Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Κατ' αρχή μία απαραίτητη και καθαρή εξήγηση: Δεν διαφωνώ σε τίποτε από όσα σχετικά γράφει ο Δόκτορας. Απλά, στην περίπτωση του "δικαιώματος", τοποθετούμαι για την "αντικειμενική" και χωρίς προσωποληψία αρχή περί "όλων των ανθρώπων". Οι σχετικές αντιρρήσεις του Δόκτορα, μάλλον( ; ) έχουν να κάνουν με την υποκειμενική στάση και "ικανότητα, ενός εκάστου εξ ημών". Οπότε και σ' αυτή την περίπτωση συμφωνώ μαζί του. Εξάλλου, η ίδια η μαγεία, όπως και η πίστη γενικά, δε "σηκώνουν διαφωνίες": "τζιπ, είσαι ή δεν είσαι"!
"Δεν είναι σίγουρο αν είμαστε ακόμα άξιοι να διαχειριστούμε τόση γνώση", διατείνεται ο Δόκτορας και συπληρώνω: Για κάποιους "θεούς" και τους οπαδούς τους, είναι σίγουρο, ότι "δεν είμαστε!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γιώργος

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
Ελπίζω να υπάρχει χώρος και σ' έναν λιγότερο... σχετικό μ' αυτά τα πολύ ωραία που αναφέρετε..


Ένα χωρίο είδα που μου κίνησε το ενδιαφέρον για το πρώτο μου ποστ στο παρόν θέμα:
Το δικαίωμα στη μαγεία το έχουμε όλοι μας, ακόμη και χωρίς Διδάσκαλο; Πιθανώς ναι. Πράγματι, όταν ήμασταν παιδιά, η ζωή ήταν γεμάτη μαγεία, η μαγεία ήταν αληθινή. [highlight]Ακόμη θυμάμαι το υπέροχο εκείνο συναίσθημα της έξαψης, κάθε που αντίκρυζα κάτι καινούριο. Μετά το χάσαμε, ή μας το κλείδωσαν.[/highlight] Κάποιος είπε πως όλα τα παιδιά είναι φιλόσοφοι, ενώ ένας φιλόσοφος δεν είναι τίποτε άλλο από έναν ενήλικα που συνεχίζει να βλέπει τα πράγματα ως παιδί.
Με αυτό το σκεπτικό ο καθένας μας είναι εν δυνάμει ένας μικρός μάγος και κρύβουμε μέσα μας... δυνάμεις που ούτε που φανταζόμαστε. Πώς μπορούμε να τις αναπαράξουμε; Με τη χαρά της δημιουργίας και της ανακάλυψης που ανέφερες.

Ένα συναρπαστικό βιβλίο, ένα καινούριο hobby, ακόμα κι ένας νέος έρωτας.





Απλά κάποιες απλές σκέψεις κι από μένα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ο Κρισναμούρτι είχε πει δεν χρειάζονται δάσκαλοι επειδή ο ίδιος είχε φτάσει εκεί που είχε φτάσει, άντε όμως να το πεις αυτό σε ένα παιδί που θέλει να του διδάξεις μαθηματικά ή φιλοσοφία ή οποιαδήποτε επιστήμη.
Πράγματι, ο Κρισναμούρτι υπήρξε αντικειμενικά ένας εξαίρετος Διανοητής της εποχής μας, αλλά και "αντικειμενικά" σημαντικός Δάσκαλος. Λίγο πριν πεθάνει δήλωσε, για πολλοστή φορά, στους ανθρώπους που ένοιωθαν μαθητές του, ότι ποτέ του δεν υπήρξε δάσκαλος, και συνεπώς ήταν "έτοιμος" να πεθάνει, χωρίς τον καημό για "ορφανούς μαθητές" που θα εγκατέλειπε. Ήταν ένας δάσκαλος, της "διδασκαλικής ευθύνης"!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
"Δεν είναι σίγουρο αν είμαστε ακόμα άξιοι να διαχειριστούμε τόση γνώση", διατείνεται ο Δόκτορας και συπληρώνω: Για κάποιους "θεούς" και τους οπαδούς τους, είναι σίγουρο, ότι "δεν είμαστε!

