Ψυχολογία vs Ψυχιατρική

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
κανουν μερικες προσεγγισεις.ειναι πανω απο 400 αυτην την στιγμη.μη τα ξαναλεμε.δεν γνωριζεις βασικα πραγματα.ψυχοθεραπευτης για γινεις δεν φτανει η σχολη της ψυχιατρικης.γνωριζω την εκπαιδευση στα κυριαρχα κρατη της ψυχικης υγειας.στην αμερικη για να εισαι στον συλλογο,θες διδακτορικο.στην αγγλια πολυετη εποπτεια.στην γερμανια επισης
Νομιζω οτι απλα προσπαθεις να μειωσεις τον συνομιλητη σου. Δε σου ειπα αν αρκει ή οχι η βασικη εκπαιδευση του ψυχιατρου. Σου ειπα οτι δεν ισχυει η δηλωση σου οτι : "ενας ψυχιατρος δεν ειναι σε θεση να κανει ψυχοθεραπεια". Προφανως και αν θελησει να κανει, θα ασχοληθει επιπλεον γιατι υποτιθεται οτι μιλαμε για σοβαρους. Αν ειναι να μιλησουμε για σκαρτους τοτε και ο ψυχολογος μπορει να ναι σκαρτος, και τι μάυτο;

εκπαιδευση εξωτερικου εχω.
Για να μη μου λες την χωρα, κατι με ανησυχει...Να σχολιασω εγω τωρα, οτι "εξωτερικου" δε σημαινει αυτοματα και "καλυτερη της ελλαδος" ;

ολα αυτα που λες ειναι συμπτωματα,οχι διαταραχες.
Δεν αποκλειει το ενα το αλλο.

διαταραχες αντιληψης ειναι η δεπυ,η δυσλεξια και μερικες αλλες.
Το ADHD και η δυσλεξια, διαταραχη αντιληψης ; Που το διαβασες αυτο ; Εχω μεγαλη περιεργεια...

τα σφυριγματακια ειπαμα αλλου.φαινεται πως δεν εισαι του χωρου.αν ομως εισαι και κανω λαθος,λυπαμαι που υπαρχει περιπτωση να βγει για δουλεια καποιος σαν εσενα...
Μη λυπασαι. Δεν πρεπει να υπαρχουν μονο αυτοι που νομιζουν οτι τα ξερουν ολα.;) (κατι ελεγες για αυταρεσκεια...)

Για τσεκαρε τα παρακατω λινκς, και πες μου αν βρεις πουθενα (γιατι μπορει να μου ξεφυγε) να λεει, να χαρακτηριζει ή να υποννοει καν, οποιοσδηποτε πουθενα, οτι η ΔΕΠΥ και η Δυσλεξια ειναι (ή υπαγονται στις) διαταρχες αντιληψης (σου χω και αγγλικα και ελληνικα) :

https://www.janssen-cilag.gr/disease/detail.jhtml?itemname=adhd_about
https://en.wikipedia.org/wiki/Attention-deficit_hyperactivity_disorder
https://www.specialeducation.gr/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=134
https://www.nimh.nih.gov/health/topics/attention-deficit-hyperactivity-disorder-adhd/index.shtml
https://en.wikipedia.org/wiki/Dyslexia
https://www.dys.gr/what.html
https://el.wikipedia.org/wiki/Δυσλεξία

αν πιστευεις αληθεια πως υπαρχουν συναισθηματικες διαταραχες,αποδειξε το
A ξεχασα...δεν υπαρχουν γιατι δεν υπαρχει το ισορροπημενο, ειναι ολα οπτικες γωνιες. Εσυ γιατι πιστευεις οτι δεν υπαρχουν ομως ;

ναι στις λεξεις θα κολλαμε.οταν καποιος λεει πως θεραπευει δεν πρεπει να κοροιδευει
Δε μιλαμε για το τι θα πεις σε ασθενη, αλλά για μεταξυ μας εδω στην συζητηση. Αφου λοιπον καταλαβαινεις, αλλαξε το θεραπευω με "εξισορροπω". Σου κανει ;

τοτε προφανεστατα δεν εισαι του χωρου.δεν εχω κανενα προβλημα να κανω συζητητηση με ατομα ασχετα απο σπουδες πανω στον τομεα της ψυχικης υγειας αλλα απο ενα σημειο και μετα,για να καταλαβεις καποια πραγματα πρεπει να εχεις καποιο γνωστικο υποβαθρο.σου ειπα ψαξτο(οσο μπορεις καθως προσβαση σε ειδικα αρθρα δεν νομιζω να εχεις,wikipedia ftw δλδ)
Καλα, επειδη καλυτερα να μην σχολιαζουμε τα γνωστικα υποβαθρα του αλλου, εσυ δωσε καμια ερευνα/θεση/θεωρια που λεει οτι οι τα περισσοτερα στον καταλογο, ειναι κατασκευασμενα, δλδ τα κατασκευασε σκοπιμα καποιος ενω δεν υφιστανται, και βλεπουμε..

Δεν καταλαβαινεις μαλλον οταν μιλαμε.ειπα πως ειναι ανουσιο να λεμε τι εχει διαβασει ο καθενας,και να σου δωσω 15 πηγες,δεν θα τις διαβασεις και δε θα καταλαβεις τι λενε.σε αυτα τα πραγματα η σκεψη μπαινει αφου εχεις μπει στην διαδικασια να ερευνησεις σοβαρα,οχι αμπελοφιλοσοφιες σχετικα με το θεμα
Ααα μαααλιστα. Δλδ εσυ προεξοφλεις οτι αν μου δωσεις πηγες και δε θα τις διαβασω...αλλά και οτι αν τις διαβασω δε θα τις καταλαβω (γιατι δεν ειμαι του επιπεδου σου)..και επισης αμπελοφιλοσοφω. Βεβαια....μεταξυ μας...εγω παραθετω στοιχεια μεχρι στιγμης, και συ εκτος απο λαθη, λες γενικοτητες και προσπαθεις να υποβιβασεις τον συνομιλητη σου. Εγω στο λεω ευθεως : φερε γνωση και στοιχεια, να συζητησουμε.

το ο,τι καποιος εφτιαξε το μολλ και πας βολτα,δε σημαινει πως το μολ ειναι ανυπαρκτο αλλα ουτε πως ηταν εκει απο παντα και αρα ειναι δεδομενο:whistle:
Ας αναλυσουμε τι ειπες (γιατι εσυ λες τα φιλοσοφημενα, κι εγω τα γαρνιρω με αμπελοφυλλα) :

"το ο,τι καποιος εφτιαξε το μολλ και πας βολτα,δε σημαινει πως το μολ ειναι ανυπαρκτο" : ελα ! σαφως και δεν ειναι ανυπαρκτο...αφου υπαρχει επειδη κατασκευαστηκε..
"αλλα ουτε πως ηταν εκει απο παντα και αρα ειναι δεδομενο" : ναι..νομιζω κι εγω πως πριν υπαρξει....δεν υπηρχε...καποιος το εφτιαξε....

...αν αντι για το Mall βαλουμε "τις περισσοτερες ψυχικες διαταραχες", η φραση σου γινεται :

"το οτι καποιος εφτιαξε
τις περισσοτερες ψυχικες διαταραχες, δε σημαινει οτι ειναι ανυπαρκτες...αλλά ουτε και πως υπηρχαν παντα και αρα ειναι δεδομενες"

Συγνωμη, αλλά εμενα μου φαινεται να μην ειπες απολυτως τιποτα. Μπορει να φταιει βεβαια το γνωστικο μου επιπεδο. Ή μπορει να εχω καμια ΔΕΠΥ μαζι με δυσλεξια...Οπως και να χει, θα ηθελα να το ξεκαθαριζες πραγματικα..

ξεκαθαριζω τι μπορει να κανει ο καθενας.και ψυχοθεραπεια κανενας δε κανει με την ελλιπη εκπαιδευση που εχουν
Μπα..μια λες οτι δεν ειναι δουλεια τους,..μια λες "εννοω οτι απλα οι ψυχολογοι την κανουν καλυτερα"...μετα ξαναλες οτι δεν ειναι δουλεια τους...εχω μπερδευτει...

η δουλεια των ψυχιατρων ειναι οι νευρωσεις.ειναι ισως οι μοναδικες "διαταραχες" που τα φαρμακα ειναι απαραιτητα.εφοσον λοιπον λες για ψυχαναλυση και ψυχιατρους,προφανως εννοεις αυτο.αν δε το ηξερες ομως και μιλας στο αερα,τοτε παλι λαθος εισαι.
Tελικα αυτοι οι ψυχιατροι ειναι τελειως αχρηστοι. Μονο για τις νευρωσεις κανουν. Ολα τα υπολοιπα τα μπορουν μονο οι ψυχολογοι. Τι μαθαινει κανείς..

αρλουμπες,καμμια σχεση.το εχεις καταλαβει εντελως λαθος.
Μαρεσεις οταν μιλας με επιχειρηματα ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Δεν είμαι σχετική με το θέμα, ελάχιστα πράγματα γνωρίζω για ψυχολογία και ψυχιατρική, όμως είμαι εκπαιδευτικός και απ' όσο θυμάμαι η Δυσλεξία είναι μαθησιακή δυσκολία και όχι διαταραχή αντίληψης. Τουλάχιστον έτσι την έμαθα εγώ στη σχολή μου.
Δεν θυμάμαι δε ποτέ να μας είπαν πως η δυσλεξία αντιμετωπίζεται από ψυχολόγους, αλλά από λογοθεραπευτές.
Επαναλαμβάνω, δεν είμαι σχετική με την ψυχολογία, αλλά εγώ αυτό ξέρω.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Λοιπόν, επειδή από τη μία πλευρά το θέμα μ' ενδιαφέρει ιδιαίτερα, ενώ από την άλλη δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε πρόκειται να βγω να εξασκήσω το επάγγελμα ώστε να οικτίρει κανείς από τώρα τους μέλλοντες ασθενείς μου, ίσως θα δικαιούμουν ως αναγνώστης να λάβω κάποιες σαφείς απαντήσεις, αφού σας υπενθυμίζω πως δεν συζητάμε μέσα σ' ένα ειδικό φόρουμ ψυχολόγων. Ο νέος φίλος Blaze Ocean εξέφρασε κάποιες πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις, τις οποίες έχω κι εγώ υπόψιν, πλην όμως απέφυγε να επεκταθεί και να μας πει τι ακριβώς εννοούσε. Η συζήτηση με το φίλο Λόρυ, περισσότερο με συσκότισε παρά με διαφώτισε ως αναγνώστη, ίσως λόγω επαγγελματικής αντιπαλότητας η οποία προσωπικά δεν με αφορά...

