Micmacs a tire-larigot (2009)

Όσοι πιστοί θαυμαστές του Jean-Pierre Jeunet προσέλθετε άμεσα στις κινηματογραφικές αίθουσες.

Είχα καιρό να δω τόσο καλή ταινία. Ένα ακόμα θαύμα από τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη. Ο λόγος, για την ταινία:

Micmacs à tire-larigot
(Micmacs Μικροαπατεώνες στα Δύσκολα)



Η ταινία με ενθουσίασε τόσο πολύ. Θα έλεγα ότι τίποτα δεν είναι λάθος, τίποτα δεν θα ήθελα να είναι διαφορετικό. Οι ερμηνείες είναι καλές, η σκηνοθεσία δεν μπορώ να πιστέψω πως γίνεται να είναι τόσο καλή, τα σκηνικά είναι υπέροχα παραμυθένια, το σενάριο είναι τέλειο.

Είναι η δεύτερη ταινία, στις άπειρες που έχω δει, που νιώθω ότι με εκφράζει απόλυτα και θα ήθελα να την είχα φτιάξει εγώ. Η πρώτη είναι η Αμελί που είναι πάλι του Jean-Pierre Jeunet. Τον λατρεύω.

Ο τρόπος που σκέφτεται και που δημιουργεί την ταινία είναι ο τρόπος που με εκφράζει απόλυτα. Η ιστορία του, το σενάριο του! Νιώθω σα να παρακολουθώ ένα πολύχρωμο παιδικό παραμύθι στην τεράστια οθονη. Το ίδιο ένιωθα και με τις άλλες του ταινίες:

Le fabuleux destin d'Amélie Poulain (την έχω δει πάνω από 20 φορές )
La cité des enfants perdus
Delicatessen

Επιπλέον πολύ πρόσφατα ήμουν στην Γαλλία και η ταινία ήταν ακόμα πιο συναρπαστική για ʽμένα. Σχεδόν τσίριζα μέσα στην αίθουσα κάθε φορά που ακουγόταν ο ήχος της ανακοίνωσης του TGV στην ταινία

Θα ξαναπάω σίγουρα στον κινηματογράφο για να την πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων.