρρωστημένα οικοδομήματα που συνέλαβε ο ανθρώπινος νους. Είναι μια σχολή εγκλήματος, που όχι μόνο δεν αποτελεί προθάλαμο του σωφρονισμού, αλλά αντίθετα στροφή 180 μοιρών απ' αυτόν. Ένας τάφος νεκροζώντανων ανθρώπων, που τους καταστρέφει σωματικά και κυρίως, ψυχολογικά. Ο χρόνος περνά βασανιστικά αργά. Χάνει τη σημασία του. Κάθε ώρα μοιάζει με την προηγούμενη και την επόμενη, καθώς δεν υπάρχουν γεγονότα να τις σημαδέψουν. Η πρώτη περίοδος της προσαρμογής είναι και η πιο μαρτυρική, καθώς μεσολαβεί μια απότομη μετάβαση απ' τους τρελούς ρυθμούς της έξω ζωής στο νεκρό χρόνο της φυλακής. Το πιο δύσκολο στην αρχή, είναι ότι σκέφτεσαι ακόμα σαν ελεύθερος άνθρωπος, αλλά ζεις φυλακισμένος. Η αίσθηση ότι δεν μπορείς απλά να ανοίξεις την πόρτα και να φύγεις, κάνει τους τοίχους της φυλακής να σε πνίγουν. Κι εδώ είναι ένας βασικός ρόλος της φυλακής: να καταστρέψει κάθε σφυγμό ζωής, να νεκρώσει το σώμα σου μαζί με κάθε ίχνος θέλησης για οποιαδήποτε προοπτική διεκδίκησης, να σε μετατρέψει σε έναν ζωντανό νεκρό που θα περιμένει καρτερικά την απελευθέρωση ή το θάνατο.

Μέσα σ' αυτό το αρρωστημένο καθεστώς, στο οποίο προστίθενται τα ψυχοφάρμακα και η πρέζα σε υπεραφθονία (σε αντίθεση με τη έλλειψη στοιχειώδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, όπου τα πάντα θεραπεύονται με depon), οι εξευτελιστικοί σωματικοί έλεγχοι, οι ξυλοδαρμοί απ' τους δεσμοφύλακες, οι εκδικητικές μεταγωγές οποιουδήποτε επιδεικνύει αγωνιστική διάθεση, οι συνεχείς εισβολές πάνοπλων ΕΚΑΜιτων που μετατρέπουν τα κελιά σε βομβαρδισμένα τοπία, καταστρέφοντας προσωπικά αντικείμενα των κρατουμένων... σ' αυτό λοιπόν το αρρωστημένο καθεστώς, ο κρατούμενος καλείται να διατηρήσει ακέραιο το μυαλό του και την ψυχική του υγεία. Ένας αγώνας επίπονος, καθημερινός, και σε περιπτώσεις απομονώσεων, ατομικός.

Παρόλα αυτά, και επιπλέον παρά την αρχιτεκτονική αναβάθμιση των φυλακών στο πέρασμα των χρόνων, που καθιστά ευκολότερη την πλήρη επιτήρηση των κρατουμένων, παρά τον εξοπλισμό με κάμερες, παρά την απομόνωση των κρατουμένων για μεγάλο μέρος της μέρας από εξωτερικά ερεθίσματα της φύσης (ήλιο, βροχή), οι φυλακές δεν κατάφεραν να πετύχουν πλήρως την πολυπόθητη αδρανοποίησή τους. Το πάθος για ελευθερία έκανε πάντα το θαύμα του, βγάζοντάς τους απ' το λήθαργο, με αποτέλεσμα δραπετεύσεις και εξεγέρσεις. Για σημαντικές αιτίες ή ασήμαντες αφορμές, τα κάτεργα καίγονταν, χαρίζοντας ανάσες ελευθερίας στους κρατούμενους.

Απ' την άλλη, το βίωμα μιας διαρκούς καταπίεσης απ' τη μία πλευρά, και η απλόχερη εξουσία που δίνεται απ' την άλλη, ξυπνάει τα πιο απάνθρωπα ένστικτα τόσο των κρατουμένων, όσο και των δεσμοφυλάκων. Ο ανθρωποφύλακας, αποτελεί στα μάτια του κρατούμενου την προσωποποίηση και την πιο άμεση μορφή όλου αυτού του μηχανισμού βίας που δέχεται καθημερινά, γιατί είναι αυτός που με τη φυσική του παρουσία και το κλειδί του, του στερεί την ελευθερία. Είναι λογικό επομένως ένας κρατούμενος να νιώθει μίσος για το δεσμοφύλακά του, και να διψάει για εκδίκηση.

Για να το κλείσω, δεν υπάρχει ούτε ιδανική, ούτε εξανθρωπισμένη φυλακή, όπως δεν υπάρχει ιδανικός και εξανθρωπισμένος βασανισμός. Ούτε στη Γη, ούτε στις φυλακές του Παραδεισοχωρίου. Ένα χρυσό κλουβί δεν παύει να είναι κλουβί. Η φυλακή απ' τη φύση της είναι απάνθρωπη, δεν εξαρτάται απ' το αν οι ανθρωποφύλακες κάνουν καλά τη δουλεία τους (sic!). Δεν επιδέχεται βελτίωσης, παρά μόνο καταστροφής.

_______________________________________________

Το σταματάω εδώ, περιοριζόμενος απλά σε μια κριτική της φυλακής, γιατί αν ανοίξω το κεφάλαιο "πως αντιμετωπίζεις το έγκλημα χωρίς φυλακή", θα πάρει αρκετά ακόμα σε έκταση και είμαι πτώμα.

ΥΓ1. "Θεαματικά και θεμιτά είναι τα ελικόπτερα της απόδρασης όμως ομορφότερες είναι οι φλόγες της εξέγερσης. Δεν πρέπει να πάψουμε να τιμούμε αυτούς που κατάφεραν ή έστω προσπάθησαν να ν’ αποδράσουν, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στόχος δεν πρέπει να είναι να πετάξουμε πάνω από τα τείχη αλλά να χορέψουμε πάνω στα συντρίμμια τους."
Α. Θεοφίλου.

ΥΓ2. Σκέψεις μέσα από τα δεσμά της αιχμαλωσίας... ,ένα υπέροχο κειμενάκι του Νίκου Ρωμανού.

ΥΓ3. Μιας και γενικά υπάρχει σύγχυση, ο Καρέλι δεν είχε σκοτώσει στο παρελθόν:

Από εδώ

Click για ανάπτυξη...