Όταν η κατάθλιψη παραφυλά

MonaXoS

Διάσημο μέλος

Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
Μα το έχεις αναφέρει παραπάνω.
Απλά θεωρώ σε αντίθεση με σένα, οτι ο κάθε ένας μπορεί αν προσπαθήσει περισσότερο, να σταθεί στα πόδια του, οτιδήποτε (μα οτιδήποτε όμως) κι αν του συμβεί.
Η ζωή σε κάνει αυτό που είσαι.

Υποθέτω ότι ο Νίτσε είναι ο αγαπημένος σου φιλόσοφος/συγγραφέας... ε; :hmm:;)
Διαφωνώ επ' αυτού. Θα έλεγα πως αυτό που νομίζω εγώ ότι ισχύει είναι: οτι ο κάθε ένας μπορεί να καταρεύσει, και να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, εξαιτίας κάποιου γεγονότος. Και αυτό το γεγονός είναι διαφορετικό για τον καθένα.
Η ζωή μπορεί σε κάνει αυτό που είσαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και ορισμένα ψυχικά όρια (σκέψου π.χ. να χάσεις όλους τους δικούς σου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης).

Υ.Γ. Υπογράμμισα όχι για να δώσω έμφαση, αλλά γιατί έκλεψα την πρότασή σου και της άλλαξα τα φώτα :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Bill

Επιφανές μέλος

Ο Bill αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
Μα το έχεις αναφέρει παραπάνω.
Απλά θεωρώ σε αντίθεση με σένα, οτι ο κάθε ένας μπορεί αν προσπαθήσει περισσότερο, να σταθεί στα πόδια του, οτιδήποτε (μα οτιδήποτε όμως) κι αν του συμβεί.
Η ζωή σε κάνει αυτό που είσαι.
Αυτό το πιστεύω κι εγώ.
Το θέμα είναι πόση ψυχική δύναμη σου απομένει για να σταθείς στα πόδια σου.Εκεί πιστεύω έρχεται η υποστήριξη από τρίτους.


Θα έλεγα πως αυτό που νομίζω εγώ ότι ισχύει είναι: οτι ο κάθε ένας μπορεί να καταρεύσει, και να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια του, εξαιτίας κάποιου γεγονότος. Και αυτό το γεγονός είναι διαφορετικό για τον καθένα.
Η ζωή μπορεί σε κάνει αυτό που είσαι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και ορισμένα ψυχικά όρια (σκέψου π.χ. να χάσεις όλους τους δικούς σου σε στρατόπεδο συγκέντρωσης).


Κι ίσως είναι απαραίτητο όταν υπάρχει κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μπορεί να σε συντρίψει, να σε πάει πίσω σαν άνθρωπο, να σου απορροφήσει κάθε ίχνος αισιοδοξίας και κάθε ίχνος διάθεσης να συνεχίσεις τη ζωή σου, να βλέπεις παντού αδιέξοδα και να χαλάς 2-3 ζευγάρια φακών από κλάμμα. Μπορείς να την πεις ψυχολογική αρρώστεια - δεν είναι κακό το να 'σαι άρρωστος, και ποιος δεν αρρωσταίνει σήμερον ημέραν;
Το θέμα είναι, έχεις δύναμη να σταθείς στα πόδια σου; Έχεις πραγματικούς φίλους να σε στηρίξουν; Έχεις κόσμο που σ' αγαπάει;
Αν όχι, you're screwed...

Υπάρχουν οι ειδικοί, τουλάχιστον.

+1
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

deadhead_pirate

Περιβόητο μέλος

Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
Το θέμα είναι, έχεις δύναμη να σταθείς στα πόδια σου; Έχεις πραγματικούς φίλους να σε στηρίξουν; Έχεις κόσμο που σ' αγαπάει;
Σε αυτή τη φράση κρύβεται όλη η αλήθεια.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
ρε παιδιά μα την παναγία δεν σας καταλαβαίνω....
τι σας κάνει να πιστεύετε ότι οι φίλοι είναι σε θέση να σε βοηθήσουν με κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σοβαρό για την ψυχή σου?

πχ την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

deadhead_pirate

Περιβόητο μέλος

Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
ρε παιδιά μα την παναγία δεν σας καταλαβαίνω....
τι σας κάνει να πιστεύετε ότι οι φίλοι είναι σε θέση να σε βοηθήσουν με κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σοβαρό για την ψυχή σου?

πχ την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου
Η ίδια η ζωή
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Γιώργος

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιώργος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ελβετία (Ευρώπη). Έχει γράψει 30,791 μηνύματα.
ρε παιδιά μα την παναγία δεν σας καταλαβαίνω....
τι σας κάνει να πιστεύετε ότι οι φίλοι είναι σε θέση να σε βοηθήσουν με κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σοβαρό για την ψυχή σου?

πχ την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου
Εγώ προσωπικά δεν πιστεύω κάτι, από πριν. Όταν έρχεται η ώρα βλέπω με τα μάτια μου τι με καλύπτει και τι όχι. :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Η ίδια η ζωή

Βρε Ανδρέα... κι εγώ ζω... κι εγώ έχω εμπειρίες... κι εγώ θεωρώ ότι είμαι αρκετά δυνατό άτομο και ξέρω ότι έχω και φίλους και ανθρώπους που με αγαπούν
ήρθε όμως κάποια στιγμή που κλάταρα... τι σημαίνει δλδ αυτό? ότι δεν με αγαπούν ή ότι δεν έχω πραγματικούς φίλους μιας που δεν κατάφεραν να με κρατήσουν όρθια?
ή μήπως είμαι ανίκανη επειδή δεν τα κατάφερα από μόνη μου?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

deadhead_pirate

Περιβόητο μέλος

Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
Οχι, απλά σημαίνει οτι έχουμε διαφορετική άποψη.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κακή Επιρροή

Επιφανές μέλος

Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
Οχι, απλά σημαίνει οτι έχουμε διαφορετική άποψη.

μάλλον έχουμε διαφορετικές εμπειρίες και διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης τους...
ακριβώς εκεί λοιπόν υπάρχει και η αναγκαιότητα για κάποιους ανθρώπους η βοήθεια του ειδικού
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Δεν είναι καθόλου δύσκολο, εφ'όσον φυσικά μιλάμε για απλά καθημερινά προβλήματα και όχι για παθολογικές καταστάσεις. Μια κουβέντα με ένα φίλο, μπορεί εύκολα να σου δώσει τη λύση.
Ας μην κρινουμε απο τον στενο μας κυκλο, που στο κατω κατω μπορει να ειναι εξαιρεση στον καονα ομως, ετσι δεν ειναι ; Αν κοιταξουμε γυρω μας, οι πραγματικοι φιλοι ειναι ελαχιστοι. Και μονο ενα μερος απο αυτους εχει την αντοχη,δυναμη,ορεξη,χρονο κλπ, να βοηθησει. Η ζωη ειναι δυσκολη δυστυχως και ο καθενας κατα συνεπεια δυσκολα αφιερωνεται στον διπλανο του. Και εννοειται οτι δε μιλαμε για απλα καθημερινα προβληματα. Αλλωστε κανεις δε παθαινει βαρβατη μελαγχολια, ή νευρωση ή καταθλιψη, απο απλα καθημερινα προβληματα.

Καμιά προκατάληψη, αλλά δεν θα πας στον ψυχολόγο για ένα θέμα που μπορείς να το χειριστείς μόνος σου ή με τη βοήθεια των φίλων σου.
Λες να μην προσπαθει ο κοσμος, και να γουσταρει να πληρωνει επισκεψεις καθε 3 και λιγο ;

Μα το έχεις αναφέρει παραπάνω.
Απλά θεωρώ σε αντίθεση με σένα, οτι ο κάθε ένας μπορεί αν προσπαθήσει περισσότερο, να σταθεί στα πόδια του, οτιδήποτε (μα οτιδήποτε όμως) κι αν του συμβεί.
Η ζωή σε κάνει αυτό που είσαι.
Μαζι σου, αλλα κατι μου λεει οτι δεν εχεις περασει μεγαλα και σοβαρα προβληματα, ή οτι δεν εχεις ερθει σε επαφη μαζι τους. Ή αυτο, ή σου εχουν συμβει, τα ξεπερασες, αλλα για καποιο λογο πιστευεις οτι ολοι μπορουν να το κανουν το ιδιο ευκολα.

