Ποια η γνώμη σας για τη θανατική ποινή;

Αρχική Δημοσίευση από _daemon_:

... Τα οποία αν άρχιζαν να επιβάλλουν (εκτελέσιμες) θανατικές ποινές, δεν θα διέφεραν σε τίποτα από τον "τυφλωμένο" πατέρα, που ήταν έτοιμος να σκοτώσει τον βιαστή! ...

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από DreamsRevenge:

Έχεις δίκιο όσον αφορά στη διαιώνιση του κύκλου της βίας. Θα ήθελα όμως να βάλουμε στη συζήτηση κι άλλη μια παράμετρο. Το "κοινό περί δικαίου αίσθημα". Πιστεύεις (και όλοι φυσικά, ανοιχτό είναι το ερώτημα) ότι το σημερινό σύστημα με τις άδειες, τη μια μέρα που μετράει για δύο στις αγροτικές φυλακές, και τις αποφυλακίσεις μετά από κάποια χρόνια μπορεί να ικανοποιήσει μια κοινωνία που μένει πραγματικά αποσβολωμένη μπροστά στην αγριότητα κάποιων εγκλημάτων? Πόσο μάλλον τους οικείους του εκάστοτε θύματος?

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

Η "αποσβολωμένη κοινωνία" όμως δικαιούται να επιδείξει ανάλογη αγριότητα; Και αν ναι, σε μία "άγρια κοινωνία", τι θα είναι εγκληματικό και και τι όχι; Γιατί, το "περί δικαίου αίσθημα", εκτός από κοινωνία, εμπεριέχει και ο ενδεχόμενο της μη κοινωνίας...

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από DreamsRevenge:

...

Επίσης θα ήθελα μια παραπέρα εξήγηση για το "ενδεχόμενο της μη κοινωνίας" που αναφέρεις...

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από _daemon_:

Τα επί μέρους παραδείγματα και αναφορές ένθεν και εκείθεν, θα πιάσουν περισσότερα τεραμπαιτ από όλο το στέκι, δεν έχει νόημα!
Και το καπιταλιστικό σύστημα στην "ελευθερία" βασίζεται, διαμέσω της οποίας υποδουλώνει τους ίδιους υποστηρικτές του!
Τα χιλιοειπωμένα....

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:

θα πιάσουν περισσότερα τεραμπαιτ από όλο το στέκι, δεν έχει νόημα..."

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:

...Άρα πχ,
ολοκαύτωμα δεν έγινε,Και το Άουσβιτζ έγραφε "η εργασία απελευθερώνει",

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από DreamsRevenge:

Μήπως η μη εφαρμογή της θανατικής ποινής θα έπρεπε να συνδυαστεί με αυστηρότερες (κατά το διαδικαστικό της εκτίσεως δηλ. χωρίς δυνατότητες άδειας, πρόωρης αποφυλάκισης κλπ) ποινές?

Click για ανάπτυξη...

Για εκείνους που είναι ήδη "μέσα", η έλλειψη δυνατότητας για πρόωρη αποφυλάκιση θα ήταν και έλλειψη κινήτρου για "καλή διαγωγή", χώρια που θα έκανε τη συμφόρηση στις φυλακές ακόμα μεγαλύτερη.
Οι άδειες ίσως να αποτελούν ένα απαραίτητο "ξέσφιγμα των λουριών" κατά περιόδους, ώστε να μην ευνοούνται ανεπιθύμητες αντιδράσεις.

Σχετικά με εκείνους που δεν έχουν μπει ακόμα "μέσα"
υπάρχουν κάποια στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι οι αυστηρότερες ποινές μειώνουν την εγκληματικότητα;

Αρχική Δημοσίευση από Bill_Slayer:

Δε γίνεται να παραβαίνει το νόμο και να μην του επιβάλλονται ποινές. Γιατί τότε θα γίνουμε μπάχαλο.

Click για ανάπτυξη...

Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από Αντώνης:

Για εκείνους που είναι ήδη "μέσα", η έλλειψη δυνατότητας για πρόωρη αποφυλάκιση θα ήταν και έλλειψη κινήτρου για "καλή διαγωγή", χώρια που θα έκανε τη συμφόρηση στις φυλακές ακόμα μεγαλύτερη.
Οι άδειες ίσως να αποτελούν ένα απαραίτητο "ξέσφιγμα των λουριών" κατά περιόδους, ώστε να μην ευνοούνται ανεπιθύμητες αντιδράσεις.

Σχετικά με εκείνους που δεν έχουν μπει ακόμα "μέσα"
υπάρχουν κάποια στοιχεία που να καταδεικνύουν ότι οι αυστηρότερες ποινές μειώνουν την εγκληματικότητα;

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από DreamsRevenge:

Όταν μιλούσα για αυστηρότερες ποινές, εννοούσα σε συγκεκριμένες κατηγορίες εγκλημάτων, όπως δολοφονίες εκ πρόθέσεως, βιασμούς, παιδεραστία, εμπόριο ναρκωτικών.
[...]
Όσο για το δεύτερο σημείο, όχι δεν έχω υπόψη μου κάποια τέτοια στοιχεία, υπάρχει όμως κάποια πρόταση για το πώς να "αναμορφωθούν" παιδεραστές, (που συνήθως ασκούν χρόνια το χόμπυ), βιαστές και στυγνοί έμποροι ναρκωτικών (εθισμένοι στο χρήμα αυτοί)? Κάθε ιδέα δεκτή.

Click για ανάπτυξη...

Ψάχνοντας βρήκα αρκετά σχετικά links, όπως κι ένα ενδιαφέρον απόσπασμα που σχετίζεται με τα δικά σου ερωτήματα, το οποίο θα παραθέσω πρώτο.

Οπότε
ακολουθεί σεντόνι κότον

Την αυστηροποίηση των ποινών για τους εγκληματίες παιδόφιλους προωθεί το υπουργείο Δικαιοσύνης, μετά την παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού. Αφορμή αποτέλεσε το αποτρόπαιο έγκλημα του βιασμού 9χρονης αλλοδαπής από 45χρονο Ελληνα, καταδικασμένο δύο φορές για παρόμοια αδικήματα.

Το άρθρο 92 του Ποινικού Κώδικα, που προβλέπει επιβολή «αόριστης κάθειρξης», ειδικά για τους λεγόμενους «καθ' έξιν εγκληματίες», ουδέποτε έχει εφαρμοσθεί.

Σύμφωνα με την επίμαχη διάταξη, όσοι διαπράττουν κακούργημα και είναι επικίνδυνοι για τη δημόσια ασφάλεια καταδικάζονται σε κάθειρξη, χωρίς ανώτατο όριο ποινής. Αντιθέτως, ορίζεται ελάχιστη διάρκεια της κάθειρξης (στο μισό του ανωτάτου ορίου της ποινής), μετά την πάροδο της οποίας εξετάζεται ανά τακτά διαστήματα, δηλαδή κάθε τρία έτη, εάν ο κρατούμενος μπορεί να απολυθεί. Απαιτείται καλή διαγωγή στη φυλακή και προσδοκία ότι δεν θα υποπέσει σε νέο έγκλημα.
Η αοριστία των προϋποθέσεων αυτών και κυρίως η πιθανολογούμενη συνταγματική εμπλοκή της εφαρμογής τους, οδήγησαν σε αχρησία τη διάταξη. Είναι φανερό ότι η επιβολή κάθειρξης αόριστης διάρκειας, μπορεί να θεωρηθεί ως προκαταβολή ποινής για πρόληψη τέλεσης μελλοντικού εγκλήματος, κάτι που αντιβαίνει ευθέως στο Σύνταγμα, παρατηρούν έγκριτοι ποινικολόγοι.
Ο καθηγητής Χρ. Μυλωνόπουλος, μέλος της επιτροπής Αναμόρφωσης του Ποινικού Κώδικα, θεωρεί ανεπίτρεπτη και αντισυνταγματική την αναβίωση τέτοιων αόριστων ποινών, αφού το Σύνταγμα και η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Διακιωμάτων επιβάλλουν οι ποινές και τα εγκλήματα να είναι σαφώς ορισμένα.

