Πολυπολιτισμικό σχολείο

Vkey

Επιφανές μέλος

Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
Xμμμ.....

Το θέμα για εμένα πλέον δεν είναι το πως και γιατί προέκυψε η μετανάστευση...το θέμα είναι ότι υπάρχει... Στα σχολεία που εγώ έχω δουλέψει υπάρχουν πολλές εθνικότητες με διαφορετικές θρησκείες και κουλτούρες...

Για εμένα προσωπικά κύριο μέλημα είναι η ένταξη των παιδιών στο σχολείο και η πλήρης αποδοχή και μετά ας πάμε να δούμε και την ύλη του υπουργείου.... Αλλιώς προσωπικά τίποτα δεν θα δουλέψει σωστά και ποτέ....

Όσο για την προσευχή...-κι ας πέσετε να με φάτε πολλοί :P- δεν με ενδιαφέρει... Εννοώ ότι θα προτιμούσα χίλιες φορές του Ρίτσου που μιλάει για έναν Θεό και ο κάθε μαθητής μπορεί να βάλει τον δικό του και να την αισθάνεται πραγματικά....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Ντιρεχτίβα - εγκύκλιος κοινής αποδοχής το "αποστειρωμένο" πύαρ και τα υψηλά ιδανικά που απορρέουν από τα...."συστατικά" του ; ;)

Υπάρχει ζήτημα ρευστότητας των ορίων.

Τι ξεχωρίζει ένα ποίημα από μια προσευχή;

Ποιος σε τι, οριοθετεί σκοπούς;

Ως ποιήματα θεωρούμε μόνο αυτά που έχουν εκδοθεί σε ποιητικές συλλογές ή ανήκουν σε αυτούς που κατέχουν τον τίτλο ποιητής;

Ως προσευχές θεωρούμε αναλόγως, ό,τι περιέχει το "δεηθόμεν" και το "Κύριε" ; Τζίζουζ.

Προφανώς και είναι χρήσιμος ένας τέτοιος διαχωρισμός συστατικών για να καταφέρεις να κάνεις μία διαλογή στο έργο του Ρίτσου, του Χατζιδάκη όπως και του κάθε καραμήτρου...


Kάποια πράγματα φίλε μου, και το γνωρίζεις πολύ καλά, έχουν αξία όταν τα αποδέχεσαι μόνο αφού τα έχεις κατανοήσει!

Λειτουργεί και αμφιδρόμως, τούτο.

Οκ δεν κατανοείται ένας (έστω) στρατευμένος πολιτικός ποιητικός λόγος, που άγγιξε έστω και πρόσκαιρα μεγάλο μέρος του κόσμου.

Μήπως κατανοείται περισσότερο το "άφες ημίν τα οφειλήματα ημών" ή το "αλλά ρύσαι ημάς" ?

Άρα επειδή δεν κατανοείται, μηδενίζεται κι η αξία του ως πόνημα, στίχος, νόημα, ιδέα, κλπ;

Όχι δεν είναι ούτε αυτό το ζήτημα "κατανοούμε κι ύστερα αποδεχόμαστε (ή αρνούμαστε)".

Τότε τα παιδιά θα έπρεπε να κάνουν διαλέξεις των 3 λεπτών με συγκριτικολογίες ηρώων της μάρβελ με προτζέκτορα (ειδικά τα πρωτάκια που ούτε από ποίηση σκαμπάζουν ούτε από προσευχές αρχαϊστί). :worry:

Η προσευχή δεν ήρθε κοντά στο λαό και τις καρδιές μας μέσω των ψυχαναγκαστικών έργων απαγγελίας στα προαύλια.
Όπως ακριβώς η ποίηση (συνολικά) δεν ήρθε μέσω των μελοποιήσεων κοντύτερα στις ψυχούλες μας.

Αμφιβάλω καν αν ήρθε έτσι κι αλλιώς κοντά στο λαό…:P

Τέλοσπάντων εγώ προτείνω ούτε Ρίτσο ούτε δεήσεις και επικλήσεις αλλά...να μη λειτουργούμε με πρόγραμμα σαν ρόμποκοπ.
Δίχως να λειτουργούμε με πρόγραμμα, να εξαρτώμαστε από την "περίσταση". Και κατόποιν να διαμορφώνουμε τα προϊόντα των περιστάσεων σε κύκλους.

