Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

epote

Διάσημο μέλος

Ο epote αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 3,326 μηνύματα.
Τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι εθιστικά στο κορμί αλλά ως ψυχοτρόπα έχουν ένα σχετικό "ψυχολογικό" εθισμό, οι βενζοδιαζεπίνες (τα περισσότερα ηρεμιστικά είναι τέτοια) είναι εθιστικά και πολύ μάλιστα. Με άλλα λόγια ξεκινάς με αντικαταθλιπτικά και επειδή ο γιατρός σου θέλει να σου πουλήσει κι άλλα, σε εθίζει ψυχολογικά και κρυφοκλέβεις και το ηρεμιστικό και γίνεσαι αρντάν με το μυαλό πολτό.

Oι βενζοδιαζεπινες (xanax, lexotanil, tavor, stedon κτλ) *δεν* ειναι αντικαταθληπτικα, ειναι αγχολυτικα-κατασταλτικα.

Τα αντικαταθλιπτικα που συνηθως συνταγογραφουνται του τυπου SSRI-SNRI (ladose, cipralex, effexor κτλ) και ΕΙΝΑΙ εθιστικα, για την ακριβια εχουν απο τα χειροτερα στερητικα συνδρομα που υπαρχουν. Σε μικρες δοσολογειες για λιγο καιρο και με καταληλη ψυχοθεραπεια δουλευουν ομως.

Θα μπλεξουμε παλι στην ιδια βλακωδη συζητηση περι ψυχιατρικης, point is this: αν χρειαζεται να παρεις φαρμακα παρε φαρμακα, αλλα θα πρεπει να εχουν εξαντληθει οι αλλες μεθοδοι πρωτα (ειδικα αν εισαι μικρος σε ηληκια). Αν ο ψυχιατρος σου γραφει φαρμακα απο την πρωτη επισκεψη ειναι μαλακας πηγαινε σε αλλον.

Η ενημερωση πεφτει στα χερια του ασθενους, μαθε τι εχεις, ρωτα το γιατρο, ρωτα και αλλους γιατρους, οι γιατροι ειναι οπως ολοι οι ανθρωποι, καπιοι μαλακες καπιοι οχι. ΜΑΘΕ

Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη ή οχι... Εδώ και μερικές εβδομάδες πάντως δεν νιώθω καλά. Στην αρχή είχα συμπτώματα άγχους.. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω, ένιωθα ένα βάρος στο στήθος κι οτι μου κοβόταν η ανάσα, συχνά με έπιανε πανικός ενώ γενικά είμαι εξαιρετικά ψύχραιμος άνθρωπος.. Έπειτα άρχισα να γίνομαι επιθετική και νευρική, εκνευριζόμουν χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Τον τελευταίο καιρό ξαπλώνω το βράδυ να κοιμηθώ και δεν με παίρνει ο ύπνος. Αρχίζω τότε και σκέφτομαι διάφορα πράγματα που είτε με κάνουν να εκνευρίζομαι είτε να νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου και να βάζω τα κλάματα. Χτες και σήμερα νιώθω τεράστια θλίψη. Χτες σχεδόν όλη τη μέρα έκλαιγα, με αποτέλεσμα σήμερα να δω οτι έσπασε κι ένα αγγείο στο μάτι μου. Νιώθω το κεφάλι μου να θέλει να σπάσει, μου ρχονται δάκρυα στα μάτια με το παραμικρό. Νιώθω τύψεις για το οτιδήποτε και αισθάνομαι πολύ άσχημα με τον εαυτό μου.
Και για όλα αυτά δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος. Δεν θεωρώ οτι μου λείπει κατι από τη ζωή μου. Δεν είχα κάποια απώλεια πρόσφατα. Δραστηριότητες που παλιότερα με ανέβαζαν, όπως το θέατρο, τώρα πια μου φαίνονται κι αυτές σαν εμπόδιο, μου δημιουργούν άγχος αντί για χαρά.
Έχω περάσει περιόδους κατάθλιψης, αλλά τότε υπήρχε λόγος, όπως επίσης τότε σκεφτόμουν έντονα τον θάνατο ενώ τώρα αυτό το ενδεχόμενο δεν υπάρχει στο μυαλό μου. Δε νιώθω οτι θέλω να τα παρατήσω, νιώθω οτι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στις υποχρεώσεις μου, οτι δεν είμαι ικανή πλέον να το κάνω...
Δεν ξέρω πώς να βγω απ αυτή τη δίνη που με τραβάει σιγά σιγά προς τα μέσα, δεν ξέρω πώς θα ξεφύγω από αυτό. Και όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο αγχώνομαι και μου φαίνεται ακόμα πιο δύσκολο...
Αν το έχει περάσει κάποιος, ή αν μπορεί να μου πεί έναν τρόπο, όποιος κι αν είναι, για να το παλέψω, ας μου στείλει, πραγματικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι μόνη μου... Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας...

