Μοιραζόμαστε ποιήματα

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
ΣΠΦ

Νοερά ηδονικά μου καλλιτεχνήματα
εξορμούν μαζί τους τις νύχτες,
ανοίγοντας πληγές..απολαυστικές

Ξωθιές της καταστροφής μου μαρτυρούν
ανύποτα πλάνα ονειροπόλων επαναστατών.
Ψιθυρίζουν πράξεις ανέκδοτες.
Πύρινα κατορθώματα αλώβητων ψυχών
στον όρκο της αέναης συνομωτικής κίνησης

Των ανασών που καίνε
Των χεριών που αισθάνονται
Των καρδιών που φλέγονται

"Των ματιών που λάμπουν στο σκοτάδι..."



Ελπίζω να έχετε καταλάβει τι σημαίνει ο τίτλος του ποιήματος..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Ελπίζω να έχετε καταλάβει τι σημαίνει ο τίτλος του ποιήματος..
Πειράζει να πω "όχι" και να ρωτήσω "τι"; :redface: :redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ἅλς

Διάσημο μέλος

Ο ἅλς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 3,894 μηνύματα.
Γ. Ρίτσος, ''Εαρινή Συμφωνία''
XVI
Χαρά χαρά.
Δε μας νοιάζει τι θ' αφήσει το φιλί μας μέσα στο χρόνο και στο τραγούδι.
Αγγίξαμε το μέγα άσκοπο που δε ζητά το σκοπό του.
Ο Θεός πραγματοποιεί τον εαυτό του στο φιλί μας.
Περήφανοι εκτελούμε την εντολή του απείρου.
'Ενα μικρό παράθυρο βλέπει τον κόσμο.
'Ενα σπουργίτι λέει τον ουρανό.
Σώπα.
Στην κόγχη των χειλιών μας εδρεύει το απόλυτο.
Σωπαίνουμε κι ακούμε μες στο γαλάζιο βράδυ την ανάσα της θάλασσας
καθώς το στήθος κοριτσιού ευτυχισμένου που δε μπορεί να χωρέσει την ευτυχία του.
'Ενα άστρο έπεσε.
Είδες;
Σιωπή.
Κλείσε τα μάτια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
Πειράζει να πω "όχι" και να ρωτήσω "τι"; :redface: :redface:
Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.
Ήθελα να επισημανθεί (το είχα ξεχάσει εντελώς) λόγω του ότι θα μπορούσε σε κάποιον από αυτούς που πάτησαν το λάικ να μην ταιριάζει,να μην τον εκφράζει..
Επίσης είναι γραμμένο από φίλο μου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ἅλς

Διάσημο μέλος

Ο ἅλς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 3,894 μηνύματα.
Ἑκάτης πάθη

...Je suis sure qu' elle est vierge.
Elle a la beaute d' un vierge...
Qui, elle est vierge. Elle ne s' est
jamais souillee.
OSCAR WILDE - «SALOME»
...Ἀπόψε πρόβαλε γυμνή, σὰ τέρας, ἡ Σελήνη
κι ἄβυσσος πόθου τὴ δονεῖ:
τὴν εἶδαν ὅλοι ἀπὸ νωρίς, τὶς πόρπες της νὰ λύνει,
σὰ νὰ διψοῦσεν ἡδονή...
Τί νά ῾δε ξάφνου ῾δῶ στὴ γῆ καὶ τόσο τὸ λυμπίστη
πού ῾χουν μὲ πάθος κρεμαστεῖ,
σὰ νά ῾θελαν νὰ λυτρωθοῦν, ἀπ᾿ τὴ παλιὰ τὴν πίστη
κι οἱ δυό της οἱ νεκροὶ μαστοί;
Παρθένα, στείρα καὶ βουβή, ὅμοια μὲ σαλαμάντρα,
στὰ βάθια βράδυα τ᾿ ἀττικά.
πῶς ἔτσι, ἀπόψε, φρένιασε νὰ σμίξει τρελὰ μ᾿ ἄντρα
καὶ φλογερὰ κι ἐκστατικά;
...Τί κι ἂν ἡ νύχτα γέρν᾿ ἀργά, μέσ᾿ τὰ πυκνὰ ἐρέβη
κι ἀλλόκοτα μεθοῦν οἱ ἀνθοί;
Στὴ δύση, ῾κείνη μοναχή, ποὺ κείτεται καὶ ρεύει,
ζητεῖ τοῦ κάκου νὰ εὐφρανθεῖ...

Ναπολέων Λαπαθιώτης
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

_Ηρώ_

Δραστήριο μέλος

Η _Ηρώ_ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών, επαγγέλεται Σκηνοθέτης και μας γράφει απο Τσεχία (Ευρώπη). Έχει γράψει 501 μηνύματα.
Κων/νος Καβάφης-Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες,γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μην φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή,αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστηση,με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοϊδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια,κεχριμπάρια κι έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου να 'χεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ' έδωσε τ' ωραίο ταξίδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα 'βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις,η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες,με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.


 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.

https://karyotakis.awardspace.com/images/misc/aisio.jpg
Κωστας Καρυωτακης ( Απριλιος-Μαιος 1928 )
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

ἅλς

Διάσημο μέλος

Ο ἅλς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 3,894 μηνύματα.


Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω
ὅπως ἕνα ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.

Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα στοὺς γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς μιλήσω ἑλληνικά,

ἐπειδὴ δὲν ξέρουνε γλῶσσες.....Μιλᾶνε ....μεταξύ τους μὲ μουσική.

Νικηφόρος Βρεττάκος



 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ἅλς

Διάσημο μέλος

Ο ἅλς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 3,894 μηνύματα.
Ο φόβος ,
όνομα ουσιαστικόν ,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός :
οι φόβοι .
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.


Kική Δημουλά
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
Παραθετω ξανα το ποιημα του Κωστα Καρυωτακη ''Αισιοδοξια'' (Απριλιος-Μαιος 1928 ) το οποιο λογω τεχνικου προβληματος δεν εμφανιζεται παραπανω.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου.
Ας υποθέσουμε πως ήρθανε τα δάση
μ' αυτοκρατορικήν εξάρτηση πρωινού
θριάμβου, με πουλιά, με το φως τ' ουρανού,
και με τον ήλιο όπου θα τα διαπεράσει.

Ας υποθέσουμε πως είμαστε κει πέρα,
σε χώρες άγνωστες, της δύσης, του βορρά,
ενώ πετούμε το παλτό μας στον αέρα,
οι ξένοι βλέπουνε περίεργα, σοβαρά.
Για να μας δεχθεί κάποια λαίδη τρυφερά,
έδιωξε τους υπηρέτες της ολημέρα.

Ας υποθέσουμε πως του καπέλου ο γύρος
άξαφνα εφάρδυνε, μα εστένεψαν, κολλούν,
τα παντελόνια μας και, με του πτερνιστήρος
το πρόσταγμα, χιλιάδες άλογα κινούν.
Πηγαίνουμε -- σημαίες στον άνεμο χτυπούν --
ήρωες σταυροφόροι, σωτήρες του Σωτήρος.

Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει
από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής,
κι ας τραγουδήσουμε, -- το τραγούδι να μοιάσει
νικητήριο σάλπισμα, ξέσπασμα κραυγής --
τους πυρρούς δαίμονες, στα έγκατα της γης,
και, ψηλά, τους ανθρώπους να διασκεδάσει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

razorbladeDream

Πολύ δραστήριο μέλος

Η razorbladeDream αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,023 μηνύματα.
Και συ να λείπεις..
Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά
διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,
να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια
του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,
οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,
Ένα ανθισμένο δέντρο
να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν
στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,
Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένα να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου
ν' αντέχουν πιότερα από σένα
κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα σφηνωμένη
στην καρδιά σου να μη λιώνει
Όταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο
θα 'χει λιώσει.

Να λείπεις – δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ότι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα
που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα
σ' όλο το κόσμο...
Γιάννης Ρίτσος
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ἅλς

Διάσημο μέλος

Ο ἅλς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 3,894 μηνύματα.
Με την πρώτη σταγόνα της βροχής
Οδ.Ελύτης


Με την πρώτη σταγόνα της βροχής σκοτώθηκε το καλοκαίρι
Μουσκέψανε τα λόγια που είχανε γεννήσει αστροφεγγιές
Όλα τα λόγια που είχανε μοναδικό τους προορισμόν Εσένα!

