ΙΙ - Η Μεγάλη Ιέρεια

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Η Μεγάλη Ιέρεια The High Priestess

Αγνότητα σημαίνει να ζεις μόνο για τον Ύψιστο και
Ο Ύψιστος είναι τα Πάντα.
Να είσαι ότι η Άρτεμις για τον Πάνα.
Διάβασε το βιβλίο του νόμου και διαπέρασε το πέπλο της παρθένας​

Το στοιχείο του νερού κυριαρχεί στην Μεγάλη Ιέρεια.
Είναι αληθινή και συνολική δημιουργικότητα, αλλά όχι δημιουργικότητα στη φυσική μορφή. Είναι δημιουργικότητα της σκέψης, η ιδέα πίσω από τη μορφή.
Ο πλανητικός της συμβολισμός είναι η Σελήνη, σύμβολο γονιμότητας και θηλυκότητας σε πολλούς λαούς. Ας μην ξεχνάμε ότι ο γυναικείος κύκλος έχει ακριβώς την ίδια διάρκεια με ένα ολοκληρωμένο κύκλο της σελήνης. 28 ημέρες.
Στους πρώτους Θριάμβους η σελήνη είναι Φύση πάνω από την Άβυσσο.
Αντιπροσωπεύει την υποσυνείδητη εγρήγορση και διαίσθηση.
Η Ιέρεια αντιπροσωπεύει τη σύνδεση μεταξύ του συνειδητού και του υποσυνείδήτου.
Είναι ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του φυσικού μας σώματος και την
αϋλης ψυχής.
Το εβραϊκό γράμμα που αντιστοιχεί σε αυτήν την κάρτα είναι το γράμμα Gimel που σημαίνει καμήλα. (Κάτω από την Ιέρεια υπάρχει μια λευκή καμήλα στην κάρτα).
Η καμήλα είναι ζώο ανθεκτικό μια που αντέχει για μεγάλα διαστήματα χωρίς νερό και τροφή κι έτσι συμβολίζει την αυτάρκεια, την εσωτερική δύναμη, και τη σοφία.
Ο λατινικός της αριθμός είναι το ΙΙ, ισορροπία και αρμονία. Είναι η εξισορροπιστική δύναμη μεταξύ των αντιθέτων. Φως και σκοτάδι.
Παρʼ όλʼ αυτά στέκει ουδέτερη και αμέτοχη μπρός στις προσπάθειες του συνειδητού νου.
Αυτή η συμβολική ισορροπία γίνεται ορατή και στη μορφή της καθώς το επάνω μισό μέρος του κορμιού της είναι θηλυκό: Δεκτική, υποσυνείδητη και αναπαραγωγική δύναμη.
Αυτός ο συμβολισμός ενισχύεται από τις ημισέληνους πίσω από το κεφάλι της.

Το κατώ μέρος του κορμιού της είναι αντρικό και συμβολίζει την ενεργή αρσενική αρχή, άμεση, ευθής και επιθετική στις προθέσεις της.
Αυτός ο συμβολισμός ενισχύεται από το τόξο και το βέλος στα γονατά της, τα οποία μας θυμίζουν επίσης την κηνηγήτρα Άρτεμη.

Είναι η πνευματικότερη μορφή της Ίσιδας και της Άρτεμης, ντυμένη μοναχά με ένα ακτινοβόλο πέπλο φωτός.
Ο Crowley πίστευε πως αυτό το πέπλο δεν αντιπροσώπευε το θεϊκό φως του πνεύματος, αλλά ήταν περισσότερο το πέπλο που κρύβει το πνεύμα.
Αυτό το φως είναι το πέπλο της εκδήλωσης, η θεά Νουτ των Αιγυπτίων.
Θα πρέπει κανείς να μην παρασυρθεί από την άμορφη λάμψη της και να μην αντιμετωπίσει την Ιέρεια σαν αυτοσκοπό.

Κάτω από τα πόδια της εκτός από την καμήλα, βλέπουμε κυκλικά άνθη, κρύσταλλους, σπόρους, περικάρπια που συμβολίζουν την αρχή της ζωής.
Στην κάρτα υπάρχει ο σύνδεσμος ανάμεσα στον αρχέτυπικό και το μορφοποιητικό κόσμο.

Το λευκό της κορμί είναι σύμβολο της αγνότητας.
Δεν ξέρω αν φαίνεται στην κάρτα πάντως επάνω στα μάτια της μπορεί κανείς να διακρύνει το σύμβολο του απείρου.

Είναι η πρώτη κάρτα με καθορισμένο (θηλυκό) φύλο.
Οι προηγούμενες δύο κάρτες θεωρούνται από τον Crowley, ερμαφρόδιτες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Συνημμένα

  • d0242002.jpg
    d0242002.jpg
    68.5 KB · Εμφανίσεις: 2,065
Τελευταία επεξεργασία:

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Η καμήλα είναι ζώο ανθεκτικό μια που αντέχει για μεγάλα διαστήματα χωρίς νερό και τροφή κι έτσι συμβολίζει την αυτάρκεια, την εσωτερική δύναμη, και τη σοφία.

Να προσθέσω μόνο ότι η καμήλα συμβολίζει και το Holy Grail, για το οποίο έχει γίνει τόσος λόγος. Αυτή η κάρτα σίγουρα έχει άμεση σχέση και με το 'Αγιο Δισκοπότηρο και όλες τις αναζητήσεις των μυημένων Ιπποτών και των Αργο- ναυτών.

Αυτός ο συμβολισμός ενισχύεται από το τόξο και το βέλος στα γονατά της, τα οποία μας θυμίζουν επίσης την κηνηγήτρα Άρτεμη.

Και στην Ντέντερα στην Αίγυπτο η 'Ισιδα κρατάει ένα τόξο και ένα βέλος. Η λέξη 'Ισιδα έχει ίδια ετυμολογία με την λέξη Ισού στα σανσκριτικά και σημαίνει βέλος. Είναι νομίζω όμως περισσότερο η Αθηνά παρά η 'Αρτεμις γιατί η Αθηνά λέγεται και Σαίς και η ετυμολογία της είναι το σαίτα, το βέλος. Μου φαίνεται ότι δεν είναι το πέπλο που κρύβει το πνεύμα, αλλά το ίδιο το θεικό φως του πνεύματος, η Αθηνά - 'Ισιδα, κι όχι η 'Αρτεμις. Το τόξο είναι επίσης και σύμβολο της Αργούς που συμβολίζει κι αυτό την αναζήτηση της γνώσης. Τώρα γιατί έχει αντιστοιχία στην Σελήνη που είναι της Αρτέμιδος, πράγματι αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω, αλλά όντως αυτή είναι η επίσημη αντιστοιχία αυτής της κάρτας. Ιερεια = Σελήνη. Διδάσκει την πρόσβαση στην γνώση όχι με τα μέσα που χρησιμοποιεί η προηγούμενη κάρτα του Μάγου, αλλά την διαίσθηση και την μύηση. Σ'αυτό το επίπεδο η γνώση κατακτιέται περισσότερο μέσα από μια μυητική διαδικασία ή καθοδηγηση. Αυτή η κάρτα δεν έχει καμμία αντιστοιχία σε ζώδιο, παρά μόνο στην Σελήνη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Το πρώτο βήμα δύσκολο
το δεύτερο αλαφραίνει
Στο τριτο φύγαμε κι ο δρόμος μας πηγαίνει...


Πάει καιρός που έφυγα απ' τον πατρικό μου πύργο, τρελλό με είπαν όσοι φαίνονταν να ξέρουν, κι ο δρόμος μου φιδογυρνά γεμάτος περιπέτειες, που θα σας διηγόμουν μεθυσμένος, αμα μου κάνατε βεβαίως την τιμή να με ανεχτήτε, μια νύχτα δίπλα στην πυροστιά σε κάποιο καπηλιό στη Σάρα. Η ζωή είναι μαγική. Μα έχει κάποιο νόημα κι έναν σκοπό να φέρει; Απόψε νύχτωσα στο δάσος το πυκνό της αμφισβήτησης. Επάνω απ' το κεφάλι μου ολόγιομη η Σελήνη. Πριν από κάμποσο καιρό είδα στον ύπνο μου κάποια ξανθομαλλούσα, να λούζει τα σταρένια της μαλλιά και τη μορφή της να κοιτά μες στον καθρέφτη. "Κάθε ταξιδευτής και τυχοδιώκτης, έχει τη Δουλτσινέα του, τη δέσποινα των λογισμών του, την κυρά της καρδιάς του" μού 'πε ένας γέρος ζητιάνος με το ένα μάτι στη σκιά πριν από μέρες. "Λέν οι σοφοί πως αν δεν βρεις τη γυναίκα του καθρέφτη δεν πάει ο δρόμος μακριά, κι είναι ανελέητα συχνά τα μονοπάτια. Είναι η αγνότητα, είναι η υπομονή, είναι η καρτερικότητα κι η αφοσίωση, είναι η Πηνελόπη του αιώνιου Οδυσσέα, είναι το υψηλόφρον ένστικτο της τέχνης, το χαμόγελο που σου θυμίζει πως αξίζει το να ζεις για μια άλλη μέρα, μα πάνω απ' όλα...είναι η υπέρτατη αξία του να αγαπάς δίχως να κατέχεις. Άσε το δρόμο να σε πάει και την πανώρια κοπελλιά θα βρεις".

