V - Ο Ιεροφάντης

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
Μπορεί να ξεφύγαμε αρκετά, αλλά συμβαίνουν αυτά..., ιδιαίτερα όταν το θέμα είναι τόσο ενδιαφέρον και οι συνιστώσες πολλές... και στην συγκεκριμένη περίπτωση και ο "Ιεροφάντης", αλλά και "Οι Εραστές", που είναι η επόμενη κάρτα στη σειρά, αναφέρονται στις ανθρώπινες σχέσεις και κατ΄ επέκταση και στον τρόπο τον οποίο αντιμετωπίζουν τις σχέσεις αυτές τα δύο φύλα.

Πέρα όμως κι΄ αυτό, ακόμα κι΄ αν δεν θεωρήσουμε ότι δεν υπάρχει καμμία σχέση, ας το δεχθούμε σαν μια ενδιαφέρουσα παρένθεση..., που έγινε αιτία να εκφράσουμε κάποιες απόψεις, γύρω από το μεγάλο θέμα, που υφίσταται πάντα, γύρω από "τη σχέση μεταξύ των δύο φύλων" και που απ΄ ότι φαίνεται, είναι σοβαρό και πολύ μεγάλο, για να μη το χαρακτηρίσω ανεξάντλητο...

.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
Κάρτα 6 : " Οι ερωτευμένοι"
Τρία είναι τα πρόσωπα πού απεικονίζονται στην κάρτα αυτή. Αδάμ-Εύα και ο υπεράνω αυτών άγγελος με τα χέρια του νά τούς περβάλλουν με την ευλογία του. Η κατάστασή τους μάς υποδηλώνει ότι βρίσκονται, πρίν αναζητήσουν την γνώση,με τον όφι να βρίσκεται κουλουριασμένος στην μηλιά, το δέντρο δηλαδή πού δίνει την γνώση τού Καλού και τού Κακού, πίσω από την Εύα.
Η δοκιμασία έπεται,όταν θα διαισθανθούν την ανάγκη ν'αποκτήσουν μεγαλύτερη από την έως τώρα γνώση καί αντίληψη τού κόσμου και αναζητήσουν τό διαφορετικό, αυτό πού θα τούς εξελίξει σε επίπεδα ανώτερα καί πιό σύνθετα.
Η ανάγκη της περαιτέρω δημιουργίας και αναζήτησης θα χρωματιστεί από αβεβαιότητα και ανάληψη ευθυνών,πράγματα πρωτόγνωρα για τους ερωτευμένους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
Υπάρχουν δύο μύθοι για τις σχέσεις των δύο φύλων. Ο μύθος του Αδάμ και της Εύας και αυτός του πρώτου ανθρώπου,όπως διατυπώθηκε από τον Πλάτωνα στο Συμπόσιο.
Στη Γένεση ο Θεός για να μην αφήσει τον Αδάμ μόνο του έπλασε από το πλευρό του την Εύα.Πέρα από τις φεμινιστικές ενστάσεις ότι η γυναίκα παρουσιάζεται σαν προέκταση του άντρα,άρα είναι κατώτερή του,η σωστή ερμηνεία αυτής της διήγησης είναι ότι ο Θεός δημιούργησε την Εύα,έχοντας σαν σκοπό της δημιουργίας των δύο φύλων την συντροφιά και την αλληλοσυμπλήρωση. Το γεγονός ότι η Εύα προέρχεται από το πλευρό του Αδάμ δεν σημαίνει ότι είναι κατώτερή του,αλλά ότι έχει την ίδια φύση μ'αυτόν. Η ανθρώπινη φύση είναι κοινή και για τα δύο φύλα,γεγονός που σημαίνει ότι είναι ισότιμα,αλληλοεξαρτώνται και αλληλοσυμπληρώνονται.Ας μην λησμονείται,άλλωστε,ότι η γυναίκα στον Χριστιανισμό αντιμετωπίστηκε ώς ίση με τον άντρα.
Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα,διάλογο αφιερωμένο στον Θεό Έρωτα,κάποια στιγμή παίρνει τον λόγο ο Αριστοφάνης.Γι'αυτόν ο Έρωτας είναι προστάτης των ανθρώπων και γιατρός των πόνων,που τους εμποδίζουν να αισθάνονται ευτυχισμένοι. Ο Αριστοφάνης διηγείται ότι στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας υπήρχαν τρία γένη ανθρώπων: ο διπλός άντρας,η διπλή γυναίκα και ο άντρας-γυναίκα,τό αντρόγυνο.
Είχαν στρογγυλό σχήμα,τέσσερα πόδια,τέσσερα χέρια,δύο πρόσωπα στίς δύο πλευρές του κεφαλιού, πού το καθένα κοίταζε σε άλλη κατεύθυνση. Ήταν φιλόδοξοι και θέλησαν ν'ανέβουν στον ουρανό.Ο Δίας εξοργίστηκε και για να τους τιμωρήσει,τους έκοψε στα δυό και έστρεψε τό πρόσωπό τους να κοιτάζει την πληγή από το κόψιμο για να είναι πιό φρόνιμοι. Είναι αυτό πού λέμε σήμερα αφαλό.Την πληγή την θεράπευσε ο Απόλλων. Από τότε όλοι οι άνθρωποι αναζητούν τό άλλο τους μισό,το γνωστό και στις μέρες μας έτερον ήμισυ, και όταν το βρούν,δείχνουν τόση αγάπη κα πόθο,ώστε μπορούν να πεθάνουν για χάρη του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

PYLH

Δραστήριο μέλος

Η PYLH αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Τουριστικά. Έχει γράψει 599 μηνύματα.
Για τον Αριστοφάνη αυτό πού ονομάζεται έρωτας, είναι η επιθυμία και ό πόθος να ολοκληρωθούμε,να ξαναγίνουμε πάλι κάτι το ενιαίο, όπως ήμασταν,όταν πρωτοδημιουργηθήκαμε.
Σύγχρονα ο μύθος εξηγεί και τον ομοφυλοφιλικό έρωτα,γιατί αναζητούμε τό έτερο ήμισύ μας στό αντίθετο φύλο,άν ανήκαμε στο αντρόγυνο,αλλά στόν άλλο άντρα ή στην άλλη γυναίκα,άν ανήκαμε στον διπλό άντρα ή στη διπλή γυναίκα.
Πραγματικά εκπληκτικός μύθος για να εξηγήσει το ερωτικό πάθος πού αισθάνεται ό άνθρωπος,άντρας ή γυναίκα,γι'αυτόν πού πιστεύει ό,τι τόν αλληλοσυμπληρώνει.
Μ'αυτόν τον μύθο ο Πλάτωνας ήθελα να τονίσει ότι ό άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει μόνος του χωρίς ερωτικό σύντροφο,μέσα στην αγκαλιά τού οποίου θέλει να μείνει για πάντα!!!
Αυτή η τάση και αυτός ο πόθος είναι έμφυτος στην ανθρώπινη φύση και εξηγεί όχι μόνο γιατί ό Έρωτας μπορεί να μας δώσει φτερά, αλλά και γιατί σε περίπτωση πού θα απογοητευτούμε ερωτικά και θα χάσουμε τό ταίρι μας,μπαίνουμε σε κατάσταση βαθιάς υπαρξιακής κρίσης και έχουμε το συναίσθημα της απώλειας και της μοναξιάς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Αφού η Isiliel έγραψε αναλυτικά για την κάρτα του Ιεροφάντη (δασκάλου), κάναμε μια τεράστια παρένθεση για την Λίλιθ, και κάναμε μια αναφορά στους Εραστές έχοντας τον ενθουσιασμό του Μάγου.... Αλήθεια τί απέγινε ο Χάος ; Θα ήθελα επίσης πολύ να διαβάσω κάποια στιγμή και την παρουσίαση της Isiliel για την κάρτα των Εραστών, αφού εκείνη ήταν που εμπνεύστηκε το θέμα ως άλλη Αρχιέρεια. Πρωτού προχωρήσουμε στους Εραστές, θα ήθελα να παραθέσω κάτι για τον Ιεροφάντη :

