Ελευθερία

ελενη_ · 01-07-12

Αρχική Δημοσίευση από IreneGr:
Εφόσον οι νόμοι της δημοκρατίας είναι διαφορετικoί σε κάθε χώρα,γιατί να υπακούμε τους δικούς μας και όχι τους νόμους πχ της Ιταλίας.Γιατί να διαφέρουν αν είναι σωστοί και ορθοί;Δεν θα έπρεπε να ισχύουν για όλους οι ίδιοι; Άρα αφού δεν είναι καθορισμένοι για όλους,τότε δεν βρίσκω τον λόγο να υπακούσω.
Δεν ανέφερα την οικονομική κρίση αλλά την κρίση με την οποία ο καθένας μας μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος,το ψέμα από την αλήθεια.
Δεν πιστεύω ότι έχουμε ξεφύγει απλά εσύ δεν καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να σου πω.

Ε μα μου λες οτι ξεφυγαμε επειδη μιλαμε για Δημοκρατια.. Και μετα λες δεν πιστευω οτι εχουμε ξεφυγει.
Καταλαβα, απλα δεν καταλαβαινω τι νοημα εχει που μου τα λες. Εσυ μου λες οτι ουσιαστικα δεν υπαρχει Δημοκρατια, αφου οι νομοι σε διαφορες χωρες ειναι αλλοι. Δες. Υπαρχουν χωρες οπου η Δημοκρατια λειτουργει σωστοτερα απο αλλες, το ξερεις αυτο. Επισης, σε καθε χωρα, οι νομοι ειναι προσαρμοσμενοι αναλογα τη χωρα, τις αναγκες της τους ανθρωπους.. Απλα αυτους(τους δικους μας) τους νομους τους εχουνε βαλει ανθρωποι, που εχει ψηφισει ο ελληνικος λαος αν δεν κανω λαθος, οποτε δεν καταλαβαινω που ειναι η απορια σου "Δεν θα έπρεπε να ισχύουν για όλους οι ίδιοι; Άρα αφού δεν είναι καθορισμένοι για όλους,τότε δεν βρίσκω τον λόγο να υπακούσω." Δεν μπορουν ολοι οι νομοι σε ολες τις χωρες να ειναι οι ιδιοι, γιατι καμια χωρα δε λειτουργει ομοια με καποια αλλη.
Αν δε βρισκεις το λογο να τηρεις τους νομους, τοτε δε βρισκεις και το λογο να εχουμε Δημοκρατια.. Γιατι εφοσον η Δημοκρατια λειτουργει με την πλειοψηφια και το κοινο καλο και δεν μπορεις να δεχτεις οτι εχει νομους αναγκαστικα, για να λειτουργει, δε μπορεις να δεχτεις και τη Δημοκρατια.

ελενη_ · 01-07-12

Αρχική Δημοσίευση από IreneGr:
Δεν ανέφερα την οικονομική κρίση αλλά την κρίση με την οποία ο καθένας μας μπορεί να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος,το ψέμα από την αλήθεια.

χαχαχαχα Εγω την οικονομικη καταλαβα.. :Ρ

IreneGr · 01-07-12

Αρχική Δημοσίευση από ελενη_:
Ε μα μου λες οτι ξεφυγαμε επειδη μιλαμε για Δημοκρατια.. Και μετα λες δεν πιστευω οτι εχουμε ξεφυγει.
Καταλαβα, απλα δεν καταλαβαινω τι νοημα εχει που μου τα λες. Εσυ μου λες οτι ουσιαστικα δεν υπαρχει Δημοκρατια, αφου οι νομοι σε διαφορες χωρες ειναι αλλοι. Δες. Υπαρχουν χωρες οπου η Δημοκρατια λειτουργει σωστοτερα απο αλλες, το ξερεις αυτο. Επισης, σε καθε χωρα, οι νομοι ειναι προσαρμοσμενοι αναλογα τη χωρα, τις αναγκες της τους ανθρωπους.. Απλα αυτους(τους δικους μας) τους νομους τους εχουνε βαλει ανθρωποι, που εχει ψηφισει ο ελληνικος λαος αν δεν κανω λαθος, οποτε δεν καταλαβαινω που ειναι η απορια σου "Δεν θα έπρεπε να ισχύουν για όλους οι ίδιοι; Άρα αφού δεν είναι καθορισμένοι για όλους,τότε δεν βρίσκω τον λόγο να υπακούσω." Δεν μπορουν ολοι οι νομοι σε ολες τις χωρες να ειναι οι ιδιοι, γιατι καμια χωρα δε λειτουργει ομοια με καποια αλλη.
Αν δε βρισκεις το λογο να τηρεις τους νομους, τοτε δε βρισκεις και το λογο να εχουμε Δημοκρατια.. Γιατι εφοσον η Δημοκρατια λειτουργει με την πλειοψηφια και το κοινο καλο και δεν μπορεις να δεχτεις οτι εχει νομους αναγκαστικα, για να λειτουργει, δε μπορεις να δεχτεις και τη Δημοκρατια.

Υπάρχουν πράγματα που δεν θεωρώ ηθικά οπότε γιατί να υπακούσω;Δεν είπα ότι ξεφύγαμε επειδή μιλάμε για την δημοκρατία αλλά ξεφύγαμε επειδή δεν βγάζουμε άκρη μεταξύ μας

Σου ξαναλέω πως δεν βρίσκω λόγο να υπακούω στους νόμους που δεν ισχύουν για όλους και παντού.Ανεξαρτήτως αν λειτουργούμε διαφορετικά.Δεν πιστεύω ότι χρειάζομαι τους νόμους για ναμαι σωστή απέναντι στο κράτος όταν είμαι σωστή προς τον εαυτό μου και τους άλλους. Δεν παραβαίνω κανέναν νόμο και όχι επειδή μου το απαγορεύουν ή από φόβο αλλά επειδή μπορεί να μην το βρίσκω ηθικό ή να μην με εκφράζει.Αυτό δεν αντιλέγει το ότι πιστεύω στην δημοκρατία και στην ελευθερία έκφρασης του λόγου.

ελενη_ · 01-07-12

Αρχική Δημοσίευση από IreneGr:
Υπάρχουν πράγματα που δεν θεωρώ ηθικά οπότε γιατί να υπακούσω;Δεν είπα ότι ξεφύγαμε επειδή μιλάμε για την δημοκρατία αλλά ξεφύγαμε επειδή δεν βγάζουμε άκρη μεταξύ μας

Σ'αυτο θα συμφωνησω..

Αρχική Δημοσίευση από IreneGr:
Σου ξαναλέω πως δεν βρίσκω λόγο να υπακούω στους νόμους που δεν ισχύουν για όλους και παντού.Ανεξαρτήτως αν λειτουργούμε διαφορετικά.Δεν πιστεύω ότι χρειάζομαι τους νόμους για ναμαι σωστή απέναντι στο κράτος όταν είμαι σωστή προς τον εαυτό μου και τους άλλους. Δεν παραβαίνω κανέναν νόμο και όχι επειδή μου το απαγορεύουν ή από φόβο αλλά επειδή μπορεί να μην το βρίσκω ηθικό ή να μην με εκφράζει.Αυτό δεν αντιλέγει το ότι πιστεύω στην δημοκρατία και στην ελευθερία έκφρασης του λόγου.

