Ποια η γνώμη σας για τη θανατική ποινή;

δν ειμαστε αξιοι ουτε να κρινουμε τις πραξεις καποιου ουτε να αποφασισουμε για τη ζωη του. Εγω το θεωρω φρικτο και απανθρωπο...

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Spoiler

Εδώ κάνεις κατά τη γνώμη μου, ένα σημαντικό σφάλμα στη σκέψη σου. Δεν μιλάμε για τη στάση ενός μεμονωμένου, όπως εσύ ο οποίος βάζεις τον εαυτό σου ως παράδειγμα και προσωποποιείς την κατάσταση. Μιλάμε για μια ολόκληρη ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ένα συντεταγμένο κι ευνομούμενο ΚΡΑΤΟΣ, το οποίο υιοθετεί τον φόνο και την εκδίκηση ως μέσο απονομής δικαιοσύνης. Μ' αυτόν τον τρόπο, μια ολόκληρη κοινωνία ΔΙΔΑΣΚΕΙ έμπρακτα τον φόνο και την εκδίκηση στον καθένα από εμάς, αναπαράγοντας ουσιαστικά την ιδέα της αφαίρεσης ζωής, μέσα στη συνείδηση κάθε πολίτη. Υπ' αυτήν την έννοια, θεωρώ ότι το έγκλημα που πράττει ένα οργανωμένο κράτος, είναι κατά χιλιάδες φορές τρομακτικότερο από το έγκλημα ενός μεμονωμένου ανθρώπου. Εμένα αυτό με τρομάζει και με αηδιάζει περισσότερο απ' όλα...

Κι ύστερα, ποιος μας λέει πού τελειώνει τούτος ο κατήφορος; Κάποιοι ζητούν να εφαρμοστεί η θανατική ποινή και στους εμπόρους ναρκωτικών, πράγμα που θα έχει ως αποτέλεσμα τη θανάτωση βαπορακίων και πρεζονιών, αφού οι μεγαλέμποροι έχουν τον τρόπο τους να ξεφεύγουν. Απλώς οι λειτουργοί των διωκτικών αρχών μάλλον θα γίνουν πλουσιότεροι, αφού οι έμποροι θα πρέπει να πληρώνουν για ν' αποφύγουν μεγαλύτερο κίνδυνο, άρα θα υπάρχει μεγαλύτερο πεδίο εκβιασμού.

Κάποιοι άλλοι ζητούν να θανατώνονται οι βιαστές, άλλοι έχουν στην μπούκα τους παιδόφιλους, άλλος τους τρομοκράτες, άλλος τους κομμουνιστές, άλλος τους Εβραίους, ο καθένας με κριτήριο απλά και μόνο τι τον πονάει τον ίδιο περισσότερο, με καθαρά δηλαδή συναισθηματικά, υποκειμενικά και προσωπικά κίνητρα. Πόσο λοιπόν απέχουμε, εάν κάνουμε και πάλι την αρχή, από το να καταλήξουμε μια χώρα παραδομένη σε μια ηθικολογία προτεσταντικού τύπου;

Το να πάρεις εσύ λοιπόν προσωπικά την ευθύνη της πράξης σου και να δολοφονήσεις έναν δολοφόνο, επειδή έτσι πιστεύεις ότι έπρεπε να πράξεις, έχει τεράστια και χαώδη διαφορά από το να γίνει αυτό θεσμός ενός οργανωμένου κράτους. Στην πρώτη περίπτωση, πρόκειται για μια προσωπική επιλογή, η οποία έχει βαριές συνέπειες και για εσένα, αφού υπόκεισαι στους νόμους που τιμωρούν τον φόνο, ενώ στη δεύτερη, ο δολοφόνος-κράτος στέκεται στο απυρόβλητο, ακιζόμενος μάλιστα τον Δίκαιο Σολομώντα.

