Αξιολόγηση εκπαιδευτικών

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

Δηλώσεις της Υπουργού, σήμερα, στη Βουλή:
Αξιολογηση σημαίνει προγραμματισμός, αυτοαξιολόγηση (εσωτερική αξιολόγηση) και εξωτερική αξιολόγηση. Δυτυχως η διαδικασία έχει δυσφημιστεί. Η συστηματικη αξιολογηση ειναι απαραίτητη προϋποθεση για τον εντοπισμό αναγκών και αδυναμιών που δυσχεραίνουν τη λειτουργία των σχολείων αλλά και για να αναδειχθούν οι δυνατότητες και τα επιτεύγματα. Είναι μοναδική ευκαιρία για την εμπέδωση αλληλεγγύης και εμπιστοσύνης στο δημόσιο σχολείο", είπε και υπογράμμισε ότι θα ακολουθήσει και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, μετά απο διαβούλευση με ολους τους φορείς.
Πηγή

Click για ανάπτυξη...

Το ζητούμενο είναι να δούμε, επιτέλους, αν θα βρεθεί επιτελείο στο Υπουργείο που να μην αντιμετωπίσει την αξιολόγηση της παιδείας στο σύνολό της ιδεοληπτικά. Η μεν αριστερή αντιμετώπιση που είδαμε ήταν η άρνηση κάθε είδους αξιολόγησης. Η δε δεξιά αντιμετώπιση είναι η στοχοποίηση των ατόμων που εργάζονται στην εκπαίδευση.

Αν καιγόμαστε να κάνουμε συστηματική αξιολόγηση της δημόσιας παιδείας που παρέχεται, έχουμε αρκετά δεδομένα για να ξεκινήσουμε από το καλοκαίρι αυτό, κιόλας. Οι παθογένειες αναδεικνύονται ετησίως στις πανελλαδικές εξετάσεις τα τελευταία έτη - για τα μαθηματικά μπορώ να το πω αυτό με σιγουριά. Έπειτα, υπάρχουν οι κατά καιρούς αξιολογήσεις τύποι PISA με τις οποίες πρέπει να αποφασίσουμε αν θέλουμε να εναρμονιστούμε και να εντάξουμε πορίσματα που προκύπτουν από εκεί στη σχεδίαση της εκπαιδευτικής μας πολιτικής. Γιατί, η PISA στην Ελλάδα έχει την αξία του να θυμόμαστε κάθε λίγο ότι υστερούμε στη σύνδεση της εκπαίδευσης και της γνώσης με την καθημερινή μας ζωή, να βγουν και πέντε άρθρα στα μέσα και να το κλείσουμε το θέμα.

Μόλις αρχίσουμε να αξιοποιούμε τα δεδομένα που ήδη έχουμε στα χέρια μας, μπορούμε να εντάξουμε και την αξιολόγηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας επί τω έργω - όχι απαραίτητα παρακολουθώντας μαθήματα συναδέλφων, αλλά και με άλλους δείκτες. Επίσης, πρέπει, για να γίνει και μία σε βάθος αξιολόγηση, να συμμαζέψουμε τις ευθύνες που έχουν οι εκάστοτε φορείς. Διότι, όταν ρωτάς το ΙΕΠ, δηλώνει ότι έχει ρόλο παραινετικό, όταν ρωτάς την εκπαιδευτική κοινότητα, επικαλούνται τις οδηγίες του υπουργείου, όταν ρωτάς περιφερειακά όργανα εποπτείας (π.χ. συμβούλους) επικαλούνται το υπουργείο και τον παραινετικό τους ρόλο ταυτόχρονα και όταν φτάνεις στο υπουργείο, έχουν να πουν ότι απλώς χαράσσουν την πολιτική με γνώμονα τις υποδείξεις όλων των άλλων αρμόδιων φορέων...

Αν μας ακούει η κυρά-Νίκη, ας τα γράψει κι αυτά στο τεφτέρι της. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μόνο δεν αρκεί για να αναβαθμιστεί η παιδεία. Χρειαζόμαστε ένα ευρύτερο πακέτο αξιολόγησης και μεταρρύθμισης, όλο μαζί σχεδιασμένο.

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

Δεν είμαι της λογικής υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα δεν πρέπει να ασχοληθούμε με τα μικρά. Το παράδειγμα του προγράμματος διδασκαλίας που παραθέτεις και η παρεπόμενη ευθύνη δεν αφορά την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αλλά την αξιολόγηση του συστήματος της δευτεροβάθμιας. Δεύτερον, λέγοντας για αξιοποίηση των δεδομένων της εκπαιδευτικής διαδικασίας, τίθεται το ζήτημα κατά πόσο μπορούν να χρησιμοποιηθούν προς αυτό το σκοπό και τι δεδομένα είναι, πώς έχουν συλλεχθεί κλπ. Αυτή τη στιγμή πιστεύω δεν έχουμε αρκετά δεδομένα για εξωτερική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και οι γελοιότητες περί αυτοαξιολόγησης αναρωτιέμαι με ποια λογική εκφράζονται από τους συνδικαλιστές.
Μπορεί η αξιολόγηση και απομάκρυνση για μένα, αλλά σιγά μην γίνει, να φαίνεται μικρό βήμα, αλλά αν ο λάθος τρόπος διδασκαλίας, η λάθος διαχείριση περιστατικών εντός της σχολικής μονάδας με συνέπειες στη ψυχική υγεία των μαθητών και παρεπόενα η σπατάλη των χρημάτων αυτών των λίγων ενσυνείδητων Ελλήνων που πληρώνουν τους φόρους τους, σαν πολίτες δεν είναι μεγάλο πρόβλημα τι είναι; Αν μου έλεγες να διαλέξω αυτό ή αν θα δώσουν τα 18χρονα Κοινωνιολογία, Λατινικά με ποσόστωση ή όχι, ε το πρώτο θα έβαζα σε προτεραιότητα.

Click για ανάπτυξη...

Ίσως να μη διατύπωσα σαφώς τα όσα είπα. Το ζήτημα δεν είναι να αφήσουμε τα «μικρά» για να πιάσουμε τα «μεγάλα», αλλά να κάνουμε μεταρρυθμίσεις αφού έχει προηγηθεί ένας συνολικός σχεδιασμός. Το ζητούμενο δεν είναι να περνάει η κάθε κυβέρνηση και να αφήνει δύο αλλαγές που η επόμενη θα αναιρέσει για να κάνει κάθε επιτελείο στο υπουργείο το σόου του. Το θέμα είναι να υπάρξει ένα ενιαίο πλάνο για την παιδεία - το οποίο, προφανώς, δεν μπορεί να γίνει σε ένα εξάμηνο ή σε έναν χρόνο.

Τα δεδομένα στα οποία αναφέρομαι είναι, σε έναν μεγάλο βαθμό, το υλικό των πανελλαδικών - θέματα, απαντήσεις κ.λπ. που μπορούν να αναδείξουν προβληματικές καταστάσεις σε σχέση με τον σχεδιασμό της ύλης. Από αυτά μπορεί να ξεκινήσει μία μερική αξιολόγηση της παρεχόμενης παιδείας στο σύνολό της. Είναι εκ προοιμίου λάθος κίνηση να μιλάμε για αξιολόγηση μόνο των ατόμων που εργάζονται στην εκπαίδευση, χωρίς να γίνεται λόγος και ενέργειες για την αξιολόγηση της εκπαίδευσης στο σύνολό της - η λύση δεν είναι να δαιμονοποιήσουμε μία ομάδα ή μία έννοια, είτε λέγεται «αριστεία» είτε λέγεται «εκπαιδευτικοί».

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

Εκτός του πλαισίου της απάντησης παραθέτω τους λόγους κινητοποίησης, γιατί με τόσο γέλιο διαβάζοντάς τους, απορώ αν αυτοί οι άνθρωποι συνδικαλίζονται ή πληρώνονται για να είναι τόσο δημιουργικοί.
1) αύξηση των μαθητών ανά τμήμα στο Δημοτικό και στο Νηπιαγωγείο από 22 στους 25 (κακό που τους βρήκε, τώρα πώς θα δουλέψει η τάξη με 3 παιδιά παραπάνω, αύξηση και διακοπές 1 μήνα παραπάνω)

Click για ανάπτυξη...

Νομίζω ότι χάνεις το νόημα εδώ. Το πρόβλημα δεν είναι η αύξηση κατά 3 παιδιά, αλλά η μη μείωση. Τα τμήματα είναι ήδη πολύ μεγάλα, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και το υπουργείο τι κάνει για αυτό; Αυξάνει τα παιδιά στα τμήματα περαιτέρω.

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

3) ως μέσο προώθησης και επιβολής όλων των παραπάνω αντιεκπαιδευτικών κατευθύνσεων επενδύοντας στα ιδιωτικά και οικονομικά κριτήρια και στη γενικότερη φιλοσοφία του σχολείου της αγοράς (σχολείο της αγοράς, η σύνδεση με την πραγματικότητα του προγράμματος διδασκαλίας, πλήρη εμπορευματικοποίηση αναφέρουν οι εκπαιδευτικοί λόγω του εκσυγχρονισμού στα πρότυπα σχολείου 21ου αιώνα και όχι 18ου).

Click για ανάπτυξη...

Θα ήταν λογικό να συνδέσουμε το σχολείο με την αγορά και την καλλιέργεια και δεξιοτήτων πέραν των άλλων, αν πρώτα είχαμε αναβαθμίσει το ίδιο υλικό στο οποίο έχουν πρόσβαση τα παιδιά και τα άτομα που εργάζονται στην εκπαίδευση και όχι το αντίστροφο. Μην αναφέρω και την κατάρτιση των εκπαιδευτικών που πρέπει να προηγηθεί.

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

4) επιθυμεί την «σχολειοποίηση» του Νηπιαγωγείου και τον κατακερματισμός της γνώσης με την κατάτμηση σε διακριτά διδακτικά αντικείμενα εισάγοντας την Αγγλική γλώσσα σε πρώτη φάση ενώ δεν λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των νηπίων (αντεκπαιδευτική η εισαγωγή της γλώσσας που αν δεν μιλάς θεωρείσαι αναλφάηβτος στη σημερινή εποχή, σε μια χώρα που βασίζεται στον τουρισμό και στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, ας τους δώσει κάποιος ένα βραβείο, γιατί είναι πιο μπροστά η κοινή λογική).

Click για ανάπτυξη...

Πώς έχει εξασφαλίσει, άραγε, το υπουργείο, ότι το προσωπικό που εργάζεται στα νηπιαγωγεία μπορεί να υποστηρίξει μία μερικώς δίγλωσση διαπαιδαγώγηση χωρίς να δημιουργήσει απλώς γλωσσική σύγχυση στα παιδιά. Δε διαφωνώ με το να ενταχθούν ξένες γλώσσες τόσο νωρίς, αλλά δε γνωρίζω προγράμματα σπουδών σε τμήματα νηπιαγωγών που να υποστηρίζουν σε μεγάλος εύρος - υποχρεωτικά μαθήματα κ.λπ. - τη μερικώς δίγλωσση διδασκαλία.

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

5) ετοιμάζει «εργαστήρια δεξιοτήτων» αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα του σχολείου και βαθμιαία μετατοπίζοντάς τον από τη γνώση στη δεξιότητα (τα ίδια παντελ΄ξ, δεν ντρέπονται; αντί να είναι το σχολείο όπως τη γυμναστική που σου δίνουν μια μπάλα και περνάς την ώρα σου, θέλουν να το κάνουν να μαθαίνεις και κάτι χρήσιμο, ΝΤΡΟΠΗ!

Click για ανάπτυξη...

