Η "Βασιλεία του Θεού", επί της Γης

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Αλλαξοπιστίες

Τι να τον κάνω τον Θεό στους ουρανούς,
Και να ʽχω σκύλους να γαυγίζουν εδώ πέρα;
Τι να την κάνω τη ζωή στους ουρανούς,
Και να ʽχω θλίψη για ζωντάνια κάθε μέρα;
Εδώ και τώρα θέλω στους ουτιδανούς,
του κόσμου τούτου να ηχήσει η φλογέρα
Εδώ και τώρα δώστε στους φτωχούς,
Υπόσχεση, πως θα ʽχουν κι άλλη μέρα!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BReaTHeR

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο BReaTHeR αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 1,162 μηνύματα.
Όταν αυτοί που θα αποτελέσουν τους ιδρυτές της Βασιλείας, πάρουν σοβαρά την αποστολή τους και όταν αυτός που θα τους οδηγήσει, καταφέρει να τους έχει πραγματικά στο πλευρό του ως συμπολεμιστές στον αγώνα για την ίδρυσή της, τότε θα γίνει.

Αλλιώς θα χάσει και αυτή η γενιά την ευκαιρία και τότε ο θεός - η αγάπη - το σύμπαν - η φύση - ο βούδας - ο αλλάχ - (ή όπως αλλιώς θέλετε εσείς να το ονομάσετε), θα περιμένει τις επερχόμενες γενιές, τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας (στα οποία και εμείς τελικά θα εναποθέσουμε τις ελπίδες μας - μη γένετο).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Όταν αυτοί που θα αποτελέσουν τους ιδρυτές της Βασιλείας, πάρουν σοβαρά την αποστολή τους και όταν αυτός που θα τους οδηγήσει, καταφέρει να τους έχει πραγματικά στο πλευρό του ως συμπολεμιστές στον αγώνα για την ίδρυσή της, τότε θα γίνει.

...

Είναι ήδη αρκετοί, αλλά χρειάζεται ακόμη ένας!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Όταν αυτοί που θα αποτελέσουν τους ιδρυτές της Βασιλείας...
Σαφώς και δέν εννοείς καμία συμβολαιογραφική πράξη ίδρυσης και οπωσδήποτε ούτε την ίδρυση ενός τύπου Ράμπο στρατό. Βεβαίως και δέν νοείται ύπαρξη χρονοδιαγράμματος για την γενιά μας, όπως και άφησες να φανεί, .
Η εσωτερική άσκηση είναι αυτή που θα κάνει αυτόν που ασκείται, να πλησιάσει ή και να του δοθεί η χάρις του Θεού.
Αρκεί να μάθεις να ζητάς και αυτό θα σου δωθεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BReaTHeR

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο BReaTHeR αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 1,162 μηνύματα.
Σαφώς και δέν εννοείς καμία συμβολαιογραφική πράξη ίδρυσης και οπωσδήποτε ούτε την ίδρυση ενός τύπου Ράμπο στρατό. Βεβαίως και δέν νοείται ύπαρξη χρονοδιαγράμματος για την γενιά μας, όπως και άφησες να φανεί, .

Δεν εννοώ συμβολαιογραφική πράξη ίδρυσης και όχι ούτε την ίδρυση στρατού τύπου Ράμπο.

Επίσης πιστεύω ότι δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα με την έννοια ότι η Βασιλεία θα ιδρυθεί μέσα σε 1 βδομάδα ή 1 μήνα ή 1 χρόνο (αφού αν θέλουμε να πάμε βάση των γραφών οι χρόνοι και οι καιροί ανήκουν στον Πατέρα-Θεό). Όμως κάποια στιγμή πιστεύω ότι τα γεγονότα θα διαδεχτούν το ένα το άλλο σαν ντόμινο.
Από κει και πέρα αυτό που ήθελα να αφήσω να φανεί είναι ότι η σημερινή γενιά, η δική μας γενιά έχει αυτή την ευκαιρία αν θέλει. Και όταν λέμε: δική μας γενιά εννοούμε τον δικό μας καιρό, τη δική μας εποχή (όσο κρατήσει αυτή)!

