Στο ένα χέρι το βραβείο και στο άλλο η διαθεσιμότητα

Στις 29 Νοεμβρίου του έτους 2013 το υπουργείο Παιδείας βραβεύει εκπαιδευτικούς στο πλαίσιο του προγράμματος «Θεσμός Αριστείας και ανάδειξη Καλών Πρακτικών στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση». Στόχος του προγράμματος είναι η αξιοποίηση της καινοτομίας και της δημιουργικότητας που αναπτύσσεται στα σχολεία, ως βάση για τον εμπλουτισμό και την ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού έργου μέσα από την επιβράβευση και την δημόσια ανάδειξη «βέλτιστων πρακτικών» της μαθησιακής διαδικασίας.

Μέσα στους βραβευμένους καθηγητές ήταν και ο Δημήτρης Σακατζής στον όποιο ήδη του είχε παραδοθεί η διαπιστωτική πράξη της διαθεσιμότητας τους.

Ειρωνεία; Σίγουρα και σίγουρα δεν μπορούμε να μιλήσουμε σε καμιά περίπτωση για προβοκάτσια του θεσμού των συγκεκριμένων αριστείων. Ο κ. Σακατζής σημείωσε: «Ότι ο πολιτικός κόσμος πρέπει να ντρέπεται που κατασυκοφαντεί τους εκπαιδευτικούς» και συνέχισε λέγοντας «νοιώθω τιμή που είμαι στην ομάδα που βραβεύθηκε. Δεν ήρθαμε να χαλάσουμε τον θεσμό, τον τιμούμε»

Το μόνο που καταφέρνει το υπουργείο παιδείας να αναδείξει είναι η πλήρη ανικανότητα στην εκπλήρωση του μεγάλου ονείρου της κυβέρνησης. Η επιλογή των καθηγητών και άλλων υπάλληλων προς διαθεσιμότητα μοιάζει και είναι τυχαία, δεν υπάρχουν αντικειμενικά και ορθολογικά κριτήρια.

Είναι αναμφισβήτητο ότι στην Ελλάδα & στον δημόσιο τομέα είναι αδύνατον να γίνει αξιολόγηση, δεν μας το επιτρέπει ο χρόνος - χρειαζόμαστε έναν υπουργό με μακροβιότητα όσο αυτή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη επί πέντε. Παράλληλα δεν υπάρχει και η κατάλληλη κουλτούρα για αυτό. Ο Θ. Τζήμερος στο σχετικό του άρθρο «Αξιολόγηση, και το άλλο με τον Τοτό» εκτός από εύστοχος ήταν πέρα για πέρα αληθής.

Αυτή την στιγμή η κυβέρνηση οφείλει να ακολουθήσει την μια και μοναδική λύση. Αυτή της αναξιολόγησης, ας ξεκινήσουν δηλαδή από το ποιοι πρέπει, οπωσδήποτε, φεύγουν.

Εσάς; Ποία η γνώμη σας για την μέχρι τώρα πορεία της μείωσης του προσωπικού του δημοσίου;