Πτυχιούχοι στο χωράφι: Επιστροφή στην πρωτογενή παραγωγή

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Νέοι επιστρέφουν στην επαρχία για να γίνουν αγρότες

Στον πρωτογενή τομέα ή αλλιώς στην αγροτική οικονομία, στρέφονται όλο και περισσότεροι Έλληνες λόγω της οικονομικής κρίσης. Μια βόλτα αυτές τις ημέρες του θέρους στην ελληνική επαρχία θα πείσει πολλούς για τη μεγάλη στροφή σε ένα διαφορετικό τρόπο ζωής πολλών συμπατριωτών μας και μάλιστα νεαρών ηλικιών.

Πολλοί λένε ότι σε συνθήκες κρίσης, η λύση μπορεί να δοθεί και από την πρωτογενή παραγωγή, που πάντοτε αποτελούσε για τη χώρα συγκριτικό πλεονέκτημα, αν και σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις την είχαν υποτιμήσει μεταπολιτευτικά. Το μόνο που ένοιαζε τους περισσότερους ήταν το πώς θα καρπωθούν τις αγροτικές επιδοτήσεις και τίποτα άλλο.

Προ ημερών δημοσιοποιήθηκαν στοιχεία που δείχνουν ραγδαία αύξηση της ανεργίας, αλλά ταυτόχρονα θα διαπιστώσει κανείς ότι στον αγροτικό τομέα παρατηρείται αύξηση των απασχολουμένων την τελευταία διετία.
Είναι χαρακτηριστικό το στοιχείο, ότι σύμφωνα με έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Αρχής το 2010 οι αγρότες αυξήθηκαν κατά 8% κάτι που μεταφράζεται σε 60.000 άτομα.

Άνθρωποι με πτυχία και μεταπτυχιακούς τίτλους αφήνουν την πόλη και επιστρέφει στη γη, για να την καλλιεργήσουν και να εκθρέψουν ζώα, ενώ η πλειονότητα αυτών ασχολούνται με βιολογικές καλλιέργειες.

Μάλιστα οι καινούργιοι γεωργοί δεν είναι ετεροεπαγγελματίες που απλώς έχουν και κάποια χωράφια και τα καλλιεργούν ενώ έχουν άλλη εργασία, αλλά νέοι που επέστρεψαν εκεί που γεννήθηκαν, εντάχθηκαν στο επάγγελμα των γονιών τους και γράφτηκαν στους συνεταιρισμούς.




Με αφορμή λοιπόν το παραπάνω άρθρο αλλά και την προσωπική ιστορία ενός γνωστού μου πολιτικού μηχανικού που επέστρεψε στο χωριό του και φτιάχνει τυρί, για το οποίο μάλιστα βραβεύεται θέτω αυτό το ζήτημα προς συζήτηση.
Αν υποθέσουμε ότι είστε άνεργοι πτυχιούχοι, θα εγκαταλείπατε τις όποιες φιλοδοξίες σας, θα θυσιάζατε τα πτυχία σας και την επαγγελματική σταδιοδρομία που αυτά (σε άλλες εποχές) θα σας χάριζαν, για να ασχοληθείτε με την εκμετάλλευση της γης ή την κτηνοτροφία;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Σήμερα που μιλάμε, εγώ όχι, δε θα το έβαζα κάτω ώστε να συμβιβαστώ με κάτι λιγότερο απο αυτό που θέλω, έχω χαράξει δρόμους και βαδίζω σε αυτούς, εκτός αν συνειδητοποιούσα εν καιρώ πως με τραβά. Προσωπικά σήμερα δε με τραβά, πάραυτα ποτέ δε λές και ποτέ ..
Ψιλοάσχετο αλλά καλλιεργώ για πάρτη μου και το συστήνω γενικά, έχει ενδιαφέρον και τρως κι υγιεινά
Πάντως, προσπαθώντας να μεταφράσω τα γαλλικά της νέας εποχής παρατηρώ πως οι μετατροπές πλέον είναι πολύ δυνατές, οι ταχύτητες έχουν αυξηθεί, οι αλλαγές γίνονται σε χρόνο dt
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Μην το γελάς καθόλου Ηρούκα. Τείνει να γίνει τόσο mainstream που το κάνανε και σειρά στην ΕΤ1. :hehe:
Έπαιζε πέρυσι το χειμώνα, αλλά δεν ξέρω αν θα συνεχιστεί και φέτος (ψάξε στο youtube, κάτι θα βρεις):

