Σωστή ανατροφή παιδιών

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Ερώτηση προς όλους: Τι σημαίνει "μεγαλώνω σωστά" ένα παιδί;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Λες να υπαρχει σοβαρη διαφωνια και σε κατι τετοιο ; Αλοιμονο μας !
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

stavros_

Δραστήριο μέλος

Ο mpampis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Βάρη (Αττική). Έχει γράψει 646 μηνύματα.
Ερώτηση προς όλους: Τι σημαίνει "μεγαλώνω σωστά" ένα παιδί;
Σημαινει του βαζουμε μια νταντα (η τη γιαγια μας) να το παρακολουθει, οταν δεν εχουμε χρονο να ασχοληθουμε ή οταν θελουμε να κανουμε καριερα και δουλευουμε 12ωρα, του παιρνουμε ενα πλειστεισιον να παιζει προ εβολουτιον σοκερ, να ειναι απασχολημενο, το πηγαινουμε σε φροντιστηρια επειδη δε μπορει να διαβασει μονο του ή δεν εχουμε χρονο να ασχοληθουμε μαζι του. Του παρεχουμε μια πλουσιοπαροχη ζωη, για να μη του λειψει τιποτα, ειμαστε υπερπροστατευτικοι μαζι του, μη μας παθει καμια νιλα ο κανακαρης μας/η κορουλα μας. Κι οταν μεγαλωσει θελουμε να το κανουμε δικηγορο ή γιατρο. Κι αμα ειναι, βαζουμε και ενα βυσματακι να πιασει και μια δουλιτσα. Που να ψαχνει τωρα το αγγελουδι μας?
Αυτο δεν ειναι το "μεγαλωνω σωστα"?
εδιτ: αναφερομαι και στους δυο γονεις
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Σημαινει του βαζουμε μια νταντα (η τη γιαγια μας) να το παρακολουθει, οταν δεν εχουμε χρονο να ασχοληθουμε ή οταν θελουμε να κανουμε καριερα και δουλευουμε 12ωρα, του παιρνουμε ενα πλειστεισιον να παιζει προ εβολουτιον σοκερ, να ειναι απασχολημενο, το πηγαινουμε σε φροντιστηρια επειδη δε μπορει να διαβασει μονο του ή δεν εχουμε χρονο να ασχοληθουμε μαζι του. Του παρεχουμε μια πλουσιοπαροχη ζωη, για να μη του λειψει τιποτα, ειμαστε υπερπροστατευτικοι μαζι του, μη μας παθει καμια νιλα ο κανακαρης μας/η κορουλα μας. Κι οταν μεγαλωσει θελουμε να το κανουμε δικηγορο ή γιατρο. Κι αμα ειναι, βαζουμε και ενα βυσματακι να πιασει και μια δουλιτσα. Που να ψαχνει τωρα το αγγελουδι μας?
Αυτο δεν ειναι το "μεγαλωνω σωστα"?

Μπορεί να σημαίνει επίσης να έχουμε μια εξωτερική βοήθεια στα τρεξίματα του παιδιού χωρίς όμως να χάνουμε την άμεση επαφή με ό,τι συμβαίνει στη ζωή του, να κάνουμε καριέρα, ή απλά να δουλεύουμε γιατί πρέπει και γιατί είναι καλό υποσυνείδητα για το παιδί να βλέπει ότι και η μητέρα έχει ζωή, δουλειά, υποχρεώσεις και (σε καλές περιπτώσεις) κάνει κάτι που της αρέσει και έρχεται στο σπίτι φέρνοντας νέες εμπειρίες αντί να αναλώνεται στο τρίπτυχο κουζίνα-σφουγγαρίστρα-πρωϊνάδικο.
Playstation του παίρνουμε μόνο όταν είναι αρκετά μεγάλο και μπορεί να ρυθμίσει το διάβασμα του και ναι μας τα κάνει τα νεύρα κανταΐφι, αλλά δεν του το παίρνουμε πριν το θεωρήσουμε σωστό.
Όσο για το φροντιστήριο, από κάποιο σημείο και μετά κανένας γονιός δε μπορεί να βοηθήσει το παιδί του σε όλα, και χτισμένος στο σπίτι να είναι.

