Χρυσή Αυγή, η πορεία της ως πολιτικό κόμμα

εμμα_τριντεντ · 14-01-13

Αξίζει να σημειωθεί εδώ η τεράστιας σημασίας δήλωση του προέδρου της καρδιάς μας, Νικολίνου Μιχαλολιάκου, με την οποία καταδίκασε τη σημερινή δολοφονική επίθεση κατά του πρωθυπουργού καθώς και κάθε μορφή βίας.

catlin · 14-01-13

Αρχική Δημοσίευση από εμμα_τριντεντ:
Αξίζει να σημειωθεί εδώ η τεράστιας σημασίας δήλωση του προέδρου της καρδιάς μας, Νικολίνου Μιχαλολιάκου, με την οποία καταδίκασε τη σημερινή δολοφονική επίθεση κατά του πρωθυπουργού καθώς και κάθε μορφή βίας.

https://www.xryshaygh.com/index.php/...-ths-nd-olo-to-paraskhnio-binteo#.UPRdjm803X8

pop corn · 14-01-13

Αρχική Δημοσίευση από giosx:
Σ'υνορα υπάρχουν παντού...

Αρχική Δημοσίευση από giosx:
η κλειδαριά στην πόρτα του σπιτιού κλπ

σύνορα υπάρχουν στη σκέψη σου
...μόνο!

υγ: ξεκλείδωσ'την πόρτα ρε κι άσε να μπει λίγος ήλιος . σ' έχει φάει το σκοτάδι.

Πατρεύς · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από catlin:
Και ποια είναι η πιο αψηλή εντολή;
Ν' αρνηθείς όλες τις παρηγοριές-θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - ν' απομείνεις μόνος και ν' αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μοναχά τη δύναμή σου, έναν κόσμο που να μην ντροπιάζει την καρδιά σου...
Ποια 'ναι η πιο αντρίκια χαρά; Ν' αναλαβαίνεις την πάσα ευθύνη.

Ν.Καζαντζάκης

Κάτι τέτοιους ἐξυπνάκηδες ἀτάλαντους διαβάζετε καὶ λέτε ὅ,τι λέτε...

(Ἡ πλάκα εἶναι ὅτι καὶ οἱ Χρυσαυγίτες ἐπικαλοῦνται τὸν Καζαντζάκη... Ὅ,τι νἄναι...)

catlin · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από Πατρεύς:
Ἡ πλάκα εἶναι ὅτι καὶ οἱ Χρυσαυγίτες ἐπικαλοῦνται τὸν Καζαντζάκη...

γιατι,για να προχωρησουν τον αφορισμο του?

yperoxi · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από Πατρεύς:
(Ἡ πλάκα εἶναι ὅτι καὶ οἱ Χρυσαυγίτες ἐπικαλοῦνται τὸν Καζαντζάκη... Ὅ,τι νἄναι...)

Είναι κυριολεκτικά πλάκα το ότι τον επικαλούνται.

Πατρεύς · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από yperoxi:
Είναι κυριολεκτικά πλάκα το ότι τον επικαλούνται.

Δὲν εἶναι πλάκα. Κοῖτα ἐδῶ καὶ ἐδῶ

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πάντως ὅτι ὁ συγκεκριμένος ἑνώνει πολὺ κόσμο: Ἀκροαριστερούς, ἀναρχοαυτόνομους, μηδενιστές, ὑλιστές, νεοπαγανιστές, ἀριστεροχριστιανούς κλπ

Ἄλλωστε αὐτὴ εἶναι ἡ βάση τῆς διδασκαλίας τοῦ Γνωστικισμοῦ τὴν ὁποία μετέφερε μὲ τὰ ἔργα του ὁ Καζαντζάκης: Συγκρητισμὸς καὶ ταυτόχρονα ἄρνηση τῶν πάντων. Μία ἀτομικὴ δηλαδὴ προσέγγιση ὅλων τῶν πραγμάτων.

Ψαραδέλλη · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από Πατρεύς:
Ἡ ἀλήθεια εἶναι....

Η αλήθεια είναι ότι τον έχετε ξεχειλώσει λίγο τον Καζαντζάκη εδώ μέσα...

catlin · 15-01-13

ισχύει Ψαρ
αλλά προσφέρεται συχνά

Πατρεύς · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από catlin:
ισχύει Ψαρ
αλλά προσφέρεται συχνά

Ἐννοεῖται πὼς προσφέρεται. Πάει (σχεδὸν) μὲ ὅλα. Σὰν τὸν μαϊνδανὸ ἕνα πρᾶγμα...

borat · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από Πατρεύς:
Κάτι τέτοιους ἐξυπνάκηδες ἀτάλαντους διαβάζετε καὶ λέτε ὅ,τι λέτε...

Να γιατί η Ελλάδα πεθαίνει.

catlin · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από borat:
Να γιατί η Ελλάδα πεθαίνει.

εντάξει τότε
η καύση των αναλογων βιβλίων ίσως είναι το πρωτο βημα για τη σωτηρία μας

(κρίμα πάντως γιατί έχω μια έκδοση της "Ασκητικής" παλιά και συλλεκτική

)

υγ.στα φασιστάκια πλέον θα μιλάω μονο με αποφθέγματα :/:

borat · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από catlin:
εντάξει τότε
η καύση των αναλογων βιβλίων ίσως είναι το πρωτο βημα για τη σωτηρία μας

(κρίμα πάντως γιατί έχω μια έκδοση της "Ασκητικής" παλιά και συλλεκτική )

υγ.στα φασιστάκια πλέον θα μιλάω μονο με αποφθέγματα

Μάλλον έκανες λάθος παράθεση. Διάβασε ξανά.

catlin · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από borat:
Μάλλον έκανες λάθος παράθεση. Διάβασε ξανά.

ναι η πολλαπλή θα ηταν καλύτερη.
(δεν σου επιτέθηκα borat

)

borat · 15-01-13

Αρχική Δημοσίευση από catlin:
ναι η πολλαπλή θα ηταν καλύτερη.
(δεν σου επιτέθηκα borat )

Δε σε έχω καταλάβει ακόμη βέβαια αλλά ΟΚ.

gd89 · 15-01-13

Η δημοσκόπηση πρέπει να αφαιρεθεί...επιτρέπεται η Χ.Α. και πολύ καλώς μιας και δημοκρατία έχουμε και δεν έχει νόημα η απαγόρευση....η αποδυνάμωση και εκμηδένιση θα γίνει (ότ)αν ξανά έρθουν εποχές ευημερίας.....μέχρι τότε η απαγόρευση μόνο θα δυναμώσει το κακό.

Πατρεύς · 15-01-13

Ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία δὲν ἀφωρίσθηκε γιατὶ ὁ τότε Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ἀθηναγόρας δὲ δέχθηκε νὰ ὑπογράψῃ τὸν ἀφορισμό ποὺ ἔβγαλε ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Ἡ δική μου ἐκτίμηση εἶναι ὅτι αὐτὸ συνέβη καθὼς καὶ οἱ δύο ἦταν τέκτονες καὶ ὁ Ἀθηναγόρας δὲ θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι ἦταν καὶ ὁ πλέον παραδοσιακὸς Πατριάρχης.

Gaspar · 15-01-13

το ''φτωχούλης του θεού'' παντως το βρήκα πολυ θρήσκο βιβλίο..ο καζαντζακης θαυμάζει τον αγιο Φραγκίσκο..και γενικά τον μοναχισμό. μου δινει την εντύπωση οτι παραδέχεται την αυθεντία τέτοιων ανθρώπων, αλλα ειναι κατι που δεν μπορει να φτάσει και αυτο του δημιουργεί μια αίσθηση αποτυχίας(εγω τουλάχιστον αυτο κατάλαβα)

απο ενα αλλο εργο του..
Νίκος Καζαντζάκης

Στὰ Καρούλια

Ἀπὸ τὴν «Ἀναφορὰ στὸν Γκρέκο» ,ἐκδ. Ἐλ. Καζαντζάκη, 1964.

Τελείωνε πιὰ τὸ προσκύνημά μας. Τὶς παραμονὲς τοῦ μισεμοῦ πῆρα τὸν ἀνήφορο μοναχός, ν' ἀνέβω στ' ἄγρια ἡσυχαστήρια, ἀνάμεσα στοὺς βράχους ἀψηλὰ ἀπάνω ἀπὸ τὴ θάλασσα, στὰ Καρούλια. Τρυπωμένοι μέσα σὲ σπηλιές, ζοῦν ἐκεῖ καὶ προσεύχουνται γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, καθένας μακριὰ ἀπὸ τὸν ἄλλο, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν καὶ τὴν παρηγοριὰ νὰ βλέπουν ἀνθρώπους, οἱ πιὸ ἄγριοι,οἱ πιὸ ἅγιοι ἀσκητὲς τοῦ Ἁγ. Ὄρους. Ἕνα καλαθάκι ἔχουν κρεμασμένο στὴ θάλασσα, κι οἱ βάρκες ποὺ τυχαίνει κάποτε νὰ περνοῦν ζυγώνουν καὶ ρίχνουν μέσα λίγο ψωμί, ἐλιές, ὅ,τι ἔχουν, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν τοὺς ἀσκητὲς νὰ πεθάνουν τῆς πείνας. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἄγριους αὐτοὺς ἀσκητὲς τρελαίνουνται• θαρροῦν πὼς ἔκαμαν φτερά, πετοῦν ἀπάνω ἀπὸ τὸν γκρεμὸ καὶ γκρεμίζουνται• κάτω ὁ γιαλὸς εἶναι γεμάτος κόκκαλα.