Ο μαθητής είναι ουσιαστικά αυτός που αναζητά τον δάσκαλο, κι όχι ο δάσκαλος τον μαθητή. Η Alice Bailey στο έργο της ''Ο Δρόμος του Μαθητή'' γράφει σχετικά :
''Η εμπειρία βουνού και κοιλάδας του μυστικιστή δεν είναι παρά ένας τρόπος έκφρασης της αμπώτιδας και της πλημμυρίδας. Μερικές φορές περπατά στο φως του ήλιου και άλλες στο σκοτάδι. Μερικές φορές γνωρίζει τη χαρά της πλήρους επικοινωνίας κι άλλες όλα φαίνονται ανιαρά και στείρα...Μερικές φορές όλα είναι καθαρά γι'αυτόν και φαίνεται να στέκει στη βουνοκορφή, ατενίζοντας ένα ηλιόφωτο τοπίο όπου όλα είναι καθαρά στην όρασή του. Όμως όταν αργότερα τα σύννεφα φαίνεται να κατεβαίνουν και δεν είναι βέβαιος για τίποτα φαίνεται να μην ξέρει τίποτα. Περπατά στο φως του ήλιου και σχεδόν καταβεβλημένος από την λαμπρότητα και τη θερμότητα των ηλιακών ακτίνων διερωτάται για πόσο καιρό θα συνεχισθεί αυτή η άνιση εμπειρία και αυτή η βίαιη εναλλαγή αυτών των αντιθέσεων... Κάποτε μαθαίνει ότι εφόσον μπορεί να ζει στην ψυχική συνείδηση και να επιτυγχάνει κατά βούληση εκείνο το ''μεγάλο ύψος'', οι διακυμάνσεις δεν θα τον αγγίζουν. Τότε αντιλαμβάνεται τη στενή σαν κόψη ξυραφιού ατραπό που οδηγεί απ'το πεδίο της φυσικής ζωής στο βασίλειο της ψυχής''.

Η Bailey θεωρεί όπως και όλοι οι Ιεροφάντες - δάσκαλοι απαραίτητες τις εξής προυποθέσεις για μια επιτυχημένη μαθητεία :

1. To κίνητρο μας πρέπει να είναι αγνό.
2. Η ηρεμία του νου εξαρτάται από τον νόμο του ρυθμού. Αν δονούμαστε σε πολλές κατευθύνσεις και καταγράφουμε σκέψεις απ'όλες τις πλευρές, ο νόμος αυτός δεν θα μας αγγίξει δυστυχώς. Ρυθμός είναι και η αναπνοή που συμβολικά συσχετίζεται με το πνεύμα - ΠΝΟΗ.
3. Χρειαζόμαστε ηρεμία στην καθημερινή ζωή. Η έλλειψη ηρεμίας εμποδίζει τους δασκάλους (Ιεροφάντες) να μας συναντήσουν.
4. Αυτοέλεγχος της σκέψης.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lilith

Δραστήριο μέλος

Η Ισιδώρα Π. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας. Έχει γράψει 608 μηνύματα.
.

Συμφωνώ και εγώ, με τον φίλο "DrStrangelove", θα ήθελα να περιμένουμε να επιστρέψει η φίλη "Isiliel" να γράψει με το προσωπικό της στυλ, όσα έχει να πει για την κάρτα των Εραστών και μετά να συνεχίσουμε...

Έχουμε άλλωστε, τόσα πολλά να πούμε..., εάν θέλουμε... γύρω από τις πέντε κάρτες, που έχουν μέχρι τώρα συζητηθεί..., καθώς επίσης και για την ιστορία των Ταρώ γενικώτερα...

.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Ευγενικοί συνταξιδιώτες σας καλησπερίζω.
Χαίρομαι που βρήκα αυτές τις όμορφες συζητήσεις στο τόπικ.

Αλήθεια, υπάρχει τίποτα που να μπορεί να χαρακτηριστεί off-topic όταν μιλάμε για τις Ταρώ?! Μάλλον όχι! :)

Δώστε μου λίγο χρόνο να προσαρμοστώ ξανά στη σκληρή πραγματικότητα της Αθήνας και θα συνεχίσουμε το ταξίδι μας!

Edit: Όσο για τη Λίλιθ, θυμήθηκα ένα τραγουδάκι που μου έλεγε ο μπαμπάς μου όταν ημουν μικρή, της Νένας Βενετσάνου:

Η σκέψη μου για σένανε
μες τη σκιά ας μένει
Όμορφο όνομα, Λιλήθ
γραφή μισοσβησμένη

Μάτια βαθιά σαν έβενος
γαλάζιο το κορμί σου
Ποια χέρια σε καρφώσανε
στη μέση της αβύσσου

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές
Ποια τα μάγια θα μας λύσει
Μες τα σπίτια ζούμε σιωπηλές
Ποια το φόβο θα νικήσει

Παίζεις με φίλτρα μαγικά
μάγισσα της αβύσσου
Μένεις μακριά απʼ τη ζεστή
φωτιά του Παραδείσου

Στα σκοτεινά σε ρίξανε
μα εσύ γυμνή χορεύεις
Γέννα ανήκουστη, τολμάς
και διχασμούς φυτεύεις

Ζούμε άχαρες, μικρές ζωές...

Λουλούδι, νυχτολούλουδο
μελαχρινό μου αηδόνι
Φτεροκοπάς τον πόνο σου
στο σκοτεινό αλώνι

Και νιώθω τα σκιρτήματα
το φτερωτό σημάδι
Δεν τʼ ονομάζω τίποτα
Λιλήθ, πυκνό σκοτάδι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

The Djinn

Τιμώμενο Μέλος

Ο Mario αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 4,513 μηνύματα.
Ευγενικοί συνταξιδιώτες σας καλησπερίζω.
Χαίρομαι που βρήκα αυτές τις όμορφες συζητήσεις στο τόπικ.

Αλήθεια, υπάρχει τίποτα που να μπορεί να χαρακτηριστεί off-topic όταν μιλάμε για τις Ταρώ?! Μάλλον όχι! :)

Μιλας σοβαρα?
Πωωωωω......τοτε πως να μην μπερδευτω εγω με ολα οσα γραφονταν στις τελευταιες σελιδες...
Σορυ αλλα εμενα (λογικα λογο τις ασχετοσυνης μου) μου φανηκανα εντελως ασχετα...
Και δεν το λεω για να την πω στα παιδια, αλλα ειμαι περιεργος εαν τελικα τα ΤΑΡΩ (που προσωπικα δεν εχω ασχοληθει) εχουν τετοιο ευρος συζητησεων/θεωριας κτλ κτλ...
Αnyway εχω μπερδευτει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Θα σου πω κάτι που θα κάνει το Lorien να βγει απ' τα ρούχα του αλλά δε πειράζει.. (καλώς σε βρήκα Lorry :kissing:). Μην το πάρεις φυσικά κυριολεκτικά.

Λέγεται, πως αν ο κόσμος καταστρεφόταν και σωζόταν μονάχα μια τράπουλα ταρώ, θα μπορούσε να φτιαχτεί ξανά απ' την αρχή. Τόσο πλούσια σε νοήματα θεωρείται! ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

bisbirikos

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο bisbirikos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 53 ετών και επαγγέλεται Μουσικός. Έχει γράψει 812 μηνύματα.
Λέγεται, πως αν ο κόσμος καταστρεφόταν και σωζόταν μονάχα μια τράπουλα ταρώ, θα μπορούσε να φτιαχτεί ξανά απ' την αρχή. Τόσο πλούσια σε νοήματα θεωρείται! ;)

Kατι τετοιο λενε και για το Ι Tσινγκ οι Κινεζοι.
Καποια στιγμη, πρεπει να μιλησουμε και για το αντιστοιχο Ταρο της ανατολικης φιλοσοφιας (που πολλοι δυτικοι - Γιουνγκ πχ- εχουν ασχοληθει)

Εδιτ
Να προσθεσω μονο οτι ειναι πολυ ευχαριστο να βλεπεις τετοια θεματα να διαβαζονται χωρις ειρωνιες κι απαξιωση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Θα σου πω κάτι που θα κάνει το Lorien να βγει απ' τα ρούχα του αλλά δε πειράζει.. (καλώς σε βρήκα Lorry :kissing:). Μην το πάρεις φυσικά κυριολεκτικά.

