Καίνε τη Σαμο 2η φορά σε 10 μέρες!

Τώρα καίγεται το Κοκκάρι, μια απο τις πιο τουριστικές περιοχές με ένα υπεροχο δάσος στις πλαγιές του. Πρίν δέκα μερες λίγο πιο δεξιά του ο Κέδρος σβύσαμε τη φωτιά σε 4-5 ώρες. Η Σαμος έχει το πιο ανεπτπυγμένο δίκτυο εθελοντών πυροσβεστών. Ενδεικτικά επιχειρούσαν τότε στο Κέδρο 17 άτομα της πυροσβεστικής και 57 εθελοντές!

Τώρα τη φωτιά στο Κοκκάρι πήγαν και την βάλανε μές τη νύχτα ! Ετσι όπως την έκανε την Ελλάδα πια ο Παπανδρέου δεν μας σέβεται κανένας... Ο κάθε άλητης νταβατζής έρχεται και κάνει την αλητεία του στη χώρα μας ανενόχλητος και χωρίς να φοβάται τίποτα...

Αρχική Δημοσίευση από Neraida:

Χαχαχαχα!!!! Ω ναι ο Παπανδρεου εφερε ΚΑΙ τις φωτιες στα δαση μας! Μεχρι σημερα δε γνωριζαμε τι σημαινει αυτο!!! Για να μην πω οτι πριν τον Παπανδρεου ο σεβασμος στο προσωπο μας ηταν μεγατονων! Ψυχαγωγηθηκαμε και σημερα...!

Click για ανάπτυξη...

Φορές επί φορών σε έχω παρατηρήσει να ψυχαγωγείσαι το μάλα απο τον πόνο των άλλων Νεράιδα. Ευλογημένη η ώρα που θα ψυχαγωγήσεις κι εσύ εμάς με τον πόνο τον δικό σου.

Αρχική Δημοσίευση από Resident Evil:

αυτό όμως ισχύει κάθε χρόνο για τα δάση μας και είναι εξοργιστικό εδιτ: όπου ο "κάθε αλήτης νταβατζής" δεν έρχεται σώνει και ντε από αλλού, διαθέτει και το τοπικό κατάστημα μερικούς τέτοιους πρώτης διαλογής...

Click για ανάπτυξη...

Το τοπικό κατάστημα δυστυχώς είναι η αντιπροσωπεία τους. Αναντώντας και στο πόστ της Ζοιτκα, τότε, το 2007, ο κάθε ένας απο τους δυο μονομάχους, των εκλογών που θα ακολουθουσαν, προσπαθούσε να κερδίσει τις εντυπώσεις, και να καταβαραθρώσει σαν προδότη τον αντίπαλο του με κάθε μέσο. Και οι δυο χρησιμοποίησαν την φωτιά που έκαψε τη μισή Ελλάδα, ο ένας εναντίον του άλλου, μάλιστα εξ αρχής, όταν οι φωτιές ξέσπασαν.

Τότε παρακολουθούσαμε με τρόμο τα γεγονότα απο τη Λιβύη. Ανύμπορος να κάνω οτιδήποτε αλλο έγραψα ένα άρθρο με τίτλο "Ένα νέο είδος πολέμου" και το έστειλα σε αρκετές εφημερίδες και κανάλια. Αναλυοντας σ'αυτό το άρθρο ότι, με αυτό το νέο είδος πολέμου, το να καίς μια χώρα, ακόμη και ένας "στρατός" 200 εμπρηστών της Αλ Κάιντα, μπορούν να κάψουν όλες τις ΗΠΑ σε μια εβδομάδα. Και δεν θα μπορέσουν σε κανένα αεροδρόμιο και με καμία αντιτρομοκρατική υπηρεσία να τους εμποδίσουν. Αφού σπίρτα και αναπτήρες πουλιούνται και στα περίπτερα. Αφού σπίρτα και αναπτήρες, ακόμη και άν κάνεις σωματική έρευνα σε όλους όσους βρίσκεις στο δρόμο, όλοι μπορεί να έχουν στις τσέπες τους.