Ναι καλο θα ηταν να σε ενα γιατρο, πολλες φορες η καταθλιψη εχει και φυσιολογικα αιτια (υποθυροειδισμος πχ), αλλα μπορει να ειναι και ατυπη, παντως ναι γενικα δειχνεις οτι περνας ενα καταθλιπτικο επισοδειο, ειναι κριμα να καθεσαι να υποφερεις, πηγαινε σε ενα ψυχιατρο να το δειτε. Αν θες πες μου να σου δωσω τηλ
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Anthrax69

Νεοφερμένος

Ο Anthrax69 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 65 μηνύματα.
Πολλές φορές είμαι σε φάση ''παραλίγο κατάθλιψης'' κυρίως όταν χάνομαι μέσα στον εαυτό μου και δεν έχω κάποια άποψη παρά αυτή που μου έχει δανείσει κάποιος άλλος και δεν μπορώ να την ξεκολλήσω απ το μυαλό μου (για οποιοδήποε θέμα).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ρόζα Νέρα Flamingo

Δραστήριο μέλος

Η Ρόζα Νέρα Flamingo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ανταρτικό (Φλώρινα). Έχει γράψει 780 μηνύματα.
Πολλές φορές είμαι σε φάση ''παραλίγο κατάθλιψης'' κυρίως όταν χάνομαι μέσα στον εαυτό μου και δεν έχω κάποια άποψη παρά αυτή που μου έχει δανείσει κάποιος άλλος και δεν μπορώ να την ξεκολλήσω απ το μυαλό μου (για οποιοδήποε θέμα).
συμβαινουν αυτα , γι αυτο προσπαθησε να διαβαζεις βιβλια που σ αρεσουν , να βλεπεις ταινιες , να γνωριζεις κοσμο και να διασταυρωνεις αποψεις ωστε να καταληγεις καπου ..και εν τελει να εχεις δικη σου αποψη ..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ξανθη Κυπραιου

Νεοφερμένος

Η Ξανθη Κυπραιου αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κομοτηνή (Ροδόπη). Έχει γράψει 103 μηνύματα.
Κάτι σαν μία μισή κατάθλιψη, μία αδιαφορία, μία αδράνεια... και μία μίνι-δυστυχία, αλλά χωρίς αφορμή σαφή...

Σε μία τέτοια φάση γενικότερη, περάσατε καθόλου στιγμές, όπου η οργή για παλιά προβλήματα, "ξεπερασμένα" προβλήματα, έβγαινε πού και πού στην επιφάνεια;

Μισή κατάθλιψη είναι όταν τα παλιά προβλήματα κρύβονται "κάτω απ΄το χαλάκι".........ξέρεις ότι είναι εκεί και αργά η γρήγορα θα τα αντιμετωπίσεις........ ότι ζεις υπό προθεσμία και η φουρτούνα έεεεερχεται.......



όταν βγαίνουν................................αυτό δεν είναι κατάθλιψη.....είναι καταστροφή........
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

just smile!

Δραστήριο μέλος

Η just smile! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Μακροχώρι (Καστοριά). Έχει γράψει 442 μηνύματα.
Την φαση αυτη περναω.............:yes::|:|:|
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mini93

Νεοφερμένος

Η mini93 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Νιωθω οτι θα εκραγω νιωθω οτι τιποτα δεν θα μου παει καλα εαν δεν μιλησω σε καποιον....



Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου παντα θα ειχα καποιο προβλημα στην ζωη μου εκει που θα ημουν ευτυχισμενη ξαφνικα κατι θα γινοντα και ολα 8α γκρεμιζονταν.Ομως αυτο δεν εχει σταματησει ουτε και τωρα μου συμβαινει ακομα και σημερα.....
Εχω φτασει σε σημειο να μην μπορω να ελενξω τα νευρα μου με το παραμικρο αρπαζομαι και μετα με πιανει καταθλιψει δεν ξερω τι μου συμβαινει και δεν αντεχω αλλο αυτη την κατασταση εχω κουραστη να ειναι η ζωη μου ενα προβλημα.
Εδω και ενα χρονο για πρωτη φορα εχει συμβει κατι πολυ καλο στην ζωη μου και ημου ευτυχισμενη μεχρι που ξαφνικα εγινε κατι και το χαμογελο και η διαθεση χαθηκαν απο την καθημερινοτητα μου.Το δυκολο ομως δεν ειναι οτι ολα πανε χαλια ειναι οτι θελω να πω σε καποιον αυτο που με βαρενει εδω και χρονια και κανεις δεν μπορει να με καταλαβει δεν εχω κανεναν διπλα μου και παντα καταληγω να κλεινομαι στον εαυτο μου.
Πως θα αντιμετωπισω ολα αυτα που συμβαινουν στην ψυχολογια μου?πως θα μπορεσω να χαρω ολα αυτα τα ομορφα που εχει η ζωη?
Ειμαι 22 χρονων και το μονο που βλεπω ειναι σκοταδι και καθολου ονειρα για το μελλον....δεν ειναι δικαιο αυτο για την ζωη ενος ανθρωπου κουραστικα να ποναω και να μην βλεπω τον ηλιο να λαμπει ειναι σαν να γεννηθηκα μονο για να εχω προβληματα.
Το μονο που θελω ειναι να ηρεμισω να με ακουσει επιρελους καποιος και να μου πει πως να διαχειρηστω την καθε αναποδια της ζωης μου????????
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nelliel

Περιβόητο μέλος

Η Nelliel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,061 μηνύματα.
Απο αναποδιες αλλο τιποτα. Αν το προβλημα σου δεν ειναι προβλημα υγειας, τοτε αλλα τα αλλα ειναι ασημαντα. Εδω και μερικα χρονια ειχα φτασει σε σημειο να φοβαμαι να χαιρομαι. Οτι καλο μου συνεβαινε συνοδευοταν απο κατι πολυ κακο. Ολα αυτα ομως δεν ηταν τιποτα μπροστα στον τρομο που ενιωσα οταν μου εμφανιστηκε ενα προβλημα υγειας το οποιο ευτυχως δεν ηταν σοβαρο. Αποφασισα τοτε να δω την ζωη με αλλο ματι. Σταματησα να αγχωνομαι με ασημαντα πραγματα και οτι αναποδια μου ερχοταν την αντιμετωπιζα ψυχραιμα και με γελιο. Πλεον δεν συνδεω τα καλα γεγονοτα με τα ασχημα. Απο τοτε αλλαξε η ζωη μου και σκεφτομαι πως οτι ειναι να ερθει ας ερθει. Βεβαια απο ολη αυτη την ιστορια ξεχωρισα τους φιλους/ες μου και τα ατομα που ειναι πραγματικα διπλα μου.

Αυτο που εχω να σου πω ειναι να μη σε ριχνει η καθε δυσκολια. Προσπαθησε να βλεπεις την ζωη σου με αισιοδοξια και να μη κανεις αλλες μαυρες σκεψεις γιατι θα κυλησεις ακομα πιο βαθια στον βουρκο. Βγες εξω, γελασε και κανε κατι που σου αρεσει. Να θυμασαι οτι για καθε κακο που θα σου συμβαινει θα σου συμβαινει και κατι καλο. Ζησε και μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο. Αν κατσεις να σκεφτεις και αναλυσεις αυτα που σου συμβαινουν θα διαπιστωσεις οτι τα περισσοτερα απο αυτα λυνονται ευκολα και θα δεις ποσο χαζη ησουν που στεναχωριοσουν και αγχωνοσουν για το τιποτα! Παρε την ζωη στα χερια σου και μην αφηνεις τα ατυχη γεγονοτα να σου την καθοριζουν.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mini93