Λέγεται, πως αν ο κόσμος καταστρεφόταν και σωζόταν μονάχα μια τράπουλα ταρώ, θα μπορούσε να φτιαχτεί ξανά απ' την αρχή. Τόσο πλούσια σε νοήματα θεωρείται! ;)
lol
Oχι βρε, γιατι να βγω απο τα ρουχα μου. Αλλωστε ειπαμε, τα Ταρω ειναι απεικονηση, ενος μειγματος απο προυπαρχουσες φιλοσοφιες και θρησκειες. :)

Και επειδη το ακουσα προσφατα, να κι απο μενα ενα τραγουδακι : :P

" Mr. Crowley, what went on in your head
(Oh) Mr. Crowley, did you talk to the dead
Your lifestyle to me seemed so tragic
With the thrill of it all
You fooled all the people with magic
(Yea)You waited on Satan's call

Mr. Charming, did you think you were pure
Mr. Alarming, in nocturnal rapport
Uncovering things that were sacred, manifest on this earth
(Ah)Conceived in the eye of a secret
Yeah, they scattered the afterbirth

Solo

Mr. Crowley, won't you ride my white horse?
Mr. Crowley, it's symbolic of course
Approaching a time that is classic
I hear that maidens call
Approaching a time that is drastic
Standing with their backs to the wall

(Solo)

Was it polemically sent
I wanna know what you meant
I wanna know
I wanna know what you meant, yeah!"

Ozzy Ozbourne - Mr.Crowley (απο τον δισκο "Blizzard Of Ozz")
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Πού 'ναι το Χάος; Το Μέγα Χάος είναι πάντα εδώ, ακόμη και όταν έχει πολλές μέρες να επισκεφτεί το στέκι. Η απουσία μου ήταν αναγκαστική, όμως όπως είχα εκ των προτέρων υπολογίσει, πέρασα μόλις την μεγαλύτερη μέχρι στιγμής μύησή μου, η οποία ακόμη συνεχίζεται. Το ταξίδι με τις κάρτες στο οποίο έχουμε εμπλακεί είναι πιο αληθινό απ' ότι νομίζουμε, έχει και υλική υπόσταση και τελικά κανείς απ' όσους ανέβηκαν στο καράβι δεν θα αποφύγει τις συνέπειες. Προειδοποιώ όλους τους συνταξιδιώτες, όπως έχω κάνει και άλλες φορές μέχρι σήμερα, ότι αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία να κατεβείτε από το καράβι. Δεν νομίζω ότι θα δοθεί άλλη ευκαιρία για ξεκούραση.

Ίσως το θέμα της Λίλιθ ν' ανοίχτηκε για μένα, ίσως από την άλλη ένας προσεκτικός αναγνώστης να προσέξει ότι εγώ το άνοιξα εν τη απουσία της Πρωθιέρειάς μας. Το σίγουρο ωστόσο είναι ότι εγώ μόλις αντιμετώπισα πολεμικά (was it polemically sent... γεια σου φίλε Λόρυ, αυτό το τραγούδι τραγουδούσα όλες αυτές τις ημέρες, το έχουμε παίξει και μαζί με τον bisbi) τη σκοτεινότερη Λίλιθ που γνώρισα μέχρι σήμερα. Η μάχη είναι σκληρότερη απ' ότι υπολόγιζα και θα υπάρξουν απώλειες.

