Οι Έλληνες δεύτεροι στην κατάταξη ευτυχίας στην Ευρώπη!!!!

Θα έλεγα ότι δεν είμαι καθόλου ευτυχισμένη...

Click για ανάπτυξη...

γιαυτο ακριβως,,..
το ηξεραν..

Ειναι όπως οι γυναίκες που γκρινιάζουν το βράδυ στο κρεβάτι αλλά είναι όλο ικανοποίηση το πρωι...

Ελληνες γενηθηκαμε-Ελληνες ειμαστε-Ελληνες θα παραμεινουμε-Ελληνες θα πεθανουμε


Αξιζει να διαβασετε το παρακατω κειμενο!(Το νοημα ειναι βαθυυυ...)

Σ’ ένα βιβλίο με τίτλο «Σκυλάνθρωποι» είναι καταγεγραμμένη η ενδιαφέρουσα αφήγηση μίας Ελβετίδας, η οποία επεξηγεί γιατί οι Ευρωπαίοι και γενικότερα οι ξένοι, συμπεριφέρονται με ελεεινό τρόπο κατά των Ελλήνων.
Η κοπέλα αναφέρεται σε κάποιον πλούσιο θείο της ονόματι Αλμπέρ που ζούσε κοντά στη Λοζάννη υπεραγαπώντας τα ζώα καί προστατεύοντας στη βίλα του πολλά από αυτά.
Ένας... φίλος του γιατρός απ’ τη Γενεύη του δώρισε ένα κουτάβι ράτσας «μποξέρ», που άκουγε στο όνομα «Τέλος», ενημερώνοντάς τον ότι άμα μεγαλώσει το καθαρόαιμο σκυλί χρειάζεται προσοχή διότι είναι επικίνδυνο!...

Πράγματι, σ’ ένα χρόνο είχε δυναμώσει...
τόσο πολύ που ήταν απλησίαστο. Ο πρώτος που την πλήρωσε ήταν ο κηπουρός που δέχτηκε επίθεση από το σκυλί με αποτέλεσμα να μείνει ένα μήνα ακίνητος στην κλινική έχοντας χάσει την γάμπα που την είχε φάει ο σκύλος και θα έμενε κουτσός σε όλη του τη ζωή με καρφιά στο πόδι του! Ο Αλμπέρ απεφάνθη ότι ο σκύλος έπρεπε να εκπαιδευθεί για να αποκτήσει σωστή συμπεριφορά. Έφερε Γερμανό σκυλοδαμαστή και πράγματι σε 6 μήνες ο «Τέλος» ήταν «αρνάκι». Περιέργως όμως σε μία δεξίωση ο σκύλος ξαναεπιτέθηκε αιμοβόρικα σ’ έναν υπηρέτη και ευτυχώς γι’ αυτόν ο οδηγός της βίλας πυροβόλησε τον «Τέλος» και έβαλε τέλος στην άτακτη ζωή του! Η στεναχώρια του Αλμπέρ ήταν απερίγραπτη ώσπου τον επισκέφτηκε ο δωρητής του σκύλου, ο γιατρός, ο οποίος εξήγησε στον περίλυπο φίλο του ότι ο σκύλος όσο καλά και να δαμαστεί κρατάει μέσα του κακία, ζήλια, μίσος, καί εκδικείται: «Τα ζώα δεν συγχωράνε ποτέ στον άνθρωπο την βελτίωση της συμπεριφοράς τους, γιατί νιώθουνε ότι αυτή η βελτίωση τ’ απομακρύνει από τη φύση τους... και όποτε δίνετε η ευκαιρία το μίσος εκρήγνυται».

Για να κατανοήσει ο Αλμπέρ καλύτερα την συμπεριφορά του σκύλου, ο γιατρός κάνει τον εξής εκπληκτικό παραλληλισμό: «Είναι ακριβώς αυτό που συμβαίνει μ’ εμάς τους Ευρωπαίους καί τους Έλληνες! Αν υπάρχει μια φυλή στον κόσμο που κυριολεκτικά τη μισώ αφόρητα, αυτή η φυλή είναι οι Έλληνες»! Και τεκμηριώνει την άποψή του λέγοντας ότι στα γυμνασιακά του χρόνια ένιωθε «ψυχικά καταπιεσμένος. Διότι δεν μας διδάξανε τίποτα οι σοφοί μας διδάσκαλοι που να μην το ’χανε εξηγήσει, να μην το ’χανε ανακαλύψει, να μην το ’χανε πετύχει, να μην το ’χανε τελειοποιήσει οι Έλληνες!
Κι αν κάποτε αναφέρανε κανένα άλλονε φτωχό συγγενή της γνώσεως και της σοφίας, όχι Έλληνα, στο τέλος προσθέτανε ότι αυτός ο κάποιος, ο φουκαράς βασίστηκε για την ανακάλυψή του πάνω σ’ ένα θεώρημα προγενέστερο κάποιου Έλληνα, πάνω σε μια παλιά σκέψη κάποιου άλλου Έλληνα, πάνω σ’ ένα έργο αιώνες πριν δοσμένο από κάποιον άλλο Έλληνα!... Σιγά σιγά ένιωθα πως οι γνώσεις μου, οι σκέψεις μου, τα αισθήματά μου, η προσωπικότητά μου, ο κόσμος μου, η ύπαρξή μου ως το έσχατο μόριο διαβρώνονταν και χρωματίζονταν απ’ αυτό που χαρακτηρίζουμε με την κλασική πια έκφραση ̈ελληνικό παρελθόν ̈». Αυτά όλα καταστάλαζαν στα βάθη της ψυχής του γιατρού «ένα φλογερό μίσος για καθετί το ελληνικό»! Και η συνέχεια: «Αργότερα στο πανεπιστήμιο, η κατάσταση έγινε δραματική.

Ο Ασκληπιός από τη μια, ο Ιπποκράτης απ’ την άλλη! Ο Γαληνός τη μια μέρα, ο Ορειβάσιος την επομένη! Αέτιος το πρωί, Αλέξανδρος Τραλλιανός τ’ απόγευμα! Παύλος ο Αιγινίτης από ’δω, Στέφανος ο Αθηναίος από ’κει... Δεν μπορούσα ν’ ανοίξω βιβλίο χωρίς να βρω μπροστά μου την ελληνική παρουσία. Δεν τολμούσα να πιάσω στα χέρια μου λεξικό για να βρώ μια δύσκολη, σπάνια, μια χρήσιμη, μια έξυπνη, μια όμορφη, μια μεστωμένη λέξη. Όλες ελληνικές! Και άλλες αμέτρητες σαν την άμμο των θαλασσών και των ποταμών, ελληνικής κι αυτές προέλευσης! Άρχισα κι εγώ με την πάροδο του χρόνου να νιώθω απέναντι στους Έλληνες όπως ο ̈Τέλος ̈... Πρόκειται για φαινόμενο ομαδικό! ́Έτσι αισθανόμαστε λίγο πολύ όλοι μας απέναντι στους Έλληνες. Τους μισούμε όπως τα ζώα τους θηριοδαμαστές. Και μόλις μας δίνεται η ευκαιρία χιμάμε τους δαγκώνουμε και τους κατασπαράζουμε.