Αλήθεια, δικαιούμαστε να μάθουμε τι είναι το ΔΕΠΥ, ή δεν είναι αυτά για μας;

ποιος ψυχωσικος ειναι επικινδυνος?γιατι εγω δεν ξερω κανενα ψυχωσικο επικινδυνο εκτος αν μιλας για καποιον "σχιζοφρενη δολοφονο" απο καποια ταινια.

Ο Θεόφιλος Σεχίδης και ο Κυριάκος Παπαχρόνης δεν ήταν ψυχωσικοί, απλά επειδή κρίθηκαν ότι είναι άξιοι καταλογισμού των πράξεών τους; Δεν ήταν επικίνδυνοι; Τι εννοείς δεν ξέρεις κανέναν ψυχωσικό επικίνδυνο, θα μπορούσες να μπεις στον κόπο να μας εξηγήσεις κι εμάς τους αδαείς; Πολύ ενδιαφέρουσα άποψη πάντως...

οι διαταραχες ειναι στην ουσια πλασματικα προβληματα που "εμποδιζουν" το ατομο να συμβιβαστει σε συγκεκριμενους κοινωνικους κανονες και να λειτουργει βαση αυτων.το να λες πως ειναι παιδι ειναι διαταραγμενο επειδη δεν τα παει καλα στο σχολειο η επειδη δε μαζευει τα παιχνιδια του, ειναι παραλογο.

Επίσης πολύ ενδιαφέρουσα άποψη. Εάν με έλεγαν Χάουλα και ήμουν γνωστός υπερφίαλος και μεγαλομανής, θα έλεγα πως ΑΠΑΙΤΩ περισσότερες εξηγήσεις επ' αυτού.:D:P Επειδή όμως με λένε μόνο Όττο, θα σε παρακαλούσα ταπεινά να επεκταθείς σ' αυτό το σημείο.

Το έχω σκεφτεί αυτό το θέμα στο παρελθόν και μάλλον εμπειρικά έκλινα προς την δική σου άποψη. Ωστόσο, όταν βλέπεις κάποιον που έχει περάσει από τα ίδια στάδια εκπαίδευσης με όλους τους άλλους και δεν έχει καταφέρει να μάθει συνειδητά να συντάσσει σωστά τις φράσεις, να εκφράζει με στοιχειώδη σαφήνεια τη σκέψη του, ή δεν έχει εντυπωθεί μέσα του η εικόνα των λέξεων ώστε να είναι ορθογραφημένος, δεν φαίνεται να έχει κάποια διαταρραχή; Δεν θα λέγαμε το ίδιο για κάποιον που αδυνατεί να μάθει να περπατά ή να πιάνει πράγματα στο αέρα, όπως όλοι οι υπόλοιποι; Σε ποιο βαθμό μπορούμε να ισχυριστούμε λοιπόν ότι η διαταραχή είναι θέμα οπτικής; Δεν υπάρχει ένα όριο πέραν του οποίου μιλάμε στα σίγουρα για διαταραχή;

Ενώ λοιπόν κι εγώ θεωρώ ότι υπάρχει πράγματι μια τάση να παθολογικοποιούμε κάθε ψυχική απόκλιση, από την άλλη τα παραπάνω ερωτήματα μου χαλούν τη συνταγή, αν με εννοείς αγαπητέ...

δεν εχω κανενα προβλημα να κανω συζητητηση με ατομα ασχετα απο σπουδες πανω στον τομεα της ψυχικης υγειας αλλα απο ενα σημειο και μετα,για να καταλαβεις καποια πραγματα πρεπει να εχεις καποιο γνωστικο υποβαθρο.σου ειπα ψαξτο

Εγώ πάλι θα μπορούσα ν' αντιστρέψω τη δήλωσή σου αυτή και να πω ότι όταν κάποιος έχει το απαιτούμενο γνωστικό υπόβαθρο, ώστε να έχει κατανοήσει σε βάθος αυτά που πρεσβεύει, τότε αυτοδικαίως μπορεί να τα εξηγήσει με απλό και κατανοητό τρόπο στον κάθε ενδιαφερόμενο. Αυτό που λέω αποδεικνύεται και από το Τ.Ε.D. και τις υπέροχες διαλέξεις του που προσφάτως φιλοξενούμε στο στέκι. Λυπάμαι που το λέω αγαπητέ, αλλά ο από καθέδρας επιστημονισμός με απωθεί έντονα...

Δεν καταλαβαινεις μαλλον οταν μιλαμε.ειπα πως ειναι ανουσιο να λεμε τι εχει διαβασει ο καθενας,και να σου δωσω 15 πηγες,δεν θα τις διαβασεις και δε θα καταλαβεις τι λενε.σε αυτα τα πραγματα η σκεψη μπαινει αφου εχεις μπει στην διαδικασια να ερευνησεις σοβαρα,οχι αμπελοφιλοσοφιες σχετικα με το θεμα
Όταν μπαίνεις σ' ένα γενικού ενδιαφέροντος φόρουμ και ξεθάβεις ένα θέμα με ύφος ειδήμονα, δεν νομίζω ότι έχεις εκ των προτέρων την απαίτηση όλοι να έχουν ασχοληθεί σε βάθος με το δικό σου αντικείμενο. Φυσικά και οι πηγές είναι αναγκαίες, όμως ο μέσος αναγνώστης έχει ανάγκη από επεξεργασμένη πληροφορία ώστε να κατανοήσει τους βασικούς σου ισχυρισμούς. Δεν το βρίσκεις λογικό λοιπόν να εξηγήσεις καλύτερα τη θέση σου, αντί ν' απαξιώνεις τη νοημοσύνη των αναγνωστών σου;

δεκτη η συγγνωμη.το ο,τι καποιος εφτιαξε το μολλ και πας βολτα,δε σημαινει πως το μολ ειναι ανυπαρκτο αλλα ουτε πως ηταν εκει απο παντα και αρα ειναι δεδομενο:whistle:
αντε παλι:clapup:αφου αμφιβαλεις τοσο ψαξτο μονος σου
Δηλαδή, η σχιζοειδής ψύχωση δεν υπάρχει; Οι πολλαπλές προσωπικότητες είναι μύθος; Τα περί σεροτονίνης και διάφορων νευροδιαβιβαστών που υποτίθεται πως υπερεκκρίνονται ή ελλείπουν σε διάφορες περιπτώσεις ψυχικών νόσων δεν ισχύουν; Οι γενετικές συσχετίσεις που έχουν δημοσιευτεί στη διεθνή βιβλιογραφία είναι αρλούμπες; Μήπως η άποψή σου είναι υπερβολική; Ζούμε σε μια συνωμοσία των ψυχιάτρων; Ειλικρινά περιμένω εναγωνίως μία κατανοητή απάντηση επ΄ αυτού...


η δουλεια των ψυχιατρων ειναι οι νευρωσεις.ειναι ισως οι μοναδικες "διαταραχες" που τα φαρμακα ειναι απαραιτητα.
Με τις ψυχώσεις ποιος πρέπει λοιπόν ν' ασχολείται; Πώς θεραπεύονται αν όχι με φάρμακα;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Οι διαταραχές είναι χαρακτήρες, δεν είναι ψυχώσεις, ούτε ασθένειες με διαπιστωμένη εγκεφαλική βλάβη όπως η σχιζοφρένεια. 'Αλλο ασθένεια, άλλο διαταραχή. 'Αρα η συμβολή του Ψυχολόγου είναι πολυτιμότερη από αυτή ενός Ψυχιάτρου [1] κατά την γνώμη μου και διόλου απαραίτητο να έχεις σπουδάσει Ιατρική. Σωστά τα λέει ο ocean εδώ.

Παράδειγμα συμπτωμάτων διαταραχής : Αντiκοινωνική διαταραχή :
(1) αδυναμία του ατόμου να συμμορφωθεί με τις κοινωνικές σταθερές αναφορικά με σύννομη συμπεριφορά, όπως φαίνεται από επαναλαμβανόμενες πράξεις που αποτελούν αιτίες σύλληψης
(2) εξαπάτηση, όπως φαίνεται από επανειλημμένα ψέματα, χρήση πλαστών ονομάτων ή εξαπάτηση άλλων ατόμων για προσωπικό κέρδος ή ευχαρίστηση
(3) παρορμητικότητα ή αδυναμία να κάνει σχέδια εκ των προτέρων
(4) ευερεθιστότητα και επιθετικότητα, όπως φαίνεται από επανειλημμένους καβγάδες όπου έρχεται στα χέρια ή βιαιοπραγίες
(5) απερίσκεπτη περιφρόνηση της ασφάλειας του εαυτού ή των άλλων
(6) σταθερή ασυνέπεια, όπως φαίνεται από επανειλημμένη αδυναμία να διατηρήσει σταθερή εργασιακή συμπεριφορά ή να εκπληρώσει οικονομικές υποχρεώσεις
(7) έλλειψη τύψεων, όπως φαίνεται από το ότι το άτομο είναι αδιάφορο ή εκλογικεύει το ότι πλήγωσε, κακομεταχειρίστηκε ή έκλεψε από κάποιον άλλον


Αυτά είναι ασθένεια ; Ελάτε τώρα. Ποιόν κοροιδεύουν ; Επειδή είναι ασυνείδητος και βίαιος ο άλλος πάει να πει ότι είναι ασθενής και θα γίνει καλά με χάπια και θα του αλλάξουν χαρακτήρα ; Και η ομοφυλοφιλία πριν από κάτι χρόνια ως διαταραχή καταγράφετο επισήμως. Ελάτε τώρα.