Ο άντρας είναι ο καλλιεργητής, ενώ η γυναίκα ο κήπος. Η Λίλιθ είναι το μαύρο αλλά και πιο γόνιμο χώμα το οποίο ο κηπουρός πρέπει να οργώσει και να σπείρει. Η ικανοποίηση του άντρα είναι να θαυμάζει το έργο του, να οσμίζεται το άρωμα των λουλουδιών και να γεύεται τη γλύκα των καρπών που αυτός καλλιέργησε με αγάπη, φαντασία και πολύ μεράκι. Αυτό είναι που τον θεώνει, μαζί με το γεγονός ότι κατάφερε να επιβιώσει από την αδηφάγο γυναικεία βαθύτερη φύση, που συμβολίζεται από τη Λίλιθ.

Γιατί οι άντρες φοβούνται;
Ποιος δεν φοβάται μια θύελλα; Ποιος δεν τρέμει μπροστά σ' έναν σεισμό; Πώς μπορεί κανείς να σταθεί με γενναιότητα απέναντι σ' ένα φυσικό φαινόμενο; Ποιος δεν νιώθει δέος μπροστά σε μια θεομηνία (= οργή του Θεού) ;

Η Λίλιθ πρέπει να δωθεί, όχι να υποταχθεί.
Η τεράστια φυσική δύναμη της απελευθερωμένης θηλυκής σεξουαλικότητας, αυτή που οφείλει ο κηπουρός να αναδείξει προκειμένου να επιτύχει στο έργο του, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Από τη μια πλευρά θα πρέπει να προσέξει να μην εξαπολύσει στον κόσμο μια φυσική καταστροφή, από την άλλη κινδυνεύει διαρκώς να καταβροχθισθεί από την σκοτεινή της πείνα.
Όπως σε όλους τους Μύθους, ο μαθητής όταν αισθανθεί αρκετά δυνατός, προδίδει ή/και σκοτώνει το Διδάσκαλό του. Ακριβώς με την ίδια συμπαντική μυθική συμμετρία, η Λίλιθ αναπότρεπτα δοκιμάζει να καταπιεί τον καλλιεργητή της. Οι γυναίκες της παρέας μας θα πρέπει να είναι μεν περήφανες για τη Λίλιθ που κρύβουν μέσα τους, όμως θα πρέπει να είναι πιο σεμνές απέναντι στους καλλιεργητές τους. Ο άντρας είναι ατελές ον και χρειάζεται επιβράβευση κι αναγνώριση για το έργο του. Κανείς δεν θα σταθεί δίπλα στη γυναίκα αν δεν τον πείσει ότι δεν θα τον καταστρέψει, πράγμα που όσο κι αν εκ πρώτης όψεως είναι δύσκολο, αφού ο καλλιεργητής μιας Λίλιθ πρέπει εξ ορισμού να είναι δυνατός, στην πραγματικότητα είναι πολύ εύκολο, άρα και πιθανό. Είναι χαρακτηριστική η αντίθεση ανάμεσα στον τρόπο που αντιμετώπισε το θέμα ο Δόκτωρας, όλως δικαιολογημένα από τη μεριά του, και στον τρόπο που το είδαν η Lillith (η συνταξιδιώτισα, όχι το αρχέτυπο) και η Πύλη, οι οποίες φαίνεται να ανακαλύπτουν με έκσταση τη βαθύτερη φύση τους.

Στο ταξίδι αυτό θα στοχεύσουμε στη σύγκλιση αυτών των αντιθέσεων, έτσι ώστε στο τέλος να έχουμε προσφέρει ουσιαστικές υπηρεσίες σε όσους αντέξουν. Αυτό που έχω εγώ να καταθέσω, μέσα από τις πρόσφατες δυνατές εμπειρίες μου, είναι ότι ακόμη κι αν ο κήπος που καλλιεργούσα θέλησε να με θάψει στα μαύρα του χώματα ενώ είμαι ακόμη ζωντανός, κι αφού μπόρεσα να επιβιώσω, ο Δρόμος της προσφοράς με οδήγησε ένα βήμα πιο κοντά στην συνειδητότητα.