Δεν υπαρχουν νομοι που να ισχυουν για ολους και παντου. Αυτο δε θα το βρεις πουθενα.. Μονο σε μια αναρχικη κοινωνια, που ομως δεν μπορει να υπαρξει στον κοσμο που ζουμε σημερα.
Το τι ειναι σωστο και τι οχι, ειναι υποκειμενικο, ο καθενας εχει τη δικη του εκδοχη. Πως θα μπορουσε να λειτουργησει ομως ετσι μια κοινωνια αν ο καθενας επρατε αναλογα με το τι πιστευε ο ιδιος οτι ειναι σωστο? Θα ημασταν ζουγκλα οχι κοινωνια.

IreneGr · 01-07-12

Αρχική Δημοσίευση από ελενη_:
Δεν υπαρχουν νομοι που να ισχυουν για ολους και παντου. Αυτο δε θα το βρεις πουθενα.. Μονο σε μια αναρχικη κοινωνια, που ομως δεν μπορει να υπαρξει στον κοσμο που ζουμε σημερα.
Το τι ειναι σωστο και τι οχι, ειναι υποκειμενικο, ο καθενας εχει τη δικη του εκδοχη. Πως θα μπορουσε να λειτουργησει ομως ετσι μια κοινωνια αν ο καθενας επρατε αναλογα με το τι πιστευε ο ιδιος οτι ειναι σωστο? Θα ημασταν ζουγκλα οχι κοινωνια.

Aυτό αναρωτιόμουν και εγώ πριν.Δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε όλοι τις ίδιες αξίες και ηθικές αρχές.Σε αυτό φταίει η οικογένεια και η κοινωνία.Και νόμους όμως που έχουμε νομίζεις ότι μας προφυλάσσουν από κάτι; και πάλι εκτός ελέγχου είναι η κατάσταση.Δεν τους τρομάζουν οι νόμοι ούτε τους εμποδίζουν από κάτι

Ουσιαστικά δεν θα άλλαζαν και πολλά γιατί το μόνο που επικρατεί τριγύρω είναι το χάος.
Άμα οι αρχές ήταν σωστές από την οικογένεια και την κοινωνία δεν θα χρειαζόντουσαν οι νόμοι,οι ίδιοι θα είμασταν τα παραδείγματα :/:

ελενη_ · 01-07-12

Αρχική Δημοσίευση από IreneGr:
Aυτό αναρωτιόμουν και εγώ πριν.Δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε όλοι τις ίδιες αξίες και ηθικές αρχές.Σε αυτό φταίει η οικογένεια και η κοινωνία.

Οχι, φταιει το οτι ΟΛΟΙ σε αυτον τον πλανητη ειμαστε διαφορετικοι.. Ειναι φυσικο. "Δεν μπορούμε να έχουμε όλοι τις ίδιες αξίες και ηθικές αρχές", γιατι απλα ειναι ολα υποκειμενικα.

Αρχική Δημοσίευση από IreneGr:
Και νόμους όμως που έχουμε νομίζεις ότι μας προφυλάσσουν από κάτι; και πάλι εκτός ελέγχου είναι η κατάσταση.Δεν τους τρομάζουν οι νόμοι ούτε τους εμποδίζουν από κάτι Ουσιαστικά δεν θα άλλαζαν και πολλά γιατί το μόνο που επικρατεί τριγύρω είναι το χάος.
Άμα οι αρχές ήταν σωστές από την οικογένεια και την κοινωνία δεν θα χρειαζόντουσαν οι νόμοι,οι ίδιοι θα είμασταν τα παραδείγματα

Σε χωρες οπου οι νομοι λειτουργουν, ναι προσφερουν πολλα. Μην παιρνεις τη δικια μας ως παραδειγμα.

thalalla · 02-07-12

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:
Σπατάλησα αρκετή ώρα διαβάζοντας μερικά απο τα τελευταία σου ποστ.

είπε ο καζαντζάκης, είπε ο χατζιδάκης,
εσύ τι λες, μάτια μου?
Αλήθεια.

κι επειδή κι αλλού μνημόνευσες καζατζάκη.

Δες τι μαλακίες έχει πει δια της ίδιας φωνής του ο αγαπημένος σου Καζατζάκης:

ο ζορμπάς αυνανίζεται και έχει βγάλει καρούμπαλα
κι ενώ χορεύει η ζύμωση του μούστου takes place.

οκ?

Και τώρα πες μου:

ξέρεις κανένα να είναι πιο ελεύθερος βάσει του τι ανάστημα διαθέτει;

Τότε ο Μουρεσάν ή ο Σουλτάν θα πρέπει να ήταν μάστορες
μα ρώτα και τα πόδια τους, τους οικείους τους,
τους μαραγκούς των κρεβατιών τους, τους κατασκευαστές των μπαστουνιών τους,
τους γιατρούς και αυτούς που τους βλέπουν σαν ανθρωπίδες,
πόσο θαρρούν ότι είναι ελεύθεροι...

κι ύστερα ρώτα με μεγαλύτερη ακόμα παρρησία τους ίδιους
το ότι έχετε μπόι σας κάνει να αισθάνεστε πουλιά?

οι ιδέες δε παίρνουν κανενός το μπόι.
Μπορεί μια ιδέα να είναι ψηλότερη απο κείνον που την εφαρμόζει
και να τον κάνει να λαχανιάσει ωσπου τα φτύνει και πιάνει μια άλλη ιδέα,
λιγότερο σημαντική μα στα μέτρα του. (βλέπε Εθνικη ελλάδος γιουρο 2012)

Μπορεί πάλι μια ιδέα να είναι χαμηλότερη από κείνον που την κουβαλάει στο κεφάλι του
και τότε απλώς να του χαραμίσει μια ζωή, να τον κάνει νάνο ενώ είναι τουλάχ. ενός μέτριου
πνευματικά αναστήματος.(βλέπε καζατζάκη)

Οι ιδέες δε προσαρμόζονται στο μπόι του ανθρώπου γιατί
κανείς δε θέλει να χάσει τις ελευθερίες του κι όμως οι φυλακές δε χωράνε άλλους.

Η ιδέα της ελευθερίας για έναν φυλακισμένο, είναι η μοίρα του που τον ακολουθεί
όποιο κι αν ήταν το μπόι του όντας ελεύθερος.
η ιδέα της ελευθερίας σε αυτή την περίπτωση εκφράζεται από το μήκος των κάθετων σίδερων,
είναι ο νόστος του να γ@μ@ας άνετα κι όχι να σε γ@μούνε κλπ.
η ιδέα της ελευθερίας μέσα κι έξω από την φυλακή δεν είναι ίδια κατά τον καζαντζάκη.
Εξαρτάται από τον εκφραστή της.
Δηλ. για τον μη φυλακισμένο δεν αποτελεί ελευθερία αυτό που αποτελεί για τον φυλακισμένο?
Λ Ο Λ.

