Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Chat
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
29-09-10
15:59
τπτ βρε συ.
ωραίες απαντήσεις...
...τώρα πες ποιός είσαι
και τι έκανες με την Σίμπυ
την έχω δέσει ....
την έχω φιμώσει.....
και την έχω κλείσει στη ντουλάπα!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-09-10
16:31
Γαμίκουλες ήταν και τότε αν δεν απατώμαι . Οσο γαμησαν οι νέοι στην δεκαετία του εξήντα δεν γάμησαν ολο τον προηγουμενο αιώνα μαζί ίσως
Εγω πάλι νομίζω ότι "μόδα" υπάρχει πάντα απο αρχαιοτάτων χρόνων. Οπότε το πρόβλημα είναι ποιά είναι η μοδα και οχι το άν η μόδα σου αλλάζει την ψυχή ή όχι. Αφού έτσι κι αλλιώς στην αλλάζει, πρός το χειρότερο ή το καλύτερο. Αλλιώς δεν θα ήταν μόδα, ρεύμα, θα ήταν ρουτίνα.
Αυτό είναι πολύ ελπιδοφόρο... Γιατί κάτι μου λέει, όσο γνωρίζω περισσότερο το χώρο, ότι τα βιβλία που αυτοί οι άνθρωποι αγαπούν, δεν θα τα δούν συχνά να διαφημίζονται. Οπότε μόνο απο πληροφορία μυημένου θα μπορέσουν να τα αναζητήσουν χωμένα στα ράφια στο βάθος κάποιου αχανούς βιβλιοπωλείου ή βιβλιοθήκης. Προσωπικά θα προτιμούσα να μπορούσα να τα βρώ πιό ευκολα. Για να μήν πώ το προφανές ότι κάθε εποχή χαρακτηρίζεται απο τους/τις στάρ της.
Μια εξήγηση σ'αυτό; Πώς θα δημιουργήσουμε εραστές;; Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι εννοείς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-09-10
16:52
Αν δεν υπήρχε ο Σατρ ίσως να μην υπήρχε ο Μαης του 68. Ομως πάλι, η εποχή ήταν τέτοια, οι άνθρωποι διαφήμιζαν τον κάθε Σατρ, δεν τον έλεγαν μαλάκα, όπως σήμερα λένε τον Μαχφούζ στην Ελλάδα. Εδώ στο παρόν θέμα, βγαίνει σαν αύρα διαρκώς ότι τα Νόμπελ είναι για πέταμα μπροστά στην "κατάθεση ψυχής" της σύγχρονης (και κυρίως της ροζ) ελληνικής λογοτεχνίας. Τρομάρα μας.
Είσαι τοσο πείσμων που αλλάζεις ακόμη και τα λόγια μου για να δημιουργήσεις με το ζόρι της εντυπώσεις που θέλεις. Για τον Κοέλιο και για την κ. Μαντά μίλησα, για τους οποίους έχω γνώμη, αφού έχω διαβάσει βιβλία τους. Για δυο λοιπόν, όχι "τη μισή λογοτεχνική κοινότητα".
Τυγχάνει ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ να είναι αποτέλεσμα εντονότατης διαφημιστικής προώθησης. Είδικά για τον Αλχιμιστή ο εκδότης μου στο ΟΞΥ μου είπε ότι τον είχε ο Ζαχαρόπουλος αρχικά για κάποια χρόνια και δεν είχε πουλήσει παραπάνω απο 500 αντίτυπα !Δεν το επαλήθευσα όμως μου φαίνεται πιθανό για τέτοιο βιβλίο να μήν τραβούσε καθόλου μόνο του.
Υποχρεωτικό όχι, ενδεικτικό για τη χώρα όμως είναι όταν δεν έχει.
Πές μερικα να πάμε να τα διαβάσουμε επι τη ευκαιρία !
