venividivici
Τιμώμενο Μέλος
επάνω στο λουλούδι, κρέμεται η καρδιά μου κι όλο παρακαλεί'
σε κάθε φύσημα του αέρα
παγώνω από το φόβο...
δεν θα την πάρει ο αέρας τη δροσοστάλα τη μικρή;
από ιαπωνική ποίηση
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
τότε που ήταν άγριοι ταύροι οι βάρκες, μα τώρα άψυχα σκιάχτρα.
Τα σώματα ίππευαν τα ξαφρισμένα κύματα και με δύναμη χτυπούσαν στα βράχια.
Παράλυτα τώρα μυρίζουν την άμμο.
Οι νύχτες που πέθαναν και τις είπαμε μάγισσες.
Σαν αγίες φυσούσαν των νουφάρων τα πέταλα κάτω από το ασημένιο φεγγάρι.
Στης πυράς τις ροζιασμένες παλάμες δαιμονισμένες γελούσαν.
Οι αντίλαλοί τους τώρα των κυμάτων το σύρσιμο, η βουή του ανέμου.
Έλενα Μίαρη, Λονδίνο, Μάρτης 2002 (άτιτλο)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Το ποτάμι, το ποτάμι,
το στοιχειό του ποταμού
η νεράιδα, οι νύμφες
και το γέλιο του νερού.
Οι αδελφές μου που χορεύουν
οι αδελφές μου που γελούν
ζωγραφίζουνε τα κρίνα,
τ' άγρια ρόδα του βυθού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Θάλασσα θάλασσα τους θαλασσινούς θαλασσακι μου μη τους θαλασσοδερνεις θαλασσονουμαι για σε ξημερωνουμε
Ροδόσταμο ροδοσταμνο να γίνεσαι ωχ αμάν αμάν
την πόρτα τους να ραίνεις θαλασσακι μου και φέρε το πουλάκι μου
Θάλασσα θάλασσα που τον έπνιξες ωχ αμάν αμάν
της κοπελιάς τον άντρα θαλασσακι μου και φέρε το πουλάκι μου
Κι η κοπελιά κι η κοπελιά είναι μικρή ωχ αμάν αμάν
και δεν της παν τα μαύρα θαλασσακι μου και φέρε το πουλάκι μου
RefrainΘάλασσα κι αλμυρό νερόνα σε ξεχάσω δεν μπορώ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Η αντανάκλαση του φεγγαριού,
στην επιφάνεια του νερού,
τρέμει, συνέχεια τρέμει.
Πιάστε το! Εδώ είναι! Πιάστε το! Είναι εκεί.
Φεγγάρι ψεύτικο, δεν είσαι εσύ σαν τη ζωή;
Κι-Νο_Τσουραγιούκι (Ιαπωνική Ποίηση)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
(Ελένη Ποιμενίδου)
Υδάτινος ο κόσμος του βυθού
Της θάλασσας η αγκάλη γεμάτη
μʼ όσα στολίδια τʼ ουρανού
και σύμπασας της φύσης
κάτω εκεί εσσώρευσε ο Μέγας Ποσειδώνας
Πολύχρωμα και πλουμιστά
Με χάρη απλωμένα
Να δελεάζουνε αυτούς
που ο αμήχανός τους νους
κατέβασε στα δώματα του δυνατού αρχόντου
Μακάριοι κείτονται εδώ
Και με τα μάτια τα γλαρά
θολά από τʼ αλάτι
θωρούν την πλάση ολόγυρα
που σχήματα αλλάζει
καθώς φυσούν τα ρεύματα
κι η Θάλασσα χορεύει
εις τους ρυθμούς της Τρίαινας
συμβόλου αθανάτου
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Θα μείνω κι εγώ μαζί σας μες στη βάρκα
Ύστερα απʼ το φριχτό ναυάγιο και το χαμό
Το πλοίο βουλιάζει τώρα μακριά
(Πού πήγαν οι άλλες βάρκες; ποιοι γλιτώσαν
Εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα
Ένα νησί ερημικό όπως στα βιβλία
Εκεί θα χτίσουμε τα σπίτια μας
Γύρω-γύρω απʼ τη μεγάλη πολιτεία
Και στη μέση μια εκκλησιά
Θα κρεμάσουμε μέσα τη φωτογραφία
Του καπετάνιου μας που χάθηκε -ψηλά-ψηλά-
Λίγο πιο χαμηλά του δεύτερου, πιο χαμηλά του τρίτου
Θʼαλλάξουμε τις γυναίκες μας και θα κάνουμε πολλα παιδιά
Κι ύστερα θα καλαφατίσουμε ένα μεγάλο καράβι
Καινούριο, ολοκαίνουριο και θα το ρίξουμε στη θάλασσα.
Θα ʽχουμε γεράσει μα θα μας γνωρίσουνε.
Μόνο τα παιδιά μας δε θα μοιάζουνε μʼ εμάς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Τῆς κοπέλλας τὸ νερό
Μιὰ κοπέλλα λυγερὴ
τὸ ψηλὸ βουνὸ διαβαίνει
ἡ χαρὰ τὴν καρτερεῖ
στ᾿ ἀκρογιάλι ποὺ πηγαίνει.
Καὶ τὸ κάμα εἶναι βαρὺ
κι εἶν᾿ ἡ κόρη διψασμένη
βρῆκε βρύση δροσερή,
ἦπιε, ἀρρώστησε πεθαίνει.