Η εκπομπή “Αυτοί που Πήραν τα Βουνά”, στόχο της έχει να δείξει τη ζωή των ανθρώπων εκείνων που ενώ έζησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ή γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε κάποιο μεγάλο αστικό κέντρο, αποφάσισαν να αποκεντρωθούν και να αλλάξουν εντελώς το «μοντέλο» της ζωής και της εργασίας τους, μόνοι ή με την οικογένεια τους, τον σύντροφο, ή φίλους. Πρόκειται για την αγαπημένη φαντασίωση όλων μας λίγο πολύ κάθε φορά που επιστρέφουμε από ένα Σαββατοκύριακο «απόδρασης» στην εξοχή, η μετά τη «δύσκολη» επιστροφή από τις καλοκαιρινές διακοπές στην καθημερινότητα της μεγάλης πόλης…
Η φυγή σε κάποιο μικρό χωριουδάκι, ή σε ένα απομακρυσμένο νησί του Αιγαίου, η στροφή 180 μοιρων στη ζωή μας…
Μια διαφορετική δουλειά, ποιο ανθρώπινη, ποιο κοντά στη φύση - ένας εντελώς διαφορετικός τρόπος ζωής. Είναι το κρυφό όνειρο σχεδόν κάθε κατοίκου μεγάλου αστικού κέντρου. Πόσοι όμως από εμάς που το ονειρευόμαστε, κάνουμε το όνειρο μας πραγματικότητα;
Κι όμως υπάρχουν ανάμεσα μας εκείνοι που τελικά κατάφεραν να πάρουν τα βουνά! Αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές της εκπομπής μας. Οι άνθρωποι εκείνοι που κατάφεραν να αλλάξουν τη ζωή τους, να πάρουν τη μεγάλη απόφαση και να αφήσουν οριστικά τη ζωή στη μεγάλη πόλη, πίσω τους.
Σε αυτή την εκπομπή τους συναντούμε – αυτούς και τις οικογένειες τους - παρακολουθούμε την καθημερινότητα τους, τη δουλειά τους ,τους φίλους, τη ζωή τους...
Αυτά και άλλα πολλά θα παρουσιάζει αύτη η εκπομπή που ταυτόχρονα θα «ταξιδεύει» τον τηλεθεατή όχι μόνο στις ζωές και την τόσο διαφορική καθημερινότητα των πρωταγωνιστών της, άλλα, μέσω αυτών και στις ομορφιές του κάθε τόπου.
ert.gr

Η περιγραφή του 4ου επεισοδίου λέει: Η Καλλιόπη (σπουδές γραφιστικής) και ο Δημήτρης (μηχανικός αυτοκινήτων), η Ράνια (σπουδές νομικής) και ο Λεωνίδας (σπουδές ηλεκτρονικών υπολογιστών), ο Τάσος (σπουδές ψυχολογίας), ο Χρήστος (σπουδές ψυχολογίας) και ο Γιάννης (σπουδές διοίκησης επιχειρήσεων και ψυχολογίας) εγκατέλειψαν τις καριέρες τους και ακολούθησαν το όνειρό τους. Βρήκαν ένα κτήμα στον νομό Ηλείας, δίπλα στο δάσος της Φολόης, το ονόμασαν Φούγκα και έγιναν μελισσοκόμοι!

Επέλεξα το 4ο επειδή τα γνωρίζω τα παιδιά και ξέρω πόσο όμορφη και ουσιαστική έγινε η ζωή τους στην Ηλεία. Προσωπικά θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη, ...αν δεν είχα παιδί στην εφηβεία (...κοντή γιορτή όμως :D). Δυστυχώς δεν είμαι από κάποιο χωριό, έτσι όπου κι αν διάλεγα να πάω θα έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν, είναι πάντως πολύ γοητευτική προοπτική.
Γιατί όχι άλλωστε.
Οι αποστάσεις πλέον δεν είναι απαγορευτικές, έτσι μπορείς να ζεις σε κάποιο επαρχιώτικο χωριό και μέσα σε λίγη ώρα να είσαι σε κάποιο αστικό κέντρο για τη βόλτα το σινεμά ή τα ψώνια σου (που φυσικά πλέον θα περιορίζονται στα απαραίτητα, αφού θα μειωθούν και οι ανάγκες ένδυσης, υπόδησης κτλ). Τι άλλο τελικά προσφέρει η ζωή στην πόλη, αν δεν μπορεί να σου προσφέρει ούτε εργασία;