Στείλτο φαξ στον καζατζάκη σου ή ανέβασε το στο γιουτούμπ κι εσύ,
μην πεις ότι είσαι από το BBC, κάνε account "kazatzakisfun86" κατά το lola86
και μετά γράψε από κάτω υπογραφή thalalla-shangriLa.

Γεία σου Δεσμώτη, σε ευχαριστώ για τον χρόνο που σπατάλησες.
Να κόψεις τις σπατάλες δεν είναι κατάλληλη η εποχή για σπατάλες.

Ο Καζατζάκης στο συγκεκριμένο βιδεάκι μια χαρά τα λέει.
Δεν νομίζεις πως θα ήταν πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν δεν ήμασταν τόσο καλοί χριστιανοί;
Αν δεν είχαμε εμποτιστεί με τις αρχές του παραδείσου και της αιώνιας ζωής δεν θα ασχολούμασταν
περισσότερο με την ζωή την επίγεια χωρίς να περιμένουμε κανέναν σωτήρα να μας σώσει;

Δεν θα είχαμε φτιάξει την ζωή μας πιο όμορφα με έναν Μπέρναντ Σώ παρά μέ εναν Ιήσου Χριστό;
Ο χριστούλης ξέρεις τι είπε ο Μπέρναντ Σώ έκανε τα παρακάτω:
Αφιερώθηκε στον αγώνα της μεταμόρφωσης της Βρετανίας σε σοσιλιστικό κράτος, όχι μέσω επανάστασης, αλλά μέσα από συστηματική πρόοδο και νομοθεσία, που εγκαθιδρύεται με την πειθώ και τη συστηματική εκπαίδευση. Αξίωμά τους ήταν η «αναπόφευκτη βαθμιαία επίλυση». Ενστερνίστηκε τις ιδέες της Συντροφιάς Νέας Ζωής, που αφορούσαν στη διαμόρφωση ενός τέλειου χαρακτήρα στο άτομο και στο σύνολο, πιστεύοντας ότι η ατομική διαμόρφωση κι ανάπτυξη είναι ο μόνος τρόπος απελευθέρωσης από την καταπίεση κι επιτυγχάνεται με την εκπαίδευση και την ανάπτυξη της ελεύθερης διάκρισης και σκέψης. Η κοινωνική αναμόρφωση στόχευε στην ύπαρξη μιας κοινωνίας όπου οι δυνατότεροι βοηθούν τους πιο αδύνατους.

Το ψηλός λοιπόν δεν έχει να κάνει με πόντους και με ίντσες

Έχει να κάνει με το ψήλωμα του ανθρώπου απο ανθρωπάκο σε άνθρωπο.
Άνθρωπος δεν είμαι εγώ είμαστε εμείς.
Άνθρωπος είναι να σηκωθούμε λίγο πιο ο πάνω απο τα ένστικτα μας
και να κοιτάξουμε τον κόσμο ο ένας μέσα απο τα μάτια του άλλου.

Να σηκωθούμε πάνω και να μην τρέμουμε απο φόβο
ούτε μπροστά στην αστραπή ούτε μπροστά στο αφεντικό ούτε μπροστά στο αδύνατο.

Πρέπει να ξεμάθουμε απο τον φόβο του θεού και να λατρέψουμε το θαύμα του ανθρώπου πέρα απο τον εαυτό.
Χωρίς θεούς και χωρίς αφέντες.

Χωρίς το φόβο του κελιού και της τιμωρίας μπορείς να νιώθεις λεύτερος και μέσα στο κελί σου.
Με τον φόβο της επάπειλουμενης τιμωρίας μπορείς να νιώθεις φυλακισμένος και στην ύπαιθρο.

Όπως είπε πρόσφατα και η τέως πρωθυπουργάρα μας
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα

(Κοιτά να δείς πάλι κάνω αναφορές σε λόγια μεγάλων ανδρών

)

Ελευθερία λοιπόν είναι εγώ να είμαι εσύ
εσύ να είσαι εγώ και οι δυο μαζί να καταφέρουμε το αδύνατο δυνατό.
Να ζήσουμε την ζωή μας χωρίς τους περιορισμούς του φύλου, της φυλής, της ράτσας,
της θρησκείας, της πολιτικής, της οικονομίας, της ομάδας, της μονάδας.
Χωρίς τους περιορισμούς του εαυτού πέρα και πάνω απο το μποί μας.

Τάδε έφη thalalla δεσμώτης.

Δεσμώτης · 02-07-12

Η γενική αίσθηση και χρώμα που μου αφήνει το ποστ σου δαλαλα,
είναι των πεντακοσίων λάικ και βάλε.

Αμα όμως τα διαβάσουμε με διακεκομμένες ανάσες
μοιάζουν λίγο με ξέφραγο αμπελάκι
εμποτισμένα από εσάνς που είναι κατά το 1/3 "ανοιχτότητα",
τόση που χωράνε χίλιες παραπομπές σε μια ματαιόδοξη γραφή
που δε θέλω καθόλου να κουράσω με αυτή,
1/3 ρομαντισμού σαν να είσαι ένα είδος ιδεολόγου με μεταξωτό μαντήλι
στα μαλλιά, κι 1/3 γλύκας της αποδοχής που μοιάζει με αλογάκι
που χλιμιντράει μέσα σου γιατί ψοφάει για κολακεία, ας είναι και ψεύτικη.
Κολακεία για τον καζατζάκη, τον καζαντιπή και τον Blanca Kαζαμπλάνka
κι έτσι ποτίζει λίγο και το δικό σου φορεματάκι.

Αν νομίζεις πως έτσι παίρνεις εκδίκηση για το πόσο ασήμαντη γκόμενα υπήρξες
σε άλλες ηλικίες, έχεις πέσει κι όλας στη λούμπα.

Και δεν έγραφες κατευθείαν επιστολή σε κανα ποιητή, πρώτο χέρι?
Έχω να σου συστήσω τα μέηλ καμιάς δεκαριάς για αρχή.

Μερικοί ψοφάνε για θαυμάστριες της μιας νύχτας.
Τους παίρνεις πιπ@ και αν έχουν ρέντα σου απαγγέλουν
και ένα στίχο κλεμμένο κι έτσι η εκσπερμάτωση γίνεται πιο απασιονάτα. :redface:

Μη μου ξυπνάς από το όνειρο μόνο περί του ότι ο Σω ή το όνειρο του Σω
περί πνευματικής δικτατορίας είναι ένας τέλειος Σω-κόσμος.
Προτιμώ χαλασμένη ΣΩς των χιλίων θαλασσών.
(υπάρχει και sauce μπερνάρ ξέρεις μπαχαχαχαχα)
Ούτε περι του ότι η ελευθερία είναι μια ιδέα που ο καζατζάκης την κατέχει
επειδή είναι ο καζατζάκης γιατί αν υποθέσουμε ότι η θεωρία του Κωστάκη είναι ορθή,
συνυπολογίζοντας το μποι του, Ε ΤΟΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ
ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ του Μίκαελ Έντε. Ομιτζι και λολ1 λολ2 λολ3.