Τουτέστιν, σήμερα γουστάρω να ανέβει κάποιος στο υπερυψωμένο μπετόν αρμέ και να απαγγείλει τους Μπελογιάννηδες, αύριο να "πέσει" μια "χαίρε νύμφη ανύμφευτε" και αντιμεθαύριο σιωπή, τα κεφάλια μέσα γιατί τα κέφια δε μας περίσσεψαν...

Ας μη ξεχνάμε και τις αλλαγές των διαθέσεων των παιδιών.
Όρεξη που σας είχαν να ακούν τις ίδιες τζατζικουλιές κάθε πρωί με το μάτι μισόκλειστο απ'τη νύστα.
Ακόμη και το αγαπημένο μας φαί, κάθε μέρα αν το τρώμε σύντομα (υπόθεση λίγων ημερών) γίνεται το πιο μισητό.

Ψέμματα;

Ρώτα με κι εμένα πως μίσησα το ογκρατέν :confused:

Και μετά απορούν γιατί έχει απήχηση ο Α.Γκίνσμπεργκ λέγοντας το αλησμόνητο:
“η ιστορία μου ολόκληρη, οι απουσίες”.:hmm:

Οι απουσίες δεν δηλώνουν μονάχα το "δε βάζει κώλο κάτω" και "κοπάνα για φραπεδούμπα" αλλά και το ότι η ρουτίνα της αποβλάκωσης (η προσευχή είναι μόνον η μια άκρη της γέφυρας) δεν ταιριάζει σε όλους. Πάρτα στη μούρη, (δημοδι)δάσκαλε...

Έννοιες όπως "κοινή αποδοχή" δεν σημαίνει γύρω γύρω όλη(οι) η πιτσιρικαρία και στη μέση η (θεόπνευστη) δασκάλα της...γκράβας να κάνει παράκληση για γάλα!

Ε καλά τώρα, ταυτοποίηση ρίτσου και τροχού παιδικής χαράς απαιτεί κατανάλωση πολλών γραμμαρίων φούντας για να πετύχει...:redface:

Και οι αυτόκλητοι mesiah υπό μορφή δημοδιδασκάλων δεν πείσανε ποτέ ότι τα (φαινομενικά) ευγενή τους κίνητρα ήταν απηλλαγμένα σκοπιμοτήτων!

Βλέπεις σκοπιμότητες από τη μια πλευρά του λόφου. Ο λόφος συνεχίζεται, λιγότερο φωτεινός αλλά πιο πέρα απ'ό,τι πάει το μάτι...
Και υπο τη λογική του σκοπού, γιατί όλα τα παιδιά, τα μερικώς ή καθόλου συνειδητοποιημένα στο που να πιστέψουν, να ξεκινούν την ημέρα τους με πρωινή προσευχή; Αυτό είναι ανιδιοτελές κι ο Ρίτσος ο κουμούνας είναι ύποπτον να διαβάζεται;

Δύο μέτρα, ουάν σταθμ. Είμαστε οκ.
Δύο μέτρα, του σταθμς, υπάρχει σκάλωμα συλλογιστικής.

Εκτός και είσαι κι εσύ υπέρ των θεσπισμένων νόμων, μόνο επειδή είναι νόμοι του κράτους.
Κι αν ο Ρίτσος από αύριο ήταν νόμος του κράτους να τον απαγγέλουμε στην ώρα της αφόδευσής μας, θα γινόσουν δυσκοίλιος ή νόμος και πάλι νόμος;

Ωραίες οι θεωρίες-σεντόνια αλλά την πράξη κρίνουμε εδώ ή μήπως όχι ; :)

Ίσως σου διαφεύγει το γεγονός πως εν αρχή είναι ο λόγος και κατόπιν ο πιθηκάνθρωπος, ο οποίος αφού στάθηκε στα δύο του, ακόνισε και το τσερβέλο (πες το και πράξη) του φθάνοντας στο λόγιο.

Κάπως έτσι φαντάζομαι εγώ, τη σειρά των γεγονότων.

Ή αν προτιμάς, οι απροσδιόριστες προσευχές, εξ'υπουργείων δομημένες (ομόλογα, τα θυμάσαι αυτά τα δομημένα ομόλογα? δο=γα, λολ) προϋπήρξαν προτού τετραγωνίσουμε τον κύκλο και ξιπαστούμε γι' αυτό και σίγουρα πολύ πριν κάποιοι αξιωθούν να γράψουν προσευχές με πιο λόγιο και άμεσο τρόπο σε σχέση με αγκυλωμένες, ταπεινοθρεμένες παρακλήσεις..