Ἀνάμεσα στοὺς ἐρημίτες τούτους ζοῦσε τὰ χρόνια ἐκεῖνα, ξακουστὸς γιὰ τὴν ἁγιοσύνη του, ὁ Μακάριος ὁ Σπηλαιώτης. Αὐτὸν κίνησα νὰ δῶ• ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πάτησα στὸ ἱερὸ βουνό, εἶχα πάρει τὴν ἀπόφαση νὰ πάω νὰ τὸν δῶ, νὰ σκύψω νὰ τοῦ φιλήσω τὸ χέρι καὶ νὰ τοῦ ξομολογηθῶ. Ὄχι τὰ κρίματά μου, δὲν πίστευα νὰ ‘χα κάμει ὥς τότε πολλά, ὄχι τὰ κρίματά μου παρὰ τὴν ἑωσφορικὴ ἀλαζονεία ποὺ συχνὰ μ' ἔσπρωχνε νὰ μιλῶ μὲ ἀναίδεια γιὰ τὰ ἑφτὰ μυστήρια καὶ τὶς δέκα ἐντολὲς καὶ νὰ θέλω νὰ χαράξω δικό μου δεκάλογο.

Ἔφτασα κατὰ τὸ μεσημέρι στ' ἀσκηταριά• τρῦπες μαῦρες στὸν γκρεμό, σιδερένιοι σταυροὶ καρφωμένοι στοὺς βράχους, ἕνας σκελετὸς πρόβαλε ἀπὸ μιὰ σπηλιά, τρόμαξα• σὰ νὰ 'χε φτάσει κιόλας ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ξεπρόβαλε ὁ σκελετὸς αὐτὸς ἀπὸ τὴ γῆς καὶ δὲν εἶχε ἀκόμα προφτάσει νὰ ντυθεῖ ὅλες τὶς σάρκες του. Φόβος κι ἀηδία μὲ κυρίεψε, καὶ συνάμα κρυφὸς ἀνομολόγητος θαμασμός• δὲν τόλμησα νὰ τὸν ζυγώσω, τὸν ρώτησα ἀπὸ μακριά• ἅπλωσε τὸ ξεραμένο μπράτσο, ἀμίλητος, καὶ μοῦ 'δειξε μιὰ μαύρη σπηλιὰ ἀψηλὰ στὰ χείλια τοῦ γκρεμοῦ.

Πῆρα ν’ ἀνεβαίνω πάλι τοὺς βράχους, μὲ καταξέσκισαν τ' άγκρίφια τους, ἔφτασα στὴ σπηλιά. Ἔσκυψα νὰ δῶ μέσα• μυρωδιὰ χωματίλα καὶ λιβάνι, σκοτάδι βαθύ• σιγὰ σιγὰ διέκρινα ἕνα σταμνάκι δεξά, σὲ μιὰ σκισμάδα τοῦ βράχου, τίποτα ἄλλο• ἔκαμα νὰ φωνάξω, μὰ ἡ σιωπὴ μέσα στὸ σκοτάδι ἐτοῦτο μοῦ φάνηκε τόσο ἱερή, τόσο ἀνησυχαστική, ποὺ δὲν τόλμησα• σὰν ἁμαρτία, σὰν ἱεροσυλία μοῦ φάνηκε ἐδῶ ἡ φωνὴ τοῦ ἀνθρώπου.

Εἶχαν πιὰ συνηθίσει τὰ μάτια μου στὸ σκοτάδι, κι ὡς τὰ γούρλωνα καὶ κοίταζα, ἕνας φωσφορισμὸς ἁπαλός, ἕνα πρόσωπο χλωμό, δυὸ χέρια σκελεθρωμένα κουνήθηκαν στὸ βάθος τῆς σπηλιᾶς κι ἀκούστηκε γλυκιὰ ξεπνεμένη φωνή:
— Καλῶς τον!
Ἔκαμα κουράγιο, μπῆκα στὴ σπηλιά, προχώρησα κατὰ τὴ φωνή. Κουλουριασμένος χάμω, εἶχε σηκώσει τὸ κεφάλι ὁ ἀσκητής, καὶ διέκρινα στὸ μεσόφωτο τὸ πρόσωπό του ἄτριχο, φαγωμένο ἀπὸ τὶς ἀγρύπνιες καὶ τὴν πείνα, μὲ ἀδειανοὺς βολβούς, νὰ γυαλίζει βυθισμένο σὲ ἀνείπωτη μακαριότητα• τὰ μαλλιὰ του εἶχαν πέσει, ἔλαμπε τὸ κεφάλι του σὰν κρανίο.
— Εὐλόγησον, πάτερ, εἶπα κι ἔσκυψα νὰ τοῦ φιλήσω τὸ κοκαλιασμένο χέρι.

Κάμποση ὥρα σωπαίναμε• κοίταζα μὲ ἀπληστία τὴν ψυχὴ τούτη ποὺ εἶχε ἐξαφανίσει τὸ κορμί της, αὐτὸ βάραινε τὶς φτεροῦγες της καὶ δὲν τὴν ἄφηνε ν' ἀνέβει στὸν οὐρανό. Ἀνήλεο, ἀνθρωποφάγο θεριὸ ἡ ψυχὴ ποὺ πιστεύει• κρέατα, μάτια, μαλλιά, ὅλα τοῦ τά 'χε φάει.

Δὲν ἤξερα τί νὰ πῶ, ἀπὸ ποῦ ν' ἀρχίσω. Σὰν ἕνα στρατόπεδο ὕστερα ἀπὸ φοβερὴ σφαγή μοῦ φάνταζε τὸ σαράβαλο κορμὶ μπροστὰ μου• ξέκρινα ἀπάνω του τὶς νυχιὲς καὶ τὶς δαγκωματιὲς τοῦ Πειρασμοῦ.
Ἀποκότησα τέλος:
— Παλεύεις ἀκόμα μὲ τὸ Διάβολο, πάτερ Μακάριε; τὸν ρώτησα.
— Ὄχι πιά, παιδὶ μου• τώρα γέρασα, γέρασε κι αὐτὸς μαζὶ μου• δὲν ἔχει δύναμη• παλεύω μὲ τὸ Θεό.
— Μὲ τὸ Θεό! ἔκαμα ξαφνιασμένος• κι ἐλπίζεις νὰ νικήσεις;
— Ἐλπίζω νὰ νικηθῶ, παιδὶ μου• μοῦ ἀπόμειναν ἀκόμα τὰ κόκαλα• αὐτὰ ἀντιστέκουνται.
— Βαριὰ ἡ ζωή σου, γέροντά μου• θέλω κι ἐγὼ νὰ σωθῶ, δὲν ὑπάρχει ἄλλος δρόμος;
— Πιὸ βολικός; ἔκαμε ὁ ἀσκητὴς καὶ χαμογέλασε μὲ συμπόνια.
— Πιὸ ἀνθρώπινος, γέροντά μου.
— Ἕνας μονάχα δρόμος.
— Πῶς τὸν λέν;
— Ἀνήφορο• ν' ἀνεβαίνεις ἕνα σκαλί• ἀπὸ τὸ χορτασμὸ στὴν πείνα, ἀπὸ τὸν ξεδιψασμὸ στὴ δίψα, ἀπὸ τὴ χαρὰ στὸν πόνο• στὴν κορφὴ τῆς πείνας, τῆς δίψας, τοῦ πόνου κάθεται ὁ Θεός. Στὴν κορφὴ τῆς καλοπέρασης κάθεται ὁ Διάβολος• διάλεξε.
— Εἶμαι ἀκόμα νέος• καλὴ 'ναι ἡ γῆς, ἔχω καιρὸ νὰ διαλέξω.
Ἅπλωσε ὁ ἀσκητὴς τὰ πέντε, κόκαλα τοῦ χεριοῦ του, ἄγγιξε τὸ γόνατό μου, μὲ σκούντηξε:
— Ξύπνα, παιδί μου, ξύπνα, πρὶν σὲ ξυπνήσει ὁ Χάρος.
Ἀνατρίχιασα.
— Εἶμαι νέος, ξανάπα γιὰ νὰ κάμω κουράγιο.
— Ὁ Χάρος ἀγαπάει τοὺς νέους• ἡ Κόλαση ἀγαπάει τοὺς νέους• ἡ ζωὴ 'ναι ἕνα μικρὸ κεράκι ἀναμμένο, εὔκολα σβήνει, ἔχε τὸ νοῦ σου, ξύπνα!

Σώπασε μιὰ στιγμή, καὶ σὲ λίγο:
— Εἶσαι ἕτοιμος; μοῦ κάνει.
Ἀγανάχτηση μὲ κυρίεψε καὶ πεῖσμα.
— Ὄχι! φώναξα.
— Αὐθάδεια τῆς νιότης! Τὸ λὲς καὶ καυχιέσαι, μὴ φωνάζεις• δὲ φοβᾶσαι;
— Ποιὸς δὲ φοβᾶται; Φοβοῦμαι. Κι ἐλόγου σου, πάτερ ἅγιε, δὲ φοβᾶσαι; Πείνασες, δίψασες, πόνεσες, κοντεύει νὰ φτάσεις στὴν κορφὴ τῆς σκάλας, φάνηκε ἡ πόρτα τῆς Παράδεισος• μὰ θ' ἀνοίξει ἡ πόρτα αὐτὴ νὰ μπεῖς; θ' ἀνοίξει; εἶσαι σίγουρος;

Δυὸ δάκρυα κύλησαν ἀπὸ τὶς κόχες τῶν ματιῶν του• ἀναστέναξε• καὶ σὲ λίγο:
— Εἶμαι σίγουρος γιὰ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ• αὐτὴ νικάει καὶ συχωρνάει τὶς ἁμαρτίες τοῦ ἀνθρώπου.
— Κι ἐγὼ εἶμαι σίγουρος γιὰ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ• αὐτὴ λοιπὸν μπορεῖ νὰ συχωρέσει καὶ τὴν αὐθάδεια της νιότης.
— Ἀλίμονο νὰ κρεμόμαστε μονάχα ἀπὸ τὴν καλοσύνη τοῦ Θεοῦ• ἡ κακία τότε κι ἡ ἀρετὴ θὰ μπαῖναν ἀγκαλιασμένες στὴν Παράδεισο.
— Δὲν εἶναι, θαρρεῖς, γέροντά μου, ἡ καλοσύνη τοῦ Θεοΰ τόσο μεγάλη;
Κι ὡς τό 'πα, ἄστραψε στὸ νοῦ μου ὁ ἀνόσιος, μπορεῖ, μά, ποιὸς ξέρει, μπορεῖ ὁ τρισάγιος στοχασμός, πὼς θά 'ρθει καιρὸς τῆς τέλειας λύτρωσης, τῆς τέλειας φίλιωσης, θὰ σβήσουν οἱ φωτιὲς τῆς Κόλασης, κι ὁ Ἄσωτος Υἱός, ὁ Σατανᾶς, θ' ἀνέβει στὸν οὐρανό, θὰ φιλήσει τὸ χέρι τοῦ Πατέρα καὶ δάκρυα θὰ κυλήσουν ἀπὸ τὰ μάτια του: «Ἥμαρτον!» θὰ φωνάξει, κι ὁ Πατέρας θ' ἀνοίξει τὴν ἀγκάλη του: «Καλῶς ἦρθες» θὰ τοῦ πεῖ «καλῶς ἦρθες, γιὲ μου• συχώρεσέ με ποὺ σὲ τυράννησα τόσο πολύ!».

Μὰ δὲν τόλμησα νὰ ξεστομίσω τὸ στοχασμὸ μου• πῆρα ἕνα πλάγιο μονοπάτι νὰ τοῦ τὸ πῶ.
— Ἔχω ἀκουστά, γέροντά μου, πὼς ἕνας ἅγιος, δὲ θυμᾶμαι τώρα ποιός, δὲν μποροῦσε νὰ βρεῖ ἀνάπαψη στὴν Παράδεισο. Ἄκουσε ὁ Θεὸς τοὺς στεναγμούς του, τὸν κάλεσε: «Τί ἔχεις κι ἀναστενάζεις;» τὸν ρώτησε• «δὲν εἶσαι εὐτυχής;—Πῶς νά 'μαι εὐτυχής, Κύριε;» τοῦ ἀποκρίθηκε ὁ ἅγιος. Στὴ μέση μέση τῆς Παράδεισος ἕνα συντριβάνι καὶ κλαίει. —Τί συντριβάνι;—Τα δάκρυα τῶν κολασμένων».

Ὁ ἀσκητὴς ἔκαμε τὸ σημάδι τοῦ σταυροῦ, τὰ χέρια του ἔτρεμαν.
— Ποιὸς εἶσαι; ἔκαμε μὲ φωνὴ ξεψυχισμένη• ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ!
Ἔκαμε πάλι τὸ σταυρὸ του τρεῖς φορές, ἔφτυσε στὸν ἀέρα:
— Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ, ξανάπε, κι ἡ φωνὴ του τώρα εἶχε στερεώσει.

