Η μεγαλύτερη "στραβή", "πισώπλατη μαχαιριά" που σας έχουν κάνει!

Αρχική Δημοσίευση από trobas :

απο οτι καταλαβα απο τα replies και λιγο απο το μπερδεμενο μου μυαλο...η καλυτερη εκδικηση ειναι να τους αφησεις να βγαλουν τα ματια τους μονοι τους...εγω πολες φορες ενιωσα την επιθιμια να τους κανω κακο η φανταστικα να παθαινουν τα χιλια δυο...αλλα τελικα μετα απο τις φαντασιοσεις αυτες δε νιωθω καλυτερα...νιοθω το ιδιο σκουπιδι με αυτους που ευχομαι κακο...οποτε η  κακη επιρροη μου ανοιξε τα ματια...αυτο που κανανε ειναι φρικτο...οι συνεπειες της επιλογις τους θα τους φανε, οχι εγω...και ειμαι οκ με αυτο κι ας ποναω ακομα...ποναω γιατι ειχα καλες στιγμες μαζι της και ηθελα να ειμαστε ακομα ετσι τωρα...ποναω γιατι ενω μου εκανε ολα αυτα νιωθω ακομα τριφερα μεσα βαθια μου...ποναω γιατι φοβαμαι τους ανθρωπους και τι μπορει να μου κανουνε..ποναω γιατι θα μου π αρει καιρο να δεθω παλι με αλλη...αχ.....

Click για ανάπτυξη...

συμεριζομαι το κολλημα σου αφου εισαι κομη in love αλλα μην περιμενεις δεις τι κακο θα τους σειμβει περιμενε απλως να βρεις την επομενη και ολα θα πανε καλα... think positive! μην περιμενεις να δεις τα κακα που θα τους σειμβουν...προχωρα

Έχει δίκιο η επιρροή (δεν το λέω το κακή γιατί δεν το πιστεύω πλέον) πλην όμως για να τα δεις τα πράγματα έτσι με καθαρό μυαλό πρέπει να περάσει χρόνος.. Κι εγώ παλιότερα, ένιωθα πληγωμένος βαθύτατα, καθώς πέρναγε ο καιρός όμως κρατούσα τις ωραίες στιγμές και οι άσχημες ξεθώριαζαν στο πρίσμα του συλλογισμού της επιρροής...

αχχχ πριν λιγες μερες ενω ημουν ετοιμος να τα φτιαξω με μια κοπελια παει ενα παιδι που το ενιωθα σαν 2ο κολιτο μου πηγε και ειπε στην κοπελια ''κοιτα εγω και ο Χρηστος(εγω) ειμαστε πολυ καλοι φιλοι και μου αρεσεις και σε μενα'' για να μου κανει χαλαστρα!στο τελος η κοπελα για να μην στενοχωρισει κανεναν δεν τα εφτιαξε με κανεναν!Στο τελος τον συχωρισα(Χθες που το εμαθα απο την κοπελια!)

Καλά Niyia δεν μπορώ να το πιστέψω! Και οι δύο φέρθηκαν πολύ σκάρτα!

Όταν μαθεύτηκε η αλήθεια τι είπανε;

Αρχική Δημοσίευση από Idril:

Αυτό που μου έκανε σήμερα ο shaman στο παιχνίδι με τους δολοφόνους! Πως μπόρεσες???

Click για ανάπτυξη...

Never rely on strangers

Εγω στο γυμνασιο ξανακολλησα με μια οικογενειακη φιλη με την οποια καναμε παρεα οταν πηγαιναμε νηπειαγωγειο. Δεν ειχα πολλους φιλους στο γυμνασιο γιατι οι περισσοτεροι απο το δημοτικο ειχαν παει σε αλλα σχολεια. Δεν ηταν δυσκολο να κολλησουμε γιατι κι αυτη ηταν μια απ'τα ιδια. Μετα απο λιγο μεσολαβω για να τα φτιαξει μ' εναν πολυ καλο μου φιλο. Μετα απο ενα εξαμηνο αρχισαν ολα... Τον χωρισε γιατι ειχε πει πως ειχε ξανακολλησει με τον παιδικο της ερωτα στο χωριο της. Της ειχα πει να σκεφτει τι παει να κανει γιατι οταν ξαναρθει θα κολλησει παλι. Δεν με ακουγε. Την ρωτησα τι θα ελεγε στον αλλον και μου ειπε οτι θα μαθει την αληθεια αν το ζητησει. Εν τω μεταξυ αυτος εγινε χαλια. Ηξερε οτι ηξερα τον λογο και μια μερα (που ηταν χαλια) ζητησε να του πω τι εγινε χωρις λεπτομερειες. Τελος παντων του ειπα οτι πιστευε πως της αρεσει ο παιδικος της ερωτας, την αληθεια χωρις πολλα πολλα. Γυρναει λοιπον εκεινη και τα ξαναφτιαχνουν και χωρις να ξερω το γιατι ξεκοβουν και οι 2. Επειτα μαθαινω απο μια αλλη κοπελα που καναμε παρεα οτι τολμησα να πω ψεματα πως τον ειχε χωρισει γι' αλλον... Μην τα πολυλογω εγινε χαμος, μου ζητησε συγγνωμη.
Ε, συνεβησαν κι αλλα διαφορα αλλα η μεγαλυτερη μαχαιρια εγινε περσυ.
Οπου περσυ εχω παρει τα πανω μου γενικως, εχουν αλλαξει διαφορα και νιωθω ωραια (πχ ειχα στησει με κατι αλλες φιλες μου συγκροτημα). Στο μεταξυ ειχαμε γινει "κολλητες" 4 ατομα. Ωσπου μια μερα σταματανε να μου μιλανε και οι 3 τους. Να προσπαθω να μαθω τι εχω κανει, αυτες να με γραφουν κανονικα και ν'αδιαφορουν. Μαθαινω απο τον φιλο μου οτι με θαβαν κι ολας. Μετα απο λιγο καιρο μου ζητανε συγγνωμη στο περιπου και τα πραγματα γινονται οπως πριν.
Πλησιαζει η μερα των γενεθλιων μου λοιπον (περσυ, 18/2 που γινομουν 15) και στις 17 εχουμε καλεσμενους σπιτι. Μου λενε τα κοριτσια αν θα θελα να παω για ταινια σπιτι της μιας. Τους εξηγω πως δε γινεται. Ερχεται η μερα των γενεθλιων μου και δε μου στελνει καμια τους μνμ, τπτ. Ερχεται η Δευτερα και ολες με γραφουν κανονικα. Να τους μιλαω και ν'αλλαζουν δρομο. Αρχικα ομως θυμαμαι πως ρωτησα τι ταινια ειδαν και μου ειπαν πως τελικα το ριξαν στο κουβεντολοι(...). Εκτος απο τις 4 κοπελες στην γενικη παρεα ηταν και 5 αγορια, τα οποια ενω ξεραν τι συνεβενε δεν ασχοληθηκαν με μενα αλλα ακουγαν μονο τη δικη τους γνωμη (βεβαια δεν ηξερα τι ειχε συμβει για να πω κι εγω την γνωμη μου αλλα τεσπα). Καθε φορα που ελεγα κατι μου την ελεγαν, με την πρωτη ευκαιρια μ' εβριζαν, με θαβαν. Και εγω σα σκυλος ζηταγα να μαθω τι εχω κανει. Τοτε αρχισα και το καπνισμα απο την στεναχωρια μου και την ηλιθιοτητα μου. Ετυχε και ειχα λοιπον ενα διαλογο με εκεινη την "φιλη" στο msn που ανεφερα και απο τα λεγομενα της καταλαβα οτι νομιζε πως θα της ετρωγα τον φιλο μου που τα χαν!Με τον καιρο εμαθα απο κουλα ατομα οτι ειχαν πει πως τις εθαβα. Συγκεκριμενα την μια την ελεγα φυτο (ηταν ενα συγκεκριμενο περιστατικο μαλιστα οπου φευγοντας αυτη η κοπελα η "φιλη" μου, ειπε "τι φυτο!" την κοπελα που εγω υποτιθεται πως λεω φυτο.), την αλλη λαικοτρεντυ (και παλι η ιδια "φιλη" ελεγε πως ειναι χαμηλου επιπεδου) και οτι στην "φιλη" μου ηθελα να της φαω το αγορι και οτι την ζηλευα μπλα μπλα. Εγω στο μεταξυ ειχα πεσει σε καταθλιψη, δεν εκανα τιποτα, στα διαλειμματα ημουν μονη μου, εκανα κοπανες κτλ. Τ' αγορια δε με στηριξαν και μετα τα κοριτσια αρχισαν να βγαζουν φημες για μενα κτλ. Παραληλα ομως ανεπτυξα μια πολυ καλη σχεση με τις κοπελες που ειχα το συγκροτημα και την καθηγητρια των θεωρητικων στο ωδειο και απο κατι λιγες κουβεντες που ειχαμε βγηκαν το συμπερασμα οτι με ζηλευε (αλλα εγω νομιζω πως δε χονευει ουτε τ' αντερα της). Τεσπα στις κοπελες που δεν φταιγαν τοσο ποτε δε μιλησα, και δε προκειται να μιλησω, αν εχουν προβλημα θα ερθουν οι ιδιες να μου το πουν. Η αλλη η κοπελα μολις ειδε οτι φετος στο λυκειο εχω παρεα αρχισε να τους κολλαει και να το παιζει καλη κι αρχισε να μου λεει κι εμενα καλα λογια σαν να μην συμβαινει τπτ. Πλεον εχω ξεκοψει.

Βλέπω το παρατήσατε το θεματάκι... Καλό αυτό, σημαίνει οτι οι πισώπλατες μαχαιριές έχουν ελαττωθεί... Εγώ μέχρι στιγμής είχα δύο πολύ άσχημες εμπειρίες που ελπίζω να μην ξαναζήσω ποτέ κάτι ανάλογο, καθότι είμαι και άνθρωπος που απογοητεύομαι εύκολα από τον περίγυρό μου...

Η πρώτη εμπειρία ήταν γύρω στα 3 χρόνια πίσω, όταν πήγαινα στη Β' Λυκείου, με την τότε κοπέλα μου. Επί ενα χρόνο ήμασταν μες τα μέλια και τις αγάπες, ήμουν κι εγώ σχεδόν πρωτάρης στις σχέσεις και είχα πέσει με τα μούτρα, ήμουν τελείως τρελός για εκείνη. Φτάνει το καλοκαίρι, φεύγω κι εγώ για διακοπές με τους δικούς μου, κι ένα απόγευμα μου στέλνει μήνυμα στο κινητό ότι θέλει να χωρίσουμε και οτι δε θέλει πια να έχει πάρε-δώσε μαζί μου γιατί και καλά εγώ έφταιγα για ο,τι συνέβη. Όπως καταλαβαίνετε μου ήρθε κεραμίδα, μιας και δεν είχε προηγηθεί τίποτα που να το προδίκαζε αυτό, μάλιστα το προηγούμενο βράδυ που είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο μου είχε πεί πως μ'αγαπούσε κι άλλα τέτοια "όμορφα"... Το καλοκαίρι και οι διακοπές μου τελικά καταστράφηκαν, αφού εγώ είχα βυθιστεί σε απέραντη θλίψη και ενοχές χωρίς να ξέρω που έφταιγα και τι είχα κάνει... Τελικά το λόγο που έγινε αυτό τον έμαθα μετά από λίγο καιρό, μέσω τρίτου, και μάλιστα από σπόντα... Η εν λόγω κοπελιά τα είχε μπλέξει μ'έναν τυπά που τη γυρόφερνε κανα δίμηνο και που αυτή μου ορκιζόταν πως "είναι ένας απλός φίλος"... Πιστεύω ότι ακόμα και τώρα που έχουν περάσει χρόνια από τότε, αν ποτέ την πετύχαινα μπροστά μου στο δρόμο δεν υπάρχει περίπτωση να μην της έριχνα ένα ωραιότατο μπινελίκι κατάμουτρα... Νομίζω το έχει κερδίσει με το σπαθί της...

Η δεύτερη περίπτωση ήταν πέρυσι, όταν και έγινα μπίλιες με τον έναν εκ των δύο κολλητών μου. Μιλάμε για άτομο που κάναμε παρέα 10 ολόκληρα χρόνια παρακαλώ, από το δημοτικό είχαμε κολλήσει... Και τελικά βγήκε το πιο σκάρτο άτομο που έχω γνωρίσει στη ζωή μου... Το συγκεκριμένο άτομο και τι δεν είχε κάνει... Πόσες και πόσες ευκαιρίες δεν του είχα δώσει, κι αυτός το μόνο που έκανε ήταν να εκμεταλλεύεται την καλή μου διάθεση και να πατάει πάνω στο ότι δεν ήθελα να χαλάσει η φιλία... Το παιδί αυτό από πολύ μικρό είχε τάσεις κόντρας, ισχυρού ανταγωνισμού. Ήθελε πάντα να φαίνεται πρώτος, να δείχνει καλύτερος. Και προκειμένου να το καταφέρει αυτό δε δίσταζε να πατήσει επί πτωμάτων. Ζήλευε αν κάποιος έπαιρνε ψηλότερο βαθμό στο σχολείο, ζήλευε οταν κάποιον τον γούσταρε μια κοπέλα, ζήλευε αν κάποιος ήταν καλύτερος από αυτόν π.χ. στο ποδόσφαιρο, στο μπιλιάρδο, ακόμη και στα επιτραπέζια... Εν πάσει περιπτώσει, εγώ είχα δεθεί με το άτομο αυτό, είχα φτάσει σε σημείο να του εμπιστεύομαι πολλά πράγματα, είχαμε γίνει και φίλοι οικογενειακώς, και έτσι πάντοτε ήμουν πολύ ελαστικός απέναντί του. Πάντα όταν έδειχνε σημάδια ζήλιας απέναντί μου τα προσπερνούσα δίχως να τα κάνω θέμα και έλεγα από μέσα μου οτι έτσι είναι ο χαρακτήρας του, δεν είναι και τόσο τρομερό. Το κακό άρχισε όταν το παιδί αυτό άρχισε να μεγαλώνει. Πάνω στη φάση που θα έλεγε κανείς ότι αυτό το "παιδικό" χαρακτηριστικό της ζήλιας θα ατονούσε καθώς θα ωρίμαζε, στη συγκεκριμένη περίπτωση έγινε ακριβώς το αντίθετο. Η απλή ζήλια και η τάση για ανταγωνισμό πήρε τη μορφή του κόμπλεξ κατωτερότητας, το οποίο βέβαια φρόντιζε να κρύβει καλά επειδή ήταν υπερβολικά υπερήφανο και αλαζονικό άτομο για να το αφήσει να φανεί. Μπροστά μου παρίστανε τον καλό, από πίσω μου όμως έσκαγε από ζήλια και έσκαβε το λάκκο μου με κάθε τρόπο. Έβαζε λόγια για μένα στον άλλο κολλητό μου (κοινός φίλος), έβαζε λόγια στην κοπέλα μου επειδή με ζήλευε που είχα σχέση και αυτός δεν είχε, διέδιδε σε κόσμο πράγματα αρρωστημένα και ανυπόστατα που αφορούσαν εμένα αλλά και την οικογένειά μου... Μάλιστα είχε φτάσει στο σημείο να πιάνει στο στόμα του τα επαγγελματικά του πατέρα μου και τα οικονομικά της οικογένειάς μου... Όταν σιγά σιγά αυτά τα πράγματα άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια και να τα αντιλαμβάνομαι, στην