Κι ο δρόμος πάει, κι απόψε με κατέχει απελπισία. Πώς βρέθηκα εγώ σε τέτοιο δάσος κρύο και αφιλόξενο; Ευτυχώς της νύχτας η Θεά μου έδειξε την εύνοιά της και μπορώ να βλέπω πού πατάω. Ξάφνου από κάποιο ύψωμα είδα στο βάθος μία λίμνη από ασήμι αργαστό της Σαχντ το παινεμένο. Το άλογό μου ασυναίσθητα ξεκίνησε για κει. Ξεπέζεψα και δίχως να το καταλάβω βρέθηκα να κοιτώ μέσα στο νερό της λίμνης γητεμένος. Ξάφνου σήκωσα τα μάτια στη Σελήνη και είπα δυνατά: "Ποια είναι Θεά μου η κόρη σου η ξανθή, πού είναι αυτή που αγαπώ χωρίς να ξέρω, η αχτίδα σου που άγγιξε για μια στιγμή τα μάτια μου και σκλάβωσε για πάντα την καρδιά μου;"

Η Θεά μου έκαψε τα μάτια και με τύφλωσε. Έπεσα στα γόνατα χωρίς λαλιά, μες σε απόλυτο σκοτάδι. Ετούτη ήταν η πηγή των Νεραϊδών κι ήρθε η Άρτεμη να λούσει το ξωτικό κορμί της. Κανείς δεν πρέπει να κοιτάξει τη Θεά γυμνή, κι όποιος το κάνει, θα τρελλαθεί και θα τον φάνε τα σκυλιά του. Και η γιαγιά μου έλεγε πως αν τη νύχτα οι νεράιδες ακούσουν τη φωνή σου στην αρπάζουν. "Η γυναίκα που ζητάς είναι στον Άδη, τον κόσμο των ιδεών" άκουσα μέσα στο μυαλό μου. "Πρέπει εσύ στη Γη να τήνε φέρεις. Ο Δρόμος της Αριστεράς Χειρός είναι αυτός που πρέπει να βαδίσεις, άμα δεν θες του Χάροντα τα τέλη να πληρώσεις. Ο δρόμος είναι πονηρός και επικίνδυνος, γιατί περνάει από τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπου. Κι αν η Σελήνη διάλεξε να δείχνει την φωτισμένη της πλευρά στα γένη των ξωτικών και των ανθρώπων, δεν μπορεί ν' απαρνηθεί τη σκοτεινή της, ούτε μπορεί να υπάρχει χωρίς αυτήν. Όποιος δεν μπει στη σκοτεινή πλευρά δεν θα μπορέσει για πολύ να προχωρήσει. Υπάρχουν όπλα τρομερά που είναι απαραίτητα στα δύσκολα του δρόμου. Πρέπει να βρεις το Σπαθί της Απιστίας, το φαρμακερό Δόρυ του Ψεύδους, το Φιλί της Προδοσίας, το Στιλέτο της Κολακείας, τον Θώρακα του Εγωισμού και τον Αόρατο Χιτώνα της Απάτης. Τα όπλα αυτά της σκοτεινής πλευράς, τα κατοικούνε Δαίμονες αρχαίοι, κάποια απ' τα πρώτα πλάσματα που γέννησε ο φόβος των ανθρώπων, άγρια και αδηφάγα σαν το ένστικτο της επιβίωσης του Λύκου.
Πιάσε τα όπλα και ζύγιασέ τα προσεκτικά. Σαν βγουν απ' το θηκάρι τους ζητούνε αίμα και ψυχές να τις συντρίψουν. Όταν θα βρεις την Κλείδα του Μεγάλου Σολομώντος και τους Δαίμονες μπορέσεις να υποτάξεις, αυτά τα όπλα θα σου ανοίξουνε το δρόμο εκεί που τ' άλλα θα δειλιάζουν. Αν σε κυριεύσει ο πειρασμός της δύναμης που σου χαρίζουν, της Εξουσίας που θα έχεις στους ανθρώπους, θα χάσεις πάνω απ' όλα την ψυχή σου και τότε τι θα σε ωφελήσει ο κόσμος όλος;

Μέσα στη σκοτεινή πλευρά πρέπει να μπεις μ' ένα κερί αναμένο κι απέναντι να περάσεις χωρίς η φλόγα του να σβήσει
. Όταν βρεις την κοπελλιά θά 'ναι το πιο δύσκολο απ' όλα, θα πρέπει να την αγαπάς τόσο βαθιά που να την κάνεις απ' τον Άδη να ξυπνήσει και στον κόσμο σου να γεννηθεί, από ιδέα πράξη".
Τα μάτια μου πονούσαν και τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι. "Πλύνε τα μάτια σου με της λίμνης το νερό το ασημένιο" με πρόσταξε η Σελήνη. Το έκανα. Τα μάτια μου σταμάτησαν να καίνε. Δειλά δειλά άρχισα θολά να βλέπω. "Κοίτα το πρόσωπό σου στον καθρέφτη του νερού" μου ξαναείπε. Κοίταξα κι είδα κάποιον που δεν είχα δει ξανά. Ήταν γυναίκα, με το δικό μου πρόσωπο γυναίκα, όμως κάτω από τη μέση ήμουν εγώ. "Η γενετήσια ενέργειά σου είναι αρσενική, είσαι σπορέας. Τώρα η καρδιά σου θα νιώθει πώς χτυπάει η καρδιά η γυναικεία, και το κεφάλι σου θά 'χει το νου το θηλυκό που όλα τα ξέρει"...
Όταν οι νεράιδες μου επιστρέψουν τη φωνή μου, θα μπορώ ξανά τις ιστορίες μου να λέω...


Σημείωση: Πριν βάλω τα χέρια στο πληκτρολόγιο, δεν ήξερα καθόλου τι θα γράψω. Απλά περίμενα την ώρα. Καληνύχτα συνταξιδιώτες...:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

kynofilos

Δραστήριο μέλος

Ο kynofilos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 448 μηνύματα.
This may appear to contradict or negate all of the foregoing metaphors, until one recalls Jesus' reminder of what was written in Psalms 118:22 recorded in Matthew 21:42 - "Did ye never read in the Scriptures, The stone which the builders rejected is become the head of the corner: this is the Lord's doing, and it is marvelous in our eyes?"

Επιθυμώ να υπογραμμίσω ότι αυτό που για τον μαθητευόμενο είναι για πέταμα, για τον μάστορα μπορεί να αποτελέσει ακρογωνιαίο λίθο του κτιρίου

Σας παρακαλώ, αν πρόκειται να μου κάνετε μαθήματα μαγείας, άσπρης ή σκούρας, να μου επιτρέψετε Πρώτα να σας το Ζητήσω... κάτι που ακόμα δεν συνέβει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,763 μηνύματα.
Θα χαζεψω τις περιγραφες για τις καρτες και το πολυ πολυ θα ανταλλαξω καμια κουβεντα με τον Chaos που δεν εχει ποσταρει ακομα για τα προηγουμενα. Chaos διαβασα το κειμενο σου. Πιστευω οτι το "ασε το δρομο να σε παει" ειναι καπως υποκειμενικο αποτι βλεπω...

