Επηρεάζει η σχέση τις σπουδές;

koukimanster

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η koukimanster αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 298 μηνύματα.
Το μόνο που είναι συμβόλαιο αν το πας έτσι είναι οι φόροι και ο θάνατος. ;) You're missing the point, το θέμα είναι ότι στατιστικά και τα δύο, και μια σχέση και οι σπουδές είναι μια επένδυση. Ένα απ' τα δύο έχει, στατιστικά, περισσότερες πιθανότητες να σου βγει. Μάντεψε ποιο.

Αφενός, οι στατιστικές για το "πόσες σχέσεις πετυχαίνουν" (ξέρω γω 14,5%) ή το "πόσοι νέοι κάνουν καριέρα" (ξέρω γω 33,8%) είναι τελείως αβάσιμες και αντιεπιστημονικές. Ποιος επιλέγει τα δείγματα, από πού προέρχονται (χώρα, ηλικία, κοινωνική τάξη, μορφωτικό επίπεδο, γειτονιά, επάγγελμα...), πώς γίνεται η δειγματοληψία, τι ερωτήσεις κάνει ο ερευνητής κλπ είναι λίγα απ' τα ερωτήματα που δεν απαντιούνται γιατί απλά η απάντηση είναι "μπακαλίστικα".

Επίσης, η "πηγή" που παρέθεσες λέει

"If you are just dating with no intention of getting married with your partner, you are simply taking care of someone else' s future spouse," wrote bestselling author Hellen Chen in her latest new book, Hellen Chen's Love Seminar: the Missing Manual that will Make Your Relationship Last.

According to Chen, whose marriage philosophies have been quoted in over 200 media publications in 18 countries, over 85% of dating ends up in breakups.

...το οποίο νούμερο από πού βγαίνει; :confused: Είναι τόσο αυθεντία η Τσεν που βγάζει νούμερα απ' την κοιλιά της; Για περισσότερες λεπτομέρειες αγοράστε το βιβλίο "on helping singles and married couples to make their relationship", από το σάιτ της https://matchmakerofthecentury.com/books/hellen-chens-love-seminar-book/

(Love Seminar Book φορ φακς σεηκ!!!!!!!)

Όσο για το ότι μόνο ο θάνατος και οι φόροι είναι συμβόλαια, κοίταξε. Χρησιμοποίησες το τσιτάτο "η σχέση δεν είναι συμβόλαιο", υπονοώντας σαφώς ότι η καριέρα είναι. Όταν είπα ότι ούτε η καριέρα είναι συμβόλαιο και η όποια μονιμότητα και σταθερότητα έρχεται μετά από χρόνια, αμέσως είπες "μόνο ο θάνατος είναι συμβόλαιο, αλλά η καριέρα έχει καλύτερες πιθανότητες". Αφενός, αποφάσισε. Αφετέρου, κανένα απ' τα δύο (σχέση - καριέρα) δεν έχει "καλύτερες" ούτε "χειρότερες" πιθανότητες απ' το άλλο. Εσύ τις φτιάχνεις τις πιθανότητες.

Και "μάντεψε ποιο" θα σου πάει σκατά, όταν δηλώνεις μέσα στη σχέση ότι πάνω απ' όλα είναι η καριέρα σου και τίποτε άλλο και ότι δεν προτίθεσαι να κάνεις κανένα συμβιβασμό.

Η ζωή μας δεν πάει με τις πιθανότητες, αλλιώς ψάξε τις πιθανότητες_όλων_των_πραγμάτων_στον_κόσμο και πράξε ανάλογα. Ξέρω γω πιο καλή χώρα η Ελβετία όπου οι πιο πολλοί κάτοικοι είναι γραμματείς, κάνουν 3 σφραγίσματα το χρόνο, αθλούνται 4,2 ώρες τη βδομάδα, συνήθως πεθαίνουν από καρδιοπάθεια, οδηγούν φορντ φοκους που έχει πιο καλούς αερόσακους, κάνουν 2 παιδιά και έχουν σπίτι με 3 υπνοδωμάτια και πάει λέγοντας.

Είπα και νωρίτερα ότι όλα είναι επιλογές. Είναι απόλυτα αποδεκτό να βάλεις οτιδήποτε θες πρώτο ή δεύτερο ή τρίτο ή συνδυασμό ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Ειλικρινά, έχω φίλους που είναι έτσι, δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο εκτός απ' την εξέλιξή τους και το δέχομαι απόλυτα, καλά κάνουν αφού αυτό γουστάρουν.

Βλέπω εδώ μέσα στο θρεντ όμως μια τάση απαξίωσης των σχέσεων (δεν είναι συμβόλαιο, χαλάνε κατά 85%, όταν είσαι νέος είναι ανώριμες οι σχέσεις και δε θα κρατήσουν, πρώτα ο εαυτός, σιγά μη χαλάσω την καριέρα για την γκόμενα, οι συμβιβασμοί καταστρέφουν την καριέρα, το να πας εκεί αντί για παρακεί καταστρέφει την καριέρα κλπ), ενώ η συζήτηση δεν είναι δίπολο και απόδειξη σωστού και λάθους, είναι παράθεση γνώμης. Θα τολμήσω να κάνω μια ψυχολογική προσέγγιση (που ίσως είναι παπαριά και τέρμα λάθος) αλλά κάποιοι γράφετε σα να κόπτεστε να αποδείξετε στον εαυτό σας ότι αυτή η σχέση που διαλύσατε ήταν σωστό το ότι διαλύθηκε. Μπορεί να είμαι τελείως λάθος, το παραδέχομαι, αλλά η τόση επιμονή κάποιων αυτό μου βγάζει.

Δηλαδή, κανείς από την "άλλη πλευρά" δε χρησιμοποίησε επιχειρήματα αντίστοιχης μηδενιστικής λογικής, του στυλ "καλύτερα με σχέση εκτός αν είσαι ανέραστος" ή "μόνο οι τρελοί και οι περιθωριακοί διαλύουν τις σχέσεις τους τόσο εύκολα" ή "δείχνει έλλειψη συναισθηματικής ωριμότητας το να μην μπορείς να εκτιμήσεις μια σχέση και να τη βάζεις δεύτερη και τρίτη" ή "θα γίνεις σαν αυτόν τον τρελό που έχουμε στο γραφείο και δουλεύει όλη μέρα και δεν έχει ζωή εκτός σχολής". Απορώ γιατί να υπάρχει τόση υπερπροσπάθεια απ' την πλευρά των "καριεριστών" να απαξιωθεί η σχέση ως κάτι χαζούλικο και προαιρετικό, καλοδεχούμενο μεν σα ροζ συννεφάκι αλλά που σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετά σημαντικό για να ασχοληθούμε κιόλας.

Εξαρχής εγώ προσωπικά (δε διάβασα προσεκτικά όλα όλα τα ποστ ομολογώ) είπα ότι ο καθένας επιλέγει αυτό που προτιμάει. Αν θες να κρατήσεις τη σχέση, προσάθησε και κράτησέ τη. Αν δε θες, κάνε τα πλάνα σου ανάλογα και δες αν σε ενδιαφέρει η σχέση από απόσταση ή το να χωρίσεις ή το να κάνετε διάλειμμα. Όλα αποδεκτά.

Εν ολίγοις:
Διαφωνώ με το ότι η σχέση και το να κάνεις συμβιβασμούς επιφέρει καταστροφή καριέρας και ζωής, όπως διαφωνώ και με το ότι το να πας Μ. Βρετανία για να είσαι κοντά στον άνθρωπό σου είναι downgrading στις σπουδές σου ή θα σου κλείσει πόρτες. Όπως και διαφωνώ ότι το να πας ΗΠΑ θα σου ανοίξει πόρτες, όπως και διαφωνώ ότι το να πας οπουδήποτε έτσι μόνο του ανοίγει ή κλείνει πόρτες. Όλα είναι μια πορεία με πολλή δουλειά, προσπάθεια και τύχη. Προσωπικές γνώμες όλα προφανώς. Κατά τα άλλα δεν έχω να προσθέσω πολλά ακόμα και δεν έχω και ταλέντο στο γράψιμο για να κρατάω τα ποστ μου ενδιαφέροντα.

εδιτ: Όσο για τα στατιστικά, πόσοι άνθρωποι (παγκόσμια) είναι παντρεμένοι ενώ πόσοι (παγκόσμια) κάνουν καριέρα; Κοιτάξτε και δίπλα σας, οικογένεια, φίλοι κλπ. Οι παντρεμένοι είναι συντριπτικά περισσότεροι. Άρα στατιστικά η καριέρα δε βγαίνει, οπότε ρίξτε το στις σχέσεις. Γελοίο ακούγεται τώρα ε;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γιώργος

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
Λατρεύω που πετάω μια μαλακία κι ασχολείστε σοβαρά. Ναι, έχετε δίκιο ότι τα ποσοστά είναι καλύτερα, τι καλύτερο αντιπαράδειγμα από τον Δία άλλωστε, όπου το ποσοστό επιτυχημένων σχέσεων είναι 100%: μία γνώρισε σ' όλη του τη ζωή, αυτή και θα παντρευτεί. :P In any case, αν κάποιος θεωρεί τις σχέσεις πιο σταθερές απ' τις σπουδές, fair enough, το σέβομαι. Θα του στείλω το ανηψάκι μου να ακούει παραμύθια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Gate4

Επιφανές μέλος

Η Ηägring αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 25,581 μηνύματα.
Αφενός, οι στατιστικές για το "πόσες σχέσεις πετυχαίνουν" (ξέρω γω 14,5%) ή το "πόσοι νέοι κάνουν καριέρα" (ξέρω γω 33,8%) είναι τελείως αβάσιμες και αντιεπιστημονικές. Ποιος επιλέγει τα δείγματα, από πού προέρχονται (χώρα, ηλικία, κοινωνική τάξη, μορφωτικό επίπεδο, γειτονιά, επάγγελμα...), πώς γίνεται η δειγματοληψία, τι ερωτήσεις κάνει ο ερευνητής κλπ είναι λίγα απ' τα ερωτήματα που δεν απαντιούνται γιατί απλά η απάντηση είναι "μπακαλίστικα".

Επίσης, η "πηγή" που παρέθεσες λέει



...το οποίο νούμερο από πού βγαίνει; :confused: Είναι τόσο αυθεντία η Τσεν που βγάζει νούμερα απ' την κοιλιά της; Για περισσότερες λεπτομέρειες αγοράστε το βιβλίο "on helping singles and married couples to make their relationship", από το σάιτ της https://matchmakerofthecentury.com/books/hellen-chens-love-seminar-book/

(Love Seminar Book φορ φακς σεηκ!!!!!!!)

Όσο για το ότι μόνο ο θάνατος και οι φόροι είναι συμβόλαια, κοίταξε. Χρησιμοποίησες το τσιτάτο "η σχέση δεν είναι συμβόλαιο", υπονοώντας σαφώς ότι η καριέρα είναι. Όταν είπα ότι ούτε η καριέρα είναι συμβόλαιο και η όποια μονιμότητα και σταθερότητα έρχεται μετά από χρόνια, αμέσως είπες "μόνο ο θάνατος είναι συμβόλαιο, αλλά η καριέρα έχει καλύτερες πιθανότητες". Αφενός, αποφάσισε. Αφετέρου, κανένα απ' τα δύο (σχέση - καριέρα) δεν έχει "καλύτερες" ούτε "χειρότερες" πιθανότητες απ' το άλλο. Εσύ τις φτιάχνεις τις πιθανότητες.

Και "μάντεψε ποιο" θα σου πάει σκατά, όταν δηλώνεις μέσα στη σχέση ότι πάνω απ' όλα είναι η καριέρα σου και τίποτε άλλο και ότι δεν προτίθεσαι να κάνεις κανένα συμβιβασμό.