@ Νωεύς : Να ρωτήσω ποιός είναι αυτός ο ένας που λείπει?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Η αγάπη όλα τα υπομένει...εύκολα όμως μπορείς να την χαρίσεις στον εχθρό σου;
Αυτόν που σε μίσησε, σε ταλαιπώρισε, σου φόρτωσε τόσο βάρος στην ψυχή σου...εδώ θέλω να ρωτήσω ώς πότε μπορείς να κουβαλάς αυτό το βάρος; και πώς το ξεφορτώνεσαι; και πώς σβήνεις την πανάθλια συμπεριφορά του; Γιατί τέλος πάντων να τον συγχωρήσεις; Για ποιόν άλλον εκτός απο εσένα;
Αγάπα τον πλησίον σου, γιατι άν δέν τον αγαπάς, τότε δύσκολα μπορείς να πείς πως αγαπάς τον εαυτό σου.

Δεν είχα ποτέ εχθρούς ούτε έχω και γι'αυτό δεν μπορώ να σου απαντήσω. Δεν νοιώθω και ότι με έχουν μισήσει ποτέ, κι αν με μίσησαν ήταν τόσο παροδικό που δεν ήταν μίσος. Τους ανθρώπους όμως που με ταλαιπώρησαν και μου φόρτωσαν βάρος στην ψυχή μου, κι αυτοί δεν ήταν λίγοι, πίστεψέ με όσο κι αν φαίνεται ηλίθιο, τους συγχώρεσα συνειδητά αργά ή γρήγορα. Το βάρος ακριβώς έτσι το ξεφορτώνεσαι, με το να συγχωρείς, το μίσος και η ανταπόδοση κουράζει και τελικά εξοντώνει. Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται πολύ χριστιανικά, πίστεψε με, δεν είμαι χριστιανός. Η τελευταία πρόταση δεν ξέρω που κολάει, ασφαλώς να αγαπάς τον πλησίον σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
... Όμως κάποια στιγμή πιστεύω ότι τα γεγονότα θα διαδεχτούν το ένα το άλλο σαν ντόμινο.
Από κει και πέρα αυτό που ήθελα να αφήσω να φανεί είναι ότι η σημερινή γενιά, η δική μας γενιά έχει αυτή την ευκαιρία αν θέλει. Και όταν λέμε: δική μας γενιά εννοούμε τον δικό μας καιρό, τη δική μας εποχή (όσο κρατήσει αυτή)
!

@ Νωεύς : Να ρωτήσω ποιός είναι αυτός ο ένας που λείπει?

Ακριβέ μου φίλε,

-αν ήταν κάποιος που τον ξέρουμε, τότε δεν θα ήταν αυτός που λείπει

-πολύ θα το 'θελα να 'μουν ελόγου μου, αλλά και μόνο γι' αυτό, είμαι "κομμένος από χέρι"
-θα ευχόμουν να 'σουν εσύ, μα μία τέτοια ευχή θα 'ταν κατάρα για σένα, αν σου περιόριζα την ελευθερία,
να μην θέλεις να είσαι εσύ
-όπως είπες, θα είναι κάτι σαν ντόμινο, αλλά πιο κομμάτι θα πέσει πρώτα, είναι στην αποστολή του Αγίου Πνεύματος, να το κρίνει!

Δεν είχα ποτέ εχθρούς ούτε έχω ...