Εμένα πάντως δεν μου αρέσει αυτή η εξέλιξη. Είναι καθαρά προσωπική αντιπαράθεση και όχι πνευματική αναζήτηση. Με το συμπάθιο ρε παιδιά, με έτρωγε το αριστερό μου ώρες ατέλειωτες να μάθω την αληθινή, γνήσια, μοναδική προέλευση της λέξης ʽTarotʼ. Από το κείμενο του Chaos, το μόνο που δεν ένιωσα πάντως είναι η υποκειμενικότητα αυτής της φράσης. Αν και θα προτιμούσα να τα ξαναδιαβάσω στο βιβλίο του, θέλω να παραθέσω αυτά που μου άρεσαν περισσότερο:

"Κάθε ταξιδευτής και τυχοδιώκτης, έχει τη Δουλτσινέα του, τη δέσποινα των λογισμών του, την κυρά της καρδιάς του" μού 'πε ένας γέρος ζητιάνος με το ένα μάτι στη σκιά πριν από μέρες. "Λέν οι σοφοί πως αν δεν βρεις τη γυναίκα του καθρέφτη δεν πάει ο δρόμος μακριά, κι είναι ανελέητα συχνά τα μονοπάτια. Είναι η αγνότητα, είναι η υπομονή, είναι η καρτερικότητα κι η αφοσίωση, είναι η Πηνελόπη του αιώνιου Οδυσσέα, είναι το υψηλόφρον ένστικτο της τέχνης, το χαμόγελο που σου θυμίζει πως αξίζει το να ζεις για μια άλλη μέρα, μα πάνω απ' όλα...είναι η υπέρτατη αξία του να αγαπάς δίχως να κατέχεις. Άσε το δρόμο να σε πάει και την πανώρια κοπελλιά θα βρεις".
Μέσα στη σκοτεινή πλευρά πρέπει να μπεις μ' ένα κερί αναμένο κι απέναντι να περάσεις χωρίς η φλόγα του να σβήσει. Όταν βρεις την κοπελλιά θά 'ναι το πιο δύσκολο απ' όλα, θα πρέπει να την αγαπάς τόσο βαθιά που να την κάνεις απ' τον Άδη να ξυπνήσει και στον κόσμο σου να γεννηθεί, από ιδέα πράξη".

Η ιδέα του έρωτα που αιωρείται στην «περιρρέουσα» ατμόσφαιρα, την φτιάχνεις στο μυαλό σου και περιμένεις να γίνει από ιδέα πράξη. Μετά φίλε το πήγες στα όπλα του Χάους. Να σου τονίσω πως δεν υπάρχει μόνο το ΜΕΓΑ ΧΑΟΣ ως μυητικός δρόμος. Είναι επίσης το Life, το Nature και το Dark. Λίγο ʽHeroes of Might and Magicʼ να έχεις παίξει....τα μαθαίνεις! :P:)

Είχα δει κι εγώ μια φορά κάτι σημαδιακό στον ύπνο μου. Έναν άγγελο, να λέει: «Ο έρωτας είναι η αρχή, η πορεία είναι η αγάπη και το τέλος η γαλήνη». Τώρα ο φίλος μας ο Lorien θα μας πει: Κάπου θα το είχες διαβάσει, πέρασε στο υποσυνείδητό σου και ο εγκέφαλός σου το επεξεργάστηκε στον ύπνο σου και το ξετρύπωσε. Ο Great Chaos ίσως να το ερμηνεύσει ως μια αρχέγονη γονιδιακή μνήμη και η φίλη μας η Isiliel ως μια αφαίρεση ενός συμβόλου. Ας είναι ότι είναι...η ουσία έχει να κάνει με τι συναίσθημα σου προκαλεί και αυτό δεν μεταφέρεται με λέξεις μέσα σε ένα post.

Άντε να έρθει η επόμενη κάρτα, να χαλαρώσουμε λιγάκι....8)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Η ιδέα του έρωτα που αιωρείται στην «περιρρέουσα» ατμόσφαιρα, την φτιάχνεις στο μυαλό σου και περιμένεις να γίνει από ιδέα πράξη. Μετά φίλε το πήγες στα όπλα του Χάους. Να σου τονίσω πως δεν υπάρχει μόνο το ΜΕΓΑ ΧΑΟΣ ως μυητικός δρόμος. Είναι επίσης το Life, το Nature και το Dark. Λίγο ʽHeroes of Might and Magicʼ να έχεις παίξει....τα μαθαίνεις! :P:)

Είχα δει κι εγώ μια φορά κάτι σημαδιακό στον ύπνο μου. Έναν άγγελο, να λέει: «Ο έρωτας είναι η αρχή, η πορεία είναι η αγάπη και το τέλος η γαλήνη». Τώρα ο φίλος μας ο Lorien θα μας πει: Κάπου θα το είχες διαβάσει, πέρασε στο υποσυνείδητό σου και ο εγκέφαλός σου το επεξεργάστηκε στον ύπνο σου και το ξετρύπωσε. Ο Great Chaos ίσως να το ερμηνεύσει ως μια αρχέγονη γονιδιακή μνήμη και η φίλη μας η Isiliel ως μια αφαίρεση ενός συμβόλου. Ας είναι ότι είναι...η ουσία έχει να κάνει με τι συναίσθημα σου προκαλεί και αυτό δεν μεταφέρεται με λέξεις μέσα σε ένα post.

Φίλε Parafernalia, πρόσεξε πολύ τα όπλα. Μπορεί να σου θυμίζει video game, όμως θα ήθελα να σου πω ότι αυτοί που φτιάξαν τα παιχνίδια αντέγραψαν τα τυπικά του εσωτερισμού, για να δώσουν πειστική ατμόσφαιρα στο game. Δεν είναι όπλα του Χάους, είναι τα όπλα της σκοτεινής πλευράς του ανθρώπου, όπως μας δείχνουν και τα ονόματά τους. Θεωρώ ισχυρότερο όπλο το Σπαθί της Απιστίας, αφού είναι αντιστροφή της Πίστης, με την ίδια ενέργεια και αντίστροφη πολικότητα. Είναι και το πρώτο που έδειξα στην κόρη μου πώς να το χρησιμοποιεί. Η Απιστία εξολοθρεύει Θεούς μα κυρίως Δαίμονες, είναι όμως επικίνδυνη γιατί αν σε κυριαρχήσει, ο δρόμος καταλήγει σε αδιέξοδο. Αυτό που απεικονίζεται στο κείμενο, είναι η γενική ιδέα, στην οποία επιτρέψτε μου να επιμένω, ότι δεν μπορείς να απαρνηθείς τις ιδιότητες του εαυτού σου που απορρέουν από την σκοτεινή πλευρά. Πράγματι, η Απάτη, η Προδοσία, η Απιστία, η Βία, το Ψεύδος, είναι ισχυρά όπλα για όποιον ξέρει να τα χρησιμοποιεί (Παρέβαλε, Σουν Τζου: Η νίκη στη μάχη στηρίζεται στην εξαπάτηση του αντιπάλου), απαραίτητα για την συνέχιση του Δρόμου, απέναντι σε πολύ δύσβατες καταστάσεις. Αυτό που απαιτείται είναι η Φωτισμένη χρήση τους (για παράδειγμα, βλέπε αυτά που έχω γράψει περί φωτισμένης χρήσης της βίας στα θέματα "Βγήκε το ξύλο από τον Παράδεισο" και "Εκβιάζουν το παιδί μου". Αυτό από μόνο του είναι ένας ολόκληρος μυητικός δρόμος. Εάν ταιριάξει (όπως πιστεύω ότι θα γίνει) στις επόμενες κάρτες, θα σας δείξω την χρήση των όπλων αυτών. Παρακαλώ να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό το σημείο του κειμένου μου.

«Ο έρωτας είναι η αρχή, η πορεία είναι η αγάπη και το τέλος η γαλήνη»
:clapping:
Εξαιρετικό!!!

Ο φίλος μας ήδη μας έφερε το δεύτερο λάφυρο στο δρόμο της γνώσης, θεωρόντας ως πρώτο τον υπέροχο αναγραμματισμό του Lorien με το a Tort.

Τα μυητικά διαμάντια μέχρι στιγμής προέρχονται από τους πλέον σκεπτικιστές μας. Υπέροχο. Το Μέγα Χάος συνεχίζει το έργο του κι εμείς νομίζουμε πως κάτι ξέρουμε, ενώ οι Θεοί γελούν...

Φίλε Parafernalia, πότε το είδες αυτό το όνειρο;

Ακούστε τη δική μου εξήγηση: Οι περισσότεροι άνθρωποι εσωτερικά γνωρίζουν την Αλήθεια. Όσο κι αν δεν θέλουν να ξέρουν, όσο κι αν κοιτάν αλλού, κατά βάθος γνωρίζουν. Ο άνθρωπος γεννιέται γνωρίζοντας (όταν κάνετε παιδί, όσοι δεν έχετε κάνει, προσέξτε το πόσο σοφό είναι στα πρώτα στάδια της ζωής του) και γερνάει ξεχνώντας. Μόνο σαν παιδί αφήνεις την Αλήθεια που έχεις μέσα σου να βγει στο συνειδητό σου κι αν τρελλαθείς. Γι' αυτό την Αλήθεια την μαθαίνεις από μικρό κι από Τρελλό (αυτόν που ξεκίνησε το ταξίδι στην πρώτη κάρτα). Γι' αυτό η τρέλλα θεραπεύει τον καρκίνο (Καρκινοπαθείς που τρελλάθηκαν, έχουν θεραπευτεί, είναι καταγεγραμμένο). Γι' αυτό και το μυητικό μας ταξίδι είναι προς τα μέσα. Πολλές φορές, όταν αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε αυτό που μέσα μας γνωρίζουμε καλά, το υποσυνείδητο μας στέλνει ένα όνειρο, μου έχει συμβεί κι εμένα στο παρελθόν κι αμέσως μετά κατάλαβα ότι αυτό που μου έλεγε το όνειρο ήταν προϊόν λογικής επεξεργασίας όλων των στοιχείων. Απλά η ομορφιά μιας κοπέλλας μου θάμπωνε τα μάτια και δεν με άφηνε να δω αυτά που είχα καταλάβει. Μου έχει τύχει ακόμη να θέσω ένα ερώτημα, συνήθως φιλοσοφικού τύπου στον εαυτό μου και να πάρω την απάντηση σε όνειρο...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Για το Κεφάλαιο "Ιέρεια" των Ταρώ:
Η Ιέρεια



Αφού η ΝΑ ʽΜΑ παρέμεινε εκτός Ναού σε «άγαμον παρθενία», τούτο σημαίνει ότι οι υπόλοιποι τέσσερις επιζώντες Μάγοι, όλες γυναίκες, θα είχαν λόγους να παραξενεύονται, που ο «Αρχιερέας» δεν παρέμεινε μαζί της, αλλά πήρε και εκείνος το δικό του μονοπάτι προς την ανωνυμία. Γιʼ αυτό εξάλλου και εκείνες, χωρίς καν να εκφράσουν την «εύλογη» απορία τους προς την Ιέρεια, πήρε η καθεμία το μονοπάτι ενός ορίζοντα και την εγκατέλειψαν, στις «πηγές των τεσσάρων ποταμών».
Καταπώς τα αφηγείται ο Φερεκύδης στην Πεντέμυχο, ο Δηϊόκης και ο Κυναξάρης ακολουθούσαν παράδοση όμοια μʼ εκείνη των Αναριάκων, που ήθελε για το βασίλειο και καταφυγή της ΝΑʼ ΜΑ, την Ιεριχώ («ιερά χώματα»), να κείται στα ίδια τα θεμέλια των Εκβατάνων. «Βαβυλών» σήμαινε, «πύλη του θεού». Τα Εκβάτανα, θεωρούνταν «πέρασμά» (του). Όπως εκείνο, του «Πάσχα» των Ιουδαίων και των Χριστιανών.
Το ιερό μαγνητίζει. Φυσικά, τους βέβηλους, τους περίεργους και τους αφελείς. Όλους τους υπόλοιπους, με επίγνωση ή ανεπίγνωστα, τους… απωθεί. Έτσι ήταν (και είναι «αντικειμενικά») η ιεροσύνη, πολύ καιρό πριν το 710 π.Χ.: απωθητική και μοναχική. Η ΝΑ ʽΜΑ πράγματι, έκανε καταφυγή της τα ριζά δύο πανύψηλων βουνών, των Ιμαλαΐων και του Ινδοκούχ. Εκεί θα συναντούσε τους γιους «Γομέρ και …», τους «Ινδο-Άριους κλπ»: ένας, από κάθε κλήρο(γένος). Έξι εκείνοι κι μία αυτή, θα αποτελούσαν την ιερή εφτάδα των Εκβατάνων:το Ιερόν.
Αρχικά «Ιερό» είχε μείνει στη λαϊκή γλώσσα των ασιατικών πληθυσμών, να είναι συνώνυμο της κατοικίας του «Ιερέα». Η παράδοση φθάνει μέχρι το 6200 π.Χ. περίπου, αφότου κινείται μεταξύ των υπόλοιπων ανθρώπων αδιακρίτως, ένα και μοναδικό πρόσωπο: «διαχρονικό»(ή «αιώνιο»;), άτακτα εμφανιζόμενο, στον ιστορικό τους βίο. Είναι ο Ιερέας. Μοναδικός και …ανεπανάληπτος. Ο επόμενος, θα πρέπει να είναι «Αρχιερέας»: ένας, μοναδικός και, επίσης, …ανεπανάληπτος!
Η παράδοση των Αναριάκων ήθελε τους έξι επιζώντες Μάγους της Βαβυλώνας, αθάνατους. Με δυνάμεις και ικανότητες «θεϊκές». Θα χρειαζόταν κανείς να βγει από το καβούκι των θεσμών και των κοινωνικών του δεσμεύσεων, από όσα θεωρεί «φυσιολογικά», αν όχι και «αυτονόητα», για να μεταφερθεί και να κατανοήσει τη ζωή των ανθρώπων στη Βαβυλώνα, πριν απʼ την κοσσαίικη βεβήλωσή της. Πόσο μάλλον να αποδεχθεί σήμερα, ότι οι Βαβυλώνιοι τότε, πριν το 1750(πΧ), είχαν π.χ. τεχνολογία, που μόλις αρχίζει να την προσεγγίζει (ακόμη!), η «επιστημονική φαντασία» μας!
Συνεχίζεται Νωεύς
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Για το Κεφάλαιο "Ιέρεια" των Ταρώ:
Η Ιέρεια



Αφού η ΝΑ ʽΜΑ παρέμεινε εκτός Ναού σε «άγαμον παρθενία», τούτο σημαίνει ότι οι υπόλοιποι τέσσερις επιζώντες Μάγοι, όλες γυναίκες, θα είχαν λόγους να παραξενεύονται, που ο «Αρχιερέας» δεν παρέμεινε μαζί της, αλλά πήρε και εκείνος το δικό του μονοπάτι προς την ανωνυμία. Γιʼ αυτό εξάλλου και εκείνες, χωρίς καν να εκφράσουν την «εύλογη» απορία τους προς την Ιέρεια, πήρε η καθεμία το μονοπάτι ενός ορίζοντα και την εγκατέλειψαν, στις «πηγές των τεσσάρων ποταμών».
Καταπώς τα αφηγείται ο Φερεκύδης στην Πεντέμυχο, ο Δηϊόκης και ο Κυναξάρης ακολουθούσαν παράδοση όμοια μʼ εκείνη των Αναριάκων, που ήθελε για το βασίλειο και καταφυγή της ΝΑʼ ΜΑ, την Ιεριχώ («ιερά χώματα»), να κείται στα ίδια τα θεμέλια των Εκβατάνων. «Βαβυλών» σήμαινε, «πύλη του θεού». Τα Εκβάτανα, θεωρούνταν «πέρασμά» (του). Όπως εκείνο, του «Πάσχα» των Ιουδαίων και των Χριστιανών.
Το ιερό μαγνητίζει. Φυσικά, τους βέβηλους, τους περίεργους και τους αφελείς. Όλους τους υπόλοιπους, με επίγνωση ή ανεπίγνωστα, τους… απωθεί. Έτσι ήταν (και είναι «αντικειμενικά») η ιεροσύνη, πολύ καιρό πριν το 710 π.Χ.: απωθητική και μοναχική. Η ΝΑ ʽΜΑ πράγματι, έκανε καταφυγή της τα ριζά δύο πανύψηλων βουνών, των Ιμαλαΐων και του Ινδοκούχ. Εκεί θα συναντούσε τους γιους «Γομέρ και …», τους «Ινδο-Άριους κλπ»: ένας, από κάθε κλήρο(γένος). Έξι εκείνοι κι μία αυτή, θα αποτελούσαν την ιερή εφτάδα των Εκβατάνων:το Ιερόν.
Αρχικά «Ιερό» είχε μείνει στη λαϊκή γλώσσα των ασιατικών πληθυσμών, να είναι συνώνυμο της κατοικίας του «Ιερέα». Η παράδοση φθάνει μέχρι το 6200 π.Χ. περίπου, αφότου κινείται μεταξύ των υπόλοιπων ανθρώπων αδιακρίτως, ένα και μοναδικό πρόσωπο: «διαχρονικό»(ή «αιώνιο»;), άτακτα εμφανιζόμενο, στον ιστορικό τους βίο. Είναι ο Ιερέας. Μοναδικός και …ανεπανάληπτος. Ο επόμενος, θα πρέπει να είναι «Αρχιερέας»: ένας, μοναδικός και, επίσης, …ανεπανάληπτος!
Η παράδοση των Αναριάκων ήθελε τους έξι επιζώντες Μάγους της Βαβυλώνας, αθάνατους. Με δυνάμεις και ικανότητες «θεϊκές». Θα χρειαζόταν κανείς να βγει από το καβούκι των θεσμών και των κοινωνικών του δεσμεύσεων, από όσα θεωρεί «φυσιολογικά», αν όχι και «αυτονόητα», για να μεταφερθεί και να κατανοήσει τη ζωή των ανθρώπων στη Βαβυλώνα, πριν απʼ την κοσσαίικη βεβήλωσή της. Πόσο μάλλον να αποδεχθεί σήμερα, ότι οι Βαβυλώνιοι τότε, πριν το 1750(πΧ), είχαν π.χ. τεχνολογία, που μόλις αρχίζει να την προσεγγίζει (ακόμη!), η «επιστημονική φαντασία» μας!
Συνεχίζεται Νωεύς

