Προσωπικότητα vs Επαγγελματισμός

mindcircus · 21-10-09

Αρχική Δημοσίευση από underwater:
Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι μου κακοφάνηκε αυτό που είπαν κάποιοι ότι η δουλειά δεν είναι μέρος της ζωής τους, πραγματικά! Εγώ την θεωρώ πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μου, με ολοκληρώνει και δεν θεωρώ ότι η underwater επαγγελματίας είναι άλλη από την underwater. Το ίδιο άτομο είναι, αφήνοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μου να βγουν προς τα έξω. Νομίζω πως όση βλέπουν την δουλειά σαν καταναγκαστικά έργα μάλλον έκαναν μικρότερη πολύ κακή επιλογή.

Ξέρω ότι μερικές δουλειές έχουν αυστηρό dress code, αλλά αφενός δεν είναι η πλειοψηφία, αφετέρου πάντα μπορείς να προσαρμόσεις τα πρέπει με το προσωπικό σου στυλ. Κι εντάξει, καλύτερα και για σένα να στερηθείς την μπλούζα με το death metal συγκρότημα αν είσαι τραπεζικός ξέρω εγώ, από το να ακούς τις μπηχτές της κάθε ''ευγενικής γιαγούλας'' κάθε μέρα.

+1 συμφωνω απολυτα μαζι σου!

(υσ. καπως ετσι, οπως εσυ, ξεκινησα κι εγω με δειλα βηματα και πολλες πολλες εκπληξεις που με εκαναν να μαθω.)

Μελιώ · 22-10-09

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:
Αυτές τις μέρες λοιπόν χρειάστηκα κάτι σχέδια για το πλοίο μου, και ήρθα σε επαφή με μία ναυτιλιακή- όλα καλά, είπαν πως θα μου δώσουν όλα όσα χρειάζομαι και να περάσω μια μέρα από εκεί να τα πάρω. Και τότε μου χτύπησε ότι αν εκείνοι τύχει να με καλέσουν πίσω, θα ακούσουν τη ..Beyonce.

Μην ανησυχείς για τη Beyonce

Αυτοί να ξες ακουνε Πέγκυ Ζήνα και Μακρόπουλο
Από ποιους νομίζεις γεμίζουν τα μπουζούκια ??

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:
Κάπως έτσι άρχισα να σκέφτομαι το τι γίνεται όταν η προσωπικότητα κάποιου έρχεται, σε κάποια σημεία, σε αντίθεση με τη δουλειά του. Όταν κομμάτια του, που αρέσουν στον ίδιο και συνθέτουν την προσωπικότητα αυτή, δεν γίνονται αποδεκτά ή δεν είναι ακριβώς εκείνο που θα περίμενε κάποιος από τον εργαζόμενο ή το συνεργάτη του..
Το ερώτημα επομένως είναι το εξής.. Θα αλλάζατε/έχετε αλλάξει πράγματα από την προσωπικότητά σας, για να ταιριάξετε καλύτερα στο επαγγελματικό προφιλ που θα θελατε να προβάλλετε προς τα έξω;
Σας στοίχησε, σε προσωπικό επίπεδο;.. Ήταν κάτι που το θελήσατε εσείς αποκλειστικά ή αναγκαστήκατε κατα κάποιο τρόπο;..
Τελικά, πόσο πρέπει να θυσιάσουμε από τον εαυτό μας, για να ανταποκριθούμε στην εικόνα του σωστού επαγγελματία;

Οι πιο πολλοί εστιάσατε στο ντύσιμο και δη , στο κυριλέ ντύσιμο που απαιτούν οι μεγάλες
εταιρείες , σκεφτείτε και την άλλη πλευρά δλδ έναν κυριλέ τύπο να μπλέκει με επαγγέλματα και
χώρους ας πούμε καλλιτεχνικούς και να τον προτρέπουν να ....
τρυπήσει τη μύτη του ?

( Γιούκιιι για σένα αυτό

)
Και εκεί που έχει συνηθίσει ως γραμματέας για παράδειγμα να δίνει τις καθόλα λευκές κάρτες
του διευθυντή του με τα ωραία χρυσοτυπωμένα γράμματα , να δίνει στους πελάτες ένα …. μανταλάκι ??
Χαχα ! ναι μη γελάτε

σε συγκεκριμένη εταιρεία παραγωγής ο διευθυντής χρησιμοποιούσε μανταλάκια για κάρτες
πάνω στα οποία έγραφε τα στοιχεία του για μένα ήταν μια χαρά, μια νεοπροσληφθείς γραμματέας
όμως είχε σαλτάρει ..…

Όπως και να έχει …
Δυστυχώς το λιγότερο που θα αλλάξεις για μια δουλειά και τους συμβιβασμούς που αυτή επιβάλλει
είναι το ντύσιμο ..
Στη πορεία θα δεις πως θα αλλάξεις κι αλλα , πολλά άλλα , κάποια από αυτά μπορεί να είναι επόμενο να αλλάξουν , ο άνθρωπος εξελίσσεται η στασιμότητα είναι για τους βάλτους όμως ..

Το χειρότερο για μένα που μπορεί να συμβεί , είναι να ξυπνήσεις μια μέρα και να δεις στον καθρέφτη
σου έναν άλλον άνθρωπο , και δεν εννοώ έναν άνθρωπο που δεν χρησιμοποιεί πλέον ροζ κλασέρ και αυτοκόλλητα με καρδούλες , αλλά έναν άνθρωπο στεγνό , άκαμπτο , σκληρό , απόλυτο , που
στο όνομα της οποιασδήποτε επαγγελματικής επιτυχίας είναι έτοιμος να θυσιάσει , πιστεύω
ιδέες , την αξιοπρέπεια του , το είναι του …
Να ξυπνήσεις μια μέρα και να δεις πως αυτές οι 8 ώρες ή 10 ή και 15 ώρες της μέρας σου είναι ότι
πιο εφιαλτικό είχες φανταστεί και ονειρευτεί ως φοιτητής , και πως πια σε τίποτα δεν θυμίζεις εκείνο
τον ονειροπόλο νέο που ξεκίνησε με τόσες ελπίδες για δημιουργία …
Να φτάσεις στο σημείο , να νιώθεις πως οι ώρες της δουλειάς σου όπως λέει κι ο Jrot6 είναι ψεύτικες
και τελικά αυτές να είναι και οι πιο πολλές ώρες της ζωής σου αν το δεις με απλούς αριθμούς …
Δεν έχω τη χρυσή λύση γι αυτό … κι εγώ το παλευω καθημερινά ..

Για μένα η μνήμη είναι όχι μόνο ένα χρήσιμο εργαλείο που σε κάνει ένα καλύτερα εξελίσσιμο είδος
από τα ψάρια , αλλά μια διαδικασία που πρέπει σχεδόν καθημερινά να την έχεις σε πλήρη μα σε πλήρη συναγερμό ώστε να μην ξυπνήσεις μια μέρα και αγορεύεις τις ίδιες αρλούμπες που αγόρευαν οι
παπούδες μας σε μας όταν θέλαμε να πάμε σε πάρτυ στα 15 μας , ούτε να δεις στον εαυτό σου μετά
από αρκετά χρόνια δουλειάς αυτό που σιχαινόσουν κάποτε .

Θέλει προσπάθεια …
Και ναι … η Beyonce είναι μια καλή αρχή

Αρκεί να μην μείνεις μόνο σʼ αυτήν..
Λες ...

είμαι και μηχανικός.

Ακριβώς .
Είσαι και μηχανικός
Πάλεψε να μην καταλήξεις να ξεκινάς την προτασή σου με το ....

Ξες ποια είμαι εγώ ?
Είμαι μηχανικός .... μπλα... μπλα .... μπλα....

dimitral · 22-10-09

Αρχική Δημοσίευση από kalypso:
Κάπως έτσι άρχισα να σκέφτομαι το τι γίνεται όταν η προσωπικότητα κάποιου έρχεται, σε κάποια σημεία, σε αντίθεση με τη δουλειά του. Όταν κομμάτια του, που αρέσουν στον ίδιο και συνθέτουν την προσωπικότητα αυτή, δεν γίνονται αποδεκτά ή δεν είναι ακριβώς εκείνο που θα περίμενε κάποιος από τον εργαζόμενο ή το συνεργάτη του..

Το ερώτημα επομένως είναι το εξής.. Θα αλλάζατε/έχετε αλλάξει πράγματα από την προσωπικότητά σας, για να ταιριάξετε καλύτερα στο επαγγελματικό προφιλ που θα θελατε να προβάλλετε προς τα έξω;
Σας στοίχησε, σε προσωπικό επίπεδο;.. Ήταν κάτι που το θελήσατε εσείς αποκλειστικά ή αναγκαστήκατε κατα κάποιο τρόπο;..
Τελικά, πόσο πρέπει να θυσιάσουμε από τον εαυτό μας, για να ανταποκριθούμε στην εικόνα του σωστού επαγγελματία;

δεν καταφερα ποτε μου να με βαλω στο καλουπι που επρεπε γι αυτο και αποφασισα οτι δεν θα κανω καριερα στο αντικειμενο που εχω σπουδασει τουλαχιστον οχι με τον συνηθισμενο τροπο.τωρα τα εχω καταφερει ετσι που να μην ειναι απαραιτητο να αλλαξω τιποτα απολυτως και να μπορω να δουλευω με τα λαγουδακια μου πανω στους εκτυπωτες μου. :clapup:

ωστοσο ναι,ειναι αγγουρι να μην μπορεις να εισαι ο εαυτος σου στην δουλεια σου.αλλα δεν σε προβληματιζει το γιατι;αφενος γιατι επελεξες αυτο το επαγγελμα κι οχι καποιο που θα μπορουσες να λειτουργεις πιο "ελευθερα" κι αφετερου γιατι εχει τοση σημασια το κομματι που ακουγεται οταν σε καλουν στο κινητο απο την στιγμη που κανεις σωστα την δουλεια σου;θελω να πω,μηπως τελικα μεγαλοποιουμε εμεις οι ιδιοι πραγματα μικρα που κανουν πιο χαριτωμενη την ζωη μας απλως επειδη εμεις δεν νιωθουμε πολυ ανετα με αυτα;

jrot6 · 22-10-09

Αρχική Δημοσίευση από mindcircus:
οσο για το εξωτερικο, εχω ταξιδεψει και ξερω τι λες, καταννοω. ειδα, διαπιστωσα, εξεπλαγην αλλα δε σου κρυβω πως σαστισα με την ευρωπη και ναι μεν εχουμε διαφορες αλλα καπου εχει παραγινει στο εξωτερικο σε πολλα αλλα θεματα. Ο κοσμος πανω κατω ιδιος ειναι αλλα τα στερεοτυπα ειναι διαφορετικα.

εδωειναι αλλιως, πρεπει να γινει αποδεκτο συντομα για οσους ειναι αποφασισμενοι να ζουν εδω, για να ζουν και καλα χωρις γκρινιες!

Τι εννοεις οτι εχει παραγινει στο εξωτερικο σε πολλα αλλα θεματα?

Εγω γενικα ειδα πολυ πιο ανοιχτα μυαλα απο εδω..

Και αυτην την ατακα "Εδω ειναι αλλιως" και δεξου το για να ζησεις καλα δεν την δεχομαι..Αν την δεχτουμε ολοι δεν προκειται να αλλαξει ποτε η κατασταση..

Αρχική Δημοσίευση από underwater:
Εδώ θα πρέπει να αναφέρω ότι μου κακοφάνηκε αυτό που είπαν κάποιοι ότι η δουλειά δεν είναι μέρος της ζωής τους, πραγματικά! Εγώ την θεωρώ πολύ σημαντικό μέρος της ζωής μου, με ολοκληρώνει και δεν θεωρώ ότι η underwater επαγγελματίας είναι άλλη από την underwater. Το ίδιο άτομο είναι, αφήνοντας συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του να βγουν προς τα έξω. Νομίζω πως όσοι βλέπουν την δουλειά σαν καταναγκαστικά έργα μάλλον έκαναν μικρότεροι πολύ κακή επιλογή.

Γιατι σου κακοφανηκε βρε underwater? Εσυ μπορει να εισαι απο τις τυχερες που τους αρεσει η δουλεια τους και τους γεμιζει..Για μενα αυτοι οι ανθρωποι ειναι πολυ τυχεροι..

Αλλα πως μπορω εγω να θεωρησω τη δουλεια σημαντικο μερος της ζωης μου,οταν κανω καθημερινα κατι με μικρο ενδιαφερον,κακοπληρωνομαι,δεν εχω αδειες και πρεπει να ανεχομαι τα νευρα και την αγενεια του αφεντικου?

Δεν λεω ουτε οτι μιζεριαζω,ουτε οτι γκρινιαζω ολη μερα..Κοιταζω να την παλευω με διαφορους τροπους..Οπως επισης δεν αφηνομαι..Στο μελλον θα το ψαξω οσο μπορω να φτιαξω την κατασταση..Αλλα οντως για μενα,αυτη τη στιγμη η ζωη μου ειναι διαχωρισμενη στις ωρες δουλειας και στις υπολοιπες..

Στο θεμα μας παντως για μενα η ιδανικη κατασταση θα ηταν ο καθενας να ειχε το ντυσιμο που γουσταρει και τη συμπεριφορα που γουσταρει και να κρινεται καθαρα απο τη δουλεια και τον επαγγελματισμο του..

Δυστυχως εκει εξω ειναι δυσκολο να το βρεις αυτο..Και οσο ζοριζει η κατασταση με την ανεργια,τοσο περισσοτερες υποχωρησεις θα πρεπει να κανει καποιος..

Και τελικα η υποχωρηση στο θεμα του ντυσιματος κατανταει να ειναι το λιγοτερο..

moonlight · 22-10-09

εγω και αν το χω παρακανει με το ντυσιμο στη δουλεια

ποσες φορες εμφανιστηκα με τις φορμες!! λες και πηγαινα γυμναστηριο

με τα τζινακια μου και τα αθλητικα μου!!
αντε μετα να με ξεχωρισεις με το υπολοιπο πληθος

και το ωραιο που οι υπολοιπες στη δουλεια να ερχονται με 7 στρωματα μεικ απ , τακουνι , νυχι , κομμωτηριο , ολα τα αξεσουαρ στο χερι!!

και να ακους μες την ησυχια το κινητο μου να παιζει το 'figure you out' , nickelback ή ασαρκο ' ειναι μυστηρια η χωρα των δακρυων'

εκει να δεις

μια ζωη πηγαινα αντιθετα στο ρευμα. εκτος δουλειας αν το πω αυτο οι φιλοι μου δεν το πιστευουν οτι το κανω γιατι στις εξοδους μας ειμαι διαφορετικη. πως ειναι τα φεγγαρια μια ολοκληρα , μια μισα , μια αχνοφεγγουν , μια φωτιζουν ολη τη γη? ε, ετσι και γω. αναλογως της διαθεσης αλλαζω και ποτε δεν ειμαι ενα ιδιο πραγμα. οι αλλοι σε αποδεχονται αν εισαι οκ. οπως εισαι. μην ακους τι λενε. οταν εισαι περιποιημενος δεν εχει σημμασια τι φορας. δεν ειναι το ρασο που κανει τον παπα.

μπορει καποιος να ειναι περιποιημενος χωρις πολλα πολλα. η υπερβολη οπουδηποτε ειναι που το χαλαει το ολο πραγμα.

underwater · 22-10-09

Αρχική Δημοσίευση από jrot6:
Γιατι σου κακοφανηκε βρε underwater? Εσυ μπορει να εισαι απο τις τυχερες που τους αρεσει η δουλεια τους και τους γεμιζει..Για μενα αυτοι οι ανθρωποι ειναι πολυ τυχεροι..

Αλλα πως μπορω εγω να θεωρησω τη δουλεια σημαντικο μερος της ζωης μου,οταν κανω καθημερινα κατι με μικρο ενδιαφερον,κακοπληρωνομαι,δεν εχω αδειες και πρεπει να ανεχομαι τα νευρα και την αγενεια του αφεντικου?

Δεν λεω ουτε οτι μιζεριαζω,ουτε οτι γκρινιαζω ολη μερα..Κοιταζω να την παλευω με διαφορους τροπους..Οπως επισης δεν αφηνομαι..Στο μελλον θα το ψαξω οσο μπορω να φτιαξω την κατασταση..Αλλα οντως για μενα,αυτη τη στιγμη η ζωη μου ειναι διαχωρισμενη στις ωρες δουλειας και στις υπολοιπες..

Θα σου πω το δικό μου παράδειγμα. Πριν 2 χρόνια δούλευα κάπου που με κακοπλήρωναν με ΟΛΗ την σημασία της λέξης και που οι σχέσεις μου με τους ιδιοκτήτες έπαιζαν από πολύ καλές ως αρκετά κοντραριστές με αποτέλεσμα να μην αισθάνομαι καλά και να εκνευρίζομαι (γι'αυτό κι έφυγα εν τέλει). Όταν ασχολούμουν με το αντικείμενό μου όμως χαλάρωνα, αισθανόμουν δημιουργική και σκεφτόμουν ''εντάξει, τρώω σκ@τ@ αλλά μαθαίνω και κάνω κάτι εποικοδομητικό ''. Θεωρώ δηλ. πως αν μας αρέσει το αντικείμενό μας ακόμα και λίγο μπορούμε να βρούμε κάτι καλό ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες . Κι ότι αναγκαστικά χρειάζεται να συμβιβαστούμε στην αρχή ως το σημείο που θα αποκτήσουμε την απαραίτητη εμπειρία και το καλό όνομα για να μπορέσουμε να προβάλουμε τις απαιτήσεις μας πιο δυνατά.

Άλλωστε ιδανικά και χαρούμενα δεν είναι εκεί έξω. Ακόμα κι όταν δεν έχεις το ''κακό αφεντικό'' πάνω από το κεφάλι σου αυτό δεν πάει να πει ότι είσαι ελεύθερος και κάνεις το κομμάτι σου, καθώς υπάρχουν ευθύνες, προώθηση, εφορία και πολλά άλλα ζητήματα. Σκέφτομαι και κάποιους ευνοημένους φίλους μου που είναι στην ηλικία μου και πληροφορικάριοι (δεν ξέρω πληροφορικάριο στα late 20s που να παίρνει λιγότερο από 1500, αρκετά αξιοπρεπή μισθό δηλ.) και που γκρινιάζουν όλη την ώρα. Τα παιδιά αυτά επέλεξαν αυτή την σχολή για τις προοπτικές στην αγορά εργασίας, δεν έχουν μείνει άνεργα στιγμή, αλλά επειδή δεν αισθάνονται δημιουργικά μιζεριάζουν.

Δεν ξέρω τι θέλω να βάλω σαν συμπέρασμα. Δεν ξέρω αν υπάρχει. Νομίζω ότι το όλο ζήτημα δουλειά είναι φαύλος κύκλος. Αλλά αν βλέπουμε την δουλειά σαν τη νέμεσή μας δεν θα γίνουμε ποτέ ευτυχισμένοι, καθώς καλώς ή κακώς αποτελεί μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας .

mindcircus · 22-10-09

Αρχική Δημοσίευση από jrot6:
Εγω γενικα ειδα πολυ πιο ανοιχτα μυαλα απο εδω..

Κι εγω αυτο λεω..παραειναι ανοιχτα....ορθανοιχτα.. αλλα αν το συζητησουμε θα βγουμε οφ τοπικ τζει...

dimitral · 23-10-09

Αρχική Δημοσίευση από moonlight:
εγω και αν το χω παρακανει με το ντυσιμο στη δουλεια ποσες φορες εμφανιστηκα με τις φορμες!! λες και πηγαινα γυμναστηριο με τα τζινακια μου και τα αθλητικα μου!!
αντε μετα να με ξεχωρισεις με το υπολοιπο πληθος και το ωραιο που οι υπολοιπες στη δουλεια να ερχονται με 7 στρωματα μεικ απ , τακουνι , νυχι , κομμωτηριο , ολα τα αξεσουαρ στο χερι!!

ε θα ξεχωριζες ....δεν μπορει!

moonlight · 23-10-09

εκει που δουλευω πιστεψε με δεν ξεχωριζω αυτο ειναι το προβλημα ωρες ωρες

Great Chaos · 24-10-09

Τα ράσα δεν κάνουν μεν τον παπά, αλλά υπάρχει παπάς χωρίς ράσο;

Η λευκή ποδιά δεν κάνει τον γιατρό, υπάρχει όμως γιατρός χωρίς λευκή ποδιά; Στρατιωτικός χωρίς στολή;
Μάνατζερ χωρίς κουστούμι;

Μπορεί ένας καθηγητής ή δάσκαλος να παρουσιαστεί στο σχολείο με μπλουζάκι που φέρει ανάποδους σταυρούς και 666; Είναι παράλογο το ν' απαιτούν από αυτόν να μην παρουσιάζεται στη δουλειά του έτσι;

Πολλές εργασίες έχουν τη δική τους στολή, η οποία σηματοδοτεί το ύφος που η μέση συνείδηση έχει μάθει ν' αναγνωρίζει για την εργασία αυτή. Από τη στιγμή που επιλέγεις μια εργασία λοιπόν, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να προσαρμοστείς στις απαιτήσεις της. Αλλιώς...φροντίζεις να επιλέξεις εργασία χωρίς ιδιαίτερο dress code, ή με κάποιο που να σου ταιριάζει.

Και μια ιστορία που θυμήθηκα από τα μακρινά 70's. Ήταν ένας τύπος που έκαναν παρέα τότε οι γονείς μου, ο οποίος ήταν τραπεζικός, αλλά ταυτόχρονα και καλλιτέχνης (γλύπτης και αρκετά καλός απ' ό,τι θυμάμαι). Αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, πήγαινε στην τράπεζα που δούλευε με ζιβάγκο (αχ Αντρέα, αχ Αντρέα). Κάποια μέρα, ο διευθυντής του τον φώναξε στο γραφείο του και του είπε αυστηρά. "Σας παρακαλώ πολύ κύριε Τάδε να πάτε αμέσως σπίτι σας και να φορέσετε γραβάτα". Εκείνος υπάκουσε, έφυγε από την τράπεζα, πήγε σπίτι του και πράγματι φόρεσε γραβάτα, ...πάνω από το ζιβάγκο!! :hehe:

Νομίζω πως τελικά γλίτωσε την απόλυση, αλλά εκείνες ήταν άλλες εποχές και δεν ξέρω κατά πόσον το παράδειγμα του κυρίου αυτού θα ήταν χρήσιμο για τους σημερινούς συνομιλητές...

Προσωπικότητα vs Επαγγελματισμός

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

dimitral

Δραστήριο μέλος

jrot6

Πολύ δραστήριο μέλος

moonlight

Διάσημο μέλος

underwater

Περιβόητο μέλος

mindcircus

Περιβόητο μέλος

dimitral

Δραστήριο μέλος

moonlight

Διάσημο μέλος

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Λοιπές Σελίδες