Εγώ το κατάλαβα ότι ο συγγραφέας της χρονιάς στην Ελλάδα, έτσι όπως η ελληνική λογοτεχνική πραγματικότητα έχει πιάσει πάτο, απέχει έτη φωτός απο ενα πραγματικά μεγάλο συγγραφέα οπως τους έχουμε γνωρίσει απο το παγκόσμιο στερέωμα. Γι'αυτό και ονόμασα την άποψή σου αυτή "φως στην άκρη του τουνελ". Εννοούσες κάτι άλλο;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
29-09-10
19:23
Εξαντλήσαμε νομίζω το θέμα του αναγνωστικού κοινού. Τουλάχιστον εδω οι γνώμες που ακούστηκαν υπέρ βιβλίων επιπέδου Νόμπελ, ήταν ελάχιστες. Νομίζω ότι Νομπελίστες αναδεικνύουν χώρες των οποίων οι αναγνώστες σε μεγάλο ποσοστό δίαβάζουν Ντοστογιέφσκυ στην παραλία, επειδή ακριβώς οι ανοησίες τους κουράζουν.
Μόνο μία χρήστρια εξέφρασε αυτή την άποψη, και δυο ότι η συγγραφέας της χρονιάς στην χώρα μας γράφει για τα μπάζα. Κατα τα άλλα η συντριπτική πλειοψηφία όρμηξε να με φάει μόνο και που διανοήθηκα να μιλήσω για τα Νόμπελ λογοτεχνίας και βέβαια να υπονοήσω ότι ... αξίζουν κάτι. Φυσικά το ε-στέκι είναι ένα δείγμα μόνο του ελληνικού κοινού όμως είναι σε αρκετά πιο ανεβασμένο επίπεδο απο άλλα φόρουμς, οπότε είναι ενα υπολογίσιμο δείγμα.
Τα υπόλοιπα του τρίπτυχου του τραγικού πραγματικά αποτελέσματος που παρουσιάζει η χώρα μας, επί 100 ολόκληρα χρόνια, στα Νόμπελ λογοτεχνίας είναι: συγγραφείς και εκδότες. Πόσο ποσοστό ευθύνης; Γιατί; Ας ακουστούν οι απόψεις...
Μόνο μία χρήστρια εξέφρασε αυτή την άποψη, και δυο ότι η συγγραφέας της χρονιάς στην χώρα μας γράφει για τα μπάζα. Κατα τα άλλα η συντριπτική πλειοψηφία όρμηξε να με φάει μόνο και που διανοήθηκα να μιλήσω για τα Νόμπελ λογοτεχνίας και βέβαια να υπονοήσω ότι ... αξίζουν κάτι. Φυσικά το ε-στέκι είναι ένα δείγμα μόνο του ελληνικού κοινού όμως είναι σε αρκετά πιο ανεβασμένο επίπεδο απο άλλα φόρουμς, οπότε είναι ενα υπολογίσιμο δείγμα.
Τα υπόλοιπα του τρίπτυχου του τραγικού πραγματικά αποτελέσματος που παρουσιάζει η χώρα μας, επί 100 ολόκληρα χρόνια, στα Νόμπελ λογοτεχνίας είναι: συγγραφείς και εκδότες. Πόσο ποσοστό ευθύνης; Γιατί; Ας ακουστούν οι απόψεις...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
29-09-10
21:02
Αν κρίνω από τους τουρίστες στις Ελληνικές παραλίες, όχι Ντοστογιέφσκι δεν διαβάζουν, μα ούτε καν Κοέλο. Εγώ με κάτι αστυνομικά τύπου BELL τους βλέπω τους περισσότερους
Ρίξε μια ματιά στα bestsellers των Amazon και Barnes & Noble
Το πρώτο μάλιστα στη λίστα του bookstore.co.uk είναι ένα βιβλίο που ονομάζεται: Ciao Bella και έχει ως tag-line:
Sex, Dante and How to Find Your Father in Italy.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Δεσμώτης
Περιβόητο μέλος
Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
30-09-10
08:20
δεν ειναι τοπ
τρωει τη σκονη της Δημουλα και πολυ το φχαριστιεται (οχι η Δημουλα) γιατι η Μαντα
θα χει να το λεει πως αλλο ποιηση κι αλλο μυθοπλασια του κωλου, αρα εκανε το θαυμα
που ακολουθει κατα ποδας!
Και πώς εξηγείς ότι αυτά πουλάνε πιο πολύ; ( το καυτό ερώτημα τόσο για κάθε συγγραφέα όσο και για κάθε αναγνώστη).
λογω ευπεπτου.
Και δεδομενου πως το εξασκημενο πνευμα ειναι
σα να αξιωνεις να βρεις ενα διαμαντι στο χαλακι της εξοδου του σπιτιου σου
μια σπανιοτητα διχως αλλο,
καταλαβαινεις ευκολα πως ο μεσος ορος δε θα ικανοποιηθει με
βιβλια πνευματικων απαιτησεων (κυριως λογω ελλειψης στοιχειωδους κατανοησης)
όπως του καφκα, του νιτσε η του τολστοι και χιλιαδων αλλων
οποτε ψαχνουν (οι μ.ο.) στα αζητητα του soda reading.
ουτε καν με φανταστικα διηγηματα τυπου φροστ, μοπασαν και ποε,
ουτε με ποιηση συνειρμων..
αντε το πολυ με κανενα "μεζεδακι" η ιστορικες βιογραφιες
μηπως βρουν να ξεπατικωσουν καμια ζωη...
Προσωπικα μανταδες δημουλιδες (εξαιρω την Παπαδακη)
τις θεωρω μια καλη ευκαιρια να τις παιρνω μαζι μου
σε κοκακολαποσια και σουβλακοφαγια
για να σκουπιζω με τις σελιδες τους τα λαδια απο τα κρεατα
και που ξερεις, ισως καποιος τυχαιος περαστικος
η ακομα κι ενας ρομαντικος σκουπιδοσυλλεκτορ,
να σκαλωσει απο μια φραση "αγαπω θα πει χανομαι"
αλλα και πιανομαι και χαϊδευομαι
οποτε να με συγχωρειτε,
παω να φτιαξω εικονες με το χαμο της αγαπης = ευρεση των ηδονων
και θα αφιερωσω την αυνανιστικη μου παρορμηση
στο επομενο μπεστ σελλερ που θα γραφτει εκμεταλλευομενο
πνευματα που εμαθαν να συνυπαρχουν με το λιβελομπεστ.
ειμαι η κυρια σελλερς και σημερα προκαλεσα εναν οργασμο.
Ιδου λογος συγγραφικης υπαρξης, αχα!
κι αυριο μεθαυριο θα με βρειτε τσαλακωμενη στο σταθμο Μοναστηρακι
παραλληλως των γραμμων του τρενου, σε ενα ωραιο ταβερνακι
που κανει γαματη ποικιλια κρεατικων, με φανταστικα καρβουνα
και γατες να περιφερονται προσμενοντας για ενα κοκαλακι ...
α στο καλο,
θα επανερθω, παω να κανω ενα ντουζ γιατι φουντωσα ολοκληρη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
30-09-10
10:17
Ενδεικτικά:
1. Το πεθαμένο λικέρ (Ξανθούλης)
2. Το ροζ που δεν ξέχασα (Ξανθούλης)
3. Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας (Ξανθούλης)
4. Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες (Ξανθούλης)
5. Ο καιρός των χρυσανθέμων (Ελευθερίου)
6. Η Βαρκάρισσα της χίμαιρας (Παπαδάκη)
7. Αστραδενή (Φακίνου)
8. Ποιός σκότωσε το Μόμπυ Ντικ (Φακίνου)
9. Έρως Θέρος Πόλεμος (Φακίνου)
10. Η αναζήτηση (Θέμελης)
Δεν θα αναφερθώ σε λίγο παλαιότερους, όπως η Διδώ Σωτηρίου ή η Άλκη Ζέη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
01-10-10
09:27
Πρέπει να τα διαβάσω όλα πρωτού εκφέρω γνώμη. Ομως τώρα πρέπει να δανειστώ ένα της κυρίας Δημουλίδου, που επίσης κάνει θραύση τα τελευταία χρόνια.
Μια ερώτηση γι'αυτά που παρέθεσες. Μήπως ξέρεις πόσα απο αυτά έγιναν μπέστ σέλλερ; Νομίζω ότι κάπου αναφέρθηκε πώς το να είναι μπεστ σελλερ ενα βιβλίο παίζει σημαντικό ρόλο στο να προταθεί για τα Νόμπελ.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Isiliel
Επιφανές μέλος
Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 52 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
01-10-10
10:45
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
01-10-10
10:54
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω ιδέα.
Βασικά δεν διαλέγω βιβλία βασιζόμενη στο αν κάτι έγινε μπεστ σέλλερ ή όχι, κι έτσι δεν ξέρω.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
01-10-10
20:11
Θυμάμαι όταν ήμουν έφηβος που διάβασα τα πάντα του Τσάρλς. Ήμουν πολύ οργισμένος τότε. Μου ταίριαξε λοιπον πολύ ο Τσάρλς που έπίνε και έχεζε και ξέρναγε συνέχεια, και συνέχεια τους έβριζε όλους και όλα. Σύντομα κατάλαβα πως δεν μπορείς να τα βρίζεις όλα. Ότι αυτό δεν είναι ούτε ελευθερία ούτε πάθος.
Γιατί και τότε πάλι, αν δεν αυτοκτονήσεις βέβαια, καταλήγεις να εξαρτάσαι απο το πιοτό. Διόλου λοιπόν ελεύθερος δεν ήταν ο Τσαάρλς κι ας το πούλαγε έτσι το ποτό του και τα ξερατά του και τα σκατά του. Εξαρτιόταν πλήρως απο αυτά. Δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς αυτά.
Όταν διάβασα λοιπόν αυτό το απόσπασμα κατάλαβα ότι ο Τσάρλς ήταν κομπιναδόρος. Και με πείραξε που πλάσσαρε την παραίτηση του για πάθος και μεγαλείο πόσο μάλλον για συγγραφική τέχνη όταν συστηματικά δεν έγραφε τίποτα πέρα απο το να λέει με όλους τους τρόπους "παράτα τα, όπως τα παράτησα. τίποτα δεν αξίζει το κόπο" . Ότι με είχε χεσμένο και μένα και όλα μου τα πάθη ή όνειρα όπως είχε χέσει πρίν από όλα τα δικά του και τα είχε πνίξει στο πιοτό και στα ξερατά.
Κι ας βγεί τώρα οποιοσδήποτε να μου πεί ότι γράφει καλά κάποιος μόνο άν είναι μπεκρής...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
katalinos
Δραστήριο μέλος
Ο katalinos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 700 μηνύματα.
01-10-10
21:41
αυτό είχα πάθει και εγώ στην εφηβεία μου
με τον Πέτρο Τατσόπουλο - φυσικά δεν ήταν ακριβώς τσαρλς ο σχεδόν αυτοβιογραφικός ήρωας του αλλά σε κυνικοτέστ θα έβγαινε σίγουρα θετικός ακόμα και αν είχε για μάνατζερ τους μάνατζερ του Κεντέρη σύντομα κατάλαβα ότι δεν μπορείς να τα μηδενίζεις όλα - πρέπει να κρατήσεις κάποιες ψευδαισθήσεις για έχεις την τιμή να σε μηδενίσουν αυτές αργότερα , επίσης όσο αυτοκαταστροφικός και αν δηλώνεις θεωρητικά , πάντα ανατριχιάζεις στην σκέψη η ζωή σου να ακολουθήσει το σενάριου του <<Παυσίπονου>>
όμως η τέχνη δεν είναι ζωή - λειτουργεί καλύτερα στα άκρα . Εννοώ , προσπάθησα απεγνωσμένα να διαβάσω λιγότερο ακραία λογοτεχνία αλλά δεν τα κατάφερα
φυσικά τα ροζέ βιβλία υπάρχουν γιατί αρέσουν και η άποψη του Πέτρου (πολύ τον μελετάω
) σε μία παλιά τηλεοπτική εκπομπή , ότι το μη πχιοτικό αρέσει γιατί υπάρχει και όχι το αντίστροφο μάλλον εθελοτυφλεί (χωρίς βέβαια η προώθηση να είναι αμελητέος παράγοντας)όμως
ας βγεί τώρα οποιοσδήποτε να μου πεί γιατί δεν καταλαβαίνω ποτέ τι λένε παρόλο που δεν είμαι μπεκρής :xik:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
02-10-10
06:34
Ολα είναι μια ψευδαίσθηση, έλεγε μια μηδενίστρια που ο βιος της ήταν απόλυτα αυτοκαταστροφικός. Υπάρχει και περισσότερο αυτοκαταστροφικός για να δηλώσεις;
Η τέχνη περνάει καλύτερα το μύνημα της όταν είναι έντονη. Σε ένα μυθιστόρημα. Ομως όταν προβάλει ο συγγραφέας τη ζωή του, σαν αντιπροσωπευτικο δείγμα της θέσης του, τότε η ζωή γίνεται τέχνη. Και πόση τέχνη θέλει για να πίνεις να ξερνάς και να χέζεις;
Εντάξει ήταν καλό χαπι για οργισμένους. Οταν μισείς τη δουλειά σου, τα λίγα λεφτά που παίρνεις, τα αφεντικά σου ... Οταν μισείς τη ζωή που δεν μπορείς να κερδίσεις έτσι, με τόσο λίγα λεφτά, παρα μόνο ίσως πίνοντας, ξερνώντας και χέζοντας. Κερδίζοντας μόνο ... το να μήν φοβάσαι να τη χάσεις... τουλάχιστον...
Ομως υπάρχει και το άλλο άκρο, των ανθρώπων που ξεκίνησαν χωρίς τίποτα, σαν τον Τσάρλς, και πολέμησαν για όλα όσα ο Τσαρλς πίστευε ακράδαντα, ότι δεν θα κατάφερνε... γι'αυτό άλλωστε και έπινε. Κι αυτό είναι η άλλη άκρη στην οποία πρέπει να πας αν θέλεις να έχεις μια ελπίδα τουλάχιστον να ξεφύγεις. Αφού όταν δεν έχεις τίποτα όλα σε σπρώχνουν να σκέφτεσαι σαν τον Τσαρλς....
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
lugar
Πολύ δραστήριο μέλος
Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
04-10-10
11:36
Δεν είπα ότι οι ανοησίες με κουράζουν είπα ότι όταν δεν είμαι κουρασμένη (δηλ. το καλοκαίρι) έχει για μένα σημασία να διαβάσω πράγματα που αξίζει να διαβαστούν με καθαρό μυαλό. Ανοησίες -όχι ροζ αλλά άλλου τύπου- διαβάζω όλο τον άλλο χρόνο.
Κατ'αρχήν το κόκκινο δεν στο ανέφερε κανένας οπότε ... άσχετο... ή σχετικό με κάτι δικό σου που δεν κατάλαβα.
Δεν νομίζω ότι είσαι δίκαιος με τον Μπουκόφσκι. Έγραψε αποτυπώνοντας την πραγματικότητα του με άπειρη αγάπη και τρυφερότητα για τους χαρακτήρες του. Δεν μιλούσε σε σένα για να σου πει "παράτα τα", και σε όποιον "μιλούσε" σίγουρα του έδινε κουράγιο. Το ότι ένας συγγραφέας δεν λέει αυτό που θες εσύ να ακούσεις δεν σημαίνει ότι είναι κακός συγγραφέας. Το "δεν μου αρέσει" και το "δεν μου ταιριάζει, αυτά τα πράγματα τα λύνω με άλλο τρόπο" μπορούν επίσης να είναι απαντήσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-10-10
12:01
Προφανώς εξέλαβα αυτό που εγραψες έτσι επειδή εμένα οι ανοησίες ακριβώς με κουράζουν και όταν τις διαβάζω νοιώθω το μυαλό μου να θολώνει. Ενώ αντίθετα τα άλλα κείμενα με ξεκουράζουν ακριβώς επειδή, δείχνοντας μου ξεκάθαρα μια αλήθεια,δεν με βάζουν να αγωνίζομαι να την διακρίνω πίσω απο βουνά απο ψέματα, κοινοτοπίες, υπεκφυγές και συμβάσεις ...
Ο Τσαρλς ήταν μπεκρής. Εγραφε για να γίνει εύκολα πλούσιος. Δεν ήθελε ούτε να δουλέψει ούτε να μοχθήσει και γι'αυτό ήταν μπεκρής. Είχε αυτή τη φιλοσοφία, θα τα χέσω όλα, και αυτό μόνο θα πουλήσω αφού μόνο αυτό μπορώ έτσι κι αλλιώς. Κι άν μου κάτσει μου έκατσε. Και του έκατσε.
Μαγκιά του του Τσαρλς λοιπόν, που πούλησε τα ξερατά και τα χεσίματα του. Εσένα σε τί σου έδωσε κουράγιο αυτό ;Οτι τάχα μπορείς να κάνεις το ίδιο; Νομίζω ότι ο Τσαρλς ήταν state of the art.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-10-10
12:11
Ρε κούνελε, να σε ρωτήσω κάτι;
Εσύ ποιος συγγραφέας θεωρείς ότι είναι τόσο καλός, ώστε δεν έγινε γνωστός λογώ "κάποιας διαφήμισης" ή επειδή το αναγνωστικό του κοινό είναι ηλίθιο μεν, ευρύ δε;
Ρωτάω γιατί, όποιον και να αναφέρουμε, μας λες λίγο πολύ ότι είναι άχρηστος και πούλησε επειδή τον προώθησαν τα "συμφέροντα".
Εσύ ποιος συγγραφέας θεωρείς ότι είναι τόσο καλός, ώστε δεν έγινε γνωστός λογώ "κάποιας διαφήμισης" ή επειδή το αναγνωστικό του κοινό είναι ηλίθιο μεν, ευρύ δε;
Ρωτάω γιατί, όποιον και να αναφέρουμε, μας λες λίγο πολύ ότι είναι άχρηστος και πούλησε επειδή τον προώθησαν τα "συμφέροντα".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-10-10
12:42
Ποτέ μην θεωρείς ότι μια μικρή μερίδα σκεπτόμενων ανθρώπων μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Στην πραγματικότητα αυτός είναι ο μόνος τρόπος που ο κόσμος άλλαζε πάντα. Μαργκαρετ Μιντ.
Το ευρύ κοινό λοιπόν δεν θα φέρει ούτε θα υποστηρίξει μάλλον οτιδήποτε καινούργιο παρα μόνο ύστερα απο μια διαδικασία αρκετής αμφισβήτησης που απλά θα καθυστερήσει κάθε εξέλιξη μέχρι όλοι αυτοί να πεισθούν. Με το καλό δηλαδή την εκτίμηση της καινούργιας σκέψης ή με το άγριο, δηλαδή τις συνέπειες της μη εφαρμογής της. Προφανώς η διαφήμιση παίζει ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΟ ρολο στην προώθηση μιας ιδέας. Δεν μας φταίει λοιπόν η διαφήμιση αλλά το ΤΙ διαφημίζεται, και προωθείται και για ποιούς λόγους.
Και κάτι για τελευταία φορά Σιμπυ. Το έχεις επαναλάβει και στο έχω ξανατονίσει.Δεν μιλησα για όλους ούτε για ΟΠΟΙΟΝ ανέφεραν ΟΛΟΙ. Σταμάτα να το κάνεις πια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-10-10
12:49
Δε μου απαντάς όμως!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
04-10-10
20:12
Δεν είμαι σε θέση να ξέρω πόσοι απο τους αναφερόμενους στο άρθρο της Wikipedia που πήραν τα Νόμπελ ΔΕΝ είχαν διαφήμιση Συμπιλ. Προσωπικά πιστεύω ότι είχαν οι περισσότεροι, και διαφήμιση και προώθηση απο τους εκδοτικούς τους. Όπως και αντίστοιχη αποδοχή απο το κοινό στις χώρες τους.
Οπως είπα αρκετές φορές, το Νόμπελ δεν νομίζω ότι το φέρνει ενας συγγραφέας μόνος του, όπως ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Το φέρνει το τρίπτυχο παραγωγή κειμένου (συγγραφείς)- εκδοτικος (διαφήμιση και προώθηση) - αναγνωστικο κοινό (ανάλογου επιπέδου)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
20-11-10
17:51
Σε συνέχεια του προηγηθέντος σχετικού διαλόγου. Πήρα και διάβασα, (όσο μπορούσα), ένα βιβλίο της κυρίας Δημουλίδου το "Αντρες, ευχαριστώ δεν θα πάρω". Το δανείστηκα και αυτό απο τη βιβλιοθήκη, μεγάλο αβαντάζ τέτοια ωραία βιβλιοθήκη σε ένα μικρό νησί.
