Marketing: Δημιουργεί ή ικανοποιεί ανάγκες;

bizwriter

Νεοφερμένος

Ο bizwriter αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 51 ετών και επαγγέλεται Υπεύθυνος marketing. Έχει γράψει 24 μηνύματα.
Οι ανάγκες προϋπάρχουν. Αυτό που κάνουν οι marketers είναι να προσπαθούν να επηρεάσουν τις επιθυμίες των καταναλωτών. Ο marketer της Ferrari, για παράδειγμα, προσπαθεί να πείσει τους καταναλωτές ότι η ανάγκη για κοινωνική καταξίωση θα ικανοποιηθεί αποκτώντας το προϊόν του. Η ανάγκη της κοινωνικής καταξίωσης, ωστόσο, προϋπάρχει.

Το μάρκετινγκ δεν δημιουργεί ανάγκες. Επηρεάζει επιθυμίες.

Από post στο προσωπικό μου blog.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Συμφωνώ με τον bizwriter (καλωσήρθες κιόλας :)).

Ωστόσο αν κάποιος δεν έχει ικανοποιήσει τις ανάγκες ασφαλείας, λόγου χάρην, θα μπορούσε να ικανοποιήσει ανάγκες κοινωνικής καταξίωσης ή ακόμα κ ανάγκες ανώτερου επιπέδου (οι οποίες προϋποθέτουν ότι έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες των προηγούμενων επιπέδων) ?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
@Νωευς,
Έτσι όπως παρουσιάζεις τις ανάγκες είναι σαν να είναι κάτι αρνητικό. Όμως μην ξεχνάμε ότι οι ανάγκες είναι που οδηγούν τον άνθρωπο σε ένα καλύτερο επίπεδο ζωής.
Ποιο είναι οριακά( έως και φαντασιακά) το "καλύτερο επίπεδο ζωής"; Από την οποιαδήποτε σχετική απάντηση, εκτιμώ, θα πρέπει να ξεκινήσει και η απόπειρα απάντησης στο ερώτημα:

Τι ορίζουμε σαν ανάγκη; Μόνο αυτά που μας βοηθούν στην επιβίωση;

Ως γνωστό(;) το θεμελιώδες αξίωμα της Οικονομικής Επιστήμης ξεκινάει από την ασύμπτωτη σχέση των " απεριόριστων αναγκών" και των "περιορισμένων διαθέσιμων μέσων". Από αυτή προκύπτει η βασική και αφετηριακή παραδοχή, ότι ο άνθρωπος(ως άτομο) επιδιώκει την μέγιστη δυνατή ωφέλεια, με το μικρότερο δυνατό κόστος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Συμφωνώ με τον bizwriter (καλωσήρθες κιόλας :)).

Ωστόσο αν κάποιος δεν έχει ικανοποιήσει τις ανάγκες ασφαλείας, λόγου χάρην, θα μπορούσε να ικανοποιήσει ανάγκες κοινωνικής καταξίωσης ή ακόμα κ ανάγκες ανώτερου επιπέδου (οι οποίες προϋποθέτουν ότι έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες των προηγούμενων επιπέδων) ?
Εγώ πιστεύω πως ναι. Κάπου είχα διαβάσει ότι ακόμη και οι άστεγοι (που προφανώς δεν έχουν ικανοποιήσει τις ανάγκες ασφαλείας) έχουν μεταξύ τους έναν "ανταγωνισμό" για κάποια θέματα (πχ σε ποιο παγκάκι θα κοιμηθούν ήταν ένα παράδειγμα νομίζω, δυστυχώς δεν με βοηθά η μνήμη μου) που κάνουν ορισμένους εξ αυτών να έχουν περισσότερη καταξίωση στα μάτια των υπολοίπων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Εγώ πιστεύω πως ναι. Κάπου είχα διαβάσει ότι ακόμη και οι άστεγοι (που προφανώς δεν έχουν ικανοποιήσει τις ανάγκες ασφαλείας) έχουν μεταξύ τους έναν "ανταγωνισμό" για κάποια θέματα (πχ σε ποιο παγκάκι θα κοιμηθούν ήταν ένα παράδειγμα νομίζω, δυστυχώς δεν με βοηθά η μνήμη μου) που κάνουν ορισμένους εξ αυτών να έχουν περισσότερη καταξίωση στα μάτια των υπολοίπων.
Παρά το ότι συμφωνώ με τη "διαπίστωση", θα πρέπει να ομολογήσω, ότι αυτή εξηγεί(αιτιολογεί σε "βάθος" ή "διαφορικά") το "Μεγάλο Μάρκετινγκ" της ιστορίας, τους μεταναστευτικούς, αποικιακούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με μία λέξη, τον Πόλεμο: καταξίωση=νίκη!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Ωστόσο αν κάποιος δεν έχει ικανοποιήσει τις ανάγκες ασφαλείας, λόγου χάρην, θα μπορούσε να ικανοποιήσει ανάγκες κοινωνικής καταξίωσης ή ακόμα κ ανάγκες ανώτερου επιπέδου (οι οποίες προϋποθέτουν ότι έχουν ικανοποιηθεί οι ανάγκες των προηγούμενων επιπέδων) ?