View attachment 1980

ANIMA MUNDI - Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Ο Ηρόδοτος αναφέρει και την Αλιατ και την ταυτίζει με την Αφροδίτη. Η Αλιάτ εμφανίζεται ως συντρόφισα του Αλάχ. Το Αλ- σύμφωνα με τον Χίγκινς υποδηλώνει το θεό Μίθρα που συντηρεί και σώζει (βλ.Ε.Π.Μπλαβάτσκυ "Αποκεκαλυμένη Ίσις). Σύμφωνα με τους ερευνητές στη θέση του Αλ , υπήρχε το συνθετικό Ελ. Το Ελ σημαίνει Σολ ('Ηλιος), εξ ου και 'Ελληνας (-φωτεινός) και Σ-ελ-ήνη. Το Αλ κάποτε αντικατέστησε το Ελ. Αλ σημαίνει Θεός (βλέπε Αλάχ), είναι αυτό που ακολούθησε, η λατρεία του Θεού έγινε λιγότερο λατρεία της φύσης και περισσότερο λατρεία ανθρώπου, και ειδικά λατρεία πατρικής φιγούρας. Η κατεστημένη θεολογία και ο ορθόδοξος Χριστανισμός παραγκώνισε την θηλυκή θεότητα και στην θέση της τοποθέτησε έναν Θεό Πατέρα Παντοκράτορα, κάνοντας την θρησκεία περισσότερο πατριαρχική και λιγότερο "φυσιο-λογική". Η θρησκεία ήδη από την εποχή του Ιουδαισμού είχε απομακρυνθεί από την φύση. Και για την θρησκεία των Εβραίων ο Πατέρας έχει τον πρώτο λόγο και όχι η Μητέρα, ο Ιερέας και όχι η Ιέρεια. Ο Χριστιανισμός, βαθύτατα επηρρεασμένος από τον Ιουδαισμό, απέκλεισε τις γυναίκες από τα ανώτατα ιερατικά αξιώματα.'Ομως τα απόκρυφα κείμενα και οι ιστορικές πηγές μας παραπέμπουν σε αρχαικές εποχές που η Θεότητα δεν νοείται πατρική, αλλά μητρική, και οι γυναίκες ασκούν ρόλο Ιέρειας.'Οπως έχω αναφέρει κι αλλού στο forum υπήρχαν ακόμα σεληνιακά ημερολόγια και όχι ηλιακά. Στις καλύτερες των περιπτώσεων είχαμε πάντα τους Ιερούς Γάμους μεταξύ Θεών. Η Γαία με τον Ουρανό, η 'Ηρα με τον Δία, η Αφροδίτη με τον 'Αδωνι, ακόμα και ο Χριστός σύμφωνα με τους Γνωστικούς είχε το πνευματικό του έτερον ήμισυ, την Μαρία Μαγδαληνή, ένα θέμα που έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις πρόσφατα.

Το 1, η μονάδα, που ακόμα και σχηματικά θυμίζει φαλλό, όπως και το σύμβολο του πλανήτη 'Αρη που είναι ένας κύκλος με κολλημένο το 1 επάνω του, δεν μπορεί να υπάρξει αποσπασμένο από την θυληκή όψη της Θεότητας. "Δεν είναι καλό να μένει μόνος ο άνθρωπος'' μας είπε ο ίδιος δάσκαλος Χριστός στα Ευαγγέλια. Η Ιέρεια δεν είναι μια μεσολαβητής, είναι η ίδια αναπόσπαστο κομμάτι του ίδιου του Θεού. Ουσιαστικά, η γυναίκα είναι ένα με τον Θεό (ήταν αυτό που κάποτε έγραψα ο Θεός είναι Γυναίκα και προκάλεσε χιουμοριστικές αντιδράσεις). Η γυναίκα είναι η Σελήνη, επιστημονικά έχει αποδειχθεί η σχέση αυτού του δορυφόρου με το υγρό στοιχείο στο ανθρώπινο σώμα. Χωρίς νερό η ζωή μας πάνω στον πλανήτη γη δεν νοείται, το ίδιο και χωρίς αίμα μέσα στο σώμα μας. Δεν είναι τυχαίο που σε πολύ παλιές εποχές, τις οποίες έχει απωθήσει η μνήμη μας - και η μνήμη πάλι συμβολικά σε όλες τις παραδόσεις, ακόμα και στις αστρολογικές, συνδέεται με τη Σελήνη -, οι τελετές του αίματος συνδέονταν πάλι με τη γυναίκα, γιατί είχαν συνδέσει τα έμμηνα της γυναίκας με την ιερότητα. Υπήρξαν πολλά τελετουργικά με τα έμμηνα.
Στα όνειρά μας, στην πραγματικότητά μας, το κόκκινο χρώμα μας μιλάει για γρήγορα και δυνατά γεγονότα. 'Ετσι δυνατή και περήφανη ήταν κάποτε η γυναίκα, έτσι χαρούμενη και νικηφόρος την εποχή της μητριαρχίας πριν την αλώσει ο ύστερος Χριστιανισμός, πριν την ντύσει στα μαύρα. Μήπως και η θεία Κοινωνία του Χριστιανισμού δεν είναι μια εξέλιξη των παγανιστικών τελετών αίματος ; Η μόνη ουσιαστική διαφορά είναι ότι στο Ιερό βρίσκεται τώρα ένας άντρας, συνήθως ντυμένος με ακριβά άμφια και στολίδια, ενίοτε και μαύρου χρώματος δυστυχώς (δυστυχώς είτε πρόκειται για τον παπά της Ορθοδοξίας είτε για τον σατανιστή, το μαύρο χρώμα ήταν πάντα το αγαπημένο, ο πρώτος το φέρει από πένθος για το σκοτάδι, ο δεύτερος από αγάπη για το σκοτάδι. Είναι και οι δυο πλευρές ουσιαστικά όψεις του ίδιου νομίσματος : ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ).
Η χριστιανική παράδοση εναπόθεσε την Σωτηρία σέ ένα και μοναδικό πρόσωπο, στον Ιησού. Η διαφορά είναι ότι παλιότερα ο άνθρωπος δεν ανέμενε σωτηρία από ένα Πρόσωπο και από έναν και μοναδικό Θεό, αλλά από πολλές Δυνάμεις, που δεν ήταν τίποτε παραπάνω από τις φυσικές δυνάμεις και τους φυσικούς νόμους οι οποίοι επιβεβαιώνουν τις παγκόσμιες γραφές, που δυστυχώς οι περισσότερες έμειναν απόκρυφες για πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους. Η γυναίκα δεν είναι απλά μια υποσημείωση στην ιστορία των θρησκειών, αλλά η Υπέρτατη Αρχή, το βασικό συστατικό κάθε θρησκείας, και μια από τις ζωντανές αποδείξεις της ύπαρξης του Θεού. Το πώς θέλει κανείς να δει την Γυναίκα είναι ίσως ζήτημα προσωπικών βιωμάτων και κοσμοαντίληψης, αλλά το ζήτημα δεν είναι τι θέλουμε εμείς, αλλά τι μας επιτρέπεται και που μας οδηγεί η λογική. Δεν μας επιτρέπεται να υποβιβάζουμε την γυναίκα σε ρόλο κομπάρσου δίπλα σε έναν αυστηρό θεό δυνάστη. Δεν μας επιτρέπεται να την καταναλώνουμε, ούτε να την υποβιβάζουμε.