Αγαπημένε μου φίλε κι αδελφέ, μόνον ένας καθρέφτης μπορεί να σε διαψεύσει, ίσως! Κοίταξε τον, και τότε θυμήσου: "Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν". Γιατί πριν τον πλησίον σου, μέλει ν' αγαπήσεις τον πιο κρυφό εχθρό σου!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Δεν είχα ποτέ εχθρούς ούτε έχω και γι'αυτό δεν μπορώ να σου απαντήσω. Δεν νοιώθω και ότι με έχουν μισήσει ποτέ, κι αν με μίσησαν ήταν τόσο παροδικό που δεν ήταν μίσος. Τους ανθρώπους όμως που με ταλαιπώρησαν και μου φόρτωσαν βάρος στην ψυχή μου, κι αυτοί δεν ήταν λίγοι, πίστεψέ με όσο κι αν φαίνεται ηλίθιο, τους συγχώρεσα συνειδητά αργά ή γρήγορα. Το βάρος ακριβώς έτσι το ξεφορτώνεσαι, με το να συγχωρείς, το μίσος και η ανταπόδοση κουράζει και τελικά εξοντώνει. Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται πολύ χριστιανικά, πίστεψε με, δεν είμαι χριστιανός. Η τελευταία πρόταση δεν ξέρω που κολάει, ασφαλώς να αγαπάς τον πλησίον σου.
Το ότι ζείς την ζωή σου χωρίς να την σπαταλάς όπως δηλώνεις, αυτό φαίνεται στους πενήντα τρόπους για να μή πεθανεις, το βλέπω απολύτως υγειές.
Το ότι δέν είσαι χριστιανός ενώ η αντιμετώπιση του βάρους, που σε κούρασε ή οτιδήποτε άλλο που μόνο εσύ ξέρεις, ταυτίζεται με, άς το πώ απλά, χριστιανική συμπεριφορά, δέν είναι θέμα για αντιπαράθεση και σαφώς ούτε και μπορεί να αποτελέσει θέμα για συζήτηση.
Έτσι δηλώνεις και ο μόνος που δικαιούται να το αλλάξει είσαι εσύ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Δεν είχα ποτέ εχθρούς ούτε έχω και γι'αυτό δεν μπορώ να σου απαντήσω. Δεν νοιώθω και ότι με έχουν μισήσει ποτέ, κι αν με μίσησαν ήταν τόσο παροδικό που δεν ήταν μίσος. Τους ανθρώπους όμως που με ταλαιπώρησαν και μου φόρτωσαν βάρος στην ψυχή μου, κι αυτοί δεν ήταν λίγοι, πίστεψέ με όσο κι αν φαίνεται ηλίθιο, τους συγχώρεσα συνειδητά αργά ή γρήγορα. Το βάρος ακριβώς έτσι το ξεφορτώνεσαι, με το να συγχωρείς, το μίσος και η ανταπόδοση κουράζει και τελικά εξοντώνει. Κι αν όλα αυτά σου φαίνονται πολύ χριστιανικά, πίστεψε με, δεν είμαι χριστιανός. Η τελευταία πρόταση δεν ξέρω που κολάει, ασφαλώς να αγαπάς τον πλησίον σου.
Το ότι ζείς την ζωή σου χωρίς να την σπαταλάς όπως δηλώνεις, αυτό φαίνεται στους πενήντα τρόπους για να μή πεθανεις, το βλέπω απολύτως υγειές.
Το ότι δέν είσαι χριστιανός ενώ η αντιμετώπιση του βάρους, που σε κούρασε ή οτιδήποτε άλλο που μόνο εσύ ξέρεις, ταυτίζεται με, άς το πώ απλά, χριστιανική συμπεριφορά, δέν είναι θέμα για αντιπαράθεση και σαφώς ούτε και μπορεί να αποτελέσει θέμα για συζήτηση.
Έτσι δηλώνεις και ο μόνος που δικαιούται να το αλλάξει είσαι εσύ.
Όσο για το την τελευταία πρόταση άς παίξω και λίγο, δέν έκανα και κανένα κακό.
Απλά ξέχασα να προσθέσω <<όπως τον εαυτό σου>>. Αυτό όμως είναι θέμα μεγάλη και ουσιώδη συζήτηση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Το ότι ζείς την ζωή σου χωρίς να την σπαταλάς όπως δηλώνεις, αυτό φαίνεται στους πενήντα τρόπους για να μή πεθανεις, το βλέπω απολύτως υγειές.
Το ότι δέν είσαι χριστιανός ενώ η αντιμετώπιση του βάρους, που σε κούρασε ή οτιδήποτε άλλο που μόνο εσύ ξέρεις, ταυτίζεται με, άς το πώ απλά, χριστιανική συμπεριφορά, δέν είναι θέμα για αντιπαράθεση και σαφώς ούτε και μπορεί να αποτελέσει θέμα για συζήτηση.
Έτσι δηλώνεις και ο μόνος που δικαιούται να το αλλάξει είσαι εσύ.
Όσο για το την τελευταία πρόταση άς παίξω και λίγο, δέν έκανα και κανένα κακό.
Απλά ξέχασα να προσθέσω <<όπως τον εαυτό σου>>. Αυτό όμως είναι θέμα για μεγάλη και ουσιώδη συζήτηση.
Θέλω να συμπληρώσω κάτι που λόγο βιασύνης μου διέφυγε. Λές κάπου, πως ίσως φαίνεται ηλίθιο, και έχω να πω: "δες το αποτέλεσμα".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Η Βασιλεία του Θεού προβάλλει, μέσα απ' τα σκοτάδια των θρησκειών, των δοξασιών και των προσδοκιών που φέρνει το ξεχαλίνωμα των φονιάδων, των τοκογλύφων, των μαυραγοριτών, των φοροεισπρακτόρων και των ...οθονών. Η Βασιλεία του Θεού είναι, η Επιλογή μετά την Απελπισία, γιατί μόνον ο θάνατος και η καταισχυμένη ελπίδα μπορούν να επιφέρουν την "Μεγάλη Ομοιότητα" που οραματιζόταν κι... ο Κομφούκιος!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Η Βασιλεία του Θεού προβάλλει, μέσα απ' τα σκοτάδια των θρησκειών, των δοξασιών και των προσδοκιών που φέρνει το ξεχαλίνωμα των φονιάδων, των τοκογλύφων, των μαυραγοριτών, των φοροεισπρακτόρων και των ...οθονών. Η Βασιλεία του Θεού είναι, η Επιλογή μετά την Απελπισία, γιατί μόνον ο θάνατος και η καταισχυμένη ελπίδα μπορούν να επιφέρουν την "Μεγάλη Ομοιότητα" που οραματιζόταν κι... ο Κομφούκιος!

