Χρονοψυχολογία

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Η χρονοψυχολογία είναι το νέο είδος ψυχολογίας που έχει σαν στόχο να μελετά τις μεταβολές στη σωματική και νοητική επίδοση κάθε ανθρώπου ξεχωριστά, απέναντι σε διάφορα "ερεθίσματα", όπως είναι η μνήμη, η σκέψη, η αποστήθιση, η αντίδραση σε καταστάσεις και γεγονότα, καθ΄όλη τη διάρκεια της μέρας.
Οι ώρες της ημέρας είναι διαφορετικές για κάθε άνθρωπο, αφού η απόδοση στη δουλειά, το διάβασμα, η προσοχή και η ικανότητα συγκέντωσης διαφοροποιούνται από άνθωπο σε άνθρωπο.....

Σύμφωνα με την νέα αυτή ψυχολογία η δεκάτη ώρα προ μεσημβρίας θεωρείται η κατάλληλη ώρα που το μυαλό είναι καθαρό, για να μπορέσουμε να δραστηριοποιηθούμε στον εργασιακό μας χώρο και να ξεκινήσουμε οργανώνοντας την δουλειά μας για να αποδώσουμε σε αυτή...
Επίσης μετά το φαγητό είναι προτιμότερο να ασχολειται κάποιος με πράγματα που δεν έχουν μεγάλες απαιτήσεις, καθώς το μυαλό θέλει την "ανάπαυλα" του.....

Υποστηρίζεται ακόμη ότι όσο περισσότερη δουλειά έχει ο άνθρωπος, τόσο πιο αγχωμένος είναι και τόσο πιο πολλά διαλλείματα χρειάζεται......

Εσείς πως χρακτηρίζεται τον εαυτό σας ως προς τα χρονικά όρια;;;;
Ποιες ώρες αποδίδετε καλύτερα, στη δουλειά σας;;;;;
Όταν σπουδάζατε μαθητές ή φοιτητές ποιες ώρες προτιμούσατε να διαβάζετε;;;;;;;

Θα συμπληρώσω κι άλλα στοιχεία και ερωτήματα αργότερα........
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Θυμάμαι ότι τα χρονικά μου όρια όταν ήμουν φοιτήτρια ήταν απεριόριστα όχι όμως για διάβασμα αλλά για κατασκευές και για σχεδιασμό......
Πάντα το διάβασμα το παράταγα από τότε που ήμουν στο σχολείο γυρω στις 10 το βράδυ... δεν μπορούσα να καταλάβω πως κάποιοι φίλοι μπορούσαν και το ξενυχτούσαν διαβάζοντας μέχρι το πρωί....

Ως προς τη δουλειά αν και λένε ότι οι πρωινές ώρες είναι οι καλύτερες για την απόδοση, εγώ αποδίδω και "φορτσάρω" μετά τις 12 το μεσημέρι ή προς το μεσημεράκι......

Σίγουρα μια μικρή δόση σοκολατίτσας μας βοηθάει να ενεργοποιηθεί ο εγκέφαλος ξανά.... όπως όταν παιζεις με μικρά παιδιά μετά από πολύωρο παιχνίδι μην κάνεις τη χαζομάρα και τους δώσεις σοκολάτα ...θα ξαναπάρουν τα πάνω τους.....:P:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Noisette

Περιβόητο μέλος

Η Φωτεινός Θάλαμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Συντάκτης και μας γράφει απο Νότιος Αμερική (Αμερική). Έχει γράψει 4,754 μηνύματα.
Πολύ ενδιαφέρον θέμα!:)

Και εγώ συμφωνώ μαζί σου μιας και δεν μπορούσα ποτέ μου να διαβάσω μετά τις 9 το βράδυ.
Οι καλύτερες ώρες μου για διάβασμα είναι 10π.μ-13μ.μ και πραγματικά αυτές τις ώρες μπορώ να βγάλω δουλειά στην μισή ώρα που θα ήθελα αν την εκανα άλλη ώρα.

Μπορείς να αναφέρεις και κάποιο άλλο συμπέρασμα που έχει βγάλει η χρονοψυχολογία;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Apro