Ακριβώς αυτό όμως ήθελε να κάνει η Θεοσοφία, να ανοίξει τη γνώση στον κόσμο. Τους κατηγόρησαν για Τέκτονες, σατανιστές ή δεν ξέρω και γω τι άλλο, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που είχε γίνει ήταν να αρπάξουν κάποιοι επιτήδειοι τους θησαυρούς και να κάνουν πολιτική μ'αυτούς (βλ.Χίτλερ). Πράγματι σε κάποιες στοές χρησιμοποιούν από ζώδια και οίκους μέχρι εσωτερικές φιλοσοφίες, αλλά τα ίδια μπορείς να βρεις και στους αρχαίους μας προγόνους. Το σύμβολο χρησιμοποιείται κατά το δοκούν, κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Η σβάστικα μήπως δεν είναι αρχαιοελληνική ; Η θεοσοφία άνοιξε στο κοινό τις πύλες να έρθει όποιος θέλει να κάνει έρευνα, τίποτα κρυφό. Αν όμως πάς στο Βατικανό όλα είναι κρυμμένα. 'Αλλος ελιτισμός ο ένας, άλλος ο άλλος. Στην πρώτη περίπτωση η απόκρυψη γίνεται για λόγους προστασίας και αυτοπροστασίας όπως έκαναν και οι δικοί μας οι Πυθαγόρειοι (αυτό που έγραψε κάποτε ο Χάος ''μη δίνετε τη γνώση στα σκυλιά''), στην δεύτερη περίπτωση ο ελιτισμός έχει κοινωνικο-πολιτικά αίτια με σκοπούς την εξουσία, τη δύναμη, το χρήμα και την παγκόσμια κυριαρχία (βλέπε Στοά P2 στην Ιταλία με μαφία).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Σημείωση: Αυτό ήταν το υπ' αριθμόν 555 ποστ μου στο στέκι, ενώ το προηγούμενο ήταν το υπ' αριθμόν 999 του Δόκτωρα. Λέει τίποτε αυτό αγαπητή μου Isi;

555 - Δέσε τη ζώνη σου. Μια μεγάλη αλλαγή πρόκειται να συμβεί στη ζωή σου. Αυτή η αλλαγή δε θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν θετική ή αρνητική εφ' όσον κάθε αλλαγή είναι μέρος της φυσικής ροής της ζωής. Ίσως αυτή η αλλαγή να είναι η απάντηση στις προσευχές σου, άρα συνέχισε να βλέπεις και να νιώθεις τον εαυτό σου να βρίσκεται σε γαλήνη και αφέσου στο ρεύμα. (go with the flow).

999 - Ολοκλήρωση. Αυτό είναι το τέλος μιας μεγάλης φάσης στην προσωπική αλλά και γενικότερα στη ζωή σου. Αυτό το σημάδι φανερώνει ότι οι σκέψεις σου αυτή τη στιγμή, θα σε οδηγήσουν στην ολοκληρωση αυτής της φάσης.

Καλωσόρισες Γιώργο! ;) Για όλους υπάρχει χώρος εδώ!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
'Ο,τι έχεις, αυτό εκπέμπεις και αυτό ακτινοβολείς. Ο ψυχαναγκαστικός θα παράγει αρνητικές σκεπτομορφές και θα εισπράξει κάτι που δεν το χρειάζεται ή μπορεί να του κάνει και κακό, μ'αυτή τη λογική δεν έχει ''δικαίωμα'' να αποτρελλαθεί αν είναι ήδη ελαφρώς πειραγμένος.