:wall: Νωεύ, my frient, στείλε μου και το λεξικό . Πώς να τα βάλω σε τάξη όλ' αυτά ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
:hmm:
...Αυτό θα μπορούσε να το πει και ο Χριστός επί του σταυρού.






<<Όταν μιλούν οι πολλοί, οι λίγοι σιωπούν >>.

Η σκέψη μου είναι πως το ποιό πάνω σίγουρα θα πέρασε απο τη σκέψη Του, αλλά επειδή ήταν ΈΝΑΣ και ήξερε, άφησε αυτό να φανεί στην πράξη .

Όταν τρέχεις γρήγορα, άν συναντήσεις ξαφνικά έναν τοίχο μπροστά σου και τον κουτουλήσεις , μονάχα τότε θα είσαι σε θέση να αντιληφθείς πόσο γρήγορα αλλά και δίχως σκοπό έτρεχες !!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ξεγυμνώστε τον Θεό σας!

Κάθε «Νέα Εποχή» προϋποθέτει και νέα πνευματικότητα. Στην ήδη διανυόμενη, η νέα πνευματικότητα θʼ αρχίσει να κυριαρχεί στις ανθρώπινες υποθέσεις, όταν πια οι άνθρωποι οριστικά θα απελευθερωθούν από Εκείνον που λάτρεψαν ως Θεό, μα δεν ήταν. Τους πρόδωσε, πρόδωσε τις προσδοκίες τους κι αυτό είναι το βασικό, αν όχι και το μοναδικό ανθρώπινο κριτήριο, για τον Θεό τους. Γιατί ένας αληθινός Θεός δεν μπορεί παρά να είναι Πιστός. Ο Θεός δεν προδίδει, αλλά προδίδεται. Και ίσως οι άνθρωποι χρειαζόμαστε, πριν την νέα πνευματικότητα, να απελευθερωθούμε από ό,τι, όποιον και όσα μας πρόδωσαν και μας προδίδουν.
Η νέα πνευματικότητα, έτσι ή αλλιώς, έπεται των συνεπειών, από διαψευσμένες προσδοκίες. Η μετάνοια που συνεπάγονται αυτές, μπορεί να έπεται και οδύνης, αλλά εκεί τελειώνει κι ο ρόλος της προδοσίας, στην προαγωγή της ανθρώπινης παιδείας και αντίληψης. Γιατί η προδοσία ξεγυμνώνει, τελικά, ακόμη κι Εκείνον που λατρεύθηκε ως Θεός, μα δεν ήταν. Ο αληθινός Θεός δεν φοράει ενδύματα, παραμένει εσαεί γυμνός, από φιασίδια. Θεός ποδεν είναι γυμνός, δεν του αξίζει να είναι Θεός. Όπως και η αλήθεια, δεν μπορεί παρά να είναι ολόγυμνη, από παρελθόντα και μελλούμενα. Ο Θεός είναι παρών, όσο η αλήθεια δε φοράει φύλλα συκής. Τα σύκα, σύκα κι ο Θεός, Βλαστός!
Η πνευματικότητα του προλεταριάτου αποδείχθηκε ανεπαρκής, για να το πάει στον παράδεισο. Πρόλαβε ο παράδεισος να ΄ρθει στα πόδια του. Η Κίρκη του καπιταλισμού, καθώς φαίνεται, είχε ισχυρότερα και περισσότερα θέλγητρα από εκείνη του Ομήρου. Ο μεταπολεμικός καταναλωτισμός, σε Δύση κι Ανατολή, εμπεριείχε γόνιμα σπέρματα, κι ας προέρχονταν αυτά εν ολίγοις, από μαζικό αυνανισμό ενόψει αρχαίων φαντασιώσεων. Η αριστοτεχνικά στημένη κρίση, με την οποία η «νέα τάξη πραγμάτων» μεθοδεύει τον αναπροσανατολισμό χειραγώγησης των «μαζών», συμπαρομαρτούσης και της τρισυπόστατης πολιτικής τρόμου(διοίκηση, υγεία, οικολογία), αποτελεί την ασφαλέστερη απόδειξη, ότι το προλεταριάτο υπέκυψε αύτανδρον, ελλείψει «άλλου», νέου πνεύματος.