Οι περισσότεροι αν όχι όλοι, τείνουμε να πιστέψουμε πως «ζωή» είναι μόνο αυτό που ζούμε εμείς και οι γείτονές μας, με το αυτοκίνητο, το διαμέρισμα, το κινητό, το ipad. Ξεχνάμε πως εκατομμύρια άνθρωποι -κυρίως από ανάγκη- ζουν διαφορετικά από εμάς, ...άρα υπάρχει κι άλλη ζωή.
Ωστόσο τη ζωή στην επαρχία δεν θα τη θεωρούσα συμβιβασμό. Μάλλον ευλογία είναι να μπορείς να ζήσεις κοντά στη φύση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Ωστόσο τη ζωή στην επαρχία δεν θα τη θεωρούσα συμβιβασμό. Μάλλον ευλογία είναι να μπορείς να ζήσεις κοντά στη φύση.

Οταν αναφέρεται στο ερώτημα το παρακάτω...
Αν υποθέσουμε ότι είστε άνεργοι πτυχιούχοι, θα εγκαταλείπατε τις όποιες φιλοδοξίες σας, θα θυσιάζατε τα πτυχία σας και την επαγγελματική σταδιοδρομία που αυτά (σε άλλες εποχές) θα σας χάριζαν, για να ασχοληθείτε με την εκμετάλλευση της γης ή την κτηνοτροφία;

τότε ... μιλάμε για συμβιβασμό.

Αυτό αναρωτιέται η Ηρώ, εκτός αν κατάλαβα λάθος, κατά πόσο θα τα παρατούσαμε όλα τα όνειρα μας, θα βάζαμε τα πτυχία μας στα συρτάρια να τα τρώνε οι αράχνες, για να κάνουμε κάτι εξ ανάγκης

Κάτι να προσθέσω, στη φύση μπορεί να ζουν ακόμα και κάτοικοι της Αθήνας (κι όμως...), αναλόγως την περιοχή στην οποία ζουν και τη διαμορφωσή του χώρου και της ζωής τους, υπάρχουν επίσης υπέροχα πάρκα που οι κάτοικοί της δε γνωρίζουν.. πρόσφατα επισκέφτηκα την Ακαδημία Πλάτωνος και εξεπλάγην, δε φανταζόμουν να έχουμε ένα τόσο όμορφο πάρκο στα άδυτα της Αθηνας, κρίμα που δεν είχα πάει στο πάρκο αυτό νωρίτερα, πλέον τα ποδήλατα πάνε κι έρχονται στους δρόμους, οι παραλίες καθαρίζονται περισσότερο απο παλαιότερα, παντού μπορείς να βρεις τη φύση, αρκεί να την ψάξεις και να την φροντίσεις ....

Το κακό είναι πως η Αθήνα τελικά στο κέντρο της βλέπω να καταντά ghetto (λαθρο και μη)μεταναστών, όπως συμβαίνει στη Νίκαια της Γαλλίας οπού κανείς δεν τολμά να ξεμυτίσει προς τα κει αφού εκέι τουλάχιστον πρόκειται για τόπος εγκληματικότητας κι έτσι κι ένας λόγος ακόμα οι πολίτες της πρωτεύουσας να στρέφονται προς τα χωριά

Τελικά πόσοι (λίγοι) θα μείνουν και πόσοι θα στραφούν στα ''παλιά καλά λημέρια''...

Οταν όμως πέφτουν στο τραπέζι.... οι χαρτούρες και τα όνειρα ενός νέου.... αναρωτιέμαι....
.... αναρωτιέμαι αν τελικά πρόκειται για παλιά ''καλά'' λημέρια ή για λημέρια/διέξοδοι...
Κι εγώ όπου ακούω ''πήγα απο ανάγκη'' τρέμει το φιλοκάρδι μου
Μαγκιά όποιος πει μέσα απο την καρδιά του' 'πήγα γιατί μου αρέσει περισσότερο''....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Οταν αναφέρεται στο ερώτημα το παρακάτω...


τότε ... μιλάμε για συμβιβασμό.

Αυτό αναρωτιέται η Ηρώ, εκτός αν κατάλαβα λάθος, κατά πόσο θα τα παρατούσαμε όλα τα όνειρα μας, θα βάζαμε τα πτυχία μας στα συρτάρια να τα τρώνε οι αράχνες, για να κάνουμε κάτι εξ ανάγκης

Όταν δεν είναι η μόνη επιλογή το να γίνεις αγρότης, τότε δε μιλάμε για εξαναγκασμό. :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Όταν δεν είναι η μόνη επιλογή το να γίνεις αγρότης, τότε δε μιλάμε για εξαναγκασμό. :)


Δεν κατάλαβα :P
Θες να ξαναπεις την ερωτησή σου; Αν θα παρατούσαμε αυτά που θέλουμε πραγματικά για να ασχοληθούμε με τη γεωργία και την κτηνοτροφία δε ρώτησες εξαιτίας της ανεργίας;-->δεν υπάρχει άρα άλλη επιλογή. Οταν λες αλλη επιλογή τι εννοείς; :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
Δεν κατάλαβα :P
Θες να μου ξαναπεις την ερωτησή σου; Αν θα παρατούσαμε αυτά που θέλουμε πραγματικά για να ασχοληθούμε με τη γεωργία και την κτηνοτροφία δε ρώτησες; Οταν λες αλλη επιλογή τι εννοείς; Για αγροτιά δε μιλάμε;:P

Nαι, θέλω να πω ότι όταν ζεις στην πόλη και είσαι άνεργος και πτυχιούχος, σίγουρα είσαι αναγκασμένος να βρεις οποιαδήποτε δουλειά (άσχετη με την ειδικότητα που σπούδασες). Το αν εσύ επιλέξεις να παρατήσεις την πόλη και να πάρεις τα βουνά και τα λαγκάδια και να ασχοληθείς με την γεωργία, είναι άλλο πράγμα.
Και αυτό νομίζω ότι εννοεί και η Isiliel με το να λέει ότι η επαρχία για εκείνη δεν αποτελεί συμβιβασμό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Nαι, θέλω να πω ότι όταν ζεις στην πόλη και είσαι άνεργος και πτυχιούχος, σίγουρα είσαι αναγκασμένος να βρεις οποιαδήποτε δουλειά (άσχετη με την ειδικότητα που σπούδασες). Το αν εσύ επιλέξεις να παρατήσεις την πόλη και να πάρεις τα βουνά και τα λαγκάδια και να ασχοληθείς με την γεωργία, είναι άλλο πράγμα.
Και αυτό νομίζω ότι εννοεί και η Isiliel με το να λέει ότι η επαρχία για εκείνη δεν αποτελεί συμβιβασμό.



Ααα.. Εντάξει, φόρουμς είναι αυτά, ξέρεις...:P:)
Αν είναι επιλογή που σε ευχαριστεί, δεν το συζητάμε, εννοείται. Αν δε σε ευχαριστεί όμως στην πραγματικότητα, στα βαθύτερα θέλω που λέμε, μην το κάνεις, είναι η γνώμη μου. Το καμπανάκι της συνήθειας και του εξαναγκασμού σε κάτι, κάπου που δε θέλουμε, δε χτυπά και φτάνει η ώρα που βαρά η μεγάλη καμπάνα ''τι μαλακία έκανα''
Με λίγα λόγια, αν το θες πραγματικά κάντο, αν θες πραγματικά το άλλο που σπούδασες μείνε και πάλεψε
Στην περίπτωση όμως που τα φτύσεις στον δρόμο... δεν έχω απάντηση, δεν ξέρω. Πάντως η προσπάθεια είναι μεγάλη υπόθεση και εμπειρία ζωής
Ατα:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
8% = 60.000 νέοι αγρότες? :eek::eek::eek::eek::eek::eek::eek:

Αυτό θέλω να το δώ από κάποιο στατιστικό ηρώ.

Πρέπει να έχεις και κάποιο κομμάτι γης, να καλλιεργήσεις.
Αλλιώς πας επαρχία να σκάψεις να θερίσεις να σου βγει η πίστη
για 500 ευρώ?

Ε και δε πουλάω πακέτα τηλεφωνίας καλύτερα. Με τα ποσοστά
μπορεί να πάω λίγο παραπάνω και γλυτώνω και τα μεταφορικά.

Άστο.

Μου θυμίζει το όλο θέμα αυτά τα γλαφυρά γλυκά κι αξιοθρήνητα
με τις επιδοτήσεις τόσων και τόσων πακέτων όλα τα περασμένα χρόνια.

(κατέβασε τις ΚΥΑ για επιδοτήσεις τις σχετικές με το minagric των τελευταίων 10 ετών
και δες τις προϋποθέσεις υποβολής αιτήσεων, για επιλέξιμες δαπάνες σύμφωνα με ΚΥΑ)

Επειδή "έτυχε" να είμαι μέλος επιτροπών για επιδοτήσεις των γεωργικών
εκμεταλλεύσεων στο ΠΕΠ Αττικής, να σε πληροφορήσω ότι
το 80-85% των επιδοτούμενων γεωργών ήταν μεγαλοπαραγωγοί
από τον Μαραθώνα (αυτοί που στη συνέχεια καήκανε και το φυσάγανε).

Ε, κάπως έτσι φαντάσου κι εκείνους που πάνε στα χουργιά.
Έχουν 1,2,3,4,5 στρέμματα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ και τα εκμεταλλεύονται
είτε με πτυχίο είτε χωρίς.

and live happily ever after?
πλαντ γκροουθ χαζ α κοστ, γιου σουλντ νοου.


(καλή η πτήση με κονκορντ αλλά κάποια στιγμή έρχεται κι η στιγμή
που πατάς στη γη.)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ηρώ

Διακεκριμένο μέλος

Η Μαρούλι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών και επαγγέλεται Αρχιτέκτονας. Έχει γράψει 6,569 μηνύματα.
8% = 60.000 νέοι αγρότες? :eek::eek::eek::eek::eek::eek::eek:

Αυτό θέλω να το δώ από κάποιο στατιστικό ηρώ.

Εδώ έχει αναλυτικά τα ποσοστά ανά περιφέρειες και περισσότερες λεπτομέρειες..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Κάθε συμβιβασμός είναι ένας μικρός θάνατος. Δεν χωρά αμφιβολία επ' αυτού. Υπάρχει όμως και η προσαρμογή που είναι κοσμικό φαινόμενο. :D
Το θέμα μας είναι πάντα ποιος είναι ο βαθύτερος στόχος. Αν είναι η ποιότητα ζωής, τότε (για μένα) επαρχία, δεν το συζητώ.
Αυτός που είναι αποφασισμένος ν' ακολουθήσει την επιστήμη του θα βρει τρόπο να το κάνει, αν όχι στην Ελλάδα, στο εξωτερικό.
Κατά τα άλλα, μπερδεύουμε συχνά τις σπουδές με την επαγγελματική αποκατάσταση αν και μάλλον δεν πάνε πάντα μαζί αυτά τα δύο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.

οκ κάτσε να το ξεκοκαλίσομεν:

προκύπτει σημαντικότερη αύξηση της απασχόλησης στην ηλικιακή κατηγορία 45-64 ετών (14,57%) και ακολουθούν με 2,90% η ομάδα 65-75 ετών και με 1,02% η ομάδα 15-44 ετών.

14,57 (45-64 χρ.) -------> ήτοι όσοι έχουν ήδη κύρια γεωργική απασχόληση ή στρέμματα γης ή και τα 2. :worry:

2,9 (65-75 χρ.) -------> το μποστανάκι του παπού και της γιαγιάς? :redface:

και τέλος το μαγκνίφισεντ 1,02 goes to ---------> νεοεισερχόμενους στη γεωργική εργασία.

πόσο είναι το 1% των 38 χιλιάδων ? :hmm:

με δικά της όπλα πολεμώ την κυρά Μπέτυ.
(αυτή κάνει πικνικ κάτω από τον γεροπλάτανο
κι εγώ την έχω δει λαρα κροφτ)

Δεν αγγίζω και δε θα αγγίξω καθόλου τα δικά μου αρχεία (5ετίας)
γιατί εκεί θα κλαίνε τα διάσημα ψαρικά που συνοδεύουν τη φασολάδα.


Το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων θέσεων εργασίας αφορά σε μισθωτή απασχόληση (40%, δηλαδή 15.000 απασχολούμενοι)

δηλ 1 στους 2.5 από τις 38 χιλ. είναι όχι αφεντικό του εαυτού του,
αλλά υπαλληλάκος (μάλλον φουκαράς ωρομίσθιος)
και ασχολείται με λιπάνσεις, συγκομιδές, κλαδέματα
και λοιπές καλλιεργητικές εργασίες για ένα ξεροκόματο.
(πήγαινε στον αγρό μια μέρα από τις 7 κι αν πάει 12 πάρε με
τηλεφ.να μου πεις πως πάει η δουλειά :/:)


μείωση παρουσιάζει η απασχόληση των βοηθών στην οικογενειακή επιχείρηση (-10,6%), που αντιστοιχεί σε περίπου 12.000 λιγότερες θέσεις εργασίας στην κατηγορία αυτή.


trelol και η βάρκα γέρνει.

analyze this :P


Είναι κάποιοι άνθρωποι που έχουν κάποια στοιχεία
που δεν ξέρουν πως να τα διαχειριστούν προσπαθώντας
να προβάλλουν κάτι πολλαπλασιασμένο επειδή πραγματικά
θέλησαν να πουν κάτι.

Οκ με λίγη διακριτικότητα την επόμενη φορά γιατί
κι ο τσαρλς μπουκόφσκι έγραψε προκλητικά πράγματα
αλλά τουλάχιστον δεν αξίωσε ποτέ να τον δίνουν δώρο
με το Βήμα της Κυριακής. :confused:



να πάω και σε άλλα sections του άρθρου? χρειάζεται?

Πες μου.

Εγώ κι ο Desnos θέλουμε να γελάσουμε: δεν είμαστε έτοιμοι
να καθησυχάσουμε τόσο εύκολα τον κόσμο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

diotima

Διάσημο μέλος

Ο diotima αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,480 μηνύματα.
Η ικανότητα ενός ανθρώπου να ονειρεύεται,είναι η κινητήριος δύναμή του για τη συνέχεια αυτού του μονοπατιού που λέγεται ζωή.Χάνοντας όμως τα όνειρά του κατακερματίζεται.
Δεκτόν ως ένα βαθμό.

Τι και αν τα έχασε όμως;
Τι και αν στράβωσαν;
Η ουσία στη ζωή δεν είναι να επικεντρωνόμαστε σε ένα μόνο πράγμα.

Θέλω να πω πως,η επιστροφή στη φύση δεν είναι απαραίτο να χαρακτηριστεί ως "συμβιβασμός".
Μπορεί να χαρακτηριστεί και ως "εναλλακτική επιλογή".
Καβάτζα μέλλον ρε παιδί μου.
Ανοιχτοί ορίζοντες λέγονται,και σώζουν ζωές.
Και άμα έχεις τα μέσα...το συζητάμε;;
Τι πιο ικανοποιητικό από τη χειροπιαστή δημιουργία;

Εγώ για παράδειγμα,δεν συμβιβάστηκα ποτέ με τις ΔΣ που πήγα να σπουδάσω (από προσωπική επιλογή).
Ονειρευόμουν να ασχοληθώ με τον τομέα και να φέρω αυτό το γαμωεπάγγελμα στα μέτρα μου.
Αδίκως το προσπάθησα.Τα όνειρά μου ναυάγησαν.
Δεν κατάφερα να γίνω ο ψεύτης,ο γλύφτης που ήθελαν.Είναι σκληρή η δουλειά του δημοσιοσχετίστα.

Αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα πεθάνω κιόλας.
Ασχολούμαι με τις βιολογικές καλλιέργιες.
Είμαι μια τηλεαγρότισσα .
Έβαλα ροδιές,ξαναζωντάνεψα τις πορτοκαλιές μου,έφτιαξα τον μπαχτσέ μου,πότισα τις ελιές μου,..Επένδυσα και ονειρευτηκα ένα εναλλακτικό μέλλον.
Πούλησα τα πρώτα πορτοκάλια μισοτιμής επειδή δεν είχα ιδέα.Και μπήκα μέσα...αλλά το παλεύω.

Και αν μου ναυγίσει και αυτό...
Ε,θα ανοίξω αυτό το ριμαδοβιβλιοπωλείο και όπου με πάει ο Χάρος...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
ποσοι και ποσοι πηταν ενα πτυχιο χωρις να τους αρεσει πραγματικα το αντικειμενο?

ε,αυτοι πχ καλο θα ηαν αν βρισκαν κατι αλλο να κανουν..

παραγεμισαμε πτυχιουχους,,εποχη να αραιωνουμε..

και οποιος πραγματικα το αγαπαει,,ας το κυνηγησει..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,800 μηνύματα.
Με αφορμή λοιπόν το παραπάνω άρθρο αλλά και την προσωπική ιστορία ενός γνωστού μου πολιτικού μηχανικού που επέστρεψε στο χωριό του και φτιάχνει τυρί, για το οποίο μάλιστα βραβεύεται θέτω αυτό το ζήτημα προς συζήτηση.

Ο Κωνσταντίνος μπήκε στη δουλειά από 17 χρόνων. Ο Δημήτρης σπούδασε πολιτικός μηχανικός, αλλά επέστρεψε στην πατρογονική τέχνη. Τα δύο αδέλφια ανέλαβαν το τυροκομείο του πατέρα τους στη Φιλιππιάδα Πρεβέζης και διοχέτευσαν όλη τους την ενέργεια στο να φτιάξουν μια πρότυπη μονάδα σε μεγαλύτερο χώρο.
Νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα. Ήταν 2, οικογενειακή επιχείρηση δηλαδή, με στρωμένη δουλειά απ' τον μπαμπά. Μπράβο στα παιδιά για την επιτυχία τους αλλά είναι τελείως διαφορετικό να ξεκινάς μόνος σου απ' το μηδέν για να καλλιεργήσεις τη γη. Χρειάζεται να ξέρεις πολλά πράγματα, να αφιερώσεις πολύ χρόνο και πάλι μέσα κινδυνεύεις να μπεις. Εκτός αν επενδύσεις σε κάτι πολύ εξειδικευμένο (π.χ. καλλιέργεια σαλιγκαριών) και έχεις από πριν εξασφαλισμένη αγορά για τα προϊόντα σου που είναι το πιο σημαντικό απ' όλα.

Μετά, η ζωή στην επαρχία δεν είναι πάντα ένας ονειρεμένος παράδεισος κοντά στη μητέρα-φύση. Η ίδια η φύση αδιαφορεί για τις συνέπειες των πράξεών σου. Όταν φυσήξει και βροντήσει δεν πα να' σαι ο καλύτερος ποιμένας, θα σε τσακίσει αμίληχτα. Απ' την άλλη το πολύ οξυγόνο προκαλεί ναυτία :sick:, πρέπει να συνηθίσεις την κουτσομπόλα γριά της διπλανής πόρτας, να μάθεις να βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους στα ίδια και τα ίδια, να χαζολογάς άπειρες ώρες στο internet (όπου υπάρχει) ή να ξεσκίζεις τα βιβλία σαν παθητικό ζόμπι, να μην σε ενοχλεί η κουλτούρα του επαρχιώτη του νεο-σκυλάδικου, της γκαραγκούνας και του κλαρίνου. Και φυσικά, να έχεις ήδη βρει το ταίρι σου πριν φύγεις γιατί αλλιώς θα μετράς τα βλαχοκόριτσα και τους γκοτζίλες με τα λιπαρά του κοντινού τυροκομείου. :P

Δύσκολο πολύ δύσκολο. :whistle:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
...πρέπει να συνηθίσεις την κουτσομπόλα γριά της διπλανής πόρτας, να μάθεις να βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους στα ίδια και τα ίδια, να χαζολογάς άπειρες ώρες στο internet (όπου υπάρχει) ή να ξεσκίζεις τα βιβλία σαν παθητικό ζόμπι, να μην σε ενοχλεί η κουλτούρα του επαρχιώτη του νεο-σκυλάδικου, της γκαραγκούνας και του κλαρίνου.
Να με συμπαθάς αλλά δεν βλέπω μεγάλες διαφορές από τη ζωή στην πόλη. Πολλοί αστοί ζουν ακριβώς έτσι, δίπλα σε επαρχιώτες - και όχι μόνο- που κατέβηκαν στην πόλη για τη "μεγάλη ζωή".
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Eileen

Τιμώμενο Μέλος

Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
Να με συμπαθάς αλλά δεν βλέπω μεγάλες διαφορές από τη ζωή στην πόλη. Πολλοί αστοί ζουν ακριβώς έτσι, δίπλα σε επαρχιώτες - και όχι μόνο- που κατέβηκαν στην πόλη για τη "μεγάλη ζωή".
Ναι, αλλά στην πόλη υπάρχει μια σχετική ανωνυμία.. Εδώ γίνεται κάτι και την επόμενη μέρα (max) το ξέρουν όλα τα Μουδανιά!:P

Πάντως, η καλλιέργεια της γης είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση, ειδικά αν κάποιος δεν είχε ποτέ καμία σχέση (όπως εγώ για παράδειγμα). Είναι τελείως διαφορετικό να υπήρχαν κτήματα στην οικογένεια και αυτά να τα αξιοποιήσει κάποιος με τις συμβουλές ενός ειδικού γεωπόνου ή να γνωρίζει εκείνος και να ξεκινήσει κάτι και τελείως διαφορετικό να χρειάζεσαι την γη και να μην έχεις και αρκετές βάσεις... :/
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Η αλήθεια είναι πως η περιοχή της Αθήνας στην οποία μεγάλωσα δεν απείχε πολύ-κάποτε- από κεφαλοχώρι :hmm: Και σε μας όλα γίνονταν γνωστά αστραπιαία στη γειτονιά παρ' όλη την ...ευρύτερη σχετική ανωνυμία. Ακόμη και σήμερα, σε επίπεδο γειτονιάς, έτσι είναι.
Αντίστοιχα όμως αν σου συμβεί κάτι θα τρέξουν όλοι να σε βοηθήσουν πράγμα που όταν είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, δεν συμβαίνει.