Έχω την πεποίθηση, ότι πράγματι κάθε άνθρωπος, χωρίς ίσως να το γνωρίζει, είναι ικανός για τη μαγεία. Ο χαοτικός μας εγκέφαλος (ή κβαντικός υπολογιστής) αλληλεπιδρά συνεχώς με το Μέγα Χάος και κάνει πράγματα να συμβαίνουν. Επίσης έχει συνεχή και άμεση σύνδεση με το Χώρο των Ιδεών, όπου ο καθένας μας έχει τη δυνατότητα να δημιουργεί σκεπτομορφές, θετικές ή αρνητικές, πανώριες ή αποτροπιαστικές, άγγελους ή δαίμονες, εκεί καταθέτει ο καθένας μας τα όνειρα ή τους εφιάλτες του. Κάθε φορά που δημιουργείται μια τέτοια πνευματική οντότητα, η οποία παίρνει ενέργεια από τη σκέψη εκείνου που την εμπνεύστηκε, έρχεται σ' επαφή με τη νόηση κι άλλων ανθρώπων, που είναι συνδεδεμένοι στο συμπαντικό αυτό διαδύκτιο. Έτσι, μόλις γεννιέται μια ιδέα στο μυαλό ενός ανθρώπου, αρχίζουν ξαφνικά να τη σκέπτονται κι άλλοι.

Όσοι περισσότεροι πιστέψουν σε μια τέτοια σκεπτομορφή, τόσο ισχυρότερη γίνεται αυτή. Συνεπώς έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με περισσότερους ανθρώπινους εγκεφάλους και να πάρει ακόμη μεγαλύτερη δύναμη. Ας μην ξεχνούμε τη ρήση του Καρλ Μαρξ: "Όταν οι ιδέες εισέρχονται στις μάζες, αποκτούν υλική δύναμη".

Οι Μαύροι Μάγοι του κόσμου μας γνωρίζουν αυτήν τη λειτουργία και εκμεταλλεύονται τη μαγική δύναμη του κάθε ανθρώπου, αφού πρώτα τον μαζικοποιήσουν με την κατάλληλη "παιδεία" ή καλύτερα εκπαίδευση, τη διαφήμιση και την προπαγάνδα, ώστε να επιβάλλουν τις σκεπτομορφές που οι ίδιοι επικαλούνται και να τις καταστήσουν πανίσχυρες. Ένα κλασικό και εύληπτο παράδειγμα είναι το Χρήμα, ο "Μέγας Δαίμων".

Πράγματι, όπως μας λέει και ο Δόκτωρ, ο ψυχαναγκασμός παράγει αρνητικές σκεπτομορφές. Είναι άραγε τυχαίο που στην εποχή μας η κατάθλιψη τείνει να γίνει η πρώτη σ' επίπτωση ασθένεια, σ' έναν δυτικό κόσμο που πάσχει από υπερεπάρκεια, υπερκατανάλωση και υπερκορεσμό; Πρόκειται για την ίδια φιλοσοφική σύλληψη που αποκαλύπτεται στην ταινία "Matrix". Επίσης, ας θυμηθούμε τους Voladores των Τολτέκων Μάγων, Διδασκάλων του Καστανέντα.

Υπάρχουν φωτισμένοι και μυημένοι άνθρωποι, οι οποίοι μπορούν να χρησιμεύσουν ως Διδάσκαλοι για τους υπόλοιπους. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να οδηγήσει οποιονδήποτε στο δρόμο που βάδισε ο ίδιος. Καθένας πρέπει να τραβήξει το δικό του μονοπάτι και ο Διδάσκαλος δεν είναι παρά προσωρινός συνταξιδιώτης, σύντροφος ή συμπολεμιστής.

Εξάλλου, όλοι καλούνται ν' απαντήσουν στο βασικό και αδησώπητο δίλλημα: "Θα πάρετε το μπλε ή το κόκκινο χάπι;".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Εξάλλου, όλοι καλούνται ν' απαντήσουν στο βασικό και αδησώπητο δίλλημα: "Θα πάρετε το μπλε ή το κόκκινο χάπι;".

To κόκκινο ! Αν είναι όπως η φωτογραφία της υπογραφής σου γιατί έχει πληθωρικό μπούστο. Αυτό κι αν είναι σκεπτομορφή :D. Βγάλτην δέσποτα, με κολάζεις και μπαίνουμε στην εποχή του Ερημίτη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Έτσι, μόλις γεννιέται μια ιδέα στο μυαλό ενός ανθρώπου, αρχίζουν ξαφνικά να τη σκέπτονται κι άλλοι.