Παρά ταύτα, η ιστορική ήττα του προλεταριάτου φανέρωσε και την ιστορική αναγκαιότητα, για μία νέα πνευματικότητα. Η παλιά εξαντλήθηκε, στην απόπειρά της να θεραπεύσει τις σχετικές του ανεπάρκειες. Αλλά και η καινούργια πνευματικότητα, θα σπάσει τους δεσμούς της, με την καθαρά αστική ιδέα μίας χάρης, που προορίζεται για έναν μικρό αριθμό ανθρώπων. Τούτο σημαίνει ότι ο καθένας αναλαμβάνει το πεπρωμένο του κόσμου και της ανθρωπότητας. Η απελευθέρωση από τις δυνάμεις του κόσμου, που είναι ένας από τους σκοπούς της καινούργιας πνευματικότητας που έρχεται, καθόλου δε σημαίνει, ότι ο άνθρωπος χωρίζεται από τον κόσμο για να γυρέψει την ίδια του τη σωτηρία, αρνούμενος να μοιραστεί τα αγωνιώδη ερωτήματα(πολιτικά, περιβαλλοντολογικά, υπαρξιακά) και τις οδύνες του κόσμου. Αντίθετα, για να κατέβη κανείς σʼ αυτό τον ανθρώπινο κόσμο, τον γεμάτο αγωνία και κοντά στο χαμό, είναι απαραίτητο να νιώθει πνευματικά ανεξάρτητος από τον κόσμο, πρέπει να κατέχει μία εσωτερική εξουσία πνευματικής αντίστασης απέναντί του, επιδή ο κόσμος κινδυνεύει να ξεσχίσει τον άνθρωπο. Από τον κοινωνικό της χαρακτήρα ακριβώς ελευθερώνεται η νέ πνευματικότητα, για να κάνει τόπο στην προσωπική δημιουργία. Η πνευματικότητα είναι πάντα βαθιά προσωπική, αλλά ο προσανατολισμός της, κοινωνικός και μάλιστα κοσμικός. Δέσμια του κοινωνικού(θεοκρατία, φασισμός, σταλινισμός, μαοϊσμός, αμερικανισμός κ.π), η πνευματικότητα κατευθύνεται αποκλειστικά προς την προσωπική σωτηρία. Ελευθερωμένη από τους κοινωνικούς εξαναγκασμούς, προσανατολίζεται προς δημιουργίες ενέργειες στην κοινωνική και κοσμική ζωή(βλ. πχ σύγχρονο εθελοντισμό). Η ελευθερωμένη πνευματικότητα ενδιαφέρεται για τη σωτηρία όλων. Έτσι, ο Χριστιανισμός πχ, θα όφειλε να είναι συγχρόνως, ελεύθερος από τον κόσμο, επαναστατικός εν σχέσει με τον κόσμο και γερμένος με αγάπη πάνω στον κόσμο. Μα ποτέ του δεν υπήρξε έτσι, τουλάχιστον αφότου έγινε ιστορικός. Περιπτώσεις αναγεννησιακές, όπως πχ ο Νικόλαος Κουζάνος, ο Πίκο ντε λα Μιραντόλα, ο Παράκελσος, ο Έρασμος κ.α., απλά φανέρωσαν ψήγματα μίας τέτοιας πνευματικότητας, ως επείγουσα (τότε) εναλλακτικότητα, στο χριστεπώνυμο αποπνευματισμό της Ιερής Εξέτασης και του Μεσαίωνα. Υπήρξαν εξαιρέσεις, που φώτισαν τη πτωχεία τω πνεύματι, στο προαύλιο των ναών!

ΥΓ: Υπενθύμιση:
Προσωρινότητα και Προσαρμογή

Επειδή «η ζωή είναι ένα ενεργειακό ποτάμι», και (επειδή) «όταν η ενέργεια μπλοκάρεται για μεγάλα χρονικά διαστήματα», γίνεται «σάρκα», «ύλη», «χους» ή όπως αλλιώς και αν πούμε το «εκδηλωμένο», έρχεται ο χρόνος(Κρόνος) και «τα γιατρεύει»(κατʼ άλλους) ή «τα παντρεύει»(κατά τους πιο «μυστηριακούς»).
Η Προσαρμογή έχει μάνα της την Προσωρινότητα και είναι παραμάνα της Μεταμόρφωσης ή «Αλλαγής»(όπως συνηθίζεται επί το λαϊκότερο). Η μεγάλη υστέρηση που συνεπάγεται η συνήθεια των (αμύητων)ανθρώπων, να ζουν το σήμερα, άλλοτε «όπως στο μέλλον» κι άλλοτε όπως στο παρελθόν», τους πλουτίζει με τη ψευδαίσθηση της μονιμότητας( πραγμάτων, καταστάσεων και εαυτού) τους. Σχεδόν(; ) όλοι οι θνητοί, το σήμερα στην πληρότητά του το ζούμε, μόνον λίγες στιγμές πριν την έσχατη εκπνοή μας ή κατά την κορύφωση μίας κάποιας οργασμικής συγκυρίας. Σʼ αυτές τις δύο στιγμές επέρχεται η Προσαρμογή, χωρίς η σκιά του χρόνου, να διαφεντεύει τα τεκταινόμενα. Γιατί εκεί όπου επέρχεται η προσαρμογή, η αιωνιότητα διαβαίνει ανεμπόδιστη. Η ίδια η προσαρμογή ήταν (πριν επέλθει), προϋπόθεση της αιωνιότητας.
Είναι να μακαρίζει κανείς εκείνον που μπορεί να συναισθανθεί την αγωνία του Ψαλμωδού: « Σήμερον, εάν ακούσητε της φωνής αυτού…προτρέπετε αλλήλους καθʼ εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον…»[FONT=&quot][1][/FONT]. Γιατί το σήμερον μόνον δίνει την αληθινή (και πραγματική) αξία κάθε αγωνίας: είτε της αθωότητας είτε της ντροπής. Απλά, όμως, μόνον η αθωότητα έπεται της προσαρμογής, ως αλλαγή ή και ως μεταμόρφωση. Εξ ου και το «γίνετε ως τα παιδία ταυτά»…

[FONT=&quot][1][/FONT] Εβραίους γ΄, 7-13 τ.σ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Ξεγυμνώστε τον Θεό σας!

Κάθε «Νέα Εποχή» προϋποθέτει και νέα πνευματικότητα. Στην ήδη διανυόμενη, η νέα πνευματικότητα θʼ αρχίσει να κυριαρχεί στις ανθρώπινες υποθέσεις, όταν πια οι άνθρωποι οριστικά θα απελευθερωθούν από Εκείνον που λάτρεψαν ως Θεό, μα δεν ήταν. Τους πρόδωσε, πρόδωσε τις προσδοκίες τους κι αυτό είναι το βασικό, αν όχι και το μοναδικό ανθρώπινο κριτήριο, για τον Θεό τους. Γιατί ένας αληθινός Θεός δεν μπορεί παρά να είναι Πιστός. Ο Θεός δεν προδίδει, αλλά προδίδεται. Και ίσως οι άνθρωποι χρειαζόμαστε, πριν την νέα πνευματικότητα, να απελευθερωθούμε από ό,τι, όποιον και όσα μας πρόδωσαν και μας προδίδουν.
Η νέα πνευματικότητα, έτσι ή αλλιώς, έπεται των συνεπειών, από διαψευσμένες προσδοκίες. Η μετάνοια που συνεπάγονται αυτές, μπορεί να έπεται και οδύνης, αλλά εκεί τελειώνει κι ο ρόλος της προδοσίας, στην προαγωγή της ανθρώπινης παιδείας και αντίληψης. Γιατί η προδοσία ξεγυμνώνει, τελικά, ακόμη κι Εκείνον που λατρεύθηκε ως Θεός, μα δεν ήταν. Ο αληθινός Θεός δεν φοράει ενδύματα, παραμένει εσαεί γυμνός, από φιασίδια. Θεός ποδεν είναι γυμνός, δεν του αξίζει να είναι Θεός. Όπως και η αλήθεια, δεν μπορεί παρά να είναι ολόγυμνη, από παρελθόντα και μελλούμενα. Ο Θεός είναι παρών, όσο η αλήθεια δε φοράει φύλλα συκής. Τα σύκα, σύκα κι ο Θεός, Βλαστός!
Η πνευματικότητα του προλεταριάτου αποδείχθηκε ανεπαρκής, για να το πάει στον παράδεισο. Πρόλαβε ο παράδεισος να ΄ρθει στα πόδια του. Η Κίρκη του καπιταλισμού, καθώς φαίνεται, είχε ισχυρότερα και περισσότερα θέλγητρα από εκείνη του Ομήρου. Ο μεταπολεμικός καταναλωτισμός, σε Δύση κι Ανατολή, εμπεριείχε γόνιμα σπέρματα, κι ας προέρχονταν αυτά εν ολίγοις, από μαζικό αυνανισμό ενόψει αρχαίων φαντασιώσεων. Η αριστοτεχνικά στημένη κρίση, με την οποία η «νέα τάξη πραγμάτων» μεθοδεύει τον αναπροσανατολισμό χειραγώγησης των «μαζών», συμπαρομαρτούσης και της τρισυπόστατης πολιτικής τρόμου(διοίκηση, υγεία, οικολογία), αποτελεί την ασφαλέστερη απόδειξη, ότι το προλεταριάτο υπέκυψε αύτανδρον, ελλείψει «άλλου», νέου πνεύματος.

Παρά ταύτα, η ιστορική ήττα του προλεταριάτου φανέρωσε και την ιστορική αναγκαιότητα, για μία νέα πνευματικότητα. Η παλιά εξαντλήθηκε, στην απόπειρά της να θεραπεύσει τις σχετικές του ανεπάρκειες. Αλλά και η καινούργια πνευματικότητα, θα σπάσει τους δεσμούς της, με την καθαρά αστική ιδέα μίας χάρης, που προορίζεται για έναν μικρό αριθμό ανθρώπων. Τούτο σημαίνει ότι ο καθένας αναλαμβάνει το πεπρωμένο του κόσμου και της ανθρωπότητας. Η απελευθέρωση από τις δυνάμεις του κόσμου, που είναι ένας από τους σκοπούς της καινούργιας πνευματικότητας που έρχεται, καθόλου δε σημαίνει, ότι ο άνθρωπος χωρίζεται από τον κόσμο για να γυρέψει την ίδια του τη σωτηρία, αρνούμενος να μοιραστεί τα αγωνιώδη ερωτήματα(πολιτικά, περιβαλλοντολογικά, υπαρξιακά) και τις οδύνες του κόσμου. Αντίθετα, για να κατέβη κανείς σʼ αυτό τον ανθρώπινο κόσμο, τον γεμάτο αγωνία και κοντά στο χαμό, είναι απαραίτητο να νιώθει πνευματικά ανεξάρτητος από τον κόσμο, πρέπει να κατέχει μία εσωτερική εξουσία πνευματικής αντίστασης απέναντί του, επιδή ο κόσμος κινδυνεύει να ξεσχίσει τον άνθρωπο. Από τον κοινωνικό της χαρακτήρα ακριβώς ελευθερώνεται η νέ πνευματικότητα, για να κάνει τόπο στην προσωπική δημιουργία. Η πνευματικότητα είναι πάντα βαθιά προσωπική, αλλά ο προσανατολισμός της, κοινωνικός και μάλιστα κοσμικός. Δέσμια του κοινωνικού(θεοκρατία, φασισμός, σταλινισμός, μαοϊσμός, αμερικανισμός κ.π), η πνευματικότητα κατευθύνεται αποκλειστικά προς την προσωπική σωτηρία. Ελευθερωμένη από τους κοινωνικούς εξαναγκασμούς, προσανατολίζεται προς δημιουργίες ενέργειες στην κοινωνική και κοσμική ζωή(βλ. πχ σύγχρονο εθελοντισμό). Η ελευθερωμένη πνευματικότητα ενδιαφέρεται για τη σωτηρία όλων. Έτσι, ο Χριστιανισμός πχ, θα όφειλε να είναι συγχρόνως, ελεύθερος από τον κόσμο, επαναστατικός εν σχέσει με τον κόσμο και γερμένος με αγάπη πάνω στον κόσμο. Μα ποτέ του δεν υπήρξε έτσι, τουλάχιστον αφότου έγινε ιστορικός. Περιπτώσεις αναγεννησιακές, όπως πχ ο Νικόλαος Κουζάνος, ο Πίκο ντε λα Μιραντόλα, ο Παράκελσος, ο Έρασμος κ.α., απλά φανέρωσαν ψήγματα μίας τέτοιας πνευματικότητας, ως επείγουσα (τότε) εναλλακτικότητα, στο χριστεπώνυμο αποπνευματισμό της Ιερής Εξέτασης και του Μεσαίωνα. Υπήρξαν εξαιρέσεις, που φώτισαν τη πτωχεία τω πνεύματι, στο προαύλιο των ναών!

