Χειρωνακτικά επαγγέλματα εν μέσω κρίσης

Δε ξέρω ρε παιδιά, μπορεί να είναι και η ιδέα μου, αλλά μήπως τελικά η κρίση έχει ευνοήσει κάποια επαγγέλματα;
Πήγα σήμερα το πρωί να αφήσω ένα παλτό μου στη μοδίστρα να μου φτιάξει το φερμουαρ, και γινόταν λαικό προσκύνημα εκεί μέσα.
Άλλη ήθελε μπάλωμα, άλλη ράψιμο, άλλη σχέδιο πάνω στο παλτό.. γενικότερα επικρατούσε πανικός.
Όταν το σχολίασα στη μοδίστρα μου είπε με έκπληκτο ύφος "εε καλά και εσύ, ποιος αγοράζει τώρα καινούργια; Όλα τα παλιά για φτιάξιμο τα φέρνουν ή για να κάνουν μια αλλαγή να φαίνονται σαν "καινούργια" ξέρεις τι δουλειά έχω; Το παλτό σε καμιά βδομάδα θα στο έχω έτοιμο".
Τα ίδια έπαθα και στο τσαγκάρη, πήγα να αγοράσω κάτι κορδόνια, τα ίδια πάλι, γεμάτο το μαγαζί,"όχι φτιάξε το παπούτσι, όχι άλλαξε τακούνι" αφού βαρέθηκα να περιμένω και έφυγα.
Και δεν είναι κάτι που παρατηρώ τώρα, αλλά έχει καιρό. Έχω πολλές γνωστές μου που ασχολούνται με χειροποίητα πράγματα (από σπιτικά γλυκά, μέχρι διακοσμητικά, μπομπονιέρες κλπ) που το είχαν ως χομπυ και πλέον είναι το εισόδημα τους, γιατί αν και χειροποίητα όλα αυτά (που συνήθως είναι πιο ακριβά από αυτά του εμπορίου) έχουν αρκετή ζήτηση.
Το συναντάται και εσείς αυτό; Το ρωτάω γιατί εγώ από παλιά (καθώς είμαι καλλιτεχνική φλέβα τρομάρα μου) είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μετά από κάποια χρόνια να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο. Κυρίως χειροποίητες κατασκευές (βαπτήσια, γάμους κλπ) καθώς πιάνει το χέρι μου. (Τώρα βέβαια έτσι όπως έχουν γίνει τα πραγμάτα ούτε λόγος για τέτοιο "άνοιγμα", όχι κατάστημα-επιχείρηση, ούτε καντίνα δε μπορώ να ανοίξω), αλλά νταξ κάποια όνειρα, μένουν όνειρα

γιατι ε δοκιμαζεις να γινεις μοδιστρα;

εγω το βρίσκω πολύ ωραιο. θα μπορεις να βαζεις χερι κ στα ρουχα σου

Κοίτα δε μπορώ να πω ότι το έχω με τα υφάσματα (και το λέω από πείρα..έχω χαλάσει ρούχα για ρούχα)
Παρ' όλα αυτά, το στοιχείο "γεροντοκόρης" που ... ΤΟ ΈΧΩ με παρασέρνει και έτσι μου αρέσει να πλέκω κασκολ, σκουφιά, τερλίκια, και άλλα τέτοια "καρακυτσαρίστικα" που όμως σε εμένα μοιάζουν τέρμα "γουτσου-γουτσου"
Βέβαια τέτοιες σκέψεις για να ασχοληθώ επαγγελματικά, τις σκέφτομαι μόνο στο μακρυνό μέλλον, που θα κακιώσω με το καιρό και δε θα αντέχω αφεντικά πάνω από το κεφάλι μου, και θα θέλω να κάνω μια καθαρά ΔΙΚΉ ΜΟΥ δουλειά, μέχρι τότε βλέπουμε.
Από'κει και πέρα, δεν άνοιξα το θέμα μόνο για το δικό μου προβληματισμό, αλλά για να το δω λίγο σφαιρικά, δηλαδή να καταλάβω αν όντως αυτό το φαινόμενο είναι υπαρκτό ή μόνο τη γειτονιά μου την έχει πιάσει ΚΡΙΣΉ και σκέφτεται μέχρι και τα λεφτά που θα δώσει σε υλικά που όντως χρειάζεται (παπούτσια, παλτά κλπ) και επιλέγει τη λύση του διορθώματος και της αλλαγής..