Νεοφερμένος

Η mini93 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Απο αναποδιες αλλο τιποτα. Αν το προβλημα σου δεν ειναι προβλημα υγειας, τοτε αλλα τα αλλα ειναι ασημαντα. Εδω και μερικα χρονια ειχα φτασει σε σημειο να φοβαμαι να χαιρομαι. Οτι καλο μου συνεβαινε συνοδευοταν απο κατι πολυ κακο. Ολα αυτα ομως δεν ηταν τιποτα μπροστα στον τρομο που ενιωσα οταν μου εμφανιστηκε ενα προβλημα υγειας το οποιο ευτυχως δεν ηταν σοβαρο. Αποφασισα τοτε να δω την ζωη με αλλο ματι. Σταματησα να αγχωνομαι με ασημαντα πραγματα και οτι αναποδια μου ερχοταν την αντιμετωπιζα ψυχραιμα και με γελιο. Πλεον δεν συνδεω τα καλα γεγονοτα με τα ασχημα. Απο τοτε αλλαξε η ζωη μου και σκεφτομαι πως οτι ειναι να ερθει ας ερθει. Βεβαια απο ολη αυτη την ιστορια ξεχωρισα τους φιλους/ες μου και τα ατομα που ειναι πραγματικα διπλα μου.

Αυτο που εχω να σου πω ειναι να μη σε ριχνει η καθε δυσκολια. Προσπαθησε να βλεπεις την ζωη σου με αισιοδοξια και να μη κανεις αλλες μαυρες σκεψεις γιατι θα κυλησεις ακομα πιο βαθια στον βουρκο. Βγες εξω, γελασε και κανε κατι που σου αρεσει. Να θυμασαι οτι για καθε κακο που θα σου συμβαινει θα σου συμβαινει και κατι καλο. Ζησε και μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο. Αν κατσεις να σκεφτεις και αναλυσεις αυτα που σου συμβαινουν θα διαπιστωσεις οτι τα περισσοτερα απο αυτα λυνονται ευκολα και θα δεις ποσο χαζη ησουν που στεναχωριοσουν και αγχωνοσουν για το τιποτα! Παρε την ζωη στα χερια σου και μην αφηνεις τα ατυχη γεγονοτα να σου την καθοριζουν.



Το θεμα ομως ειναι οτι επειδη και εγω περασα θεμα υγειας στα 17 μου και ομολογο οτι αυτο με στιγματησε και απο εκεινη την στιγμη το θεμα μου με τα προβληματα και οτι ειμαι εβαλοτη σε ολα εχει αυξηθη κατα πολυ.
Απο εκεινη την στιγμη εχω πεση δυο φορες σε καταθλιψει
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nelliel

Περιβόητο μέλος

Η Nelliel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,061 μηνύματα.
Τωρα ομως εισαι 22, τα προβληματα υγειας τα περασες. Αφησε τα εκει που ανηκουν, στο παρελθον, και ζησε το τωρα! Μην αναλωνεσαι σε καταστασεις που συνεβησαν στο παρελθον. Να βγαινεις εξω οσο πιο συχνα γινεται, θα σε βοηθησει παρα πολυ. Ακομα και αν εχεις ακομα προβληματα υγειας (κατι που φυσικα απευχομαι), μη τα αφηνεις να καθοριζουν την ζωη σου. Η ζωη συνεχιζεται και με το να καθεσαι και να κλαις την μοιρα σου δεν κερδιζεις απολυτως τιποτα. Εφοσον αναπνεεις και στεκεσαι στα ποδια σου μπορεις να καταφερεις τα παντα, να ξεπερασεις ολα σου τα προβληματα και να κατακτησεις τον κοσμο!

Αν θελεις πες μας τι προβληματα αντιμετωπιζεις (χωρις λεπτομερειες και αλλα προσωπικα στοιχεια για να μη νιωσεις αβολα) μηπως και μπορεσουμε να σε βοηθησουμε να σταθεις στα ποδια σου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το μονο που θελω ειναι να ηρεμισω να με ακουσει επιρελους καποιος και να μου πει πως να διαχειρηστω την καθε αναποδια της ζωης μου????????

Έχω περάσει κι εγώ μια μεγάλη περίοδο της ζωής μου σε κατάθλιψη αλλά έχω καταφέρει πλέον να την αντιμετωπίσω. Αν θέλεις στείλε μου πμ με περισσότερρες πληροφορίες για το πρόβλημα σου και ίσως να έχω κάποιες χρήσιμες συμβουλές ως προς τη διαχείρησή του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mini93

Νεοφερμένος

Η mini93 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Οσον αφορα το προβλημα υγειας που αντιμετωπησα ηταν γυναικολογικο σε μια ηλικια που ακομα δεν ειχα ερωτικες επαφες με καποιον και δεν ειχα παει ποτε σε γυναικολογο οταν βρισκεσε σε αυτη την ηλικια λιγο πριν την ενηλικιοσει σου εκει που περιμενεις να αρχισει επιτελους η μεγαλη ζωη που λενε οι εφοιβη ξαφνικα σκαει το προβλημα αυτο απλα στιγματιζει την ζωη μου και μπορω να πω οτι αυτο επαιξε μεγαλο ρολο στην σεξουαλικη μου ζωη εχω προβλημα ακομα και εκει..
Περα απο αυτο ομως υπαρχουν στιγμες που γινετε το πιο ασημαντο γεγονος στην καθημερηνοτητα μου π.χ ενας απλος τσακωμος με τον φιλο μου και εγω δεν μπορω να ελενξο τον εαυτο μου νιωθω οτι θα εκραγω και αμεσος χαλαει η διαθεση μου και δεν κανω τιποτα για πολυ καιρο.Το χειροτερο ομως ειναι πως εαν συμβει ενα γεγονος μεσα στο σπιτι μου τοτε μου φταινει ολα ,ολοι,ο εαυτος μου και αρχιζω να κλεινομαι στον εαυτο μου να αποκοβω ανθρωπους απο κοντα μου και δεν εχω την δυναμη να σηκωθω να κανω κατι για να ηρεμισω....

Έχω περάσει κι εγώ μια μεγάλη περίοδο της ζωής μου σε κατάθλιψη αλλά έχω καταφέρει πλέον να την αντιμετωπίσω. Αν θέλεις στείλε μου πμ με περισσότερρες πληροφορίες για το πρόβλημα σου και ίσως να έχω κάποιες χρήσιμες συμβουλές ως προς τη διαχείρησή του.

Εχω γραψει μερικα στοιχεια πανω σε αυτα που βλεπω και νιωθω εγω πως το ξεπερασες ολο αυτο?
Θα μου ειναι πολυ χρησιμες οι συμβουλες σου διωτη ειναι σε απογνωση δεν αντεχω αλλο αυτο που μου συμβαινει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εχω γραψει μερικα στοιχεια πανω σε αυτα που βλεπω και νιωθω εγω πως το ξεπερασες ολο αυτο?
Θα μου ειναι πολυ χρησιμες οι συμβουλες σου διωτη ειναι σε απογνωση δεν αντεχω αλλο αυτο που μου συμβαινει...

Καταρχάς πρέπει πρώτα απόλα να ηρεμήσεις και να προσπαθήσεις να κάνει ένα βήμα μακρία από την όλη κατάσταση που επικρατεί για να δεις τα πράγματα πιο αντικειμενικά. Η κατάθλιψη, ιδιαίτερα όταν είναι χρόνια είναι ένας δυνατός αντίπαλος, όχι όμως και ανήκιτος. Πρέπει να καταλάβεις ότι η κατάθλιψη είναι ένας φαύλος κύκλος, είναι δηλαδή μια κατάσταση που αυτοτροφοδοτρείται γι' αυτό και δεν περνάει με το καιρό, αλλά αντιθέτως γίνεται χειρότερη.

Ένα σωστό βημά θα ήταν να επισκευτείς ένα ψυχολόγο, για να μιλήσεις και να σου δώσει συμβουλές. Θα σε βοηθήσει αρκετά να προσδιορήσεις τα αίτια που σε οδήγησαν εκεί που είσαι και θα σου δείξει τη πορεία πλεύσης που πρέπει να ακολουθήσεις για να επανέλθεις. Αν τώρα για το χ,y λόγο δεν μπορείς ή δεν θέλεις να πας σε ψυχολόγο, μπορείς να βρεις και μόνη σου την άκρη απλά θα είναι αρκετά πιο δύσκολο.

Η κατάθλιψη έχει βαθύτερα αίτια που συνήθως πηγάζουν από τις ανασφάλειες, τις ενόχες μας για κάτι, την αίσθηση αποτυχίας κτλ. Το πρώτο πράγμα λοιπόν που πρέπει να κάνεις είναι μια καθαρή συζήτηση με τον εαυτό σου, ώστε να προσδιορήσεις ποια είναι τα πραγματικά αίτια για το πρόβλημά σου. Μη κολλάς όμως στην επιφάνεια π.χ. "Νευριάζω και είμαι χάλια γιατί ο φίλος μου μου λέει χαζομάρες" αλλά ψάξε να βρεις για ποιο ακριβώς λόγο μετά από ένα ασήμαντο καβγά είσαι χάλια. Δε μπορώ να σου πω περισσότερα πάνω σε αυτό καθώς δε γνωρίζω το αναλυτικό background σου, απλά να ξέρεις ότι αυτή η ενδοσκόπηση είναι το πιο σημαντικό βήμα.

Όταν τώρα καταφέρεις να προσδιορήσεις τα πραγματικά αίτια, τότε πρέπει να καταστρώσεις και το σχέδιο που θα ακολουθήσεις, για να ανατρέψεις την κατάσταση. Πρέπει να ξέρεις όμως ότι όσο πιο βαριά είναι η κατάθλιψη τόσο πιο γεναία βήματα πρέπει να κάνεις για να την αντιμετοπήσεις. Για παράδειγμα αν σε πιάνει κατάθλιψη γιατί τρως και παχαίνεις, τότε δεν αρκεί μόνο να πεις "α από άυριο θα κάνω δίαιτα", πρέπει να επανακατασκευάσεις τη ζωή σου με τέτοιο τρόπο ώστε να η ίδια η καθημερινότητα να σε τραβάει μακρυά από το φαγητό.

Είναι πολύ σημαντικό επίσης να κρατάς τη μέρα σου γεμάτη με πράγματα. Όταν είσαι συνεχώς απασχολημένη με κάτι μειώνονται οι πιθανότητες να αρχίσεις να κάνεις πάλι αρνητικές σκέψεις και να καταλίξεις στα πατώματα. Η σωματική άσκηση βοηθά επίσης αρκετά στη μείωση του άγχους και της κατάθλιψης. Προσπάθησε να περπατάς κανένα μισάωρο κάθε μέρα, κάνει θαύματα.

Αν θες να ρωτήσεις ότιδήποτε άλλο, ελεύθερα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mini93

Νεοφερμένος

Η mini93 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Πολυ ωραια αυτα που μου ειπες θα προσπαθησω να τα κανω και πραξει για να βοηθησω τον εαυτο μου και αν ξεφυγω απο οτι με βασανιζει και να αντιμετωπισει οποιο και να ειναι το προβλημα.
Απλα ηθελα να ρωτησω επειδη στον ψυχολογο το εχω σκεφτη και εγω να ζητησω βοηθεια απλα δεν ειμαι και σιγουρη θα μπορουσα να διαβασω καποιο βιβλιο(ψυχολογιας) που θα μπορουσε να με βοηθησει σε ολο αυτο????
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nelliel

Περιβόητο μέλος

Η Nelliel αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,061 μηνύματα.
Οσον αφορα το προβλημα υγειας που αντιμετωπησα ηταν γυναικολογικο σε μια ηλικια που ακομα δεν ειχα ερωτικες επαφες με καποιον και δεν ειχα παει ποτε σε γυναικολογο οταν βρισκεσε σε αυτη την ηλικια λιγο πριν την ενηλικιοσει σου εκει που περιμενεις να αρχισει επιτελους η μεγαλη ζωη που λενε οι εφοιβη ξαφνικα σκαει το προβλημα αυτο απλα στιγματιζει την ζωη μου και μπορω να πω οτι αυτο επαιξε μεγαλο ρολο στην σεξουαλικη μου ζωη εχω προβλημα ακομα και εκει..
Περα απο αυτο ομως υπαρχουν στιγμες που γινετε το πιο ασημαντο γεγονος στην καθημερηνοτητα μου π.χ ενας απλος τσακωμος με τον φιλο μου και εγω δεν μπορω να ελενξο τον εαυτο μου νιωθω οτι θα εκραγω και αμεσος χαλαει η διαθεση μου και δεν κανω τιποτα για πολυ καιρο.Το χειροτερο ομως ειναι πως εαν συμβει ενα γεγονος μεσα στο σπιτι μου τοτε μου φταινει ολα ,ολοι,ο εαυτος μου και αρχιζω να κλεινομαι στον εαυτο μου να αποκοβω ανθρωπους απο κοντα μου και δεν εχω την δυναμη να σηκωθω να κανω κατι για να ηρεμισω....

