roumana
Διάσημο μέλος
Ενώ οι άντρες θέλουν ερωμένη και μαμά σε όλες τις ηλικίες…Όσο είναι ανώριμες ζητάνε τον τέλειο εραστή. 'Οσο μεγαλώνουν ζητάνε τον τέλειο μπαμπά -προστάτη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ενώ οι άντρες θέλουν ερωμένη και μαμά σε όλες τις ηλικίες…
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξενερωτικό από μια γυναίκα - μαμά που με βλέπει σαν παιδάκι και να με πνίγει με τις αγωνίες, τις ανασφάλειες και τις νευρώσεις που έχουν όλες οι μαμάδες. Υπερπροστασία μακρυά από μένα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Giovanna
Επιφανές μέλος
Εγώ πάντως ψάχνω πάντα τον τέλειο έραστη, πρώτα και πάνω απ' όλα τα υπόλοιπα.. Αλλά επειδή ούτε αυτό μόνο του αρκεί δυστυχώς, υποχρεωτικά κοιτάζω και τα υπόλοιπα!
χμ.. πολυ σημαντικο, αλλα μαλλον πρεπει οπως λεςκαι στο τελος, να λαμβανουμε υποψη και ΟΛΑ τα υπολοιπα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Εγώ πάντως ψάχνω πάντα τον τέλειο έραστη, πρώτα και πάνω απ' όλα τα υπόλοιπα.. Αλλά επειδή ούτε αυτό μόνο του αρκεί δυστυχώς, υποχρεωτικά κοιτάζω και τα υπόλοιπα!
ξέρω ξέρω... χίπισα δεν θα γινόσουν ποτέ. Α ρε και να 'χα γεννηθεί λίγα χρόνια πριν, θα'χα γνωρίσει μια χίπισα στα Μάταλα και θα παίρναμε τα βουνά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ξενερωτικό από μια γυναίκα - μαμά που με βλέπει σαν παιδάκι και να με πνίγει με τις αγωνίες, τις ανασφάλειες και τις νευρώσεις που έχουν όλες οι μαμάδες. Υπερπροστασία μακρυά από μένα.
Αν ποτέ παντρευτείς, ποιος θα μαγειρεύει? Ποιος θα καθαρίσει και ποιος θα πλένει ρούχα? Γιατί αν η μαμά σου τα έκανε αυτά, θα θέλεις να τα κάνει και η γυναίκα σου. Δεν χρειάζεται να είναι υπερπροστατευτική… φτάνει να κάνει πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις μόνο σου…
Ο φόβος δέσμευσης (όταν δένεσαι ρισκάρεις την ήτα) λειτουργεί υποσυνείδητα, σε κάνει να βλέπεις αρνητικά στις γυναίκες. Αν ξεπερνάς το φόβο θα μας βλέπεις μια χαρά. Και οπωσδήποτε, αυτά που είπες περί εραστή , μπαμπά κτλ…είναι η φύση της γυναίκας.... την δέχεσαι και βλέπεις τα καλά της ή θα είσαι συνέχεια δυστυχισμένος…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
ξέρω ξέρω... χίπισα δεν θα γινόσουν ποτέ. Α ρε και να 'χα γεννηθεί λίγα χρόνια πριν, θα'χα γνωρίσει μια χίπισα στα Μάταλα και θα παίρναμε τα βουνά.
Τώρα άμα σου πω πως σε πιάνω, θα πω ψέμματα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Αν ποτέ παντρευτείς, ποιος θα μαγειρεύει? Ποιος θα καθαρίσει και ποιος θα πλένει ρούχα? Γιατί αν η μαμά σου τα έκανε αυτά, θα θέλεις να τα κάνει και η γυναίκα σου. Δεν χρειάζεται να είναι υπερπροστατευτική… φτάνει να κάνει πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις μόνο σου…
'Εχω ζήσει πολύ καιρό μόνος μου και τα έκανα όλα εγώ, κι όχι η μαμά. Είμαι τελείως αυτόνομο άτομο και θέλω να χω αυτόνομη γυναίκα δίπλα μου, όχι ένα κοριτσάκι που θα θέλει τον μπαμπά της.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
roumana
Διάσημο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
viki_thess
Διακεκριμένο μέλος
Παρατηρώντας τις ηλικίες σας ,25,20...princess αγνώστου(μάλλον μικρή),καταλαβαίνω τις απορίες σας.
Μεγαλώνοντας και αφού θα είστε "μόνοι¨στην ηλικία των 35-40 (ανάλογα με το φύλο) οι απαντήσεις θα έρθουν μόνες τους...