ρε παιδιά μα την παναγία δεν σας καταλαβαίνω....
τι σας κάνει να πιστεύετε ότι οι φίλοι είναι σε θέση να σε βοηθήσουν με κάτι το οποίο είναι πάρα πολύ σοβαρό για την ψυχή σου?πχ την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου
Η ίδια η ζωή
Εχουμε αφησει απεξω σημαντικες παραμετρους. Συμφωνω με ΚΕ. Υπεραπλουστευουμε. Οι φιλοι και συγγενεις, μπορουν να βοηθησουν, στο βαθμο των ικανοτητων τους ! Δεν ειναι πανακκεια. Μια μεταβλητη αυτο. Μετά , αλλη μεταβλητη, εμεις οι ιδιοι, η ιδιοσυγκρασια μας, χαρακτηρας (περιλαμβανει ενα σωρο χαρακτηρηστικά που επηρεαζουν πως θα αντιδρασουμε σε μια δυστυχια). Αλλη μεταβλητή, τι εχουμε ηδη περασει παλαιοτερα. κλπ,κλπ.

Με λιγα λογια, οι ψυχολογοι/ψυχιατροι, δεν ειναι μονο για ψυχοσωματικες καταστασεις, ή για οταν το ατομο δε μπορει καθολου να ειναι λειτουργικο μελος της κοινωνιας. Υπαρχουν πολλες ενδιαμεσες καταστασεις, που ναι μεν οι φιλοι μπορουν δυνητικά να βοηθησουν, ...ομως δε συμβαινει συχνα ειτε για λογους που ανεφερα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

deadhead_pirate

Περιβόητο μέλος

Ο deadhead_pirate αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,774 μηνύματα.
Ας μην κρινουμε απο τον στενο μας κυκλο, που στο κατω κατω μπορει να ειναι εξαιρεση στον καονα ομως, ετσι δεν ειναι ; Αν κοιταξουμε γυρω μας, οι πραγματικοι φιλοι ειναι ελαχιστοι. Και μονο ενα μερος απο αυτους εχει την αντοχη,δυναμη,ορεξη,χρονο κλπ, να βοηθησει. Η ζωη ειναι δυσκολη δυστυχως και ο καθενας κατα συνεπεια δυσκολα αφιερωνεται στον διπλανο του. Και εννοειται οτι δε μιλαμε για απλα καθημερινα προβληματα. Αλλωστε κανεις δε παθαινει βαρβατη μελαγχολια, ή νευρωση ή καταθλιψη, απο απλα καθημερινα προβληματα.
Δεν το γενικεύω, εκφράζω μόνο προσωπικές απόψεις.
Λες να μην προσπαθει ο κοσμος, και να γουσταρει να πληρωνει επισκεψεις καθε 3 και λιγο ;
Πιστεύω οτι δεν προσπαθεί αρκετά.
Μαζι σου, αλλα κατι μου λεει οτι δεν εχεις περασει μεγαλα και σοβαρα προβληματα, ή οτι δεν εχεις ερθει σε επαφη μαζι τους. Ή αυτο, ή σου εχουν συμβει, τα ξεπερασες, αλλα για καποιο λογο πιστευεις οτι ολοι μπορουν να το κανουν.
Πόσο λίγο με ξέρεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Subject to change

e-steki.gr Founder

Η Λία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Web developer. Έχει γράψει 15,891 μηνύματα.
Δηλαδή εσύ τέτοιους φίλους έχεις και έπειτα πηγαίνεις σε ψυχολόγο για να σε ακούσει;
Δεν νομίζω να αναφέρθηκα πουθενά σε μένα. :confused:
Αυτή η αμερικανιά δυστυχώς στον τόπο μας λειτουργεί με τον αντίθετο τρόπο από αυτόν που αναφέρεις:
"Αφού το κάνουν οι Αμερικάνοι, καλό θα είναι", όπως ακριβώς συμβαίνει με χιλιάδες άλλα πράγματα.
Ειδικά για τους αμερικάνους, δεν το νομίζω. Ίσως για άλλους λαούς.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Δεν το γενικεύω, εκφράζω μόνο προσωπικές απόψεις.
Το ενα δεν αποκλειει το αλλο.