Οπότε συνέχισε τον ύπνο σου γιατί προσωπικά τον καζατζάκη δε θα εμπιστευόμουν
να μου αναλύσει ούτε το πως τρώνε οι Κρητικοί τα Ντάκος. :eek:

Αν ο καζατζάκης τα λέει μια χαρά στο βιδεο,
τότε συμφωνείς και στο ότι ο τρωικός έγινε όχι για την Ελένη
αλλά για τον ίσκιο της.

Μάλιστα.

Το ξέρεις όμως ότι άμα τον ρωτούσες ποιας Ελένης, θα σου πει της Ράντου. :confused:

Εγώ ευθαρσώς θα πω οτι ο τρωικός δεν έγινε για την Ελένη αλλά για το λαγόνιο μυ
του Πατρόκλου πριν τα φτιάξει με τον Αχιλλέα.
Και επίσης γιατί ο Μενέλαος έβλεπε πολλές ώρες την ημέρα
το στρατό του να παραφέρεται με τα άλογα.
Και του την έδωσε και κήρυξε πόλεμο για να ξυπνήσει λίγο τα πνεύματα
γιατί είχε βγει μια φήμη ότι οι Αχαιοί ήταν αλογομαζώχτρες. :confused:

Ποιος χέστηκε και μετά σκουπίστηκε με φύλλα κληματαριάς για τον
ίσκιο της Ελένης και τον κοκκινογένη Δία, son of ZEUS, SPIRIT OF madredeus
and the holy mother fucking πουσι of helen.

Χωρίς φωνή λες τηλεπαθητικά "Ελένη εκει που πας θελω να εισαι ευτυχισμένη"
και χύνεις ένα καυτό δάκρυ. Μόνο ένα. Γιατί να ματώσουν τα παλικάρια?

Επίσης, μια ασαφής ενόχληση κ μια ακαθοριστία,
καταπραύνοντας τη φευγάτη μπερναρντική μου ενατένιση,
με έπιασε διαβάζοντας το περιεκτικό σου τίποτε περί του
τι έκανε ο Σω, τι ήλπιζε, τι μάλαζε τον Σω, τι αλάθευτα που
τα έλεγε ο Σ-ω!.

Και συν τοις άλλοις, τι μπουνταλάς ήταν ο Σω, τι χορευταράς,
τι πηδηχτ@ρ@ς -είχε βλέπεις και τις πλάτες του Κωστάκη μας
ο οποίος είχε και στο CV του το τέλειο άλλοθι του αφορισμού
του από της εκκλησιάς την πόρτα. Όλα καλομελετημένα? :hmm:

(γουλιά φραπεδούμπας)

Όλα αυτά δε σου μοιάζουν λίγο με παρομοιώσεις του στοματικού?
Αλήθεια, τώρα!

Δεν είναι της ζάχαρης λόγια ούτε του εμπαιγμού,
είναι του σκέτου καφέ (αν και γενικά τον πίνω με 4 κ.γ. ζαχ.)
φαρμάκι αν με εννοείς.
Δεν είμαι ο γιος της διασποράς κακιούλας ούτε ο ξάδερφος
της σπατάλης των επιθέτων αλλά ούτε και της εικόνας της κακοφορεμένης
σου ζαρτιέρας καθώς αναλύεις ΣΩ και ΚΑΖΑΝΤ-ΣΩ.

ΌΧΙ ανάμεσα σε χριστό και ΣΩ προτιμώ να διαβάσω μια διατριβή
περι σαλιγκαριών και την επίτευξη αναριχητικών κατορθωμάτων τους
που κάνουν τα λόγια του Καζαντζάκη να μοιάζουν με μια κλανιά
γεμάτη σάλιο και μια μούτζα από τις κεραίες τους!

Δε μπορούμε να κάνουμε τη ζωή να μας περιέχει περισσότερο από
όσο μας περιείχε μόνο και μόνο φυσώντας φούσκες με σαπούνι.
Και με μπερξόν ασχολήθηκε ο κυρ καζατζάκης και έμοιαζε
σαν τον τρελό που έψαχνε στα σύννεφα το χαμένο του καρπούζι
που θα έλεγε κι ο Αποστολίδης, αμα ζούσε. (θα πεφτε γέλιο

)

ΌΤΑΝ το μόνο που θέλεις είναι δόξα γραφής,
εδώ και τώρα, και νομίζεις ότι μπορείς να την εκβιάσεις
στις μέρες μας αυτό το λένε ¨ψωνισμα".
(ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΛΑΚΩΔΗ ΤΡΟΠΟ ΑΠΑΓΓΕΛΙΑΣ ΤΟΥ
ΛΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΖΕΙ καμια ημερησια διαταγη σε πρωινη αναφορα ΤΑΓΜΑΤΟΣ
καταλαβαινεις πολλα)

Και κοίτα, μην το παίρνεις προσωπικά. Το μόνο
που έχεις για υπεράσπιση είναι ότι αν και διαφέρεις
στη γραφή και είσαι μέτρια, είσαι ίδια όμως
στον τρόπο που πολιτεύονται οι πανικόβλητοι
της φήμης κι από αυτούς που θεωρούνται φτασμένοι.
(γιρλάντες, ύμνοι κι ελεγείες και τα συναφή συμπαραμαρτούντα του κωλάκου)
Μη φαντάζεσαι ότι όλοι αυτοί στις εταιρίες και τα
περιοδικά, έχουν υψηλότερο επίπεδο από σένα
τα ίδια σκατά είστε, απλά εκείνοι ξέρουν να φυλάγονται.

Οπότε αντι να εξυψώνεις τον μπήξε και δείξε,
πούλα τα δικά σου eggs στο μάρκετ της γραφής.

Α και μία ερώτηση:
Κατά τη γνώμη σου, ο Σω κατόρθωσε να εγκαθιδρύσει περισσότερα -ας το πούμε-
ποσοστά ελευθερίας στον αγγλικανικό λαό με το σύστημα
ρουφάω τη σκόνη του αναλφαβητισμού ακι βαθμωτά επιλύω από πάνω
προς τα κάτω?

η τεχνική του να πιστεύεις πως η απελευθέρωση συνδέεται με την εκπαίδευση
είναι σφήνα μονόπρακτου κωμωδίας σε δραματικό έργο γιατί είναι μια
μονοεπίπεδη προσέγγιση.
Και φυσικά οι άνθρωποι που έχουν μια πολύ καλή παιδεία,
ένα εξαιρετικό μορφωτικό επίπεδο παραμένουν σκλάβοι των όρων
που καθορίζονται από τις τοπικές εξουσίες. So, γκουντ μπατ νοτ ιναφ.

Το ζω τι να μας πει κι ο ΣΩ, yo (τριπλή ρίμα) το ζεις το ζουμε.
Μην πάμε στον Τάμεση.

Χωρίς το φόβο του κελιού και της τιμωρίας μπορείς να νιώθεις λεύτερος και μέσα στο κελί σου.

Αν οι βασικές σου ανάγκες καθορίζονται από φύλακες,
χέστα.

Αν συγκρίνουμε το καλύτερο μέτρο φυλακισμένου, με το χειρότερο
ενός ψυχικά εξαθλιωμένου εκτός φυλακής, τότε σαφώς και ναι,
αυτοί οι δύο είναι τρανσφορμερ μιας ζωής που άλλο είναι κι άλλο δείχνει.
Aν παίζανε σε παράσταση κι ήσουν director, θα τους άλλαζες σκηνικό κ θα τρωγες
χαλαρόπιτα.

Αρχική Δημοσίευση από thalalla:
Χωρίς τους περιορισμούς του εαυτού πέρα και πάνω απο το μποί μας.

Άρα είτε υπάρχουν ιδέες που μας οδηγούν πέρα και πάνω από το μπόι μας(thalalla),
είτε δεν υπάρχουν κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει(kaza)
Choose.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ελευθερία δεν είναι σύμβαση αορίστου χρόνου με το μαύρο
δεν είναι να δουλεύεις για ένα κομμάτι ψωμί ωσπου να λαχανιάζει η ψυχή σου
δεν είναι να ορκίζεσαι για τα συμφέροντα του λαού σταυρώνοντας δυο δάχτυλα πίσω
από το καλοσιδερωμένο κοστουμάκι
δεν είναι να σε κλωτσάνε και να σ'αρέσει
ελευθερία δεν είναι η φυλακή των ενόχων
ελευθερία δεν είναι να χρωστάς και να σου χρωστάνε
ελευθερία είναι να σου φιλώ τα μάτια γιατί πάει καιρός που δεν τα είδα, μάτια μου.
(κι άρα ήμουν σκλάβος της ανάμνησης)

:redface:

πι.ες. Παρντόν για τη σεντονάρα.
με τέτοιο ποστ δε μπαίνω ούτε στην καταλογάρα.

parafernalia · 02-07-12

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:
Αν νομίζεις πως έτσι παίρνεις εκδίκηση για το πόσο ασήμαντη γκόμενα υπήρξες
σε άλλες ηλικίες, έχεις πέσει κι όλας στη λούμπα.

Και δεν έγραφες κατευθείαν επιστολή σε κανα ποιητή, πρώτο χέρι?
Έχω να σου συστήσω τα μέηλ καμιάς δεκαριάς για αρχή.

Μερικοί ψοφάνε για θαυμάστριες της μιας νύχτας.
Τους παίρνεις πιπ@ και αν έχουν ρέντα σου απαγγέλουν
και ένα στίχο κλεμμένο κι έτσι η εκσπερμάτωση γίνεται πιο απασιονάτα.

υποκριτή...αν η thalalla δεν σου θύμιζε γκόμενα, δεν θα έγραφες αυτή τη σεντονάρα.

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:
Δε μπορούμε να κάνουμε τη ζωή να μας περιέχει περισσότερο από
όσο μας περιείχε μόνο και μόνο φυσώντας φούσκες με σαπούνι.
Και με μπερξόν ασχολήθηκε ο κυρ καζατζάκης και έμοιαζε
σαν τον τρελό που έψαχνε στα σύννεφα το χαμένο του καρπούζι
που θα έλεγε κι ο Αποστολίδης, αμα ζούσε. (θα πεφτε γέλιο )

ναι το φαντάζομαι κι εγώ τώρα. να τρέχει αλαφιασμένος στα σύννεφα με τη μουστάκα του, ένα φέσι γελωτοποιού στην κεφάλα και ψάχνοντας το χαμένο του καρπούζι να μοιρολογεί με έπαρση: Μπερνασωωω, Μπερνασωωωω !

αν η ελευθερία απαιτεί να μεγαλώσουμε τον "θεό" μέσα μας, αυτή η προσωπική συνθήκη γίνεται συμπαντική. Δεν είναι φουσκοσάπουνο, ούτε μπόι που ψηλώνεις σαν τον προκρούστη. είναι μια αντανάκλαση φωτός, ένα καθρέπτισμα των ακτίνων της αγαθότητας.

μια στιγμή μονάχα όταν ο νους ψάχνει απεγνωσμένα ή ατονεί μες την παραζάλη...

Πόσο εύκολο να ζω μαζί σου, Κύριε!
Πόσο εύκολο να πιστεύω σε Σένα!
Όταν ο νους μου ψάχνει απεγνωσμένα
ή ατονεί μες την παραζάλη,
όταν κι ο πιο έξυπνος ανάμεσά μας
δεν μπορεί να δει πέρα απ' αυτό το βράδυ,
μη ξέροντας τι να κάνει αύριο -
Συ μου στέλνεις τη φώτιση να γνωρίζω
ότι υπάρχεις
και ότι θα φροντίσεις να μη χαθούν όλα τα μονοπάτια της αγαθότητός Σου.
Απ' την κορφή της κοσμικής δόξας
κοιτάζω με δέος πίσω
στις μέρες τις χωρίς ελπίδα - σ' εκείνο το μέρος,
απ' όπου μπορούσα να στέλνω στην ανθρωπότητα
ένα καθρέφτισμα των ακτίνων Σου.
Κι όσο χρόνο χρειαστώ ακόμη
θα μου τον δώσεις.
Κι ό,τι δεν κατορθώσω
σίγουρα θα το έχεις παραχωρήσει σε άλλους.

Αλεξάντερ Σολζενίτσιν - "Μια προσευχή"

~Melania~ · 02-07-12

Έχω ακούσει μια χαρακτηριστική φράση για την ελευθερία και θέλω να την μεταφέρω εδώ:

<<Ελευθερία δεν είναι απαραίτητα το να βρίσκεσαι έξω από τη φυλακή. Μπορείς να είσαι ελεύθερος μέσα στη φυλακή και οι τοίχοι να μην σε ''κρατάνε'' κλεισμένο. Αντίθετα, μπορείς να είσαι ''ελεύθερος'', μακρυά από τα σίδερα της φυλακής και να είσαι δέσμιος της ίδιας σου της ζωής, κρατούμενος της ίδιας σου της ρουτίνας...>>

Περιττό να πώ ότι μου έκανε τρομερή εντύπωση, θεωρώ ότι είχε απόλυτο δίκιο όποιος το πε.

Rempeskes · 05-07-12

Αρχική Δημοσίευση από ~Melania~:
Έχω ακούσει μια χαρακτηριστική φράση για την ελευθερία και θέλω να την μεταφέρω εδώ:

<<Ελευθερία δεν είναι απαραίτητα το να βρίσκεσαι έξω από τη φυλακή. Μπορείς να είσαι ελεύθερος μέσα στη φυλακή και οι τοίχοι να μην σε ''κρατάνε'' κλεισμένο. Αντίθετα, μπορείς να είσαι ''ελεύθερος'', μακρυά από τα σίδερα της φυλακής και να είσαι δέσμιος της ίδιας σου της ζωής, κρατούμενος της ίδιας σου της ρουτίνας...>>

Περιττό να πώ ότι μου έκανε τρομερή εντύπωση, θεωρώ ότι είχε απόλυτο δίκιο όποιος το πε.

στην πιο γνωστη παραλλαγή του
το είπε...
τροφιμος ψυχιατρείου
:loltooth:

~Melania~ · 05-07-12

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
στην πιο γνωστη παραλλαγή του
το είπε...
τροφιμος ψυχιατρείου

Τι πεζός που είσαι :pfff:

δες λίγο το βάθος αυτού που είπα...

RiSe · 02-11-15

Τι είναι ελευθερία

Η μόνη αληθινή Ελευθερία που γνώρισα είχε γκριζοπράσινα μάτια :inlove:

Νωεύς · 11-03-16

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
στην πιο γνωστη παραλλαγή του
το είπε...
τροφιμος ψυχιατρείου

Την είπε, αλλά μόλις βγήκε από εκεί και βρέθηκε στο πεζοδρόμιο της λεωφόρου, που λέγεται "αληθινή ζωή":
Ουαί στον ενικό! Σ' έναν κόσμο, που τελικά επέλεξε μεταξύ Θεού και Μαμμωνά, σ' έναν κόσμο, όπου τα πάντα πωλούνται και σχεδόν τα πάντα αγοράζονται, η φιλία για την ελευθερία, ο φιλελευθερισμός, θα αφορά πάντα τον δούλο, σαν ζητούμενό του. Πόσο μάλλον κατά το σύγχρονό μας νεο-φιλελευθερισμό!
Εδώ και τώρα πια, οι δούλοι που υποκρίνονται τους φίλους της ελευθερίας, πρέπει να εμφορούνται και από ιδιοτέλεια, για να είναι, και ενάρετοι και αποτελεσματικοί...Ουαί στον φιλελευθερό ενικό, γιατί η δουλεία της μοναξιάς ακύρωσε, τον απαρχής παράδεισο!/SIZE]

parafernalia · 13-03-16

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:
Ουαί στον φιλελευθερό ενικό, γιατί η δουλεία της μοναξιάς ακύρωσε, τον απαρχής παράδεισο!/SIZE][/I][/I][/B][/B]

"Ελευθερία είναι η δυνατότητα απομόνωσης. [...] Αν σου είναι αδύνατο να ζήσεις μόνος, έχεις γεννηθεί σκλάβος."

Φερνάντο Πεσόα - "Το Βιβλίο της Ανησυχίας" (εκδόσεις 'Αλεξάνδρια', σελ. 179).

Νωεύς · 13-03-16

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
"Ελευθερία είναι η δυνατότητα απομόνωσης.
...)

Φαντάζομαι, ότι απευθύνεται προς φιλελεύθερους και όχι προς τωόντι ελεύθερους...

parafernalia · 13-03-16

Αρχική Δημοσίευση από Νωεύς:
Φαντάζομαι, ότι απευθύνεται προς φιλελεύθερους και όχι προς τωόντι ελεύθερους...

Είτε φιλελεύθερος με μεγαλοσύνη πνεύματος και ψυχής, ή αληθινά ελεύθερος και φτωχός, στην ίδια σκλαβιά καταλήγεις. :worry:

Αλλά ας το πει καλύτερα ο ίδιος ο Πεσόα (μετάφραση Άννυ Σπυράκου):

Ελευθερία είναι η δυνατότητα της απομόνωσης. Είσαι ελεύθερος όταν μπορείς να απομακρυνθείς από τους ανθρώπους, χωρίς να σε υποχρεώνουν να τους αναζητείς η ανάγκη του χρήματος ή το ένστικτο του κοπαδιού ή η αγάπη, η δόξα, η περιέργεια, πράγματα που δεν βρίσκουν τροφή στη σιωπή και στη μοναξιά. Αν σου είναι αδύνατο να ζήσεις μόνος, έχεις γεννηθεί σκλάβος. Μπορεί να έχεις όλες τις μεγαλοσύνες του πνεύματος κι όλες της ψυχής: είσαι ένας σκλάβος ευγενής, ένας δούλος έξυπνος, μα δεν είσαι ελεύθερος. Και δεν είσαι εσύ ο υπεύθυνσος γι' αυτήν την τραγωδία, διότι η τραγωδία του να έχεις γεννηθεί έτσι δεν αφορά εσένα μα το ίδιο το Πεπρωμένο απέναντι στον εαυτό του. Αλίμονο σε σένα όμως αν είναι το φορτίο της ζωής, η ίδια η ζωή που σε σκλαβώνει. Αλίμονο σε σένα, που έχεις γεννηθεί ελεύθερος, αυτάρκης και ικανός να αποχωριστείς τους ανθρώπους, αν η φτώχεια σου σου επιβάλλει να ζεις μαζί τους. Αυτή μάλιστα, αυτή είναι η δική σου τραγωδία που κουβαλάς παντού μαζί σου.

Να γεννηθείς ελεύθερος - αυτή είναι η ύψιστη ανθρώπινη μεγαλοσύνη, αυτή που κάνει τον ταπεινό ερημίτη ανώτερο των βασιλέων, ανώτερο κι απ' τους θεούς, που επαρκούν στον εαυτό τους ασκώντας την εξουσία τους κι όχι από περιφρόνηση απέναντί της.

Νωεύς · 14-03-16

Αρχική Δημοσίευση από parafernalia:
Είτε φιλελεύθερος με μεγαλοσύνη πνεύματος και ψυχής, ή αληθινά ελεύθερος και φτωχός, στην ίδια σκλαβιά καταλήγεις.

...

;;;

