Η αγιότητα δεν έχει πατρίδα

Πολύ ωραία τα λες αγαπητέ Νικήτα, όμως σύμφωνα με μελέτες της επιστήμης της βιολογίας, εάν υπήρχε ένα τέτοιο είδος ανθρώπου, θα ήταν καταδικασμένο με μαθηματική ακρίβεια σε εξαφάνιση!!

Εάν δεχτούμε το αυτονόητο γεγονός ότι ο θεός κατασκεύασε τον άνθρωπο, όπως και όλα τα άλλα έμβια όντα, με πρώτη προτεραιότητα το να επιβιώνουν, καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα, ότι αυτός ο τύπος ανθρώπου όχι μόνον δεν υπάρχει, ούτε θα μπορούσε να υπάρξει, αλλά και ότι ο θεός δεν θα μπορούσε να ζητήσει κάτι τέτοιο από κανένα κτίσμα του, αφού κάτι τέτοιο θ' αντιστρατεύετο την ίδια τη δημιουργία του.

Ο "Άνθρωπος του Θεού" λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια θεωρητικολογία, για να μην πω ηθικολογία, άνευ περιεχομένου, η οποία ως μόνο σκοπό της έχει τη δημιουργία άβουλων προβάτων για τους ποιμένες των ιερατείων και τους λύκους της εξουσίας. Nice try though...

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Πολύ ωραία τα λες αγαπητέ Νικήτα, όμως σύμφωνα με μελέτες της επιστήμης της βιολογίας, εάν υπήρχε ένα τέτοιο είδος ανθρώπου, θα ήταν καταδικασμένο με μαθηματική ακρίβεια σε εξαφάνιση!!

Click για ανάπτυξη...

Επέτρεψέ μου να διαφωνίσω!
Αν η πλειοψηφία ήταν ένα τέτοιο είδος ανθρώπου, θα ήταν ο κόσμος μας διαφορετικός, και σίγουρα δεν θα είχε αφανισθεί!

Για να μην μείνω μόνο στο χριστιανικό τομέα, αλλά να παω και λίγο στον ιστορικό, θυμίσου ένα πρόσωπο που μου έρχεται τώρα στο μυαλό, τον Γκάντι.

Παρ' όλο που δεν ήταν χριστιανός, φερόταν σαν χριστιανός, και με ειρηνικό τρόπο, ακόμα και αν τους κτυπούσαν τους οπαδούς του, εκείνοι δεν ανταπέδιδαν, κατάφεραν να ξεφτιλίσουν τους Άγγλους κατακτητές, και να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον (των Άγγλων) και έμεινε έτσι στην ιστορία σαν ο πιο ειρηνικός ηγέτης.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Εάν δεχτούμε το αυτονόητο γεγονός ότι ο θεός κατασκεύασε τον άνθρωπο, όπως και όλα τα άλλα έμβια όντα, με πρώτη προτεραιότητα το να επιβιώνουν, καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα, ότι αυτός ο τύπος ανθρώπου όχι μόνον δεν υπάρχει, ούτε θα μπορούσε να υπάρξει, αλλά και ότι ο θεός δεν θα μπορούσε να ζητήσει κάτι τέτοιο από κανένα κτίσμα του, αφού κάτι τέτοιο θ' αντιστρατεύετο την ίδια τη δημιουργία του.

Click για ανάπτυξη...

Μας έδωσε όμως και συνείδηση.
Πριν ο καθένας μας κάνει μια πράξη, μια εσωτερική φωνή του λέει: "Είσαι ελεύθερος να το κάνεις, αλλά είναι σωστό να το κάνεις;"
Μόλις εκτελεσθεί αυτή η πράξη ξανακούς τη φωνή να σου λέει: "Είσαι υπέυθυνος γι' αυτό που έκανες". Αυτό όμως μπορεί να μας καταθλίψει ή να μας στενοχωρέσει. Όμως, η φωνή επιμένει, χωρίς να μπορεί να σιωπά.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Ο "Άνθρωπος του Θεού" λοιπόν, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια θεωρητικολογία, για να μην πω ηθικολογία, άνευ περιεχομένου, η οποία ως μόνο σκοπό της έχει τη δημιουργία άβουλων προβάτων για τους ποιμένες των ιερατείων και τους λύκους της εξουσίας. Nice try though...