Μὰ ἡ φωνή της πρὶν νὰ σβήσει
καταράστηκε τὴ βρύση
κι ἀπὸ ἐκεῖνο τὸν καιρὸ
ἔρμη ἡ βρύση ἔχει ἀπομείνει
καὶ κανεὶς ποτὲ δὲν πίνει
τῆς κοπέλλας τὸ νερό.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Βλα
Πολύ δραστήριο μέλος
Μάλιστα, αποτελεί έμπνευση και για μεταφορά στον κινηματογράφο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
venividivici
Τιμώμενο Μέλος
Εκεί κάτω στο ποτάμι
Ζούνε δυο μικρά παιδιά
Τόνα βλέπει δεν ακούει
Τ’ άλλο ακούει μα δε βλέπει
Και τα δυο ξέρουν πως πρέπει
Να ‘χουν μόνο μια καρδιά
Εκεί κάτω στο ποτάμι
Τα παιδιά μένουν παιδιά
Το ποτάμι όλο γεμίζει
Και τη θάλασσα ποτίζει
Εκεί κάτω στο ποτάμι
Ζει μια δύστυχη τρελή
Π’ αγαπούσε ένα πουλί
Το παιδί που δεν ακούει
Της σκοτώνει το πουλί
Κι από τότες δε γνωρίζει
Πως την βλέπει το ποτάμι
Σαν γυναίκα ή σαν πουλί;
Το ποτάμι όλο γεμίζει
Κι απ’ τη θλίψη ξεχειλίζει
Εκεί κάτω στο ποτάμι
Ζούσ’ ο κύριος Δικαστής
Κυνηγούσε τα θηρία
Κι αγαπούσε μια Κυρία
Ώς την ώρα που η τρελή
Πνίγει την μικρή Κυρία
Που τη νόμισε παιδί
Κ’ έτσι ο Δικαστής μονάχος
Προτιμά να σκοτωθεί
Εκεί κάτω στο ποτάμι
Θάψανε το Δικαστή
Το ποτάμι όλο γεμίζει
Και την πίκρα μου ποτίζει
Εκεί κάτω στο ποτάμι
Ζει μια νύφη ερημική
Που σαν τέλειωσεν ο γάμος
Έφυγε ο γαμπρός το βράδυ
Και δεν ήρθε την αυγή
Έτσι η νύφη στολισμένη
Εκεί κάτω στο ποτάμι
Έγινε κι αυτή κραυγή
Μάνος Χατζιδάκις
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Hodor
Νεοφερμένος
και φτάνει στην πληγή
και άλλο δεν μπορώ
να ζω μέσα στο χαμό
αλλά σε μια στιγμή μια αυγή
πλησιάζει ένα παιδί
κάπως όμορφο αλλά χαζό
αλλά με ύψος τρομερό
τον ερωτώ λοιπόν
ποιο ειναι το ονομα του
και μου λέει ευγενικα
ΧODOR ρε γκασμά
-Hodor
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
Ἤσουν νερό,
κατάκλυσες μέσα μου ὅλες τὶς στέρνες.
Ἤσουνα φῶς, διαμοιράστηκες. Ὅλες
οἱ φλέβες μου ἔγιναν ἄξαφνα ἕνα
δίχτυ ποὺ λάμπει: στὰ πόδια, στὰ χέρια,
στὸ στῆθος, στὸ μέτωπο.
Τ᾿ ἄστρα τὸ βλέπουνε, ὅτι:
δυὸ δισεκατομμύρια μικροὶ γαλαξίες καὶ πλέον κατοικοῦμε τὴ γῆ.
Guest 709611
Επισκέπτης
Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.
Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.
Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.
Πούθ' έρχεσαι ; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας ; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς ; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε ; Φάτα Μοργκάνα...
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Φάτα Μοργκάνα - Καββαδίας
Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.
Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.
Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.
Πούθ' έρχεσαι ; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας ; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς ; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε ; Φάτα Μοργκάνα...
Nascentes morimur
Διάσημο μέλος
πλέω ανάμεσα στα ναυάγια με μουστάκια ατσαλένια σκουριασμένα από όνειρα
που σακατεψε η γλυκερη οιμωγη της θάλασσας
Γυμνή
κυνηγώ τα φωτερα κύματα
που τρέχουνε στην άμμο τη σπαρμένη με κρανία άσπρα
Άφωνη στον αέρα πάνω απ’ την άβυσσο
Ο πηχτός ζελες, που είναι η θάλασσα,
βαραίνει στο κορμί μου επάνω
Τέρατα θρυλικά με ρύγχη πιάνων
κορδωνονται μέσα σε βάραθρα από σκοτεινιά
Γυμνή κοιμάμαι
JOYCE MANSOUR
EvanescenceQ
Επιφανές μέλος
Το Νερό, μαθαίνεται απ’ τη δίψα.
Η Στεριά – απ’ το αρμένισμα στα Πέλαγα.
Η Έκσταση – απ’ την οδύνη –
Η Ειρήνη, απ’ των πολέμων της το χρονικό –
Η Αγάπη, απ’ του τάφου το ανάγλυφο –
Τα Πουλιά, απ’ το χιόνι.
ΕΜΙΛΥ ΝΤΙΚΙΝΣΟΝ
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
«Η Φύση κάνει να διψούμε,
ώστε, πεθαίνοντας μετά,
λίγο νερό εκλιπαρούμε
σε δάχτυλα περαστικά.
Δηλοι την πιο λεπτή για μας
ανάγκη που εν αφθονία
πληροι το μέγα προς δυσμάς
το Ύδωρ, η Αθανασία.»
(από το βιβλίο, «Το μέγα ύδωρ»)
-ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ, «Αμοργός»
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 23 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.