Σύμφωνα με το Maslow, δεν απαιτείτε η ικανοποίηση κατά 100% κάθε κατηγορίας για να προχωρήσουμε στην επόμενη. Μάλιστα ο βαθμός ικανοποίησης διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Niyia

Διάσημο μέλος

Η Niyia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Χορευτής. Έχει γράψει 2,858 μηνύματα.
Ναι, οκζ, ο Μaslow υποστηρίζει πως δεν μπορούμε να παρακινήσουμε μια ανάγκη αν δεν έχει καλυφθεί σε μεγάλο ποσοστό η προηγούμενη. Απαιτείται μερική ικανοποίηση αναγκών κάποιου επιπέδου προκειμένου να υπάρξει μετακίνηση σε άλλο επίπεδο, π.χ.:
85% Φυσιολογικές (φαγητό, νερό, αέρας, στέγη, σεξ)
70% Ασφάλειας (προστασία, τάξη, σταθερότητα)
50% Κοινωνικές (φιλία, στοργή, συμμετοχή, αίσθηση του “ανήκω”)
40% Ανάγκες του “Εγώ” (γόητρο, κοινωνική θέση, αυτοεκτίμηση)
10% Αυτοπραγμάτωση

Όμως, οι χαμηλότερες ανάγκες δεν παροτρύνουν τα άτομα γενικά κ η έλλειψή τους μάλλον τους αποτρέψουν από το να προσπαθήσουν. Μόνο οι υψηλότερες ανάγκες στην ιεραρχία του Maslow είναι παρακινητικές.

Οπότε, (επιμένω εγώ στην ερώτησή μου) πως παρακινείται κάποιος π.χ. που δεν είναι κοινωνικός να ικανοποιήσει τις ανάγκες του "εγώ" του για μια καλύτερη κοινωνική θέση?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Ναι, οκζ, ο Μaslow υποστηρίζει πως δεν μπορούμε να παρακινήσουμε μια ανάγκη αν δεν έχει καλυφθεί σε μεγάλο ποσοστό η προηγούμενη. Απαιτείται μερική ικανοποίηση αναγκών κάποιου επιπέδου προκειμένου να υπάρξει μετακίνηση σε άλλο επίπεδο, π.χ.:
85% Φυσιολογικές (φαγητό, νερό, αέρας, στέγη, σεξ)
70% Ασφάλειας (προστασία, τάξη, σταθερότητα)
50% Κοινωνικές (φιλία, στοργή, συμμετοχή, αίσθηση του “ανήκω”)
40% Ανάγκες του “Εγώ” (γόητρο, κοινωνική θέση, αυτοεκτίμηση)
10% Αυτοπραγμάτωση

Όμως, οι χαμηλότερες ανάγκες δεν παροτρύνουν τα άτομα γενικά κ η έλλειψή τους μάλλον τους αποτρέψουν από το να προσπαθήσουν. Μόνο οι υψηλότερες ανάγκες στην ιεραρχία του Maslow είναι παρακινητικές.

Οπότε, (επιμένω εγώ στην ερώτησή μου) πως παρακινείται κάποιος π.χ. που δεν είναι κοινωνικός να ικανοποιήσει τις ανάγκες του "εγώ" του για μια καλύτερη κοινωνική θέση?
Θεωρώ ότι ένα άτομο που έχει καλύψει π.χ. την ανάγκη για φαγητό πολύ "φτωχά" ότι θα του δημιουργήσει παρακίνηση η ικανότητα μιας πιο "πλούσιας" κάλυψης.

Ωστόσο θέτεις το ερώτημα αν κάποιος μπορεί να αναζητά κοινωνικό status ενώ δεν έχει φίλους. Συμβαίνει αυτό, νομίζω όλοι έχουμε παρατηρήσει ή έχουμε διαβάσει για άτομα που ενώ χαρακτηρίζονται από την μοναξιά προσπαθούν να επιτύχουν στόχους που εμπίπτουν σε "ανώτερες" κατηγορίες. Για παράδειγμα ο John Nash, την ανάγκη για φιλία την κάλυψε με έναν "μαθηματικό" τρόπο... "έστω ότι έχω έναν φίλο - συγκάτοικο"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Οι πολιτικές μου προσδοκίες

Θα ήθελα να ζήσω σε μία (νέα) «παγκόσμια κατάσταση πραγμάτων», όπου:
-Θα εργάζομαι υποχρεωτικά( για εμένα και το «σύστημα») 3 ώρες(η 1 ως απλήρωτη υπερωρία και υπέρ του «Οικοσυστήματος»), ανά ημέρα, σε μία εβδομάδα εργάσιμων ημερών: Δευτέρα-Τρίτη και Πέμπτη-Παρασκευή.
-Θα εργάζομαι υποχρεωτικά(για εμένα και το «σύστημα») 5 ώρες, για να «γνωρίσω τον εαυτό μου»[2 ώρες Παιδεία-2 ώρες Εκπαίδευση -1 ώρα Τέχνη], ανά ημέρα, σε μία εβδομάδα εργάσιμων ημερών: Δευτέρα-Τρίτη και Πέμπτη-Παρασκευή. Η αντικειμενική αξιολόγησή των επιδόσεων μου εδώ, θα διαμορφώνει και τον ατομικό μου «Δείκτη πρόνοιας», απʼ τον οποίο θα εξαρτάται το ανά εβδομάδα ελεύθερο ατομικό μου πιστωτικό όριο, για τις όποιες καταναλωτικές μου ανάγκες.
-Να καταναλώνω ελεύθερα και σύμφωνα με το εκάστοτε «πιστωτικό όριό μου», άλλες 8 ώρες κάθε εργάσιμης ημέρας, για την καλλιέργεια της σχέσης μου με το κοινωνικό και φυσικό περιβάλλον(χόμπυ): πολιτική, ψάρεμα, ανθοκομική, ζωοτεχνία, φυτολογία, υγεία και παρόμοια.
-Και τις υπόλοιπες 8 ώρες των εργάσιμων ημερών, να μπορώ να κοιμάμαι με την ασφάλεια που παρέχει η βεβαιότητα, ότι όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, δεν έχουν κανένα λόγο να μην με ανέχονται(συμπαθούν, αγαπούν), όσο τουλάχιστον και εγώ εκείνους.
-Την Τετάρτη, και πρώτη αργία της κάθε εβδομάδας, να ασχολούμαι μόνον με τις προσωπικές μου επιθυμίες. Το Σάββατο, με τα «προβλήματα της Φύσης» και την Κυριακή, με τις «επιθυμίες του Θεού».
-Και πάνω από όλα, θα ήθελα, να είμαι ο έσχατος μεταξύ όλων, που θα απολάμβανε μία τέτοια «παγκόσμια τάξη πραγμάτων».
Είναι άραγε εφικτή;;;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Ναι, οκζ, ο Μaslow υποστηρίζει πως δεν μπορούμε να παρακινήσουμε μια ανάγκη αν δεν έχει καλυφθεί σε μεγάλο ποσοστό η προηγούμενη. Απαιτείται μερική ικανοποίηση αναγκών κάποιου επιπέδου προκειμένου να υπάρξει μετακίνηση σε άλλο επίπεδο, π.χ.:
85% Φυσιολογικές (φαγητό, νερό, αέρας, στέγη, σεξ)

70% Ασφάλειας (προστασία, τάξη, σταθερότητα)

50% Κοινωνικές (φιλία, στοργή, συμμετοχή, αίσθηση του “ανήκω”)

40% Ανάγκες του “Εγώ” (γόητρο, κοινωνική θέση, αυτοεκτίμηση)

10% Αυτοπραγμάτωση

Να βάλω μιά άλλη διάσταση? Τι ποσοστό των παραπάνω "χαμηλότερων" αναγκών πρέπει να καλύψει ο καλλιτέχνης πριν φτάσει να καλύψει την "αυτοπραγμάτωση" που είναι από τις βασικές ανάγκες/εκφράσεις του?

Οι ανάγκες είναι πολύ προσωπικό πράγμα, το marketing προσπαθεί να μας πείσει ότι είναι κοινές και πολύ μεγαλύτερες από ότι είναι...........
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top