[1] για να γελάσετε και λίγο, Σταυρίδης : είτε είμαι αυτό που κάνω είτε κάνω αυτό που είμαι το ίδιο κάνει...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Πρακολουθωντας τη συζητηση μεταξυ του Λορυ και του Οcean, αρχισα να αναρωτιεμαι για τα ολιγα που γνωριζω περι ψυχολογιας και ψυχιατρικης και σκεφτηκα να τα βαλω σε μια σειρα...(ναι, το κανω και αυτο:P)

Λεπον, σχυει οτι ο ψυχιατρος θα διαγνωσει το προβλημα, θα αναλυσει τα συμπτωματα και εαν αποφασισει οτι ειναι απαραιτητο να χορηγησει φαρμακευτικη αγωγη, θα το πραξει. Το οτι μονο ενας ψυχιατρος μπορει να συνταγογραφει φαρμακα ειναι γνωστο, ομως...δεν ειναι γεγονος οτι ενας ψυχιατρος μπορει να ειναι και ψυχαναλυτης ή ψυχοθεραπευτης κατοπιν ειδικης επιπλεον εκπαιδευσης? Οφειλει ομως ο τελευταιος να παραπεμψει τον ασθενη σε αλλο αρμοδιο, σε περιπτωση που δεν ειναι επαρκως εκπαιδευμενος στην ψυχοθεραπεια που τυχον εκεινος χρειαζεται.
Εν ολιγοις εχει να κανει με την καταρτιση του εκαστοτε ψυχιατρου και τις αναγκες του ασθενους.

Επικρατει η αποψη οτι ο ψυχολογος ειναι για τα "ελαφρια" περιστατικα και ο ψυχιατρος για τα "βαρια", πραγμα που δικαιολογειται απο το οτι, ο ενας ψυχιατρος μετα απο εκπαιδευση πολλων χρονων σε νοσοκομεια με τετοιου ειδους περιστατικα ειναι ικανοτερος στο να μπορει να "δει" την εξελιξη μιας ψυχικης νοσου ελαφριας μορφης και να προλαβει τα χειροτερα.

Γενναται η απορια παντως, πως ενας ψυχολογος χωρις ιατρικη εκπαιδευση θα μπορεσει εγκαιρα πρωτα απ ολα να διαγνωσει π.χ καταθλιψη που οφειλεται σε θυροειδη ή σε κλιμακτηριο, ειτε ψυχωτικη διαταραχη που οφειλεται σε οργανικη παθηση οπως ειναι ο ερυθηματωδης λυκος ή η σκληρυνση κατα πλακας.

Και η απαντηση αραγε ποια μπορει να ειναι?
Βασει οσων εχει γραψει στο σαιτ του ο ψυχιατρος Θοδωρης Π. Δασκαλοπουλος:
το σώμα και ο εγκέφαλος συγκρούονται με το περιβάλλον, τον πολιτισμό, και ανάλογα παράγεται ή όχι, μια ψυχική πάθηση.
Μόνο ένας γιατρός, με καλή κατάρτιση πάνω στην κατασκευή και λειτουργία όλου του ανθρώπινου σώματος, μπορεί να κατανοήσει, να ερευνήσει και να βάλει σωστή ιεραρχική διάγνωση στα σωματικά προβλήματα με αντίκτυπο στην ψυχική σφαίρα. Αυτός ο γιατρός είναι ο ψυχίατρος.
Οι ψυχικές παθήσεις δεν επιπλέουν στο πουθενά.
Εδράζονται στην εγκεφαλική ολοκλήρωση της εικόνας του εαυτού, η οποία σε μεγάλο βαθμό καθορίζεται και από την κυτταρική κατασκευή του εγκεφάλου.
Πληθώρα ουσιών μετακινούνται μέσα στον εγκέφαλο (νευροδιαβιβαστες) ανάμεσα σε διάφορους πυρήνες.
Η ουσιαστική κατανόηση αυτών των κυκλωμάτων και των λόγων δυσλειτουργίας τους, καθορίζει και την επακόλουθη φαρμακευτική θεραπεία.
Αυτό σημαίνει ότι μόνο ένας γιατρός μπορεί να συλλάβει στην πληρότητά της μια ψυχική διαταραχή.
Ενιγουει....
Το μονο σιγουρο ειναι οτι ο ανταγωνισμος μεταξυ των ψυχολογων και των ψυχιατρων μονο καλο δεν κανει στο θεραπευομενο, που και οι δυο εχουν ως σκοπο τη βελτιωση της ποιοτητας ζωης του τελευταιου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Οι διαταραχές είναι χαρακτήρες, δεν είναι ψυχώσεις, ούτε ασθένειες με διαπιστωμένη εγκεφαλική βλάβη όπως η σχιζοφρένεια. 'Αλλο ασθένεια, άλλο διαταραχή.

Αυτό το παράδειγμα είναι διαταραχή προσωπικότητας και οι διαταραχές προσωπικότητας αμφισβητούνται πολύ περισσότερο από άλλες διαταραχές όπως συναισθήματος (κατάθλιψη π.χ.) ή αγχώδεις διαταραχές (αγοραφοβία π.χ.).

το σώμα και ο εγκέφαλος συγκρούονται με το περιβάλλον, τον πολιτισμό, και ανάλογα παράγεται ή όχι, μια ψυχική πάθηση.
Μόνο ένας γιατρός, με καλή κατάρτιση πάνω στην κατασκευή και λειτουργία όλου του ανθρώπινου σώματος, μπορεί να κατανοήσει, να ερευνήσει και να βάλει σωστή ιεραρχική διάγνωση στα σωματικά προβλήματα με αντίκτυπο στην ψυχική σφαίρα. Αυτός ο γιατρός είναι ο ψυχίατρος.
Οι ψυχικές παθήσεις δεν επιπλέουν στο πουθενά.
Εδράζονται στην εγκεφαλική ολοκλήρωση της εικόνας του εαυτού, η οποία σε μεγάλο βαθμό καθορίζεται και από την κυτταρική κατασκευή του εγκεφάλου.
Πληθώρα ουσιών μετακινούνται μέσα στον εγκέφαλο (νευροδιαβιβαστες) ανάμεσα σε διάφορους πυρήνες.
Η ουσιαστική κατανόηση αυτών των κυκλωμάτων και των λόγων δυσλειτουργίας τους, καθορίζει και την επακόλουθη φαρμακευτική θεραπεία.
Αυτό σημαίνει ότι μόνο ένας γιατρός μπορεί να συλλάβει στην πληρότητά της μια ψυχική διαταραχή.

Δεν έχω διαβάσει ολόκληρο το κείμενο όπως σ'αυτό το απόσπασμα αυτοαναιρείται αφού αφενός μιλάει για τη σημασία αλληλεπίδρασης περιβάλλοντος, πολιτισμού και εγκεφάλου και αφετέρου επικεντρώνεται αποκλειστικά στη γνώση της λειτουργίας του εγκεφάλου που προφανώς ένας ιατρός κατέχει με μεγαλύτερη επάρκεια. Με τους υπόλοιπους δύο παράγοντες τι γίνεται; Και στον αντίλογο, ότι δηλαδή η αντίληψη των ψυχίατρων μπορεί να περιορίζεται εξαιτίας της εκπαίδευσής τους που περιστρέφεται σχεδόν αποκλειστικά γύρω από το ιατρικό μοντέλο, τι απαντάει;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Ανεφερα πως ενας ψυχιατρος μπορει να ειναι και ψυχαναλυτης ή ψυχοθεραπευτης με επιπλεον εκπαιδευση, που σημαινει οτι η αντιληψη ενος ψυχιατρου δεν περιοριζεται αποκλειστικα γυρω απο το ιατρικο μοντελο.

Η συνεχεια του κειμενου του εν λογω ψυχιατρου ειναι η εξης:
Είπαμε λοιπόν ότι το σώμα και ο εγκέφαλος συγκρούονται με το περιβάλλον, τον πολιτισμό, και ανάλογα παράγεται ή όχι, μια ψυχική πάθηση. Ένας ευπαθής οργανισμός σε μια ανεκτική πολιτιστική ατμόσφαιρα, θα επιβιώσει καλύτερα, χωρίς ίσως ποτέ να ασθενήσει ψυχικά, τουλάχιστον επίσημα.
Έτσι ένας άνθρωπος με μια σχιζοφρενική διαταραχή για παράδειγμα, θα θεωρηθεί απλά «εκκεντρικός» αν η οικογένεια είναι ισχυρή κοινωνικά, ή το κράτος αποδέχεται πολιτιστικά πχ. καλλιτεχνικά την διαφορετικότητα.

Αλλά σε μια μικρή αγροτική κοινότητα, το ίδιο άτομο μπορεί εύκολα να περιθωριοποιηθεί με την ταμπέλα: "ο τρελός του χωριού".
Η σύλληψη της ακριβούς ισορροπίας ανάμεσα στην βιολογική προδιάθεση ενός ανθρώπου και στον τρόπο που αλληλεπιδρά με το άμεσο περιβάλλον του, είναι το καθήκον του ψυχίατρου.
Ο ψυχίατρος ενδιαφέρεται άμεσα για την δομή της πρώτης και πρωταρχικής μορφής πολιτιστικής επίδρασης που δέχονται οι ασθενείς του. Έτσι πολύ συχνά ξεκινά επαφές με την οικογένεια του πάσχοντα, ώστε πρακτικά να ανιχνεύσει και να προτείνει τον βέλτιστο τρόπο οργάνωσης των οικογενειακών σχέσεων του πάσχοντα.
θοδωρής Π. Δασκαλόπουλος, Ψυχίατρος
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Οι διαταραχές είναι χαρακτήρες, δεν είναι ψυχώσεις, ούτε ασθένειες με διαπιστωμένη εγκεφαλική βλάβη όπως η σχιζοφρένεια.
Οι διαταραχες ειναι χαραχτηρες ; :confused: Δηλαδη μπορει και να ειμαστε ολοι διαταραγμενοι ; :worry: (ευτυχως, δε θα νιωθω μοναξια :P )
Oι ψυχωσεις ειναι υποσυνολο των ψυχικων διαταραχων. Και η σχιζοφρενεια ειναι ψυχωση. Δε ξερω ειλικρινα πως τα λετε αυτα με τοση σιγουρια...

'Αλλο ασθένεια, άλλο διαταραχή. 'Αρα η συμβολή του Ψυχολόγου είναι πολυτιμότερη από αυτή ενός Ψυχιάτρου [1] κατά την γνώμη μου και διόλου απαραίτητο να έχεις σπουδάσει Ιατρική. Σωστά τα λέει ο ocean εδώ.
Ισως να μην προσεξες οτι ο ocean δε λεει αυτο, μα οτι περισσοτερο ικανος ειναι ο ψυχολογος παρα ο ψυχιατρος, εκτος απο τις περιπτωσεις που χρειαζονται φαρμακα και εμπλεκεται και το σωμα. Και γω λεω, οτι ο ψυχιατρος που θα θελει να ειναι σωστος και να ασχοληθει με ολο το φασμα, εχει την ικανοτητα και τις γνωσεις, (και αν νομιζει οτι δε τις εχει, θα φροντισει να τις αποκτησει), και ετσι θα ειναι πιο πληρης απο εναν ψυχολογο.

Αυτά είναι ασθένεια ; Ελάτε τώρα. Ποιόν κοροιδεύουν ; Επειδή είναι ασυνείδητος και βίαιος ο άλλος πάει να πει ότι είναι ασθενής και θα γίνει καλά με χάπια και θα του αλλάξουν χαρακτήρα ; Και η ομοφυλοφιλία πριν από κάτι χρόνια ως διαταραχή καταγράφετο επισήμως. Ελάτε τώρα.
Μηπως σκιαμαχείς ; :hmm: Δεν ειπε κανεις οτι αυτα ειναι ασθενεια (που γενικα δε χρησημοποιουμε αυτον τον ορο στα ψυχιατρικά γιατι δεν ειναι δοκιμος και πρακτικος, ακριβως επειδη σχεδον τιποτα δεν ειναι αμιγως οργανικο).

Η συζήτηση με το φίλο Λόρυ, περισσότερο με συσκότισε παρά με διαφώτισε ως αναγνώστη, ίσως λόγω επαγγελματικής αντιπαλότητας η οποία προσωπικά δεν με αφορά...
Νομιζω ειναι πολυ διαφωτιστικη η συζητηση, κι ας εχει αντιπαλοτητα, μια και στη βαση της τιθονται καιρια ερωτηματα που ειναι καλο για ολους, να ειναι ξεκαθαρα. Λοιπά σχολια προσωπικά που ακουστηκαν, προσπερνουνται ευκολα. :)

Αλήθεια, δικαιούμαστε να μάθουμε τι είναι το ΔΕΠΥ, ή δεν είναι αυτά για μας;
Φανταζομαι δεν αναλυθηκε καθως δεν ειναι το θεμα του τοπικ και αναφερθηκε σαν παραδειγμα απο τον blue ocean. Επειτα εγω σκοπιμως το εγραψα με το αγγλικο ακρωνυμιο ADHD, μηπως θελει να το ψαξει καποιος. Ειναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας, ή στα αγγλικα Attention-Deficit Hhyperactivity Disorder. Ολες οι πληροφοριες υπαρχουν ηδη στα λινκς που παρεθεσα στο ποστ 141...(που θα σου τραβηξω το αυτακι γιατι μαλλον δε παρακολουθησες απο κοντα την κουβεντα
, γιαυτο σε συσκοτισε ! αντε ! :pfff: )

Σε ποιο βαθμό μπορούμε να ισχυριστούμε λοιπόν ότι η διαταραχή είναι θέμα οπτικής; Δεν υπάρχει ένα όριο πέραν του οποίου μιλάμε στα σίγουρα για διαταραχή;
............
..............
Δηλαδή, η σχιζοειδής ψύχωση δεν υπάρχει; Οι πολλαπλές προσωπικότητες είναι μύθος; Τα περί σεροτονίνης και διάφορων νευροδιαβιβαστών που υποτίθεται πως υπερεκκρίνονται ή ελλείπουν σε διάφορες περιπτώσεις ψυχικών νόσων δεν ισχύουν; Οι γενετικές συσχετίσεις που έχουν δημοσιευτεί στη διεθνή βιβλιογραφία είναι αρλούμπες; Μήπως η άποψή σου είναι υπερβολική; Ζούμε σε μια συνωμοσία των ψυχιάτρων; Ειλικρινά περιμένω εναγωνίως μία κατανοητή απάντηση επ΄ αυτού...
Ακριβως αυτα τα ερωτηματα προκυπτουν απο την προηγουμενη συζητηση. Καλα έκανες και τα εβαλες στο τραπεζι. :)

------------

Nα προσθεσω οτι ολες τις περιπτωσεις σχετικες με ψυχη ή ψυχη+σωμα, μπορουμε να τις λεμε "ψυχικες διαταραχες" και να μην αναφερουμε καν το "ασθενεια". Ολα αυτα ειναι καπως ρευστα και προσωπικά προτιμω να καλω ασθενειες πχ τα νευρολογικά, που ειναι αμιγως οργανικα προβληματα. Τα υπολοιπα θεωρουνται οτι ειναι συνδυασμος βιολογικων, ψυχολογικων και κοινωνικων παραγοντων. Ο ψυχολογος ασχολειται κυριως με οσα δεν εχουν βιολογικο υποβαθρο (ασχετα αν χρειαζονται φαρμακα η οχι), και υποτιθεται οτι πρεπει να συνεργαζεται με ψυχιατρο, καθως αυτα τα θεματα δεν "βγαζουν ματι". Δεν ειναι η διαγνωση "α εχεις καταγμα στο χερι γιατι νατο, φαινεται στην ακτινογραφια". Θελει ψαξιμο. Και θελει σφαιρικη ερευνα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Νομιζω ειναι πολυ διαφωτιστικη η συζητηση, κι ας εχει αντιπαλοτητα, μια και στη βαση της τιθονται καιρια ερωτηματα που ειναι καλο για ολους, να ειναι ξεκαθαρα. Λοιπά σχολια προσωπικά που ακουστηκαν, προσπερνουνται ευκολα. :)

Εννοώ πως δεν με διαφώτισαν επάνω στα πολύ ενδιαφέροντα θέματα που περιείχε, αλλά δεν τους δόθηκε η απαραίτητη συνέχεια, γι' αυτό άλλωστε τα επανέφερα. Άλλα ζητήματα όπως αυτό περί της κατάρτισης των ιατρών και των ψυχολόγων, αναπτύχθηκαν εκτενέστερα.

Φανταζομαι δεν αναλυθηκε καθως δεν ειναι το θεμα του τοπικ και αναφερθηκε σαν παραδειγμα απο τον blue ocean. Επειτα εγω σκοπιμως το εγραψα με το αγγλικο ακρωνυμιο ADHD, μηπως θελει να το ψαξει καποιος. Ειναι η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής - Υπερκινητικότητας, ή στα αγγλικα Attention-Deficit Hhyperactivity Disorder. Ολες οι πληροφοριες υπαρχουν ηδη στα λινκς που παρεθεσα στο ποστ 141...(που θα σου τραβηξω το αυτακι γιατι μαλλον δε παρακολουθησες απο κοντα την κουβεντα
, γιαυτο σε συσκοτισε ! αντε ! :pfff: )

Θα ομολογήσω πως είδα τα λινκ που έβαλες, αλλά δεν είχα τον απαιτούμενο χρόνο και διάθεση να τα διαβάσω ένα ένα, αφού δεν είναι ο τομέας μου και θέλει περισσότερο χρόνο για να εντρυφήσει κανείς σε θέματα που δεν γνωρίζει καλά. Χωρίς καμμία διάθεση αντιπαράθεσης, θα προτιμούσα από τους αγαπητούς ψυχολόγους-ψυχιάτρους του στεκιού, να έκαναν και μία περιληπτική ανασκόπηση των όσων παραθέτουν, ώστε να είναι ευκολότερο να κατανοήσει κανείς το τι διαμοίβεται κατά τη ροή της συζήτησης. Αλλιώς εμείς οι μη ειδικοί, ειλικρινά σας χάνουμε σε κάποια σημεία.



Nα προσθεσω οτι ολες τις περιπτωσεις σχετικες με ψυχη ή ψυχη+σωμα, μπορουμε να τις λεμε "ψυχικες διαταραχες" και να μην αναφερουμε καν το "ασθενεια". Ολα αυτα ειναι καπως ρευστα και προσωπικά προτιμω να καλω ασθενειες πχ τα νευρολογικά, που ειναι αμιγως οργανικα προβληματα. Τα υπολοιπα θεωρουνται οτι ειναι συνδυασμος βιολογικων, ψυχολογικων και κοινωνικων παραγοντων.

Έχω από καιρό αυτήν την απορία. Θεωρείται πως μια σοβαρή διαταραχή, όπως η σχιζοειδής ψύχωση ή η κατάθλιψη και η μανιοκατάθλιψη μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς να υπάρχει καμμία οργανική προδιάθεση; Μόνο ως αλληλεπίδραση και σύγκρουση με το περιβάλλον;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Οι διαταραχες ειναι χαραχτηρες ; :confused: Δηλαδη μπορει και να ειμαστε ολοι διαταραγμενοι ; :worry: (ευτυχως, δε θα νιωθω μοναξια :P )
Oι ψυχωσεις ειναι υποσυνολο των ψυχικων διαταραχων.

