Η αυτοτροφοδότηση της κρίσης μέσα από τα προβλήματα της.

nkar

Νεοφερμένος

Ο nkar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 4 μηνύματα.
Ανέκαθεν η ανθρωπότητα μαστίζονταν από προβλήματα το ίδιο σοβαρά και μεγάλα όπως και σήμερα. Στις ημέρες μας συχνά έχουμε την «ψευδαίσθηση» ότι τα προβλήματα μας είναι ακόμα μεγαλύτερα, γιατί σε αντίθεση με αυτά του παρελθόντος, τα σημερινά τα βιώνουμε. Είναι φυσικό κάτι που το ζεις να είναι πολύ πιο έντονο από κάτι που το γνωρίζεις από περιγραφές.


Από την έλλειψη τροφής, στέγης, εργασίας, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης μέχρι την βία και την προσωπική ασφάλεια, τα προβλήματα είναι αναρίθμητα και αφορούν όλα τα επίπεδα της κοινωνικής πυραμίδας . Κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα είναι αλληλένδετα μεταξύ τους και το ένα τρέφει το άλλο. Και φυσικά κανένας δεν είναι ανεπηρέαστος από τα προβλήματα του άλλου. Το πρόβλημα μιας κοινωνικής ομάδας, με οποιοδήποτε κριτήριο και αν οριστεί αυτή, είναι βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα, θα δημιουργήσει μικρότερης ή μεγαλύτερης έντασης αναταράξεις, στις υπόλοιπες ομάδες. Έτσι για παράδειγμα, η ανεργία δημιουργεί μια ομάδα ανθρώπων με πολύ περιορισμένη αγοραστική ικανότητα. Όταν οι δείκτες ανεργίας διογκωθούν όπως συμβαίνει στις μέρες μας στις Χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, διογκώνεται αντίστοιχα η ομάδα με την περιορισμένη αγοραστική ικανότητα σε βαθμό τέτοιο που επηρεάζει τους οικονομικούς δείκτες της κάθε Χώρας. Αντίστροφα, η μείωση για παράδειγμα του γενικού δείκτη κύκλου εργασιών στην βιομηχανία και στο λιανεμπόριο αντικατοπτρίζει την μείωση της παραγωγής, της κατανάλωσης και κατ’ επέκταση συνεπάγεται οικονομική ύφεση. Συχνά η αντίδραση σε μια τέτοια κατάσταση από τις επιχειρήσεις είναι η προσπάθεια να καταλάβει η καθεμία για τον εαυτό της, στο όνομα του ανταγωνισμού, μεγαλύτερο μερίδιο αγοράς για να αναπληρώσει με αυτό τον τρόπο τα χαμένα λόγω ύφεσης κέρδη, μειώνοντας το κόστος παραγωγής , πράγμα που συνήθως ισοδυναμεί με μείωση αποδοχών και προσωπικού. Όμως με αυτό τον τρόπο μειώνεται ακόμα περισσότερο η αγοραστική ικανότητα των καταναλωτών , αυξάνεται η ανεργία κ.ο.κ. Αυτό είναι το σπιράλ θανάτου της οικονομίας και της κοινωνίας γενικότερα. Είδαμε λοιπόν πως ένα κοινωνικό πρόβλημα τροφοδοτεί ένα οικονομικό και αντίστροφα.

Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι για να περιοριστούν τα προβλήματα θα πρέπει να υπάρξει μια ισορροπία στις απαιτήσεις μας. Ένα είδος ειλικρινούς συμβιβασμού σε κάτι προσωρινά λιγότερο από αυτό που πραγματικά θα θέλαμε, αλλά που είναι αρκετό για να ζήσουμε τώρα όλοι καλύτερα και να δημιουργήσουμε τις προοπτικές για να φτάσουμε κάποια στιγμή σε αυτό που πραγματικά θέλουμε.


nkar
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Θα φτασουμε σε αυτο που πραγματικα θελουμε ποτέ;;
Ιδου η απορια!
Εσυ καλα τα λες...!!! Αλλα....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

juste un instant

Επιφανές μέλος

Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 29,548 μηνύματα.
Aκουω καποιους συνταξιουχους που κλαιγονται μπροστα στις τηλεοπτικες καμερες...
Το προβλημα δεν ειναι οτι σου πετσοκοψαν τη συνταξη που παιρνεις από τα 50 σου. Αλλά ότι παίρνεις συνταξη από τα 50 σου. Με εισφορες μόλις το 1/10 ή το 1/20 οσων αθροιστικα θα εισπραξεις μεχρι να φυγεις απο αυτον εδω τον κοσμο.
Για κανε πραξεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top