Μετά απο αυτό και ένω εμφανίζονταν 450 καινούργιες εστίες φωτιάς ανα ώρα, όπως έλεγαν οι ειδήσεις, στα μέτωπα της Ελλάδας, ξέσπασε μια τεράστια φωτιά στην Τουρκία. Τότε ώ του θαύματος, τα καινούργια μέτωπα σταμάτησαν να εμφανίζονται επιτέλους. Τον επόμενο Σεπτέμβρη μάλιστα κάηκε ενα τεράστιο μέρος της Καλιφόρνιας, όταν εκείνο το καλοκαίρι είχε καεί σε μεγάλη έκταση ΟΛΗ η νότια ευρώπη.

Ενα καινούργιο είδος πολέμου; Ο πόλεμος των "άσποδων φίλων", Αμερικής Ευρώπης , εκτός απο τις αγορές εξελίσσεται και στα δάση όλης της Νότιας Ευρώπης; Με αυτόν τον ύπουλο , δειλό και άθλιο τρόπο; Αν είναι έτσι και σ'αυτόν τον πόλεμο δειχνόμαστε δειλοί και αναποφάσιστοι. Ποιοί είναι οι εχθροί και ποιοι οι φίλοι και πώς ακριβώς θα έπρεπε να δράσουμε. Και στο μεταξύ προελαύνουν οι εχρθροί. Οπως και στο άλλο καινούργιο είδος πολέμου, τον χρηματοπιστωτικό πόλεμο. Οπου παραδώσαμε τα πάντα αδιαπραγμάτευτα. Πώς να μας σέβονται ύστερα;

Αρχική Δημοσίευση από z0itCa:

Το καλοκαίρι του 2007 το θυμάμαι πολύ καλά, και θα συμφωνήσω μαζί σου. Καθ' ένας προσπάθησε να χρησιμοποιήσει τα γεγονότα για το δικό του πολιτικό όφελος.
Σε ρωτώ ευθέως λοιπόν: Ποιους θεωρείς εσύ υπεύθυνους για τις τωρινές πυρκαγιές?? Κρύβεται κάποιο πολιτικό ενδεχομένως συμφέρον μιας και το Κοκκάρι είναι μία τουριστική περιοχή ιδιαίτερα όμορφή, ή είναι η ανευθυνότητα ορισμένων απλώς που οδήγησαν σε αυτή τη πυρκαγιά?

Click για ανάπτυξη...

Είναι λίγο δύσκολο να πιστέψουμε ότι έγινε καταλάθος μια φωτιά μέσα στη νύχτα. Καταλάθος προσπαθούν να την κάνουν να φανεί αυτοί που έβαλαν και την άλλη στο Κέδρο πρίν λίγες μέρες. Δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο να αποδειχθεί ποιοί τις έβαλαν, απόσο ξέρω η αστυνομία κάνει ανακρίσεις. Ακόμη πιο δύσκολο θα είναι να ομολογήσουν όσοι τελικά πιάσουν ποιοί τους εβαλαν,το σχέδιο δηλαδή πίσω απο αυτά. Το σίγουρο είναι ότι
α) Πλήττουν μια πανέμορφη τουριστική περιοχή, με μοναδικο δάσος, πιο πυκνο και απο τις Παρνηθας, πλήττοντας τον τουρισμό
β) Αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη, τα γνωστά δηλαδη, εν μέσω θερμής πολιτικής αντιπαράθεσης.

Πάντως η Τουρκία είναι δίπλα κυριολεκτικά ένα μίλι μόλις σε κάποιο σημείο. Θα δούμε λοιπόν τί από όλα συμβαίνει αφού το β δεν πολυισχύει, μιας και να καεί ολοκληρη η Σαμος δεν θα νοιαστεί λεπτό το πανελλήνιο. Η Σαμος μπορεί να είναι ενα πανέμορφο καταπράσινο νησί, με 2 ποτάμια μάλιστα ενεργά ακόμη και το κατακαλόκαιρο, όμως δεν παύει να είναι πολύ μικρή πληθυσμιακά και πολυ μακριά απο την Αθήνα την Θεσσαλονίκη και τις κύριες συγκεντρώσεις πληθυσμού.