Οι ψυχώσεις δεν είναι απαραίτητα υποσύνολο των ψυχικών διαταραχών, άρα το σωστό είναι να λέμε πως όταν εμφανίζονται ψυχώσεις μέσα σε μια διαταραχή, τότε μόνο θα μπορούσες να θεωρήσεις τις διαταραχές κάτι διαφορετικό από πακέτο συμπεριφοράς/χαρακτήρα. Επίσης συχνότατα στις διαταραχές δεν εμφανίζεται κοινωνική δυσλειτουργία, ούτε καν παρεμβάλλονται ψυχωτικά επισόδεια, απλά το άτομο είναι διαφορετικό (δεν μου απάντησες για την τέως διαταραχή ομοφυλοφιλία για παράδειγμα !). Παρακάτω που με κάνεις quote συμφωνείς μαζί μου ότι οι διαταραχές δεν είναι ασθένειες. 'Αρα τί είναι αν δεν είναι ασθένειες ; Πακέτα συμπεριφορών ή χαρακτήρες δεν είναι αγαπητέ Lorien ; Ποιό από τα χαρακτηριστικά της αντικοινωνικής προσωπικότητας βρίσκεις ενδεικτικό ψυχωσικής συμπεριφοράς δηλαδή ; Το να πιάνεσαι στα χέρια με τον άλλον είναι ψύχωση ή συμπεριφορά ; Τί απ'τα δυο ; Αυτό ρωτάω. 'Η μήπως στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή μιλάμε για ψυχώσεις ; Κι αν ναι, σε όοοολες τις ιδεοψυχαναγκαστικές ; Ο ιδεοψυχαναγκαστικός π.χ. που πλένει τα χέρια του κάθε τρεις και λίγο ή θέλει η παντόφλα του να απέχει 5 cm και όχι 25 cm :P από το κρεββάτι, έχει ψυχωτικά χαρακτηριστικά ή νευρωτικά ; Ασφαλώς πολύ σωστά λες ότι δεν είμαστε διαταραγμένοι όλοι, αλλά αν το δεις με την κοινή λογική, θα εντοπίσεις χαρακτηριστικά του κάθε πακέτου συμπεριφοράς των διαταραχών στους περισσότερους από εμάς, ασχέτως αν δεν έχουμε όλο το πακέτο των χαρακτηριστικών. Δεν υπήρξε καθόλου φυσικά σχόλιο για τις θέσεις του Dr.David Cooper όπως ήταν αναμενόμενο. Κι ο Cooper δεν ήταν κανένας ψυχολόγος του "καφενέ", αλλά μέγας ψυχίατρος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Δεν υπήρξε καθόλου φυσικά σχόλιο για τις θέσεις του Dr.David Cooper όπως ήταν αναμενόμενο. Κι ο Cooper δεν ήταν κανένας ψυχολόγος του "καφενέ", αλλά μέγας ψυχίατρος.


Κατ' αρχάς Δόκτωρ, είσαι εξαιρετικά αυστηρός μαζί μας. Το link που μας έδωσες, οδηγεί σε ένα site το οποίο περιέχει μια μεγάλη σειρά από μακροσκελή κείμενα, όλα γραμμένα σύμφωνα με την επιστημονική-ψυχιατρική ορολογία και κάποια από αυτά ιδιαίτερα εξειδικευμένα, απευθείας από δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και επιπλέον, δεν μας εξήγησες ποιο από αυτά ήταν εκείνο που υποστήριζε την άποψή σου. Εντούτοις, εγώ επέλεξα να διαβάσω τυχαία ένα από αυτά τα κείμενα, επειδή ο τίτλος περιείχε τον ιδιαίτερα ενδιαφέροντα όρο "Αντιψυχιατρική".

Συγκεκριμένα, ο τίτλος της εργασίας ήταν ο εξής:


"Villa 21 - an experiment in anti-psychiatry", συνοδευόμενος από την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα υποσημείωση:

In the following pages I shall use terms such as 'schizophrenic', 'patients', 'treatment' with implied inverted commas. I have already thrown, and shall later in this volume throw, considerable doubt on the validity of these labels, but for the moment I shall simply recognize that the labels are used and I shall employ this usage. I would also point out that, although I often use the present tense, I in fact departed from Villa 21 in April 1966.
Περαιτέρω, σημείωσα τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:

the majority of patients were far advanced in a series of recurrent psychotic breakdowns. Such breakdowns acquire a limiting ritualistic character through repeated hospital admission. Sometimes young people would even go into long-stay or very disturbed wards. There seemed an obvious need for a separate unit with less ritual and less rigid role-structuring, where the patients could encounter themselves through their relationships with others and come to terms more successfully with their conflicts, rather than take the easy exit into narrowly stereotyped self-definition which is only too readily available to people in more conventional wards.
Εδώ λοιπόν, ο ερευνητής ψυχίατρος αναφέρεται στην ιδιαίτερη σημασία που αποκτούν οι "τελετουργικά" δομημένοι ρόλοι και τα στερεότυπα της ασθένειας, επάνω στον ίδιο τον ασθενή, έτσι ώστε να παρεμποδίζουν σημαντικά τις προσπάθειες θεραπείας. Με απλά λόγια, ο ερευνητής θεωρεί πως τα στερεότυπα της ασθένειας και ο στενά καθορισμένος ρόλος του ασθενή, εγγράφονται αμετάκλητα σε αυτόν, μετά από χρόνια παραμονή του στην ψυχιατρική μονάδα, δημιουργώντας έναν "χαρακτήρα" (από το χαράσσω) που αντιστέκεται στη θεραπεία. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι ο ερευνητής αναγκάστηκε σταδιακά να αντικαταστήσει όσους ασθενείς-αντικείμενα της έρευνας είχαν μακρό ιστορικό νοσηλείας σε ιδρύματα, με άλλους ασθενείς που βρίσκονταν στο στάδιο της εκδήλωσης της πρώτης ή δεύτερης κρίσης, δηλαδή με "φρέσκο αίμα".

Συνεπώς, ακόμη κι αν η έναρξη της "ασθένειας" οφείλεται σε οργανικούς λόγους, η εγκατάσταση αυτής και η μετάπτωσή της σε χρονιότητα είναι πράγματι θέμα αποδοχής ρόλων.

Η πεποίθηση αυτή του Dr Cooper καταδεικνύεται και από το παρακάτω απόσπασμα:

It was the author's belief that such small units might form the optimal therapeutic milieu for the sort of patients we had in mind, as they would allow a greater degree of freedom of movement out of the highly artificial staff and patient roles imposed on people by conventional psychiatry
Να σημειωθεί ότι οι ασθενείς στους οποίους αναφέρεται είναι νεαρά άτομα, με σχιζοφρένεια...


In setting up the unit, I had one central conviction. This conviction, founded on repeated unhappy experiences in conventional wards, was that before we have any chance of understanding what goes on in patients we have to have at least some elementary awareness about what goes on in the staff. We therefore aimed to explore in our day-to-day work the whole range of preconceptions, prejudices, and fantasies that staff have about each other and about the patients.
Εδώ ο ερευνητής αναφέρεται σε «κακές εμπειρίες» του παρελθόντος, σχετικά με την προδιάθεση του προσωπικού έναντι στην ασθένεια. Είναι προφανές πως η αλληλεπίδραση των ασθενών με θεραπευτικό προσωπικό το οποίο μεταδίδει σε αυτούς τις δικές του προκαταλήψεις, επίσης αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην θεραπεία. Ωστόσο, παρακάτω τα πράγματα γίνονται πιο ενδιαφέροντα:

The psychiatric institution throughout its history has found it necessary to defend itself against the madness which it is supposed to contain - disturbance, disintegration, violence, contamination. The staff defences, in so far as they are erected against illusory rather than real dangers, I shall term collectively institutional irrationality. What then, is the reality of madness in the mental hospital and what is illusion? What are the defining limits of institutional irrationality?
Έχω διαπιστώσει και προσωπικά το πόσο φόβο προκαλεί η «παραφροσύνη» στους «υγιείς» ανθρώπους (μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις φρόντισα να εκμεταλλευτώ τον φόβο αυτόν, ώστε να διαφύγω από δυσχερέστατες καταστάσεις). Η προσωπική μου εξήγηση είναι πως σε πολλές συμπεριφορές των ασθενών, οι υγιείς αναγνωρίζουν δικές τους τάσεις. Η «τρέλα» είναι μεταδοτική και κανείς δεν μπορεί να αισθάνεται σίγουρος πως ο ίδιος δεν ανήκει σʼ αυτήν την κατηγορία. Πολλές από τις στάσεις και τις πρακτικές λοιπόν που αναπτύσσονται μέσα σʼ ένα ψυχιατρικό ίδρυμα, οφείλονται σε αμυντικούς μηχανισμούς του προσωπικού, παρά σε κατευθυνόμενη ιατρική πρακτική. Το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον, εάν κανείς συνυπολογίσει το γεγονός ότι οι υποτιθέμενοι κίνδυνοι που αντιμετωπίζει το προσωπικό είναι περισσότερο φανταστικοί παρά αντικειμενικοί…

It has long been recognized that a great deal of violent behaviour in mental patients is directly reactive to physical restraint. If any member of the public were to be seized by several burly men and thrust into a strait-jacket for reasons which were obscure to him, and if his attempts to find an explanation were without avail, his natural reaction would be to struggle. We are no longer in the era of strait-jackets, and padded rooms are on the way out, but it is not so long ago that the writer saw a patient, kicking and screaming in a straitjacket, carried by several policemen into the observation ward: one had only to dismiss the policemen and remove the strait-jacket dramatically to terminate the patient's violent reactions.
Εδώ ο Dr Cooper μας λέει κάτι το οποίο είναι ενδιαφέρον, αν και τραγικό: Ο οποιοσδήποτε από εμάς χαρακτηριζόταν ως «ψυχασθενής» έστω και αυθαίρετα ή από λάθος κι αντιμετωπιζόταν με το γνωστό βίαιο τρόπο του ζουρλομανδύα, θα βρισκόταν σε κατάσταση όπου ενστικτωδώς θα αντιδρούσε αντίστοιχα βίαια, ενισχύοντας έτσι την εικόνα του «ψυχασθενούς» την οποία του προσάπτουν. Μετά από λίγο καιρό στο ψυχιατρικό ίδρυμα, μετά από τη χορήγηση αρκετών ψυχοφαρμάκων και ίσως μετά από λίγα ηλεκτροσόκ, η εικόνα αυτή είμαι βέβαιος πως θα εντυπωνόταν ανεξίτηλα στον πρώην υγιή, ο οποίος θα ήταν πλήρως πεπεισμένος πλέον για την ασθένειά του. Άλλωστε όπως είπαμε, ο συγχρωτισμός με τους ψυχικά ασθενείς μπορεί να κλονίσει ακόμη και τους επισήμως θεωρούμενους ως υγιείς, οι οποίοι υποχρεώνονται ν' αναπτύξουν αμυντικούς μηχανισμούς, ώστε να διαφοροποιήσουν τους εαυτούς τους. Ακόμη όμως κι αν ο ίδιος δεν είχε πειστεί επ' αυτού, η πεποίθηση των θεραπόντων θα ήταν πιστεύω αρκετή. Η περίπτωση της ταινίας «Η φωλιά του κούκου» με τον Τζακ Νίκολσον, είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική…

One of the commonest staff fantasies in mental hospitals is that if patients are not coerced verbally or physically into getting out of bed at a certain hour in the morning they will stay in bed until they rot away. Behind this is anxiety over nonconformity with the staff's time-regulation and general control in their own lives. The patient is that frightening aspect of themselves that sometimes does not want to get out of bed in the morning and come to work.
Ανέφερα παραπάνω, ότι «σε πολλές συμπεριφορές των ασθενών, οι υγιείς αναγνωρίζουν δικές τους τάσεις». Εδώ κάτι τέτοιο γίνεται ακόμη σαφέστερο. Κανείς πραγματικά δεν γνωρίζει πού ακριβώς βρίσκονται τα όρια μεταξύ «τρέλας» και «λογικής», πού τελειώνει ο μύθος και αρχίζει η πραγματικότητα…

There was a progressive blurring of role between nurses, doctor, occupational therapist, and patients. I have already examined some of the ambiguities surrounding the process of 'becoming a patient'. I shall now try to bring into focus a number of disturbing and apparently paradoxical questions: for example, can patients 'treat' other patients, and can they even treat staff? Can staff realize quite frankly and acknowledge in the ward community their own areas of incapacity and 'illness' and their need for 'treatment'? If they did, what would happen next and who would control it? Were not these categories 'illness' and 'treatment' themselves ultimately suspect?
Οι ερωτήσεις που θέτει εδώ ο Dr Cooper τσακίζουν κόκκαλα και δεν θα ήθελα να τις σχολιάσω περαιτέρω, σίγουρα όμως αποτελούν τεράστιο πεδίο για συζήτηση και προβληματισμό.

…the problem of doctor-centeredness in mental hospital ward administration. In conventional wards all but the most trivial decisions have to be either made by, or blessed by, the doctor. The doctor is invested, and sometimes invests himself, with magical powers of understanding and curing. Whether the formal training of psychiatrists includes qualifications in magical omnipotence is perhaps uncertain, but the image is reinforced and perpetuated in many ways
Ένα ενδιαφέρον σχόλιο επάνω στην κυριαρχία των ψυχιάτρων στην ψυχική θεραπεία, έναντι των ψυχολόγων, από έναν αναγνωρισμένο ερευνητή-ψυχίατρο. Η κυριαρχία των στερεοτύπων αποτελεί γενικά προβληματικό και ανασταλτικό παράγοντα στην πορεία της θεραπείας. Δεν θα πρέπει πάντως να μας διαφεύγει το γεγονός ότι το παραπάνω κείμενο έχει περίπου τη δική μου ηλικία, οπότε δεν μπορούμε να γνωρίζουμε κατά πόσον αυτά που περιγράφει ως προβλήματα ισχύουν ακόμη έως σήμερα ή εάν αυτές οι μοντέρνες για την εποχή απόψεις έχουν ενσωματωθεί στην τρέχουσα ψυχιατρική πρακτική.

Θα ήθελα τέλος να απευθύνω προς το Δόκτορα μια απορία μου, από τα προηγούμενα: Πώς είναι δυνατόν να συμφωνείς αγαπητέ μου με τον Ocean και ταυτόχρονα να διαφωνείς με τον Γιωσαφάτ; Αμφότεροι συμφωνούν ότι δεν είναι όλοι οι ψυχολόγοι ή οι ψυχίατροι κατάλληλοι ως ψυχοθεραπευτές και πώς κάτι τέτοιο χρειάζεται ειδική εκπαίδευση και μακρόχρονη εμπειρία…
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Πώς είναι δυνατόν να συμφωνείς αγαπητέ μου με τον Ocean και ταυτόχρονα να διαφωνείς με τον Γιωσαφάτ; Αμφότεροι συμφωνούν ότι δεν είναι όλοι οι ψυχολόγοι ή οι ψυχίατροι κατάλληλοι ως ψυχοθεραπευτές και πώς κάτι τέτοιο χρειάζεται ειδική εκπαίδευση και μακρόχρονη εμπειρία…

Θεώρησα πολύ απόλυτη τη θέση του Γιωσαφάτ ότι οι Ψυχολόγοι είναι κυρίως για ψυχολογικά τεστς, και πάνω σ'αυτό διαφώνησα. Mε τον ocean νομίζω ήμουν σαφέστατος με τι ακριβώς συμφώνησα μαζί του, έγραψε ότι οι διαταραχές είναι κατασκευές αν δεν κάνω λάθος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

D_G

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Δημήτρης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,938 μηνύματα.
Επιτρέψτε μια μικρή παρέμβαση και από εμένα σαν άσχετο που όμως θέλω να παρακολουθήσω την συζήτηση (όχι μόνο αυτή αλλά κάθε συζήτηση στο στέκι).

Εκτός από την ορολογία που ζητώ κι εγώ να είναι πιο εκλαϊκευμένη για να καταλαβαίνουμε και εμείς οι άσχετοι σε αυτά τα θέματα, καλό είναι νομίζω να υπάρχουν και παράγραφοι και όχι συνεχή κατεβατά ειδικά στα μεγάλα μηνύματα για την ευκολία της ανάγνωσης του κάθε θέματος.

Νομίζω ότι έτσι θα ήταν πιο ευανάγνωστα τα κείμενα και δεν θα κούραζαν τους αναγνώστες.

Αυτά διαδικαστικά και συγνώμη για το off-topic.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

jrot6

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
Έχω από καιρό αυτήν την απορία. Θεωρείται πως μια σοβαρή διαταραχή, όπως η σχιζοειδής ψύχωση ή η κατάθλιψη και η μανιοκατάθλιψη μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς να υπάρχει καμμία οργανική προδιάθεση; Μόνο ως αλληλεπίδραση και σύγκρουση με το περιβάλλον;

Αυτο απο οτι ειδα δεν απαντηθηκε..Για πειτε λοιπον.Με τρωει η περιεργεια..:D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Αυτο απο οτι ειδα δεν απαντηθηκε..Για πειτε λοιπον.Με τρωει η περιεργεια..:D

Πάρε έναν δυστυχισμένο άνθρωπο στα πρόθυρα αυτοκτονίας που έχασε τη δουλειά του,που τον εγκατέλειψε η γυναίκα του και του πήρε και το παιδί του, που έχασε ένα μεγάλο ποσό χρημάτων, και ρώτησέ τον τί τον οδήγησε στο να υποφέρει από κατάθλιψη. 'Αμα σου πει "υποφέρω επειδή έχω οργανική προδιάθεση" τα ξαναλέμε. 'Ετσι θα του πουν οι ψυχίατροι, και θα τον χαπακώσουν το πιθανότερο, ενώ ο ψυχολόγος θα τον ωθήσει δια μέσω του λόγου και δίνοντάς του το ερέθισμα να αποκτήσει νέες εμπειρίες και να γράψει πάνω στις παλιές κακές εμπειρίες, καινούριες θετικές. Ναι, το περιβάλλον είναι καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της όποιας "νόσου" όπως δεν σε πιάνει στα καλά καθούμενα συνάχι, αλλά σε κόλησε κάποιος επειδή δεν ζεις σε αποστειρωμένο από μικρόβια κόσμο. 'Αλλοι έχουν ισχυρές άμυνες άλλοι όχι, αλλά οι συνθήκες αρρωσταίνουν τους ανθρώπους, δεν αρρωσταίνουν από μόνοι τους.
Μιλώ για την κατάθλιψη φυσικά, όχι για σοβαρές περιπτώσεις όπως η σχιζοφρένεια ή οι πολλαπλές προσωπικότητες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Έχω από καιρό αυτήν την απορία. Θεωρείται πως μια σοβαρή διαταραχή, όπως η σχιζοειδής ψύχωση ή η κατάθλιψη και η μανιοκατάθλιψη μπορεί να εκδηλωθεί χωρίς να υπάρχει καμμία οργανική προδιάθεση; Μόνο ως αλληλεπίδραση και σύγκρουση με το περιβάλλον;
Νομιζω πως ενας σοβαρος επιστημονας θα πρεπει να απαντησει : ισως. Γιατι δεν ειμαστε σιγουροι ακομα. Φαινεται να μην ειναι μονο το ενα ή μονο το αλλο παντως, αλλά συνδυασμος. (διαφορετικά θα υπρηρχαν άλλα νουμερα).