Όσοι περισσότεροι πιστέψουν σε μια τέτοια σκεπτομορφή, τόσο ισχυρότερη γίνεται αυτή. Συνεπώς έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με περισσότερους ανθρώπινους εγκεφάλους και να πάρει ακόμη μεγαλύτερη δύναμη.

Εξάλλου, όλοι καλούνται ν' απαντήσουν στο βασικό και αδησώπητο δίλλημα: "Θα πάρετε το μπλε ή το κόκκινο χάπι;".
: ...και έτσι δημιουργείται η λεγόμενη "κρίσιμη μάζα"...συμπληρώνω:D.

Και: ψηφίζω "Κόκκινο", χωρίς την κουκούλα!:devil:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Ατέλειωτες Μαγευτικές Αντανακλάσεις



Άμα!
Υπάρχουν δύο καθρέφτες, ο ένας με τον άλλον αντάμα.
Ό,τι βλέπει ο ένας, το βλέπει με τα μάτια του άλλου.
Σκύψε τις βλεφαρίδες σου, πυκνό το σκοτάδι.
Απʼ τους αντικριστούς καθρέφτες πίσω!

Άμα!
Όσα τα βράχια στις βουνοπλαγιές, τόσες κι οι αποχρώσεις της φωνής σου.
Τα χάδια του ανέμου στους βράχους, γροθιές στους ανθρώπους απʼ ανθρώπους.
Μα η αγάπη σου ποτέ δε θα γίνει μίσος, βαθύ το σκοτάδι κι από πίσω της.
Αντανακλάσεις… του αγνοημένου άγνωστου.

Άμα!
Κορμιά αρρωστημένα, ψυχές σαστισμένες στο τάμα.
Καθρέφτες με πλάτες, μεταξύ τους αντάμα.
Το φως στο σκοτάδι, το σκότος στο φως,
Ψυχές ραγισμένες, παρθένες μωρές.


Άμα!
Υπάρχουν δυο φαντάσματα αντάμα,
-μεταξύ τους, μεταξύ μας, μεταξύ σας-
Το Παιχνίδι αυτό τʼ ονόμασαν ζωή.
Απʼ το θάνατο βγαλμένο, που την είπαν «θεϊκή»!

Άμα!

Ψυχρές οι θέρμες της υποκρισίας, του ήλιου οι ψυχρολουσίες.
Τύμπανα γηγενών την Άνοιξη, του Κούκου η λαλιά στη σιγαλιά.
Κι απʼ όλη τούτη την περιπέτεια, οι καθρέφτες παραμένουν ολόιδιοι.
Μήτε κουμπί του πουκαμίσου σου, να τους …ενώσει!

Άμα!

Τι κι αν υπάρχει ο Θεός, αφού υπάρχει ο θάνατος,
Πενθούν μες στις ψυχές τους, τα φτωχά κορμιά τους.
Ή μήπως μόνʼ εκείνος είνʼ Αθάνατος, ρωτάνε τα φτωχά μου,
Κι ο θάνατος, Θεός;


Άμα!
Για ʽδε λοιπόν τι βλέπουν οι καφέ καθρέφτες!
Άκουσε, ανθρωπάκο μου, τους συνανθρώπους σου,
Φαντάσου πως μιλάνε μεταξύ τους,
Μη βλέπεις που στις πλάτες τους δεν έχουν φως!


Άμα!
Αντανακλάσεις, αντανακλάσεις, αντανακλάσεις.
Φαντάσου πως μιλάμε μεταξύ μας,
Θα δεις εκείνο που επιθυμείς,
Κι αυτό για σένα επιθυμώ, έτσι απλά, «ρε φίλε»!