Γι'αυτό μιλάω για σεβασμό. Ο φόβος φυλάει τα έρημα. Μια πατρίδα που την καίνε, χάριν εντυπώσεων, οι ίδιοι οι Έλληνες, σιγά μην φοβηθούν να την κάψουν οι ξένοι. Αφού όλων το μυαλό θα πάει πρώτα στους "ντόπιους" όπως ακριβώς πήγε και το δικό σου.

Σχετικά με το άρθρο που έστειλα τότε, στείλε μου το εμαιλ σου να σου το κάνω προώθηση.

Αυτό το άρθρο εστάλη τότε:

Ένα καινούργιο είδος πολέμου

Ποια χώρα χρειάζεται να κατακτηθεί στρατιωτικά όταν με κάποιο τρόπο ένας κατακτητής καταφέρνει αυτή η χώρα να του καταβάλλει σε τακτά διαστήματα τον πλούτο της; Αν μπορεί ένας κατακτητής να πάρει ότι θέλει χωρίς κόστος γιατί να σπαταλήσει πόρους, στρατεύματα, και την απαραίτητη προπαγάνδα γύρω από τις επιθέσεις του, προκειμένου να κάνει μία κανονική κατάκτηση, στρατιωτική κατάκτηση;

Πόσο δύσκολο είναι να μπει μία φωτιά σε ένα δάσος; Ειδικά με εξελιγμένους εμπρηστικούς μηχανισμούς που πυροδοτούνται από μεγάλη απόσταση; Είναι τόσο εύκολο που μία οποιαδήποτε οργάνωση, θα μπορούσε, όπως μας δείχνουν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Ελλάδα, με ελάχιστο κόστος και εντελώς αμελητέο ρίσκο κυριολεκτικά να γονατίσουν και μία υπερδύναμη. Δεν είναι δύσκολο να βάλεις φωτιά σε ένα τεράστιο αχανές χωράφι με καλαμπόκια ή σπαρτά. Δεν χρειάζονται κομάντος αυτοκτονίας ζωσμένοι με βόμβες, δεν χρειάζονται χημικά, βιολογικά, πυρηνικά ή συμβατικά όπλα. Δεν χρειάζονται κάποιοι ειδικά εκπαιδευμένοι για να τα χρησιμοποιούν ούτε περίπλοκος τρόπος να τα βάλει κάποιος σε μία χώρα.

Για να δούμε πόσο τεράστιο είναι το πρόβλημα με την καινούργια ηθική που διαμορφώνεται με το νέο είδος πολέμου που βλέπουμε σε εξέλιξη στην Ελλάδα αυτές τις στιγμές, αρκεί να σκεφτούμε τους τρόπους άμυνας απέναντι σε έναν τέτοιο πόλεμο. Ένας στρατός που επιτίθεται είναι ένας προφανής κίνδυνος. Σε μεμονωμένες επιθέσεις πάλι υπάρχουν μηχανήματα και διαδικασίες ώστε να ανιχνεύσουμε πυρηνικά, βιολογικά, χημικά ή συμβατικά όπλα. Όμως είναι δύσκολο έως αδιανόητο σαν μέσο άμυνας να συλληφθούν σε μία τέτοια κρίση όλοι όσοι έχουν πάνω τους σπίρτα ή αναπτήρα, όσοι κυκλοφορούν με πετρελαιοφόρο αμάξι, ή έχουν κινητό.
Ειπώθηκε δυστυχώς, εν μέσω της κόλασης, χθες βράδυ 26/8/07, ότι αν η κυβέρνηση είχε διατηρήσει τα δρακόντεια μέτρα για την προστασία των αγώνων το 2004 θα είχε καταφέρει να αντιμετωπίσει την καταστροφή. Ας δούμε λοιπόν αυτό το σενάριο σε κάποιες άλλες συνθήκες προκειμένου να τις κρίνουμε αποστασιοποιημένοι από την τραγωδία που μας πλήττει αυτή τη στιγμή. Ας πάρουμε για το παράδειγμα μας την μεγαλύτερη παγκόσμια υπερδύναμη. Τα διαθέσιμα μέσα της οποίας κανείς δεν αμφισβητεί. Μία χώρα που έχει το υψηλότερο ίσως επίπεδο επιφυλακής από κάθε άλλη στον κόσμο και διαθέτει τα περισσότερα μέσα εν λειτουργία καθ' όλη τη διάρκεια της χρονιάς στο έδαφός της.

