Φορολόγηση της Εκκλησίας

Η φιλολογία περί της εκκλησιαστικής περιουσίας είναι παλιά, δίχως όμως να δικαιολογείται πολλές φορές από τα γεγονότα και την πραγματικότητα. Θα προσπαθήσουμε να ρίξουμε λίγο φως στο ταλαιπωρημένο αυτό ζήτημα. Παρακάτω, απαντάμε και στο αδαές επιχείρημα περί μισθοδοσίας των Ορθοδόξων κληρικών που έχει άμεση σχέση με την εκκλησιαστική περιουσία. Καταρρίπτεται ο βασικότερος μύθος γύρω από τον οποίο χτίστηκε η επαίσχυντη αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα των ημερών μας. Μετά την απελευθέρωση και τη δημιουργία του ελληνικού κράτους (1828), ενώ διατηρείται στη συνείδηση του πληρώματος της εκκλησίας η πίστη στο ιερό και αναπαλλοτρίωτο της εκκλησιαστικής περιουσίας με διάφορα νομοθετήματα επιβάλλεται κατά καιρούς η αναγκαστική απαλλοτρίωση τμημάτων της.

• Η αντιβασιλεία του Όθωνα (αλλοεθνής και προτεσταντική) πιστεύοντας ότι η περιουσία της Εκκλησίας αποτελεί θησαυρό που κληροδοτήθηκε από τους προγόνους στο ελληνικό έθνος και λησμονώντας την ανεκτίμητη προσφορά των ορθοδόξων μοναστηριών στους παλαιότερους και στους ακόμα νωπούς τότε αγώνες της εθνικής παλιγγενεσίας, με τα βασιλικά διατάγματα του 1833 και 1834 απεφάσισε τη διάλυση 416 μοναστηριών και τη διάθεση της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους με το πρόσχημα να συσταθεί το "Εκκλησιαστικό Ταμείο". Ήταν όμως τόσο κακή η σύσταση και οργάνωση του ταμείου αυτού, ώστε το μόνο που συνέβη ήταν η διαρπαγή της εκκλησιαστικής περιουσίας και η πώληση - εκ μέρους επιτηδείων - ιερών σκευών και κειμηλίων στα παζάρια. Το 1836 η απαλλοτριωτική διάθεση της Αντιβασιλείας επεκτάθηκε και στην περιουσία των Μοναστηριών που διατηρήθηκαν σε λειτουργία "χάριν θεάρεστων έργων και προς οικοδομήν ιερών και αγαθοεργών καταστημάτων". Έτσι απαλλοτριώθηκαν υποχρεωτικά και άλλες μοναστηριακές εκτάσεις, ενώ σε όσεες απέμειναν επιβλήθηκε βαρύτατη έμμεση φορολογία.

• Στη διάρκεια της δεύτερης και τρίτης δεκαετίας του 20ου αιώνα, μετά τους Βαλκανικούς και τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο κυρίως δε έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή (1922), το ελληνικό κράτος επέτεινε την απαλλοτριωτική του επιβολή σε βάρος της εκκλησιαστικής περιουσίας. Με τους νόμους 1072/1917 και 2050/1920 ("αγροτικός νόμος") και άλλους μεταγενέστερους απαλοτριώθηκαν αναγκαστικά πολλές μοναστηριακές εκτάσεις για την αποκατάσταση προσφύγων και ακτημόνων και για λόγους "προφανούς ανάγκης και δημόσιας ασφαλείας". Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίοδο 1917 μέχρι 1930 απαλλοτριώθηκαν εκκλησιαστικές εκτάσεις αξίας άνω του ενός δισεκατομυρίου προπολεμικών δραχμών και το Κράτος κατέβαλε στο Γενικό Εκκλησιαστικό Ταμείο μόνο το 4% (40 εκατομύρια δραχμές). Τα υπόλοιπα 960 εκατομύρια οφείλονται ακόμα! Τα περισσότερα μοναστήρια καταδικάστηκαν με τον τρόπο αυτό σε μαρασμό και λειψανδρία! Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με υπολογισμούς κατά την πρώτη φάση μόνο, το 50% της γεωργική γης της εκκλησίας δόθηκε σε ακτήμονες, ενώ καη η δεύτερη φάση που ολοκληρώθηκε γύρω στο 1930 ήταν εξίσου μεγάλο το κομμάτι γης της εκκλησίας που απαλλοτριώθηκε.