Πιστεύω οτι δεν προσπαθεί αρκετά.
Και το ποσο προσπαθει, μερος των ικανοτητων/δυνατοτητων του καθενος ειναι.

Πόσο λίγο με ξέρεις.
Καλυψα τις λογικες περιπτωσεις, για τις οποιες καποιος θα ελεγε αυτο που ειπες. Το ποια ισχυει για σενα δε το καθορισα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Για να δούμε άλλη μια όψη του πράγματος:

(Από συνέντευξη)
Ποιοί είναι οι καλοί θεραπευτές;

Ματθαίος Γιωσαφάτ: -Για να είναι κάποιος καλός θεραπευτής χρειάζεται σωστή εκπαίδευση και ταλέντο. Όταν ήρθα στην Ελλάδα δεν υπήρχε εκπαίδευση. Εμείς εκπαιδεύαμε τους άλλους. Σήμερα οι εκπαιδευμένοι άνθρωποι ακόμα και σε εταιρίες χαμηλού επιπέδου είναι σύνολο 200-300 άτομα. Με πολύ σωστή εκπαίδευση είναι γύρω στους 150. Στην Αθήνα όμως κυκλοφορούν πάνω από 6.000 θεραπευτές.

Μπορεί να είναι ψυχίατροι, αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές. Μπορεί να είναι ψυχολόγοι, αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές. Οι ψυχολόγοι δεν έχουν καμία εκπαίδευση για να ασχολούνται με τα ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων, είναι κυρίως για να κάνουν ψυχολογικά τεστ, εκτός αν έχουν κάνει ειδική εκπαίδευση.

Αν ανοίξετε τον Χρυσό Οδηγό στην Αθήνα θα δείτε «μέντιουμ-ψυχαναλυτής», «καφετζού-πρόεδρος ψυχαναλυτικών εταιρειών» κτλ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δώσει τώρα εντολή να γίνει η ψυχοθεραπεία επάγγελμα. Να μην μπορεί κάποιος να την ασκήσει είτε είναι ψυχίατρος είτε είναι ψυχολόγος. Σήμερα όλοι οι ψυχίατροι γράφουν στην κάρτα τους ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής.
Σε πολλές χώρες της Ευρώπης έχει ορίσει το κράτος μια υπηρεσία η οποία ελέγχει τις εταιρίες και βγάζει ένα βιβλίο με τους θεραπευτές μιας χώρας και τις εταιρίες στις οποίες είναι μέλη. Στην Αγγλία έχει γίνει αυτό. Στην Ελλάδα γίνεται τώρα.

Μετέχω σε μια σχετική επιτροπή και προσπαθούμε να δούμε τι θα γίνει, αλλά είναι δύσκολο, γιατί εμπλέκονται πολλά συμφέροντα. Αντίστοιχη επιτροπή υπάρχει μια στο ΚΕΣΥ και μια στην Ψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδας.


Ο Ματθαίος Γιωσαφάτ τελείωσε την Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κατόπιν μετέβη για μετεκπαίδευση στο Λονδίνο όπου και εργάστηκε για 15 χρόνια. Εκεί διετέλεσε Διευθυντής του Κέντρου Οικογενειακής Ψυχιατρικής του Λονδίνου στο Βρετανικό Σύστημα Υγείας, καθώς και Επίκουρος καθηγητής στο Μεταπτυχιακό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει κάνει μακρόχρονη επίσημη εκπαίδευση στην Ψυχανάλυση και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα εξελέγη Διευθυντής του Παιδοψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής. Ίδρυσε την παιδοψυχιατρική Εταιρεία Ελλάδας, την Ελληνική Εταιρεία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας και την Ελληνική Εταιρεία Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας, της οποίας είναι πρόεδρος και Διευθυντής του Εκπαιδευτικού της Ινστιτούτου.