Η ζωή μας δεν πάει με τις πιθανότητες, αλλιώς ψάξε τις πιθανότητες_όλων_των_πραγμάτων_στον_κόσμο και πράξε ανάλογα. Ξέρω γω πιο καλή χώρα η Ελβετία όπου οι πιο πολλοί κάτοικοι είναι γραμματείς, κάνουν 3 σφραγίσματα το χρόνο, αθλούνται 4,2 ώρες τη βδομάδα, συνήθως πεθαίνουν από καρδιοπάθεια, οδηγούν φορντ φοκους που έχει πιο καλούς αερόσακους, κάνουν 2 παιδιά και έχουν σπίτι με 3 υπνοδωμάτια και πάει λέγοντας.

Είπα και νωρίτερα ότι όλα είναι επιλογές. Είναι απόλυτα αποδεκτό να βάλεις οτιδήποτε θες πρώτο ή δεύτερο ή τρίτο ή συνδυασμό ή δεν ξέρω κι εγώ τι. Ειλικρινά, έχω φίλους που είναι έτσι, δεν τους νοιάζει τίποτε άλλο εκτός απ' την εξέλιξή τους και το δέχομαι απόλυτα, καλά κάνουν αφού αυτό γουστάρουν.

Βλέπω εδώ μέσα στο θρεντ όμως μια τάση απαξίωσης των σχέσεων (δεν είναι συμβόλαιο, χαλάνε κατά 85%, όταν είσαι νέος είναι ανώριμες οι σχέσεις και δε θα κρατήσουν, πρώτα ο εαυτός, σιγά μη χαλάσω την καριέρα για την γκόμενα, οι συμβιβασμοί καταστρέφουν την καριέρα, το να πας εκεί αντί για παρακεί καταστρέφει την καριέρα κλπ), ενώ η συζήτηση δεν είναι δίπολο και απόδειξη σωστού και λάθους, είναι παράθεση γνώμης. Θα τολμήσω να κάνω μια ψυχολογική προσέγγιση (που ίσως είναι παπαριά και τέρμα λάθος) αλλά κάποιοι γράφετε σα να κόπτεστε να αποδείξετε στον εαυτό σας ότι αυτή η σχέση που διαλύσατε ήταν σωστό το ότι διαλύθηκε. Μπορεί να είμαι τελείως λάθος, το παραδέχομαι, αλλά η τόση επιμονή κάποιων αυτό μου βγάζει.

Δηλαδή, κανείς από την "άλλη πλευρά" δε χρησιμοποίησε επιχειρήματα αντίστοιχης μηδενιστικής λογικής, του στυλ "καλύτερα με σχέση εκτός αν είσαι ανέραστος" ή "μόνο οι τρελοί και οι περιθωριακοί διαλύουν τις σχέσεις τους τόσο εύκολα" ή "δείχνει έλλειψη συναισθηματικής ωριμότητας το να μην μπορείς να εκτιμήσεις μια σχέση και να τη βάζεις δεύτερη και τρίτη" ή "θα γίνεις σαν αυτόν τον τρελό που έχουμε στο γραφείο και δουλεύει όλη μέρα και δεν έχει ζωή εκτός σχολής". Απορώ γιατί να υπάρχει τόση υπερπροσπάθεια απ' την πλευρά των "καριεριστών" να απαξιωθεί η σχέση ως κάτι χαζούλικο και προαιρετικό, καλοδεχούμενο μεν σα ροζ συννεφάκι αλλά που σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετά σημαντικό για να ασχοληθούμε κιόλας.

Εξαρχής εγώ προσωπικά (δε διάβασα προσεκτικά όλα όλα τα ποστ ομολογώ) είπα ότι ο καθένας επιλέγει αυτό που προτιμάει. Αν θες να κρατήσεις τη σχέση, προσάθησε και κράτησέ τη. Αν δε θες, κάνε τα πλάνα σου ανάλογα και δες αν σε ενδιαφέρει η σχέση από απόσταση ή το να χωρίσεις ή το να κάνετε διάλειμμα. Όλα αποδεκτά.

Εν ολίγοις:
Διαφωνώ με το ότι η σχέση και το να κάνεις συμβιβασμούς επιφέρει καταστροφή καριέρας και ζωής, όπως διαφωνώ και με το ότι το να πας Μ. Βρετανία για να είσαι κοντά στον άνθρωπό σου είναι downgrading στις σπουδές σου ή θα σου κλείσει πόρτες. Όπως και διαφωνώ ότι το να πας ΗΠΑ θα σου ανοίξει πόρτες, όπως και διαφωνώ ότι το να πας οπουδήποτε έτσι μόνο του ανοίγει ή κλείνει πόρτες. Όλα είναι μια πορεία με πολλή δουλειά, προσπάθεια και τύχη. Προσωπικές γνώμες όλα προφανώς. Κατά τα άλλα δεν έχω να προσθέσω πολλά ακόμα και δεν έχω και ταλέντο στο γράψιμο για να κρατάω τα ποστ μου ενδιαφέροντα.

εδιτ: Όσο για τα στατιστικά, πόσοι άνθρωποι (παγκόσμια) είναι παντρεμένοι ενώ πόσοι (παγκόσμια) κάνουν καριέρα; Κοιτάξτε και δίπλα σας, οικογένεια, φίλοι κλπ. Οι παντρεμένοι είναι συντριπτικά περισσότεροι. Άρα στατιστικά η καριέρα δε βγαίνει, οπότε ρίξτε το στις σχέσεις. Γελοίο ακούγεται τώρα ε;
Πολύ καλά τα λες. Το point είναι να κάνουμε ότι είναι δυνατόν να μας κάνει ευτυχισμένους εφόσον μπορούμε. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό που είπε ο Δίας, πως η κοπέλα του θα τον ακολουθήσει στην Αγγλία αντί να πάει στην Αμερική είναι ένα τραγικό λάθος; Γιατί το να συνδυάσεις τη σχέση σου με το μεταπτυχιακό/δουλειά ή οτιδήποτε είναι λάθος;
Δηλαδή πολύ ωραία ας πάρουμε το ένα ακραίο σενάριο, ότι όλες οι σχέσεις πάνε για φούντο δεν είναι κανείς σταθερός σε αυτή τη ζωή και να είμαστε μόνοι μας αγνωόντας φιλίες/σχέσεις κτλ να κοιτάμε μόνο την καριέρα και στο τέλος να μαζέψουμε ένα τσουβάλι λεφτά να το πάρουμε στον τάφο μας.
Ή το άλλο ακραίο να τα παρατήσουμε όλα και να κάνουμε οικογένεια γιατί δεν βαριέσαι να έχεις πτυχίο και δουλειά δεν είναι σημαντικά και ποιος νοιάζεται. Γενοβόλημα και άγιος ο θεός.
Και τα δύο έτσι πως τα είπα φαίνονται ηλίθια (και είναι). Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ένας άνθρωπος ανάλογα τον χαρακτήρα του έχει κάποια πράγματα που θεωρούντε απαραίτητα για να τον κάνουν ευτυχισμένο με ότι συνεπάγεται αυτό. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος σε αυτήν την κουβέντα είναι όλα γνώμες τελείως υποκειμενικές.
Φορ μι αυτό που περιγράφει ο Δίας είναι υπέροχο. Και άσχετα αν τα "έφτιαξαν" σε μικρή ηλικία είναι πολλά χρόνια μαζί και μακάρι να συνεχίσουν έτσι. Στην τελική για τίποτα δεν είμαστε σίγουροι, τουλάχιστον ας επιλέγουμε πράγματα που κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν πιάνω πως μία πορεία στην Αγγλία είναι πράγμα ηλίθιο αλλά το προσπερνάω, δεν γαμιέται..
Λατρεύω που πετάω μια μαλακία κι ασχολείστε σοβαρά. Ναι, έχετε δίκιο ότι τα ποσοστά είναι καλύτερα, τι καλύτερο αντιπαράδειγμα από τον Δία άλλωστε, όπου το ποσοστό επιτυχημένων σχέσεων είναι 100%: μία γνώρισε σ' όλη του τη ζωή, αυτή και θα παντρευτεί. :P In any case, αν κάποιος θεωρεί τις σχέσεις πιο σταθερές απ' τις σπουδές, fair enough, το σέβομαι. Θα του στείλω το ανηψάκι μου να ακούει παραμύθια.
Δεν είπε πουθενά ότι θα πάει η κοπέλα στην Αγγλία για να κάθεται στο σπίτι και να μαγειρεύει. Για να συνεχίσει τις σπουδές της θα πάει απλώς θα έχει ΚΑΙ τη σχέση της. Που στο διάολο είναι το κακό;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nelliel

Περιβόητο μέλος

Η Nelliel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,061 μηνύματα.
Λοιπον, εχουμε και λεμε:
1. Ο Διας τελειωνει το πτυχιο του και φευγει Αγγλια για μεταπτυχιακο και την σχεση την γραφει στα @@ του.
2. Η κοπελα του θελει αλλα 2 χρονια για να παρει το πτυχιο της, οποτε μενει αναγκαστικα Ελλαδα (ή μηπως, κατα τα λεγομενα ορισμενων, πρεπει να παρατησει το πτυχιο της για να ακολουθησει τον ενα και μοναδικο της ερωτα; ).
3. Μετα απο 2 χρονια, οταν θα εχει τελειωσει το μεταπτυχιακο του ο Διας, θα τον ακολουθησει στην Αγγλια για να κανει και αυτη μεταπτυχιακο.

Και εδω καταληγουμε στην ερωτηση: Μετα απο 2 χρονια αν ο Διας θελησει να παει να κανει διδακτορικο στην Αυστραλια, θα τρεχει η κοπελα στην Αυστραλια; Γιατι να μη τρεξει αυτος απο πισω της αφου αυτος ηταν που την αφησε και εφυγε για Αγγλια εξ' αρχης. Το σωστο δεν θα ηταν να εχει και η κοπελα την ευκαιρια να ακολουθησει τα ονειρα της και να κανει υπομονη ο Διας αυτη τη φορα για 2 χρονια;

Επισης μη ξεχνατε οτι για τα περισσοτερα πανεπιστημια των ΗΠΑ, πρεπει να κανεις αιτηση περιπου 1 χρονο νωριτερα. Ο Διας θα εχει μπει στο 2ο ετος του μεταπτυχιακου του και ισως ακομα να μη γνωριζει τι πορεια θα ακολουθησει αργοτερα και αν θα θελησει να μεινει στην Αγγλια. Θα βασιστει η κοπελα στο τι θα κανει ο Διας μετα απο 1 χρονο; Δεν ειναι λιγο ριψοκινδυνο αυτο; Αν περιμενει να τελειωσει τις σπουδες του ο Διας, θα χασει 1 χρονο περιμενωντας. Δεν ειναι εντελως ηλιθιο να βασιζεις το μελλον σου σε κατι που μπορει να αλλαξει ανα πασα στιγμη; Και τι θα γινει αν σε αυτα τα 2 χρονια που θα βρισκονται αναγκαστικα χωρια, χωρισουν οι δρομοι τους; Θα τρεχει η κοπελα στην Αγγλια, ενω ειχε την ευκαιρια να παει στις ΗΠΑ; Δεν ειναι πια παρορμητικοι εφηβοι, μεγαλωσαν και λιγο προγραμματισμος στις ζωες τους δεν βλαπτει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dias

Επιφανές μέλος

Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,050 μηνύματα.
Λοιπον, εχουμε και λεμε:
1. Ο Διας τελειωνει το πτυχιο του και φευγει Αγγλια για μεταπτυχιακο και την σχεση την γραφει στα @@ του.
2. Η κοπελα του θελει αλλα 2 χρονια για να παρει το πτυχιο της, οποτε μενει αναγκαστικα Ελλαδα (ή μηπως, κατα τα λεγομενα ορισμενων, πρεπει να παρατησει το πτυχιο της για να ακολουθησει τον ενα και μοναδικο της ερωτα; ).
3. Μετα απο 2 χρονια, οταν θα εχει τελειωσει το μεταπτυχιακο του ο Διας, θα τον ακολουθησει στην Αγγλια για να κανει και αυτη μεταπτυχιακο.