Click για ανάπτυξη...

Αναφέρω ένα απόσπασμα από το αρχικό μήνυμα του Nikitas, που πρώτη φορά τον διαβάζω εδώ στο στέκι, δεν τον ξέρω, αλλά λέει σε ένα σημείο:

Δεν έχει περιουσία, ιδεολογία και κατεστημένη θρησκεία. Ο άνθρωπος του Θεού ανεβαίνει εκούσια στον σταυρό, παίρνει επάνω του την οδύνη του σύμπαντος κόσμου και προσφέρει τη ζωή του ως ευώδες θυμίαμα ενώπιον του Θεού.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από D_G:

Επέτρεψέ μου να διαφωνίσω!
Αν η πλειοψηφία ήταν ένα τέτοιο είδος ανθρώπου, θα ήταν ο κόσμος μας διαφορετικός, και σίγουρα δεν θα είχε αφανισθεί!

Click για ανάπτυξη...

Κατ' αρχάς, για να μπορείς να διαφωνείς, θα πρέπει να έχεις υπόψιν σου τα πειράματα βάσει των οποίων έχουν εξαχθεί τα παραπάνω συμπεράσματα. Ακριβώς λόγω αυτού που αναφέρω στο προηγούμενο ποστ μου, αυτό το βασικό "Αν", το οποίο αποτελεί προϋπόθεση για το συλλογισμό σου, δεν μπορεί να ισχύει. Δεν υπάρχει περίπτωση ένα τέτοιο είδος ανθρώπου ν' αποτελούσε την πλειοψηφία κι αυτό νομίζω ότι αποδεικνύεται περίτρανα στην πράξη. Παρά το γεγονός ότι (ας δεχτούμε) ήρθε ο Υιός του Θεού μεταξύ των ανθρώπων για να διδάξει αυτό ως το "καλό", κάτι τέτοιο ουδέποτε επετεύχθη. Τι περισσότερες αποδείξεις λοιπόν χρειάζεσαι επ' αυτού;

Για να μην μείνω μόνο στο χριστιανικό τομέα, αλλά να παω και λίγο στον ιστορικό, θυμίσου ένα πρόσωπο που μου έρχεται τώρα στο μυαλό, τον Γκάντι.

Παρ' όλο που δεν ήταν χριστιανός, φερόταν σαν χριστιανός, και με ειρηνικό τρόπο, ακόμα και αν τους κτυπούσαν τους οπαδούς του, εκείνοι δεν ανταπέδιδαν, κατάφεραν να ξεφτιλίσουν τους Άγγλους κατακτητές, και να στρέψουν την κοινή γνώμη εναντίον (των Άγγλων) και έμεινε έτσι στην ιστορία σαν ο πιο ειρηνικός ηγέτης.

Click για ανάπτυξη...

Περίτρανο παράδειγμα του ότι έχω δίκαιο σ' αυτό που λέω. Ο Γκάντι ναι μεν πέτυχε με τη δύναμη της μεγάλης του ψυχής, εκείνο που δεν μπόρεσαν επί αιώνες να πετύχουν ένοπλες εξεγέρσεις, πράγμα που δεν υποτιμώ καθόλου, αντιθέτως θαυμάζω, όμως δολοφονήθηκε από κάποιον φανατικό κι έκτοτε ουδέποτε υπήρξε ξανά κάποιος σαν εκείνον. Αντίθετα, η κυριαρχία της Βρετανίας επί της Ινδίας και η εκμετάλλευση των φυσικών της πόρων παρέμεινε με άλλη, κομψότερη μορφή και σήμερα που μιλάμε η φτώχια και η βία συνεχίζουν να μαστίζουν τη χώρα του φωτισμένου Μαχάτμα (= μεγάλη καρδιά). Δεν μπορούμε λοιπόν να το θεωρήσουμε ως απόδειξη της ύπαρξης αυτού του είδους ανθρώπου, αλλά σαν μια μεμονωμένη φωτεινή εξαίρεση, που σύντομα εξαφανίστηκε. Ο τύπος του ανθρώπου του θεού που περιγράφει ο φίλος Νικήτας, είναι ενάντια στη φυσική τάξη πραγμάτων και ουδέποτε θα επικρατήσει.