Ο πολύ υποψιασμένος Μάνος Χατζιδάκης, ο δημιουργός του όχι τυχαία Σείριου της δεκαετίας του 80΄(Στον Σείριο υπάρχουνε παιδιά...) είχε γράψει και ένα άλλο καταπληκτικό τραγούδι με πολύ νόημα :

Ένα μύθο θα σας πώ
που τον μάθαμε παιδιά.
Ήταν κάποιος μια φορά
που 'φυγε στην ερημιά.
Κι από τότε στα βουνά
ζούσε πια με το κυνήγι.
Κι από μίσος στις γυναίκες
δεν κατέβη στο χωριό.

Για τον μύθο που μας λέτε
άλλον μύθο θα σας πώ.

Ήταν κάποιος μια φορά
δίχως σπίτι και γωνιά.
Για τους άνδρες είχε φρίκη
κι ένα μίσος φοβερό.
Όμως όλες τις γυναίκες
τις αγάπαγε θαρρώ.



Μήπως ο πρώτος μύθος αφορούσε στην παλιά εποχή και ο άλλος μύθος στην ερχόμενη ; Ο Απόστολος Παύλος μας επισήμανε το καθήκον μιας γυναίκας να υποτάσσεται στον άντρα δίχως όρους. Είχε ήδη εμπεδωθεί το πατριαρχικό μοντέλο συμβίωσης και η θρησκεία υποστήριξε μια από τις μεγαλύτερες πλάνες στην ιστορία της ανθρωπότητας, ότι η γυναίκα είναι υπεύθυνη για την Πτώση, ένοχη, ντροπιασμένη, φορτωμένη με το προπατορικό αμάρτημα. Η πραγματικότητα είναι ότι η ύπαρξή μας ολόκληρη είναι οριοθετημένη από τη γυναίκα.

Εκείνη είναι το νερό, το αίμα, η τροφή, η αιτία συντήρησής μας επάνω στον πλανήτη. Το μόνο που απομένει να συμβεί είναι να θυμηθεί τις ρίζες της. 'Ηδη ζούμε τα πρώτα προμηνύματα. Σύμφωνα με τις εσωτερικές παραδόσεις, οι πολύ παλιές ψυχές, γι'αυτό και οι ίδιοι δάσκαλοι των υψηλών πεδίων, ενσαρκωμένες τόσο σε ανδρικά όσο σε γυναικεία σώματα, διατηρούν πολύ πιο έντονη τη μνήμη εκείνων των εποχών μιας άλλης ιερότερης γυναίκας. Οι Δάσκαλοι έλεγαν ότι όσο απομακρύνεται η εποχή των Ιχθύων, η γυναίκα θα αποκατασταθεί. Προμηνύματα είναι η αποδοχή γυναικών σε ιερατικά αξιώματα που ήδη έχει αρχίσει δειλά.
Κάποιες γυναίκες έχουν ήδη γράψει πολύ ενδιαφέροντα βιβλία για τη θέση της γυναίκας στη νέα συνειδητότητα (βλέπε "Conversations with the Goddesses"), βιβλία που θα είχαν καεί στην πυρά σε άλλες εποχές.

Η γυναίκα είναι πίσω και πάνω απ'όλα, είναι η Anima mundi των Ινδουιστών, η Ψυχή του Κόσμου του Πλάτωνα, η Μεγάλη Μητέρα, η Σοφία των Γνωστικών. Το Πατέρας, Μητέρα και γιος των Ινδουιστών είναι ότι περίπου είναι το χριστιανικό Πατέρας, Γιος και 'Αγιο Πνεύμα. Στον πρώιμο Χριστιανισμό και Γνωστικισμό η θυληκή Σοφία ήταν το 'Αγιο Πνεύμα (Πνεύμα στα ελληνικά θα πει ΠΝΟΗ). [FONT=Times New Roman,Bookman Old Style]

[/FONT] Αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Φιλο-Σοφίας...

<παλιότερο δημοσίευμα από το ιστολόγιο *******>
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Συνημμένα

  • animamundi.jpg
    animamundi.jpg
    400.5 KB · Εμφανίσεις: 482
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
View attachment 1980

ANIMA MUNDI - Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ


<παλιότερο δημοσίευμα από το ιστολόγιο *********>
Καλοοοό... αφιέρωμα για την "παγκόσμια ημέρα"(!).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Μετά τα διθυραμβικά εγκώμια του Δόκτορα για το θαυμάσιο ποίημα του Νωέως, κάθε δικός μου σχολιασμός περιττεύει. Ευχαριστούμε για την κατάθεση αγαπητέ συνταξιδιώτη.

Σε γενικές γραμμές βρίσκω ότι το θέμα έχει πάρει πολύ ενδιαφέρουσα τροπή, ξεκινώντας από την ιδέα του Νωέως να ανακεφαλαιώσει τις μέχρι σήμερα ανοιγμένες κάρτες, απόφαση που θα ήθελα να μας καταθέσει την αιτία που τον προέτρεψε να την πάρει, ειδικά μέσα στην κάρτα της Προσαρμογής. Το κείμενο του Δόκτορα περί της Θηλυκής Αρχής με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο κι εκφράζει θαυμάσια την ουσία της κάρτας της Ιέρειας. Θα προσυπογράψω ιδιαίτερα την πρώτη του παράγραφο, περί της αντικατάστασης της Θηλυκής θεότητος από τον Θεό-Πατέρα. Εάν το συνδυάσει μάλιστα κανείς με το προηγούμενο ποστ του Νωέως, πράγμα στο οποίο προφανώς αποσκοπούσε ο Δόκτωρ, τα συμπεράσματα είναι ιδιαίτερα εύγλωττα.

Θα ήθελα μόνο να θέσω μια ερώτηση προς τον φίλο Νωέα ή προς οποιονδήποτε έχει μια απάντηση να δώσει:
Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

Το ιερό μαγνητίζει
. Φυσικά, τους βέβηλους, τους περίεργους και τους αφελείς. Όλους τους υπόλοιπους, με επίγνωση ή ανεπίγνωστα, τους… απωθεί. Έτσι ήταν (και είναι «αντικειμενικά») η ιεροσύνη, πολύ καιρό πριν το 710 π.Χ.: απωθητική και μοναχική.


Αν το Ιερό μαγνητίζει μόνο τους βέβηλους, τους περίεργους και τους αφελείς, ενώ όλους τους υπόλοιπους τους απωθεί, τότε ποιοι είναι αυτοί που γίνονται Ιερείς και Ιέρειες για να υπηρετήσουν το Ιερό; Αυτός ο μαγνητισμός δεν είναι που ωθεί τον καθένα από εμάς στο δρόμο της αναζήτησης; Αυτή η ανάγκη δεν είναι που μας εναρμονίζει με τον Παγκόσμιο Ρυθμό (για να μην ξεχνάμε και σε ποια κάρτα είμαστε);
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Θα ήθελα μόνο να θέσω μια ερώτηση προς τον φίλο Νωέα ή προς οποιονδήποτε έχει μια απάντηση να δώσει:



Αν το Ιερό μαγνητίζει μόνο τους βέβηλους, τους περίεργους και τους αφελείς, ενώ όλους τους υπόλοιπους τους απωθεί, τότε ποιοι είναι αυτοί που γίνονται Ιερείς και Ιέρειες για να υπηρετήσουν το Ιερό; Αυτός ο μαγνητισμός δεν είναι που ωθεί τον καθένα από εμάς στο δρόμο της αναζήτησης; Αυτή η ανάγκη δεν είναι που μας εναρμονίζει με τον Παγκόσμιο Ρυθμό (για να μην ξεχνάμε και σε ποια κάρτα είμαστε);
: "οι ασθενείς έχουσι χρείαν Ιατρού" και όχι οι ...Ιερείς! Το ιερό, τους Ιερείς τους είχε μαγνητίσει, πριν εισέλθουν στο Ναό για να παραμείνουν. Η έννοια της "απώθησης" είναι ξεκάθαρη στη στάση του Ιησού Χριστού με το "Ποτήρι"!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
: "οι ασθενείς έχουσι χρείαν Ιατρού" και όχι οι ...Ιερείς! Το ιερό, τους Ιερείς τους είχε μαγνητίσει, πριν εισέλθουν στο Ναό για να παραμείνουν. Η έννοια της "απώθησης" είναι ξεκάθαρη στη στάση του Ιησού Χριστού με το "Ποτήρι"!