Πόσο δύσκολο θα ήταν, με αυτό το νέο είδος πολέμου μουσουλμάνοι εξτρεμιστές να κάψουν τις ΗΠΑ; Θα ήταν πιο δύσκολο ή πιο εύκολο από την επιχείρηση που πραγματοποιήθηκε την 11η Σεπτέμβρη 2001 στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης; Η οποία εν τέλει έκαψε μόνο δύο ουρανοξύστες; Κάτω από τα δέντρα στα αχανή δάση οι δορυφόροι των ΗΠΑ θα διέκριναν όσους τοποθετούσαν τους εμπρηστικούς μηχανισμούς; Μέσα στους τεράστιους αγρούς θα μπορούσαν να εντοπίσουν ή να συλλάβουν κάποιους που την συγκεκριμένη μέρα θα τοποθετουσαν τους εμπρηστικούς μηχανισμούς; Ένα σχέδιο με 200-300 εξτρεμιστές διάσπαρτους σε όλες τις ΗΠΑ να καίνε σπαρτά και δάση δημιουργώντας μέτωπα εκατοντάδων χιλιομέτρων, πώς θα αναχαιτιζόταν από την ισχυρότερη χώρα του κόσμου;

Η πιο σημαντική διαφορά στην επίθεση με τέτοιο είδος πολέμου είναι ίσως όχι τόσο στην επίθεση αυτή καθεαυτή που είναι σημαντικότατα ευκολότερη από κάθε άλλη επίθεση, όσο στην πρόβλεψη και στην άμυνα. Ένας πόλεμος είτε άμεσος με κατά μέτωπο εισβολή, είτε έμμεσος, με τρομοκρατικό κτύπημα μέσα στα όρια της υπό επίθεση χώρα, χρειάζεται αρκετή οργάνωση. Κατά τη διάρκεια αυτής της εκτεταμένης οργάνωσης, παρακολουθώντας κινήσεις και επικοινωνίες ο αμυνόμενος έχει κάπόιες ευκαιρίες και τρόπους να αντιληφθεί και να προετοιμαστεί ενδεχομένως για την επίθεση. Τι οργάνωση όμως χρειάζεται προκειμένου να βάλουν κάποιοι ταυτόχρονα φωτιές σε διάφορα μέρη; Μόνο να πάνε εκεί την εν λόγω μέρα που θα αποφασιστεί (πράγμα που πάλι θα εξαρτάται από τον αέρα και όχι από την οργάνωση) και να έχουν ρυθμισμένα τα ρολόγια τους.

Στο επίπεδο της άμυνας η κατάσταση είναι δραματικά δυσκολότερη. Ακόμη και όταν σε μία συγκεκριμένη περιοχή δρα μόνο ένας εχθρός, το μέτωπο που δημιουργεί, με το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού και με την συνδρομή των καιρικών συνθηκών, δημιουργεί μέσα σε λίγα λεπτά μέτωπο που απασχολεί δεκάδες άτομα και μέσα από τις δυνάμεις των αμυνομένων. Ακόμη και αν αυτός ο ένας εχθρός συλληφθεί ή σκοτωθεί, μετά που θα γίνει αντιληπτός από την εκδήλωση των πρώτων πυρκαγιών που θα βάλει, μέχρι να γίνει αυτό, το μέτωπο έχει δημιουργηθεί.

