Το πρώτο σας τσιγάρο

Αρχική Δημοσίευση από Dias:

Spoiler

Με το κορίτσι μου (ας τη λέμε Ίριδα) επειδή ήμασταν και οι δυο άπειροι στα πάντα, μας είχε πιάσει η μανία να θέλουμε να τα κάνουμε όλα μαζί. Ένα πρωινό που ήμαστε μόνοι στο σπίτι μου και σε ώρα …ανάπαυσης, έγινε ο παρακάτω διάλογος: (Ηλικίες τότε: εγώ 16+, εκείνη 15-)
Ίριδα (Ι) : Ρε, έχεις δοκιμάσει ποτέ τσιγάρο;
Δίας (Δ) : Όχι.
(Ι) : Ούτε εγώ, θα ήθελα όμως να δοκιμάσω.
(Δ) : Ξέχνα το, μόνο κακό σε όλα κάνει.
(Ι) : Έλα ρε, μην είσαι τόσο απόλυτος.
(Δ) : Σταμάτα ρε. Μιλάς σε έναν αντικαπνιστή. Ξεχνάς ότι στο γυμνάσιο είχα κάνει στην πολλαπλών ολόκληρη διάλεξη κατά του καπνίσματος;
(Ι) : Εγώ να το ξεχάσω ρε; Είχα πιάσει πρώτο τραπέζι πίστα και κρεμόμουν από τα χείλη σου. Μάλιστα έκανα και παρατηρήσεις σε όσους δεν σε πρόσεχαν και μιλούσαν.
(Δ) : Τι ηλίθιο που ήσουνα!
(Ι) : Εσύ ήσουνα ο χαζούλης που δεν καταλάβαινε τίποτα.
(Δ) : Κάθε πράγμα στον καιρό του.
(Ι) : Έλα ρε να δοκιμάσουμε ένα τσιγάρο για πλάκα!
(Δ) : Κάτσε καλά ρε!
(Ι) : Σιγά! Μια δοκιμή θα κάνουμε. Δεν είπαμε να γίνουμε φουγάρα.
(Δ) : Μη μου το κάνεις τώρα σαν τον Αδάμ με την Εύα. Τουλάχιστον αυτοί το έκαναν με μήλο που είναι θρεπτικό και υγιεινό και όχι με τσιγάρο που είναι βλαβερό.
(Ι) : Με ένα τσιγάρο μπορεί να πάθει κανένας τίποτα;
(Δ) : Με ένα όχι. Όμως το ένα γίνεται πολλά και ακολουθεί ο εθισμός.
(Τότε δεν ήξερα και το σχετικό ανέκδοτο)
(Ι) : Και αν μας αρέσει γιατί να μην το συνηθίσουμε; Δεν είναι σίγουρο ότι όποιος καπνίζει παθαίνει οπωσδήποτε κάτι.
(Δ) : Αυξάνει όμως τις πιθανότητες.
(Ι) : Τόσος κόσμος καπνίζει. Οι γονείς μας καπνίζουν. Ειδικά οι μαμάδες μας που είναι γιατρίνες καπνίζουν και αυτές.
(Δ) : Έλα ρε συ, άστο καλύτερα.
(Ι) : Μην είσαι σπασίκλας. Ένα να ανάψουμε και θα το καπνίσουμε από μισό.
(Δ) : Εγώ θα πω ότι με παρέσυρε η Ίριδα. Εσύ πού θα βρεις όφι για να πεις ότι σε παρέσυρε;
(Ι) : Μμμμ, κάπου θα βρω και όφι αν χρειαστεί.
(Έριξε το βλέμμα της κάπου με σημασία)
(Δ) : Και μετά μαύρο φίδι που μας έφαγε.
(Ι) : Έλα ρε συ, βρες ένα τσιγάρο.
(Δ) : Πού να το βρω;
(Ι) : Κάπου θα έχουν οι γονείς σίγουρα.
(Την εποχή εκείνη δεν είχα καταλάβει το βαθύτερο φιλοσοφικό νόημα της παροιμίας “το μ***ί σέρνει καράβι”. Βγήκα έξω από το δωμάτιο. Δε χρειάστηκε να ψάξω και πολύ. Στο κουζινάκι υπήρχε ένα πακέτο marlboro μισογεμάτο. Πήρα ένα τσιγάρο και γύρισα στο δωμάτιο)