Για το σωφρονισμό ή όχι των δολοφόνων, έχω απλά να υποδείξω τις εξής περιπτώσεις: Φραντζής, Παπαχρόνης, Κοεμτζής, Μαργέτη. Ψάξτε τις λίγο και θα δείτε ότι κάποιοι εξ αυτών ειλικρινά μετανόησαν, ενώ κανείς τους δεν επανέλαβε το έγκλημα, μετά την αποφυλάκισή του. Ποιος ήταν ο λόγος να πάρουμε τις ψυχές τους στην πλάτη μας; Να γίνουμε χειρότεροι απ' αυτούς; Δεν έχει κάθε ανθρώπινο ον το δικαίωμα στην μετάνοια; Δεν διδάσκει αυτό κάτι πολύ ανώτερο από την άτεγκτη εκδίκηση, στην εξαγριωμένη κι αποκτηνωμένη κοινωνία μας;

Τέλος, για την περίπτωση δικαστικής πλάνης, σας έχω ένα ηχηρό όνομα: Παγκρατίδης, ο υποτιθέμενος Δράκος του Σέιχ Σου της Θεσαλλονίκης. Ένας απλός ματάκιας, ένας αποδιοπομπαίος τράγος, για μια κοινωνία η οποία βιαζόταν απλά να κλείσει μια υπόθεση η οποία διασάλευε την κοινή γνώμη, σε μια εποχή που η "ησυχία, τάξις και ασφάλεια" ήταν η ύψιστη επιδίωξη ενός ανελεύθερου κράτους, σε μια δίκη παρωδία, όπως κατήγγειλε ο συνήγορος υπεράσπισής του, ο οποίος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την υπόθεση, σύμφωνα με την έρευνα του δημοσιογράφου Κώστα Τσαρούχα, την οποία παρουσίασε πριν από χρόνια. Ο πραγματικός δράστης, λέγεται ότι ήταν γόνος πλούσιας οικογένειας, ο οποίος φυσικά τη γλίτωσε και φυγαδεύτηκε στην Ελβετία, όπου εγκλείστηκε σε ψυχιατρικό ίδρυμα...

Click για ανάπτυξη...

Εδω θελει σκεψη... Αν και μαλλον εχεις δικιο τελικα...

Μονο που, εχω μια αντιρρησουλα περι σωφρονισμου, εσυ μιλας και για υποθεσεις, που προφανως ελαβαν και μεγαλη δημοσιοτητα... Συνεπως βγαινοντας αυτοι απο την φυλακη, θα τους ειχαν υπο στενη παρακολουθηση(οχι καμια αστυνομια, αλλα οι ιδιοι οι κατοικοι της περιοχης τουες) και θα δυσκολευονταν σημαντικα να επαναλαβουν την πραξη τους...

Επιπλεον, ακομη και στην περιπτωση της μεταμελειας, ποιο ειναι το ποσοστο αυτων που πραγματικα μετανιωνουν και δεν επαναλαμβανουν τις πραξεις τους?? Ειναι οσο οδυνηρα μικρο υποθετω??

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:

Επιπλεον, ακομη και στην περιπτωση της μεταμελειας, ποιο ειναι το ποσοστο αυτων που πραγματικα μετανιωνουν και δεν επαναλαμβανουν τις πραξεις τους?? Ειναι οσο οδυνηρα μικρο υποθετω??

Click για ανάπτυξη...

Ακόμη κι αν είναι ένας ή δύο ή δέκα, αν τέλος πάντων μετρώνται στα δάχτυλα, πόσο σημαντικό είναι να δώσεις σε κάποιον την ευκαιρία να μετανοήσει;

Έχεις δίκιο Άπρο. Ανασκευάζω το προηγούμενο σχόλιό μου:

Πόσο σημαντικό είναι να δοθεί σε κάποιον η ευκαιρία να μετανοήσει;

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

Έχεις δίκιο Άπρο. Ανασκευάζω το προηγούμενο σχόλιό μου:

Πόσο σημαντικό είναι να δοθεί σε κάποιον η ευκαιρία να μετανοήσει;

Click για ανάπτυξη...

Παρα πολυ...

Αλλα ποσο μεγαλο ειναι το ρισκο να μην δωσει κανενας την ευκαιρια στον εαυτο του??? Αυτο ειναι που με φοβιζει...

Αν και ειμαι ενα βημα πριν ψηφισω τελικα οχι στην δημοσκοπηση

Δεν εφαρμόστηκε σε άτομα σαν το Χίτλερ. Οπότε, δε βρίσκω το λόγο να εφαρμοστεί σε οποιονδήποτε άλλο.

