Μηδέν άγαν: Τι σημαίνει;

Ένα "φιλοσοφικό" ερώτημα, για το οποίο δεν έχω προσωπική απάντηση ακόμη:"μηδέν άγαν", τι ήθελαν να πουν μ' αυτό οι Έλληνες (οι "αρχαίοι", φυσικά!); Ευπρόσδεκτη κάθε σχετική βοήθεια, εκ μέρους των "Ε-στεκιτών"(!!!

evouli και Niyia, σας ευχαριστώ για την ανταπόκρισή σας. Αλλά παρά τις ικανοποιητικές φιλολογικά απαντήσεις σας, και μάλλον εξαιτίας τους, μου προκύπτουν απορίες του τύπου:
- Ποιος ορίζει το "μέτρο", την απουσία του ή ακόμη και την "υπερβολή";
- Τι είναι "εξισορρόπηση"; Πως αποδεικνύεται η επίτευξή της ή η έλλειψή της; Βέβαια, η "υγεία" είναι ένα είδος αποτελέσματος και κριτήριο "ισορροπίας", αλλά πάλι, τι είναι (τελικά) η "υγεία";
- Τι είναι, επίσης, το "άριστο"; Είναι το "τέλειο" ή κάτι που είναι "πιο εφικτό";
Πολλά τα ερωτηματικά μου και τελειωμό δεν έχουν, σχετικά!

Μαλλον το αποτελεσμα καθοριζει το μετρο και η πραγματικοτητα την υπερβολη.
Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.

Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.

Ευχαριστουμε για τα λινκς

Αρχική Δημοσίευση από Lorien:

Μαλλον το αποτελεσμα καθοριζει το μετρο και η πραγματικοτητα την υπερβολη.
Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.

Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.

Ευχαριστουμε για τα λινκς

Click για ανάπτυξη...

Ανταποδίδω την ευχαριστία, φίλε μου, αλλά μία "ερώτηση εν αφελεία": η υπερβολή δεν είναι μέρος της πραγματικότητας;

[Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Lorien

Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.

Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.]

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω: "άριστο" και "τέλειο" είναι ένα και το αυτό ή απλά σσυνώνυμα μεταξύ τους; Μήπως, για παράδειγμα, το "άριστο" το μετράμε πχ με "ελληνική μέτρηση"(α,β,γ,δ,..κλπ) και το "τέλειο" ,πχ με "ίντσες" και μία δόση "μεταφυσικής"; Εκείνα τα "ελλατώματα", ξέρεις, είναι βασικά το κρίσιμο σημείο, για το ποιος και με ποιο μέτρο μετράει...δυστυχώς!

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

[Παράθεση:
Αρχική Δημοσίευση από Lorien

Αριστο/τελειο, θα μπορουσε να χαρακτηριστει,εκεινο που δινει το καλυτερο αποτελεσμα με τα λιγοτερα ελλατωματα.

Βεβαια μαλλον δεν ειναι παγια ολα αυτα, αλλα πιο ρευστα.]

Επίσης θα ήθελα να ρωτήσω: "άριστο" και "τέλειο" είναι ένα και το αυτό ή απλά σσυνώνυμα μεταξύ τους; Μήπως, για παράδειγμα, το "άριστο" το μετράμε πχ με "ελληνική μέτρηση"(α,β,γ,δ,..κλπ) και το "τέλειο" ,πχ με "ίντσες" και μία δόση "μεταφυσικής"; Εκείνα τα "ελλατώματα", ξέρεις, είναι βασικά το κρίσιμο σημείο, για το ποιος και με ποιο μέτρο μετράει...δυστυχώς!

Click για ανάπτυξη...

