Το διάλειμμα στη σχέση... βοηθάει;

Αρχική Δημοσίευση από Γιώργος:

Δεν έχεις απαντήσει στο βασικότερο - και την απάντηση πρέπει να την δώσεις σε σένα: ΓΙΑΤΙ αξίζει να είσαι εσύ μαζί της; Μην μου πεις το πώς ήταν πριν 13 μήνες, αλλά τώρα γιατί το αξίζει;

Γνώμη μου: υποφέρεις απ' το «πρόβλημα της μοναδικής επιλογής» κι απλώς φοβάσαι ότι δεν θα βρεις αλλού.

Click για ανάπτυξη...

Νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που θα αναγκαστώ να συμφωνήσω με τον -συνήθως ακραίο- Γιώργο. Έχω κάτσει και έχω φιλοσοφήσει τι πηγαίνει στραβά πίσω από τέτοιες ιστορίες και πρίν πω οτιδήποτε άλλο, να ξεκαθαρίσω ότι πιστεύω πως είμαι ρομαντικός σα χαρακτήρας, πιστεύω στην αγάπη, στην μοναδικότητα στη δοτικότητα και όλα αυτά τα ωραία. Το αν η καθημερινότητά μου είναι πιό άστατη κι απ' τη ντουλάπα μου πριν από μια συνέντευξη, στερείται επιστημονικής τεκμηρίωσης ακόμα, αλλά δε με σταματά απ' το να αναζητώ τι πάει στραβά, είτε σε μένα, είτε στους άλλους, ούτε με σταματά απ' το να ζητώ πραγματική αγάπη.

Φιλοσοφώντας έχω καταλήξει στα εξής:

Κοιτάμε το τότε και όχι το τώρα. "Τι ωραία που ήταν στην αρχή". Ναι, τότε ήταν. Τώρα είναι; Κι απ' το τότε, μέχρι το τώρα, το άθροισμα τι βγάζει; Θετικό ή αρνητικό υπόλοιπο; Όλοι είναι ωραίοι και υπόσχονται τον ουρανό με τ' άστρα και γνωρίζουν θαυμάσια να πλασάρονται, ακριβώς επειδή ο κάθε θύτης έχει υπάρξει και θύμα πιό πρίν και ξέρει τι πρέπει να σου πει, τι να σου τάξει, τι να αποφύγει και τι να σου κρύψει. Ο αφρός επιπλέει πιό γρήγορα απ' τα σκατά, μα και τα σκατά κάποτε έρχονται στην επιφάνεια. Απλά πρέπει να μπορείς να τα δεις και να θες να τα αποφύγεις.

Οι δυνατοί επιδοτούν τους αδύναμους. Εγώ θα σε στηρίξω, εγώ θα σε κάνω εγώ θα σε ράνω. Γιατί; Άλλο το να στηρίζεις έναν άνθρωπο σε μια ανάγκη, όπως οι εξετάσεις του πανεπιστημίου της φίλης του παλικαριού πιό πάνω. Εκεί οκ, θεμιτό. Αλλά γιατί να στηρίζεις αδύναμες συμπεριφορές; Τι πάει να πει "της είπαν οι γονείς της"; Αλήθεια, ακόμα δεν έχουμε ξεφύγει από τα κοινωνικά στερεότυπα όπου η μάνα του αγοριού φοβάται μην εκπυρσοκροτήσει η μαλαπέρδα του κανακάρη της σε καμια "βρωμιάρα" μήτρα και τον προικίσει με στρατιωτικά παράσημα, άντε και κανα μωρό με μια ωραία διατροφή, ή που η μάνα της κόρης φοβάται μη και η κόρη της δε βρεί τον πλούσιο να του ξεφορτωθεί την πριγκήπισσά της για να μη την ταίζει άλλο και φοβάται μην περάσει τα 30 και μείνει στο ράφι; Ειδικά τώρα σε καιρούς κρίσης που ο κόσμος δεν έχει δουλειά και λεφτά, άμα δείτε πως εκτραχύνονται τέτοιες αναχρονιστικές βλακώδεις νοοτροπίες θα κλαίτε, όχι απ' τα γέλια, αλλά απ' τα νεύρα.

Δικαιολογώντας την κακοπιστία. "Ναι, είναι μαλάκας ο Μήτσος/η Ευγενία, αλλά το έκανε για τον Χ Ψ Ζ λογο" κι όχι μόνο μια αλλά εκατό φορές. Οκ, είχε λόγο, δεν παύει να έκανε μαλακία όμως και μάλιστα επαναλαμβανόμενη. Και πες οκ, έχεις αδυναμία στο άτομο, και του το συγχωρείς μια, δυο, τρεις, άντε δέκα φορές και πολύ σας βάζω. Αλλά μέχρι το εκατό, έχουμε πολύ δρόμο, και όταν φτάσουμε εκεί, δεν ξέρουμε ποιός είναι ο πιό μαλάκας από τους δυο. Αυτός που τα έκανε, ή αυτός που τα ανέχτηκε και δεν κατάλαβε ότι εκατό φορές το ίδιο λάθος σημαίνει ή καθυστερημένος ή αγύριστος μαλακοκέφαλος; Θα ανεχόσασταν οτιδήποτε από αυτά τα δυο; Όχι! Και κάπου εδώ πάμε στο επόμενο συμπέρασμα...

Ο φόβος της μοναδικότητας. Αυτό ακριβώς που λέει ο Γιώργος (μπρρρ), κι όμως... Αγαπώ ή ανέχομαι; Είστε σίγουροι ότι όλα αυτα τα μικρά πραγματάκια, τα αγαπάτε ή τα έχετε συνηθίσει επειδή "είναι στο χαρακτήρα του/της" (άλλη μια μαλακισμένη δικαιολογία για να ανεχτείτε πολλά χωρίς να ξεβολέψετε τον άλλο κι από κωλοζωο να γίνει άνθρωπος); Είστε πραγματικά σίγουροι; Ή μήπως τα ανέχεστε γιατί δέχεστε τη θεωρία του "Για να πάρω κάτι, πρέπει να θυσιάσω κάτι, δε μπορούμε να τα χουμε όλα"; Σαφώς και δε μπορούμε να τα χουμε όλα αγαπητοί μου φίλοι, αλλά τουλάχιστον ας μην έχουμε τις μαλακίες των άλλων στο κεφάλι μας. Κι εκεί είναι που γυρνάς και λες "μα που θα τα ξαναβρώ αυτά;". Μπορεί να τα βρείς κι αλλού, μπορεί και να μη τα ξαναβρείς. Ρίσκο είναι η ζωή, και με το να προκαλείς τη μοίρα σου δεχόμενος/η να υποφέρεις για χάρη κάποιων προτερημάτων, δε θα την κάνει τη μοίρα σου να έρθει νωρίτερα. Το αντίθετο, παίζει και να σε καθυστερήσει μέσα σε μια λίμνη ταλαιπωρίας και βασάνων. Όταν ξεκαθαρίσεις τι αγαπάς στον άλλο και τι απλά ανέχεσαι, τότε θα καταλάβεις αν πρέπει να είστε πια μαζί ή όχι.

In for a penny, in for a pound που λέει και η μάνα Σταρκ στο νεο Suits. Το κανε μια ελαφριά ο άλλος; Θα στο ξανακάνει πιό βαριά άμα δεν θέσεις όρια. Αυτές οι 2 μερούλες δε θα μείνουν μόνο 2, θα χει και συνέχεια η ιστορία. Ο ετοιμοθάνατος πάντα δείχνει σημάδια βελτίωσης λίγο πριν τα τινάξει.

Μια κουβέντα θα πω στον φίλο. Άνοιξε τα μάτια σου. Μην απιστήσεις, απλά έχε τα μάτια σου ανοιχτά. Εσυ μπορεί να μην ξέρεις γιατί το κάνεις, εκείνη όμως σίγουρα το ξέρει γιατί το κάνεις. Και μη το κάνεις κρυφά, αλλά ενημέρωσέ τη, να το δει. Να δεις εκεί πως ισιώνουν κάτι πλάτες στον πρώτο "δορυφόρο" που θα σκάσει στην τροχιά σου.