Ἄγγιξα τὸ γόνατό του ποὺ γυάλιζε γυμνὸ στὸ μεσόφωτο• τὸ χέρι μου πάγωσε.
— Γέροντά μου, τοῦ κάνω, δὲν ἦρθα ἐδῶ νὰ σὲ πειράξω, δὲν εἶμαι ὁ Πειρασμός• εἶμαι ἕνας νέος ποὺ θέλει νὰ πιστέψει ἁπλοϊκά, χωρὶς νὰ ρωτάει, ὅπως πίστευε ὁ παππούς μου ὁ χωριάτης• θέλω, μὰ δὲν μπορῶ.
—Ἀλίμονό σου, ἀλίμονό σου, δυστυχισμένε• τὸ μυαλὸ θὰ σὲ φάει, τὸ ἐγὼ θὰ σὲ φάει. Ὁ ἀρχάγγελος Ἑωσφόρος, ποὺ ἐσὺ ὑπερασπίζεσαι καὶ θὲς νὰ τὸν σώσεις, ξέρεις πότε γκρεμίστηκε στὴν Κόλαση; Ὅταν στράφηκε στὸ Θεὸ κι εἶπε: Ἐγώ. Ναὶ ναί, ἄκου, νεαρέ, καὶ βάλ'το καλὰ στὸ νοῦ σου:
Ἕνα μονάχα πράμα κολάζεται στὴν Κόλαση, τὸ ἐγώ. Τὸ ἐγώ, ἀνάθεμά το!
Τίναξα τὸ κεφάλι πεισματωμένος:
— Μὲ τὸ ἐγὼ αὐτὸ ξεχώρισε ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ ζῷο, μὴν τὸ κακολογᾶς, πάτερ Μακάριε.
— Μὲ τὸ ἐγὼ αὐτὸ ξεχώρισε ἀπὸ τὸ Θεό. Πρῶτα ὅλα ἦταν ἕνα μὲ τὸ Θεό, εὐτυχισμένα στὸν κόρφο του. Δὲν ὑπῆρχε ἐγὼ καὶ σὺ κι ἐκεῖνος• δὲν ὑπῆρχε δικό σου καὶ δικὸ μου, δὲν ὑπῆρχαν δυό, ὑπῆρχε ἕνα• τὸ Ἕνα, ὁ Ἕνας. Αὐτὸς εἶναι ὁ Παράδεισος ποὺ ἀκοῦς, κανένας ἂλλος• ἀπὸ κεῖ ξεκινήσαμε, αὐτὸν θυμᾶται καὶ λαχταρίζει ἡ ψυχὴ νὰ γυρίσει• βλογημένος ὁ θάνατος! τί ‘ναι ὁ θάνατος, θαρρεῖς; Ἕνα μουλάρι, τὸ καβαλικεύουμε καὶ πᾶμε.

Μιλοῦσε, κι ὅσο μιλοῦσε τὸ πρόσωπό του φωτίζουνταν• γλυκό, εὐτυχισμένο χαμόγελο ζεχύνουνταν άπὸ τὰ χείλια του κι ἔπιανε ὅλο του τὸ πρόσωπο. Ἔνιωθες βυθίζουνταν στὴν Παράδεισο.
— Γιατί χαμογελᾶς, γέροντά μου;
— Εἶναι νὰ μὴ χαμογελῶ; μοῦ ἀποκρίθηκε•' εἶμαι εὐτυχής, παιδὶ μου• κάθε μέρα, κάθε ὥρα, γρικῶ τὰ πέταλα τοῦ μουλαριοῦ, γρικῶ τὸ Χάρο νὰ ζυγώνει.

Εἶχα σκαρφαλώσει τὰ βράχια γιὰ νὰ ξομολογηθῶ στὸν ἄγριο τοῦτον ἀπαρνητή της ζωής• μὰ εἶδα ἦταν ἀκόμα πολὺ ἐνωρίς• ἡ ζωὴ μέσα μου δὲν εἶχε ξεθυμάνει, ἀγαποῦσα πολὺ τὸν ὁρατὸ κόσμο, ἔλαμπε ὁ Ἑωσφόρος στὸ μυαλό μου, δὲν εἶχε ἀφανιστεῖ μέσα στὴν τυφλωτικὴ λάμψη τοῦ Θεοῦ. Ἀργότερα, συλλογίστηκα, σὰ γεράσω, σὰν ξεθυμάνω, σὰν ξεθυμάνει μέσα μου κι ὁ Ἑωσφόρος.

Σηκώθηκα. Ἄσκωσε ὁ γέροντας τὸ κεφάλι.
— Φεύγεις; ἔκαμε• ἄε στὸ καλό• ὁ Θεὸς μαζί σου.
Καὶ σὲ λίγο, περιπαιχτικά:
— Χαιρετίσματα στὸν κόσμο.
— Χαιρετίσματα στὸν οὐρανό, ἀντιμίλησα• καὶ πὲς στὸ Θεὸ, δὲ φταῖμε ἐμεῖς, φταίει αὐτὸς ποὺ ἔκαμε τὸν κόσμο τόσο ὡραῖο.

jjoohhnn · 16-01-13

Αρχική Δημοσίευση από Johnny15:
Όσο πιο πολύ παρατηρώ το κόμμα τόσο πιο πολύ νομίζω ότι πολλοί εκεί πέρα σκίζουν απο εθνικισμό αλλά από πολιτική και εξυπνάδα όχι πολύ. Όταν άνοιξαν τα γραφεία τους εδώ όλο για τουρκαλάκια και τουρκαλάκια και μουσουλμάνοι έλεγαν, δεν εστίασαν εκεί που έπρεπε για να τους εμπιστευθώ. Βέβαια δεν πήγα εγώ αυτοπροσώπως, ο μπαμπάς μου πήγε και μου μετέφερε πάνω κάτω τι έλεγαν. Και εκείνος απογοητευμένος.

Μόνο ο Κασιδιάρης φαίνεται ξέρει να μιλάει.

giosx για θύμισε μου λίγο μιας και ξέρεις, με το κόμμα του Καμμένου τι γίνεται, είναι φιλικοί οι ΧΑγητες προς αυτό?

[LOL offtopic, σόρρυ μπέρδεψα τα θέματα]

Για να καταλάβω, δε σε ενοχλεί το γεγονός ότι: αποτελούν φασιστικό-ναζιστικό μόρφωμα, κρίνουν τους ανθρώπους με βάση το χρώμα και το θρήσκευμα, τραμπουκίζουν και χτυπούν όποιον έχει διαφορετική άποψη από τους ίδιους, έχουν ως ιδεολογικό ηγέτη τους το Χίτλερ, οποιαδήποτε πολιτική ανάλυση και αν κάνουν είναι αντεπιστιμονική, τιμούν τους γερμανοτσολιάδες-ταγματασφαλίτες, νοσταλγούν τις ένδοξες ημέρες της χούντας, εξυπηρετούν τους εφοπλιστές προωθώντας φοροαπαλλαγές, θεωρούν πως άτομα με αναπηρία και νοητικά προβλήματα δεν έχουν θέση στην κοινωνία ΑΛΛΆ σε ενοχλεί το γεγονός ότι δεν έχουν λέγειν ( γεγονός το οποίο μπορώ να σου πω ότι με εκπλήσει). Ναι έχεις δίκιο βγάζει νόημα.

Αρχική Δημοσίευση από giosx:
Σύνορα στη χαζοχαρούμενη διεθνιστική (αριστερή) ηλιθιότητα σαφώς δεν υπάρχουν, γιατί στερείται λογικής.
Οποιος συγχέει την ανθρωπιστική αλληλεγγύη (με μέτρο) που είναι καθήκον του καθενός,
με την υπερβολική δλδ αυτοκτονική παράδοσή του, σε κάθε λογής απρόσκλητο εισβολέα στη χώρα του, είναι:
ή χαζός που τον χρησιμοποιούν, ή πράκτορας άλλων συμφερόντων, ή υποψήφια Μητέρα Τερέζα.
Σ'υνορα υπάρχουν παντού...
παράδειγμα: η κλειδαριά στην πόρτα του σπιτιού σας, είναι τα σύνορα σας με τον όποιοδήποτε ακάλεστο...
καταργείστε τις κλειδαριές σας αν τολμάτε, όμως μην απαιτείται απο τους άλλους να κάνουν ίδιο επειδή το θέλετε.... χωρίς επιχειρήματα

Θα κάνω μία δεύτερη προσπάθεια να συζητήσω μαζί σου (την προηγούμενη φορά δεν είχα χρόνο να απαντήσω και νομίζω ότι όποιος διάβαζε τα διαδοχικά μηνύματα ένα συμπέρασμα της προκοπής θα το έβγαζε).
1. Υπάρχει μέτρο στην ανθρωπιστική αλληλεγγύη; Α ναι ξέχασα αγαπάμε αστική δικτατορία, ατομική ιδιοκτησία και συσσώρευση του πλούτου στους λίγους, έτσι έχει λογική.