Και εδω καταληγουμε στην ερωτηση: Μετα απο 2 χρονια αν ο Διας θελησει να παει να κανει διδακτορικο στην Αυστραλια, θα τρεχει η κοπελα στην Αυστραλια; Γιατι να μη τρεξει αυτος απο πισω της αφου αυτος ηταν που την αφησε και εφυγε για Αγγλια εξ' αρχης. Το σωστο δεν θα ηταν να εχει και η κοπελα την ευκαιρια να ακολουθησει τα ονειρα της και να κανει υπομονη ο Διας αυτη τη φορα για 2 χρονια;

Επισης μη ξεχνατε οτι για τα περισσοτερα πανεπιστημια των ΗΠΑ, πρεπει να κανεις αιτηση περιπου 1 χρονο νωριτερα. Ο Διας θα εχει μπει στο 2ο ετος του μεταπτυχιακου του και ισως ακομα να μη γνωριζει τι πορεια θα ακολουθησει αργοτερα και αν θα θελησει να μεινει στην Αγγλια. Θα βασιστει η κοπελα στο τι θα κανει ο Διας μετα απο 1 χρονο; Δεν ειναι λιγο ριψοκινδυνο αυτο; Αν περιμενει να τελειωσει τις σπουδες του ο Διας, θα χασει 1 χρονο περιμενωντας. Δεν ειναι εντελως ηλιθιο να βασιζεις το μελλον σου σε κατι που μπορει να αλλαξει ανα πασα στιγμη; Και τι θα γινει αν σε αυτα τα 2 χρονια που θα βρισκονται αναγκαστικα χωρια, χωρισουν οι δρομοι τους; Θα τρεχει η κοπελα στην Αγγλια, ενω ειχε την ευκαιρια να παει στις ΗΠΑ; Δεν ειναι πια παρορμητικοι εφηβοι, μεγαλωσαν και λιγο προγραμματισμος στις ζωες τους δεν βλαπτει.
Αυτά της λέω κι εγώ, αλλά εκείνη χαμογελά, λέει ότι είμαι χαζούλης και μου βγάζει και...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BLUE SEA

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
Για τους γονείς μου και την αδερφή μου θα θυσίαζα και τη ζωή μου ακόμα, δεδομένης της ανιδιοτελούς αγάπης. Για έναν άνδρα δεν θεωρώ ότι αξίζει να ματαιώσω κάποια όνειρά μου ούτε αξιώ να θυσιάσει κι αυτός τα δικά του. Μια τέτοια θυσία -επιτρέψτε μου να επιμείνω σ' αυτό- πολλές φορές βγαίνει με άσχημο τρόπο στη σχέση (εκτός βέβαια κι αν υπάρχει μεγάλος έρωτας).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

koukimanster

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η koukimanster αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 298 μηνύματα.
Λατρεύω που πετάω μια μαλακία κι ασχολείστε σοβαρά.

Δε διαφώνησα καθόλου στο ότι ήταν μαλακία, αλλά επειδή γράφτηκε σε τόνο σοβαρό, σχολίασα απλά ότι ήταν χαζομάρα η λογική. Δεν το μπορώ αυτό το πράμα, πείτε κάτι και πάρτε την ευθύνη. Σε όλα "πλάκα έκανα", "μια μαλακία είπα" και τηγανίτα τίποτα. Ο Δίας μέχρι που σου είπε ότι δε διάβασες καν το ποστ του (στην περίληψή σου έγραψες άλλα αντί άλλων για το πού θα πάει ο Δίας και πού η Ίριδα), ωστόσο συνεχίζεις να τοποθετείσαι φλογερά και να λες "μια μαλακία είπα". Ε οκ, I rest my case.

Ναι, έχετε δίκιο ότι τα ποσοστά είναι καλύτερα, τι καλύτερο αντιπαράδειγμα από τον Δία άλλωστε, όπου το ποσοστό επιτυχημένων σχέσεων είναι 100%: μία γνώρισε σ' όλη του τη ζωή, αυτή και θα παντρευτεί. :P

What is this, I don't even. Είπα για τα ποσοστά, γιατί εσύ έφερες τα ποσοστά στην κουβέντα, λες και κολλάνε πουθενά. Τώρα άρχισες τα ειρωνικά "ναι ναι τα ποσοστά είναι υπέρ σας", ξαναξεκουράζω τη βαλίτσα μου.

In any case, αν κάποιος θεωρεί τις σχέσεις πιο σταθερές απ' τις σπουδές, fair enough, το σέβομαι. Θα του στείλω το ανηψάκι μου να ακούει παραμύθια.

Πουθενά εδώ μέσα δεν τέθηκε το ερώτημα "τι είναι πιο σταθερό - οι σπουδές ή η σχέση: ψηφίστε!".

Νάτο πάλι αυτό που επισήμανα στο προηγούμενο ποστ μου: όσοι μιλάνε για σχέσεις (και αν τυχόν τις θεωρούν "πιο σταθερές από τις σπουδές", ό,τι στο καλό κι αν σημαίνει αυτό) είναι αφελείς που πρέπει να λένε παραμύθια σε νήπια. Βρε παιδιά, κάντε τις επιλογές σας χωρίς μηδενιστικές υποθέσεις για τη νοημοσύνη των υπολοίπων, είμαστε ενήλικοι όλοι και κανείς δε δίνει μια δεκάρα για τη γνώμη σας για το μυαλό ή τη ζωή μας. Εδώ μέσα υποτίθεται συζητάμε και λέμε τη γνώμη μας. Στην τελική, αφού τα λέμε έτσι έξω απ' τα δόντια, προτιμώ να λέω παραμύθια σε νήπια, παρά να μιλάω για "επιτυχία" και "καριέρα" με Γιώργους. Νο οφενς.