Η πλουσιοπάροχη ζωή πάλι, είναι για όσους τα έχουν, οι άλλοι, μαθαίνουν να ισοοροπούν ανάμεσα σε ανάγκες-δυνατότητες-επιθυμίες.
Υπερπροστατευτικοί πάλι, είμαστε όλοι λίγο πολύ, πόσο μάλλον δε μαμάδες που έχω γνωρίσει που βρίσκονταν στο σπίτι, μεγάλωναν το παιδί τους και αγκιστρώνονταν σε αυτό μη έχοντας άλλη απασχόληση. Αυτό μας το διορθώνει η ζωή, από μόνοι μας ως γονείς... :hmm:χλωμό.
Όσο για τα υπόλοιπα, κάτι ανάλογο φαντάζομαι...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

WhiteDrum

Διάσημο μέλος

Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
πολυ σωστα δενε ιπα το αντιθετο... χρειαζονται και οι 2 γονεις για να μεγαλωσουν σωστα τα παιδια, αλλα συνηθως η γυναικα ειναια υτη που παιρνει το μεγαλυτερο ποσοστο ''ευθηνης

Αυτό το ποσοστό ευθύνης αποδίδεται στη γυναικεία συμβολή λόγω παράδοσης ή επειδή συμβάλλει καλύτερα στην ανατροφή των παιδιών;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

love_angel

Επιφανές μέλος

Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
Αυτό το ποσοστό ευθύνης αποδίδεται στη γυναικεία συμβολή λόγω παράδοσης ή επειδή συμβάλλει καλύτερα στην ανατροφή των παιδιών;

λογω παραδοσης πιστευω εγω...
ασχετα με το τι λεμε εδω μεσα , δ ενομιζω να υπαρχει κανεις που να μπορει να αμισβητησει το γεγονος οτι οι γυναικες απο την αρχαιοτητα ακομα αναλαμβαναν τη φροντιδα και την μορφωση ων παιδιων...

εξαλλου πως διακιολογεις το γεγονος οτι στα διαζυγια οι γυναικες παιρνουν την κηδεμονια των παιδιων?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

WhiteDrum

Διάσημο μέλος

Η Κατίγκω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Γιατρός και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,786 μηνύματα.
Δεν παίρνουν πάντα οι γυναίκες την κηδεμονία των παιδιών στα διαζύγια. Αυτά μπορεί να μας τα εξηγήσει καλύτερα η kajira όμως. Οι παραδόσεις, όταν διαιωνίζονται εις βάρος των ανθρώπων θα έπρεπε να επανεξετάζονται από μια πιο ορθολογική και ανθρωπιστική σκοπιά. Οι εποχές άλλαξαν ριζικά και οι αναχρονιστικές αντιλήψεις το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιβαρύνουν τη θέση των ανθρώπων σε όλους τους τομείς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

love_angel

Επιφανές μέλος

Η vik-vik! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Αρφαρά (Μεσσηνία). Έχει γράψει 11,721 μηνύματα.
Δεν παίρνουν πάντα οι γυναίκες την κηδεμονία των παιδιών στα διαζύγια. Αυτά μπορεί να μας τα εξηγήσει καλύτερα η kajira όμως.

ειναι σπανιες οι φορες που την κηδεμονια θα την παρει ο αντρας...

Οι παραδόσεις, όταν διαιωνίζονται εις βάρος των ανθρώπων θα έπρεπε να επανεξετάζονται από μια πιο ορθολογική και ανθρωπιστική σκοπιά. Οι εποχές άλλαξαν ριζικά και οι αναχρονιστικές αντιλήψεις το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιβαρύνουν τη θέση των ανθρώπων σε όλους τους τομείς.