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως

Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα

Κατά πού θ’ απλώσουμε τα χέρια μας

τώρα που δε μας λογαριάζει πια ο καιρός
Κατά πού θ’ αφήσουμε τα μάτια μας
τώρα που οι μακρυνές γραμμές ναυάγησαν στα σύννεφα

Κι είμαστε μόνοι ολομόναχοι

τριγυρισμένοι απ’ τις νεκρές εικόνες σου.

Πριν απ’ τα μάτια μου ήσουν φως

Πριν απ’ τον Έρωτα έρωτας
Κι όταν σε πήρε το φιλί
Γυναίκα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

razorbladeDream

Πολύ δραστήριο μέλος

Η razorbladeDream αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,023 μηνύματα.
Δρόμοι παλιοί

Δρόμοι παλιοὶ ποὺ ἀγάπησα καὶ μίσησα ἀτέλειωτα
κάτω ἀπ᾿ τοὺς ἴσκιους τῶν σπιτιῶν νὰ περπατῶ
νύχτες τῶν γυρισμῶν ἀναπότρεπτες κι ἡ πόλη νεκρὴ
Τὴν ἀσήμαντη παρουσία μου βρίσκω σὲ κάθε γωνιὰ
κᾶμε νὰ σ᾿ ἀνταμώσω κάποτε φάσμα χαμένο τοῦ τόπου μου κι ἐγὼ
Ξεχασμένος κι ἀτίθασος νὰ περπατῶ
κρατώντας μία σπίθα τρεμόσβηστη στὶς ὑγρές μου παλάμες
Καὶ προχωροῦσα μέσα στὴ νύχτα χωρὶς νὰ γνωρίζω κανένα
κι οὔτε κανένας κι οὔτε κανένας μὲ γνώριζε μὲ γνώριζε

Μανολης Αναγνωστακης
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ἅλς

Διάσημο μέλος

Ο ἅλς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 3,894 μηνύματα.
ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ (απόσπασμα)
Γ. Σεφέρης


Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;
δε θα βρεθεί ένας ποταμός να΄ναι για μας πλωτός;
δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει
για την ψυχή που νάρκωσε και ανάθρεψε ο λωτός;

Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν΄όλα βολετά
προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα
την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ΄ανοιχτά.

Τριαντάφυλλα ... Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας
μόνο στη μνήμη απόμεινες ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρικύμισμα της θάλασσας ... Ο κόσμος είναι απλός.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
ΕΡΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ (απόσπασμα)
Γ. Σεφέρης

Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;
δε θα βρεθεί ένας ποταμός να΄ναι για μας πλωτός;
δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει
για την ψυχή που νάρκωσε και ανάθρεψε ο λωτός;

Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα
που ανοίγει τα επουράνια κι είν΄όλα βολετά
προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα
την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ΄ανοιχτά.

Τριαντάφυλλα ... Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας
μόνο στη μνήμη απόμεινες ένας βαρύς ρυθμός
ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας
τρικύμισμα της θάλασσας ... Ο κόσμος είναι απλός.

Εξαιρετικη επιλογη Αλς !!!:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ἅλς

Διάσημο μέλος

Ο ἅλς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 3,894 μηνύματα.
Ἀνατολή
Κωστής Παλαμάς


Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ἀνατολίτικα,
λυπητερά,
πῶς ἡ ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!
Εἶναι χυμένη ἀπὸ τὴ μουσική σας
καὶ πάει μὲ τὰ δικά σας τὰ φτερά.
Σᾶς γέννησε καὶ μέσα σας μιλάει
καὶ βογγάει καὶ βαριὰ μοσκοβολάει
μία μάννα· καίει τὸ λάγνο της φιλί,
κ᾿ εἶναι τῆς Μοίρας λάτρισσα καὶ τρέμει,
ψυχὴ ὅλη σάρκα, σκλάβα σὲ χαρέμι,
ἡ λαγγεμένη Ἀνατολή.
Μέσα σας κλαίει τὸ μαῦρο φτωχολόι,
κι ὅλο σας, κ᾿ η χαρά σας, μοιρολόι
πικρὸ κι ἀργό.
Μαῦρος, φτωχὸς καὶ σκλάβος καὶ ἀκαμάτης,
στενόκαρδος, ἀδούλευτος, διαβάτης
μ᾿ ἐσᾶς κ᾿ ἐγώ.
Στὸ γιαλὸ ποὺ τοῦ φύγαν τὰ καΐκια,
καὶ τοῦ μείναν τὰ κρίνα καὶ τὰ φύκια,
στ᾿ ὄνειρο τοῦ πελάου καὶ τ᾿ οὐρανοῦ,
ἄνεργη τὴ ζωὴ νὰ ζοῦσα κ᾿ ἔρμη,
βουβός, χωρὶς καμιᾶς φροντίδας θέρμη,
μὲ τόσο νοῦ,
ὅσος φτάνει σὰ δέντρο γιὰ νὰ στέκει
καὶ καπνιστὴς μὲ τὸν καπνὸ νὰ πλέκω
δαχτυλιδάκια γαλανά·
καὶ κάποτε τὸ στόμα νὰ σαλεύω
κι ἀπάνω του νὰ ξαναζωντανεύει
τὸν καημὸ ποὺ βαριὰ σᾶς τυραννᾷ.
Κι ὅλο ἀρχίζει, γυρίζει, δὲν τελειώνει,
καὶ μία φυλὴ ζῇ μέσα σας καὶ λιώνει.
Καὶ μία ζωὴ δεμένη σπαρταρᾷ,
γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ἀνατολίτικα,
λυπητερά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

razorbladeDream

Πολύ δραστήριο μέλος

Η razorbladeDream αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,023 μηνύματα.

Μονάκριβή μου ἐσὺ στὸν κόσμο

μοῦ λὲς στὸ τελευταῖο σου γράμμα:
«πάει νὰ σπάσει τὸ κεφάλι μου, σβήνει ἡ καρδιά μου,
Ἂν σὲ κρεμάσουν, ἂν σὲ χάσω θὰ πεθάνω».

Θὰ ζήσεις, καλή μου, θὰ ζήσεις,
Ἡ ἀνάμνησή μου σὰν μαῦρος καπνὸς
θὰ διαλυθεῖ στὸν ἄνεμο.
Θὰ ζήσεις, ἀδελφή με τὰ κόκκινα μαλλιὰ τῆς καρδιᾶς μου
Οἱ πεθαμένοι δὲν ἀπασχολοῦν πιότερο ἀπό ῾να χρόνο
τοὺς ἀνθρώπους τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα.

Ὁ θάνατος
Ἕνας νεκρὸς ποὺ τραμπαλίζεται στὴν ἄκρη τοῦ σκοινιοῦ
σὲ τοῦτον ῾δῶ τὸ θάνατο δὲν ἀντέχει ἡ καρδιά μου.
Μὰ νά ῾σαι σίγουρη, πολυαγαπημένη μου,
ἂν τὸ μαῦρο καὶ μαλλιαρὸ χέρι ἑνὸς φουκαρᾶ ἀτσίγγανου
περάσει στὸ λαιμό μου τὴ θηλειὰ
ἄδικα θὰ κοιτᾶνε μὲς στὰ γαλάζια μάτια τοῦ Ναζὶμ νὰ δοῦν τὸ φόβο.
Στὸ σούρπωμα τοῦ στερνοῦ μου πρωινοῦ
θὰ δῶ τοὺς φίλους μου καὶ σένα.
Καὶ δὲ θὰ πάρω μαζί μου κάτου ἀπὸ τὸ χῶμα
παρὰ μόνο τὴν πίκρα ἑνὸς ἀτέλειωτου τραγουδιοῦ.

Γυναίκα μου
Μέλισσά μου μὲ τὴ χρυσὴ καρδιὰ
Μέλισσά μου μὲ τὰ μάτια πιὸ γλυκὰ ἀπ᾿ τὸ μέλι
Τί κάθησα καὶ σοῦ ῾γραψα πὼς ζήτησαν τὸ θάνατό μου.

Ἡ δίκη μόλις ἄρχισε
Δὲν κόβουν δὰ καὶ στὰ καλὰ καθούμενα ἔτσι τὸ κεφάλι
ὅπως ἕνα γογγύλι.
Ἔλα, ἔλα, μή μου σκᾶς
Αὐτὰ εἶναι μακρινὰ ἐνδεχόμενα.
Ἂν ἔχεις τίποτα λεφτὰ
Ἀγόρασέ μου ἕνα μάλλινο σώβρακο
Μοῦ μένει ἀκόμα κείνη ἡ ἰσχιαλγία στὸ πόδι

Καὶ μὴν ξεχνᾶς πὼς ἡ γυναίκα ἑνὸς φυλακισμένου
Δὲν πρέπει νά ῾χει μαῦρες ἔγνοιες.
Ναζιμ Χικμετ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ἅλς

Διάσημο μέλος

Ο ἅλς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 3,894 μηνύματα.
[FONT=&quot]ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ[/FONT]

[FONT=&quot]Ποτέ στ’ αλήθεια δεν το’ μαθα,[/FONT]
[FONT=&quot]Τι είναι τα ποιήματα[/FONT]
[FONT=&quot]Είναι πληγώματα είν’ ομοιώματα[/FONT]
[FONT=&quot]Φενάκη[/FONT]
[FONT=&quot]Φρεναπάτη?[/FONT]
[FONT=&quot]Φρενάρισμα ίσως?[/FONT]
[FONT=&quot]Ταραχώδη κύματα?[/FONT]
[FONT=&quot]Τι είναι τα ποιήματα?[/FONT]
[FONT=&quot]Ειν’ εκδορές, απλά γδαρσίματα?[/FONT]
[FONT=&quot]Είναι σκαψίματα?[/FONT]
[FONT=&quot]Είναι ιώδιο? είναι φάρμακα?[/FONT]
[FONT=&quot]Είναι γάζες επίδεσμοι[/FONT]
[FONT=&quot]Παρηγόρια ή διαλείμματα?[/FONT]
[FONT=&quot]Πολλοί τα βαλσαμώνουν ως μηνύματα[/FONT]
[FONT=&quot]Εγώ τα λέω ενθύμια φρίκης.[/FONT]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

razorbladeDream

Πολύ δραστήριο μέλος

Η razorbladeDream αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,023 μηνύματα.
Περίλυπος μέχρι θανάτου είμαι

Περνάς τώρα εσύ από μακρυά φορτωμένος χρόνια της σιωπής
δειλινά φθινοπώρου σε άδειες πλατείες
χρόνια αγάπης νεκρής

Περνάς τώρα εσύ
και μου θυμίζεις τον χτύπο της φλέβας στον καρπό
κορμί που το ΄νιωσα
θάλασσα της γερασμένης αναμονής

Ένα τσιγάρο μόνο στο στόμα
καπνίζοντας ένα κόσμο εγκατάλειψης

Το λιμάνι απόψε είναι ήρεμο
κοιμούνται τα φορτωμένα καράβια
οι ίσκιοι της νύχτας στο καλντερίμι της αμαρτίας

Δεν έχω το νόημα πια πως περνάς.
Νικος-Αλεξης Ασλανογλου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ''ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ''
Ἀκούω τὴ γλώσσα ποὺ λαλοῦν τὰ δυό σου χέρια-ὦ χέρια!
καθὼς σιγοσαλεύουνε λευκά,
στὸν Πύργο τῆς ἀπελπισιᾶς κρυμμένα περιστέρια
ἀπὸ μακριὰ τὰ ξαγναντῶ, σύμβολα εἰρηνικά.

Μιλοῦνε, δὲ μιλοῦν; Ἀχεῖ βαθιὰ μέσ᾿ στὴν καρδιά μου
χαιρέτισμα ἑνὸς ρόδου στοὺς γκρεμούς.
Λάμπουν, δὲ λάμπουνε; Τραβάει μαγνήτης τὴ ματιά μου,
ἀνατολὴ τοῦ αὐγερινοῦ στοὺς σκοτεινοὺς χαμούς.

Ξανοίγω τὴν ἀγνώριστην ἀγάπη μου κλεισμένη
στὸ κρίνο τῶν μπλεγμένων σου χεριῶν
καὶ πλέκω τὄνειρο γλυκό. Μὴ μὲ κοιτᾶς, πληθαίνει
στὴ σκοτεινιὰ τὸ χρυσὸ φῶς τῶν πλάνων ἀστεριῶν.


ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ ''ΘΑ 'ΡΘΕΙΣ ΑΡΓΑ''
https://www.youtube.com/watch?v=Wu320JiaTHQ


 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top