Ο αναπληρωτής καθηγητής Εγκληματολογίας Βασ. Καρύδης μιλά για όξυνση της ποινικής καταστολής και χαρακτηρίζει επιστημονικά αστήρικτη την αόριστη κάθειρξη.

Το θέμα είχε απασχολήσει πριν από μερικά χρόνια και τη Γερμανία. Με αφορμή ένα ανάλογο περιστατικό παιδόφιλου εγκληματία, που στις εξόδους του από τη φυλακή πραγματοποιούσε νέα εγκλήματα, ενεργοποιήθηκε και εκεί η διάταξη για την επιβολή αόριστης κάθειρξης στους καθ' έξιν εγκληματίες.

Για να αποφευχθούν συνταγματικά προβλήματα, η ποινή μετονομάστηκε σε «ασφαλιστική κράτηση», για την προστασία της κοινωνίας από εν δυνάμει επικίνδυνους εγκληματίες.

Το ίδιο προβληματική θεωρείται από τους νομικούς και η ενδεχόμενη επιβολή αυστηρότερων προϋποθέσεων για την υφ' όρον απόλυση ή τη χορήγηση αδειών απουσίας, σε ειδικές, «επικίνδυνες» κατηγορίες κρατουμένων. Ήδη η αύξηση του ορίου έκτισης ποινής στα 4/5 για την υπό όρους αποφυλάκιση των εμπόρων ναρκωτικών (από 3/5 που ισχύει για όλους τους άλλους), δημιουργεί ζητήματα ανισότητας ως προς τους όρους έκτισης της ποινής και εκλαμβάνεται ως ανεπίτρεπτη, εξωδικαστική επιβολή επιπλέον τιμωρίας.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από MonaXoS:

Η Θανατική Ποινή μειώνει την εγκληματικότητα. Λάθος! Επίσημα στοιχεία των ΗΠΑ σε προηγούμενα χρόνια (2 χρόνια πριν είναι αυτά που έχω υπόψη μου) δείχνουν ότι δεν υπήρξε μείωση της εγκληματικότητας. Μάλιστα υπάρχει αύξηση στον αριθμό των εκτελεσθέντων κάθε χρόνο, πράγμα που σημαίνει ότι αυξήθηκαν και τα εγκλήματα που ήταν τόσο σοβαρά ώστε να εκτελεσθούν οι δράστες τους.

Click για ανάπτυξη...

Εκατοντάδες φυλακισμένοι έχουν εκτελεστεί για αδικήματα που έχουν σχέση με ναρκωτικά. Η αιτιολογία της επιβολής της θανατικής ποινής είναι ότι θα αποτρέψει πιο αποτελεσματικά αυτούς που διακινούν τα ναρκωτικά από οποιαδήποτε άλλη ποινή. Αλλά παρόλες τις εκατοντάδες των εκτελέσεων, δεν έχει παρατηρηθεί κάποια εξασθένιση στη διακίνηση ναρκωτικών, που θα μπορούσε να αποδοθεί στην απειλή ή στη χρήση αυτής της ποινής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Μαλαισία, όπου επαναφέρθηκε η θανατική ποινή για τα ναρκωτικά. Από τότε περίπου 100 άτομα έχουν εκτελεστεί με αυτή την αιτιολογία, ενώ η διακίνηση των ναρκωτικών, αντί να μειωθεί, υπερδιπλασιάστηκε. Είναι κοινό μυστικό πως ό,τι είναι παράνομο είναι και πιο δυσεύρετο, άρα και πιο καλοπληρωμένο. Φαίνεται πως η διακίνηση ναρκωτικών ουσιών είναι ένα «επάγγελμα» αρκετά επικερδές, ώστε η θανατική ποινή να μην αποτελεί επαρκές φόβητρο για τους παραβάτες του νόμου.

