Αναδρομή σε μεγάλους φωτογράφους

Θα ξεθάψω το θρεντ από τα άδυτα της φωτογραφικής κατηγορίας και θα το φέρω ξανά στην επιφάνεια παρουσιάζοντας έναν σύγχρονο αγαπημένο φωτογράφο με πολύ ιδιαίτερη δουλειά.

Μια αναδρομή στην πορεία και το φωτογραφικό έργο του Έντουαρντ Κέρτις δεν θα μπορούσε να είναι αποκομμένη από μια μικρή αναφορά στο ιστορικό παρελθόν της Αμερικής , στα χρόνια των μεγάλων αλλαγών του αμερικάνικου τοπίου και των ιθαγενών Αμερικανών.
Ο Κέρτις δεν αποκαλέστηκε τυχαία [FONT=&quot]«[/FONT]ο φωτογράφος των Ινδιάνων[FONT=&quot]»[/FONT]. Το σύνολο της δουλειάς του, που εκτός από φωτογραφίες περιλαμβάνει και κείμενα, αποτελεί ένα αξιοσωμείωτο εγχείρημα διάσωσης της ινδιάνικης πολιτισμικής κληρονομιάς, από τη μουσική και τη γλώσσα τους μέχρι τα έθιμα και τις συνταγές τους. Στην φωτογραφία, η δουλειά του συνθέτει μια πλούσια οπτικοποιημένη αφήγηση των παραδόσεων και του τρόπου ζωής των ινδιάνικων φυλών της βόρειας Αμερικής , ενώ σε πολλές περιπτώσεις το υλικό που συνέλεξε αποτελεί το μοναδικό στοιχείο άντλησης ιστορικής πληροφορίας.

Ο Κέρτις γεννήθηκε το 1868 στο Ουισκόνσιν και από μικρός ασχολήθηκε με τη φωτογραφία. Το ενδιαφέρον του για τους αυτόχθονες λαούς της Αμερικής εκδηλώθηκε το 1895 με την φωτογράφιση της 95χρονης Πριγκίπισσας Angeline (Kickisomlo) , κόρης του γνωστού Ινδιάνου αρχηγού Σιάτλ. 4 χρόνια αργότερα συμμετείχε με μία επιστημονική ομάδα ερευνητών σε αποστολή στην Αλάσκα και το 1900 σε αποστολή στην Μοντάνα για να φωτογραφίσει την φυλή Blackfoot. Από το 1906 και έπειτα, με την έγκριση του Προέδρου Ρούσβελτ, τα ταξίδια του Κέρτις στην αμερικάνικη Δύση για την φωτογραφική καταγραφή του πολιτισμού των Αμερικανών ιθαγενών έγιναν πλέον συστηματικά.

Για 30 χρόνια στα ταξίδια και τις αποστολές του, ο Κέρτις γνώρισε περισσότερες από 80 ινδιάνικες φυλές και μελέτησε τον ιδιαίτερο τρόπο ζωής τους, έναν τρόπο ζωής που ήδη βρισκόταν στα τελευταία του. Φόντο σ' αυτό το έργο είναι μια από τις πιο μελανές σελίδες της αμερικάνικης ιστορίας, η περίοδος κατά την οποία οι λευκοί άποικοι εξαγόραζαν τη γη των ερυθρόδερμων διώχνοντάς ή περιορίζοντάς τους σε μικρές εκτάσεις. Ο Κέρτις έχοντας πλήρη συνείδηση της ιστορικής σημασίας του έργου του και της ευθύνης απέναντι σε έναν πολιτισμό που όλο και έφθινε, έγραψε το 1907: [FONT=&quot]«[/FONT]The information that is to be gathered [...] respecting the mode of life of one of the great races of mankind, must be collected at once or the opportunity will be lost[FONT=&quot]»[/FONT]. Έτσι, εκτός από τις 40.000 φωτογραφίες που τράβηξε, δεν έχασε την ευκαιρία να ηχογραφήσει τη γλώσσα, τη μουσική τους, τις παραδόσεις τους και να περιγράψει τα έθιμα, το ρουχισμό, την ψυχαγωγία, τις τελετές τους. Οι προσωπικές θυσίες που απαιτούσε η ολοκλήρωση αυτού του εγχειρήματος δεν αποθάρρυναν τον Κέρτις να συνεχίσει μέχρι τέλους. Όπως έγραψε το 1908 στον φίλο τους Edmond Meany [FONT=&quot]«[/FONT]αν ακούσετε οποιονδήποτε να λέει ότι δεν θα πετύχω στο έργο μου, πείτε του ότι δεν με ξέρει[FONT=&quot]»[/FONT]. [FONT=&quot]«[/FONT]Ακολουθώντας τον τρόπο που έχουν οι Ινδιάνοι να ονομάζουν έναν άνθρωπο, θα με αποκαλούσα "ο άνθρωπος που δεν διαθέτει ποτέ χρόνο για να παίξει"[FONT=&quot]»[/FONT] , έγραψε για τον εαυτό του στα αδημοσίευτα απομνημονεύματά του σε ηλικία 83 ετών.

Τελικό αποτέλεσμα της πολύχρονης δουλειάς του ήταν μια σειρά 20 τόμων που εκδόθηκε το 1930 υπό την αιγίδα του τραπεζίτη Μόργκαν και περιλαμβάνει περισσότερες από 2200 φωτογραφίες, μοναδικές για το εθνολογικό και φωτογραφικό τους ενδιαφέρον, καθώς επίσης και κείμενα που αφορούν το ιστορικό υλικό που συνέλεξε στα ταξίδια του για τους Ινδιάνους. Ο τίτλος της 20τομης σειράς ήταν "The North American Indian, being a series of volumes picturing and describing the Indians of the United States and Alaska".

προσθέτω επίσης :