"Σκλάβος είναι αυτός που φοβάται"
Διογένης ο Κυνικός.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Επικινδυνο πραγμα η αναγκη. Αν ψαχνουμε εντονα δασκαλο, μπορει να βρουμε λαθος δασκαλο. Ακριβως αυτο που λες, υπαρχουν επικινδυνοι ανθρωποι (ασχετα αν το ξερουν και οι ιδιοι οτι ειναι).Δεν ειναι λοιπον καλυτερα να μην βασιζομαστε σε "αναγκη" και να μην επιθυμουμε πολυ κατι τετοιο, αλλά να ανοιγουμε τα αυτια μας ρουφοντας πληροφοριες που θα περναμε μεσα απο το φιλτρο της κρισης και του ενστικτου ;

Αν ψάχνουμε έντονα δάσκαλο μπορεί να βρούμε και σωστό δάσκαλο. Έτσι δεν είναι?
Το σίγουρο είναι ένα: Αν ψάχνουμε, θα βρούμε. :D
Ανοίγοντας τα αυτιά μας ρουφώντας πληροφορίες στην ουσία αναθέτουμε το ρόλο του δασκάλου στον εαυτό μας. Ποιός μπορεί να είναι σίγουρος πως ο Εαυτός του είναι η σωστός δάσκαλος? Τελικά ίδια δεν είναι τα κριτήρια της επιλογής δασκάλου με αυτά της επιλογής του εαυτού?

Quis custodiet ipsos custodes?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Το ταξίδι με τις κάρτες στο οποίο έχουμε εμπλακεί είναι πιο αληθινό απ' ότι νομίζουμε, έχει και υλική υπόσταση και τελικά κανείς απ' όσους ανέβηκαν στο καράβι δεν θα αποφύγει τις συνέπειες. Προειδοποιώ όλους τους συνταξιδιώτες, όπως έχω κάνει και άλλες φορές μέχρι σήμερα, ότι αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία να κατεβείτε από το καράβι. Δεν νομίζω ότι θα δοθεί άλλη ευκαιρία για ξεκούραση.

Friedrich Nietzsche : Η σιωπηλότατη ώρα :

''Τί μου συνέβη φίλοι μου ; Με βλέπετε ταραγμένο, σαν διωγμένο, απρόθυμο και μαζί πειθήνιο, έτοιμο να φύγω, αχ να φύγω μακρυά από σας ! Ναι, για άλλη μια φορά, πρέπει να αποτραβηχτεί ο Ζαρατούστρα στη μοναξιά του, δίχως ευχαρίστηση όμως γυρίζει τώρα η αρκούδα στη σπηλιά της. Τί μου συνέβη ; Ποιός λοιπόν με διατάζει ; Αχ, η θυμωμένη αφέντρα μου το θέλει αυτό, μου μίλησε. Σας είπα ποτέ το όνομά της ; Χθες το βράδυ μου μίλησε η σιωπηλότατη ώρα μου, αυτό είναι το όνομα της φοβερής αφέντρας μου. Και να τι συνέβη, - γιατί πρέπει να σας τα πω όλα για να μην σκληρύνει η καρδιά σας εναντίον εκείνου που ξαφνικά σας εγκαταλείπει.
Ξέρετε τον τρόμο εκείνου που κοιμάται ; Τρομάζει από την κορφή ως τα νύχια, επειδή το έδαφος υποχωρεί κάτω από τα πόδια του και το όνειρο αρχίζει. Αυτό σας το λέω σαν παραβολή. Χθες, την πιο σιωπηλή ώρα, υποχώρησε το έδαφος κάτω απ'τα πόδια μου : το όνειρο άρχισε.
Ο δείκτης της ζωής μου προχωρούσε, το ρολόι της ζωής μου έπαιρνε αναπνοή, ποτέ δεν είχα ακούσει τέτοια σιωπή γύρω μου, τόσο που η καρδιά μου φοβήθηκε....Τότε κάτι μου μίλησε δίχως φωνή...