Δεν την γνωρίζω αγαπητέ, αυτήν την ιστορία με το "Ποτήρι", θα μπορούσες να μας τη διηγηθείς;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Δεν την γνωρίζω αγαπητέ, αυτήν την ιστορία με το "Ποτήρι", θα μπορούσες να μας τη διηγηθείς;
:"Πάτερ, απελθέτω απ' εμέ το ποτήριον τούτο..., αλλά εάν εσύ θέλεις..." κλπ, λέει στην τελευταία, πριν τη σύλληψη, τη διαπόμπευση και τη σταύρωση Του, προσευχή.
Καλημέρα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Επίσης, μια ρήση του Διδασκάλου Άλιστερ, από το ποίημα "Το Όστρακο": "Οι Αδελφοί του Αργυρού Άστρου είναι γυναίκες. Οι Υποψήφιοι του Αργυρού Άστρου είναι άντρες".

Δηλαδή.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Δηλαδή, αν βέβαια το καταλαβαίνω σωστά, ότι για να φτάσει κάποιος σε υψηλό μυητικό επίπεδο, θα πρέπει να έχει φτάσει στη θηλυκή του πλευρά. Είναι περίπου αυτά που έγραφες εσύ "Μια τέτοια δοκιμασία αντιπροσωπεύει το θηλυκό πνεύμα σαν προσωποποίηση του αρσενικού ασυνείδητου....". Μάλλον ο Διδάσκαλος θεωρεί ότι ο εσώτερός μας εαυτός, με όλη τη δύναμη που κρύβει, είναι γένους θηλυκού.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Δηλαδή, αν βέβαια το καταλαβαίνω σωστά, ότι για να φτάσει κάποιος σε υψηλό μυητικό επίπεδο, θα πρέπει να έχει φτάσει στη θηλυκή του πλευρά. Είναι περίπου αυτά που έγραφες εσύ "Μια τέτοια δοκιμασία αντιπροσωπεύει το θηλυκό πνεύμα σαν προσωποποίηση του αρσενικού ασυνείδητου....". Μάλλον ο Διδάσκαλος θεωρεί ότι ο εσώτερός μας εαυτός, με όλη τη δύναμη που κρύβει, είναι γένους θηλυκού.

Ναι, ''σπιρούνισα'' λίγο το άλογο για τους άλλους. Πολλά θα μπορούσαν να ειπωθούν εδώ αλλά ας το αφήσουμε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Έχει έκλειψη Σελήνης απόψε και τα σύννεφα στον ουρανό δεν μ' αφήνουν να τη θαυμάσω. Θυμήθηκα όμως μια ιστορία και θα ήθελα να τη μοιραστώ μαζί σας...

Στ’ ουρανού τις θάλασσες...
Βιωματικό αφήγημα, από τα «Χρονικά του Μεγάλου Χάους»

Λένε πως κάθε έρωτας έχει τους δικούς του Άγιους Τόπους και στη δική μου τουλάχιστον περίπτωση, αυτό βγήκε πέρα για πέρα αληθινό. Ήταν επτά εβδόμου του επτά, ημέρα εβδόμη –Σάββατο- όταν άφησα πίσω μου έναν αξιοπρεπή γάμο, μια τριόροφη μαιζονέτα σε μια μεσοαστικά αναπτυσσόμενη περιοχή της Θεσσαλονίκης, μια πολλά υποσχόμενη πανεπιστημιακή καριέρα, που τότε ήταν έτοιμη να ξεκινήσει, τους πόθους, τους κόπους και τις επενδύσεις σχεδόν είκοσι χρόνων και κίνησα να συναντήσω μια γυναίκα που δεν είχα δει ποτέ πρωτύτερα. Με είκοσι ευρώπουλα στην τσέπη και κλεμμένη βενζίνη, πέντε μέρες άγρυπνος, ωστόσο ξυρισμένος, έφτασα νύχτα σε μια παραλία της Εύβοιας για να συναντήσω κάποια άγνωστη, της οποίας το ψευδώνυμο στο διαδίκτυο σήμαινε «Κόρη του Φεγγαριού» σε κάποια ξωτικίστικη διάλεκτο.

Απ’ όλα τα ταξίδια πού ‘χω κάνει, τούτο ήταν τ’ ομορφότερο. Σαν τον Τρελό της Αρκάνας πήδηξα στο κενό γελώντας ανέμελα, κινδυνεύοντας να σκάσω κάτω σαν καρπούζι, ή να μάθω ότι μπορώ να πετάω, πράγμα ακόμα σκληρότερο μιας και θα ‘πρεπε προηγουμένως να αιωρηθώ με το κεφάλι προς τα κάτω και ν' αντέξω να δω τη ζωή μου ανάποδα, η αδιανόητη μοίρα του Κρεμασμένου. Αυτά που άφησα πίσω μου δεν μου ανήκαν ποτέ• η πτήση, η πτώση, το ταξίδι κι η αναπόφευκτη σύγκρουση ήταν όμως ολότελα δικά μου. Θα είχε ίσως ενδιαφέρον το τι έγινε πριν, ή το τι έγινε μετά, όμως αυτό είναι μια άλλη ιστορία και θα ειπωθεί κάποια άλλη φορά...

Δεκαπεντάυγουστος πλέον του οκτώ κι ο δολοφόνος όπως λένε ξαναγυρνά στον τόπο του εγκλήματος ή ο προσκυνητής εκεί που ετάχθη. Ξεκίνησα απευθείας απ’ τη δουλειά, προσδοκώντας ένα άνετο και σύντομο ταξίδι, αφού τουλάχιστον αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε να κλέψω τη βενζίνη. Όμως ο Δρόμος είχε άλλα σχέδια για το τομάρι μου. Είχα φτάσει στο ψηλότερο σημείο του κακοτράχαλου, γεμάτου στροφές δρόμου κι ήμουν έτοιμος να κατηφορίσω προς τη Γλύφα, απ’ όπου θα έπαιρνα το φέρρυ και η θέα που ανοιγόταν εμπρός μου θα ήταν μάλλον όμορφη, εάν δεν συμπεριλάμβανε το κατά τ’ άλλα συμπαθητικό πλοιάριο-παντόφλα, να έχει ήδη αναχωρήσει, μισή ώρα νωρίτερα από το κανονικό. Είχε λέει πολύ κόσμο κι είχε γεμίσει νωρίς. Το επόμενο θα έφευγε σε τρεις ώρες κι εγώ έμεινα καθηλωμένος να βράζω στο ζουμί μου, σε μια κωμόπολη μικροαστικής παραθέρισης, στην οποία δεν είχα ξαναπατήσει κι όμως σαν να την είχα δει χίλιες φορές στο παρελθόν. Στην απέναντι πλευρά, όταν επιτέλους φτάσαμε στην Εύβοια, τα πράγματα δεν ήταν και πάλι ρόδινα.