Διάσημο μέλος

Ο Apro αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 41 ετών, επαγγέλεται Tatoo artist και μας γράφει απο Άγιος Ιωάννης Ρέντης (Αττική). Έχει γράψει 2,031 μηνύματα.
ο χρόνος είναι κάτι που με φοβίζει ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό....
και αυτό επειδή δεν το επέτρεψα εγώ..., σαν τη διαφήμιση που κοιτάς το κόστος και χάνεις την αξία....
τελικά καταλαβαίνω οτί αξία έχει ο χρόνος, όταν εμπιστευτείς μέσα του κάποια πράγματα καλά
εγώ παραδέχομαι, οτί ξέχασα, οτί ο χρόνος δεν ξεχνάει κανέναν..., εμείς ξεχνάμε την αξία του....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Στοιχεία από την ίδια έρευνα αναφέρουν, ότι τα δύο ημισφαίρια του ανθρώπινου εγκεφάλου δεν λειτουργούν με τον ίδιο ρυθμό και την ίδια ένταση και δεν συγχρονίζονται.
Το αριστερό ημισφαίριο είναι αυτό που αποκαλούν αναλυτικό και λογικό, ενώ το δεξί είναι το συναισθηματικό και παρορμητικό και μάλιστα όταν το αριστερό μέρος του εγκεφάλου βρίσκεται σε διέγερση το δεξί χαλαρώνει και το αντίστροφο.
Οπότε όταν το αριστερό κομμάτι του εγκεφάλου είναι σε διέγερση είναι προτιμότερο εκείνες τις ώρες να ασχολείται ο άνθρωπος με δραστηριότητες που έχουν σχέση με το διάβασμα, την μελέτη, την αφομοίωση.
Στην αντιπέρα όχθη όταν είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι θετικά ή αρνητικά αδυνατούμε να λειτουργήσουμε στο γνωστικό πεδίο, μειώνεται η απόδοσή μας και τροφοδοτούμε το συναισθηματικό μας κομμάτι εντονότερα, φέρνοντας σε διέγερση το δεξί κομμάτι του εγκεφάλου μας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Ενδιαφερον αυτο.

O χρονος ουδεποτε με αγγιξε/αγχωσε κι αν συνέβη φορές ήταν επειδή με αγχωναν άλλοι.:devil::P
Οσο αγχωδης είμαι, άλλο τοσο passive και τεμπέλα γίνομαι.:redface: Καλλιεργω το μετρο ομως.
Θυμάμαι παλαιοτερα δεν είχα χρόνο αναπνοης, όμως παράλληλα με δυο σχολες συν δουλειά, την μπυρίτσα μου την έπινα. Με ονόμασαν ''restless'' και δε με παραξενεψε. Καποτε διαβαζα νυχτες, σημερα ειναι απλως.... αδυνατον!

Αποφάσισα το καλοκαίρι πχ να αραξω μετα απο τοσο αγωνα και πόσο αντεξα? Εναμισυ μήνα σου λέω.Bρήκα δουλειά έστω για λιγο στο νησί που ημουν. Ο παρελθοντικός ''προβληματισμος'' μου ήταν ''πως θα καθήσω λιγάκι ν'aράξω''? Το θέλησα, το εφτιαξα και το έκανα. Απο τότε απολαμβάνω καλύτερα τις ταβανοθεραπείες.

Βασικό είναι το πρόγραμμα. Δε δουλέυω σήμερα ώρες πρωινες κι οσοι εργαζονται απογευματα θα καταλαβουν. Οσο με προβληματίζει το θεμα ''υπνος'', τόσο μπάινω στην πρίζα να το φτιάξω και αυτό γίνεται σταδιακα. Ειναι φοβερό να βάζεις στοιχήματα με τον εαυτό σου και ενα πρωινο να συνειδητοποιείς πως τα έχεις υλοποιήσει.

Είμαι τύπος πρωινός και δραστήριος.Δεν εχω παραπονα απο το οργανωτικο στρωσιμο της ζωης μου, τα ζορια τα περασα στο 3ο με 4ο ετος ως φοιτητρια. Κοιμονουν ως το μεσημερι, διαβαζα τις νυχτες.
Σημερα κομπλε. Θαθελα μονο να φτιαξω τον υπνο μου.:) Αυτο ειναι ενα χρονιο θεμα και πρεπει να το φροντισω. Αμα πεσω στο κρεβατι παιζει να κλεισω και δωδεκαωρα - δε τιθεται θεμα αυπνιας δηλαδη/ λιωνω/λατρευω τον υπνο:P, αλλα αλλες μερες συνεχομενες παιζει να κοιμηθω μονο 4 ωρες...

Σίγουρα μια μικρή δόση σοκολατίτσας μας βοηθάει να ενεργοποιηθεί ο εγκέφαλος ξανά....
Σοκολατες τον χειμωνα τρωω σχεδον καθε μερα:confused: (ανεπιτρεπτο..)στα διαλειμματα της δουλειας.
Αλλα ακρως αναζοωγονητικο!