• Με τον κωδ. νόμο 4684/1931 περί "Οργανισμοί Διοικήσεως Εκκλησιαστικής και Μοναστηριακής Περιουσίας" αποφασίσθηκε από την Πολιτεία η ρευστοποίηση της ακίνητης περιουσίας των Μονών παρά τις επιφυλάξεις της Εκκλησίας. Ό,τι εισπράχθηκε από τη ρευστοποίηση σχεδόν στο σύνολό του εξανεμίστηκε εξαιτίας του Β Παγκοσμίου Πολέμου και της ξενικής κατοχής (1940-44).

• Με την από 18/9/1952 "Σύμβαση περί εξαγοράς υπό του Δημοσίου κτημάτων της Εκκλησίας προς αποκατάστασιν ακτημόνων γεωργικών κτηνοτρόφων", η Εκκλησία της Ελλάδος υποχρεώθηκε να παραχωρήσει στο Κράτος το 80% της καλλιεργούμενης ή καλλιεργίσιμης αγροτικής περιουσίας της με αντάλλαγμα να λάβει κάποια αστικά ακίνητα και 45.000.000 δραχμές νέας (τότε) εκδόσεως. Στη σύμβαση του 1952 περιέχεται η διακύρηξη του κράτους ότι η απαλλοτρίωση αυτή είναι η τελευταία και δεν πρόκειται να υπάρξει νεότερη στο μέλλον, ενώ υπάρχει και η δέσμευση ότι η Πολιτεία θα παρέχει κάθε αναγκαία υποστήριξη (υλική και τεχνική), ώστε η Εκκλησία να μπορέσει να αξιοποιήσει την εναπομείνουσα περιουσία της. Στην ίδια σύμβαση καθιερώθηκε και η "μισθοδοσία" των κληρικών από τον Κρατικό Προϋπολογισμό - του δε Αρχιεπισκόπου και των Μητροπολιτών από το έτος 1980 - ως υποχρέωσις του Κράτους έναντι των μεγάλων παραχωρήσεων γης στις οποίες είχε προβεί η Εκκλησία της Ελλάδος κατά την δεκαετία 1922-32. Δηλαδή, επειδή το Κράτος αδυνατούσε να καταβάλει οποιοδήποτε αντίτιμο - όπως προέβλεπε ο νόμος του 1932 - συνεφωνήθη να μισθοδοτούνται επ' άπειρον οι κληρικοί και το Κράτος δεσμεύθηκε επ' αυτού. Καταρρίπτεται έτσι ο μύθος που προσπαθεί μάταια να διαιωνίσει ο κ. Πάγκαλος με τις αναφορές του σε "δημόσιους υπαλλήλους". Όταν η άγνοια συναντά τη θρασύτητα, το αποτέλεσμα είναι επικίνδυνο για τους θεσμούς και τη δημοκρατία.

Όταν το 1987 ψηφίστηκε από τη Βουλή ο νόμος 1700/87 (νόμος Τρίτση) που αποτελεί μία ακόμη προσπάθεια για την οριστική αποψίλωση της εκκλησιαστικής περιουσίας, δόθηκε αφορμή να δημοσιευθούν σημαντικά κείμενα. Μεταξύ αυτών και ένα υπό τον τίτλο "ιδιοκτησιακό καθεστώς και αξιοποίηση της αγροτικής γης στην Ελλάδα" (περιοδικό "Εκκλησία" 1-15/4/1987, σελίδες 254-55). Με αναμφισβήτητα στοιχεία, στηριγμένο σε μελέτη των Θ. Τσούμα και Δ. Τασιούλα που εκδόθηκε επίσημως από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος λίγο αργότερα, το 1988, αποδεικνύεται ότι στο σύνολο της αγροτικής γης της Ελλάδος ανήκουν.
Από αυτά τα 1.282.300 στρέμματα ιδιοκτησίας της Εκκλησίας, τα 367.000 είναι δασικές εκτάσεις, τα 745.400 βοσκότοποι και μόνο τα 169.900 γεωργική καλλιεργίσιμη γη. Δηλαδή οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις της αντιστοιχούν μόλις στο 0.48% του συνόλου της γεωργικής γης της χώρας μας!
Και να ληφθεί υπόψη ότι κατά τη δεκαετία 1974-1983 "εγκαταλείπονται κάθε χρόνο από τους αγρότες και κτηνοτρόφους κατά μέσο όρο 162.400 αγροτικής γης ακαλλιέργητα και ανεκμετάλλευτα". Το 1983 υπολογίστηκαν ως 4.380.000 στρέμματα οι εγκαταλελειμμένες εκτάσεις γης (σχεδόν 3.5 φορές μεγαλύτερες από το σύνολο της γης που ανήκει στην εκκλησία, ενώ σήμερα θα είναι ασφαλώς πολύ περισσότερο).
Παρά ταύτα, στα μάτια κάποιων και η εναπομείνασα περιουσία φαντάζει μεγάλη. Δε λαμβάνεται όμως υπόψη ότι αυτή δεν ανήκει στην Κεντρική Διοίκηση (Ιερά Σύνοδο), αλλά σε περισσότερα από 10.000 εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα (Μητροπόλεις, Ναούς, Μονές, Προσκυνήματα, Ιδρύματα, Κληροδοτήματα και άλλα) το καθένα από τα οποία αγωνίζεται - μέσα από τον κυκεώνα των νομικών και διοικητικών δεσμέυσεων - να διαφυλάξει την κυριότητα και να αξιοποιήσει τα όσα του ανήκουν περιουσιακά στοιχεία, για το καλό του πληρώματος και της εκκλησίας.
Δηλαδή κάθε Μονή και κάθε Ιερός Ναός που είναι ΝΠΔΔ (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου), μεριμνούν για τη συνήθως μικρή περιουσία που έχουν, φροντίζοντας για την έντιμη διαχείρισή της και τηρώντας τις αυστηρές διατάξεις που ισχύουν για τα νομικά πρόσωπα. Η διαχείριση αυτή υπόκειται σε τακτικό έλεγχο τόσο από την Εκκλησία όσο και από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα κοινωνικής προσφοράς, όχι και το μοναδικό, αποτελεί η Ιερά Μονή Ασωμάτων Πετράκη (Αθήνα). Έχοντας στην κατοχή της σημαντική περιουσία που την απέκτησε κατά τον 17ο και 18ο αιώνα με αγορές των ηγουμένων της (σώζονται στο αρχείο της τα σχετικά έγγραφα), αναδείχθηκε ο μεγαλύτερος κοινωνικός ευεργέτης των Αθηνών. Σε δωρηθέντα ακίνητά της έχουν ανεγερθεί:

• η Ριζάρειος Σχολή,
• η Ακαδημία Αθνών,
• το Αιγινήτειο Νοσοκομείο,
• το Μετσόβειο Πολυτεχνείο,
• το Σκοπευτήριο,
• το Πτωχοκομείο,
• η Μαράσλειος Ακαδημία,
• το Θεραπευτήριο "Ευαγγελισμός",
• το Αρεταίειο νοσοκομείο,
• η Αγγλική Αρχαιολογική Σχολή,
• οι Αστυνομικές Σχολές στην οδό Μεσογείων,
• το Νοσοκομείο Παίδων,
• το Νοσοκομείο Συγγρού,
• το Λαικό Νοσοκομείο "Σωτηρία",
• το Ασκληπείο Βούλας,
• η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη,
• το Ορφανοτροφείο Βουλιαγμένης,
• το ΠΙΠΚΑ Βούλας
• Ιπποκράτειο Νοσοκομείο,
• Γηροκομείο,
• Εθνική Βιβλιοθήκη,
• Πανεπιστήμιο Αθηνών
• 142 Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια της Αττικής

και πολλά άλλα...
Βεβαίως, κανείς δε φρόντισε να μνημονεύονται αυτά, έστω σε μία επιγραφή επί των ανεγερθέντων κτιρίων.
Το δε Δημόσιο έχει γίνει πολλές φορές αποδέκτης εκτάσεων μεγάλης αξίας, τις οποίες παραχώρησε η Εκκλησία προκειμένου να λειτουργήσουν κατασκηνώσεις, να ανεγερθούν σχολεία, ιδρύματα, γυμναστήρια, στρατόπεδα ή να δημιουργηθούν κοινόχρηστοι χώροι για την αναψυχή του λαού. Αυτή, εν συντομία, είναι η αλήθεια.
Η Εκκλησια δικαιούται να έχει περιουσία, όπως δέχθηκαν με πληθώρα αποφάσεών τους όχι μόνο ελληνικά δικαστήρια, αλλά και η Ευρωπαική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία προσέφυγαν Ορθόδοξες Μονές κατά του νόμου 1700/87. Και είναι σε θέση να την αξιοποιήσουν επωφελώς για τον ελληνικό λαό, αρκεί να αφαιρεθούν τα νομικά και διοικητικά δεσμά που της έχουν κατά καιρούς επιβληθεί.
Μετά από όλα αυτά, μπορούμε να αντιληφθούμε το πραγματικό μέγεθος της προσφοράς της Εκκλησίας στην ανάπτυξη της Ελλάδος, όπως επίσης και το πραγματικό μέγεθος της εναπομείνουσας περιουσίας της, το οποίο επαναλαμβάνουμε, ανήκει σε περισσότερο από δέκα χιλιάδες διαφορετικά νομικά πρόσωπα. Όσο για τη μισθοδοσία την κληρικών, αυτή αποτελεί υποχρέωση του κράτους προς την εκκλησία, την οποία αποδέχτηκε και υπέγραψε με δική του πρωτοβουλία το ίδιο το κράτος το 1952, επειδή ακριβώς αδυνατούσε να καταβάλλει το αντίτιμο που είχε συμφωνηθεί 20 χρόνια νωρίτερα και που είχε διογκωθεί πολλαπλάσια και είχε ήδη καταστεί δυσβάσταχτο χρέος ακόμη και για το κράτος.

Αρχική Δημοσίευση από Exposed_Bone:

Γιατί 20%;
Οι κεφαλαιουχικές επιχειρήσεις (ΕΠΕ και ΑΕ) έχουν 25%

Click για ανάπτυξη...

Οι κεφαλαιουχικές επιχειρήσεις έχουν επί των κερδών ή επί των εσόδων; Δεν νομίζω να μην υπολογίζουν τα έξοδα τους...

Η Εκκλησια δικαιούται να έχει περιουσία, όπως δέχθηκαν με πληθώρα αποφάσεών τους όχι μόνο ελληνικά δικαστήρια, αλλά και η Ευρωπαική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία προσέφυγαν Ορθόδοξες Μονές κατά του νόμου 1700/87. Και είναι σε θέση να την αξιοποιήσουν επωφελώς για τον ελληνικό λαό, αρκεί να αφαιρεθούν τα νομικά και διοικητικά δεσμά που της έχουν κατά καιρούς επιβληθεί.
Μετά από όλα αυτά, μπορούμε να αντιληφθούμε το πραγματικό μέγεθος της προσφοράς της Εκκλησίας στην ανάπτυξη της Ελλάδος, όπως επίσης και το πραγματικό μέγεθος της εναπομείνουσας περιουσίας της, το οποίο επαναλαμβάνουμε, ανήκει σε περισσότερο από δέκα χιλιάδες διαφορετικά νομικά πρόσωπα. Όσο για τη μισθοδοσία την κληρικών, αυτή αποτελεί υποχρέωση του κράτους προς την εκκλησία, την οποία αποδέχτηκε και υπέγραψε με δική του πρωτοβουλία το ίδιο το κράτος το 1952, επειδή ακριβώς αδυνατούσε να καταβάλλει το αντίτιμο που είχε συμφωνηθεί 20 χρόνια νωρίτερα και που είχε διογκωθεί πολλαπλάσια και είχε ήδη καταστεί δυσβάσταχτο χρέος ακόμη και για το κράτος.

Click για ανάπτυξη...