εχω δηλωσει σε αλλο thread την αποψη μου για την παραδοση, οποτε δε θα επεκταθω περαιτερω εδω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Ερώτηση προς όλους: Τι σημαίνει "μεγαλώνω σωστά" ένα παιδί;

θα μπορούσα να γεμίσω πολλές σελίδες γράφοντας
και πάλι... δεν μπορώ να πω ότι ξέρω τι σημαίνει μεγαλώνω σωστά ένα παιδί και πραγματικά με εντυπωσιάζει αν κάποιος γνωρίζει αληθινά τι σημαίνει κάτι τόσο μεγάλο και τόσο σπουδαίο

Παρόλα αυτά, νομίζω, ότι κατά ένα μεγάλο ποσοστό, η απάντηση στο ερώτημα συνοψίζεται μέσες άκρες στο απόσπασμα απ τον κήπο του προφήτη του Χαλίλ Γκιμπράν για τα παιδιά

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες

Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου
ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά.
Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο
και κομπάζει ότι με τη δύναμή του
τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά.
Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του
Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει
έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο."
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Δεν ξέρω αν υπάρχει αντικειμενική άποψη ως προς αυτό, γιαυτό και θα μιλήσω υποκειμενικά.
Σαν κριτήριο έχω τον τρόπο που με μεγάλωσαν οι γονείς μου και με βάση αυτό οι περισσότεροο θεωρώ άνθρωποι ανατρέφουν και τα δικά τους παιδιά, πότε αποφεύγοντας "λάθη" τους, πότε διατηρώντας τις αξίες που έχουν πάρει οι ίδιοι από την οικογένειά τους.

Μεγαλώνω σωστά το παιδί μου για μένα είναι:
Του προσφέρω υγιές και αξιοπρεπές περιβάλλον
Του προσφέρω ευτυχισμένο περιβάλλον, όπου το γέλιο και το παιχνίδι θα το κάνουν να χαρεί την παιδική του ηλικία.
Του μαθαίνω την αξία της μόρφωσης επικεντρώνοντας στις πνευματικές δυνατότητες που αυτή προσφέρει
Του μαθαίνω να δημιουργεί από μικρό και όταν αναλαμβάνει κάτι να το φέρει εις πέρας
Το αφήνω να ολοκληρωθεί ως προσωπικότητα και να αγαπά τους ανθρώπους και τη ζωή, ώστε τους πρώτους να τους σέβεται και να παλεύει για κείνη.
Δεν του μεταδίδω ό,τι δεν έζησα, ό,τι μου έλειψε, ό,τι θα ήθελα εγώ να γίνω. Δεν είναι κλώνος μου είναι ένα παιδί.

Δεν ξέρω εν τέλει αν θα καταφέρω να βρω τον τρόπο να τα περάσω όλα αυτά στο δικό μου παιδί, δε θα με έκαναν έτσι κι αλλιώς "σωστή", αλλά ευτυχισμένη μάνα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Τον κανω νιντζα.
Θα ευτυχισει.
(ετσι για να υπαρχει και μια διαφορετικη αποψη στην ακρη, να εχουμε σημειο αναφορας ! )

Σοβαρα τωρα : Μηπως να κανουμε ενα καταλογο ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

underwater

Περιβόητο μέλος

Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
Δεν θα ήθελα να βάλω σε κουτάκια τι θεωρώ καλό μεγάλωμα, καθώς κάποιος που γαλουχήθηκε με πολύ διαφορετικό τρόπο από κάποιον άλλο, μπορεί να είναι εξίσου καλός και χρήσιμος άνθρωπος. Οι αξίες, η ηλικία, ακόμα κι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των γονιών έχουν αντίκτυπο στον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά. Δυστυχώς, λόγω δουλειάς, βλέπω συνέχεια προβληματικό μεγάλωμα παιδιών, με αρνητικές συνέπειες για την ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητά τους. Πολλοί γονείς, αν και στην βάση τους καλοί άνθρωποι, επηρεάζονται από δικές τους λανθασμένες στάσεις, συμπλέγματα, συντηρητισμούς και τα κάνουν μπάχαλο. Το θεϊκό είναι να βλέπω γονείς που περνούν ώρα πάνω από βιβλία ''ανατροφής'' και μεταφράζουν αυτά που βλέπουν με τελείως διαστρεβλωτικό τρόπο.