2. Αυτή η ξενοφοβία που σε κάθε μήνυμά σου βγάζεις μου δίνει την αίσθηση ότι στο μυαλό σου πάντα θα πρέπει να υπάρχει ο κατακτητής, ο καταπατητής δικαιωμάτων, ο εκμεταλλευτής και ο εκμεταλλευόμενος. Να κάνω μία ηλίθια ερώτηση: Για ποιό λόγο να ισχύουν όλα τα παραπάνω; Αν θεωρείς ότι στα πλαίσια του κοινωνικού δαρβινισμού είναι στη φύση του ανθρώπου, μάλλον σου διαφεύγει το γεγονός ότι στη φύση του ανθρώπου είναι η εξέλιξή του και όχι η κοινωνική οπισθοδρόμηση. Διαφορετική λογική αιτία η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον να υπερασπίζεται με τόσο πάθος την προσαρμογή του σε μία κοινωνία εθνικιστική, μισαλλόδοξη και καθαρά ταξική, με δυσαρέσκεια απέναντι στις λαικές εξεγέρσεις και ριζοσπαστικές αλλαγές, αδυνατώ να βρω.
3. Σαφώς και σήμερα σύνορα υπάρχουν παντού. Το γεγονός αυτό ωστόσο δεν αφερεί τη δύναμη από τις μάζες να επιτύχουν τη μεγάλη αλλαγή, την κατάργηση της εκμετάλλευσης και τον προλεταριακό διεθνισμό, αν θέλεις να είσαι απέναντι σε μία ενδεχόμενη τέτοια ιστορική κοινωνική αλλαγή δικαιωμά σου.
Υ.Γ: Προφανώς επειδή πράκτορα δε σε παίρνει να με χαρακτηρίσεις και η Μητέρα Τερέζα δεν είμαι, μάλλον θα λάβω το προσωνύμιο του ηλίθιου. Με χαρά λοιπόν θα αποδεχτώ αυτή την τιμή από τον υπερηχητικό εθνικιστή του φόρουμ.

Johnny15 · 16-01-13

Αρχική Δημοσίευση από jjoohhnn:
Για να καταλάβω, δε σε ενοχλεί το γεγονός ότι: αποτελούν φασιστικό-ναζιστικό μόρφωμα, κρίνουν τους ανθρώπους με βάση το χρώμα και το θρήσκευμα, τραμπουκίζουν και χτυπούν όποιον έχει διαφορετική άποψη από τους ίδιους, έχουν ως ιδεολογικό ηγέτη τους το Χίτλερ, οποιαδήποτε πολιτική ανάλυση και αν κάνουν είναι αντεπιστιμονική, τιμούν τους γερμανοτσολιάδες-ταγματασφαλίτες, νοσταλγούν τις ένδοξες ημέρες της χούντας, εξυπηρετούν τους εφοπλιστές προωθώντας φοροαπαλλαγές, θεωρούν πως άτομα με αναπηρία και νοητικά προβλήματα δεν έχουν θέση στην κοινωνία ΑΛΛΆ σε ενοχλεί το γεγονός ότι δεν έχουν λέγειν ( γεγονός το οποίο μπορώ να σου πω ότι με εκπλήσει). Ναι έχεις δίκιο βγάζει νόημα.

Προσπαθώ να κρίνω αντικειμενικά το κάθε κόμμα ανάλογα με τις πράξεις και όχι με το τι φημολογείται. Φυσικά και με ενοχλούν πολλά από όσα είπες, βέβαια δεν ισχύουν και όλα. Το πρόβλημα δεν είναι το λέγειν, που όντως δεν έχουν, αλλά ότι όντως μερικοί βασικοί εκπρόσωποι μου φαίνεται ότι είναι απλά α-πολίτικοι. Προβάλλουν ως πρώτο πρόβλημα την λαθρομετανάστευση και δεν ξέρω και εγώ τι, και αφήνουν άλλα πολύ σημαντικά προβλήματα ως δευτερεύοντα. Επίσης με ενοχλεί ότι η δράση τους μέχρι στιγμής είναι μηδενική έως αρνητική άλλα περίμενε ο κόσμος που τους ψήφισε.

Χρυσή Αυγή, η πορεία της ως πολιτικό κόμμα

Συμφωνείτε με τον χαρακτηρισμό της Χρυσής Αυγής ως εγκληματική οργάνωση;

Ναι

Όχι

ΔΞ/ΔΑ

Πολύ δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Δραστήριο μέλος

Δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Διάσημο μέλος

Δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Επιφανές μέλος