Τελικά αυτό έχει ν' αντιτάξει η πόλη απέναντι στο χωριό; Την ανωνυμία; :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,800 μηνύματα.
Να με συμπαθάς αλλά δεν βλέπω μεγάλες διαφορές από τη ζωή στην πόλη. Πολλοί αστοί ζουν ακριβώς έτσι, δίπλα σε επαρχιώτες - και όχι μόνο- που κατέβηκαν στην πόλη για τη "μεγάλη ζωή".

Δεν λέει κανείς όχι, αλλά τουλάχιστον στις πόλεις έχεις κάποιες επιλογές παραπάνω να διαφοροποιηθείς αν δεν σου αρέσει. Όλα είναι ένα μείγμα συστατικών, μπορεί να βρεις το "ιδανικό τέλειο" στην επαρχία και να εγκλιματιστείς απόλυτα και να σου αρέσει πολύ. Το ερώτημα είναι, πόσο το ρισκάρεις; :hmm:

Η δική μου απάντηση - για να το συνδέσουμε με το αρχικό σκεπτικό - είναι πως η δουλειά είναι φυσικά και ψυχικά ευεργετική όταν αποδίδει καρπούς. Αν δεν είχα δουλειά στην πόλη, θα πήγαινα οπουδήποτε μπορούσα να εξασφαλίσω ένα σεβαστό εισόδημα. Η πρώτη μου σκέψη θα ήταν το εξωτερικό. Θα προτιμούσα να ήμουν "Πολίτης του Κόσμου" παρά κάτοικος του χωριού. 8)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Eileen

Τιμώμενο Μέλος

Η Athena (1/3 ΜΕΤΣ) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 7,414 μηνύματα.
Η αλήθεια είναι πως η περιοχή της Αθήνας στην οποία μεγάλωσα δεν απείχε πολύ-κάποτε- από κεφαλοχώρι :hmm: Και σε μας όλα γίνονταν γνωστά αστραπιαία στη γειτονιά παρ' όλη την ...ευρύτερη σχετική ανωνυμία. Ακόμη και σήμερα, σε επίπεδο γειτονιάς, έτσι είναι.
Αντίστοιχα όμως αν σου συμβεί κάτι θα τρέξουν όλοι να σε βοηθήσουν πράγμα που όταν είσαι άγνωστος μεταξύ αγνώστων, δεν συμβαίνει.

Τελικά αυτό έχει ν' αντιτάξει η πόλη απέναντι στο χωριό; Την ανωνυμία; :hmm:
Σαφώς και δεν είναι μόνο αυτό- είναι οι περισσότερες επιλογές.
Θα σου δώσω ένα παράδειγμα, που είναι και ο λόγος για τον οποίο ένιωθα κάποιες φορές αρκετά περιορισμένη στην επαρχία.
Η πόλη μπορεί να σου προσφέρει πολλά και διαφορετικά πράγματα ενώ η επαρχία όχι.
Π.χ. εδώ ελπίζουμε στην κυριολεξία για μια καλή θεατρική παράσταση το καλοκαίρι, ενώ κάποιος στην πόλη έχει πληθώρα επιλογών και το χειμώνα. Το ίδιο ισχύει και για τις συναυλίες και τις διάφορες μουσικές σκηνές. Ακόμη, είναι η πρόσβαση στον κινηματογράφο - και δεν μιλάω μόνο για τις παραγωγές που φέρνει το Village και το Ster.
Η επαρχία υστερεί σε τομείς όπως η τέχνη, η περίθαλψη, η εκπαίδευση και γενικά πολλά άλλα.
Μπορώ να δεχτώ ότι μέχρι ένα σημείο υπήρχε μεγαλύτερη ασφάλεια αλλά και αυτό σιγά - σιγά αρχίζει να φθίνει. Όταν ακούς για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών στη νεολαία των Ν. Μουδανιών μέσα από το ίδιο το λιμάνι (!!) ή ότι τα τελευταία χρόνια έχουν σημειωθεί πόσες διαρρήξεις τραπεζών δεν νιώθεις και εδώ πολύ ασφαλής!:P
Σε μένα η πόλη ταιριάζει καλύτερα (τουλάχιστον σε αυτή φάση της ζωής μου). Θα σκεφτόμουν μετά από πολλά χρόνια να φύγω στην επαρχία, ναι - αλλά όταν θα είμαι 60 πχ ...:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 6 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top