Να πω την αληθεια το προβλημα σου μου φαινεται εντελως ασημαντο και δεν θα επρεπε καν να το σκεφτεσαι. Πρεπει να δουλεψεις αρκετα στην αυτοπεποιθηση σου και στον τροπο σκεψης σου. Οπως ειπα και πριν, αν η ζωη σου δεν βρισκεται σε κινδυνο, ολα τα αλλα λυνονται. Θα σου προτεινω και εγω να πας σε ψυχολο ή ψυχιατρο. Οπως παμε στον γιατρο για ενα καταγμα, ετσι πρεπει να πηγαινουμε και για ψυχολογικα προβληματα, δεν ειναι ουτε ντροπη ουτε κακο να δεις ειδικο. Θα σε βοηθησει παρα πολυ και θα ηρεμισεις. Οσο το αφηνεις τοσο περισσοτερο κλεινεσαι στον εαυτο σου. Αν τα αγγλικα σου ειναι καλα, θα σου προτεινα να διαβασεις το Mind Over Mood των Greenberger & Padesky.

Φυσικα, επιβαλλεται να ασκεισαι οσο το δυνατον περισσοτερο. Δεν φανταζεσαι με λιγο τρεξιμο ποσο αγχος θα φυγει απο πανω σου! Μην αφηνεις τον εαυτο σου κλεισμενο στους 4 τοιχους να αναλωνεται στις σκεψεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Claire Rentfield

Περιβόητο μέλος

Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
Απλα ηθελα να ρωτησω επειδη στον ψυχολογο το εχω σκεφτη και εγω να ζητησω βοηθεια απλα δεν ειμαι και σιγουρη θα μπορουσα να διαβασω καποιο βιβλιο(ψυχολογιας) που θα μπορουσε να με βοηθησει σε ολο αυτο????
Τα βιβλία της ψυχολογίας είναι για να μπορέσουμε το πολύ πολύ να καταλάβουμε αν έχουμε κάποιο πρόβλημα. Δεν δίνουν λύσεις, αυτές μόνο ένας ψυχολόγος ή ένας ψυχίατρος θα μπορέσει να στις δώσει. Και αναφέρω και τον ψυχίατρο γιατί αν έχεις κάποια κατάθλιψη που χρονίζει, μόνο ο ψυχίατρος μπορεί να σου συνταγογραφήσει ίσως κάποια αντικαταθλιπτικά.
Ελπίζω πως η άποψη που ίσχυε παλιά πως είναι ντροπή να πηγαίνει κάποιος σε ψυχίατρο ή ψυχολόγο να έχει περάσει ανεπιστρεπτί γιατί και και η ασθένεια της ψυχής είναι εξίσου σημαντική με του σώματος.
Να πω την αληθεια το προβλημα σου μου φαινεται εντελως ασημαντο και δεν θα επρεπε καν να το σκεφτεσαι.
Φίλη μου κανένα πρόβλημα δεν είναι ασήμαντο γι' αυτόν που το βιώνει και μάλιστα σε τόσο τρυφερή ηλικία. Τα πάντα μπορούν να φανούν βουνό σε ένα νέο άτομο και σίγουρα η επαγγελματική βοήθεια είναι η μόνη αξιόπιστη και σίγουρη.:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mini93