(Ι) : Αναπτήρα δεν έφερες; Θα το ανάψουμε με τις σπίθες των ματιών σου; Και τασάκι ε;
(Ξαναβγήκα και γύρισα φέρνοντας ένα μεταλλικό τασάκι και τον αναπτήρα φλογοβόλο που ανάβαμε το γκαζάκι. Ξανακλείδωσα την πόρτα)
(Ι) : Ωραία. Κάτσε δίπλα μου.
(Δ) : Δεν θέλεις να κάνουμε κάτι άλλο, ωραίο και υγιεινό;
(Ι) : Μη φοβάσαι ρε. Δεν θα πονέσεις.
Καθίσαμε στην άκρη του κρεβατιού με τα πόδια στο πάτωμα. Βάλαμε μια καρέκλα για τραπεζάκι και τοποθετήσαμε εκεί το τασάκι. Έβαλε το τσιγάρο στο στόμα της σβηστό και έκανε ότι καπνίζει. Το έβαλε στο στόμα μου και έκανα το ίδιο. Το ξαναπήρε «άναψέ μου». Ο αναπτήρας έβγαλε μια τεράστια φλόγα «σιγά, θα μου κάψεις τα μαλλιά». Τον άναψα μακριά της, πλησίασε με το τσιγάρο τη φλόγα και το άναψε. Έβηξε λίγο. Ρούφηξε μερικές φορές χωρίς να παίρνει μέσα της τον καπνό και τον ξανάβγαζε αμέσως. Έβηξε. Γέλασε λίγο αμήχανα. Ξαναρούφηξε πιο δυνατά. Αυτή τη φορά πήρε τον καπνό μέσα της. Τον κράτησε μερικά δευτερόλεπτα και τον έβγαλε σιγά-σιγά. Έβηξε λίγο «δεν είναι και άσκημο». Μου έβαλε το τσιγάρο στο στόμα. Επανέλαβα όσα είχε κάνει. Όταν ρούφηξα τον καπνό μέσα μου, ένοιωσα όμορφα και τον κράτησα πιο πολύ από αυτήν. Φύσηξα αργά-αργά τον καπνό στο πρόσωπό της. Γέλασε και έβηξα. «Πλάκα έχει» είπα. Επαναλάβαμε εναλλάξ μερικές φορές ακόμα μέχρι που το τσιγάρο έφτασε στο φίλτρο και το σβήσαμε. Ένοιωθα μια μικρή αλλά ευχάριστη ζαλάδα. Ξαπλώσαμε και ανταλλάξαμε εντυπώσεις. «Εμένα μου άρεσε. Πώς σου φάνηκε εσένα;» με ρώτησε. «Φοβάμαι ότι μου άρεσε κι εμένα» της είπα. Πήρα αποφασιστικό ύφος «Δεν θα γίνουμε και φανατικοί καπνιστές όμως». Μου χαμογέλασε «Ποιο πολύ από όλα μου άρεσε το ότι και αυτό το κάναμε για πρώτη φορά μαζί»......
Την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα καπνίσαμε από ένα ολόκληρο τσιγάρο ο καθένας. Όσο το κάναμε μας άρεσε και περισσότερο. Αγοράσαμε δικό μας πακέτο για να μην καταλάβουν τις τράκες μας. Για ένα χρόνο δεν καπνίζαμε πολύ. Αραιά και όταν το θυμόμασταν. Υπήρχαν μέρες ή και βδομάδες που δεν καπνίζαμε καθόλου. Λέγαμε μάλιστα «Ωραία που δεν εθιστήκαμε». Όμως, από το επόμενο καλοκαίρι το αυξήσαμε και μετά από λίγους μήνες, πρέπει να ήμουν στην αρχή της Γ λυκείου, μπορεί να πει κανείς ότι γίναμε κανονικοί καπνιστές. Μέχρι σήμερα συνεχίζουμε ακάθεκτοι...

Click για ανάπτυξη...