Μας έδωσε όμως και συνείδηση.
Πριν ο καθένας μας κάνει μια πράξη, μια εσωτερική φωνή του λέει: "Είσαι ελεύθερος να το κάνεις, αλλά είναι σωστό να το κάνεις;"
Μόλις εκτελεσθεί αυτή η πράξη ξανακούς τη φωνή να σου λέει: "Είσαι υπέυθυνος γι' αυτό που έκανες". Αυτό όμως μπορεί να μας καταθλίψει ή να μας στενοχωρέσει. Όμως, η φωνή επιμένει, χωρίς να μπορεί να σιωπά.

Click για ανάπτυξη...

Μας έδωσε απ' την άλλη και ανάγκη για αγώνα προς επιβίωση, έστω ως την πεπτωκυία μας φύση. Όσο και να τίπτει η συνείδηση, η ανάγκη αυτή δικαιολογεί τις πράξεις μας και συνεπώς καταφέρνει να την κατασιγάσει. Αυτό που πρεσβεύετε είναι απλά θνησιγενές, κατά την ταπεινή μου άποψη. Ο Αιώνας του Θυσιασμένου Θεού λήγει σύντομα. Έρχεται ο Αιώνας του Θελήματος...

Αναφέρω ένα απόσπασμα από το αρχικό μήνυμα του Nikitas, που πρώτη φορά τον διαβάζω εδώ στο στέκι, δεν τον ξέρω, αλλά λέει σε ένα σημείο: "Δεν έχει περιουσία, ιδεολογία και κατεστημένη θρησκεία. Ο άνθρωπος του Θεού ανεβαίνει εκούσια στον σταυρό, παίρνει επάνω του την οδύνη του σύμπαντος κόσμου και προσφέρει τη ζωή του ως ευώδες θυμίαμα ενώπιον του Θεού."

Click για ανάπτυξη...

Μόνο που τον σταυρό για τον οποίο μιλάτε, τον στήνουν συνήθως οι εξουσιαστές αυτού του κόσμου και ο φτωχούλης του Θεού προβαίνει σε μια μάταιη θυσία που μόνο τους δικούς τους σκοπούς εξυπηρετεί. Όσο για το "δεν έχει περιουσία", μου θυμίζει την ιστορία των Ναϊτών Ιποττών, οι οποίοι ναι μεν δεν είχαν προσωπική περιουσία, προκειμένου υποτίθεται να ακολουθήσουν τούτη την απαίτηση του Δρόμου του Θεού, το τάγμα τους ωστόσο έφτασε να διαθέτει τόση τεράστια οικονομική ισχύ, που κατέληξαν να δημιουργήσουν το πρώτο τραπεζικό σύστημα στην Ευρώπη και να δανείζουν στο βασιλιά της Γαλλίας, αλλά και στον ίδιο τον Πάπα, πράγμα που τελικά οδήγησε στην εξολόθρευσή τους...

Ποτέ δεν αμφισβήτησα τις γνώσεις σου και τα γραφόμενά σου, απλώς αυτό μου φαίνεται περισσότερο σαν υπόθεση παρά σαν έρευνα. Εχω εκφραστεί και το παρελθόν και έχω γράψει ότι σε θεωρώ πολύ σοβαρό συνομιλητή.


Εδώ ας μου επιτρέψετε να κάνω μερικές παρατηρήσεις:

Πρώτον: Όταν κάποιος ανοίγει ένα θέμα, καλό είναι να μένει να το συζητήσει, γιατί εφόσον το ανοίγει, σημαίνει ότι κάτι έχει να πει, και ότι θα υπάρχει και αντιλογία, και να κάθεται να το συζητά, και όχι να αφήνει άλλους να βγάλουν "το φίδι από την τρύπα", και αυτός να εξαφανίζεται.

Δεύτερον: Τι γίνανε όλοι εκείνοι που συμμετείχαν σε τέτοια θέματα; Που εξαφανίστηκαν; Προσωπικά αισθάνομαι "πολύ μόνος" και ομολογώ ότι έχασα το ενδιαφέρον μου στο στέκι.
Που είναι ο Steve74, που αν και διαφωνούσα σε ορισμένα μαζί του, άνοιγε ωραία θέματα και τα συζητούσε;
Που πήγε ο Mort Nerach van, που πήγε ο Value;
Και ποιο παλιά, ο Αλέξανδρος, ακόμα και ο Νωεύς έπαψαν να γράφουν.

Εχοντας χάσει το ενδιαφέρον μου πλέον σε αυτά τα θέματα, θα παρακολουθώ "διακριτικά" που και που το στέκι, και θα μου επιτρέψετε να συμμετέχω ελάχιστα πλέον (όπως και ήδη γίνεται), έως ότου διαπιστώσω ότι απέκτησε και πάλι το ενδιαφέρον που είχε όταν πρωτομπήκα.

Οι έρευνες για τις οποίες σου μιλώ αναφέρονται από τον R. Dawkins στο βιβλίο του Το Εγωιστικό γονίδιο.

Όσο για τα υπόλοιπα, συμφωνώ κι εγώ μαζί σου. Ήταν όλοι αξιόλογοι συζητητές και τελευταία μας έχουν αφήσει μόνους εδώ μέσα...

Αρχική Δημοσίευση από Nikitas:

Ο άνθρωπος του Θεού δεν έχει πατρίδα και λέει "Όχι" μόνο στον εαυτό του.

Click για ανάπτυξη...

Ακατανόητο, τι θα πει λέει όχι στον εαυτό του ;

Ο άνθρωπος του Θεού δεν ανήκει σε κοινωνικές ομάδες

Click για ανάπτυξη...

Ακοινώνητος δηλαδή, μόνος με τον εαυτούλη του, έξω από την κοινωνία. Ζηλωτής ή σε μοναστήρι. Τον στέλνεις στην αυτοκτονία κατευθείαν.

δεν υποτάσσεται σε θεσμούς

Click για ανάπτυξη...

Και αναρχικός, δηλαδή δεν αναγνωρίζει προέδρους Δημοκρατίας, πρωθυπουργούς, δημοκρατικές διαδικασίες, εκλογές, δημοψηφίσματα κλπ. Γυρίζει την πλάτη στην κόλαση και σφυρίζει αδιάφορα "δεν πάτε να ψοφήσετε, εγώ είμαι ο ένας, ο μεγάλος και δεν αναγνωρίζω κανέναν θεσμό που προστατεύει την κοινωνία από την σήψη και το χάος, παρά μόνο το θεό μου".

και δεν έχει εχθρούς.

Click για ανάπτυξη...

Και πώς το πετυχαίνει αυτό ; Παθητική ουδετερότητα ; Κάτι σαν Ελβετία ;

Αγαπά άνεϋ όρων το Θεό και τον κάθε άνθρωπο. Βλέπει με την ίδια συμπάθεια τον καλό και τον κακό, τον δίκαιο και τον άδικο, το θύμα και τον θύτη, τον βιαστή και τον βιαζόμενο. Στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως έβλεπε με τον ίδιο πόνο, τους Εβραίους στους θαλάμους αερίων και του Ναζί που τους εκτελούσαν.

Click για ανάπτυξη...

'Οχι αγαπητέ, δεν μπορώ να δω τους σαδιστές ναζί με τον ίδιο τρόπο που βλέπω τα θύματά τους, και δεν θα μου καιγόταν καρφάκι να τους δω όλους κρεμασμένους. Ούτε να συγχωρέσω τον τάδε και τον δείνα για τις βιασμένες ψυχές, τα σώματα, τα ψέμματα, τις απάτες, τις κλοπές, τους φόνους, τις άδικες ετυμηγορίες. Αν αγαπάει άνευ όρων τον άνθρωπο θα παλέψει για τον άνθρωπο άνευ όρων, δεν θα μας κοιτάει αφ υψηλού να τσουρουφλιζόμαστε ο άνθρωπος του Θεού.

Ο άνθρωπος του Θεού δεν ανταγωνίζεται, δεν υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, δεν συμμετέχει σε πολέμους και δεν νιώθει εχθρότητα για κανένα.

Click για ανάπτυξη...

Ουτοπία.

Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι ήρωας.

Click για ανάπτυξη...

Συμφωνώ. Συνήθως είναι ένας ήρως με παντούφλες που ενίοτε συνθηκολογεί και με τους ήρωες (sic) (βλέπε τη συνθηκολόγηση της Παππικής Εκκλησίας με τους ναζί).

Είναι άκρα ταπείνωση.

Click για ανάπτυξη...

Ταπείνωση ναι, όχι εξευτελισμός.

Δεν συμμετέχει σε μάχες αλλά προσεύχεται για αυτούς που τον μάχονται.

Click για ανάπτυξη...

'Αρα προσεύχεται να ητηθεί ? 'Ασε που πολλές φορές αφήνει το λαουτζίκο να βγάζει τα κάστανα απ'τη φωτιά, ενίοτε διοργανώνει και μάχες και εκστρατείες για το θεό του, ρίχνει και στην πυρά μάγισσες και αιρετικούς.

Ο άνθρωπος του Θεού είναι με το μέρος των εχθρών του.

Click για ανάπτυξη...

Δοσίλογος στην κατοχή ή ιερέας απριλιανός. Το πρωί σταυροκόπημα, το βράδυ κουκουλοφόρος.

Δεν έχει περιουσία

Click για ανάπτυξη...

Πώς να χει ο δόλιος ; Του την τρώει η Εκκλησία.

ιδεολογία

Click για ανάπτυξη...

Σε ποιά ιερή Γραφή υπάρχει ότι αν είσαι φιλελεύθερος, καπιτάλας ή κομμούνι απαγορεύεται να πιστεύεις στο Θεό ;

Ο άνθρωπος του Θεού είναι κυρίως συνείδηση, φως και αγάπη, αλλά μέσα στον κόσμο, όχι έξω από αυτόν. Για τον άνθρωπο και όχι μακρυά από τον άνθρωπο, κι αν κάποιος είναι που λέει ΟΧΙ είναι αυτός, ο άνθρωπος του Θεού. Του Θεού που έχει εκτός από το καλό του πρόσωπο κι αυτό το σκληρό.
"Συ δε Κύριε ανάστησον με ινά συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως".

Αρχική Δημοσίευση από Nikitas:

Ο άνθρωπος του Θεού δεν έχει πατρίδα και λέει "Όχι" μόνο στον εαυτό του.

Click για ανάπτυξη...

Ήδη από την αρχή του ποστ μου τα χαλάς! Δεν έχει πατρίδα; Από το ρητό : ''Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια'', κρατάμε μόνο το θρησκεία; Η πατρίδα, φίλε μου, είναι ένα από το πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας και θα πρέπει να νιώθουμε περήφανοι για αυτήν, όχι να την απαρνηθούμε. Οι άνθρωποι που δεν έχουν πατρίδα είναι λίγοι, δυστυχισμένοι και ψάχνουν να τη βρουν.

Επίσης, ο σωστός άνθρωπος για μένα, ''άνθρωπος του Θεού για σένα'', δεν λέει όχι μόνο στον εαυτό του, αλλά προσπαθεί να βοηθήσει και να συμβουλέψει και του άλλους.

Αρχική Δημοσίευση από Nikitas:

Ο άνθρωπος του Θεού δεν ανήκει σε κοινωνικές ομάδες, δεν υποτάσσεται σε θεσμούς και δεν έχει εχθρούς. Αγαπά άνεϋ όρων το Θεό και τον κάθε άνθρωπο.

Click για ανάπτυξη...

Η ένταξη στο κοινωνικό σύνολο και η καταννόηση των θεσμών είναι από τους πιο σημαντικούς στόχους. Αν δεν ανήκουμε σε κοινωνικές ομάδες, τότε τι; Είμαστε μόνοι μας και τι νόημα έχει η ζωή μας; Απλά περιμένουμε το θάνατο, όπου θα είμαστε στάνταρ στον Παράδεισο, αφού είμαστε ''άνθρωποι του Θεού'';

Όσο για το ότι δεν έχει εχθρούς.. Προσπερνάω το ότι είναι αδύνατο.. Και στέκομαι στο ότι ένας άνθρωπος είναι πλασμένος να βιώνει όλα τα συναισθήματα.. Και θυμό και μίσος.. Απλά πρέπει να τα ελέγχει. Πρέπει να κρίνει ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο σύμμαχος και να δράσει ανάλογα... Όχι να βάζει όλους τους ανθρώπους στο ίδιο σακί. Πρέπει να προσαρμόζεται ανάλογα με τις περιπτώσεις...

Αρχική Δημοσίευση από Nikitas:

Βλέπει με την ίδια συμπάθεια τον καλό και τον κακό, τον δίκαιο και τον άδικο, το θύμα και τον θύτη, τον βιαστή και τον βιαζόμενο. Στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως έβλεπε με τον ίδιο πόνο, τους Εβραίους στους θαλάμους αερίων και του Ναζί που τους εκτελούσαν.

Click για ανάπτυξη...

Θα ξαναπροσπεράσω ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο... Και επαναλαμβάνω πρέπει να κρίνουμε... Αν αγαπάμε και νιώθουμε τα ίδια συναισθήματα για όλους, δεν έχει νόημα η ύπαρξη μας.. Πρέπει να προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι, να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και να βοηθήσουμε και τους άλλους να βελτιωθούν. Αν τους αγαπάμε όλους το ίδιο πάει να πει ότι όλοι είναι καλοί, όλοι τέλειοι. Όχι, πρέπει να αποφασίζουμε ανάλογα με την περίσταση και ανάλογα με τον άνθρωπο.

Αρχική Δημοσίευση από Nikitas:

Ο άνθρωπος του Θεού δεν ανταγωνίζεται, δεν υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, δεν συμμετέχει σε πολέμους και δεν νιώθει εχθρότητα για κανένα.

Click για ανάπτυξη...

Αν στις μέρες μας, δεν υπερασπίζεσαι και δεν διεκδικείς τα δικαιώματά σου, δεν θα πάρεις ποτέ αυτά που σου ανήκουν. Μην περιμένεις κάποιος να στα χαρίσει ή να στα προσφέρει απλόχερα. Αν δεν αγωνιστείς δεν πας παραπέρα, μένεις στάσιμος. Δεν πρέπει να αποδεχτούμε τον κόσμο όπως είναι, πρέπει να προσπαθήσουμε με αγώνες να τον κάνουμε καλύτερο... Να τον βελτιώσουμε. όχι να τον κάνουμε τέλειο, γιατί είναι αδύνατον, αλλά να τον βελτιώσουμε..

Όσο για το ότι δεν νιώθει εχθρότητα για κανέναν, ισχύουν όσα σου είπα πιο πάνω.

Αρχική Δημοσίευση από Nikitas:

Ο άνθρωπος του Θεού δεν είναι ήρωας. Είναι άκρα ταπείνωση. Δεν αποζητά τη δόξα αλλά δοξάζει μόνο το Θεό. Δεν συμμετέχει σε μάχες αλλά προσεύχεται για αυτούς που τον μάχονται. Ο άνθρωπος του Θεού είναι με το μέρος των εχθρών του

Click για ανάπτυξη...

Η φιλοδοξία αποτελεί ισχυρό κίνητρο. Πρέπει να αποζητάμε λίγη δόξα, να αναδειχθούμε, να ξεφύγουμε από τα τετριμένα. Η ταπεινότητα (όχι ταπείνωση, νομίζω) είναι απαραίτητη, αλλά σε λογικά πλαίσια.

Τώρα στο ότι ο άνθρωπος του Θεού πέρνει το μέρος των εχθρών του.. Προφανώς δεν έχει εχθρούς.. Δεν έχει πατρίδα, δεν ανήκει σε κοινωνικές ομάδες, δεν έχει κριτική σκέψη, δεν αγωνίζεται... Απλά περιμένει να πεθάνει και να πάει στο παράδεισο αφού ακολούθησε το ''θέλημα του Θεού'';

Αρχική Δημοσίευση από Nikitas:

Δεν υπερασπίζεται τα σύνορα αλλά την Αγάπη. Δεν έχει περιουσία, ιδεολογία και κατεστημένη θρησκεία. Ο άνθρωπος του Θεού ανεβαίνει εκούσια στον σταυρό, παίρνει επάνω του την οδύνη του σύμπαντος κόσμου και προσφέρει τη ζωή του ως ευώδες θυμίαμα ενώπιον του Θεού.

Click για ανάπτυξη...

Είναι νομίζω, πολύ πιο χρήσιμο από το να θυσιάσεις τη ζωή σου να την κάνεις να μετρήσει... Να προσπαθήσεις να προσφέρεις κάτι, να αξιοποιήσεις το δώρο της ζωής, συμμετέχοντας και όχι ζώντας σε έναν ονειρικό κόσμο σαν άβουλο πρόβατο.

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Πολύ ωραία τα λες
αγαπητέ Νικήτα, όμως σύμφωνα με μελέτες της επιστήμης της βιολογίας, εάν υπήρχε ένα τέτοιο είδος ανθρώπου, θα ήταν καταδικασμένο με μαθηματική ακρίβεια σε εξαφάνιση!!

Click για ανάπτυξη...

Συμφωνώ απόλυτα.. Απόλυτα. Θα εξαφανιζόταν προτού καν το καταλάβει.

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

-Γιατί η πατρίδα είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μας;

Click για ανάπτυξη...

Η πατρίδα για μένα είναι ένα από τα πιο σημαντικά. Το να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου, ότι βρίσκεσαι σε ένα σύνολο με άλλους ανθρώπους. Μπορεί για κάποιον ''πατρίδα'' να μην είναι ο τόπος που γεννήθηκε, αλλά ο τόπος που αγαπάει για τους δικούς του ιδιαίτερους προσωπικούς λόγους. ΟΚ, μπορεί να μην θεωρείς την πατρίδα σημαντική ή για σένα να μην είναι. Αλλά γενικά θεωρώ ότι όλοι την πονάμε την πατρίδα μας. Και ναι την αγαπάμε... Για αυτό είναι από τα πιο σημαντικά. Γιατί η ξενιτιά σε περιόδους πολέμους αποτελεί τέτοιο μαρτύριο; Τότε εκτιμάμε κάτι. Όταν το χάνουμε.

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

-Νοιώθεις περίφανη σήμερα για την πατρίδα μας και γιατί;

Click για ανάπτυξη...

Αν νιώθω σήμερα περήφανη για την πατρίδα μου... Συγκεκριμένα αυτό το διάστημα, όχι. Υπάρχει κανένας που αυτές τις μέρες είναι περήφανος; Αλλά όταν αναλογίζομαι την ιστορία της, τους αγώνες της για την ελευθερία, τον πολιτισμό της, ναι, νιώθω πολύ περήφανη....

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

-Γνωρίζεις πολλούς ευτυχισμένους σήμερα στην πατρίδα μας;

Click για ανάπτυξη...

Δεν γνωρίζω πολλούς, όχι. Αλλά υπάρχουν μερικοί. Πλούσιοι φίλοι.. Αλλά αν δεν υπήρχε η έννοια της πατρίδας, αυτό σε τι μας έκανε πιο ευτυχισμένους;

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

-Τελικά, θεωρείς αλήθεια, πως οι δυστυχισμένοι σε τούτον τον κόσμο είναι οι λιγότεροι

Click για ανάπτυξη...

Όχι, φίλε μου, όχι με τίποτα. Δεν είμαι τόσο αφελής. Αν ξαναδιαβάσεις τα λόγια μου είπα ότι αυτοί που δεν έχουν πατρίδα είναι πιο συστυχισμένοι από αυτούς που έχουν πατρίδα. Συνήθως... Όχι πάντα. Δεν υποννοώ ότι πατρίδα και ευτυχία είναι ταυτόσημες ή έστω συνώνυμες έννοιες. Καθόλου. Μακάρι οι ευτυχισμένοι να ήταν περισσότεροι... Αλλά φυσικά και δεν είναι... Και δεν νομίζω ότι θα γίνουν ποτέ..