''Δεν θέλεις Ζαρατούστρα ; Eίναι αλήθεια αυτό ;''


....Κι εγώ απάντησα ''με κορόιδεψαν όταν βρήκα και τράβηξα το δικό μου δρόμο, κι αληθινά το πόδια μου έτρεμαν τότε. Κι έτσι μου μίλησαν : ξέμαθες το δρόμο. Τώρα ξεμαθαίνεις και το περπάτημα !''
Τότε μου μίλησε πάλι δίχως φωνή : ''Ποιός λογαριάζει τις κοροιδίες τους ! Είσαι ένας που έχει ξεμάθει την υπακοή, τώρα πρέπει να διατάζεις ! Δεν ξέρεις ποιόν έχουν ανάγκη περισσότερο : αυτόν που διατάζει κάτι μεγάλο. Το να πραγματοποιήσεις κάτι μεγάλο είναι δύσκολο, αλλά το δυσκολότερο είναι να διατάζεις κάτι μεγάλο. Αυτό είναι το πιο ασυγχώρητο πράγμα σε σένα : το ότι έχεις τη δύναμη και δεν θες να κυριαρχήσεις''.
Κι εγώ αποκρίθηκα : ''Μου λείπει η φωνή του λιονταριού για να διατάζω''.


Τότε μου μίλησε πάλι σαν ψίθυρος : ''Οι σιωπηλάτατες λέξεις είναι εκείνες που φέρνουν την καταιγίδα. Σκέψεις που έρχονται με πόδια περιστεριών οδηγούν τον κόσμο. Ω Ζαρατούστρα, πρέπει να πηγαίνεις σαν ίσκιος εκείνου που θα έρθει αναγκαστικά, έτσι θα διατάζεις και θα προχωρείς διατάζοντας''.
Κι εγώ απάντησα : ''ντρέπομαι''.
Τότε μου μίλησε πάλι δίχως φωνή : ''πρέπει να γίνεις ακόμα παιδί και δίχως ντροπή. Η περηφάνια της νιότης είναι ακόμη πάνω σου, αργά έγινες νέος. 'Οποιος θέλει να γίνει παιδί όμως, πρέπει να υπερνικήσει ακόμα και την νιότη του''.
Κι εγώ σκεφτόμουν πολύ ώρα και έτρεμα. Στο τέλος όμως είπα αυτό που είχα πει στην αρχή :


''ΔΕΝ ΘΕΛΩ''.


Τότε ακούστηκε ένα γέλιο γύρω μου. Αλίμονο, πόσο μου ξέσκισε τα σπλάχνα μου και μου σπάραξε την καρδιά μου το γέλιο αυτό.
Και μου μίλησε για τελευταία φορά : ''Ω Ζαρατούστρα, οι καρποί σου είναι ώριμοι, εσύ όμως δεν είσαι ώριμος για τους καρπούς σου! Γι'αυτό πρέπει να γυρίσεις πίσω στη μοναξιά : γιατί πρέπει να ωριμάσεις καλά''.
Και πάλι γέλασε και πέταξε : 'Υστερα σώπασαν όλα γύρω μου, και η σιωπή θαρρείς ήταν διπλή. Εγώ πάντως ήμουν ξαπλωμένος στο έδαφος, κι ο ιδρώτας κυλούσε απ'τα μέλη μου.

Τώρα τα ακούσατε όλα, και το λόγο για τον οποίο πρέπει να επιστρέψω στη μοναξιά μου. Δεν σας απέκρυψα τίποτα φίλοι μου. Μ'ακούσατε όμως επίσης να λέω ποιός είναι ο πιο εχέμυθος από τους ανθρώπους, και θέλει να είναι !

'Οταν όμως είπε αυτά τα λόγια ο Ζαρατούστρα, τον κυρίεψε η δύναμη του πόνου και ότι πλησίαζε η στιγμή που θα αποχωριζόταν τους φίλους του, σε σημείο που τον πήραν τα κλάμματα δυνατά και κανένας δεν ήξερε πως να τον παρηγορήσει. Τη νύχτα όμως έφυγε μόνος του και παράτησε τους φίλους του.

[FONT=&quot]
[/FONT]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 2 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top