Το χειρότερα όμως όλων είναι μετά την επίθεση. Την ώρα λοιπόν που η επίθεση έχει εκδηλωθεί, τα μέτωπα μαίνονται, και όλα τα μέσα των αμυνομένων βρίσκονται στη μάχη, πάλι, κι αυτό είναι ο πραγματικός εφιάλτης, δεν είναι σαφής ο εχθρός. Κάποιοι, έχουν βάλει φωτιές. Την συσπείρωση και τα αντίμετρα των αμυνόμενων διασπούν οι εντυπώσεις. Ο αμυνόμενος δεν είναι σίγουρος ότι δέχεται επίθεση από κάποιο άλλο κράτος τυχόν. Οπότε και να στρέψει τα πυρά του, παράλληλα με την μάχη με τη φωτιά, κατά του εχθρού επίσης.

Την ίδια στιγμή, όπως σε κάθε κράτος υπάρχουν κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, και οι αντιπολιτεύσεις πάντα κατηγορούν τις κυβερνήσεις, δημιουργείται ένα επιπλέον πρόβλημα. Ο λαός διχάζεται από τις εντυπώσεις που διαρρέουν από την αντιπολίτευση, πλαγίως ή ευθέως, για ανικανότητα της όποιας κυβέρνησης. Είναι μία ιδιαίτερη κατάσταση σε έναν ιδιαίτερο πόλεμο. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να καλέσει σε επιστράτευση αφού δεν υπάρχει, φαινομενικά, εχθρός. Την ώρα λοιπόν που καλεί σε ενότητα, σε συστράτευση, την ώρα που ο αμυνόμενος χρειάζεται για να αντιμετωπίσει τα μέτωπά και τους εχθρούς όλα τα διαθέσιμα μέσα και ανθρώπους, μέρος του λαού στέκεται ενδεχομένως οργισμένοι απέναντι στην ανικανότητα της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει ένα… φυσικό φαινόμενο.

Τέλος το αποκορύφωμα. Τι θα έκανε τους κομάντος του εχθρού να σταματήσουν να βάζουν και άλλες φωτιές; Προφανώς οι διαταγές που θα πάρουν να το κάνουν. Το ίδιο όπως μία στρατιωτική επίθεση, έτσι και σ'αυτήν ο εχθρός θα σταματήσει να σκοτώνει, να βομβαρδίζει, να καταστρέφει όταν συμβούν δύο πράγματα. Είτε ο αμυνόμενος συνθηκολογησει είτε ο εχθρός ηττηθεί.
Σε ένα τέτοιο πόλεμο, γνωρίζοντας τον εχθρό, η υπο άμυνα χώρα μπορει να ειδοποιήσει την παγκόσμια κοινοτητα; Ότι η τάδε χώρα της επιτίθεται; Μπορει να καλέσει τους συμμάχους της να εφαρμόσουν άμεσες οικονομικές πολιτικές και στρατιωτικές ενδεχομένως πιέσεις, ώστε αυτή η εντολή, στους κομάντος του εχθρού, να διακόψουν την επίθεση, να δοθεί; Με ποιες αποδειξεις μπορει ο αμυνόμενος να επικαλεστεί την παγκόσμια βοήθεια αποφεύγοντας να δημιουργήσει και να είναι υπαίτιος εκείνος ενός πραγματικού πολέμου πλέον; Αφαιρείται λοιπόν, με αυτό το δόλιο τρόπο πολέμου, σχεδόν και αυτό το μέσο.
Φυσικά, οι σύμμαχοι της αμυνόμενης χώρας μπορούν, χωρίς εξηγήσεις και ανακοινώσεις, να εφαρμόσουν κατ'ιδίαν ισχυρότατα πολιτικά και οικονομικά αντιμέτρα στον επιτιθέμενο εχθρό, και αυτός να ανακαλέσει τους κομάντος εμπρηστές του. Αυτό είναι ίσως και το μόνο που γίνεται.