Σκόπιμα αναφέρεις ένα μόνο ακραίο παράδειγμα. Το ζητούμενο δεν είναι να μεταβούμε από το σχολείο της παπαγαλίας στο σχολείο «επαγγελματικής κατάρτισης». Μπορεί ιστορικά η εκπαίδευση να απέκτησε ευρύ και προσιτό χαρακτήρα για να εξασφαλιστεί η ύπαρξη ενός κατάλληλα καταρτισμένου εργατικού δυναμικού, αλλά το σχολείο δεν (θα έπρεπε να) εξυπηρετεί μόνον αυτόν τον σκοπό. Πρέπει να βρεθεί μία ισορροπία ανάμεσα στα δύο. Το σχολείο δεν καταρτίζει μόνο, καλλιεργεί κιόλας.

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

7) φέρνει νέο πλαίσιο λειτουργίας των Πρότυπων Σχολείων ως σχολεία «Αριστείας» οδηγώντας στην ακόμα μεγαλύτερη διαφοροποίηση της εκπαίδευσης με σχολεία και μαθητές πολλών ταχυτήτων (communism rules!)

Click για ανάπτυξη...

Εδώ υπάρχει μία διαχρονικά λάθος εστίαση και από τις δύο μεριές. Οι συνδικαλιστικοί φορείς βλέπουν την αριστεία σαν «ρετσινιά» ενώ οι κυβερνήσεις δεν φροντίζουν έτσι ώστε:

• τα πειραματικά σχολεία να λειτουργήσουν ως ουσιώδη κέντρα έρευνας και προαγωγής της παιδαγωγικής επιστήμης και της διδακτικής του εκάστοτε αντικειμένου,
• τα όποια αποτελέσματα να διαχυθούν στα υπόλοιπα τυπικά σχολεία.

Τόσα χρόνια, απλώς υπάρχουν - χωρίς να έχω να πω κάτι αρνητικό για συναδέλφους σε πειραματικά/πρότυπα σχολεία καθώς όσα άτομα έχω γνωρίσει από εκεί έχουν εξαιρετικά οξυμένη αντίληψη της παιδαγωγικής και της διδακτικής του αντικειμένου τους στο σύνολό τους.

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

8) τιμωρεί για μια ακόμα φόρα τους αναπληρωτές, που επί 20 και πλέον χρόνια έχουν πάρει στις πλάτες τους τη λειτουργία των δημόσιων σχολείων με διετή ή τριετή αποκλεισμό από τους πίνακες σε περίπτωση μη ανάληψης υπηρεσίας

Click για ανάπτυξη...

Ξεκάθαρα δίκαιο αίτημα για άτομα που πραγματικά στηρίζουν εκ βάθρων την εκπαίδευση στην Ελλάδα τα χρόνια της κρίσης.

Αρχική Δημοσίευση από VasK:

9) εισάγει υποχρεωτικό εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας των σχολείων με τη συμμετοχή του Συλλόγου Γονέων και την άμεση εμπλοκή της Τοπικής Διοίκησης ως επιστέγασμα στη λειτουργία ενός σχολείου υποχρηματοδοτούμενου, που αναζητά «χορηγούς» και «χρηματοδότες» (κοίτα εδώ πάνε και βάζουν τους άμεσα ενδιαφερομένους στα πόδια τους και δεν τους αφήνυον να συνεχίσουν τη τέλεια δουλειά τους...)

Click για ανάπτυξη...

Αυτό καιρός είναι να το δούμε όντως, έτσι ώστε να συνδεθούν τα σχολεία με την τοπική κοινότητα.

Εν γένει, δε συντάσσομαι με τη συνδικαλιστική ρητορική του «όχι σε όλα», αλλά ούτε και με την αφελή λογική του «ας κάνουμε όποια αλλαγή μπορούμε». Δυστυχώς, η εκπαίδευση δε μπορεί έτσι να αναβαθμιστεί. Χρειάζεται οργάνωση και να επιδιωχθούν ευρύτερες συναινέσεις. Δεν μπορούμε ούτε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια γιατί όλα είναι «καλώς καμωμένα» ούτε όμως να προχωράμε σε αποσπασματικές αλλαγές και κινήσεις εντυπωσιασμού - όπως γίνεται εδώ και χρόνια.