Επειδή μακρυγορώ, θα πω ότι η ''καλή'' ανατροφή θεωρώ ότι πρέπει να περιλαμβάνει τα ακόλουθα:


  • Ενίσχυση της ευτυχίας του παιδιού, μέσα από 1 ισορροπημένο, χαρούμενο περιβάλλον με πολύ παιχνίδι.
  • Όρια. Επειδή ο μικρός πρίγκιπας μπορεί εύκολα να γίνει ''τύραννος''.
  • Ενίσχυση της δημιουργικότητας του παιδιού, αλλά κι επιφόρτισή του με ''ευθύνες'' που θα τον κάνουν πιο υπεύθυνο άνθρωπο.
  • Πολιτισμικά, αθλητικά ερεθίσματα. Το να βλέπει τον Ολυμπιακό με τον μπαμπά ή να ντύνεται με κόκκινο μπουφάν δεν είναι αυτό που είχα στο μυαλό.:P
  • Εμφύσηση αξιών σεβασμού προς την διαφορετικότητα.
  • ''Ακρόαση'' των αναγκών του και των κλίσεών του. Κι όχι, το ότι βγάζει 19 δεν πρέπει να του στερήσει το δικαίωμα να γίνει μαθηματικός αν αυτό επιθυμεί.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

@nt¤wnis|~|¤e

Δραστήριο μέλος

Ο Αντώνης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 787 μηνύματα.
Κι εγώ νομίζω ότι μπορούμε να βρούμε κάποιες κοινές αρχές. Οπότε το αρχικό μου ερώτημα μετατρέπεται σε πώς μπορούμε να μεγαλώσουμε ένα παιδί σωστά.
Εγώ πάντως δεν έχω δει πουθενά να πραγματοποιείται κάποια εκτεταμένη προσπάθεια "εκπαίδευσης" για να γίνει κανείς γονέας. Η όποια πληροφόρηση έχω υπόψη αφορά σε ένα πολύ γενικόλογο πλαίσιο με "σωστές" μεν, πλην όμως αόριστες, μη συγκεκριμένες "προτροπές" ( να είσαι "κοντά στο παιδί σου", να διαμορφώσεις έναν "υπεύθυνο άτομο" κ.α...).
Η Himela και όσοι υποστηρίζουν τη σημασία της άμεσης διαθεσιμότητας, πιστεύει ότι η αυτονομία καλλιεργείται με τη συνεχή παρουσία ενός διαθέσιμου συναισθηματικά ενήλικα που παρέχει υποστηρικτικό περιβάλλον;
Αυτό περί "υποστηρικτικού περιβάλλοντος" νομίζω ότι είναι αρκετά διαστρεβλωμένο στην Ελλάδα και νομίζω πως βασικές εκφάνσεις αυτής της διαστρέβλωσης έχουν να κάνουν με την έλλειψη μιας ικανοποιητικής αυτονομίας των ίδιων των γονέων. Τρέμει η καρδιά τους μήπως και πάθει τίποτα "το σπλάχνο τους", περιορίζοντάς του έτσι την δυνατότητα να κινηθεί ελεύθερα, να δοκιμάσει μόνο του, να "διακινδυνεύσει", ώστε να καλλιεργήσει μέσα του την υπευθυνότητα και την αυτοεκτίμηση. Τουναντίον, το παιδί σε μεγάλο βαθμό μαθαίνει να παίρνει απ' τους άλλους, μαθαίνει ότι θα είναι πάντα κάποιος δίπλα του να το βοηθάει στα δύσκολα και να ικανοποιεί τις επιθυμίες του...και όταν πια βγει απ' το "θερμοκήπιο", η ζούγκλα του φαίνεται αφόρητη. Κι αυτή η διαπίστωση όμως ηχεί αρκετά γενικόλογη, οπότε κι εγώ αν κάνω παιδιά, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορω να αποφεύγω την παγίδα να τα περιορίζω λόγω δικής μου ανασφάλειας.

Επιμένω πάντως ότι αυτή η ανασφάλεια στην Ελλάδα ισχύει σε μεγάλο βαθμό. Παρατηρήστε κατ' αρχάς πώς αντιμετωπίζεται μια έγκυος γυναίκα απ' το στενό της περιβάλλον. Το γεγονός της χαράς του ερχομού μιας μελλοντικής ύπαρξης στον κόσμο υποσκιάζεται απ' το "πρόσεχε τι τρως, πρόσεχε μην κουραστείς, πρόσεχε να μην υπάρξουν επιπλοκές στην εγκυμοσύνη, μην σπάσουν τα νερά :P, πρόσεχε το ένα, πρόσεχε το άλλο"... λες και η εγκυμοσύνη είναι περισσότερο μια περίοδος αγωνίας, προσοχής και επιφύλαξης.
Οι γιαγιάδες, απ' την άλλη, πραγματικά αποτελούν δεύτερες μητέρες σε πολλές οικογένειες. Και δεν είναι λίγες οι γιαγιάδες με άκαμπτες και παλιές αντιλήψεις για το πώς πρέπει να μεγαλώσει το παιδί...μέχρι και κατοχικά σύνδρομα παίζουν. Κι όταν η γιαγιά (μαμά ή..πεθερά :P ) μεγαλώνει το παιδί, γίνεται απαραίτητη...και το ξέρει. Εάν έχει αντιρρήσεις μαζί σου, καμία φορά δεν είναι και τόσο εύκολο να της πεις "εγώ μεγαλώνω το παιδί μου και θα το ταΐσω, θα το ντύσω... θα το διαπαιδαγωγήσω όπως εγώ ξέρω".
Επίσης, πόσοι είναι οι γονείς που αφήνουν μόνα τους τα παιδιά να πάνε στο δημοτικό σχολείο της πόλης; Το μυαλό τους τρέχει απ' το "ατύχημα" μέχρι τους "παιδεραστές". Κι αν δεν βολεύει κάποιο σχολικό λεωφορείο, είτε τα πηγαίνουν με τ' αυτοκίνητο, είτε κρατώντας τα απ' το χεράκι... Ίσως να μην πρόκειται για εντελώς αβάσιμο φόβο, μα σίγουρα γίνεται υπερβολικός απ' τα μέσα ενημέρωσης.
Και πολλά άλλα... μεχρι να φτάσουμε στην εφηβεία όπου, αφού πια το παιδί έχει γίνει το επίκεντρο της προσοχής και της συναισθηματικής και οικονομικής επένδυσης των γονέων,η επιτυχία στην εκπαίδευση αποτελεί οικογενειακή φιλοδοξία. Είναι τόσα πολλά... όπως και η επαγγελματική αποκατάσταση του παιδιού αντιμετωπίζεται στα πλαίσια του "πώς θα βολέψω και θα τακτοποιήσω το παιδί μου".

Μήπως η Michelle και όσοι πιστεύουν ότι η άμεση διαθεσιμότητα δεν παίζει και τόσο ρόλο, πιστεύουν παράλληλα ότι η αυτονομία καλλιεργείται με ματαιώσεις και χρόνο με τον εαυτό;
Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως τι ματαιώσεις είναι και πώς αντιμετωπίστηκαν στην παιδική ηλικία. Πολύ γενικά πάντως, εάν το παιδί έχει μεγαλώσει σε πλαίσια υγιούς διαπαιδαγώγησης, τότε αργότερα θα μπορεί να αντιμετωπίσει και τη ματαίωση. Εάν μεγαλώνει σε περιβάλλον όπως αυτό που ανέφερα παραπάνω, τότε μάλλον θα αντιμετωπίζει τη ματαιωση ως κάτι αβάσταχτο.

Όπως και να' χει πάντως, η απόλυτα "σωστή" διαπαιδαγώγηση είναι ουτοπία. Πάντα θα υπάρχουν οι αδυναμίες, οι ματαιώσεις, τα παράπονα, οι ανεπάρκειες, ίσως και κάποια μικρά ή μεγάλα απωθημένα και αν μπορούμε μαθαίνουμε να ζούμε με αυτά αν δεν μπορούμε να τα εξαλείψουμε.




Σημείωση ΟΔ: Το μήνυμα αυτό προήλθε από το θέμα Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 3 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top