Οι ιδιαίτερες αυτές συνθήκες που παρουσιάσαμε παραπάνω δημιουργούν μία καινουργια πραγματικότητα στο παγκόσμιο στερέωμα. Γιατί κι αυτός ο πόλεμος φυσικά θα συνεχίσει με τον ίδιο τρόπο. Αν κάποιοι εμπρηστές συλληφθούν, και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες αποκαλύψουν τον εχθρό, προφανώς ο αμυνόμενος δεν θα αποκαλύψει αυτόν τον εχθρό. Για να μην χάσει εκείνος πλέον το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Όταν θα στείλει μια χούφτα κομάντος πλεον, όχι να σκοτωσουν ουτε να ανατινάξουν ούτε να κάνουν οτιδήποτε θορυβώδες και εντυπωσιακό και περίπλοκο που να ήταν δυνατόν να ανιχνευτεί. Αλλά απλά, να κάψει ολη την χώρα του επιτιθέμενου.

Μία τέτοια παγκόσμια κουλτούρα, όπως καταλαβαίνει κανείς, μπορεί εύκολα να κάψει ολόκληρο το πλανήτη. Η ηθική λοιπόν, ακόμη και αν ο πόλεμος είναι μία συνήθως ανήθικη πράξη, είναι απαραίτητη, ακόμη και σ'αυτόν τον πόλεμο. Γιατί κανένας δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με αυτόν τον πόλεμο, και κανείς δεν θα οφεληθεί τελικά από έναν τέτοιο πόλεμο.

Στην Ελλάδα αυτές τις μέρες, γίνεται δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν, η πρώτη αρρωστημένη εφαρμογή, αυτού του είδους πολέμου. Αυτοί που τον εμπνεύστηκαν είναι κάπόιοι πολύ νοσηροί εγκέφαλοι και με βάση αυτό το κριτήριο ίσως μπορούμε να αναζητήσουμε τους εχθρούς αυτούς σε κάθε επίπεδο. Σε κράτη που έχουν δείξει τέτοια δείγματα ηθικής, σε κοινωνικές μερίδες που έχουν δείξει τέτοια δείγματα ηθικής. Φανατικούς κάθε είδους δια θρησκευτικούς λόγους ή φανατικούς, άπληστους για χρήματα, δεν κάνει μεγάλη διαφορά.

Αυτή είναι η μόνη ένδειξη και η μόνη δυνατή πρόβλεψη και όχι, τα μέτρα ασφαλείας που είχαν χρυσοπληρωθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μήπως εκείνο το καλοκαίρι, δεν είχαμε προβλήματα ακριβώς επειδή, οι συνήθεις εχθροί, που δρούν με τον συνήθη τρόπο, εκείνο το καλοκαίρι ήταν ικανοποιημένοι ως προς τις απαιτήσεις τους; Μήπως τώρα, αυτό που υπόκειται η Ελλάδα σήμερα, δεν είναι η ανικανότητα, αλλά αντίθετα το ότι για πρώτη φορά η Ελλάδα δεν υποκύπτει σε εκβιασμούς;