Αρχική Δημοσίευση από Apro:

αυτό ακριβώς εννοώ....
το κρέμασμα ή η ηλεκτρική, μου κάνει για λύτρωση του εργαλείου του εγκλήματος....
π.χ. για κάποιον που βίασε και σκότωσε ένα παιδί, θα με ικανοποιούσε να είχε μια παρόμοια δίκαιη και οδυνηρή μεταχείρηση..., όπως να του βγάλεις ένα ένα τα νύχια, μετά τα δόντια και ότι έχει ρίζα πάνω στο άψυχό σώμα του..., στη συνέχεια να τον κάψεις, μήπως και λυτρωθεί....
τώρα το υπέρ και το κατά, είναι κάτι σαν συντεταγμένες, οι οποίες διαφέρουν με το πέρασμά του χρόνου..., δεν είναι ποτέ οι ίδιες και σου θυμίζουν το διπλό παιχνίδι, όπου η αρχή, είναι συνάμα το τέλος....

Click για ανάπτυξη...

Α, τόσο καλά...

Αρχική Δημοσίευση από koum:

Δεν εφαρμόστηκε σε άτομα σαν το Χίτλερ. Οπότε, δε βρίσκω το λόγο να εφαρμοστεί σε οποιονδήποτε άλλο.

Click για ανάπτυξη...

Βασικα δεν πιασανε ποτε τον Χιτλερ για να ξερουμε αν θα εφαρμοζοταν...

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:

Βασικα δεν πιασανε ποτε τον Χιτλερ για να ξερουμε αν θα εφαρμοζοταν...

Click για ανάπτυξη...

Έγραψα "σε άτομα σαν το Χίτλερ" αλλά ok... Ας μην πάμε μακριά: Στυλιανός Παττακός, Γεώργιος Παπαδόπουλος και τα άλλα παιδιά... Ο δε Παττακός ζει ακόμα και δε μεταννοεί. Democracy wins...

Ναι... Ζουν ακομη διοτι ειχε καταργηθει η θανατικη ποινη τοτε... Αλλιως.........

Μια χαρά ίσχυε η θανατική ποινή και στις 2 περιπτώσεις. Και οι 2 καταδικάστηκαν σε θάνατο από το δικαστήριο. Όλως τυχαίως όμως, και οι δύο αποφάσεις μετατράπηκαν σε χρόνια φυλάκισης (ισόβια στον Παπαδόπουλο και 25 χρόνια στον Παττακό)...



*Ο Παπαδόπουλος πέθανε, υπόψην...

Αρα μιλαμε για ακομη μια φορα για σαθροτητα του συστηματος...

E ναι, αυτό δεν κουβεντιάζουμε;

Btw, η άποψή μου ελπίζω να διαφαίνεται από τα posts μου...

PS:

Ναι, γι' αυτο μιλαμε...

Και μετα απο μια συντομη ερευνα ανακαλυψα οτι καταργηθηκε η θανατικη ποινη στην Ελλαδα το 1993... Με την τελευταια εκτελεση να γινεται το 1972...

Φαινεται η αποψη σου...

Τωρα αν μου πεις οτι φαινεται και η δικη μου, δεν θα πεσεις μεσα...

Οτι το αξιζουν το αξιζουν... Μπορουμε να το κανουμε ομως τελικα??

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:

Μονο που, εχω μια αντιρρησουλα περι σωφρονισμου, εσυ μιλας και για υποθεσεις, που προφανως ελαβαν και μεγαλη δημοσιοτητα... Συνεπως βγαινοντας αυτοι απο την φυλακη, θα τους ειχαν υπο στενη παρακολουθηση(οχι καμια αστυνομια, αλλα οι ιδιοι οι κατοικοι της περιοχης τουες) και θα δυσκολευονταν σημαντικα να επαναλαβουν την πραξη τους...

Click για ανάπτυξη...

Κοίταξε. Οι συγκεκριμένοι που αναφέρω ήταν από τους πλέον στυγερούς δολοφόνους που γνωρίσαμε στην Ελλάδα, μερικοί εξ αυτών μάλιστα ήταν κι από τους λίγους serial killers που έχουμε στη χώρα μας. Πρόκειται δηλαδή για περιπτώσεις όπου πραγματικά πολλοί θα πίστευαν ότι τους άξιζε η θανατική ποινή. Οι υπόλοιποι, εκείνοι που δεν έχουμε ακούσει, μάλλον δεν θα ταίριαζαν με αυτά που έχω διαβάσει μέσα στο θέμα, δηλαδή να ίσχυε η θανατική ποινή ειδικά για δολοφονίες "ιδιαζόντως ειδεχθείς" κι όχι για κάθε δολοφονία. Ελπίζω να μη φτάσουμε στο σημείο να υποστηρίζουμε την πλήρη επαναφορά της θανατικής ποινής, όπως ίσχυε παλιότερα...

Βέβαια, υπάρχει και η περίπτωση του διαβόητου Θεόφιλου Σεχίδη, ο οποίος έχει δηλώσει πως εάν βγει απ' τη φυλακή θα ολοκληρώσει το θεάρεστο έργο του, σκοτώνοντας και τη θεία του μαζί με τον συνονόματο ξάδελφό του. Ο Σεχίδης όμως είναι ειδική περίπτωση και μάλλον θα έχριζε δια παντός εγκλεισμού σε ψυχιατρείο, παρά θανάτωσης. Από την άλλη πλευρά υπάρχει και ο Κώστας Πάσσαρης, ο οποίος είναι ΒΕΒΑΙΟ ότι εάν βγει ποτέ από τη φυλακή θα επαναλάβει τα εγκλήματά του. Για μένα η λύση είναι να μη βγει ποτέ απ' τη φυλακή ένα τέτοιο πλάσμα, παρά το να ισχύσει επιλεκτικά η θανατική ποινή, για λόγους τους οποίους ανέλυσα παραπάνω...

Επιπλεον, ακομη και στην περιπτωση της μεταμελειας, ποιο ειναι το ποσοστο αυτων που πραγματικα μετανιωνουν και δεν επαναλαμβανουν τις πραξεις τους?? Ειναι οσο οδυνηρα μικρο υποθετω??

Click για ανάπτυξη...

Δεν έχω στοιχεία επ' αυτού, όμως απ' όσο παρακολουθώ το θέμα, πολύ σπάνια έχω συναντήσει περίπτωση ανθρώπου ο οποίος μετά από 25 χρόνια στη φυλακή, βγήκε έξω και ξανασκότωσε. Ίσως μόνο περιπτώσεις επαγγελματιών εκτελεστών, οι οποίοι δεν έχουν έλεος, ούτε και μεταμέλεια, ειδικά τώρα που ΔΥΣΤΥΧΩΣ τα ισόβια έχουν μετατραπεί σε ένα μικρό ...περίπατο της τάξης των 16 ετών κάθειρξης. Εδώ, όπως έχω γράψει και σε παλιότερη δημοσίευσή μου στο θέμα, φοβάμαι πως έχουμε περάσει στο άλλο άκρο, της σχεδόν ατιμωρησίας...

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:

Βασικα δεν πιασανε ποτε τον Χιτλερ για να ξερουμε αν θα εφαρμοζοταν...

Click για ανάπτυξη...

Πράγματι, ο Χίτλερ είχε τουλάχιστον την ευθιξία να αποδώσει ο ίδιος δικαιοσύνη στον εαυτό του. Ωστόσο, όταν μιλάμε για άτομα "σαν τον Χίτλερ", θα πρέπει να θυμόμαστε τη Δίκη της Νυρεμβέργης, όπου αρκετά υψηλόβαθμα στελέχη των Ναζί, καταδικάστηκαν σε θάνατο κι εκτελέστηκαν. Μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση, όταν σε παιδική ηλικία είχα διαβάσει την ιστορία της δίκης, ότι κάποιος εξ αυτών, πρόλαβε και αυτοκτόνησε λίγο πριν την εκτέλεσή του, με αμπούλα υδροκυανίου, την οποία είχε φυλάξει επί τόσον καιρό μέσα στη φυλακή, ειδικά γι' αυτήν την περίπτωση.