Για τους γονείς μου και την αδερφή μου θα θυσίαζα και τη ζωή μου ακόμα, δεδομένης της ανιδιοτελούς αγάπης. Για έναν άνδρα δεν θεωρώ ότι αξίζει να ματαιώσω κάποια όνειρά μου ούτε αξιώ να θυσιάσει κι αυτός τα δικά του. Μια τέτοια θυσία -επιτρέψτε μου να επιμείνω σ' αυτό- πολλές φορές βγαίνει με άσχημο τρόπο στη σχέση (εκτός βέβαια κι αν υπάρχει μεγάλος έρωτας).

Τι σημαίνει "ανιδιοτελής αγάπη"; Δηλαδή ο σύντροφός σου σε αγαπάει "ιδιοτελώς";

Σε "έναν άνδρα" αν είναι απλά "ένας άνδρας" δεν αξίζει να δώσεις ούτε ένα πράσινο φύλλο, αλλά νόμιζα ότι εδώ μέσα δε μιλάμε για "έναν άνδρα" αλλά για κάποιον που βλέπουμε ως τη μελλοντική μας οικογένεια.

Τι "εκτός αν υπάρχει μεγάλος έρωτας"; Υποτίθεται για τέτοιες περιπτώσεις μιλάμε. Δε μιλάμε για τον γκόμενο που γνωρίσαμε προχθές.

2. Η κοπελα του θελει αλλα 2 χρονια για να παρει το πτυχιο της, οποτε μενει αναγκαστικα Ελλαδα (ή μηπως, κατα τα λεγομενα ορισμενων, πρεπει να παρατησει το πτυχιο της για να ακολουθησει τον ενα και μοναδικο της ερωτα; ).

Ποιος έγραψε κάτι τέτοιο; Δεν ορκίζομαι ότι διάβασα τα ποστ όλα προσεχτικά, αλλά μπορείς να βάλεις ένα λινκ ή ένα quote που παραθέτει αυτή τη δήλωση κάποιου;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Παιδίατρος και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
Καταρχήν να κάνουμε όλοι την παραδοχή για λόγους ευκολίας και μη παρεξηγήσεων ότι μιλάμε για σταθερές στο χρόνο σχέσεις που διαβλέπεις ένα μέλλον? Διότι συγχωρήστε μου την αφέλεια, αλλά δεν "δένεις το γάιδαρό σου" με τον πρώτο τυχόντα αν δεν έχεις το συναισθηματικό background από πίσω, εκτός και αν είσαι τραγικά απελπισμένος/η, όπου μιλάμε για αλλουνού παπά Ευαγγέλιο. Και ούτε φυσικά εννοώ να έχεις βγει 4 ραντεβού ή να έχεις σχέση 2 μήνες και να οραματίζεσαι ήδη πόσα παιδιά θα κάνεις με αυτό τον άνθρωπο και αν θα νοικιάσετε ή θα αγοράσετε σπίτι. Ναι υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις, αλλά θα πάρουμε την νορμάλ περίπτωση που έχεις μια μακροχρόνια σχέση (ορίστε εσείς το μακροχρόνια βάσει του βάθους των συναισθημάτων και λοιπών παραγόντων), και δεν θες να την χαλάσεις.

Την κάναμε την παραδοχή? Ωραία, συνεχίζουμε.

Δεν πρόκειται να χαρακτηρίσω "ανέραστους" ή "ψυχρούς" εσάς που δεν θα θυσιάζατε διάφορα πράγματα για μια "δυνατή" σχέση, as long as δεν χαρακτηρίζετε εσείς εμάς τους λοιπούς αθεράπευτα ρομαντικούς και αιθεροβάμονες. Κάτι που βλέπω να γίνεται σωρηδόν στα τελευταία ποστ, γιατί ξαφνικά το επιχείρημα "who cares για τα συναισθήματα, οι σχέσεις εναλλάσσονται αλλά η καριέρα δεν περιμένει" είναι ισχυρότερο επιχείρημα από το "ο άνθρωπος της ζωής σου είναι αρκετά σημαντικός για να αναπροσαρμόσεις την καριέρα σου ώστε να είστε μαζί". (Δεν είναι).

Είμαι από τους ανθρώπους που δεν έχει κάποιο προσωπικό κέρδος η επαγγελματική μου ανέλιξη αν δεν έχω με ποιον να μοιραστώ την ευχαρίστηση. Και επειδή είμαι της άποψης ότι σε μία σχέση εκτός από σύντροφοι είμαστε και πολύ καλοί φίλοι, να βράσω το αν γίνω γνωστή για κάποιο επίτευγμά μου, πλούσια, διάσημη ή ακριβοθώρητη, αν δεν μπορώ το απόγευμα/βράδυ/επόμενο πρωί να επιστρέφω σπίτι και να αφήνω μαζί με τα παπούτσια μου το πόσο κολασμένα γαμάτη είμαι στον έξω κόσμο, για να είμαι με τον μόνο άνθρωπο που με θεωρεί γαμάτη εξ ορισμού.