αρχή τα αντιμετώπισα πολύ ελαφρά, μπορώ να πώ ότι φάνηκα εντελώς βλάκας, κορόιδο. Ηταν ότι δεν ήθελα να πιστέψω ότι το άτομο που τόσα χρόνια θεωρούσα κολλητό μου μπορούσε να φτάσει σ'ένα τέτοιο σημείο. Παράλληλα αυτός έβλεπε οτι εγώ δεν αντιδρούσα και το πήρε πάνω του. Άρχισε να πιστεύει οτι δε θ'αντιδρούσα ποτέ, οτι πλέον ήταν δικαίωμά του να με διασύρει με τα λόγια του σε τρίτους. Ώσπου πέρυσι τέτοια εποχή περίπου, ξύπνησα από το λήθαργό μου και αποφάσισα να δώ κατάφατσα την αλήθεια. Τον κάλεσα λοιπόν ένα πρωι στο κινητό και του ζήτησα να συναντηθούμε για καφέ επειδή ήθελα να συζητήσουμε κάτι σοβαρό. Έτσι κι έγινε λοιπόν, το επόμενο πρωί κανονίσαμε μέρος και ώρα συνάντησης και εντέλει συναντηθήκαμε σε μια καφετέρια. Εγώ αν και ήμουν πάρα πολύ εκνευρισμένος αλλά και αγχωμένος, είχα πείσει τον εαυτό μου να φανεί ψύχραιμος, τουλάχιστον στην αρχή. Εξάλλου, έλεγα, αν κάποιος θα έπρεπε να είναι αγχωμένος αυτός θα έπρεπε να είναι ο κύριος που τα κατάφερε όπως τα κατάφερε... Ηρθε λοιπόν, τον υποδέχτηκα πολύ ψύχραιμα, καθόλου φιλικά βέβαια, αλλά ψύχραιμα και σοβαρά. Καθίσαμε κάτω και ξεκίνησα πρώτος την κουβέντα. Έβγαλα από μέσα μου απωθημένα χρόνων, πράγματα που ήθελα να του είχα πεί μήνες, χρόνια πρίν, αλλά η καλοσύνη και η αγαθότητά μου δε μου το είχαν επιτρέψει... Δεν είχα καμια τρελή απαίτηση εκ μέρους του. Το μόνο που ήθελα και ζητούσα απ'αυτόν ήταν απλή αναγνώριση των σφαλμάτων του και μια ειλικρινή προσπάθεια για καινούριο ξεκίνημα στη φιλία μας. Πίστευα οτι θα είχε έστω και λίγη μπέσα να κάνει αυτήν την κίνηση αν πραγματικά τον ενδιέφερε η φιλία μας. Τελικά όχι μόνο δεν την έκανε, αλλά το έπαιξε και κινέζος, και χρησιμοποιώντας γελοία επιχειρήματα προσπάθησε να μου τη βγεί κιόλας, πήγε να ζητήσει και τα ρέστα... Και μιλάμε για γεγονότα που δεν επιδέχονται καμια αμφισβήτηση, αυτά που είχε πεί και είχε κάνει τα είχα επιβεβαιώσει από πεντακόσιες μεριές... Για να μη σας τα πολυλογώ έγινα Τούρκος, με άκουσε όλη η καφετέρια, του έριξα ο,τι μπινελίκι δεν έχω ξαναρίξει ποτέ στη ζωή μου και πραγματικά στο τσάκ δεν πιαστήκαμε στα χέρια. Περιττό να σας αναφέρω ότι πλέον δεν ανταλάσσουμε ούτε καλημέρα, και πλέον μπορώ να πώ ότι χαίρομαι πολύ που απαλλάχθηκα από ένα άτομο που όπως αποδείχθηκε ήθελε μόνο το κακό μου. Από τέτοια φίδια μακριά κι αλάργα...