Click για ανάπτυξη...

7. Το Επιχείρημα της Αποτροπής
Επιστημονικές έρευνες έχουν κατ' επανάληψη αποτύχει να βρουν αξιόπιστα στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η θανατική ποινή αποτρέπει το έγκλημα πιο αποτελεσματικά από τις άλλες μορφές τιμωρίας. Η πιο πρόσφατη επισκόπηση των ευρημάτων της έρευνας ως προς τη σχέση μεταξύ της θανατικής ποινής και των δεικτών ανθρωποκτονιών, που πραγματοποιήθηκε για λογαριασμό του Ο.Η.Ε. το 1988 και ενημερώθηκε το 2002, κατέληγε: «δεν είναι συνετό να γίνει αποδεκτή η υπόθεση ότι η εσχάτη των ποινών αποτρέπει το φόνο σε στατιστικά σημαντικό βαθμό από ότι η απειλή και εφαρμογή των καθ' υπόθεση μικρότερου βαθμού τιμωριών της ισόβιας φυλάκισης».
(Αναφορά από το: Roger Hood, The Death Penalty: A World-wide Perspective, Oxford, Clarendon Press, third edition, 2002, p. 230)

8. Η Επίδραση της Κατάργησης της Θανατικής Ποινής στους δείκτες εγκληματικότητας
Επανεξετάζοντας τα στοιχεία, ως προς τη σχέση μεταξύ των αλλαγών στη χρήση της θανατικής ποινής και των δεικτών εγκληματικότητας, η μελέτη του Ο.Η.Ε. που προαναφέρθηκε, αναφέρει: «το γεγονός ότι όλα τα στοιχεία συνεχίζουν να εστιάζουν στην ίδια κατεύθυνση, είναι πειστικό apriori στοιχείο ότι τα κράτη δεν χρειάζεται να φοβούνται για ξαφνικές και σοβαρές αλλαγές στους στατιστικούς δείκτες της εγκληματικότητας εφόσον περιορίσουν τη χρήση της θανατικής ποινής».
Πρόσφατοι δείκτες εγκληματικότητας από κράτη που έχουν καταργήσει τη θανατική ποινή έχουν αποτύχει να δείξουν ότι η κατάργηση είχε επιζήμια αποτελέσματα. Στον Καναδά, για παράδειγμα, ο δείκτης ανθρωποκτονιών ανά 100.000 κατοίκους έπεσε από το ανώτατο σημείο του στο 3,09 το 1975, το χρόνο προτού καταργηθεί η θανατική ποινή για φόνο, στο 2,41 το 1980, και έκτοτε έχει μειωθεί περισσότερο. Το 2003, 27 χρόνια μετά την κατάργηση, ο δείκτης ανθρωποκτονιών είναι 1,73 ανά 100.000 κατοίκους, 44% χαμηλότερο από το 1975 και ο χαμηλότερος δείκτης σε τρεις δεκαετίες. Παρόλο που αυξήθηκε στο 2,0 το 2005, παραμένει πάνω από ένα τρίτο χαμηλότερο από όταν καταργήθηκε η θανατική ποινή.
(Αναφορά από το: Roger Hood, The Death Penalty: A World-wide Perspective, Oxford, Clarendon Press, third edition, 2002, p. 214)

Click για ανάπτυξη...

Τάση υπέρ της θανατικής καταδίκης

Το ερώτημα αν η εκτέλεση ενός κρατουμένου αποτρέπει τον φόνο, πυροδοτεί νέα διαμάχη στις ΗΠΑ μεταξύ νομικών και οικονομολόγων