Οι ψυχώσεις δεν είναι απαραίτητα υποσύνολο των ψυχικών διαταραχών, άρα το σωστό είναι να λέμε πως όταν εμφανίζονται ψυχώσεις μέσα σε μια διαταραχή, τότε μόνο θα μπορούσες να θεωρήσεις τις διαταραχές κάτι διαφορετικό από πακέτο συμπεριφοράς/χαρακτήρα.
Απαραιτητα ειναι, αφου με το "ψυχικες διαταραχες" τα περιλαμβανουμε ολα.

Επίσης συχνότατα στις διαταραχές δεν εμφανίζεται κοινωνική δυσλειτουργία, ούτε καν παρεμβάλλονται ψυχωτικά επισόδεια, απλά το άτομο είναι διαφορετικό (δεν μου απάντησες για την τέως διαταραχή ομοφυλοφιλία για παράδειγμα !).
Το οτι καποιοι για καποιους σκοπους, θεωρουσαν την ομοφυλλοφιλια ως ψυχικη διαταραχη, δε σημαινει ουτε οτι εστεκε, ουτε οτι ηταν αποδεκτο απο ολη την επιστημονικη κοινοτητα (μαλιστα καποιοι μπορει να υπεστησαν και πιεση να τα πουν).

Παρακάτω που με κάνεις quote συμφωνείς μαζί μου ότι οι διαταραχές δεν είναι ασθένειες. 'Αρα τί είναι αν δεν είναι ασθένειες ; Πακέτα συμπεριφορών ή χαρακτήρες δεν είναι αγαπητέ Lorien ;
Το "ψυχικες διαταραχες" δε σου αρεσει σαν ορος δλδ ; :confused: Ξεχνα το "ασθενειες".

Ποιό από τα χαρακτηριστικά της αντικοινωνικής προσωπικότητας βρίσκεις ενδεικτικό ψυχωσικής συμπεριφοράς δηλαδή ; Το να πιάνεσαι στα χέρια με τον άλλον είναι ψύχωση ή συμπεριφορά ; Τί απ'τα δυο ; Αυτό ρωτάω.
Καπου χανομαστε γιατι προσπαθουμε να βαλουμε σε κουτακια κατι που ειναι μια σουπα...Δεν ειναι θεμα "ψυχωση ή συμπεριφορα". Ανομοια πραγματα συγκρινεις. Η συμπεριφορα ειναι ο φαινοτυπος του τι εχεις (αν εχεις).

'Η μήπως στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή μιλάμε για ψυχώσεις ;
Οχι.

Ασφαλώς πολύ σωστά λες ότι δεν είμαστε διαταραγμένοι όλοι, αλλά αν το δεις με την κοινή λογική, θα εντοπίσεις χαρακτηριστικά του κάθε πακέτου συμπεριφοράς των διαταραχών στους περισσότερους από εμάς, ασχέτως αν δεν έχουμε όλο το πακέτο των χαρακτηριστικών.
'Αλλο αυτο, και αλλο το "οι περισσοτερες ψυχικες διαταραχες, ειναι κατασκευασμενες"..

Δεν υπήρξε καθόλου φυσικά σχόλιο για τις θέσεις του Dr.David Cooper όπως ήταν αναμενόμενο. Κι ο Cooper δεν ήταν κανένας ψυχολόγος του "καφενέ", αλλά μέγας ψυχίατρος.
Διαβασα καποια πραγματα, απο αλλου (το λινκ που εχεις βαλει δε δουλευει). Ο Κουπερ και αλλοι 2-3 , πριν 40 χρονια, εθεσαν αυτες τις θεσεις, αλλά προσωπικά τις βρισκω εν μερει ρομαντικες και ακραιες. Ειχαν πολιτικο-οικονομικες χροιές ("τα ψυχικα ειναι αποτελεσματα του καπιταλισμου"), και δε μαρεσε και πολυ η αφετηρια τους. Ασε που κολλανε στο να μην ονομασουμε τα προβληματα "ασθενειες". Μολις τα ονομασουμε "ψυχικες διαταραχες" αμεσως καταρριπτεται μεγαλο μερος της θεωριας τους (αν οχι ολοκληρη).

Εδώ ο Dr Cooper μας λέει κάτι το οποίο είναι ενδιαφέρον, αν και τραγικό: Ο οποιοσδήποτε από εμάς χαρακτηριζόταν ως «ψυχασθενής» έστω και αυθαίρετα ή από λάθος κι αντιμετωπιζόταν με το γνωστό βίαιο τρόπο του ζουρλομανδύα, θα βρισκόταν σε κατάσταση όπου ενστικτωδώς θα αντιδρούσε αντίστοιχα βίαια, ενισχύοντας έτσι την εικόνα του «ψυχασθενούς» την οποία του προσάπτουν.
Σιγουρα. Μα η διαγνωση του αν καποιος εχει καποια ψυχικη διαταραχη, δεν προκυπτει απο το οτι "αντισταθηκε βιαια επειδη τον αρπαξαμε βιαια και τον δεσαμε"...

Θεώρησα πολύ απόλυτη τη θέση του Γιωσαφάτ ότι οι Ψυχολόγοι είναι κυρίως για ψυχολογικά τεστς, και πάνω σ'αυτό διαφώνησα. Mε τον ocean νομίζω ήμουν σαφέστατος με τι ακριβώς συμφώνησα μαζί του, έγραψε ότι οι διαταραχές είναι κατασκευές αν δεν κάνω λάθος.
Οχι και τοσο σαφης. Ειχες πει : "Συμφωνώ σε αρκετά σημεία με τον ocean, όπως μ'αυτό των "κατασκευασμένων διαταραχών" που δεν είναι της ώρας να αναλύσω. "

Πάρε έναν δυστυχισμένο άνθρωπο στα πρόθυρα αυτοκτονίας που έχασε τη δουλειά του,που τον εγκατέλειψε η γυναίκα του και του πήρε και το παιδί του, που έχασε ένα μεγάλο ποσό χρημάτων, και ρώτησέ τον τί τον οδήγησε στο να υποφέρει από κατάθλιψη. 'Αμα σου πει "υποφέρω επειδή έχω οργανική προδιάθεση" τα ξαναλέμε.
Ερωτηση : γιατι δεν εχουν καταθλιψη ολοι οσοι εχουν πολλα προβληματα στη ζωη τους ; Γιατι εχουν καταθλιψη ακομα και πολλοι που δεν εχουν κανενα ή σχεδον κανενα απο αυτα που ανεφερες ; Αρα μηπως δεν ειναι μονο ο παραγοντας "περιβαλλον" ; (ρητορικη ερωτηση).

'Ετσι θα του πουν οι ψυχίατροι, και θα τον χαπακώσουν το πιθανότερο, ενώ ο ψυχολόγος θα τον ωθήσει δια μέσω του λόγου και δίνοντάς του το ερέθισμα να αποκτήσει νέες εμπειρίες και να γράψει πάνω στις παλιές κακές εμπειρίες, καινούριες θετικές.
Εχει σημασια να ξερουμε αν μιλαμε για το ιδιο πραγμα : καλο ψυχολογο, καλο ψυχιατρο. Οχι σκαρτους. Με την ιδια λογικη, ο ψυχολογος θα του πει 2 μπουρδες να του παρει την επισκεψη, ή θα τον κανει να αισθανεται καλα μονο κατα την επισκεψη, για να συνεχιζει να πηγαινει. Αμα θελουμε να βρουμε αρνητικα, υπαρχουν με τη σεσουλα. Φυσικα στην ψυχιατρικη υπαρχει ενα εξτρα : τα φαρμακα, και ως ενα σημειο συμφωνω οτι πολλοι το εκμεταλλευονται και ντροπη τους.

Ναι, το περιβάλλον είναι καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της όποιας "νόσου" όπως δεν σε πιάνει στα καλά καθούμενα συνάχι, αλλά σε κόλησε κάποιος επειδή δεν ζεις σε αποστειρωμένο από μικρόβια κόσμο. 'Αλλοι έχουν ισχυρές άμυνες άλλοι όχι, αλλά οι συνθήκες αρρωσταίνουν τους ανθρώπους, δεν αρρωσταίνουν από μόνοι τους.Μιλώ για την κατάθλιψη φυσικά, όχι για σοβαρές περιπτώσεις όπως η σχιζοφρένεια ή οι πολλαπλές προσωπικότητες.
Και θα σε ενοχλησει αν η αμυνα στην καταθλιψη εχει ΚΑΙ οργανικο (γενετικο) υποβαθρο ;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
Πάρε έναν δυστυχισμένο άνθρωπο στα πρόθυρα αυτοκτονίας που έχασε τη δουλειά του,που τον εγκατέλειψε η γυναίκα του και του πήρε και το παιδί του, που έχασε ένα μεγάλο ποσό χρημάτων, και ρώτησέ τον τί τον οδήγησε στο να υποφέρει από κατάθλιψη. 'Αμα σου πει "υποφέρω επειδή έχω οργανική προδιάθεση" τα ξαναλέμε. 'Ετσι θα του πουν οι ψυχίατροι, και θα τον χαπακώσουν το πιθανότερο, ενώ ο ψυχολόγος θα τον ωθήσει δια μέσω του λόγου και δίνοντάς του το ερέθισμα να αποκτήσει νέες εμπειρίες και να γράψει πάνω στις παλιές κακές εμπειρίες, καινούριες θετικές. Ναι, το περιβάλλον είναι καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη της όποιας "νόσου" όπως δεν σε πιάνει στα καλά καθούμενα συνάχι, αλλά σε κόλησε κάποιος επειδή δεν ζεις σε αποστειρωμένο από μικρόβια κόσμο. 'Αλλοι έχουν ισχυρές άμυνες άλλοι όχι, αλλά οι συνθήκες αρρωσταίνουν τους ανθρώπους, δεν αρρωσταίνουν από μόνοι τους.
Μιλώ για την κατάθλιψη φυσικά, όχι για σοβαρές περιπτώσεις όπως η σχιζοφρένεια ή οι πολλαπλές προσωπικότητες.