Τέλος για να τελειώνω η ποίηση δεν γράφεται, δεν συντάσσεται ούτε για πάτρωνες
ούτε για πληβείους παρά μόνο για ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Ούτε ο Ρίτσος ούτε κάποιος άλλος ποιητής χρειάζεται να μπει στην πρωινή προσευχή. Και στο κάτω-κάτω δεν είναι τόσο δύσκολο στα παιδιά να μάθουν το "Πάτερ-ημών". Εδώ ξέρουν τόσα και τόσα σε μικρή ηλικία. Τόσο δύσκολο είναι πια...


Πότε στ'αλήθεια ξεκαθάρισες με τον εαυτό σου ότι στο πατερ ημών ο θεός δεν αναφερόταν στο θεσσαλικό κάμπο, και τη Λάρισα; :redface:

Εγώ όχι νωρίτερα από τα 12 μου. :redface::redface:



Υγ. Όσοι συμφωνήσατε επι της απόψεως ο Ρίτσος να μην διαβάζεται αντι του πατερ ημών, συμφωνείτε και με τη δίωξη της κατα ντεμιαν, ινστρουχτόρισας;

Μια πιο εκμοντερνισμένη εκδοχή της προσευχής μπορούσε να έλεγε,
"πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς δώσε Ρίτσο σήμερον κι άφες ημίν το πάτερ ημών, για μια μέρα, γιατί σιχάθηκα να κοιτάζω ψηλά και να βλέπω σύννεφα με κορσέδες, βυζιά σχηματισμένα και ενωμένα γράμματα που σχημάτιζαν την προταση "fuck off for today, we'll see for tomorrow"...:/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

_daemon_

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.
Βλέπεις σκοπιμότητες από τη μια πλευρά του λόφου. Ο λόφος συνεχίζεται, λιγότερο φωτεινός αλλά πιο πέρα απ'ό,τι πάει το μάτι...
Και υπο τη λογική του σκοπού, γιατί όλα τα παιδιά, τα μερικώς ή καθόλου συνειδητοποιημένα στο που να πιστέψουν, να ξεκινούν την ημέρα τους με πρωινή προσευχή; Αυτό είναι ανιδιοτελές κι ο Ρίτσος ο κουμούνας είναι ύποπτον να διαβάζεται;

Εδώ ακριβώς ήθελα να αναφερθείς, και αυτό νομίζω πως είναι το επιμύθιο του...γεγονότος!
"Από τη σκύλα στη χάρυβδη"
Συνδύασες άψογα τα λογικά δεδομένα άρα η συναγωγή συμπεράσματος δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο ανώτατο επίπεδο τελειότητας! ;)

Συμπερασματικά λοιπόν, ΔΕΝ αρπάζουμε την "ευκαιρία" και τα παιδιά, σαν ανταγωνιστής χασάπης, να δείξουμε ότι το δικό μας κρέας είναι το καλύτερο!

Πόσο πιό απλά να το πω δηλαδή; :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Κατ'αρχήν να πω ότι το θέμα το πήρα είδηση πέρυσι και έκλαιγα από θυμό στην σκέψη αυτών των ανθρώπων που υπερέβειν το εαυτό τους, τις ώρες της δουλειάς τους, το έτοιμο υλικό που είχαν από προηγούμενα χρόνια εργασίας - ώστε η δουλειά τους να γίνεται ευκολότερη- για να πετύχουν αυτό που είναι το πρώτο αναγκαίο σε ένα ΔΗΜΟΤΙΚΟ, την ενσωμάτωση και ύστερα από χρόνια δουλειάς (και με πανεπιστημιακούς, και στο πρόγραμμα της ευέλικτης ζώνης - κατατεθημένο στο υπουργείο-, και με τις μανάδες που μάθαιναν Ελληνικά ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στα κοινά του σχολείου και στον σύλλογο γονέων, και με παρουσίαση της δουλειάς τους σε άλλες χώρες) έφαγαν πόρτα. Γιατί η ενσωμάτωση είναι το πρώτο ζητούμενο στο δημοτικό, και εδώ δεν μιλάω για την πολυπολιτισμικότητα που είναι μια παράμετρος που δεν υπάρχει στο επίπεδο της Γκράβας σε όλα τα δημοτικά. Μιλάω και για τα δύσκολα παιδιά, για τα παιδιά με ελαφρά θέματα μάθησης, για τα βίαια παιδιά... για τα παιδιά.
Εκεί που φτύνουμε τους δημοσίους υπαλλήλους για βαρεμάρα... βλέπουμε την υπέρβαση και αντί να χειροκροτούμε τους τσακίζουμε.
Έχουν απαντήσει άλλοι σχεδόν σε όλα όσα ήθελα να πω μια και πήρα τώρα είδηση το θέμα.
Εγώ θα πω ότι με συγκίνησε ο Άγγελος τρελλά.
Επίσης ότι το "πρωϊνό άστρο" θυμάμαι να μου το διαβάζει η αδελφή μου όταν ήμουνα παιδάκι και φοβόμουνα γιατί ο μπαμπάς έλειπε από το σπίτι, ήταν το πρώτο ποιήμα που αγάπησα (ο Δροσίνης δεν με είχε πείσει :D) και που με έπεισε να διαβάσω οτιδήποτε εξωσχολικό (δεν ήμουν τότε του διαβάσματος). Στην ουσία είναι ένα νανούρισμα για την κόρη του.

Συμπερασματικά λοιπόν, ΔΕΝ αρπάζουμε την "ευκαιρία" και τα παιδιά, σαν ανταγωνιστής χασάπης, να δείξουμε ότι το δικό μας κρέας είναι το καλύτερο!

Πόσο πιό απλά να το πω δηλαδή; :/:
Εσύ δηλαδή νομίζεις ότι όλα αυτά γίνανε για να στρατευθούν τα παιδιά?
Έχεις να κρίνεις χίλιες προθέσεις καθημερινά και κρίνεις αυτήν που σημαινε για όλους τους δασκάλους του σχολείου περισσότερη δουλειά και την πιθανότητα να στιγματιστούν? Έχεις την εντύπωση ότι οι δάσκαλοι που αντιμετωπίζουν ο καθένας 25-30 διαφορετικούς γονείς το χρόνο με το μακρύ και το κοντό τους δεν ξέρουν πως είναι η κοινωνία?

Ένα άλλο ποιήμα λοιπόν που μιλά για τους δασκάλους που θα'πρεπε να τιμούμε:

ΤΑ ΔΕΚΑΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ του Νικηφόρου Βρεττάκου

«…Εν αρχή ην η αγάπη…» μελωδούσε γιομίζοντας
το γυμνό σου δωμάτιο μια παράξενη άρπα
καθώς σ’ έπαιρνε ο ύπνος και το χέρι σου, κρύο,
σαν κλωνί λεμονιάς σε νεκρό, αναπαύονταν
πάνω στο στήθος σου. Κι έβλεπες
πως άνοιγε τάχα μια πόρτα στον ύπνο σου.
Πως μπαίναν τα δεκατέσσερα παιδιά λυπημένα
και στεκόντουσαν γύρω σου. Τα μάτια τους θύμιζαν
σταγόνες σε τζάμια: «Έλεος! Έλεος! Έλεος!...»
Τινάζοντας τη βροχή και το χιόνι από πάνω τους,
τα ζύγιαζες με το βλέμμα σου σα νάθελες να τους κόψεις
την ευτυχία στα μέτρα τους, ενώ η άρπα συνέχιζεν
απαλά μες τον ύπνο σου: «…Ό,τι θέλει κανείς
μπορεί να φτιάξει με την αγάπη. Ήλιους και αστέρια,
ροδώνες και κλήματα…» Αλλά εσύ προτιμούσες
μποτίτσες φοδραρισμένες με μάλλινο,
πουκάμισα κλειστά στο λαιμό –
γιατί φυσάει πολύ στο Καλέντζι!
Έβλεπες πως ράβεις με τα δυο σου χέρια,
έβλεπες πως ζυμώνεις με τα δυο σου χέρια
κι ονειρευόσουν πως μπαίνεις στην τάξη
με δεκατέσσερις φορεσιές
με δεκατέσσερα χριστόψωμα στην αγκαλιά σου.

Αλλά ξύπναγες το πρωί κι άκουγες που έβρεχε.
Σε δίπλωνε σα μια λύπη τ’ αδιάβροχό σου
κι ο δρόμος για το σχολειό γινόταν δύσκολος.
Βάδιζες κι είχες σκυμμένο το πρόσωπο
σα νάταν κάποιος απάνω σου και να σ’ έκρινε
για τ’ άδεια σου χέρια. Σα νάφταιγες μάλιστα,
σ’ όλη τη διαδρομή σε μπάτσιζε το χιονόνερο.

Έμπαινες στο σχολειό κι όπως τ’ αντίκρυζες
μοιραζόταν σε δεκατέσσερα χαμόγελα το πρόσωπό σου.
Θυμόσουν πως η αγκάλη σου ήταν μισή
κι ανεβαίνοντας πάνω στην έδρα σου
άκουγες τη λύπη σου και τα σκέπαζες
όπως ο ουρανός σκεπάζει τη γη.

Ώρα 8 και 20’ ακριβώς.
Το μάθημα αρχίζει κανονικά.
Εσύ πάνω απ’ την έδρα κι απ’ αντίκρυ σου ο Χριστός,
απαλός και γλυκός μες στο κάδρο του,
δίνετε τα χέρια πάνω από τα κεφάλια τους
να τους κάμετε μια στέγη από ζεστασιά
γιατί σας ήρθανε και σήμερα μουσκεμένα
κ’ η λύπη περπατάει μες στα μάτια τους
όπως ο σπουργίτης πάνω στο φράχτη.

Το καλαμπόκι δεν ψώμωσε το περσινό καλοκαίρι
κι ακούς το ψωμάκι που κλαίει μες στις μπόλιες τους.
Ώρα 10 και 20’. Το μάθημα συνεχίζεται.
Οι σπουργίτες σου χτυπούν τα φτερά τους.
Το μολύβι πεθαίνει ανάμεσα στα κοκκαλιασμένα τους δάχτυλα.
Η καρδιά σου είναι τώρα μια στάμνα σπασμένη.
Τα λόγια σου βγαίνουν αργά σα μια βρύση που στέρεψε:
«Ο μέγας Αλέξανδρος… Ο μέγας Αλέξανδρος… Ο μέγας
Αλέξανδρος…».
Τα δάχτυλά σου είναι πέντε. Τα μέτρησες δέκα φορές.
Τα δάχτυλά σου είναι πέντε. Μετράς το ένα χέρι σου
- τ’ άλλο σου βρίσκεται τυλιγμένο σε συννεφιά –
τα δάχτυλά σου είναι πέντε. Σηκώνεις το πρόσωπο,
κοιτάζεις τη στέγη, κάνεις πως σκέφτεσαι
σκύβεις πάλι στην έδρα, ξεφυλλίζεις τον Αίσωπο,
κατεβαίνεις και γράφεις στο μαυροπίνακα,
κοιτάζεις τον ουρανό απ’ το παράθυρο,
γυρίζεις το κεφάλι σου αλλού,
δε μπορείς άλλο παρά να κλάψεις.
Παίρνεις το μαθητολόγιο στα χέρια σου,
κάτι ψάχνεις να βρεις, το σηκώνεις διαβάζοντας
και σκεπάζεις το πρόσωπό σου.

Τα σύννεφα έχουν μπει μες στην τάξη.
Αντίκρυ σου κι ο Χριστός παραδέρνει σ’ αμηχανία.
Θαρρείς και σηκώνει στ’ αλήθεια το χέρια του
ενωμένα στο φως που πέφτει από πάνω του.
Νιώθει στενόχωρα όπως τα μεσάνυχτα στη Γεσθημανή
και δεν είμαι εκεί να σου χτυπήσω τον ώμο,
και δεν είμαι εκεί να σου ειπώ: Δος του θάρρος,
βοήθησέ τον να βγει απ’ τη δύσκολη θέση,
κατέβαινε, διάσχισε την αίθουσα γρήγορα,
μην τον αφήνεις εκτεθειμένο στα βλέμματα των παιδιών,
δος του ένα βιβλίο να κάνει πως συλλαβίζει,
δος του ένα βιβλίο να κρύψει το μάτια του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Άγγελος

Επιφανές μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Εγώ θα πω ότι με συγκίνησε ο Άγγελος τρελλά.

Κοίτα ρε ζημια που εκανα...:P:D:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

_daemon_

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.
Εσύ δηλαδή νομίζεις....

Έχεις δίκιο, μη την αδικούμε την δασκάλα με.....εικασίες!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top