Αλλά,
Στο φεγγαρόφωτο η σκιά σου, της πλάνης το σκοτάδι επισκιάζει.
Είσαι μία ύπαρξη μοναδική κι ανεπανάληπτη: το ξέρεις άραγε;
Πικρή μία τέτοια γνώση, είνʼ αλήθεια!
Του καλαμιού τις αντοχές, μόνον οι άνεμοι γνωρίζουν…

Άμα!

Ο Οδυσσέας τάχατες, λαχτάρησε την Πηνελόπη…
Μʼ άντεξε στων κυμάτων τις οργές, στης Καλυψούς στα στήθη κρεμασμένος!
Καρκίνο, λεν πως είχε ζώδιο, Αιγόκερο στον Ωροσκόπο.
Άπιστος, σαν τους Δαναούς, στης Τροίας τα τερτίπια.
Ηλίου φαεινότερο, πως είχε βρώμικη ψυχή!

Άμα!

Μʼ αρκούσε την Αργώ να δει να ξεψυχάει, να γειάνει η δική του.
Στη μύτη του το δάκρυ του, αλφή για τη ψυχή του.
Τι στην Ιθάκη έφθανε, Κασσάνδρα, η φωνή σου!
Των Δαναών η πονηριά, αντίτιμο ζητούσε…

Άμα!

Δάκρυσε κι έκλαψε πικρά, δύναμη για το γέλιο νʼ αναστήσει.
Αντανακλάσεις, η ζωή μας…
Κύματα πολυκύμαντων θεών, θελήματα διαβόλων.
Δέκα μνηστήρες έπρεπε, στο τόξο να νικήσει.


Αλλά,
Υπάρχουνε στιγμές, που το λατρεύω αυτό το χάος!
Το χάος στη ματιά του πελαργού.
Στου έρωτα προμήνυμα ένα βλέμμα,
Ναι, το λατρεύω όσο και τον Θεό, εκείνο το πτηνό!

Άμα!

Χάος, Θεός ή και τα δυο, καθρέφτισαν την ύπαρξή σου;
Σαν σε αγγίζω χαμηλά κι ιδρώνει το αυτί σου,
Το ρίγος που διαπερνά τα σύννεφα, τον ήλιο συναντάει.
Είσαι αντικαθρέφτισμα ή μήπως κάτι άλλο;


ρωτάει ο Νωεύς
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Δεν έχω παρά να κρατάω όσο μπορώ το πνεύμα μου και την καρδιά μου ανοιχτή και να αφουγκράζομαι τα μηνύματα όλων σας που δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο σημαντικά είναι για μένα σ'αυτή τη φάση της ζωής μου. Αν αυτό το ποίημα είναι δικό σου - δεν με απασχολεί καν με ποιά αφορμή και για ποιούς γράφτηκε - , αλλά θέλω να ξέρεις ότι είναι ένα καλλιτεχνικό αριστούργημα που μου θυμίζει τα φοιτητικά μου χρόνια, τους υπαρξιστές και όλους αυτούς τους απελευθερωμένους φιλοσόφους, τους ποιητές που άγγιξαν την ψυχή μου εκείνα τα χρόνια. Είχε προηγηθεί μια λαίλαπα από άλλες αναζητήσεις η οποία ακόμα συνεχίζεται. Αν δεν είναι δικό σου, δεν έχει σημασία πάλι, γιατί για να το καταθέσεις, πάει να πει ότι αγγίζεις και αγγίζεσαι απ'το Σύμπαν, μπερδεύεις και μπερδεύεσαι, παλεύεις και παλεύεσαι απ'αυτό, συγκινείς και συγκινείσαι, άρα είσαι άνθρωπος. 'Ενα μεγάλο και ειλικρινές μπράβο. Θα μπορούσα να γράψω δέκα σελίδες αυτή τη στιγμή και να καταθέσω πράγματα για την ψυχή μου που προέκυψαν από αυτό το ταξίδι, που ίσως κανείς δεν θα πιστέψει, αλλά νοιώθω ότι θα φανώ ιερόσυλος μπροστά σ'αυτή τη δημιουργία. Τα κρατάω για μένα, βλέπεις εγώ ασυνείδητα έχω γίνει χωρίς να το καταλάβω πολύ λιγότερο γενναίοδωρος με το internet πια, μου αρκεί το βίωμα να είναι αυθεντικό και εσωτερικό και να συμβάλλει στην ανύψωση. Συγχαρητήρια δημόσια και ανεπιφύλακτα. Το ερώτημά σου δεν ξέρω σε ποιόν το απευθύνεις, αλλά απ'την πλευρά μου τέτοια φιλοσοφικά ερωτήματα εκφρασμένα μάλιστα μέσα από ποίηση δεν τα απαντώ καν από σεβασμό στην Τέχνη.Ακόμα είναι νωρίς να απαντηθούν..Να'σαι καλά κι ας έχουμε διαφωνίες σε κάποια πράγματα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Σχετικά με το Χρόνο από τη Lifo αυτής της εβδομάδας:

ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΑΝΑΜΟΝΗΣ
Από τον Κωστή Παπαγιώργη

Όλα θέλουν το χρόνο τους· ακόμα και ο Θεός, όπως λέει η γνωστή ρήση, πρέπει να περιμένει για να λειώσει η ζάχαρη. Τι να κάνει κι ο άνθρωπος; Ασκείται στην αναμονή. Στον οδοντογιατρό; Περιμένει. Τα ίδια κάνει ο έφηβος μέχρι να μεγαλώσει. Περιμένει αυτός που φτιάχνει σπίτι, όσο κι αυτός που θέλει να το πουλήσει γυρεύοντας αγοραστή. Περιμένει ο θεατής του θεάτρου μέχρι να ανοίξει η σκηνή, όπως και ο «χτυπημένος» πυγμάχος μέχρι να κλείσει ο γύρος. Ανάμεσα στην επιθυμία και στην εκπλήρωσή της μεσολαβεί ένα χρονικό διάστημα που εκ πείρας θεωρείται «κενός» χρόνος, σαδιστική καθυστέρηση, ακατανόητη ετεροχρονία.

Αν αντιστρέψουμε τα πράγματα, όπως γίνεται στα τεστ νοημοσύνης, το πόρισμα δεν είναι καλύτερο. Είναι πολύ χειρότερο. Πρέπει να φανταστούμε ανάγκες που ικανοποιούνται αυτοστιγμεί, προσδοκίες που δεν έχουν πρόβλημα χρόνου, λαχτάρες που πληρούνται ακαριαία. Ωστόσο τίποτα στη ζωή δεν προσφέρεται ακέραιο. Όπως η πείνα είναι ο καλύτερος μάγειρας (διότι διαχειρίζεται τη στέρηση), κάθε έλλειψη αποδεικνύεται δημιουργική. Η πληρότητα δίνει τέλος στα πράγματα, αντίθετα η στέρηση είναι μεν βάσανο αλλά και δημιουργική δύναμη.

Περιέργως, τα βαθιά αισθήματα, οι αρχετυπικές τροπές της ψυχής ταυτίζονται με καταστάσεις όπου το «χέρι» αναμένει, αλλά το «χειροπιαστό» απουσιάζει. Δεν ξεχνιέται το φροϋδικό παράδειγμα με το παιδί που, αναμένοντας τη μητέρα του, παίζει με το παιχνίδι του δεμένο σε σπάγκο: το πετάει πέρα (η μητέρα λείπει), το φέρνει κοντά του (η μητέρα γύρισε). Μπορούμε να φανταστούμε το μυθιστοριογράφο που γράφει την πρώτη αράδα στη σελίδα του ενώ του «λείπουν» εκατοντάδες σελίδες. Τι νόημα θα είχε αν το βιβλίο γραφόταν ακαριαία, αν η πρώτη πινελιά του ζωγράφου ήταν και η τελευταία; Όσο κι αν ο άνθρωπος το παίρνει πολύ βαριά, διατηρεί ασυνειδήτως αγαθές σχέσεις με την ετεροχρονία. Στο ενδιάμεσο κενό ψυχανεμίζεται τον εαυτό του για να τον μεταμορφώσει σε πληρότητα.

