Track of the Day

It's not over...but it is over.

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

It's not over...but it is over.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από moonlight:

Click για ανάπτυξη...

...ίσως επειδή δεν έχει φτερά!

ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΧΤΗΕΣ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ BLUE ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ ...ΟΜΟΡΦΟ.

Up on high and way above the water
I dissect, destroy and put back, I
I've been sourrounded by my bricks and mortar
And I just can't move for materials

Oh my! Oh me!
I can't see
I've been blinded by
this sand im my eyes
Oh me! Oh my!
Though I try
I can't
find an order for it all

When I'm too close to the picture I can't make any sence
And so I reach into my pocket for a fist of regrets
And through a hammer and a chizle I destroy 'till it gets
A little clearer...

I don't know if all I've got to give
Will ever be enough to lift the lid
But I understand that while I live
I'll build pyramids

I don't know if all I have will do
To build a fitting marker for this tomb
But I know that while I've got the room
I'll build pyramids

Oh I been sharing all my stones and cement, I
I've been running about of air! -
I been neglecting what my insides need, I
I've been running away from it! -

Oh my! Oh me!
I couldn't see
I've been blinded by
this sand im my eyes
Oh me! Oh my!
Though I try
I can't
find an order for it all

I dissect, destroy and put back, I
I've been sourrounded by my bricks and mortar
And I just can't move for materials

Oh my! Oh me!
I can't see
I've been blinded by
this sand im my eyes
Oh me! Oh my!
Though I try
I can't
find an order for it all

When I'm too close to the picture I can't make any sence
And so I reach into my pocket for a fist of regrets
And through a hammer and a chizle I destroy 'till it gets
A little clearer...

I don't know if all I've got to give
Will ever be enough to lift the lid
But I understand that while I live
I'll build pyramids

I don't know if all I have will do
To build a fitting marker for this tomb
But I know that while I've got the room
I'll build pyramids

Es geht kein Weg zurück ...

Weißt du noch, wie's war ?
Kinderzeit... wunderbar...
Die Welt ist bunt und schön.
Bis du irgendwann begreifst,
Dass nicht jeder Abschied heißt,
Es gibt auch ein Wiedersehen

Immer vorwärts, Schritt um Schritt ...
Es geht kein Weg zurück!
Und Was jetzt ist, wird nie mehr ungeschehen.
Die Zeit läuft uns davon, Was getan ist, ist getan.
Was jetzt ist, wird nie mehr so geschehen.

Es geht kein Weg zurück (2x)

Ein Wort zuviel im Zorn gesagt,
'N Schritt zu weit nach vorn gewagt.
Schon ist es vorbei.
Was auch immer jetzt getan,
Was ich gesagt hab´, ist gesagt,
Und was wie ewig schien ist schon Vergangenheit.

Immer vorwärts, Schritt um Schritt ...
Es geht kein Weg zurück!
Und Was jetzt ist, wird nie mehr ungeschehen.
Die Zeit läuft uns davon, Was getan ist, ist getan.
Was jetzt ist, wird nie mehr so geschehen.

Ach, und könnt' ich doch nur ein einz'ges Mal Die Uhren rückwärts drehen,
Denn wieviel von dem, was ich heute weiß, Hätt' ich lieber nie gesehen.

Es geht kein Weg zurück (3x)

Dein Leben dreht sich nur im Kreis,
So voll von weggeworfener Zeit,
und Deine Träume schiebst Du endlos vor Dir her.
Du willst noch leben irgendwann,
Doch wenn nicht heute, wann denn dann...?
Denn irgendwann ist auch ein Traum zu lange her.

Immer vorwärts, Schritt um Schritt ...
Es geht kein Weg zurück!
Und Was jetzt ist, wird nie mehr ungeschehen.
Die Zeit läuft uns davon, Was getan ist, ist getan.
Was jetzt ist, wird nie mehr so geschehen.

Λοιπόν λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω που πάμε,
Αν θέλεις έλα ,είσαι μεγάλη κοπέλα
Κι αποφασίζεις ,αν προχωράς ή αν γυρίζεις

Εγώ θα πάω, παίρνω ανάσα βουτάω,
Φτάνω στον πάτο, δεν είναι ωραία εκεί κάτω
Μετά ανεβαίνω ,τώρα το καταβαίνω
Ξανά ανασαίνω ,και τώρα καταλαβαίνω
Περνάς τʼάγκαθια, περνάς τʼάγκαθια
Μονάχα για την προσπάθεια

Ένα μαχαίρι ,κρατεί τʼαόρατο χέρι
Και κάθε μέρα ,σου λέει την ιδία φοβερά
Θα το παλέψεις ,ή αλλιώς θα μου τα επιστρέψεις
Όπως τα βρήκες ,και μη μετρά τόσες νίκες
Γιατί στʼάγκαθια, γιατί σ τʼάγκαθια
Μετράει μονό η προσπάθεια