Reuters
Το ερώτημα σχετικά με το κατά πόσον η θανατική ποινή αποτρέπει τον φόνο επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, πυροδοτώντας νέα δημόσια συζήτηση με τη συμμετοχή νομικών και οικονομολόγων.
Σύμφωνα με τα συμπεράσματα νέων μελετών, πάντως, οι εκτελέσεις όσων καταδικάστηκαν για φόνο σώζουν ζωές. Από στατιστικής άποψης, μάλιστα, φαίνεται ότι η εκτέλεση ενός κρατουμένου αποτρέπει τρεις έως και δεκαοκτώ δολοφονίες. Αρκετές μελέτες δε υποστηρίζουν ότι το αποτέλεσμα είναι πιο εντυπωσιακό σε πολιτείες των ΗΠΑ, όπου οι καταδικασμένοι για φόνο εκτελούνται με μεγάλη συχνότητα και σχετικά γρήγορα. Πρόκειται για μελέτες που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια από διακεκριμένους οικονομολόγους, οι οποίοι συνέκριναν τον αριθμό των εκτελέσεων με την αναλογία των φόνων ανά συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα. «Διαφωνώ με τη θανατική ποινή, πλην όμως η έρευνα που διεξήγαγα καθιστά σαφές ότι οι εκτελέσεις λειτουργούν αποτρεπτικά», λέει η καθηγήτρια Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Λουϊζιάνα, Νέισι Μόκαν.


Απορρίπτουν οι νομικοί

Στον αντίποδα, ωστόσο, οι νομικοί απορρίπτουν τις μελέτες των οικονομολόγων, υποστηρίζοντας ότι οι θεωρίες τους δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο βίαιο κόσμο του εγκλήματος και της τιμωρίας. «Η θανατική ποινή εφαρμόζεται τόσο σπάνια με συνέπεια ο αριθμός των δολοφονιών, οι οποίες απετράπησαν, να μην μπορεί να αποσυνδεθεί από τις μεγάλες αλλαγές που παρατηρούνται κάθε χρόνο στην αναλογία των δολοφονιών από άλλα αίτια», απαντάει ο καθηγητής Νομικής του Πανεπιστημίου του Γέιλ, Τζον Ντόναχιου. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια, Τζάστιν Γούλφερς δηλώνει ότι τα στοιχεία υπέρ της αποτρεπτικής λειτουργίας της θανατικής καταδίκης είναι «εξαιρετικά εύθραυστα».
Από την πλευρά του, πάντως, ο βραβευμένος με Νομπέλ οικονομολόγος, Γκάρι Μπέκερ, θεωρεί ότι τα στοιχεία των πρόσφατων μελετών είναι «κάθε άλλο παρά καθοριστικά και αδιαμφισβήτητα». Ο ίδιος, όμως, παραδέχεται πως το γεγονός ότι τα στοιχεία προέρχονται από μελέτες που διεξήχθησαν σε διαφορετικά περιβάλλοντα αρκούν για να τον πείσουν ότι «η θανατική ποινή λειτουργεί αποτρεπτικά και αξίζει να εφαρμόζεται στα χειρότερα των κακουργημάτων».


Η δημόσια αυτή συζήτηση, που απέσπασε την προσοχή των ειδικών προ διετίας, αναβιώνει την αντίστοιχη της δεκαετίας του ʼ70, όταν οι πρώτες μελέτες περί αποτρεπτικής λειτουργίας της θανατικής ποινής είχαν απαξιωθεί ως αναξιόπιστες.
Παρά ταύτα, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι «η θανατική καταδίκη έχει αποτρεπτική λειτουργία» και το 1976 αποφάσισε να βάλει τέλος στο τετραετές μορατόριουμ στις εκτελέσεις κρατουμένων. Σήμερα, το Ανώτατο Δικαστήριο φέρεται να έχει επιβάλει ένα ακόμα μορατόριουμ στις εκτελέσεις κρατουμένων, καθώς εξετάζει τη συνταγματικότητα των θανατηφόρων ενέσεων. Η απόφαση θα ληφθεί εντός του 2008 και όλες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι οι μελέτες των ειδικών δεν θα επηρεάσουν την κρίση των δικαστών.
Ανεξαρτήτως της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, όμως, οι μελέτες έχουν ήδη αλλάξει τη δημόσια συζήτηση γύρω από τη θανατική καταδίκη και επιπλέον ασκούν επιρροή σε διακεκριμένους ακαδημαϊκούς. «Τα στοιχεία υπέρ της αποτρεπτικής λειτουργίας της θανατικής ποινής μοιάζουν πειστικά, γεγονός που θολώνει το τοπίο όσον αφορά την ηθική υπόσταση του ζητήματος», λέει ο γνωστός για τις φιλελεύθερές του απόψεις καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Κας Σάνσταϊν.
«Ημουν ανέκαθεν κατά της θανατικής ποινής, αλλά πρόσφατα σκέφτηκα ότι μπορεί να είναι δικαιολογημένη αν και εφόσον λειτουργεί αποτρεπτικά», εξηγεί ο ίδιος. «Η θανατική καταδίκη μπορεί να σώζει ζωές», τονίζεται σε μελέτη που υπογράφει ο κ. Σάνσταϊν και ο καθηγητής Νομικής του Χάρβαρντ, Αντριαν Βερμούλ. «Οσοι αντιτίθενται στη θανατική ποινή στο όνομα της προστασίας της ανθρώπινης ζωής οφείλουν να συμβιβαστούν με την πιθανότητα που θέλει την αποτυχία της επιβολής της θανατικής καταδίκης να συνεπάγεται αποτυχία της προστασίας της ανθρώπινης ζωής», υπογραμμίζουν οι δύο έγκριτοι νομικοί.

Οι συμμετέχοντες στη δημόσια συζήτηση για τη θανατική καταδίκη αντιλαμβάνονται την κατάσταση υπό το πρίσμα της ειδικότητάς τους. Για τους οικονομολόγους είναι προφανές ότι όταν το κόστος μιας δραστηριότητας αυξάνεται, αυτή μειώνεται. Στην πλειοψηφία τους, λοιπόν, οι οικονομολόγοι πιστεύουν ότι όταν η πιθανότητα της εκτέλεσης του δράστη αυξάνεται, νομοτελειακά μειώνονται οι φόνοι.
Πολλοί, ωστόσο, πιστεύουν ότι οι επίδοξοι δολοφόνοι δεν είναι σε θέση να υπολογίσουν με καθαρό μυαλό τις συνέπειες της πράξης τους. Παράλληλα, η πιθανότητα να συλληφθούν, να καταδικαστούν και να εκτελεστούν φαντάζουν και είναι απειροελάχιστες. Μόλις μια στις τριακόσιες δίκες για υποθέσεις δολοφονίας καταλήγουν, με το δικαστήριο να καταδικάζει τον κατηγορούμενο σε θάνατο.


Υπέρογκο κόστος

«Ειλικρινά πιστεύω ότι η συγκεκριμένη συζήτηση αποσπά την προσοχή του κοινού από σοβαρότερα ζητήματα», λέει ο κ. Γούλφερς. «Την ίδια στιγμή δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι το κόστος της εκτέλεσης ενός κρατουμένου είναι πλέον μεγάλο και ίσως θα ήταν προτιμότερο να αξιοποιούσαμε αυτά τα χρήματα για την καλύτερη αστυνόμευση», συμπληρώνει ο ίδιος. Το κόστος μιας και μόνο εκτέλεσης κρατουμένου ανέρχεται σε 1 εκ. δολάρια. Σύμφωνα με τον κ. Γούλφερς η αξιοποίηση του παραπάνω ποσού για την αποτροπή του εγκλήματος θα αποτρέψει περισσότερους φόνους απʼ όσους οποιαδήποτε εκτέλεση κρατουμένου.
Διαφορετική είναι, ωστόσο, η άποψη της καθηγήτριας Σέπερντ του τμήματος Νομικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Εμορι. Ο τελευταίος θεωρεί ότι το θέμα δεν βρίσκεται στην αξιοπιστία των στοιχείων αναφορικά με τη σχέση μεταξύ του αριθμού των εκτελέσεων και αυτού των δολοφονιών.
«Η αποτροπή των δολοφονιών είναι ούτως ή άλλως αδύνατη σε μια χώρα όπου η θανατική ποινή εφαρμόζεται κατά τόπους και περιστασιακά», επισημαίνει η κα Σέπερντ. Η μελέτη της τελευταίας υποστηρίζει ότι η θανατική ποινή είχε αποτρεπτικά αποτελέσματα μόνο στις πολιτείες όπου εκτελέστηκαν περισσότεροι από εννέα κατάδικοι από το 1977 μέχρι το 1996.
Μπορεί, τελικά, να αποδειχτεί αν η θανατική ποινή δύναται να λειτουργήσει αποτρεπτικά; Ο κ. Γούλφερς υποστηρίζει πως ναι. «Αν μου επιτρέπατε να εξετάσω 1.000 εκτελέσεις και 1.000 απαλλαγές, αν μου επιτρεπόταν να το πράξω επιλέγοντας τις περιπτώσεις τυχαία, αλλά με έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο, τότε θα μπορούσα να σας δώσω την απάντηση».


Ο συνωστισμός στις φυλακές κοστίζει

Ο αριθμός των εγκλείστων στα σωφρονιστικά ιδρύματα των ΗΠΑ έχει οκταπλασιαστεί από το 1970, πλην όμως η αυστηρότητα των αρχών δεν είχε ιδιαίτερα ευεργετικά αποτελέσματα στη μάχη κατά της εγκληματικότητας. Αντιθέτως, σύμφωνα με μελέτη του ιδρύματος εγκληματολογικών ερευνων JFA, η ραγδαία αύξηση του πληθυσμού των αμερικανικών φυλακών έχει αρνητικό αντίκτυπο στην κοινωνία και φυσικά στην τσέπη του φορολογουμένου. Στη μελέτη αναφέρονται, μάλιστα, παραδείγματα ατόμων που εκτείουν ή καταδικάστηκαν να εκτίσουν μικρές ποινές κάθειρξης για «ασήμαντα» αδικήματα. Στα άτομα αυτά συγκαταλέγονται ο πρώην σύμβουλος του αντιπροέδρου Τσένι, Λούις «Σκούτερ» Λίμπι, και μια γυναίκα που καταδικάστηκε σε διετή ποινή κάθειρξης επειδή εκτόξευσε ένα ποτήρι καφέ εναντίον συναδέλφου της.
«Ο πρόεδρος Μπους ορθώς ακύρωσε την ποινή του κ. Λίμπι, πλην όμως όφειλε να πράξει το ίδιο για εκατοντάδες χιλιάδες Αμερικανούς πολίτες», τόνιζουν οι οκτώ εγκληματολόγοι που υπογράφουν τη μελέτη, η οποία δόθηκε στη δημοσιότητα την περασμένη Δευτέρα. «Η σύγχρονη νομοθεσία των ΗΠΑ και το δικαστικό μας σύστημα επιδεινώνουν το πρόβλημα της εγκληματικότητας, καταστρέφουν άνευ λόγου τις ζωές εκατομμυρίων και δαπανούν ασκόπως δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο», υπογραμμίζουν οι ίδιοι. Σημειώνεται ότι την έρευνα χρηματοδότησαν το Ιδρυμα Ρόζενμπαουμ και το Ινστιτούτο για την Ανοικτή Κοινωνία του Τζορτζ Σόρος. Απαντώντας, πάντως, το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ υποστήριξε ότι τα στοιχεία δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολίας για τη δραστική μείωση της εγκληματικότητας τα τελευταία χρόνια. «Η εγκληματικότητα στις ΗΠΑ βρίσκεται στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων τριάντα ετών και αυτό οφείλεται σε σημαντικό ποσοστό στην αυστηρή εφαρμογή της νομοθεσίας την τελευταία δεκαετία», επισημαίνεται στην ανακοίνωση - απάντηση του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.

Click για ανάπτυξη...