Η Εκκλησία δικαιούται να έχει περιουσία για αυτό πρέπει και να φορολογηθεί και όχι να θεωρούμε ότι επειδή πραγματοποιεί φιλανθρωπικό έργο είναι και εκτός κράτους. Επίσης, οι εκτάσεις τις οποίες κατείχε με τίτλους ιδιοκτησίας πριν της ίδρυσης του ελληνικού κράτους αποτελούν ισχυρά έγγραφα για να αποτρέψουν την απαλλοτρίωση όπου αυτή είναι αναγκαία, δηλαδή τι νομίζεις εκτάσεις όπως αυτές στο Σκοπευτήριο ή το Μετσόβειο ή ο Ευαγγελισμός ήταν δυνατόν να μείνουν ανεκμετάλλευτες;

Δυστυχώς όμως η ελληνική βλαχιά και κουτοπονηριά ξαναμίλησε (όπως σε τόσες άλλες περιπτώσεις) και υπάρχει ένα αίσθημα εκδικήσης ενάντια στην εκκλησία και προσπάθεια απόσπασης χρημάτων αναδρομικά χωρίς να σκεφτούν ότι παραβιάζονται νόμοι και η νοημοσύνη των φορολογουμένων. Φυσικά η εκκλησία θα κερδίσει τα δικαστήρια εαν επιχειρήσει κάτι τέτοιο (αν δεν αλλάξει το πλάνο της η κυβέρνηση βλέποντας το παράλογο του πράγματος).

https://hellenicrevenge.blogspot.com/2010/03/blog-post_8336.html

το Εβραικο συμβουλιο λεει νομος απο τη χουντα και μετα ..δεν πληρωνει καθολου φορο,και ουτε οι οι Χριστιανοι και οι εταιριες που υπαγονται σε αυτο..
αυτο πρεπει να διαδοθει παντου και να γινουν και διαμαρτυριες ισως..
αφου λεμε για την εκκλησια να πουμε και γιαυτο και να να ειπωθει δημοσια..γιατι κανενα καναλι δεν το λεει ή να διαψευδει αν ειναι λαθος?
μονο η ορθοδοξη εκκλησια ενοχλει?

Αρχική Δημοσίευση από thermopiles:

Τελικα ο Λεων ο Γ' ο Ισαυρος και ο γιος του ηταν και πολυ προχω...

Περισσοτερα εδω. https://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=762

Click για ανάπτυξη...

Δεν είναι λίγο υπερβολικά όσα υποστηρίζει το άρθρο?
Ο ελληνορρωμαϊκός κόσμος μεταλλάχθηκε σε χριστιανορρωμαϊκό και σαν οδοστρωτήρας θα ισοπεδώσει όλες τις πολιτιστικές κατακτήσεις χιλιετιών, εξαπλώνοντας τον τρόμο, το σκότος και τον μεσαίωνα στην οικουμένη.
Για ποιες πολιτιστικές κατακτήσεις μιλά ακριβώς?Εκτός και αν πολιτισμός θεωρείται μόνο το θέατρο ή τα αγάλματα.Γιατί όσο μεγάλοι φιλόσοφοι και αν είναι ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης,εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να θεωρήσω πως συνείσφεραν τόσα πολλά,όταν διαχώριζαν τους ανθρώπους σε φύσει(!) δούλους και φύσει δούλους.Φαίνεται λοιπόν ότι άλλοι-πολύ πριν από την εμφάνιση του χριστιανισμού-προωθούσαν το δογματισμό.Γιατί ενώ στην ρωμαϊκή κοινωνία ο δούλος θεωρούνταν res(πράγμα),στο Βυζάντιο,με την επίδραση της χριστιανικής διδασκαλίας,οι δούλοι θεωρούνταν <<ψυχάρια>> και ανήκαν στην οικογένεια ως άνθρωποι.Και φυσικά δεν θέλω να αγιοποιήσω την Εκκλησία αλλά ακόμα και ο μεγαλύτερος πολέμιος της θα δεχόταν ότι αυτή έκανε τη συμβίωση των ανθρώπων έστω και λίγο πιο φιλάνθρωπη.
Ακόμα και στην Εκλογή,το μεγάλο νομοθέτημα της δυναστείας των Ισαύρων,η Εκκλησία επέδρασε,ώστε να συρρικνωθεί η θανατική ποινή(βέβαια ούτε οι ακρωτηριασμοί που επιβλήθηκαν δεν ήταν άξιοι υποστήριξης αλλά ήταν μία κάποια βελτίωση).
Η Εκκλησία είχε βοηθήσει και επί βασιλείας Ηράκλειου,δίνοντας ιερά σκεύη για να κόψει το κράτος νομίσματα.Τώρα σχετικά με τη μεγάλη περιουσία της Εκκλησίας,αυτή αποκτήθηκε(κυρίως αναφορικά με τα μοναστήρια) λόγω του γεγονότος ότι πολλοί εγκληματίες στο Βυζάντιο στέλνονταν σε μονές και εξορίζονταν ή θανατώνονταν και οι περιουσίες αυτών περιέρχονταν στην Εκκλησία.Και πράγματι Εκκλησία στην εποχή των Ισαύρων είχε πολλά προνόμια.Αλλά το να παρουσιάζεται η εικονομαχία ως μεταρρύθμιση απέχει πού από την αλήθεια. Ποια μεταρρύθμιση στερεί από τους ανθρώπους να εκφράζονται ελεύθερα?Σε αντιστοιχία με την απαγόρευση λατρείας των εικόνων,υπάρχει κανείς που θα ήθελε να του στερήσουν μία παρόμοια δυνατότητα?
Και σόρρυ αν ήμουν λίγο...εκτός θέματος αλλά θεώρησα χρήσιμα να ειπωθούν.Όσον αφορά τώρα το θέμα της φορολόγησης της Εκκλησίας θεωρώ πως το ερώτημα τίθεται από λάθος οπτική γωνία.Γιατί δεν ίσως καλό θα ήταν να συζητήσουμε όχι γιατί δεν φορολογείται η Εκκλησία αλλά γιατί φτάσαμε στο σημείο να ζητάμε να φορολογηθεί.Γιατί δεν νομίζω η Εκκλησία τουλάχιστον στην σημερινή εποχή να έχει τόσα έσοδα.Όμως,το ζήτημα είναι ότι η Εκκλησία δεν θα έπρεπε να ιδωθεί ως μία επιχείρηση με έσοδα και έξοδα,αλλά κάτι το πνευματικότερο.Αυτή η πνευματικότητα λοιπόν,θεωρώ,πως κατευθύνει και τον σκοπό της.Η Εκκλησία λοιπόν θα έπρεπε να έχει ως κύριο έργο της να βοηθά.Πώς θα βοηθήσει,όμως,είναι το ερώτημα που ψάχνει απάντηση.Σίγουρα σε αυτό και σε άλλα φόρα θα διατυπώνονταν ποικίλες απόψεις.Εγώ,πάντως,δε θα μπορούσα,ίσως και λόγω του γεγονότος ότι πιστεύω σε μία αγαθή προαίρεση της -ορθόδοξης τουλάχιστον-Εκκλησίας,να την δω ως μία επιχείρηση που θα πρέπει να φορολογείται γιατί δεν είναι τέτοια.Γιατί αν όλα τα άλλα ήταν εντάξει,ίσως κανένα δε θα τον πείραζε το γεγονός ότι η Εκκλησία δεν φορολογείται.Από την άλλη,φυσικά,αν η Εκκλησία δεν επιτελεί τον σκοπό της(κάτι που πράγματι σήμερα θα μπορούσε να το κάνει καλύτερα),είναι κατακριτέα ασφαλώς.

Λέω "όχι", επειδή θεωρώ την κάθε "Εκκλησία" ως "ΜΚΟ μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα", οπότε καλύτερα θα ήταν οι λειτουργοί της να μην πληρώνονται ως δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά να προσπορίζονται τα προς το ζειν, από εθελοντικούς εράνους!

Αρχική Δημοσίευση από tsarachaf:

Ε, όχι και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα... Μην δουλευόμαστε και μεταξύ μας.

Click για ανάπτυξη...

: Έχεις δίκιο, αλλά έτσι προβλέπει το "καταστατικό" τους, όπως ήθελαν και οι θεμελιωτές τους! Άλλο τώρα, που είχαν παρόμοια εξέλιξη πχ με το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ , την ΝΔ κλπ κλ κλπ...

Να φορολογείται βέβαια.
Όχι μόνο αυτό ,αλλά εφόσον νοιάζεται για το "ποίμνιο" της θα έπρεπε να προσφέρουν την περιουσία της για να βγει η χώρα από την κρίση.