Στην τελική, όλα είναι ένα κοκτέιλ ορμονών. Και ξαφνικά πρέπει να κρίνεις αν η ωκυτοκίνη είναι λιγότερο σημαντική ορμόνη από την σεροτονίνη και η σεροτονίνη από την αδρεναλίνη, λες και εξετάζεσαι με MCQ με μία σωστή απάντηση, και δεν μπορούν να είναι και οι 3 σημαντικές, ή ανά περίσταση να είναι η μία ή η άλλη.
Σαν να σε ρωτάνε αν προτιμάς να φας σουβλάκια ή τούρτα παγωτό. :P Προφανώς τα θες και τα 2, και αν πρέπει να διαλέξεις ένα, αφήνεις χώρο για να χώσεις και το άλλο κάποια στιγμή που θα βρεθεί η ευκαιρία...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BLUE SEA

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
Τι σημαίνει "ανιδιοτελής αγάπη"; Δηλαδή ο σύντροφός σου σε αγαπάει "ιδιοτελώς";
Ναι, δεν έχω αυταπάτες. Είναι μαζί μου γιατί δεν είμαι εμπόδιο στους στόχους του.

Σε "έναν άνδρα" αν είναι απλά "ένας άνδρας" δεν αξίζει να δώσεις ούτε ένα πράσινο φύλλο, αλλά νόμιζα ότι εδώ μέσα δε μιλάμε για "έναν άνδρα" αλλά για κάποιον που βλέπουμε ως τη μελλοντική μας οικογένεια.
Δεν με ενδιαφέρει η οικογένεια, αλλά η παρέα με έναν άνθρωπο, που δεν θα μου είναι εμπόδιο στους στόχους της ζωής μου και δεν θεωρώ ότι είμαι ανήθικη γι' αυτό.

"εκτός αν υπάρχει μεγάλος έρωτας";

Το λέω αυτό γιατί κάποια άτομα, όταν ερωτεύονται, ξεχνάνε τις αρχικές τους απόψεις. Εγώ βέβαια δεν ανήκω σ' αυτά. Ένιωσα κι εγώ έρωτα για το αγόρι μου, αλλά κυριαρχεί η λογική. Δεν θεωρώ ότι είπα κάτι κακό.

Είναι καταφανές ότι εκπροσωπούμε διαφορετική σχολή (εννοείται ότι σέβομαι τις δικές σου διαφορετικές απόψεις). Ίσως λοιπόν να σου ακούγομαι κυνική. Παρ' όλα αυτά, ποτέ δεν είπα ότι έχω δίκιο και αναγνωρίζω στους/στις συνομιλητές/τριές μου το δικαίωμα να διαφωνούν μαζί μου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dias

Επιφανές μέλος

Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,050 μηνύματα.
...ποτέ δεν είπα ότι έχω δίκιο και αναγνωρίζω στους/στις συνομιλητές/τριές μου το δικαίωμα να διαφωνούν μαζί μου.
Πιστεύω ότι πρέπει να σου αναγνωριστεί το ότι πάντα λες τη γνώμη σου, σεβόμενη και την άποψη του συνομιλητή σου. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διατυπώνεις απόψεις με σκοπό να αυτοπροβληθείς και να ειρωνευτείς τον άλλον.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 278211

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σαν να σε ρωτάνε αν προτιμάς να φας σουβλάκια ή τούρτα παγωτό. :P Προφανώς τα θες και τα 2, και αν πρέπει να διαλέξεις ένα, αφήνεις χώρο για να χώσεις και το άλλο κάποια στιγμή που θα βρεθεί η ευκαιρία...

Έλα και με κάνεις να πεινάω!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

libre

Δραστήριο μέλος

Ο libre αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 694 μηνύματα.
Είναι καταφανές ότι εκπροσωπούμε διαφορετική σχολή (εννοείται ότι σέβομαι τις δικές σου διαφορετικές απόψεις). Ίσως λοιπόν να σου ακούγομαι κυνική.
Η κυνική σχολή ανεδειξε πολλους φιλοσοφους. Δεν υπαρχει ερωτας στη φιλοσοφια αυτή, διοτι πιστευαν οτι απλά ειναι απαραδεκτο να εξαρτασαι απο καποιο αλλο ατομο.

Ωρες ωρες σκεφτομαι αν ο έρωτας ειναι υπερτιμημενος. Κι εγω παντα εβαζα σε προτεραιοτητα τα προσωπικά σχεδια. Καποια στιγμη κατάλαβα και τη σημασια του να εχεις ενα σωστο ατομο διπλα σου κι οχι μονο για παρεα. Το να μοιραζεσαι πραγματα με καποιον που σε καταλαβαινει δημιουργει με τον καιρο δεσμους που ακομα κι αν δεν χαρακτηριζονται ερωτας ειναι βασική αναγκη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BLUE SEA

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
Πιστεύω ότι πρέπει να σου αναγνωριστεί το ότι πάντα λες τη γνώμη σου, σεβόμενη και την άποψη του συνομιλητή σου. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διατυπώνεις απόψεις με σκοπό να αυτοπροβληθείς και να ειρωνευτείς τον άλλον.


Εννοείται πώς σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να αυτοπροβληθώ. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Απλώς υποστηρίζω με σθένος τις απόψεις μου (χωρίς φυσικά να τις επιβάλλω). Έτσι είναι όπως τα λες και σε ευχαριστώ που το αναγνώρισες.:) Αυτά τα θέματα εξάλλου είναι πολύ ρευστά και η θέση που παίρνουμε αποτελεί συνισταμένη πολλών παραγόντων (βιώματα, προτεραιότητες, επηρεασμοί, εγγενή χαρακτηριστικά). Δεν υπάρχει λοιπόν σωστό και λάθος, αλλά και να υπήρχε θα μου ήταν δύσκολο να το εντοπίσω λόγω της πολυπλοκότητας του εν λόγω θέματος. Δεν σου κρύβω ότι (αν και έχω αντίθετη άποψη) ώρες ώρες θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν τη δύναμη να θυσιάζουν κάποιους στόχους τους, για να κρατήσουν έναν άνθρωπο που αγαπούν. Ίσως εκείνοι να είναι πιο δυνατοί από εμάς, που κάποιες φορές καταπιέσαμε τα συναισθήματά μας, για να μην πάει πίσω κάποια υποχρέωσή μας. Κάνεις/μια δεν μπορεί να ξέρει ποια στάση ζωής δείχνει μεγαλύτερη δύναμη. Το μόνο που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι όλοι/ες έχουμε δικαίωμα να ακολουθούμε εκείνη τη στάση ζωής, που μας κάνει να νιώθουμε τη μεγαλύτερη δυνατή πληρότητα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

prinCess.

Επιφανές μέλος

Η prinCess. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 31 ετών, επαγγέλεται Fashion designer και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 12,089 μηνύματα.
Οι σπουδές επηρεάζουν τη σχέση. Αν δε προσπαθείς όλα επηρεάζονται.
Οι αποστάσεις είναι για τους δυνατούς, όχι για τους αδύναμους που τα παρατάνε εύκολα. Και θέλει προσπάθεια και φροντίδα, αλλιώς τζάμπα σπαταλάμε το χρόνο μας. :)

#denExoDiavaseiTiLete
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χαρά.

Διάσημο μέλος

Η Χαρά. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,981 μηνύματα.
Δεν έχω ιδέα ποια είναι η άποψή σας για τις σχέσεις εξ' αποστάσεως αλλά ελπίζω να μην αντιτίθεστε σε αυτές κατηγορηματικά. Το να χωρίσετε απλά και μόνο επειδή θα διαμένετε (εφόσον κάνετε αυτή την επιλογή) σε διαφορετικές χώρες δίχως κατά τα άλλα να υπάρχει κάποια άλλη σοβαρή αιτία χωρισμού θα το χαρακτήριζα ίσως με μια δόση υπερβολής βλακώδες. Στην τελική, δεν θα είχατε κάτι να χάσατε ειδικά εφόσον είσαστε μαζί εδώ και επτά χρόνια.

Η γνώμη μου είναι να το παίξατε safe, που στην πραγματικότητα βέβαια δεν θα ήταν και 100% safe και εξηγούμαι. Επιλέγει ο καθένας από εσάς τι και πού θέλει να συνεχίσει τις σπουδές του αφού πρώτα έχετε βεβαιωθεί ότι δεν υπάρχει κάτι στην ίδια περιοχή που να ενδιαφέρει και τους δύο και στο οποίο να γίνεστε και οι δύο δεκτοί. Αυτό για εμένα θα ήτανε ''safe'' διότι λαμβάνετε με τον τρόπο αυτό υπόψη σας τους ακαδημαϊκους σας στόχους και δεν χαραμίζετε ευκαιριες εφόσον εσείς τις θεωρείται πράγματι ευκαιρίες και πιστεύετε πως θα ήταν κρίμα να τις απορρίψετε. Το μη ασφαλές κομμάτι της ιστορίας εγείρεται με το πρόβλημα της αποστάσεως και οφείλω να πω πως είναι άλλο να ξεκινάς μια σχέση γνωρίζοντας εξ'αρχής πως αυτή θα είναι από απόσταση και άλλο να μεταβάλλεται σε τέτοια μία σχέση οπου και τα δύο άτομα βρίσκονταν μέχρι πρότινος στον ίδιο χώρο. Και τα δύο δύσκολα αλλά ίσως το δεύτερο να ενέχει δυστυχώς ακόμη μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας.

Ωστόσο, ας μη ξεχνούμε πως είσαστε μαζί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και ίσως γνωρίζεστε ακόμα περισσότερα. Καταλαβαίνετε πως μια σχέση εξ αποστάσεως που ξεκινάει μεταξύ δύο ατόμων τα οποία δε γνωρίζονται αρκετό καιρό -ισως επειδή αποφάσισαν να γίνουν ζευγάρι σύντομα αφού γνωρίστηκαν- κρύβει παραπάνω κινδύνους εν αντιθεσει με μια ίδια όπου τα άτομα έχουν ήδη αυξημένη οικειότητα. Για να λέμε όμως και του στραβού το δίκιο, η οικειότητα δεν είναι από μόνη της αρκετή για την ομαλή εξέλιξη μια τέτοιας σχέσης. Για παραδειγμα, υπάρχουν ζευγάρια που δυσκολεύονται να επικοινωνούν ονλαιν (τσατ ιδιως, σκαιπ κλπ ) γιατί είτε έας από τους δύο είτε και οι δύο παρεξηγεί πολύ ευκολότερα τα λόγια του άλλου.

Παρά τα αρνητικά της λοιπόν ίσως μια σχέση από απόσταση να αποτελούσε τη μέση οδό στο πρόβλημα σας και μια ευκαιρία να δοκιμαστεί η σχέση σας ώστε να διαπιστώσετε και εσείς οι ίδιοι τα όρια σας και στη συνέχεια, μετα την ολοκλήρωση των σπουδών σας, να δουλέψετε σε κοινό τόπο. Φανταστείτε να επιβιώσει η σχέση και η αγάπη σας μετά απο 7 χρόνια από κοντά + Χ χρόνια από απόσταση; Εγώ πάντως θα ένιωθα διπλά χαρούμενη. Ίσως καταντώ ρομαντική και υπερβολικά αισιόδοξη βλέποντας την όλη κατάσταση ως ένα εμπόδιο που θα σας δώσει την ευκαίρια να δεθείτε ακόμη περισσότερο και εφόσον ξεπεράσετε αυτή τη ''δοκιμασία'' να βγείτε μέσα από αυτή πολύ πιο δυνατοί. Ίσως βέβαια καταλήξει και σε παταγώδη αποτυχία αλλά τείνω να είμαι αισιόδοξη, τουλάχιστον για την περίπτωσή σας. Έχω όμως πίστη ότι εφόσον αγαπιέστε, είστε χρόνια μαζί και δεν αντιμετωπίζετε το θέμα επιπόλαια θα τα καταφέρετε και από μακριά.

Το καλύτερο βέβαια θα ήταν να συνεχίσετε στην ίδια χωρα οπότε μπορείτε να συμβιβαστείτε με τον Καναδά. :p
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 8 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top