ΥΓ: Υπενθύμιση:
Πνευματικότητα, νέα πνευματικότητα και μετά; Αντικατάσταση του Θεού. Με ποιον ;
Μα, με κάτι ΝΕΟ. Πού θα το βρούμε; Αν δε μπορέσουμε να το βρούμε, θα το ανακαλύψουμε! Ανθρωποι δεν είμαστε;
Υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε; Τελευταία τα γνωρίζουμε όλα και τα κάνουμε όλα!:redface:
Και μετά τί;
Αλλά και πώς κάτι τόσο Νέο είμαστε σίγουροι οτι επάξια θα αντικαταστήσει το παλιό;

Θεέ μου, συγχώρα μας για τις βλακείες που λέμε.:redface::redface::redface:[/QUOTE]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Πνευματικότητα, νέα πνευματικότητα και μετά; Αντικατάσταση του Θεού. Με ποιον ;
...

Θεέ μου, συγχώρα μας για τις βλακείες που λέμε.:redface::redface::redface:
[/quote]

Φίλε μου Μάξιμε, θαρρείς πως όποιος λέει "Θεέ μου...", απευθύνεται σίγουρα στον "αληθινό Θεό", όπως τον εννοεί ο Ιησούς Χριστός, πχ στον "Κατά Ιωάννη"; Πως εννόησες, ότι προβάλλω μία πρόταση για "αντικατάσταση του Θεού"; Και ποιου τέλος πάντων Θεού; Δέχεσαι για παράδειγμα ότι τελικά η χριστεπώνυμη Δύση λατρεύει σήμερα τον Θεό που δοξάζει ο Ιησούς Χιστός ή τον Μαμμωνά;
Νομίζω, φίλε μου Μάξιμε, αφήνεις πολλά περιθώρια πράγματι στη βλακεία, που άλλα επικαλείται και άλλα...αντιλαμβάνεται:redface:!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Όσο το παρόν παραμένει ως καθυστέρημενο μέλλον, η θνητότητα, αντί του Θεού, θα βασιλεύει μεταξύ των ανθρώπων:redface:!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Όσο το παρόν παραμένει ως καθυστέρημενο μέλλον, η θνητότητα, αντί του Θεού, θα βασιλεύει μεταξύ των ανθρώπων:redface:!

Τί το κακό έχει η θνητότητα ; ποτέ δεν κατάλαβα. Who wants to live for ever ? (που θα πει "ποιός θέλει να ζήσει για πάντα ?) Who dares to love for ever ? (Ποιός τολμά να αγαπήσει για πάντα ?) λέει το τραγουδάκι.

αφιερωμένο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Τί το κακό έχει η θνητότητα ; ποτέ δεν κατάλαβα. Who wants to live for ever ? (που θα πει "ποιός θέλει να ζήσει για πάντα ?) Who dares to love for ever ? (Ποιός τολμά να αγαπήσει για πάντα ?) λέει το τραγουδάκι.

αφιερωμένο


- :redface:: Ευχαριστώ για την αφιέρωση...αλλά, πολύ "αγγελικό"...
- Δεν έχει κακό η θνητότητα, είναι το κακό:redface:!
- Για πάντα θέλει να ζήσει, όποιος ποτέ του δε σκέφτηκε, πχ, να αυτοκτονήσει, ο κάθε "ασθενής" που επιθυμεί να γιατρευτεί, όποιος δηλαδή έχει άμεση συνείδηση, ότι ζωή υπάρχει μόνον στο παρόν, στο "σήμερα"!
-"Ο τολμών νικά"... και ειδικά, όταν κανείς έχει αγάπη: πόσα πράγμα πρέπει να νικήσει, γι' αυτήν!:redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
- :redface:: Ευχαριστώ για την αφιέρωση...αλλά, πολύ "αγγελικό"...
- Δεν έχει κακό η θνητότητα, είναι το κακό:redface:!
- Για πάντα θέλει να ζήσει, όποιος ποτέ του δε σκέφτηκε, πχ, να αυτοκτονήσει, ο κάθε "ασθενής" που επιθυμεί να γιατρευτεί, όποιος δηλαδή έχει άμεση συνείδηση, ότι ζωή υπάρχει μόνον στο παρόν, στο "σήμερα"!
-"Ο τολμών νικά"... και ειδικά, όταν κανείς έχει αγάπη: πόσα πράγμα πρέπει να νικήσει, γι' αυτήν!:redface:

Zει για πάντα μόνο όποιος αγαπά για πάντα τους πάντες και τα σύμπαντα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top