:hmm:



Είμαστε όλοι μας κάπως μελαγχολικοί? Είναι οι ρυθμοί κ ο τρόπος ζωής μας? Η αίσθηση του ανικανοποίητου που νιώθουμε? Ή όντως πάσχουμε από κάποια μορφή κατάθλιψης? Αλλά, έχει η κατάθλιψη επίπεδα?
Αρχική Δημοσίευση από io-io:
Ναι, οπως ειπα αναγνωριζω την σοβαροτητα της καταστασης, και μαλλον μιλαω περισσοτερο για περιπτωσεις "στενοχωριας", "μελαγχολιας". Βεβαια, ολο και περισσοτερος κοσμος χρησιμοποιει την λεξη καταθλιψη σαν πιπιλα, (δεν αναφερομαι σε κανεναν συγκεκριμενα) και γιαυτο θεωρω οτι ειμαστε λιγο... αχαριστοι.

Στην ίδια συνέντευξη λίγο πιο κάτω αναφέρει:
[...]Όσο για τη δυσθυμία, δυσθυμία έχει όλος ο κόσμος, η ζωή είναι δύσκολη, δεν μπορεί να είναι κανείς χαζοχαρούμενος.
[...]Η κατάθλιψη είναι ψυχοπαθολογία. Η δυσθυμία, η στεναχώρια, η λύπη είναι τμήμα της ανθρώπινης ύπαρξης.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

MonaXoS

Διάσημο μέλος

Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
Μπορεί να είναι ψυχίατροι, αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές. Μπορεί να είναι ψυχολόγοι, αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές. Οι ψυχολόγοι δεν έχουν καμία εκπαίδευση για να ασχολούνται με τα ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων, είναι κυρίως για να κάνουν ψυχολογικά τεστ, εκτός αν έχουν κάνει ειδική εκπαίδευση.

Αν ανοίξετε τον Χρυσό Οδηγό στην Αθήνα θα δείτε «μέντιουμ-ψυχαναλυτής», «καφετζού-πρόεδρος ψυχαναλυτικών εταιρειών» κτλ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δώσει τώρα εντολή να γίνει η ψυχοθεραπεία επάγγελμα. Να μην μπορεί κάποιος να την ασκήσει είτε είναι ψυχίατρος είτε είναι ψυχολόγος. Σήμερα όλοι οι ψυχίατροι γράφουν στην κάρτα τους ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής.
Σε πολλές χώρες της Ευρώπης έχει ορίσει το κράτος μια υπηρεσία η οποία ελέγχει τις εταιρίες και βγάζει ένα βιβλίο με τους θεραπευτές μιας χώρας και τις εταιρίες στις οποίες είναι μέλη. Στην Αγγλία έχει γίνει αυτό. Στην Ελλάδα γίνεται τώρα.

Από το στόμα τους κ στου Θεού τ' αυτί, αλλά χλωμό το βλέπω στην Ελλάδα. Οι συνδικαλιστές ψυχολόγοι (οι τυχοδιώκτες εννοείται, όχι οι επαγγελματίες ειδικοί) θα πέσουν να φάνε όποιον τους απαγορεύσει να ασκούν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους χωρίς να έχουν κάποια ειδική εκπαίδευση. Το πρόβλημα είναι ότι ορισμένοι (ή πολλοί, αν θέλετε) πτυχιούχοι ψυχολόγοι (που μέχρι χθες αυτόματα είχαν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται "ψυχολόγοι" κ να είναι μέλη του αντίστοιχου επαγγελματικού συνδέσμου, δεν γνωρίζω αν τα κριτήρια εναρμονίστηκαν πλέον με αυτά της ΕΕ) δεν καταλαβαίνουν την σοβαρότητα του επαγγέλματος, με αποτέλεσμα να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Το να μπουν κάποια σοβαρά κριτήρια θα είναι υπέρ τόσο των θεραπευόμενων - που πλέον θα ξέρουν ότι είναι σε σίγουρα χέρια κ όχι σε κομπογιαννίτες - όσο κ υπέρ των ίδιων των λειτουργών ψυχικής υγείας, καθώς το επάγγελμα επιτέλους θα έχει κύρος!

χλωμό κ πάλι χλωμό το βλέπω για την Ελλάδα :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

princess

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η princess αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 306 μηνύματα.
Έχω ακούσει ότι στην πράξη οι περισσότεροι ψυχολόγοι ιδιωτικά αντιμετωπίζουν κλινικά περιστατικά (πχ φοβίες , διαταραχές πανικού) και όχι τόσο περιστατικά που απαιτούν συμβουλευτική (πχ προβλήματα σχέσεων). Ισχύει κάτι τέτοιo; Στην κοινωνία μας νομίζω πάντως ότι δεν εκτιμάται τόσο πολύ ο συμβουλευτικός ρόλος του ψυχολόγου, καθότι αν κάποιος έχει ένα προσωπικό πρόβλημα, συνήθως θεωρεί ότι μπορεί να το μοιραστεί απλά με ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Προφανώς βέβαια αυτό δεν είναι εφικτό στα κλινικά προβλήματα ή στις πολύ σοβαρές περιπτώσεις κατάθλιψης. Αναρωτιέμαι επίσης κατά πόσο και με ποιους τρόπους μπορεί να βοηθηθεί ένας άνθρωπος όταν αντιμετωπίζει ένα πραγματικά σοβαρό πρόβλημα όπως την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου;

Άσχετο , αλλά υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία τα οποία μιλάνε για θέματα σχέσεων, συναισθημάτων και γενικότερα οργάνωση της ζωής ενός ατόμου. Τα βιβλία αυτά κατατάσσονται στο χώρο της ψυχολογίας, όμως αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τους κλάδους της επιστήμης αυτής, δηλαδή τη γνωστική, εξελικτική, σχολική και τη ψυχολογία της υγείας μπορεί να μη βρει μεγάλη συνάφεια.:hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

MonaXoS

Διάσημο μέλος

Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
Έχω ακούσει ότι στην πράξη οι περισσότεροι ψυχολόγοι ιδιωτικά αντιμετωπίζουν κλινικά περιστατικά (πχ φοβίες , διαταραχές πανικού) και όχι τόσο περιστατικά που απαιτούν συμβουλευτική (πχ προβλήματα σχέσεων). Ισχύει κάτι τέτοιo;
Βασικά ο όρος "ψυχολόγος" είναι πολύ γενικός, όπως και η επιστήμη της Ψυχολογίας που έχει έναν πολύ μεγάλο αριθμό από ειδικότητες. Οπότε, εξαρτάται για ποιους ψυχολόγους μιλάς. Αυτοί που αντιμετωπίζουν κλινικές περιπτώσεις είναι κλινικοί ψυχολόγοι ή και οι νευροψυχολόγοι, ανάλογα με το περιστατικό κ την θεραπευτική μέθοδο (ή αγωγή) που θα χρειαστεί να εφαρμοστεί. Αντίθετα, αυτοί που ασχολούνται με μη αποκλίνουσες περιπτώσεις και εστιάζονται σε θέματα συμβουλευτικής είναι κυρίως οι συμβουλευτικοί ψυχολόγοι και οι οικογενειακοί ψυχολόγοι, ο καθένας ανάλογα και πάλι με την περίπτωση και τα αίτια πίσω από το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο συμβουλευόμενος.

Οπότε, μιλάμε για διαφορετικούς κλάδους. Τώρα, κατά πόσο οι κλινικοί ψυχολόγοι έχουν περισσότερη "δουλειά" σε σχέση με τους συμβουλευτικούς και τους οικογενειακούς ψυχολόγους, δεν ξέρω, αλλά φαντάζομαι σε μια χώρα με πρωτόγονο σύστημα ψυχικής υγείας όπως η Ελλάδα, αυτή είναι η πραγματικότητα, μιας και η ψυχολογία και οι πρακτικές της δεν έχουν καταφέρει να έρθουν σε επαφή με τον απλό κόσμο. Αποτέλεσμα αυτού είναι οι λανθασμένες εντυπώσεις που δημιουργούνται για το επάγγελμα, όπως το πολύ γνωστό "όποιος πάει στον ψυχολόγο είναι τρελός ή έχει σοβαρό πρόβλημα".

Σε άλλες χώρες, ανάλογα με τα πρότυπα που ισχύουν εκεί, οι αναλογίες αυτές αλλάζουν.

Αναρωτιέμαι επίσης κατά πόσο και με ποιους τρόπους μπορεί να βοηθηθεί ένας άνθρωπος όταν αντιμετωπίζει ένα πραγματικά σοβαρό πρόβλημα όπως την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου;
Εννοείς ποιοι μπορούν να τον βοηθήσουν; Το ξέρω ότι καταντάω κουραστικός με το αράδιασμα ειδικοτήτων, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ψυχολογία ως επιστήμη έχει πάρα πολλές ειδικότητες μιας και η ανθρώπινη συμπεριφορά είναι κάτι παραπάνω από πολύπλοκη. Λοιπόν, στο θέμα μας, υπάρχουν ειδικοί που ασχολούνται με τους συγγενείς και τους ασθενείς με τερματικές ή σοβαρές ασθένειες, κ αυτοί είναι οι λεγόμενοι Ψυχολόγοι Υγείας (τώρα πόσοι υπάρχουν στην Ελλάδα, θα σε γελάσω, αλλά οι συγκεκριμένοι συνήθως (θα έπρεπε να) τοποθετούνται σε νοσοκομειακές θέσεις). Επίσης, στην περίπτωση πένθους, κάποιος μπορεί να ανατρέξει σε κάποιον Ψυχολόγο του Πένθους (ειδικότητα που είναι κοντά στην Ψυχολογία Υγείας) που μπορεί να στηρίξει άτομα που έχουν χάσει κάποιον δικό τους ή που έχουν κάποια προβλήματα να αντιμετωπίσουν το πένθος τους. Αν ρωτάς για τις συγκεκριμένες μεθόδους που χρησιμοποιούν, είναι δύσκολο το θέμα, και φοβάμαι ότι μόνο ονομαστικά μπορώ να σου τις αναφέρω, μιας και δεν έχω διαβάσει σε βάθος για το θέμα...

Άσχετο , αλλά υπάρχουν πάρα πολλά βιβλία τα οποία μιλάνε για θέματα σχέσεων, συναισθημάτων και γενικότερα οργάνωση της ζωής ενός ατόμου. Τα βιβλία αυτά κατατάσσονται στο χώρο της ψυχολογίας, όμως αν κοιτάξει κανείς προσεκτικά τους κλάδους της επιστήμης αυτής, δηλαδή τη γνωστική, εξελικτική, σχολική και τη ψυχολογία της υγείας μπορεί να μη βρει μεγάλη συνάφεια.:hmm:
Τα περισσότερα βιβλία που κυκλοφορούν εκεί έξω και είναι του τύπου "Βρείτε τον εαυτό σας", "Ξαναβρείτε την ηρεμία σας με 10 βήματα", "Μπορείς να πετύχεις τα πάντα" κτλ, μόνο βιβλία ψυχολογίας δεν είναι. Δυστυχώς υπάρχει μεγάλη σαβούρα που κατατάσσεται στην κατηγορία "ψυχολογία", και πλέον είναι δύσκολο κανείς να βρει αυτά που πραγματικά αξίζουν...

Η τακτική μου είναι να αναζητώ συγκεκριμένους συγγραφείς/ερευνητές και όχι να ψάχνω στα τυφλά ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

psych_odd

Νεοφερμένος

Η psych_odd αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 39 ετών. Έχει γράψει 4 μηνύματα.
Καλησπέρα σε όλους..Προφανώς για να έχω μπει σε αυτό το θέμα σημαίνει ότι είχα κάποια σχέση με αυτό-άμεση ή έμμεση...
Βασικα είχα πάθει και εγώ κατάθλιψη.Ξεκίνησε απο κάποια ασχημη εμπειρία- για μένα τουλάχιστον - και σιγα σιγά εξελίχθηκε σε αυτή τη ψυχοφθόρα έννοια της κατάθλιψης συνδυασμένη με φοβίες απο το παρελθόν και εμμονές.. Τέσπα, είμαι σε καλό δρόμο να ξεπεράσω όλο την αρνητική ενέργεια που προκαλείται από αρνητικές σκέψεις και να προχωρίσω μπροστά!
Σαν συμβουλή θα έλεγα ότι το βασικότερο όταν πάσχεις από κατάθλιψη είναι να μη φοβηθείς ..Να το αντιμετωπίσεις σαν ένα αποκρουστικό μεν αλλά ανθρώπινο δε συναίσθημα.. Ο τρόπος αντιμετώπισης διαφέρει και εξαρτάται από το καθε ανθρωπο..Δεν υπάρχουν συνταγές..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Για να δούμε άλλη μια όψη του πράγματος:

(Από συνέντευξη)
Ποιοί είναι οι καλοί θεραπευτές;

Ματθαίος Γιωσαφάτ: -Για να είναι κάποιος καλός θεραπευτής χρειάζεται σωστή εκπαίδευση και ταλέντο. Όταν ήρθα στην Ελλάδα δεν υπήρχε εκπαίδευση. Εμείς εκπαιδεύαμε τους άλλους. Σήμερα οι εκπαιδευμένοι άνθρωποι ακόμα και σε εταιρίες χαμηλού επιπέδου είναι σύνολο 200-300 άτομα. Με πολύ σωστή εκπαίδευση είναι γύρω στους 150. Στην Αθήνα όμως κυκλοφορούν πάνω από 6.000 θεραπευτές.

Μπορεί να είναι ψυχίατροι, αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές. Μπορεί να είναι ψυχολόγοι, αλλά δεν είναι ψυχοθεραπευτές. Οι ψυχολόγοι δεν έχουν καμία εκπαίδευση για να ασχολούνται με τα ψυχολογικά προβλήματα των ανθρώπων, είναι κυρίως για να κάνουν ψυχολογικά τεστ, εκτός αν έχουν κάνει ειδική εκπαίδευση.

Από το στόμα τους κ στου Θεού τ' αυτί, αλλά χλωμό το βλέπω στην Ελλάδα. Οι συνδικαλιστές ψυχολόγοι (οι τυχοδιώκτες εννοείται, όχι οι επαγγελματίες ειδικοί) θα πέσουν να φάνε όποιον τους απαγορεύσει να ασκούν ψυχοθεραπευτικές μεθόδους χωρίς να έχουν κάποια ειδική εκπαίδευση. Το πρόβλημα είναι ότι ορισμένοι (ή πολλοί, αν θέλετε) πτυχιούχοι ψυχολόγοι (που μέχρι χθες αυτόματα είχαν δικαίωμα να αυτοαποκαλούνται "ψυχολόγοι" κ να είναι μέλη του αντίστοιχου επαγγελματικού συνδέσμου, δεν γνωρίζω αν τα κριτήρια εναρμονίστηκαν πλέον με αυτά της ΕΕ) δεν καταλαβαίνουν την σοβαρότητα του επαγγέλματος, με αποτέλεσμα να κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Το να μπουν κάποια σοβαρά κριτήρια θα είναι υπέρ τόσο των θεραπευόμενων - που πλέον θα ξέρουν ότι είναι σε σίγουρα χέρια κ όχι σε κομπογιαννίτες - όσο κ υπέρ των ίδιων των λειτουργών ψυχικής υγείας, καθώς το επάγγελμα επιτέλους θα έχει κύρος!

χλωμό κ πάλι χλωμό το βλέπω για την Ελλάδα :/:

Παραθέτω αυτά τα δύο κείμενα για να εξηγήσω καλύτερα την προηγούμενή μας συζήτηση με το Μπρίκι. Εκείνη ήταν εντελώς σίγουρη πως πάσχει από κατάθλιψη, αφού της το διέγνωσαν δύο ειδικοί, ενώ εγώ και κάποιοι άλλοι αμφισβητήσαμε την αυθεντία των ειδικών. Όπως βλέπεις αγαπητή Μπρίκι, έχουμε κάθε λόγο ν' αμφισβητούμε τα πορίσματα των ειδικών, αφού τέτοιοι όπως φαίνεται σπανίζουν στη χώρα μας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

C.M.

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η C.M. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 286 μηνύματα.
Νομίζω ότι αυτές τις μέρες την φλερτάρω κανονικά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top