Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή οικογένεια

alis

Πολύ δραστήριο μέλος

Η alis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,134 μηνύματα.
Δεν είναι τύχη...
Μεγάλωσε βλέποντας τη μαμά να εργάζεται, να διαχειρίζεται το χρόνο της, να εξηγεί ότι επειδή εργάζεται κι αυτή υπάρχει η δυνατότητα για κάποιες μικρές απολαύσεις στο σπίτι, (και μη φανταστείς τίποτε υπερβολές...)
Απλά μίλαγα κι εξηγούσα, πήρα το παιδί στο γραφείο, του έδειξα τί κάνω, με είδε χαρούμενη στην επιτυχία όπως κι αυτό στο σχολείο (χωρίς όμως να πατάω τους άλλους) και αγχωμένη στα δύσκολα όπως κι αυτό επίσης (χωρίς όμως να το βάζω κάτω) ...
Αν ξέρουμε να τη χειριστούμε, η εργασία μας είναι σοβαρότατο εργαλείο διαπαιδαγώγησης, μην το ξεχάσεις ποτέ αυτό.

Σε ευχαριστω και δεν θα το ξεχασω....Και χαιρομαι πραγματικα που μας δινουν την αποψη τους ωριμες γυναικες που εχουν συνδιασει την καριερα και την επιτυχια στον επαγγελματικο χωρο μαζι με την πετυχημενη ανατροφη και διαπαιδαγωγηση των παιδιων...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Ποιος μπορεί να αρνηθεί οτι το παιδί χρειάζεται τη μάνα του, να περάσει μαζί του ποσοτικό ή ποιοτικό χρόνο, ποσώς το ενδιαφέρει, να παίξει μαζί του, να του μάθει πράγματα, να γελάσουν, να το βοηθήσει σε δυσκολίες, να χαρεί με τη χαρά του;
Όλα αυτά που αναφέρεις ορίζουν ποιοτικό χρόνο και να πω ότι εμένα η μητέρα μου δεν δούλευε και εγώ δεν θυμάμαι να έζησα τίποτα από όλα αυτά. Τώρα αυτό συμβαίνει είτε γιατί δεν γίνανε είτε γιατί εγώ δεν εστίασα σε αυτά (που σημαίνει ότι δεν γίνανε με τρόπο ώστε να μου φανούν ενδιαφέροντα).
Να σας πω ένα παράδειγμα δικό μου. Μετά το σχολείο πήγαινα στη γιαγιά γιατί οι δικοί μου δούλευαν. Η γαγιά ερχόταν 2 ώρες μετά, γιατί ήταν νέα και δούλευε κι αυτή. Μια φορά είχε γίνει κάτι στο σχολείο και ήθελα να της το πω. Μπαίνει μέσα λοιπόν κουρασμένη κι εγώ πέφτω πάνω της και με χαρά άρχισα να της λέω την ιστορία. Εκείνη μου λέει "παιδί μου, άσε με να πάρω μια ανάσα, να φάω κάτι και τα λέμε μετά". Ε σας πληροφορώ οτι πέρασαν 15 χρόνια κι ακόμα το θυμάμαι, δεν της ξαναείπα ποτέ τίποτα. Αυτό που εμάς μας φαίνεται γελοίο και ασήμαντο, στο παιδί μπορεί να κάνει τεράστια εντύπωση και να το στιγματίσει. Οπότε έλα πες μου ξανά για ψυχολογίες και μύθους που καταρρίφθηκαν.

Κι εγώ μπορώ να σου πω ότι τα παιδιά είναι εγωιστικά πλάσματα, και μέχρι κάποια ηλικία αυτό είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη τους, αλλά δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποκύπτουμε σε αυτούς τους εγωϊσμούς. Το σημαντικό είναι ότι δεν συζητήθηκε το συμβάν όχι το ότι σου ζήτησε η γιαγιά σου να περιμένεις 10 λεπτά. Και το ακόμα πιό σημαντικό το ότι δεν το έχεις διαχειριστεί ακόμα.

Μα για μένα δεν υπάρχει καν δίλημμα! Ξαναλέω πως δε διανοούμαι μάνα να μη βάλει το παιδί της πάνω απ' όλα...

Αυτή η φράση δεν σημαίνει τίποτε... όλες οι γυναίκες αυτό θεωρούν και αυτό προσπαθούν να κάνουν απλώς το ορίζουν διαφορετικά... και όλες κάνουμε και λάθη... και αυτές που μένουν σπίτι και αυτές που δουλεύουν.... ειδικά όταν δεν έχουμε λύσει ουσιαστικά προβλήματα μέσα μας... και για τις εργαζόμενες τα λάθη είναι πολλές φορές εμφανή όμως για αυτές που είναι στο σπίτι με την ταμπέλα "μητέρα" είναι πολύ πιο δύσκολο να τα δουν γιατί ο μύθος που καταρρίπτεται είναι πολύ μεγάλος.

Η Himela και όσοι υποστηρίζουν τη σημασία της άμεσης διαθεσιμότητας, πιστεύει ότι η αυτονομία καλλιεργείται με τη συνεχή παρουσία ενός διαθέσιμου συναισθηματικά ενήλικα που παρέχει υποστηρικτικό περιβάλλον; Μήπως η Michelle και όσοι πιστεύουν ότι η άμεση διαθεσιμότητα δεν παίζει και τόσο ρόλο, πιστεύουν παράλληλα ότι η αυτονομία καλλιεργείται με ματαιώσεις και χρόνο με τον εαυτό; :hmm:
Χωρίς να το θέλουμε θεωρούμε ότι η μάνα που μένει στο σπίτι είναι "ενας διαθέσιμος συναισθηματικά ενήλικας που παρέχει υποστηρικτικό περιβάλλον" και η εργαζόμενη ταυτίζεται με ματαιώσεις και απουσία. Είναι τεράστιο σφάλμα. Όλοι οι συνδυασμοί παίζουν: μανάδες τέλειες στο σπίτι που γεμίζουν χαρά τα παιδιά τους, μανάδες που νόμιζαν ότι αυτό θα τις γέμιζε και δεν συνέβη, μανάδες ανίκανες προς εργασία που καλύπτονται πίσω από την μητρότητα, μανάδες που εργάζονται και έχουν τόση χαρά που γυρίζουν σπίτι που μπαίνουν και φωτίζεται ο χώρος, εργαζόμενες κουρασμένες που προσπαθούν απλά να τα βγάζουν πέρα, καρριερίστες που βρίσκουν το χρόνο, καρριερρίστες που δεν τον βρίσκουν.... Νομίζω πως κάθε περίπτωση, αν αφαιρέσουμε τις ιδανικές και τις κάκιστες, έχει τα καλά της και τα κακά της και πρέπει να την διαχειριστούμε και εμείς και τα παιδιά, μπορούμε είτε να στιγματίζουμε τα κακά είτε να εστιάζουμε στα καλά. Είναι επιλογή.
Το σημαντικό είναι κάθε άνθρωπος να βλέπει όσο μπορεί την αλήθεια του, μαζί με τον σύντροφό του, και να προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο.
Κοριτσάκι μου καταρχήν θέλω να μάθω την ηλικία σου. Κατά δεύτερον, προσβάλλεις ένα τεράστιο ποσοστό γυναικών στον κόσμο που θεωρεί οτι δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό από το να μεγαλώνουν και να ανατρέφουν τα παιδιά τους. Σταματάω εδώ γιατί θα εκνευριστώ, και γιατί καταλαβαίνω οτι δεν είσαι πάνω από 25 χρόνων. Αλλά πρόσεξε πώς εκφράζεσαι για κάτι που για κάποιους είναι ιερό...
Και για κάποιους είναι ιερή η δυνατότητα αυτονομίας και εργασίας (ρώτα τις άνεργες διαζευγμένες φυσιολογικών ζευγαριών - όχι των υψηλά οικονομικών τάξεων) και η διδασκαλία αυτού προς τα παιδιά τους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Himela

Συντονίστρια

Η Himela αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 30,881 μηνύματα.
Που ΕΜΑΘΕ να θεωρεί.

Για μένα αυτό δεν ισχύει. Δεν νομίζω όμως οτι θα βρεθεί γυναίκα να κάνει παιδί και να πει "μπα βλακεία έκανα, η καριέρα μου είναι πιο σημαντική και με γεμίζει περισσότερο". Κι αν βρεθεί, θα είναι η μειοψηφία.

Και φυσικα θεωρουσα,θεωρω και παντα θα θεωρω τη μητροτητα απιστευτα σημαντικη και σαφως το σημαντικοτερο πραγμα στη ζωη μιας γυναικας..Απλα θελω να πω οτι η μητροτητα και η ανατροφη των παιδιων δεν πρεπει να δεσμευει μια γυναικα...Μπορουν να συνδιαστουν και η ανατροφη των παιδιων και η καριερα και τα παντα....

Εδώ τα εξηγείς πολύ καλύτερα, ζητώ συγνώμη λοιπόν αν ήμουν επιθετική.

Κι εγώ θα ήθελα (επιτέλους) να μάθω τη δική σου ηλικία Himela

28.

Τουλάχιστον εσύ καταλαβαίνεις ότι με αυτή την ανάρτηση προσβάλλεις το άλλο τεράστιο ποσοστό των γυναικών που θεωρούν ότι δε γίνεται να μεγαλώσουν σωστά παιδιά όντας οι ίδιες έξω από την παραγωγική διαδικασία, έξω από τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή, έξω από την απόκτηση εμπειριών κι επικοινωνίας, στερώντας από τα παιδιά τους το πιο σημαντικό που είναι το ίδιο το παράδειγμα που δίνουν οι μητέρες με τη δραστηριοποίηση, την πάλη, τη διαχείριση της επιτυχίας ή της αποτυχίας?
...σταματάω εδώ, γιατί είμαι αρκετά πάνω από 25 και έχω ήδη εκνευριστεί γιατί και παιδί έχω, και μαθαίνει να εκτιμά την προσπάθεια της μητέρας του να πετύχει στη δουλειά της για εκείνη και την οικογένεια της, και έχει αυτονομηθεί και συνεισφέρει κι αυτό με τη βοήθεια που προσφέρει στα λίγα πράγματα που μπορεί να κάνει στο σπίτι. ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΤΟΝ ΠΡΙΓΚΗΠΑ ΜΕ ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΑΛΟΓΟ ΝΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ Σ ΈΝΑ ΑΛΛΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΙ ΚΛΩΣΣΟΜΗΧΑΝΗ ΕΝΤΑΞΕΙ?

Λυπάμαι αλλά πραγματικά δεν είσα οτι προσβάλλω το υπόλοιπο αυτό ποσοστό γυναικών που λες και δεν ξέρω γιατί το είδες έτσι. Υπάρχουν διάφορα είδη γυναικών, αυτές που θέλουν όντως να βρουν τον πρίγκηπα όπως λες και να κλειστούν σε ένα σπίτι να μεγαλώνουν παιδιά, αυτές που θέλουν να κάνουν και να μεγαλώσουν παιδιά, έχοντας όμως και τη δουλίτσα τους για να συνεισφέρουν στα οικονομικά του σπιτιού, αυτές που προσπαθούν να συνδυάσουν και παιδί και καριέρα (καριέρα λέω, όχι δουλειά έτσι; ) και αυτές που συνειδητά προτιμούν την καριέρα και δε θέλουν να κάνουν παιδιά γενικά ή όχι ακόμα. Δεν κατέκρινα κανένα είδος, αντίθετα η φράση της αγαπητής alis "εμεις να μην κανουμε τιποτα ουσιαστικο εκτος απο την ανατροφη των παιδιων" νομίζω κατακρίνει τη μερίδα αυτή που προτιμά να μεγαλώσει παιδιά. Γι' αυτό και αντέδρασα, αλλά η alis το επεξήγησε καλύτερα μετά.

Εαν ειναι να φευγω απο το σπιτι στις 8 το πρωι για να γυριζω στις 10 και 11 το βραδυ, τοτε για τι ειδους οικογενεια μιλαμε?! Αμ δε μιλαμε...

Ε αυτό λέω κι εγώ.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 11 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top