Το μέτρο από τη φύση του εμπεριέχει περιορισμό. Αυτός είναι εξάλλου και η βασική του ιδιότητα, ο περιορισμός για τον και με τον «ορισμό» του. Είναι, κατά ιστορικό τεκμήριο, η βασιλική τέχνη του περιορισμού της ανθρώπινης ελευθερίας, που στην ηθικότερη περίπτωση αυτός( ο περιορισμός) αφορά βασικά τις «ελευθερίες» του Ενός, ως «Βασιλέως»( ή άλλες ενδύσεις της Εξουσίας)- Υπηρέτη, όλων των υπολοίπων, όπως φανέρωσε πχ το χριστιανικό ευαγγέλιο στις αρχές της «μΧ» εποχής μας- και στην πιο «συνηθισμένη», ασκείται από τα «σύγχρονα κόμματα» της Δύσης.
Έτσι κάπως μπορεί να εξηγηθεί πχ, και το γιατί ο Θεός τους, απαγόρευε τους Εβραίους «να αριθμούνται μεταξύ των εθνών». Το μέτρο δεν το κατέχει κανένας «σοβαρός Θεός», παρά μόνον, είτε ο «Σατανάς»( βλέπε το μύθο του Ιώβ) είτε τα «πνευματικά όργανά» του. Όλα βέβαια τα «πνευματικά όργανα», «λειτουργικά» κάποιου Θεού πάντα είναι, αλλά για τη διαχείριση και το συντονισμό «λειτουργικών πνευμάτων» και θεϊκών ιδιοκτητών τους για τους Έλληνες( του «αρχαίους», φυσικά!) ήταν βασικός υπεύθυνος, κάποιος παντοτινά «Άγνωστος Θεός»!
Γιʼ αυτό «κατά βάθος»( ιστορικό και ανθρωπολογικό), μπορεί από τους Έλληνες να έμεινε πχ το «Παν μέτρο άριστον», αλλά οι ίδιοι κυμάνθηκαν με την ιστορική συμπεριφορά τους, μεταξύ «ά-μετρου» και «υπερβολής». Κάπου στα ενδιάμεσα, ήταν οι «κορυφώσεις» τους( ο «πολιτισμός» γενικά). Ίσως γιατί οι αρχαίοι γενικά είχαν συνείδηση, ότι το μηδέν και το άπειρο είναι επίσης περιορισμοί, επίσης της «ανθρώπινης ελευθερίας»!

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:

Ανταποδίδω την ευχαριστία, φίλε μου, αλλά μία "ερώτηση εν αφελεία": η υπερβολή δεν είναι μέρος της πραγματικότητας;

Click για ανάπτυξη...

Nαι ειναι.Αλλαζει καπως αυτο τα πραγματα ομως ;

Ας πούμε οτι με την ισορροπία ο άνθρωπος μπορεί να αποκομίσει το μέγιστο κέρδος από τη ζωή του.(Μην το μεταφράσετε σε οικονομικό κέρδος παρακαλώ).

Ας πούμε οτι ο άνθρωπος με την ισορροπία, το μέτρο ισοδύναμα, μπορεί να ελέγχει την κάθε του κίνηση και να περιορίζει τα ωφέλη και τις ζημιές, να καλύπτει τις ζημιές και να επωφελείται από το "παραπάνω".

Ωστόσο, ποιός θέλει να ξέρει τα αποτελέσματα κάθε κίνησης του (αφού οι κινήσεις θα έχουν μέτρο θα έχουν και τα αποτελέσματα μέτρο) χωρίς να παίρνει στην ουσία κανένα ρίσκο (οι ζημιές θα είναι μετρημένες μικρές, ώστε να μπορούν να τις καλύψουν τα κέρδη και τα κέρδη δεν θα μειώνονται ποτέ υπερβολικά αφού οι ζημιές είναι μετρημένες);

Αρχική Δημοσίευση από suspiria:

...(Μην το μεταφράσετε σε οικονομικό κέρδος παρακαλώ).

Click για ανάπτυξη...

: το κέρδος όμως σαν έννοια, μόνον οικονομική σημασία έχει!

Αρχική Δημοσίευση από suspiria:

..Ωστόσο, ποιός θέλει να ξέρει τα αποτελέσματα κάθε κίνησης του ... χωρίς να παίρνει στην ουσία κανένα ρίσκο(...) ;

Click για ανάπτυξη...

Νομίζω, ότι "κατά βάθος", όλοι οι άνθρωποι, εκτός από τους "γεννημένους ήρωες".
Αλλά υποψιάζομαι, ότι με όλο το συλλογισμό σου, κάτι άλλο θέλεις να αναδείξεις, που ίσως δεν το "πιάνω"! Μπορείς να το ξαναδιατυπώσεις; Θα σου ήμουν υπόχρεος!

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

(Συγνώμη, για την απόπειρα μίας "αυθαίρετης σύνθεσής" μου...):
Το μέτρο το βρίσκει κανείς μέσα από την εξερεύνηση των άκρων, όπως ακριβώς ο δρόμος της φώτισης περνά μέσα από την αμαρτία.
Όπως είπε και κάποιος:"Όπου επερίσσευσε η αμαρτία, υπερπερίσσευσε και η χάρις"!

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του μέτρο, το οποίο σχετίζεται με τις αντοχές του, τις δυνάμεις ή αδυναμίες του, τη γνώση του επί των πραγμάτων, ακόμη και με το γενετικό του υλικό.
Το "υλικό" χρειάζεται περαιτέρω διευκρινήσεις, στο πλαίσιο "μικρόκοσμος-μακρόκοσμος", νομίζω...

Το μέτρο δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό. Εξελίσσεται και αλλάζει, κάθε φορά που οι Δυνάμεις μεταβάλλονται.
Τι κάνει να "μεταβάλλονται" οι "Δυνάμεις";;;

Στην κάρτα της Προσαρμογής βλέπουμε την ισορροπία του σύμπαντος να στηρίζεται στην αιχμή ενός σπαθιού. Ο Κρόουλυ γράφει ότι η Προσαρμογή δεν είναι ένας μπακάλης που ζυγίζει ένα κιλό μήλα, πράγμα που μου θύμισε λίγο την τοποθέτηση της Suspiria, αλλά Νόμος του Σύμπαντος. Μόνο με αυτήν τη μορφή μπορώ να συλλάβω την έννοια του Μέτρου.

Τι είναι "Νόμος", αλήθεια; Μήπως θα πρέπει να φρεσκάρουμε το μέτρο μας γι' Αυτόν;

Η ζωή είναι αντιεντροπικό φαινόμενο, δηλαδή πρέπει να ξοδεύει ενέργεια ώστε να πηγαίνει κόντρα στην αδυσώπητη εντροπία του Σύμπαντος. Το "ευ ζην", η μακροβιότητα και η καλή υγεία στηρίζονται, όπως κι αν το δει κανείς, στην αιχμή ενός σπαθιού. Είναι η ισόρροπη λειτουργία μεταξύ των υποσυστημάτων ενός οργανισμού που θέτει τις προϋποθέσεις για όλα τα παραπάνω.(!!!)

Κάθε ουσία, στη σωστή δόση μπορεί να είναι φάρμακο με ευεργετικές ιδιότητες, ενώ σε λανθασμένη δόση μπορεί και να σκοτώσει. Αυτό ισχύει ακόμη και για το καθαρότερο νερό της πηγής. Το ίδιο ισχύει και για την αλήθεια. Με σωστή χρήση αποτελεί γιατρικό, με λάθος χρήση έχει τη δύναμη να γκρεμίζει κόσμους.!!!

Click για ανάπτυξη...

Σ' ευχαριστώ, αγαπητέ Χάος...

Αρχική Δημοσίευση από Isiliel:

"Μηδέν άγαν"...

Όπως η ζυγαριά που παλαντζάρει πριν ισορροπήσει, έτσι και ο άνθρωπος για να προσεγγίσει το σωστό μέτρο έχει ανάγκη να ταλαντευτεί από το ζενίθ στο ναδίρ, ακόμα και να αγγίξει την υπερβολή. Το βλέπουμε άλλωστε έντονα στην εφηβεία, όπου οι νέοι στην προσπάθεια να κατανοήσουν και να γνωρίσουν τον εαυτό τους βιώνουν εύκολα στα άκρα, στο ντύσιμο τη διασκέδαση τις καθημερινές αντιδράσεις, μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση και η υπερβολή να κοπάσει.

Πως αλλιώς να γνωρίσει ο άνθρωπος τον εαυτό του αν δεν κατανοήσει τα όριά του; Πως αλλιώς να εφαρμόσει το μέτρο αν πρώτα δεν το αμφισβητήσει;

Το μέτρο της φύσης άλλωστε είναι η άπειρη δυνατότητα μέσα στην οποία τα πάντα ρει...

Click για ανάπτυξη...

Συμφωνώ !!!
Τι φορά όμως έχει η "ροή"; Ή μήπως δεν έχει; Κάπου το ζήτημα βέβαια έχει συνάφεια και όρια με την παραδοχή της "τάξης απ' το χάος", αλλά από την άλλη, γιατί επίσης, "τα πάντα ρει";;;

Ειμαστε σιγουροι οτι υπαρχει χρονος , πριν, μετα, κλπ ; (αλλα μαλλον οφτοπικ παμε)

Αρχική Δημοσίευση από Great Chaos:

Γιατί η διαφορά είναι πάντα χρόνος.

Click για ανάπτυξη...

!Αυτή είναι, συνεπώς, και η πραγματική πηγή κάθε πραγματικά ανθρώπινης αξίας;

Αρχική Δημοσίευση από Lorien:

Ειμαστε σιγουροι οτι υπαρχει χρονος , πριν, μετα, κλπ ; (αλλα μαλλον οφτοπικ παμε)

Click για ανάπτυξη...

Αν είμαι για κάτι σίγουρος αυτή τη στιγμή, είναι που διάβασα "πριν από λίγο"(παρελθόν) το ερώτημά σου και μου προέκυψε η επιθυμία να σου αποκριθώ. Την ώρα που διάβαζα το ερώτημά σου, το μέλλον προδιεγραφόταν στη "χημική αντίδραση"(πχ και όχι απαραίτητα χημική) της επιθυμίας και θα γινόταν παρόν την ώρα που άρχισα να γράφω. Πάντως το μέλλον, θα μπορούσε να πει κανείς, είναι ένα διαρκές παρόν που ρέει, για να γίνει παρελθόν.