Νεοφερμένος

Η mini93 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Σας ευχαριστω παρα πολυ ολους με βοηθησατε ειδη παρα πολυ το οτι μπορεσα και μιλησα και καποιος με καταλαβε ειναι πολυ συμαντικο για μενα...
Θα κανω οτι περναει απο το χερι μου για να μπορεσω να σταθω στα ποδια μου και να ζησω την ζωη μου!!!!Ειδη απο εχθες νιωθω λιγο καλυτερα σημερα μαλιστα πηγα και για shopping therapy και με βοηθησε ειδα βιτρινες χαζεψα κοσμο στο δρομο εχετε δικιο η ζωη ειναι ομορφη και εμεις την κανουμε ασχημη.
Θα προσπαθησω να δω καποιον ειδικο αν και ειναι δυσκολο λογο οικονομικου αλλα θα το κανω!!!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Claire Rentfield

Περιβόητο μέλος

Η Βάσω. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Άνεργος/η και μας γράφει απο Κορυδαλλός (Αττική). Έχει γράψει 6,051 μηνύματα.
Πάντως να ξέρεις πως υπάρχουν και οικονομικές λύσεις. Για παράδειγμα ο δήμος που μένω έχει αλληλέγγυο ιατρείο που διαθέτει και ψυχολόγο. Ψάξε το λίγο, ίσως από Δευτέρας να μπορέσω να σου πω και άλλη λύση, σκοπεύω να ρωτήσω μια γνωστή.:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mini93

Νεοφερμένος

Η mini93 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 31 μηνύματα.
Πάντως να ξέρεις πως υπάρχουν και οικονομικές λύσεις. Για παράδειγμα ο δήμος που μένω έχει αλληλέγγυο ιατρείο που διαθέτει και ψυχολόγο. Ψάξε το λίγο, ίσως από Δευτέρας να μπορέσω να σου πω και άλλη λύση, σκοπεύω να ρωτήσω μια γνωστή.:)
Στον δημο που μενω εγω δεν εχει τοσες πολλες υπηρεσειες γιατι ειναι πολυ μικρος ο δημος μας οποτε πρεπει να απεφθυνθω σε καποιο ιδιωτικο γιατρο.Παντος θα περιμενω αν ξερεις καποιον αλλο τροπο να με ενημερωσεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BLUE SEA

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, επαγγέλεται Μεταπτυχιακός Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.
Είμαστε πιο δυνατοί/ες απ' αυτή και μπορούμε να της ανακόψουμε την πορεία με πολλούς τρόπους: πάνω απ' όλα με Πίστη στον Θεό, με απαλλαγή από αρνητικά συναισθήματα, με εύρεση φίλων (αν κάποιος/α δεν έχει), με αποδοχή του εαυτού μας και των άλλων, με αισιόδοξη αντιμετώπιση της ζωής, με φροντίδα της υγείας μας και πολλά άλλα.
Καταλαβαίνω ότι, αν κάποιος/α έχει κατάθλιψη, χρειάζεται ειδική βοήθεια και δεν αρκούν 2-3 συμβουλές. Αν κάποιος/α δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να δει ένα ψυχολόγο ιδιωτικά, υπάρχουν και ψυχολόγοι του δήμου, στους οποίους μπορεί να πάει κανεις/μία δωρεάν. Τα ταμπού μεγεθύνουν το πρόβλημα. Δεν είναι ντροπή να πάει κάποιος/α σε ψυχολόγο ή σε ψυχίατρο. Κάνουν θαύματα. Για να το λέω τόσο σθεναρά, κάτι ξέρω. Ως οπαδός της ρεαλιστικής σχολής συνηθίζω να μιλάω ανοιχτά για όλα τα θέματα χωρις υπεκφυγές, διότι όλα είναι μέσα στη ζωή: μεταξύ αυτών και η κατάθλιψη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ultraviolence

Τιμώμενο Μέλος

Ο ultraviolence αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μουσικός και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 13,777 μηνύματα.
Hi!
Ένας φίλος μου, σύμφωνα με εξειδικευμένο άτομο, έχει καταθλιπτικές τάσεις και πότε-πότε πέφτει πολύ ψυχολογικά εντελώς ξαφνικά, δίχως συγκεκριμένο λόγο. Κλείνεται στον εαυτό του και μερικές φορές τον πιάνουν τα κλάματα ( ξανα δίχως αιτία).
Τι μπορώ να κάνω για να τον βοηθήσω; Δεν μπορώ να τον βλέπω έτσι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top