Το βιβλίο μέχρι την σελίδα 50 που κατάφερα να φτάσω ήταν γεμάτο επιδείξεις χλιδής και χρήματος, μαζί με την ανάλογη επίδειξη της ισχύος του χρήματος. Όλα γύριζαν γύρω απο το χρήμα για τις πλούσιες ηρωίδες του που μάλλον δείχνουν ένα σαφές δείγμα της μερίδας αγοράς που έχει φτιάξει το Ροζ φαινόμενο. Ψυχονευρωτικές, δηλαδή, γεμάτες πλαστικές, και xanax πλούσιες αργόσχολες, που βυθίζονται στην υποτιθέμενη ματαιότητα της ζωής, που δεν έχει βάθος, εν μέσω ενός κόσμου "κάφρων" που είτε δεν έχουν στύλ είτε συναίσθημα, είτε πνεύμα .... όπως εκείνες ! Που δεν κάνουν τίποτα στη ζωή τους απο το να μετράνε τα λεφτά τους και τις τρίχες τους, πρίν τη αποτρίχωση και το μπότοξ.
Ομως λίγο είναι να κάνεις κάτι τέτοιες γυναίκες να νοιώσουν ότι εμβαθύνουν, ότι έχουν πιάσει το νόημα της ζωής ότι διαλογίζονται, προβληματίζονται και πραγματικά φιλοσοφούν ανεβάζοντας το πνεύμα όλης της ανθρωπότητας και το στύλ στο επόμενο σκαλοπάτι εξέλιξης; Τόσο άκοπα όσο διαβάζοντας ένα βιβλίο που δεν απαιτεί απο αυτές ούτε κάν να σκεφτούν;
Δεν υπάρχουν 100-200,000 τέτοιες στην Ελλάδα ολόκληρη; Ολες οι άλλες δουλεύουν για να ζήσουν τη οικογένεια τους, ειδικά τετοιες εποχές που ζούμε. Και μάλλον έχουν ελάχιστο χρονο για να διαβάσουν. Οπότε σωστά έχει στοχεύσει με την πένα της η κ. Δημουλίδου.
Το βιβλίο μέχρι την σελίδα 50 που κατάφερα να φτάσω ήταν γεμάτο επιδείξεις χλιδής και χρήματος, μαζί με την ανάλογη επίδειξη της ισχύος του χρήματος. Όλα γύριζαν γύρω απο το χρήμα για τις πλούσιες ηρωίδες του που μάλλον δείχνουν ένα σαφές δείγμα της μερίδας αγοράς που έχει φτιάξει το Ροζ φαινόμενο. Ψυχονευρωτικές, δηλαδή, γεμάτες πλαστικές, και xanax πλούσιες αργόσχολες, που βυθίζονται στην υποτιθέμενη ματαιότητα της ζωής, που δεν έχει βάθος, εν μέσω ενός κόσμου "κάφρων" που είτε δεν έχουν στύλ είτε συναίσθημα, είτε πνεύμα .... όπως εκείνες ! Που δεν κάνουν τίποτα στη ζωή τους απο το να μετράνε τα λεφτά τους και τις τρίχες τους, πρίν τη αποτρίχωση και το μπότοξ.
Ομως λίγο είναι να κάνεις κάτι τέτοιες γυναίκες να νοιώσουν ότι εμβαθύνουν, ότι έχουν πιάσει το νόημα της ζωής ότι διαλογίζονται, προβληματίζονται και πραγματικά φιλοσοφούν ανεβάζοντας το πνεύμα όλης της ανθρωπότητας και το στύλ στο επόμενο σκαλοπάτι εξέλιξης; Τόσο άκοπα όσο διαβάζοντας ένα βιβλίο που δεν απαιτεί απο αυτές ούτε κάν να σκεφτούν;
Δεν υπάρχουν 100-200,000 τέτοιες στην Ελλάδα ολόκληρη; Ολες οι άλλες δουλεύουν για να ζήσουν τη οικογένεια τους, ειδικά τετοιες εποχές που ζούμε. Και μάλλον έχουν ελάχιστο χρονο για να διαβάσουν. Οπότε σωστά έχει στοχεύσει με την πένα της η κ. Δημουλίδου.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 21 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
