Ποτέ μην κοιτάξεις πίσω μου...

Ποτε μην κοιταξεις πισω μου.
Δενμπορεις να καταλαβεις...
Ποτε σου δεν θα μαθεις τι μπορει να κρυβεται πισω μου
Ειναι τοσο φτωχη η καρδια σου για να καταλαβει.
Να καταλαβει τα βηματα μου.
Ειναι εγκλημα να περιφρονειται τετοιο ατομο.
Ναι,παρολο που δεν το πιστευεις ,υπαρχω.
Υπαρχω οπως με εχω παρουσιασει.
Λαθος που δεν με πιστεψες...
Δεν θα με ξαναβρεις,μην ψαχνεις στους ανεμους,δεν γινεται
χι δεν γινεται να με βρεις.
Δεν υπαρχω.Δεν υπαρχω σε αλλο προσωπο.
Ειναι κριμα για σενα που δεν καταλαβες την αγαπη μοπυ.Μονο το γεγονος
οτι καποιος σε αγαπαει τοσο οσο εγω θα μπορουσε α σεαπογειωσει,
να σου δωσει την αισθηση της ολοκληρωμεης ζωης,να σε κανε
να μη φοβασαι πλεον το θανατο.
Εμενα μην με σκεφτεσαι.
Εχω πεον καταλαβει οτι η ζωη ειναι σκαρτη,ειναι ψευτικη σαν τη
φλογα που γλυφει το σδερο.
Οσο και να το αγγιζει εκεινο δεν λιωνει,
οπως με ελιωσες εσυ!
Ειναι η ειρωνεια της ανθρωπινης φυσης.
Δεν αγαπαμε καποιο που μας νοιαζεται,που δινει τα παντα για μας,
αγαπαμε μονο οσους μας περιφρονουν,μονο οσους μας εκμεταλευονται...
Ναι λοιπον εγω ηξερα να αγαπησω,ηξερες εσυ να το δεχθεις?
ΟΧΙ.η ΖΩΗ ΜΑς ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΚΛΗΡΟΙ...Ειναι η μοναδικη ισως αμυνα
που εχουμε απεναντι στον πληγωμενο εγωισμο μας,μα πανω απο ολα στην καρδια
μας.Κανεις δεν θελει να παραδωσει το κορμι του στη καρδια του.ΕΙΝΑΙ ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΟ.
Ποσο ντροπιαστικο ομως ειναι να δινεις και να μην παιρνεις,να αγαπας και
να περιφρονεισαι,να φροντιζεις και να σου μουτρωνουν?Προσωπικα δεν το βρισκω
ντροπιαστικο.Θα το ελεγα περισσοτερο ανθρωπινο.Ανθρωπινο ομως πραγματικα.
Γιατι οι αθρωποι σημερα δεν ειναι πραγματικοι.Ειναι ψευτικοι.Ειναι μια λανθασμενη
μορφη ζωης που για να επικρατησει μετατραπηκεσε μια ψυχρη μορφη ζωης.
Ο αληθινος ανθρωπος θεωρειται ανοητος η αγαθος.Αυτος που πιστευει στην
αλλαγη θεωρειται αστειος.Με συμβουλευουν να ζω,μα η ζωη για αυτους ειναι απατη
για μενα.Η λυση ειναι το ψεμα.Να ζω ενα ψεμα απομακρυσμενος απο ολους.Να ζω τη
ζωη μου.Να γραφω με την ελπιδα οτι ισως καποτε καποιος το δει,ισως σε
καποιον να αρεσει αυτο που διαβαζει,ισως να τον κανει να σιχαθει τη ζωη του και
να παινεψει το εργο μου.Δεν υπαρχει ανθρωπος που να μην θελει καποιος να τον
ανεβασει,να ακουσει εναν καλο λογο ενα λογο αγαπης,ζεστασιας,κατανοησης.
Για αυτο ποτε μην κοιταξεις πισω μου γιατι θα χαθεις μςσα στους ατελειωτους
συνυρμους της ζωης,μεσα στις κακουχιες στις οποιες μεγαλωσα και με εχουν κανει να
κοιταζω τα αισθηματα μου καταματα και να μην φοβαμαι να δηλωσω οτι θελω αγαπη και φροντιδα.
Θα χαθεις μεσαστους ατελειωτους λιγμους και μεσα στο βουβο κλαμα.Ενα κλαμα που ποτε δεν
εξωτερικευθηκε για να μην τρομαξει οσους το ακουνε,για να μην δημιουργησει καποιο προβλημα
στις ζωες των αλλων.Μα η δικη μου η ζωη?Παρατημενη..
Μονο κακες εμπειριες,μονο δυσκολα παιδικα χρονια,συναισθηματικες κακουχιες,καμια στηριξη
και εντονη ειρωνεια.Ειρωνια που με πειραζει,ειρωνια που με παιδαγωγει να γινω μεγαλος,
ενας μεγαλος με κομπλεξισμους και ολους τους ψευτοανθρωπισμους που ανεφερα οτι
οανθρωπος εχει..Σε ικετευω μην κοιτα πισω μου!μου θυμιζεις παλια,παλια πραγματα που θελω να
ξεχασω...ΣΤΑΜΑΤΑ!!!!!Εγω δεν θα καταντησω σαν ολους τους αλλους,ακομα και αν χρειαστει να
ζησω μονος μου.Ζωη μου σε αγαπαω.Σε ευχαριστω που ειμαι οπως ακριβως ειμαι,σε ευχαριστω.

Τι συναισθήματα ένιωσες όταν το διάβασες;

ΟΧΙ δαγκωτό.

Αμε.

Και ψηφιζω , οχι, περισσοτερο για το "σε προδιδει" και λιγοτερο για το αντιδραστικο μερος. Ουτε θα του κρατησω κακια για καιρο. Περισσοτερο θα (τον) λυπηθω. Αλλά μια και η αγαπη ειναι κατι ισχυρό και πολυτιμο, ειναι κριμα να το σπαταλαμε σε ατομα που δε το βλεπουν καν, τη στιγμη που υπαρχουν αλλα που θα το εκτιμησουν.

ΥΓ : αλλα μηπως επρεπε να ειναι σε αλλο τοπικ το θεμα ;

"Η αγάπη δε ζητά τα εαυτής,,,"