συμφωνω απολυτα!!! αν και παλι δεν θα εκανα ενα γαμο απο συμβιβασμο απλα και μονο για να μην ειμαι μονη μου. θα συνεχιζα να ψαχνω εναν συντροφο που να με καλυπτει πανω απ ολα σαν ατομο και δεν θα κοιτουσα εξωτερικη εμφανιση γιατι αυτο χανεται με τα χρονια. δεν μπορει....καποια στιγμη κατι καλο θα βρισκοταν τοσο πια ατυχη θα ημόυν; για ολους υπαρχει το αλλο του μισο εγω ετσι πιστευω. αρκει να χεις τα ματια σου ανοιχτα...μπορει να ναι τοσο κοντα σου αυτος που σου αξιζει πραγματικα και να μην το βλεπεις καν.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
dooo
Διακεκριμένο μέλος
είναι πολύ λίγοι οι άνθρωποι που μεγαλώνοντας είναι περισσότερο ευχαριστημένοι από τη δουλειά τους. Θέλουν να αλλάζει η ζωή τους κάθε βράδυ που γυρνάνε σπίτι, θέλουν το σίγουρο, την οικογένεια, τη θαλπωρή.
ας το περάσω και σε μένα, ως μελλοντική παθούσα:
έχοντας ζήσει κάπως τη ζωή μου, έχοντας κάνει τις τρέλες μου, θέλω να κάνω το επόμενο βήμα. Νιώθω ότι ωριμάζω (μη γελάτε, σας βλέπω). Το ίδιο και ο μέλλων σύζυγος (αν και το έχει αργήσει λίγο). Με λίγα λόγια, τα βιολογικά μας ρολόγια συγχρονίστηκαν.
Το τελευταίο βέβαια είναι καθαρά θέμα τύχης.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
deadhead_pirate
Περιβόητο μέλος
Εχω όλα όσα θέλω, δεν μου λείπει τίποτα είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από τη ζωή μου, γιατί να το αλλάξω;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
princess
Εκκολαπτόμενο μέλος
Εγώ νοιώθω σαν να χει περάσει οδοστρωτήρας από πάνω μου τα τελευταία χρόνια, εκτός κι αν έτυχε. Για την κρίση των 30 λένε και γράφουν οι Ψυχολόγοι. Η πρώτη κρίση είναι στην εφηβεία, η δεύτερη λέγεται ''η κρίση των 30'' και η τρίτη είναι η κρίση της μέσης ηλικίας
Ναι, ισχύουν όλα αυτά. Όμως δεν νομίζω ότι η κρίση των 30 είναι μεγαλύτερη από την κρίση της εφηβείας. Έχω την εντύπωση ότι στην πρώτη οι αλλαγές που συμβαίνουν είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με τη δεύτερη. Ξαναλέω , έχω απλά μια εντύπωση διότι δεν έχω φτάσει τα 30 για να γνωρίζω από πρώτο χέρι..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ναι, ισχύουν όλα αυτά. Όμως δεν νομίζω ότι η κρίση των 30 είναι μεγαλύτερη από την κρίση της εφηβείας. Έχω την εντύπωση ότι στην πρώτη οι αλλαγές που συμβαίνουν είναι πολύ περισσότερες σε σχέση με τη δεύτερη. Ξαναλέω , έχω απλά μια εντύπωση διότι δεν έχω φτάσει τα 30 για να γνωρίζω από πρώτο χέρι..
Στην εφηβεία ταλαιπωρείσαι κυρίως απ'τις ορμόνες σου. Μετά τα 30 υποφέρεις από μια αόρατη και υποβόσκουσα φθορά του οργανισμού που γίνεται ολοφάνερη πια από το 36ο περίπου ως το 40ο έτος της ζωής σου, απ'τα 30 όμως ξεκινά η φθορά με βήματα χελώνας να σκαρφαλώνει πάνω σου, απλά δεν το νοιώθουν όλοι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
princess
Εκκολαπτόμενο μέλος
Μετά τα 30 υποφέρεις από μια αόρατη και υποβόσκουσα φθορά του οργανισμού που γίνεται ολοφάνερη πια από το 36ο περίπου ως το 40ο έτος της ζωής σου, απ'τα 30 όμως ξεκινά η φθορά με βήματα χελώνας να σκαρφαλώνει πάνω σου, απλά δεν το νοιώθουν όλοι.