Γιατί στο βάθος ξέρουμε ότι κάποτε ήμαστε ζώα μ’ όλη τη σημασία της λέξης κι είναι αυτοί, οι Έλληνες, πάλι οι Έλληνες, πάντα οι Έλληνες, που μας εξώσανε από τη ζωώδικη υπόσταση και μας ανεβάσανε στην ίδια με τους εαυτούς τους ανθρώπινη βαθμίδα!... Δεν αγαπάμε κάτι που θαυμάζουμε... Ρίξε μια ματιά στην ιστορία και θα διαπιστώσεις ότι όλοι οι Ευρωπαίοι, με αρχηγούς τους Λατίνους και το Βατικανό, λυσσάξαμε να τους εξαφανίσουμε τους Έλληνες από το πρόσωπο της γης! Δεν θα βρεις και δε θα φανταστείς συνδυασμό και συγκέρασμα εγκλήματος, πλεκτάνης και παγίδας που δεν το σκαρφιστήκαμε και δεν το πραγματώσαμε για να τους εξολοθρεύσουμε!... η ιστορία με το μίσος κατά των Ελλήνων δεν ξέφτισε. Ο σύγχρονος ̈πολιτισμένος ̈ άνθρωπος είναι ο ίδιος και χειρότερος... Δεν θα επιτρέψει ποτέ το Βατικανό, Αλμπέρ μου, να επιβιώσει στην αυλόπορτα της Ευρώπης, στα πλευρά της Ασίας και στο κατώφλι της Αφρικής ο ελληνισμός κι η ορθοδοξία του, η μόνη πραγματικότητα, η μόνη γνήσια χριστιανική πίστη...

Είναι ο μόνος λαός που κατόρθωσε να συνταιριάξει αρμονικά τον αρχαίο του πολιτισμό, την υπεράνθρωπη πνευματικότητά του με όλα τα θετικά στοιχεία του χριστιανισμού και να γεννήσει αυτός ο θεϊκός συνουσιασμός μια βαθιά πίστη, μια θεμελιωμένη θρησκεία, μια τρομερή ενωτική ισχύ. Η δική μας ηγεσία, οι δικοί μας ταγοί, η δική μας εκκλησία δεν θα επιτρέψουν ποτέ την προκοπή τους, γιατί αν μονοιάσουνε και στο κοινωνικό πεδίο, χαθήκαμε! Ποιος τους πιάνει, αν βλαστήσει στη γη τους μια στάλα κοινωνική δικαιοσύνη κι ο λαός τους που στενάζει κι αναστενάζει φτάσει να κουμαντάρει τον τόπο του! Θα ξαναπιάσουνε το πολιτιστικό μαστίγιο στα χέρια τους και θα τους θωρούμε πάλι από το ύψος των αστραγάλων τους εμείς τα σκαθάρια αυτούς τους γίγαντες»!

Ο φιλέλληνας Αλμπέρ σ’ όλα αυτά αρκέστηκε να απαντήσει με νόημα: «Γι’ αυτό θα τους αγαπάω πάντα, θα τους θαυμάζω και θα τους σέβομαι...».

(Μια πηγή του κειμένου)

Όλοι πρέπει να κάνουμε αυτό που μας δίνει χαρά, είτε αυτό είναι να μαζεύουμε σταφύλια είτε να βάζουμε πλυντήριο.
E.B. White . Εμεις μαλλον κανουμε και τα δυο!..

Οι Έλληνες είναι χαρούμενοι λόγω ήλιου

Click για ανάπτυξη...

Γιατί στη Δανία έχει ήλιο;;;

Αρχική Δημοσίευση από Γιώργος:

Όχι, εκεί τα φυτά νυχτοσυνθέτουν.

Click για ανάπτυξη...

Εξκoυζέ-μουά Μεσιέ - Παρντόν - I beg your pardon?

ωραια ειδηση....απλα δεν μπορω να το πιστέψω,δεν το βλεπω και τοσο γυρω μου αλλα, σιγουρα εμπνέει και προκαλεί μια καποια αισιοδοξια

εεττσιι όσο και αν ανεβαίνουν ta spreads όσο και να λυσσάνε οι moodyδες....things always look better in the sun!

Ειμαστε τωρα σιγουροι για την εγκυροτητα της ειδησης; Γιατι εγω οσο κοσμο ξερω αισιοδοξο και ευτυχισμενο δεν θα τον χαρακτηριζα σιγουρα!

Τι και αν δεν έχουμε λεφτά; So what?
Τι και αν μας πήραν τα μυαλά; So what?