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του προβλήματος και να το δούμε κάτω από αυτό το πρίσμα. Ώστε ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, να βγούμε νικητές, κερδισμένοι. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα μπορεί να συμβεί παντού, αύριο. Αγωνιούν οι ΗΠΑ για τον εξοπλισμό με πυρηνικά του Ιραν όταν, μία χούφτα Ιρανοί κομάντος μπορούν αύριο να κάνουν στάχτη όλες τις ΗΠΑ. Τα πυρηνικά φαίνονται, τα όπλα φαίνονται, οι στρατοί φαίνονται. Γι'αυτό το είδος πολέμου πρέπει να αναζητήσουμε το μόνο που φαίνεται και τον δείχνει, ενδεχομένως πρίν ο εχθρός τον εξαπολύσει. Την ανηθικότητα. Την ακραία επιδεικτική αδιαφορία απέναντι σε όλους και όλα προκειμένης της κατάκτησης. Την νοσηρή, απέραντη αλαζονεία, απέναντι στο γεγονός ότι ο αμυνόμενος μπορεί να αντιδράσει με τον ίδιο τρόπό. Και να καεί στην κλιμάκωση αυτού του πολέμου, ολοι οι φυσικοί πόροι του πλανήτη. Οι αγροί από όπου τρώμε, τα δάση από όπου αναπνέουμε.

Ας αναζητήσουμε λοιπόν τις αιτίες και τους εχθρούς, που διεξάγουν τον ιδιότυπο αυτό πόλεμο, εκεί που μπορούμε να τους βρούμε. Σε κράτη που χαρακτηρίζονται από απόλυτη ηθική κατάπτωση. Από πλήρη αδιαφορία σε αρχαίους και νέους πολιτισμούς, στον πλανήτη και το φυσικο του πλουτο, πέρα βέβαια από τις ανθρώπινες ζωές, που έτσι κι αλλιώς κανείς κατακτητής δεν σεβόταν ποτέ. Ας αναζητήσουμε αυτές τις ενδείξεις σε ομάδες που τις έχουν εκδηλώσει, στην προσπάθεια τους να κατακτήσουν κι άλλο, να συγκεντρώσουν κι άλλα χρήματα. Ομάδες και κράτη που ολοι ξέρουμε μέσα μας ότι σκέπτονται έτσι. Προκειμένης της κατάκτησης ή της εξουσίας. Η απόλυτη ανηθικότητα φαίνεται. Μπορούμε να βρούμε την πραγματική αλήθεια όπως και τους πραγματικούς εχθρούς. Να τους δείξουμε στην παγκόσμια κοινότητα και να τους νικήσουμε.



Υ.Γ. Οι συλλογισμοί αυτοί δεν κατονομάζουν τους εμπρηστές. Όμως ίσως το να στραφούν οι προβολείς προς την μεριά όπόυ βρίσκονται είναι το πρώτο βήμα πριν την σύλληψή τους. Αν η συνεισφορά μου, σε επίπεδο φιλοσοφικό, βοηθήσει στην σωστή κατεύθυνση των ερευνών όσο και των στρατηγικών αντιμετώπισης της κρίσης με την επίθεση που δέχεται η χώρα μας σήμερα, θα επιθυμούσα αυτό το κείμενο να συμπεριληφθεί στην κατηγορία των έγκυρων πληροφοριών για τους εμπρηστές που ανταμείβει η κυβέρνηση.

Ξενοφών Ίσαρης, 46 ετών, Τρίπολη Λιβύης

Η φωτιά σβύστηκε. Ο Θεός αγαπάει τον κλέφτη, αγαπάει όμως ευτυχώς και τον νοικοκύρη Βέβαια η απώλεια είναι 14.000 στρέματα καταπράσινου δάσους πιο πυκνου και απο της Πάρνηθας. Ομως τί να κάνουμε; Κάπου έπρεπε να παει το συναίσθημα του κόσμου. Καλυτερα συμπάθεια για τη Σαμο που καιγόταν παρά συμπάθεια για τους απεργούς των βυτιοφόρων.

Στην μάχη των εντυππωσεων λοιπόν,πάνε 14,000 στρέμματα καταπράσινης βλάστησης στη Σαμο...

Ωραία πολιτική. Πάρτε κι αυτό για βραβείο

Έπιασαν τους εμπρηστές !!

Ο ένας ομολόγησε ήδη. Για να δούμε, θα φτάσουν και στα μεγάλα ψάρια; Τους υπαίτιους δηλαδή, αυτούς που τους πλήρωσαν. Αυτό θα είναι τέλειο.