Από την άλλη, ο Πολ Ποτ, ο σφαγέας της Καμπότζης, ο οποίος ευθυνόταν για το θάνατο του μισού πληθυσμού της χώρας του, άνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, πέθανε σε ηλικία λίγο κάτω των 100 ετών, στο κρεβάτι του, το ίδιο σχεδόν κι ο δικτάτορας της Χιλής, Αουγκούστο Πινοσέτ, ο οποίος απολάμβανε μέχρι τέλους ασυλίας από το "δημοκρατικό" καθεστώς το οποίο ο ίδιος επέλεξε για να τον διαδεχτεί. Στις περιπτώσεις αυτές, μπαίνω στον πειρασμό να σκεφτώ ότι άλλους εγκληματίες τους καταδικάζει η Μοίρα να πεθάνουν για τις ανομίες τους, ενώ για άλλους η έσχατη καταδίκη είναι να ζήσουν και να θυμούνται. Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι τρομακτικότερο, προσωπικά θα προτιμούσα για τον εαυτό μου το πρώτο. Εδώ είναι όμως το ζήτημα: Κανείς από εμάς δεν γνωρίζει τι ακριβώς είναι για τον καθένα η πραγματική τιμωρία και τι η εξιλέωση, τι είναι κόλαση και τι λυτρωμός, γι' αυτό είμαι πολύ αρνητικός στο ενδεχόμενο να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση του Χάους, της Μοίρας, ή εάν θέλετε του Θεού και ν' αποφασίζουμε για τη ζωή και το θάνατο των άλλων. Υπάρχει άραγε μέγιστο έγκλημα ύβρεως από αυτό;

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:

Ναι... Ζουν ακομη διοτι ειχε καταργηθει η θανατικη ποινη τοτε... Αλλιως.........

Click για ανάπτυξη...

Πράγματι, όπως ανέφερε ο Κουμ, η θανατική ποινή ίσχυε ακόμη μέχρι τότε. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ωστόσο, επέλεξε να δώσει χάρη στους δικτάτορες, λέγοντας εκείνο το ιστορικό "Όταν όμως λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια", πράγμα που παραδόξως τηρήθηκε για όλους, εκτός από τον γελοίο Παττακό, ο οποίος αποφυλακίστηκε νομίζω στα 25 χρόνια, "λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του". Το παρασκήνιο εδώ είναι ενδιαφέρον: Όλοι τους θα μπορούσαν να είχαν αποφυλακιστεί, μετά την πάροδο 25 ετών, εφόσον έκαναν αίτηση χάριτος. Ωστόσο -προς τιμήν τους έχω να πω- άπαντες παρέμειναν πιστοί στις απόψεις τους, αρνούμενοι να "γλύψουν" ή να "παρακαλέσουν γονυπετείς" ένα "καθεστώς" το οποίο κατά την άποψή τους ήταν ...παράνομο. Μόνο ο Παττακός, προτίμησε να "φιλήσει κατουρημένες ποδιές", κατά τη δική τους άποψη πάντοτε, οπότε το να βγαίνει σήμερα και να το παίζει ήρωας της εθνικοφροσύνης, μάλλον αποτελεί ντροπή για τον ίδιο και τους υποστηρικτές του.

Θεωρώ ότι η απόφαση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ήταν σοφή, από συμβολικής και πολιτικής απόψεως. Κατ' αρχήν, διατράνωσε και δίδαξε ότι η δημοκρατία δεν εκδικείται, αλλά τιμωρεί, επιβάλλοντας μια σκληρότερη κατά τη γνώμη μου ποινή κι από τον ίδιο το θάνατο. Κατά δεύτερον, δεν επέτρεψε στους χουντικούς να "αγιοποιηθούν" και να εμφανιστούν ως "μάρτυρες", αφαιρώντας τους την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας που θα μπορούσαν να έχουν, να πεθάνουν δηλαδή για τις "ιδέες" τους, όπως διάφοροι κύκλοι θα επιχειρούσαν να παρουσιάσουν μια πιθανή τους εκτέλεση. Έτσι, απομάκρυνε το ενδεχόμενο περαιτέρω όξυνσης, σε μια εποχή που η δημοκρατία κρεμόταν κυριολεκτικά από μία κλωστή και βοήθησε με τον τρόπο του στην εξομάλυνση των παθών εκείνης της οριακής πολιτικής περιόδου.