ο χρόνος είναι κάτι που με φοβίζει ιδιαίτερα τον τελευταίο καιρό....
και αυτό επειδή δεν το επέτρεψα εγώ..., σαν τη διαφήμιση που κοιτάς το κόστος και χάνεις την αξία....
τελικά καταλαβαίνω οτί αξία έχει ο χρόνος, όταν εμπιστευτείς μέσα του κάποια πράγματα καλά
εγώ παραδέχομαι, οτί ξέχασα, οτί ο χρόνος δεν ξεχνάει κανέναν..., εμείς ξεχνάμε την αξία του....

Ξερεις τι πιστευω? Αν κανεις αυτα που αγαπας κι εχεις στρωμενη τη ζωη σου οπως θελεις, ο χρονος δε σε νοιαζει. Δεν ξερω καν αν υπαρχει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Ουτιδανός

Νεοφερμένος

Ο Shizoid αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 42 ετών, επαγγέλεται Αισθητικός και μας γράφει απο Ολλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 39 μηνύματα.
Το χω παρατηρισει οτι η ψυχολογια μου αλλαζει με το χρονο. Περιπου τα μεσανυχτα το τσαι που πινω αρχιζει να μου φαινετε αηδια και νιωθω μια εσωτερικη αναγκη, μια διψα, μια λαγνια για αιμα. Ακομη εχω παρατηρησει οτι οταν εχει πανσεληνο βγαζω τριχες στα μπρατσα και στο σβερκο και τα νυχια μου μεγαλωνουν, ενω ο νυχοκοπτης στομονει και οι λιμα βγαζει σπιθες, επισης οι φιλοι μου (ακομη κι εγω εχω ε?)στο τηλεφωνο μου λενε "μιλα ρε μαλακα, γιατι γαβγιζεις σαν τον Μελα;":hehe:.

Ειμαι σοβαρα γιατρε μου, τι λετε κι οι υπολοιποι;:wacko::crazy:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Το αριστερό ημισφαίριο είναι αυτό που αποκαλούν αναλυτικό και λογικό, ενώ το δεξί είναι το συναισθηματικό και παρορμητικό και μάλιστα όταν το αριστερό μέρος του εγκεφάλου βρίσκεται σε διέγερση το δεξί χαλαρώνει και το αντίστροφο.
Οπότε όταν το αριστερό κομμάτι του εγκεφάλου είναι σε διέγερση είναι προτιμότερο εκείνες τις ώρες να ασχολείται ο άνθρωπος με δραστηριότητες που έχουν σχέση με το διάβασμα, την μελέτη, την αφομοίωση.
Στην αντιπέρα όχθη όταν είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι θετικά ή αρνητικά αδυνατούμε να λειτουργήσουμε στο γνωστικό πεδίο, μειώνεται η απόδοσή μας και τροφοδοτούμε το συναισθηματικό μας κομμάτι εντονότερα, φέρνοντας σε διέγερση το δεξί κομμάτι του εγκεφάλου μας.

Μπορείτε να δείτε την εμπειρία της νευροεπιστήμονα Jill Bolte Taylor, μέσω του εγκεφαλικού που υπέστη, το οποίο έβγαλε το αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου της εκτός λειτουργίας.

Αρχική Δημοσίευση από Jill Bolte Taylor:
Για όσους από εσάς καταλαβαίνουν από υπολογιστές, το δεξί μας ημισφαίριο λειτουργεί όπως ένας παράλληλος επεξεργαστής, ενώ το αριστερό μας ημισφαίριο λειτουργεί όπως ένας σειριακός επεξεργαστής. [...]

Το δεξί ημισφαίριο έχει να κάνει με την τωρινή στιγμή. Είναι για το "εδώ και τώρα". Το δεξί μας ημισφαίριο σκέφτεται με εικόνες και μαθαίνει κιναισθητικά, μέσω της κίνησης του σώματός μας. Πληροφορίες, με τη μορφή ενέργειας, ρέουν ταυτόχρονα μέσω όλων των αισθητηρίων συστημάτων μας και μετά εκρήγνυνται σε αυτό το τεράστιο κολάζ του πώς η παρούσα στιγμή φαίνεται, πώς η παρούσα στιγμή μυρίζει και τι γεύση έχει, τι αίσθηση έχει και πώς ακούγεται. Είμαι ένα ενεργειακό ον, συνδεδεμένο με την ενέργεια γύρω μου μέσω της συνείδησης του δεξιού μου ημισφαιρίου. Είμαστε ενεργειακά όντα που συνδέονται το ένα με το άλλο μέσω της συνείδησης του δεξιού μας ημισφαιρίου, σαν μια ανθρώπινη οικογένεια.[...]