Οι ρίζες του μίσους, Καστοριάδης

Τρίτη, Σεπτεμβρίου 23, 2014
Η πλήρης δημοκρατία και η αποδοχή του άλλου δεν αποτελούν φυσική ανθρώπινη κλίση. Αμφότερες συναντούν τεράστια εμπόδια.
Ο μοναδικός ανοικτός δρόμος είναι η συνέχιση του αγώνα κόντρα στο ρεύμα.
Υπάρχουν δύο ψυχικές εκφράσεις του μίσους: το μίσος για τον άλλο και το μίσος για τον εαυτό μας, το οποίο συχνά δεν παρουσιάζεται ως τέτοιο. Αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι και τα δύο έχουν κοινή ρίζα, την άρνηση της ψυχικής μονάδας να δεχθεί αυτό που για την ίδια είναι ξένο.
Η οντολογική αυτή διάρθρωση του ανθρώπου επιβάλλει αξεπέραστους εξαναγκασμούς σε κάθε κοινωνική οργάνωση και σε κάθε πολιτικό πλάνο. Καταδικάζει αμετάκλητα κάθε ιδέα για μία «διαφανή» κοινωνία, κάθε πολιτικό πλάνο που αποσκοπεί στην άμεση οικουμενική συμφιλίωση.
Κατά τη διαδικασία κοινωνικοποίησης, οι δύο διαστάσεις του μίσους χαλιναγωγούνται σε σημαντικό βαθμό, τουλάχιστον όσον αφορά στις πιο δραματικές εκδηλώσεις τους. Εν μέρει αυτό επιτυγχάνεται μέσω του μόνιμου αντιπερισπασμού που ασκείται στην καταστροφική τάση από τους «εποικοδομητικούς» κοινωνικούς σκοπούς -την εκμετάλλευση της φύσης, το συναγωνισμό διαφόρων ειδών (τις «ειρηνικές» αγωνιστικές δραστηριότητες, όπως ο αθλητισμός, τον οικονομικό ή πολιτικό ανταγωνισμό, κ.τ.λ.).
Όλες αυτές οι διέξοδοι κατευθύνουν ένα μέρος του μίσους και της «διαθέσιμης» καταστροφικής ενέργειας, αλλά όχι το σύνολό τους.
Το κομμάτι του μίσους και της καταστροφικότητας που απομένει φυλάσσεται σε μία δεξαμενή έτοιμη να μετατραπεί σε καταστροφικές δραστηριότητες, σχηματοποιημένες και θεσμοθετημένες, που στρέφονται εναντίον άλλων ομάδων -δηλαδή να μετατραπεί σε πόλεμο. Αυτό δε σημαίνει ότι το ψυχικό μίσος είναι η «αιτία» του πολέμου. Αλλά το μίσος είναι, αναμφίβολα, ένας όρος, όχι μόνο απαραίτητος αλλά και ουσιαστικός, του πολέμου. Το μίσος καθορίζει τον πόλεμο και εκφράζεται μέσω αυτού. Η φράση του Αντρέ Μαλρό «είθε η νίκη σε αυτόν τον πόλεμο να ανήκει σε όσους πολέμησαν χωρίς να τον αγαπούν» εκφράζει μία ελπίδα που στην πραγματικότητα διαψεύδεται σε όλους σχεδόν τους πολέμους.
Αλλιώς δε θα καταλαβαίναμε πώς εκατομμύρια άνθρωποι στη διάρκεια της ιστορίας ήταν πρόθυμοι, από τη μία στιγμή στην άλλη, να σκοτώσουν αγνώστους ή να σκοτωθούν από αυτούς. Και όταν η δεξαμενή του μίσους δε βρίσκει διέξοδο στον πόλεμο, εκδηλώνεται υπόκωφα με τη μορφή της περιφρόνησης, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.
Οι καταστροφικές τάσεις των ατόμων συνάδουν απόλυτα με την ανάγκη μίας κοινωνίας να ενδυναμώνει τη θέση των νόμων, των αξιών και των κανόνων της, ως μοναδικά στην τελειότητά τους και ως τα μόνα αληθινά, ενώ οι νόμοι, τα πιστεύω και τα έθιμα των άλλων είναι κατώτερα, λανθασμένα, άσχημα, αηδιαστικά, φριχτά, διαβολικά. Και αυτό, με τη σειρά του, βρίσκεται σε πλήρη αρμονία με τις ψυχικές ανάγκες του ατόμου.
Γιατί ό,τι υπάρχει πέρα από τον κύκλο σημασιών που τόσο επίπονα περιέβαλε στο δρόμο προς την κοινωνικοποίηση είναι λανθασμένο, άσχημο, ασύνετο. Το αυτό συμμερίζεται η ομάδα στην οποία ανήκει: φυλή, χωριό, έθνος, θρησκεία.
Πρέπει να γίνει σαφώς αντιληπτό ότι κάθε απειλή προς τις θεσμοθετημένες ομάδες, στις οποίες ανήκουν τα άτομα, βιώνεται από αυτά ως πιο σοβαρή από μία απειλή κατά της ζωής τους. Τα χαρακτηριστικά αυτά παρατηρούνται με μεγαλύτερη ένταση στις εντελώς κλειστές κοινωνίες: στις αρχαϊκές ή παραδοσιακές, αλλά ακόμη περισσότερο στις σύγχρονες απολυταρχικές. Η κύρια απάτη είναι πάντα: οι κανόνες μας είναι το καλό, το καλό είναι οι κανόνες μας, οι κανόνες μας δεν είναι ίδιοι με τους δικούς τους, άρα οι κανόνες τους δεν είναι καλοί.
Επίσης: ο θεός μας είναι ο αληθινός, η αλήθεια είναι ο θεός μας, ο θεός μας δεν είναι ίδιος με τον δικό τους, άρα ο θεός τους δεν είναι ο αληθινός. Πάντα φαινόταν σχεδόν αδύνατο οι ανθρώπινες ομάδες να αντιμετωπίζουν το διαφορετικό ως ακριβώς αυτό: απλώς διαφορετικό.
Επίσης, ήταν σχεδόν αδύνατο να αντιμετωπίζουν τους θεσμούς των άλλων ως ούτε κατώτερους ούτε ανώτερους, αλλά απλώς ως διαφορετικούς. Η συνάντηση μίας κοινωνίας με άλλες συνήθως ανοίγει τον δρόμο για τρεις πιθανές εκτιμήσεις: οι άλλοι είναι ανώτεροι από εμάς, είναι ίσοι ή είναι κατώτεροι.
Αν δεχτούμε ότι είναι ανώτεροι, οφείλουμε να απαρνηθούμε τους θεσμούς μας και να υιοθετήσουμε τους δικούς τους. Αν είναι ίσοι, θα μας ήταν αδιάφορο αν οι άλλοι είναι χριστιανοί ή ειδωλολάτρες. Οι δύο αυτές πιθανότητες είναι απαράδεκτες. Διότι αμφότερες προϋποθέτουν ότι το άτομο πρέπει να εγκαταλείψει τα σημεία αναφοράς του ή τουλάχιστον να τα θέσει υπό αμφισβήτηση.
Δεν απομένει λοιπόν παρά η τρίτη πιθανότητα: οι άλλοι είναι κατώτεροι. Αυτό βεβαίως αποκλείει την πιθανότητα οι άλλοι να είναι ίσοι με εμάς, με την έννοια ότι οι θεσμοί τους απλώς δε συγκρίνονται με τους δικούς μας. Ακόμη και στην περίπτωση «μη θρησκευτικών» πολιτισμών, μία τέτοια παραδοχή θα δημιουργούσε αναπάντητα ερωτηματικά στο καθαρώς θεωρητικό επίπεδο: πώς αντιμετωπίζει κανείς κοινωνίες που δεν αναγνωρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, επιβάλλουν στους πολίτες τους σκληρές ποινές ή έχουν απαράδεκτα έθιμα;
Ο δρόμος προς την αναγνώριση του διαφορετικού αρχίζει στο ίδιο σημείο και έχει τα ίδια κίνητρα με την αμφισβήτηση των δεδομένων θεσμών της κοινωνίας, την απελευθέρωση των σκέψεων και των πράξεων, εν ολίγοις τη γέννηση της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας. Εδώ μπαίνει κανείς σε πειρασμό να πει ότι το άνοιγμα της σκέψης και ο μερικός και σχετικός εκδημοκρατισμός των πολιτικών καθεστώτων της Δύσης συνοδεύτηκαν από την παρακμή του σωβινισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού.
Ωστόσο, δε μπορούμε να δεχτούμε αυτήν την ιδέα χωρίς να θέσουμε ισχυρούς περιορισμούς. Αρκεί να σκεφτούμε με πόσο ακραία επιθετικότητα επανεμφανίστηκε ο εθνικισμός, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός τον 20ό αιώνα σε χώρες «ανεπτυγμένες» και «δημοκρατικές».
Όλα όσα ειπώθηκαν μέχρι εδώ αφορούν στον αποκλεισμό του άλλου. Δεν αρκούν για να «εξηγήσουμε» γιατί αυτός ο αποκλεισμός γίνεται διάκριση, περιφρόνηση, απομόνωση και τελικά μίσος, λύσσα και δολοφονική τρέλα. Δεν πιστεύω όμως ότι μπορεί να υπάρξει γενική «εξήγηση».
Μπορώ μόνο να αναφέρω έναν παράγοντα που αφορά στις μαζικές εκρήξεις εθνικού και ρατσιστικού μίσους στη σύγχρονη εποχή. Η κατάρρευση, στις καπιταλιστικές κοινωνίες, σχεδόν όλων των αρχών είχε ως επίπτωση τη συσπείρωση για λόγους ταύτισης γύρω από τη «θρησκεία», το «έθνος» ή τη «ράτσα», και όξυνε το μίσος προς τους ξένους.
Η κατάσταση δεν είναι διαφορετική στις μη ευρωπαϊκές κοινωνίες που υφίστανται το σοκ της εισβολής του μοντέρνου τρόπου ζωής, άρα και την κονιο#ποίηση των παραδοσιακών ση#μείων αναφοράς με τα οποία ταυτίζονται τα άτομα. Το αποτέλεσμα είναι η αύξηση του θρησκευτικού και/ή εθνικού φανατισμού.
Μία τελευταία παρατήρηση που αφορά στο ρατσισμό. Το κύριο και καθοριστικό χαρακτηριστικό του ρατσισμού είναι η «απαραίτητη μη μετατρεψιμότητα» του άλλου. Ο θρησκευτικά μισαλλόδοξος δέχεται με χαρά τον προσηλυτισμό των απίστων, ο «λογικά» εθνικιστής χαίρεται όταν ξένα εδάφη προσαρτώνται στη χώρα του και οι κάτοικοι τους «αφομοιώνονται» Δεν είναι όμως τέτοια η περίπτωση του ρατσιστή.
Οι γερμανοί εβραίοι θα ήθελαν να παραμείνουν πολίτες του Τρίτου Ράιχ -αλλά οι ναζιστές ούτε να το ακούσουν. Ακριβώς γιατί στην περίπτωση του ρατσισμού το αντικείμενο του μίσους πρέπει να είναι «μη μετατρέψιμο». Γι’ αυτό ο ρατσιστής επικαλείται ή εφευρίσκει δήθεν φυσικά (βιολογικά), άρα μη μετατρέψιμα, χαρακτηριστικά του αντικειμένου του μίσους του: το χρώμα του δέρματός του, τα διακριτικά γνωρίσματα του προσώπου του.
Τέλος, θα ήταν απολύτως δικαιολογημένο να συνδέσουμε αυτήν την ακραία μορφή του μίσους προς τον άλλο με το πιο σκοτεινό, πιο άγνωστο και πιο συγκρατημένο είδος μίσους: το μίσος προς τον εαυτό μας.
Η αυτονομία, δηλαδή η πλήρης δημοκρατία, και η αποδοχή του άλλου δεν αποτελούν φυσική ανθρώπινη κλίση. Αμφότερες συναντούν τεράστια εμπόδια. Γνωρίζουμε από την ιστορία ότι ο αγώνας για τη δημοκρατία είχε μέχρι σήμερα οριακά μεγαλύτερη επιτυχία από τον αγώνα κατά του σωβινισμού, της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Αλλά για όσους είναι στρατευμένοι στο μοναδικό πολιτικό πλάνο που χρήζει υπεράσπισης, το πλάνο της οικουμενικής ελευθερίας, ο μοναδικός ανοικτός δρόμος είναι η συνέχιση του αγώνα κόντρα στο ρεύμα.

parafernalia · 14 Μαρτίου 2016

Η αυτονομία, δηλαδή η πλήρης δημοκρατία, και η αποδοχή του άλλου δεν αποτελούν φυσική ανθρώπινη κλίση.

.... το πλάνο της οικουμενικής ελευθερίας, ο μοναδικός ανοικτός δρόμος είναι η συνέχιση του αγώνα κόντρα στο ρεύμα.

Οι γεννημένοι ελεύθεροι είναι ούτως ή άλλως κόντρα στο ρεύμα.
Στο τέλος σκλαβώνονται κι αυτοί από κάθε "πλάνο" οικουμενικής ελευθερίας.

Τουλάχιστον ο Πεσόα είναι ειλικρινής, δεν λανσάρει ουτοπίες, ούτε ελευθεριακά προτάγματα που καταλήγουν σε νέου τύπου τυρανίες (αξίζει να διαβάσει κανείς εδώ τον "Αναρχικό Τραπεζίτη").

Μπροστά στον οικουμενισμό - χριστιανικό ή αναρχοαυτόνομο - αντιπαραβάλει το θάνατο του Είναι.

Ο θάνατος είναι μια απελευθέρωση γιατί πεθαίνω σημαίνει παύω να έχω ανάγκη τους άλλους. Ο άμοιρος ο σκλάβος απελευθερώνεται αναγκαστικά από τις απολαύσεις του, από τις στεναχώριες του, από τη συνέχεια μιας ζωής που αδιάκοπα ποθούσε. Απελευθερώνεται κι ο βασιλιάς από τις κτήσεις που δεν ήθελε να απαρνηθεί. Αυτές που σκόρπιζαν τον έρωτα στο πέρασμά τους, απαλλάσσονται από τους θριάμβους που λατρεύαν. Και όσοι νίκησαν, απαλλάσσονται από τις νίκες για τις οποίες αναλώσαν τη ζωή τους.

Γι' αυτό και ο θάνατος εξευγενίζει και ντύνει με άγνωστα στολίδια αυτό το έρημο παράλογο κορμί. Είναι πλέον απελεύθερος κι ας μην το θέλει. Δεν είναι πια σκλάβος, κι ας κλαίει την απώλεια της σκλαβιάς του. Όπως ο βασιλιάς που η μεγαλύτερη δόξα του είναι ο βασιλικός του τίτλος, που σαν άνθρωπος μπορεί να είναι γελοίος, αλλά σαν βασιλιάς παραμένει ανώτερος όλων, έτσι κι ο νεκρός μπορεί να γίνεται τρομακτικός μα είναι ανώτερος διότι απελευθερώθηκε από το θάνατο.

me. · 24-05-16

Ελευθερία

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Περιβόητο μέλος

Νεοφερμένος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος