Παιχνίδια vs VideoGames

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Τα videogames έχουν βρεθεί πολλές φόρες στο στόχαστρο των γονιών και των δημοσιογράφων. Άλλες φόρες για την υπερβολική βία κάποιων μεμονωμένων παιχνιδιών, συνήθως εμπορικών τίτλων. Άλλες φορές γιατί τα συγκρίνουμε με τις εξωτερικές δραστηριότητες ενός παιδιού, μια άδικη σύγκριση.

Ωστόσο πότε δεν κατάλαβα γιατί θεωρούμε πιο υγιής το παιδί να δίνει πνοή σε άψυχες φιγούρες της Playmobile, Lego, Fisherprise ή της barbie. Πως αποκτά το παιδί περισσότερες χρήσιμες εμπειρίες με αυτόν τον τρόπο σε σχέση με ένα καλό φτιαγμένο adventure ή strategy;

Είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι αυτές οι πεποιθήσεις δεν βασίζονται σε στην τεχνοφοβία ή στην ωραιοποίηση του παρελθόντος;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γιώργος

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
Ωστόσο πότε δεν κατάλαβα γιατί θεωρούμε πιο υγιής το παιδί να δίνει πνοή σε άψυχες φιγούρες της Playmobile, Lego, Fisherprise ή της barbie. Πως αποκτά το παιδί περισσότερες χρήσιμες εμπειρίες με αυτόν τον τρόπο σε σχέση με ένα καλό φτιαγμένο adventure ή strategy;
Ο βασικός λόγος είναι ότι αυτά τα παιχνίδια (από Playmobile μέχρι και επιτραπέζια) είναι κατά βάσιν ομαδικά. Δίνεται βάρος γιατί θεωρείται ... υγιέστερο το να παίζεις κάτι με πολλά άτομα μαζί γιατί αναπτύσσεις, μαζί με την δημιουργικότητα και την φαντασία σου, και την κοινωνικοποίησή σου.

Όσον αφορά το τι σου προσφέρουν τα Playmobile και ένα καλό φτιαγμένο adventure ή strategy, μπορείς να καλλιεργήσεις διάφορες δεξιότητες, ανάλογα το παιχνίδι. Με τα playmobile μπορεί ένα 5χρονο να καλλιεργήσει την δημιουργικότητα και την φαντασία του (θυμίζω μιλάμε για 5χρονα), με τα Lego μπορεί επίσης να πειραματιστεί με το να φτιάχνει μόνος του πράγματα και γι' αυτό το λόγο βρίσκω προσωπικά ιδιαίτερα δημιουργικά τα Lego, ακόμα και για μεγαλύτερες ηλικίες. Αντίστοιχα, με κάποιο ωραίο adventure game, όπως της σειράς Monkey Island, μπορεί κάποιος να οξύνει την ευρηματικότητα και την ευελιξία του.

Ωστόσο, όπως είπα πιο πάνω, ένα μεγάλο θετικό των "συμβατικών" παιχνιδιών, είναι ότι κοινωνικοποιείσαι με άλλα άτομα. Θα μου πεις, και με τα VideoGames μπορείς να παίξεις online με άλλα άτομα και να "κοινωνικοποιείσαι" παράλληλα με αυτά σε κάποιο βαθμό. Παρ' όλ' αυτά, είναι τελείως διαφορετικό αυτό και δεν θα το αναλύσω πολύ γιατί θα ξεφύγουμε από το θέμα. Με λίγα λόγια απλά θα πω ότι ναι, μπορείς να κοινωνικοποιηθείς και μέσω VideoGames. Αλλά το παιδί δεν αποκλείεται να έχει στο μέλλον πρόβλημα με την κοινωνικοποίησή του σε ζωντανό επίπεδο, όταν έχει μάθει να κοινωνικοποιείται μέσω του internet, που σου προσφέρει μία ασπίδα προστασίας.

Είναι πολύ πιο απλό να μάθεις σε ένα παιδί στα 5 του χρόνια να κοινωνικοποιείται με άλλα άτομα σε ζωντανό επίπεδο, παρά στα 12, στα 15 ή στα 18 του. Όταν έχει φτάσει σε τόσο "μεγάλη", για τα δεδομένα της κοινωνικοποίησης, ηλικία θα έχει συνηθίσει να κοινωνικοποείται μέσω των online VideoGames ή και να μην έχει κοινωνικοποιηθεί καθόλου αν όλη την μέρα κάθεται και παίζει VideoGames ενός παίχτη στον Υπολογιστή.

Για τους παραπάνω λόγους πιστεύω ότι ο γονέας πρέπει να δίνει έμφαση στο να παίζει το παιδί μαζί με άλλα άτομα σε ζωντανό επίπεδο και όχι στον υπολογιστή του. Ενδέχεται στα υπόλοιπα θέματα να προσφέρουν το ίδιο (δημιουργικότητα, φαντασία, κτλ) ή ίσως και να προσφέρουν περισσότερα κάποια VideoGames, αλλά δεν μπορεί το παιδί να αναπτύξει την κοινωνικοποίησή του, κάτι που είναι πολύ πιο δύσκολο να αναπτυχθεί αν το παιδί φτάσει σε μεγάλη ηλικία. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν λέω να δαιμονοποιήσουμε ή να απαγορέψουμε τα VideoGames ή άλλες δραστηριότητες μέσω Η/Υ, ίσα-ίσα θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να είναι εξοικειωμένα με τους Υπολογιστές στη σύγχρονη αυτή εποχή γιατί και χρειάζονται και μας βοηθάνε. Ωστόσο είμαι υπέρ του να δίνεται περισσότερη έμφαση σε παιχνίδια μαζί με άλλα άτομα, ακριβώς για να αναπτυχθεί η κοινωνικοποίηση του παιδιού.


Τέλος, θα ήθελα να προσθέσω στα παραπάνω και τους λόγους υγείας. Δεν είναι καλό για την υγεία να κάθεται το παιδί (ούτε φυσικά εμείς) τόσες ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή και σε μια καρέκλα, αλλά θα πρέπει να κινείται.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
ολα χρειαζονται.. και στο μελλον τα ηλ. παιχνιδια θα γινουν πιο ομαδικα ,οπως στο wii πχ..που κινησαι ή βλεπεις χαρακτηρες σε πραγματικο χωρο και παιζεις..

ολογραμματα..

δεν υπαρχει ή το ενα ή το αλλο...

μακαρι βεβαια και η βιομηχανια ηλ. παιχνιδιων να σταματησει να παραγει αιματηρα σκουπιδια..και να ξαναβγαλει ποιοτητα και συναισθημα -μαζι με ρεαλιστικα γραφικα βεβαια- αναλογα του'80...

γιατι αυτες οι πολιτικες των βιομηχανιων συκοφαντουν τα βιντεοπαιχνιδια.και τα φοβαται δικαιολογημενα πολυς κοσμος..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

underwater

Περιβόητο μέλος

Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
Ωστόσο πότε δεν κατάλαβα γιατί θεωρούμε πιο υγιής το παιδί να δίνει πνοή σε άψυχες φιγούρες της Playmobile, Lego, Fisherprise ή της barbie. Πως αποκτά το παιδί περισσότερες χρήσιμες εμπειρίες με αυτόν τον τρόπο σε σχέση με ένα καλό φτιαγμένο adventure ή strategy;

Καταρχάς το να δίνει το παιδί πνοή σε άψυχες φιγούρες, ή ακόμα και σε αντικείμενα πιο αφηρημένα, όπως κάποιο φύλλο δέντρου, αποτελεί δείγμα του ότι έχει φτάσει στο ανώτερο αναπτυξιακό επίπεδο στον τομέα του παιχνιδιού, δηλ. σε εκείνο του συμβολικού παιχνιδιού. Το να φτάσει κάποιο παιδί σε αυτό το επίπεδο δεν είναι απλά υγιές, είναι επιβεβλημένο. Η μη ύπαρξη συμβολικού παιχνιδιού στο ρεπερτόριο του παιδιού μπορεί να σημαίνει ακόμα και ύπαρξη διάχυτων αναπτυξιακών διαταραχών, όπως ο αυτισμός.

Η σημασία του συμβολικού παιχνιδιού είναι αδιαμφισβήτητη. Εκτός της καλλιέργειας δεξιοτήτων όπως η δημιουργικότητα κι η φαντασία, συμβάλλει και στην ανάπτυξη της κοινωνικότητας. Επίσης, το παιδί μέσω του συμβολικού παιχνιδιού μπορεί να "δουλέψει" ζητήματα που το απασχολούν με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, βρίσκοντας ασυνείδητα εναλλακτικές κι εξωτερικεύοντας συναισθήματα, κάτι που είναι ανεκτίμητο.

Όσον αφορά τα video-games, δεν τα θεωρώ υποχρεωτικά βλαβερά. Χρησιμοποιώ μερικά σε παιδάκια με κακό οπτικο-κινητικό συντονισμό και νομίζω ότι τα βοηθά. Εντάξει, δεν το έχω ψάξει και πολύ το ζήτημα επειδή ποτέ δεν τρελαινόμουν για video-games! Πάντως θεωρώ σημαντικό να μπαίνουν αρκετοί περιορισμοί στο πόσο θα παίξει με αυτά κάποιο παιδί, τόσο για το ότι είναι εθιστικά, όσο και για το ότι η συνεχής επαφή με την οθόνη (όποια κι αν είναι) οδηγεί στην "αποβλάκωση". Η αλληλεπίδραση με τους άλλους κι η εναλλαγή παραστάσεων, ερεθισμάτων, προσώπων είναι απλά απαραίτητες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

thecure

Νεοφερμένος

Η thecure αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 45 μηνύματα.
Ωστόσο πότε δεν κατάλαβα γιατί θεωρούμε πιο υγιής το παιδί να δίνει πνοή σε άψυχες φιγούρες της Playmobile, Lego, Fisherprise ή της barbie. Πως αποκτά το παιδί περισσότερες χρήσιμες εμπειρίες με αυτόν τον τρόπο σε σχέση με ένα καλό φτιαγμένο adventure ή strategy;

Το παιδί δίνει πνοή σε άψυχες φιγούρες της Playmobile. Το ίδιο όμως δεν κάνει με τα video games ? Χειρίζεται έναν φαντασιακό χαρακτήρα σχηματισμένο από πίξελ. Η ψηφιακή μαϊμού τρώει την ψηφιακή μπανάνα μόνο επειδή το παιδάκι επιλέγει να της δώσει προσωρινά ζωή και έπειτα να βγάλει το cd από την κονσόλα όπως βάζει τα Lego στο κουτί . :hmm:

Για τα υπόλοιπα έχουν εκφράσει απόψεις με τις οποίες συμφωνώ η underwater και ο Γιώργος . :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

eco-warrior

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Μπάμπης ή Αμφιάραος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυκτικός και μας γράφει απο Βουλγαρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 925 μηνύματα.
Το παιχνίδι είτε αυτό είναι ηλεκτρονικό είτε όχι είναι απαραίτητο, όταν σταματήσει να διαιωνίζει κοινωνικά στερεότυπα, νοοτροπίες, λανθασμένες αντιλήψεις. Τα παιχνίδια καθορίζουν εν μέρει τα χαρακτηριστικά μιας προσωπικότητας, δημιουργούν αγορίστικες ή κοριτσίστικες συμπεριφορές. Προσπαθώντας να μην παρεκκλίνω απο το θέμα, θεωρώ ότι τα video games μπορούν καλύτερα απο τα "παραδοσιακά" (ή και εκτός εισαγωγικών) να συνδράμουν σε ουσιαστική αλλαγή του τρόπου διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης των παιδιών αλλά και των εφήβων. Τα ηλεκτρονικα παιχνίδια κεντρίζουν το ενδιαφέρον του μαθητή ή του εκπαιδευόμενου, ενώ κάνουν πιο κατανοητά τα όσα προσφέρονται για μάθηση...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
θεωρώ ότι τα video games μπορούν καλύτερα απο τα "παραδοσιακά" (ή και εκτός εισαγωγικών) να συνδράμουν σε ουσιαστική αλλαγή του τρόπου διαπαιδαγώγησης και εκπαίδευσης των παιδιών αλλά και των εφήβων.
σαφως,,μπορουν να διαφθειρουν πιο ευκολα ενα παιδι αλλα και να το εκπαιδευσουν πιο ευκολα..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 4 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top