Μα, τόσο χάλια πια? Εγώ γιατί μέχρι τώρα πίστευα, ότι οι 30άρηδες είναι νέοι άνθρωποι? Χωρίς σχεδόν καμία φθορά?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Μα, τόσο χάλια πια? Εγώ γιατί μέχρι τώρα πίστευα, ότι οι 30άρηδες είναι νέοι άνθρωποι? Χωρίς σχεδόν καμία φθορά?
Μα νοιώθω νέος, αλλά η φθορά υπάρχει, απλά είναι αόρατη και αποκαλύπτεται στα 37/40. Συγκρίνω το τότε με το σήμερα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
princess
Εκκολαπτόμενο μέλος
Μα νοιώθω νέος, αλλά η φθορά υπάρχει, απλά είναι αόρατη και αποκαλύπτεται στα 37/40. Συγκρίνω το τότε με το σήμερα.
Μιλάς φαντάζομαι κυρίως για μια σωματική φθορά. Στην εφηβεία πέρα από τις σωματικές αλλαγές , είναι πολύ έντονες και οι ψυχικές. Στα 30 υπάρχει και σε ψυχολογικό επίπεδο "φθορά"?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Μιλάς φαντάζομαι κυρίως για μια σωματική φθορά. Στην εφηβεία πέρα από τις σωματικές αλλαγές , είναι πολύ έντονες και οι ψυχικές. Στα 30 υπάρχει και σε ψυχολογικό επίπεδο "φθορά"?
ανάλογα τον άνθρωπο...
δεν είναι κάτι σταθερό....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Από κοινωνιολογικής άποψης, κάθε κοινωνία φροντίζει για την αναπαραγωγή, τόσο του πληθυσμού της, όσο και των προτύπων της. Γι' αυτό έχει δημιουργήσει τους κατάλληλους αυτοματισμούς που θα βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού, αλλά και άλλων στόχων της. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η καλλιέργεια της ιδέας ότι "ο γάμος είναι ο προορισμός του ανθρώπου". Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι μέχρι πριν κάποιες δεκαετίες δεν υπήρχε προγεννητικός έλεγχος και ότι η μεγάλη ηλικία της μητέρας αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο εμφάνισης γενετικών ανωμαλιών (σύνδρ. Down κλπ), μπορούμε να εξηγήσουμε το άγχος που έχει εμφυτευθεί κυρίως στις γυναίκες για τεκνοποίηση κάτω των 30 ετών.
Από βιολογικής άποψης, η αναπαραγωγή του είδους είναι μέγιστη προτεραιότητα, γι' αυτό και η φύση έχει φροντίσει να εμφυτεύσει αυτήν την ανάγκη και μάλιστα στα βαθύτερα ασυνείδητα τμήματα του εγκεφάλου μας, απ' όπου βγαίνουν στην επιφάνεια με διάφορες μορφές. Θα ήθελα να σημειώσω ότι η αδυναμία αναπαραγωγής, σύμφωνα με τις απόψεις της βιολογίας, ισοδυμαμεί με "γενετικό θάνατο" (επιστημονικός όρος). Έτσι, η μη αναπαραγωγή έχει πολλαπλές συνέπειες, τόσο οργανικές, όσο και ψυχολογικές, χωρίς να θέλω να υπονοήσω ότι η κάθε είδους αγαμία είναι η αποκλειστική πηγή όλων των προβλημάτων μας.
Θεωρώ ότι το τρέχον μοντέλο οικογένειας, η λεγόμενη "αστική οικογένεια" (πολιτικός όρος) είναι αποτυχημένο και δεν μπορεί πλέον να καλύψει ούτε τις κοινωνικές, ούτε τις προσωπικές μας ανάγκες. Μάλιστα έχει αμφισβητηθεί έντονα από τη δεκαετία του '60, με αποκορύφωμα το Μάη του '68. Από τα μυνήματα των περισσότερων, βλέπω ότι αυτό το μοντέλο οικογένειας αμφισβητείται έντονα και στο forum.
Θα ήταν ίσως ιδιαίτερα γόνιμο, να συζητηθεί ένα νέο μοντέλο οικογένειας που να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες και να είναι προσαρμοσμένο στο νέο αιώνα. Τέλος να παρατηρήσω ότι η συντροφικότητα είναι το ζητούμενο σε κάθε πετυχημένη σχέση και δεν θα πρέπει να αναφέρεται, έστω και εντός εισαγωγικών, ως συνώνυμο του συμβιβασμού. Όταν δεν έχεις συντρόφους να σε στηρίζουν αναγκάζεσαι να κάνεις πολλούς συμβιβασμούς που συχνά είναι ασήκωτοι ως βάρος!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.