Το διαπιστώνουμε στην αντίστροφη κατάσταση. Όταν κάτι δεν θέλουμε να τελειώσει. Όταν είναι κανείς «πτώμα» πέφτει στο κρεβάτι για έναν άπειρο ύπνο (που πρέπει κάποτε να τελειώσει). Αν δεν τελειώσουν, οι φούγκες του Μπαχ δεν υπάρχουν. Μήπως νοείται μια σπάνια συνάντηση που δεν τελειώνει ποτέ; Αργά ή γρήγορα, το πάθος μετατρέπεται σε φινετσάτο χρονομετρητή, σε μιαν εσωτερικότητα που ασκείται στην οικονομία της παρουσίας και της απουσίας. Άπειρη διάρκεια όπως και άπειρη απουσία δεν θα σήμαινε τίποτα άλλο από καταδίκη. Θέλοντας και μη, ανακαλύπτουμε τελικά ότι η αναμονή μετράει περισσότερο από το αναμενόμενο, μόνο μέσα στο «κενό» πλάθουμε την πληρότητα με πάσα ελευθερία.

Διακρίνεται βέβαια κάτι το σακάτικο σε αυτή την αντινομική κατάσταση· δώστε στέρηση (για να νοσταλγήσουν την πληρότητα), δώστε απογοήτευση (για να σπουδάσουν τη γοητεία), δώστε ήττες (για να μάθουν τις νίκες), δώστε τέλος (για να λάβει νόημα η αρχή). Σακάτικος είναι και ο χρόνος που δωρίζεται σε κάθε ζωή. Εφόσον κάθε βίος πλέκεται και ξεπλέκεται υπό την απειλή του «όχι ακόμα», όπως έγραφε ο Μαλαρμέ, του θανάτου δηλαδή (που δεν επήλθε ακόμα) και όλων των μικροσκοπικών θανάτων της καθημερινότητας, πάσα αναμονή παίζει εν ου παικτοίς με την γκάμα του περατού της χρόνου. Όταν λέμε για κάποιον φίλο ότι σώθηκε το λάδι στο καντήλι του, ουσιαστικά συνοψίζουμε το όλο δράμα αναμονών και πληρώσεων με μια απλή μεταφορά.

Ως γνωστόν, το λάδι το σώνουμε είτε διά της σπατάλης είτε διά της οικονομίας. Το ίδιο κάνει. Τσιγγούνης με το χρόνο δεν νοείται· είτε αναμένουμε τα πάντα από το μέλλον είτε δεν θέλουμε να το ξέρουμε, η κλεψύδρα αδειάζει με τον ίδιο ρυθμό. Από αυτήν τη σκοπιά έχουμε την ελευθερία να δούμε τα πάθη που τοκίζονται σε μελλοντικό χρόνο πάντα σαν παρωδία της αυταπάτης. Ίσως γι' αυτό τα ξένα πάθη προκαλούν αισθήματα συγκατάβασης. Τόσο πάθος για μια γυναίκα; Τόση φθορά για ένα τίποτα; Αυτός που δεν αναμένει έχει την πεποίθηση ότι πατάει λιγάκι έξω από το χρόνο, ότι συνεννοείται πιο φιλικά μαζί του. Μόνο που και η απάθεια τελικά υποχρεούται να παραδεχθεί ότι κάνει απλώς σκασιαρχείο· η επόμενη ώρα, που δεν ήρθε ακόμα, αλλά θα έρθει, είναι ο πρέσβης της αλήθειας.