Βλέπω το μέλλον ,των κερδισμένων κυπέλλων
Και λέω όχι ,τέρμα οι μεγάλοι μου στόχοι
Γιατί είναι τύχη , αν τελικά θα πετύχει
Και δεν με νοιάζει ,που πάω μʼ οποία σου μοιάζει
Καμία εμπάθεια.. καμία εμπάθεια…
Για αυτούς που κάνουν προσπάθεια

Δεν τους ζηλεύω ,μʼ αρέσει απλός να χαζεύω
Τι έχουν οι άλλοι , μες το δικό τους κεφάλι
Σε τι διαφέρουν ,όλοι μπορούν να στη φέρουν
Μʼ αυτά τα χάδια ,που αφήνουν βαθιά σημάδια
Μη σταματήσεις, μη σταματήσεις…
Ειν η καλή σου προσπάθεια

Μα ποια ζωή σου ,θα πάρεις κάτι μαζί σου
Ποσά θα μείνουν ,κι αν όσα θέλεις δεν γίνουν
Θα γίνουν αλλά ,είναι μεγάλη η σκάλα

Δεν πάω πάσο , και αν όλα είναι να τα χάσω
Καμία ευθύνη ,ποτέ μη σώσει και γίνει..
Εγώ ομορφιά μου ,αγαπάω τα καρφιά μου
Και δεν κολώνω ,στον πρώτο δυνατό πόνο
Και πες στον Χάρο …

Και πες στον Χάρο ,θα πάω όταν γουστάρω…
Και πες στον Χάρο ,θα πάω όταν γουστάρω…
Και πες στον Χάρο ,θα πάω όταν γουστάρω…
Και πες στον Χάρο ,θα πάω όταν γουστάρω…
Και πες στον Χάρο ,θα πάω όταν γουστάρω…
Ναιιι και πες στον Χάρο ,θα πάω όταν γουστάρω…

- Κλάψε κι άλλο ανόητη πορσελάνινη κούκλα

- να νοτίσει το χώμα με δάκρυα

- να φυτρώσει ένα νούφαρο

- να μη μαραθούν οι αναμνήσεις


Κάποιο σενάριο ενός πρόωρα χαμένου έρωτα θα ήταν κι αυτό:

Να μη χαθούμε μες στην ερημιά του κόσμου έλεγε.
Χαθήκαμε μές σε κατάμεστο ξενυχτάδικο λέξεων που δεν ειπώθηκαν καν...

Το πρωί μου τηλεφώνησε να μάθει αν τη θέλω ακόμα.
Δε σ'ακούω της είπα, πάρε το μηδέν. Κάνει θόρυβο η μποσανόβα...

Αλλά εκείνη πήρε λάθος...Πήρα λάθος μου είπε, να με συγχωρείτε.

Ίσως έτσι μόνο να καταστρατήγησε τη μοίρα μιας γλυκόπικρης αγάπης.

Αχ μουτσούνι...

Πώς να σβήσεις με ολόλευκη-καταφαγωμένη γομολάστιχα, φωσφοριζέ stabilo;

ΠΩΣ

Αρχική Δημοσίευση από sourtouki:

Click για ανάπτυξη...

Τα ήσυχα βραδάκια χαρμάνιασαν τα μάτια σου από φουγάρα δάκρυα.

Καλές οι λιμνοθάλασσες μ'αναστεναγμούς και σκοτεινά τραγούδια, δε λέω...

Απλώς οι συνειρμοί είναι συρμοί που με βγάζουν σε μια beach στη Βουλιαγμένη με τα αιώνια νυχτερινά τριψίματα να μη πουντιάσεις, τη κακοκεφιά και ένα λουλούδι πικροδάφνης πάνω στο παρμπρίζ...

...κανείς δεν είπε να χαμηλώσει φωνή απ'το cd που μας ξεκούφαινε...

ε, και καταβυθίζομαι πριν προλάβω να κλείσω τα ρουθούνια...


Μεγάλωσα με τα "ποιος εισαι συ" "ποιος είναι αυτός" "μην πας εκεί" "μην πας μ'αυτούς" "κάτσε στ'αυγά σου!" και "θεούλη μου φύλαγε.." εώς τα 29 μου και μετά σκατά κι απόσκατα..


Πες ότι δεν ήρθε το τέλος και γλυκοπηδάω τα συρματοπλεγμένα κάγκελα γυμνασίου σε βαρύ χειμώνα φορώντας βερμουδίτσα, ανοίγω με συρματάκι την αποθήκη του γυμναστηρίου, κλέβω μουχλιασμένη ξεφούσκωτη μπάλα μπάσκετ, βαράω μερικά σουτάκια (όλα μέσα πα να πει πως ακόμα μ'αγαπεί! λολ)

την άλλη μέρα με καλεί ο κύριος γυμνασιάρχης..

βρίσκει ένα μπρελόκ στη τσέπη μου που λέει...

tell

me

it's

not

over






υγ. "κύριε γυμνασιάρχα την αγαπώ με τρέλα"...