Παραμένουμε αθεράπευτα χαρούμενοι. Είναι διαφορετικό να είσαι Έλληνας και έτσι.

https://www.newscode.gr/kosmos/story/34425/pio-eytychismenoi-anthrwpoi-oi-koyltoyriarhdes


Πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι οι «κουλτουριάρηδες»...
24/05/2011 11:53

Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι, που τους αρέσει να πηγαίνουν συχνά σε πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως μουσεία, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες μουσικής και εκθέσεις τέχνης ή που οι ίδιοι παίζουν κάποιο μουσικό όργανο ή ζωγραφίζουν, είναι πιο πιθανό να αισθάνονται μεγαλύτερη ικανοποίηση στην ζωή τους, άσχετα με το πόσο τυπικά μορφωμένοι ή πόσο πλούσιοι είναι, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Όμως η σχέση ανάμεσα στην κουλτούρα και στο αίσθημα ευτυχίας και ικανοποίησης δεν είναι ακριβώς η ίδια για τα δύο φύλα. Στους άνδρες, σύμφωνα με την μελέτη, είναι κυρίως οι «παθητικές» δραστηριότητες, όπως η επίσκεψη σε μουσεία ή η παρακολούθηση συναυλιών, που ανεβάζουν την ψυχολογική διάθεση και βελτιώνουν την υγεία τους. Στις γυναίκες, αντίθετα, η σχέση είναι πιο «ενεργητική», καθώς όταν παίζουν μουσική ή οι ίδιες δημιουργούν κάποια άλλη μορφή τέχνης, τότε νοιώθουν λιγότερο άγχος και κατάθλιψη.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Κόνραντ Κούιπερς του Νορβηγικού Πανεπιστημίου Επιστήμης και Τεχνολογίας, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό επιδημιολογίας “Journal of Epidemiology and Community Health” του Βρετανικού Ιατρικού Συλλόγου, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ανέλυσαν στοιχεία από σχεδόν 51.000 ενήλικες, οι οποίοι έδωσαν λεπτομερείς πληροφορίες για τις συνήθειές τους, την υγεία τους, τα αισθήματά τους για τη ζωή τους κλπ.

Έτσι, οι ερευνητές κατέληξαν στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι όχι μόνο υπάρχει άμεση και στενή σχέση ανάμεσα στις καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες και στην ευτυχία (όσο περισσότερη η κουλτούρα, τόσο μεγαλύτερη η ευτυχία), αλλά επίσης ότι οι άνδρες αισθάνονται καλύτερα όταν είναι θεατές, ενώ οι γυναίκες όταν δρουν οι ίδιες και δεν παρακολουθούν απλώς.

Οι ερευνητές διαβλέπουν ότι οι πολιτιστικές δραστηριότητες μπορούν να παίξουν ρόλο στην προώθηση της υγείας σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, αν και αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πάντα το ερώτημα «η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα», με την έννοια ότι δεν είναι σαφές σε ποιο βαθμό οι άνθρωποι γίνονται πιο υγιείς και ευτυχισμένοι επειδή ασχολούνται με τα πολιτιστικά πράγματα ή…το ρίχνουν στην κουλτούρα, επειδή εξ αρχής αισθάνονται ωραία με τον εαυτό τους.

Είμαστε χαρούμενοι απο την φύση μας εμείς ως Μεσογειακός λαός άσχετα απο τα προβλήματα.

Ουπς... (τι βρήκα πάλι ο searcher...) είμαστε απαισιόδοξοι https://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4650911 αλλά ευτυχισμένοι....

Ελληνες, οι πιο απαισιόδοξοι στον πλανήτη
Δυσκολεύονται ακόμα και να βγουν για έναν καφέ ή να αγοράσουν ένα καινούργιο ρούχο λόγω της οικονομικής ύφεσης όπως δείχνει έρευνα

Ρεπορτάζ: Αγγελική Καραγεώργου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 20 Αυγούστου 2011

Η εντεινόμενη οικονομική ύφεση κατεδάφισε την καταναλωτική εμπιστοσύνη στην Ελλάδα, μετατρέποντάς τη στη χώρα με τους πιο απαισιόδοξους πολίτες στον κόσμο, σύμφωνα με τα αποτελέσματα πρόσφατης έρευνας.
Εδώ και έναν χρόνο δεν έχει καταθέσει ούτε ένα ευρώ στον τραπεζικό λογαριασμό του και η αποταμίευση για εκείνον αποτελεί πλέον άγνωστη έννοια. Ο υπάλληλος καφετέριας στο Κέντρο της Αθήνας Αιμίλιος Κότσης, όπως λέει, έχει σταματήσει να ξοδεύει χρήματα. «Μείωσα από παντού γιατί, εκτός των άλλων, χρωστάω. Η Ελλάδα είναι μια απαισιόδοξη χώρα γιατί με τόσα προβλήματα, απαισιόδοξοι έχουν γίνει και οι πολίτες της», λέει ο 32χρονος. Γενικώς η κατάσταση που επικρατεί στη χώρα, του προκαλεί συναισθήματα ανασφάλειας και δυσαρέσκειας. «Το μόνο που μπορώ να κάνω πλέον είναι υπομονή».
Παρόμοια είναι και η στάση της σχεδιάστριας ρούχων Ελευθερίας απέναντι στις οικονομικές εξελίξεις που διαδραματίζονται το τελευταίο διάστημα στη χώρα και τις επιπτώσεις που έχουν στην τσέπη της. Παραδέχεται πως δεν καταναλώνει με την ίδια απερισκεψία που τη διέκρινε στο παρελθόν και πλέον φροντίζει να αγοράζει μόνο τα απαραίτητα γιατί, όπως παρατηρεί, τα νέα δεδομένα στην ελληνική κοινωνία επιβάλλουν αλλαγή τρόπου ζωής. «Εντοπίζω τη θλίψη στους ανθρώπους γύρω μου, συχνά και σε εμένα. Ο κόσμος δεν έχει χρήματα γι' αυτό είναι πολύ μαζεμένος. Ακόμα και εκείνοι που έχουν καλή οικονομική κατάσταση σήμερα, δεν καταναλώνουν όπως πριν», λέει η 52χρονη.

η ερευνα. Δεν είναι ωστόσο μόνο οι έλληνες πολίτες που εντοπίζουν τη στροφή στην καταναλωτική συμπεριφορά τους και την κυριαρχία του απαισιόδοξου κλίματος στη χώρα. Παγκόσμια έρευνα Καταναλωτικής Εμπιστοσύνης της Nielsen που αφορά το β' τρίμηνο του 2011 κατέδειξε ότι οι Ελληνες είναι οι πιο απαισιόδοξοι πολίτες στον πλανήτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, η εντεινόμενη οικονομική ύφεση σε συνδυασμό με τις γενικευμένες δημόσιες διαμαρτυρίες έριξε την καταναλωτική εμπιστοσύνη στην Ελλάδα στις 41 μονάδες, τέσσερις λιγότερες από το περασμένο τρίμηνο, και την οδήγησε στη χαμηλότερη θέση. Επιπλέον, εννέα στους δέκα έλληνες καταναλωτές νιώθουν πως η χώρα βρίσκεται σε ύφεση, ενώ εξίσου μεγάλο είναι και το ποσοστό εκείνων που εκτιμούν πως η κρίση θα παραταθεί και τους επόμενους μήνες.
Πρωταγωνιστές στις ανησυχίες των Ελλήνων παραμένουν η εργασιακή ασφάλεια και η οικονομία, που κατέχουν μάλιστα τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη - 39% και 38% αντίστοιχα. Σχεδόν το σύνολο των ελλήνων καταναλωτών αναγκάστηκε να αλλάξει αγοραστικές συνήθειες εξαιτίας της κρίσης. Ετσι, η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων έχει μειώσει το ποσό που δαπανά για τη διασκέδαση εκτός σπιτιού και την αγορά ρούχων, ενώ πολύ υψηλό ποσοστό έχει στραφεί σε φθηνότερα καταναλωτικά προϊόντα.

ΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΦΘΗΝΟΤΕΡΑ. «Ακόμα και αν οι καταναλωτές δεν στραφούν σε φθηνότερα προϊόντα, το πιο πιθανό είναι να αλλάξουν προμηθευτή και να επιλέξουν κάποιον που τους δίνει πίστωση, το γνωστό τεφτέρι. Δεδομένου ότι δεν χρησιμοποιούν πια πιστωτικές κάρτες ή καταναλωτικά δάνεια, προτιμούν τέτοιες επιχειρήσεις. Γι' αυτό, άλλωστε, η πτώση του όγκου συναλλαγών είναι μεγαλύτερη στα μεγάλα καταστήματα και μικρότερη στα μικρά», λέει στα «ΝΕΑ» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εμπορικών Συλλόγων Αττικής Δημήτρης Αρμενάκης. Συμπληρώνει μάλιστα πως φέτος ούτε με τις εκπτώσεις αναστράφηκε η φθίνουσα πορεία την οποία ακολουθεί η αγορά. «Τίποτα δεν θυμίζει τη δόξα του παρελθόντος. Μάλιστα, ορισμένες μέρες ο τζίρος αγγίζει μόλις το 50% των περυσινών εκπτώσεων, το οποίο επίσης δεν ήταν καλό σε σχέση με το καλοκαίρι του 2009».

Ε αν μας νοιάζουν μόνο οι παραλίες, οι μπύρες, τα μπουζούκια και ποιός θα σπάσει περισσότερα πιάτα.........

Πάντως δεν ξέρω -πρέπει οι δύο έρευνες να ψιλοσυγκρούονται μεταξύ τους- ή σε αρκετά μεγάλο βαθμό (δηλαδή η αρχική με αυτή του #58

Μπορεί να πάω στο Βανουάτου. Μιλανε και γαλλικά...

https://www.e-fungus.gr/index.php?op...cle&id=52:vanuatu-&catid=58:gourmet&Itemid=81

Διαβάζουμε...
«Είμαστε ευτυχισμένοι άνθρωποι, είμαστε ικανοποιημένοι μ’ αυτά που έχουμε. Αυτό που χρειαζόμαστε φύεται γύρω μας. Δεν υπάρχει πείνα. Ο καθένας είναι ευχαριστημένος. Δεν αναζητούμε συνέχεια όλο κάτι άλλο ν’ αποκτήσουμε. Η ζωή μας κυλά ομαλά μέσα στην οικογένεια, στην κοινωνία μας και στις παραδόσεις μας. Σεβόμαστε ο ένας τον άλλον και φροντίζουμε τους ηλικιωμένους.»
Μια νοοτροπία που κίνησε το ενδιαφέρον του ΟΗΕ για να την μελετήσει και να την μεταφέρει και σε άλλες χώρες. Το συμπέρασμα είναι: Η κατανάλωση δεν είναι το παν.
Πολλοί λαοί πάνω στη Γη θα μπορούν να ζήσουν καλύτερα μειώνοντας δραστικά τις υλικές ανάγκες. Δεν είναι πάντα απαραίτητο το μοντέλο: Βιομηχανία, πρώτες ύλες, καταναλωτισμός η ευτυχία.
Αν πάρουμε ως βάση τον καταναλωτισμό, βιομηχανική παραγωγή η Βαϊνατού συγκαταλέγεται στη χώρα με τους πιο φτωχούς ανθρώπους, είναι όμως με τους πιο ευτυχισμένους.
Μήπως και στην Ελλάδα λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα χωρίς να καταφύγουμε σε ΔΝΤ, ευρωπαϊκή τράπεζα κλπ. μειώνοντας απλά την υπερκατανάλωση των εισαγόμενων προϊόντων;