Σπουδάζοντας σε ξένα πρόσωπα αυτό που μας λείπει, υποψιαζόμαστε σιγά σιγά ότι η χρονοτριβή είναι σπορ όλων των ανθρώπων, ακούσιο παιχνίδι και ως εκ τούτου σημαδιακό, ελευθερία με περιοριστικούς όρους, κωμωδία με δραματικό τέλος. Ασφαλώς με το μέσα μυαλό μπορούμε να προσανατολιστούμε ορθότερα μέσα στο καθεστώς της σπατάλης και της οικονομίας, της αναμονής και της παραμονής. Πόσο «μέσα» όμως πρέπει να είναι αυτό το μυαλό; Δεδομένου ότι η ζωή είναι αδίδακτη τέχνη, αναγκαζόμαστε να παραδεχθούμε ότι οι πάντες εμφανίζονται πρωτάρηδες στη ζωή τους, αυτοσχέδιοι ερασιτέχνες, ανυποψίαστα θύματα του «χρ, χρ, χρ» που αναδίδει ο χρόνος.

Πώς να κατανοήσουμε τον άνθρωπο που μακάριος αναμένει τον καφέ του να πάρει βράση, το αεροπλάνο του στο αεροδρόμιο, την έναρξη του ματς στην τηλεόραση, τα θαυμαστά αποτελέσματα της εργασίας του; Το ακατανόητο σταδιακά παριστάνει το δάσκαλο του κατανοητού, η υδραργυρική πραγματικότητα επιτρέπει εφήμερες πληρότητες υπό μορφή παρατάσεων και περιόδων χάριτος. Έτσι η αναμονή είναι μοίρα. Ιερό παιχνίδι, πανανθρώπινη τελετή όπου όλοι μετέχουν χωρίς πειστικό αντίδωρο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Σχετικά με το Χρόνο από τη Lifo αυτής της εβδομάδας:
Αγαπητή Isiliel, σ' ευχαριστώ για τη συνδρομή σου, να γνωρίσω τον "Κώστα Παπαγιώργη" και την "γραφή" του. Εξαιρετικός ! Ο άνθρωπος είναι τροφοδότης (ανθρώπινων) μυαλών, με "αντιοξειδωτικά υλικά"!!! Ειλικρινά, χαίρομαι που υπάρχει στις μέρες μας, τέτοια "σκέψη" και τόσο "ακέραια εκφορά" της...Μπράβο!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Scandal

Διαχειριστής

Ο Πέτρος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Web developer και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 16,661 μηνύματα.
Μερικές προσθήκες κι από εμένα για την κάρτα του Μάγου μιας που μου τον θύμισε το παρακάτω απόσπασμα.

Ο μαθητής της Καμπαλά έχει στα χέρια του ένα δεκαδικό σύστημα αρχειοθέτησης, στο οποίο μπορεί να τοποθετήσει όλες τις ψυχολογικές και φιλοσοφικές ιδέες (σημείωση: εδώ αναφέρεται στο Δέντρο της Ζωής). Για να κάνει κάτι τέτοιο, οφείλει να ξεκαθαρίσει τις σκέψεις του γύρω από όλες τις προφανείς διχοτομήσεις, όπως το καλό και το κακό, το αρσενικό και το θηλυκό, την εσωτερική και εξωτερική εμπειρία. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι η διπλή εκδήλωση μιας αρχής είναι, απλώς, το αποτέλεσμα δύο καταστάσεων δονητικής δράσης της μιας αρχής.
Όταν όλα αυτά γίνουν απολύτως σαφή, τότε καταλαβαίνει πως όλα τα πράγματα δεν είναι παρά ζήτημα ηλεκτρομαγνητική δραστηριότητας, δηλαδή ότι ο ηλεκτρομαγνητισμός είναι η διπλή δραστηριότητα μιας αρχής και, τελικά, ότι η διπλή εκδήλωση είναι αποτέλεσμα διαφορετικής συχνότητας δόνησης.
Επομένως, όλο το πράγμα είναι υπόθεση δόνησης και αυτός ο νόμος δεν ισχύει μόνο στο φυσικό κόσμο αλλά παντού, σ' οποιοδήποτε πεδίο. Όταν ο σπουδαστής επιλύσει το Νόμο των Αντιθέτων, θα έχει γίνει κάτοχος του Κηρυκείου, της δημιουργικής δύναμης του Ερμή ή Θωθ.
Τι είναι η ψυχή; - Συλλογικό Έργο, Εκδόσεις Αρχέτυπο​

-petros
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top