Το αριστερό μου ημισφαίριο - το αριστερό μας ημισφαίριο - είναι ένα πολύ διαφορετικό μέρος. Το αριστερό μας ημισφαίριο σκέφτεται γραμμικά και μεθοδικά. Το αριστερό μας ημισφαίριο έχει να κάνει με το παρελθόν και με το μέλλον. Το αριστερό μας ημισφαίριο είναι σχεδιασμένο να παίρνει αυτό το τεράστιο κολάζ της τωρινής στιγμής και να διαλέγει λεπτομέρειες, λεπτομέρειες και περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτές τις λεπτομέρειες. Μετά κατηγοριοποιεί και οργανώνει όλες αυτές τις πληροφορίες, τις συσχετίζει με όλα αυτά που έχουμε μάθει στο παρελθόν και προβάλλει στο μέλλον όλες τις δυνατότητές μας. Το αριστερό μας ημισφαίριο σκέφτεται λεκτικά. Είναι αυτός ο συνεχής εγκεφαλικός διάλογος που συνδέει εμένα και τον εσωτερικό μου κόσμο με τον εξωτερικό κόσμο. Είναι αυτή η φωνούλα που μου λέει, "Ει, πρέπει να θυμηθείς να πάρεις μπανάνες γυρίζοντας σπίτι. Τις χρειάζομαι το πρωί."


Είναι αυτή η υπολογιστική νοημοσύνη που μου υπενθυμίζει πότε πρέπει να πλύνω τα ρούχα μου. Αλλά κυρίως, είναι εκείνη η φωνούλα που μου λέει, "Εγώ είμαι. Εγώ είμαι". Και μόλις το αριστερό μου ημισφαίριο μου πει "Εγώ είμαι", γίνομαι ξεχωριστή. Γίνομαι ένα μοναδικό ον, ξεχωριστό από την ενεργειακή ροή γύρω μου και ξεχωριστό από εσάς. Και αυτό ήταν το τμήμα του εγκεφάλου που έχασα το πρωί του εγκεφαλικού.

Προσωπικά από μικρή ήμουν ιδιαίτερα δημιουργική και συγκεντρωμένη μετά τις 12 τα μεσάνυχτα. Εκείνες είναι οι ώρες που αποδίδω καλύτερα, με ό,τι κι αν ασχοληθώ, κάτι που δεν είναι ιδιαίτερα βολικό εάν πρέπει να συνεργαστείς με άλλους ανθρώπους. :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Το χω παρατηρισει οτι η ψυχολογια μου αλλαζει με το χρονο. Περιπου τα μεσανυχτα το τσαι που πινω αρχιζει να μου φαινετε αηδια και νιωθω μια εσωτερικη αναγκη, μια διψα, μια λαγνια για αιμα. Ακομη εχω παρατηρησει οτι οταν εχει πανσεληνο βγαζω τριχες στα μπρατσα και στο σβερκο και τα νυχια μου μεγαλωνουν, ενω ο νυχοκοπτης στομονει και οι λιμα βγαζει σπιθες, επισης οι φιλοι μου (ακομη κι εγω εχω ε?)στο τηλεφωνο μου λενε "μιλα ρε μαλακα, γιατι γαβγιζεις σαν τον Μελα;":hehe:.

Ειμαι σοβαρα γιατρε μου, τι λετε κι οι υπολοιποι;:wacko::crazy:

Πράγματι λοιπόν, ο παραπάνω αστεϊσμός έχει κάποια βάση, σε σχέση με το θέμα μας. Έχω διαβάσει πως οι μύθοι περί εμφάνισης ανίερων ορέξεων σε συγκεκριμένες προχωρημένες ώρες του εικοσιτετραώρου, όπως και ο μύθος της μεταμόρφωσης ανθρώπων σε λύκους, υπό την επήρεια της λάμψης της πανσέληνου, στηρίζονται σε εμπειρική γνώση των απλών ανθρώπων, μέσω παρατήρησης και συσσωρευμένης εμπειρίας, για αλλαγές οι οποίες συμβαίνουν στην ψυχολογία του ανθρώπου, σε σχέση με τους κιρκάδιους ρυθμούς και την επίδραση των ουράνιων σωμάτων. Οι μύθοι αυτοί απεικονίζουν συμβολικά την ανάδυση των κτηνωδών ορμών και των ενστικτωδών τάσεων του ανθρώπου, οι οποίες προκαλούν τον τρόμο, μιας και όλη η ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού είναι μια διαρκής προσπάθεια φυλάκισής τους στα απωθημένα Τάρταρα του υποσυνείδητου. Πρόκειται δηλαδή στην πράξη για τις πρώτες επιστημονικές παρατηρήσεις, οι οποίες θεμελιώνουν την επιστήμη της χρονοψυχολογίας, την οποία διαπραγματευόμαστε σ' αυτό το θέμα. Εύστοχη παρατήρηση θα έλεγα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 0 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top