Ένα τεράστιο καραβάνι ξεκίνησε με βήμα σημειωτόν από τον Αγιόκαμπο, για να καταλήξει αναπότρεπτα μέσα στους στενούς δρόμους της Αιδηψού την ώρα ακριβώς που είχε φτάσει εκεί ένα ακόμη φέρυ. Μπλέχτηκα σ’ ένα απίστευτο μποτιλιάρισμα, που αν κι εκπαιδευμένος σε τεχνικές... αστικού πολέμου, αποδείχτηκα απροετοίμαστος γι’ αυτό. Πού στενό και πού σοκάκι και για αρκετή ώρα είχα αρχίσει να φοβάμαι ότι κάπου μέσα σε τούτο το λαβύρινθο θα έπεφτα φάτσα κάρτα με τον Μινώταυρο, να βγαίνει από τα ιαματικά λουτρά, ζωσμένος με την πετσέτα του. Σπάνια έχω αγανακτήσει τόσο πολύ στη ζωή μου, μα τον Πλούτωνα, όμως με κάποιον τρόπο κατάφερα τελικά ν’ απελευθερωθώ και ν’ αφήσω πίσω μου την πόλη-Κυκεώνα, πριν με καταπιεί ολοσχερώς. Να κάνει κι η Παναγιά κανένα θαύμα μέρα που ‘ναι, τσάμπα έκανα τόσο δρόμο; Βρέθηκα να οδηγώ, ενώ η νύχτα ήταν πια αρκετά προχωρημένη, στις σκοτεινές φιδογυριστές δημοσιές του νησιού, με τον εκνευρισμό μου να έχει ξεπεράσει τα όρια του κρανίου μου, ν’ αναβλύζει απ’ τ’ αυτιά μου και ν’ αναδίδεται από τ’ ανοιχτά παράθυρα του αυτοκινήτου, με κίνδυνο να με σταματήσει η δασοπυρόσβεση και να με μουλιάσει με τις μάνικες.

Η αυγουστιάτικη πανσέληνος με καλούσε επιτακτικά κι έπρεπε να φτάσω πριν από την έκλειψη. Δεν θα είχα άλλη φορά την ευκαιρία να δω το εντυπωσιακότερο φεγγάρι του έτους να χορεύει με τη σκιά της Γης. Άξαφνα σκέφτηκα πως ένα προσκύνημα δεν θα μπορούσε και δεν θά ‘πρεπε να έχει εύκολη πορεία, ότι η δοκιμασία είναι μέρος του τελετουργικού κι ότι ο χρόνος ήταν πάντοτε στο πλευρό μου κι αυτή η σκέψη κάπως με ηρέμησε. «Θα είμ’ εκεί πριν από τα μεσάνυχτα» έκανα πεισματάρικα, ενώ οι τροχοί μου στριγκλίζοντας, φλέρταραν οριακά με τους υπέροχους και θανάσιμους βραχώδεις γκρεμούς, πάνω απ’ την ασημοφώτιστη θάλασσα...

Τελικά έφτασα μια ώρα πριν τα μεσάνυχτα. Εκείνη με περίμενε αγχωμένη, μ’ ένα χαμόγελο που ξέπλενε τις αμαρτίες και ξεπλήρωνε όλα τα δεινά. Ένα γρήγορο ντους, λίγο φαγητό στο πόδι κι ήμασταν πλέον έτοιμοι να κατεβούμε στην παραλία, λίγο πριν αρχίσει η ουράνια τελετή. Η Παρθένος Αρχιέρεια γέμιζε τον ανατολικό ουρανό, κρύβοντας σχεδόν κάθε αστέρι πίσω απ’ το λευκό αραχνοΰφαντο πέπλο της. Επάνω σε μια ψάθα απλώσαμε τη Μεγάλη και τη Μικρή Αρκάνα, για να συλλάβουν οι κάρτες την ενέργεια της στιγμής και να φορτιστούν ισχυρά. Κάθε τελετουργία έχει το νόημα και τη φόρτιση που της δίνεις εσύ, ή σωστότερα το συναίσθημα που τη συνοδεύει. Κάθε τρόπος θέασης της πραγματικότητας είναι εξίσου έγκυρος με οποιονδήποτε άλλον, αφού το σύμπαν είναι παρανοϊκό και η πραγματικότητα τόσο πραγματική, όσο εσύ τολμάς να πιστεύεις. Η αρχετυπική απήχηση της Αρκάνας στο εσώτερο Εγώ μας, διευκολύνει οπωσδήποτε τη μετάβαση. Μαγεία είναι η Τέχνη της αλλαγής, μόνο που αυτή συμβαίνει πρώτα εσωτερικά και κατόπιν αντανακλά στον φαινόμενο κόσμο.

Σύντομα μια δαγκωματιά φάνηκε πάνω στο σώμα της πανσέληνου, που είχε ξαφνικά βαφτεί άλικο, σάμπως να είχε έρθει το Ράγκναροκ κι ο τερατώδης λύκος Φένριρ να είχε αρχίσει το έσχατο γεύμα του• ήταν όμως απλά η Κόκκινη Γυναίκα που είχε αρχίσει τον χορό των επτά πέπλων μπροστά στα μάτια των εκστατικών της πιστών. Σύντομα το φως της χάθηκε και τότε ένα όργιο από αστέρια φανερώθηκε, με μια σπάνια καθαρότητα, τουλάχιστον για εμάς που ζούμε στις άγρυπνες πόλεις της φωτορύπανσης. Η παραλία αυτή, είναι γνωστή για τον έναστρο ουρανό της, όταν φυσικά το επιτρέπει η επιβλητική Αρχιέρεια, που απόψε είχε μεταμορφωθεί σε λάγνα Σαλώμη, σαν Ιερόδουλος της Ίσιδας, σε οργιαστική τελετή, σε κάποιο ναό της Βύβλου ή της Σιδώνας. Οι μυστικιστές λένε πως η αλήθεια κρύβεται πίσω απ’ το πέπλο της Αρχιέρειας κι ότι ο Μύστης οφείλει να κοιτάξει πίσω και πέρα απ’ αυτό. Έτσι κι έγινε, μπροστά στ’ άναυδα μάτια μας, όταν η Μεγάλη Μητέρα σε μια κίνηση επιτηδευμένης σεμνότητας, αποσύρθηκε από τη σκηνή, τραβώντας το παραπέτασμα του αστραφτερού της πέπλου κι επιτρέποντάς μας να δούμε για λίγο πέρα απ’ αυτό. Χωρίς να το σκεφτώ, έπιασα την κάρτα του Άστρου και τη σήκωσα προς τον ουρανό. Την ίδια στιγμή ένα από τ’ αστέρια του οργιαστικού στερεώματος, βούτηξε προς τα κάτω, σε μια αξιοσημείωτη όσο και μαγευτική σύμπτωση, που κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι θα έλεγαν σημάδι κι οι πιο αχαλίνωτοι συμπαθητική μαγεία.

Σύντομα ο χορός αντιστράφηκε κι η Σελήνη που ξανάπλωσε το πέπλο της, έκρυψε και πάλι τα πάντα γύρω της, σ’ ένα θριαμβευτικό φινάλε της ονειρικής της παράστασης. «Μπορεί να χωρέσει ο ουρανός σ’ ένα μπουκάλι;» είπε εκείνη, μάλλον συλλογιζόμενη φωναχτά. Την ίδια στιγμή, είδα κάτι να γυαλίζει μέσα στο νερό. «Το αστέρι που έπεσε» είπα γελώντας, ενώ γδυνόμουν για να βουτήξω. «Τρελάθηκες μου φαίνεται!» μου αντιγύρισε αυτή. «Μια τέτοια νύχτα όλοι οφείλουν να τρελαθούν λιγάκι» της φώναξα ενώ έπεφτα με παφλασμό στην ατάραχη θάλασσα. Έφτασα γρήγορα στο αντικείμενο που γυάλιζε, που προς μεγάλη μου απογοήτευση δεν ήταν παρά ένα πλαστικό μπουκάλι από νερό. Το έβγαλα και κάθισα τουρτουρίζοντας, τυλιγμένος με μια πετσέτα. Τότε παρατηρήσαμε ότι επάνω στο μπουκάλι έγραφε κάτι, με ανεξίτηλο μαρκαδόρο: «Στ’ ουρανού τις θάλασσες εγώ θα ταξιδεύω» . «Κοίτα κι αυτό», μου είπε εκείνη, δείχνοντας κάποια μισοσβησμένα τυπωμένα γράμματα: «Ημερομηνία εμφιάλωσης, 07.07.07». Ίσως να μην μπορείς λοιπόν να κλείσεις τον ουρανό σ’ ένα μπουκάλι, μπορείς όμως να χωρέσεις ένα αστέρι...

Μπορεί να είχε σημασία να σας πω ότι αυτή η ιστορία είναι πέρα ως πέρα αληθινή, ίσως όμως απλά να λέω ψέματα. Έτσι κι αλλιώς, ο κόσμος δεν είναι παρά μια αφήγηση και Μάγος είναι αυτός που ξέρει πώς να προβάλει τις δικές του παραισθήσεις, πάνω στα όνειρα των άλλων...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top