Πως εισαι τοσο σιγουρος οτι θα του πει πως οπωσδηποτε οφειλεται σε οργανικη προδιαθεση? Ενας καλος ψυχιατρος με καλη εκπαιδευση δε θα κατευθυνθει προς τη χορηγηση φαρμακευτικης αγωγης, εαν δεν το κρινει απαραιτητο. Ειναι γνωστης ολων των παραγοντων.
Αλλωστε ψυχιατρος γραφει τα παρακατω π.χ περι καταθλιψης:
Αιτιολογία της κατάθλιψης
Το πρώτο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι δεν υπάρχει ένας και μοναδικός λόγος που να εξηγεί την διαταραχή αυτή (όπως συμβαίνει και με πολλές άλλες σοβαρές ασθένειες). Πρόσφατες έρευνες έχουν ξεχωρίσει κάποιους παράγοντες που φαίνεται ότι συμβάλλουν σε διαφορετικό βαθμό στην εμφάνιση της κατάθλιψης.
Συχνά η κατάθλιψη είναι το αποτέλεσμα μιας περίπλοκης αλληλεπίδρασης γενετικών, ψυχοκοινωνικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Βιοχημικοί παράγοντες
Οι καταθλιπτικοί άνθρωποι συχνά υφίστανται μία μείωση των επιπέδων των νευροδιαβιβαστών, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την μεταφορά ηλεκτρικών ερεθισμάτων από το ένα νευρικό κύτταρο στο άλλο. Δυο νευροδιαβιβαστές, η σεροτονίνη και η νορεπινεφρίνη όταν δεν βρίσκονται σε ισορροπία ευθύνονται για τις καταθλιπτικές και τις αγχώδεις διαταραχές. Μείωση της σεροτονίνης και της νορεπινεφρίνης έχει σαν αποτέλεσμα την αλλαγή της διάθεσης, της κινητοποίησης, της σεξουαλικής διάθεσης καθώς και αλλαγές στην όρεξη.
Γενετικοί παράγοντες
Είναι φανερό ότι η κατάθλιψη, όπως και άλλες σοβαρές ασθένειες επηρεάζονται από την κληρονομικότητα. Ο κίνδυνος να πάθει κάποιος κατάθλιψη όταν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, καταθλιπτικού συγγενή είναι ιδιαίτερα αυξημένος. Π.χ. παιδί που ένας γονέας είναι καταθλιπτικός, έχει 10% έως 13% μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσει κατάθλιψη. Σε περιπτώσεις διδύμων η πιθανότητα αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη. Εάν το ένα έχει κατάθλιψη τότε η πιθανότητα του άλλου να εμφανίσει επίσης κατάθλιψη φτάνει το 70%. Αξίζει να σημειωθεί ότι, παρά τον αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης κατάθλιψης λόγω κληρονομικότητας, πολλοί άνθρωποι με οικογενειακό ιστορικό κατάθλιψης δεν εμφάνισαν ποτέ αυτή τη διαταραχή, ακόμα και κάτω από δύσκολες καταστάσεις. Επίσης πολλοί άνθρωποι που υποφέρουν από τη νόσο δεν είχαν θετικό οικογενειακό ιστορικό.

Κοινωνικοί-Περιβαλλοντικοί παράγοντες
Μερικές μελέτες δείχνουν ότι μία σειρά γεγονότων όπως θάνατος αγαπημένου προσώπου, διαζύγιο, κάποια σοβαρή ασθένεια, ή κάποια ατυχία, μπορεί να προκαλέσουν κατάθλιψη. Επίσης το καθημερινό στρες έχει αρνητική επίδραση στον οργανισμό και συμβάλλει στην δημιουργία πολλών ασθενειών συμπεριλαμβανομένης και της κατάθλιψης. Επίσης κοινωνικοί (π.χ. οικονομική ύφεση, συνθήκες διαμονής) ακόμη και ψυχοκοινωνικοί παράγοντες (π.χ. απώλεια εργασίας, μετανάστευση) φαίνεται να αυξάνουν τον κίνδυνο για κατάθλιψη.

Οργανικά νοσήματα
Αρκετά οργανικά νοσήματα όπως εγκεφαλικό καρδιαγγειακό επεισόδιο, καρκίνος, χρόνιος πόνος, διαβήτης, ορμονικές διαταραχές συχνά οδηγούν στην εμφάνιση κατάθλιψης.Ατομα που πάσχουν από οργανικά νοσήματα και αισθάνονται απάθεια και ανικανότητα για τις φυσικές τους ανάγκες πρέπει να το συζητούν με τον ιατρό τους. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να σχετίζονται με την ευαισθησία του ατόμου ή να είναι υποκειμενική απάντηση στην οργανική τους νόσο ή να οφείλονται σε συνυπάρχουσα μείζονα κατάθλιψη η οποία πρέπει να θεραπευθεί.

Προσωπικότητα
Απαισιόδοξα άτομα, με έλλειψη αυτοεκτίμησης, αρνητικό τρόπο σκέψης, εκδήλωση υπερβολικής ανησυχίας ή αισθήματα ανικανότητας και ελέγχου διάφορων γεγονότων
της ζωής τους, παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη.
Έχει επίσης αναφερθεί ότι η χρήση μερικών φαρμάκων συνδέεται με την κατάθλιψη. Επιπροσθέτως, η συχνή και υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη. Παρόλο που οι αιτίες που προκαλούν κατάθλιψη είναι γνωστές και συνεχίζεται η πρόοδος για την καλύτερη αιτιολογία της, η κατάθλιψη έχει επηρεάσει νέους και ηλικιωμένους, φτωχούς και πλούσιους, διάσημους και ανώνυμους ανθρώπους μέσα στην ιστορία.



Ψυχίατρος, Αθ. Καλογερόπουλος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
Πως εισαι τοσο σιγουρος οτι θα του πει πως οπωσδηποτε οφειλεται σε οργανικη προδιαθεση?

Σχήμα λόγου. Φυσικά και δεν θα του πει κάτι τέτοιο ! Αλλά δεν υπάρχει ψυχίατρος που θα κάτσει να του πιπιλάει το μυαλό με τους μήνες πριν προχωρήσει στην φαρμακευτική αγωγή. Οι ψυχίατροι διαλέγουν συνήθως τον εύκολο δρόμο. 'Οχι πάντα. Αυτό όμως είναι συνήθως το κοσμοθεωρητικό μοντέλο που έχουν για τον άνθρωπο, ότι είναι ένα πάσχον σώμα πρώτα και πάνω απ'όλα, ένας εγκέφαλος που κάτι του λάσκαρε ή ένα νευρικό σύστημα πάσχον. Ενώ ένας Ψυχολόγος αν είναι προχωρημένος και ικανός δεν θα πάρει ούτε τον εύκολο δρόμο, ούτε θα κανακεύει όμως τον άνθρωπο όπως έγραψε με άλλα λόγια ο Lorien για να τον επισκέπτεται μόνιμα ο πελάτης του. Τέλος πάντων, εφόσον το θέμα που ανοίξατε ονομάζεται Ψυχολογία versus Ψυχιατρικής, εμένα αυτή είναι η άποψή μου ότι οι Ψυχολόγοι κερδίζουν στα σημεία και ηθικά και από όλες τις απόψεις, και δεν θα προσπαθήσω να μεταπείσω κανέναν, όποιος θέλει ας εμπιστευέται τον εύκολο δρόμο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Προσωπικότητα
Απαισιόδοξα άτομα, με έλλειψη αυτοεκτίμησης, αρνητικό τρόπο σκέψης, εκδήλωση υπερβολικής ανησυχίας ή αισθήματα ανικανότητας και ελέγχου διάφορων γεγονότων
της ζωής τους, παρουσιάζουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν κατάθλιψη.

Κι εδώ γεννάται το κλασικό αναπάντητο ερώτημα: Η αρνητική προσωπικότητα προξένησε την κατάθλιψη, ή κάποια υφιστάμενη δυσλειτουργία του εγκεφάλου η οποία προϋπήρχε οδήγησε εξ αρχής στην καλλιέργεια αρνητικής προσωπικότητας; Η κότα ή το αυγό;

Μήπως οι διαταραχές στην έκκριση νευροδιαβιβαστών δεν προϋπάρχουν ως προδιάθεση εγκεφαλικής δυσλειτουργίας αλλά ο συνεχής λανθασμένος τρόπος με τον οποίο έχει μάθει ο εγκέφαλος ν' ανταποκρίνεται στο περιβάλλον του προκάλεσε την ελλιπή έκκριση των διαβιβαστών αυτών; Δεν πρόκειται για προβοκατόρικη ερώτηση, αφού στον ανθρώπινο εγκέφαλο το hardware επιδρά επάνω στο software αλλά και το αντίστροφο.

Οι παραπάνω ερωτήσεις είναι προς το παρόν αδύνατον κατά τη γνώμη μου ν' απαντηθούν. Αυτό συμβαίνει επειδή, όπως μας λέει ο Jeff Hawkins στη διάλεξη που έδωσε στο TED, ενώ σήμερα διαθέτουμε έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών για το πώς λειτουργεί ο εγκέφαλος, εντούτοις δεν έχουμε καταφέρει να συνθέσουμε μία θεωρία που να εξηγεί τη λειτουργία του. Δεν έχουμε καν καταφέρει να θέσουμε ένα πλαίσιο εργασίας ώστε να ξεκινήσουμε να στοιχειοθετούμε μια θεωρία επ' αυτού.

Μέχρι τη διευκρίνιση του ακριβή τρόπου λειτουργίας του εγκεφάλου και του τρόπου αλληλεπίδρασης της σκέψης επάνω στα εγκεφαλικά κύτταρα και το αντίστροφο, όλα όσα λέμε είναι απλές υποθέσεις...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Lorien

Περιβόητο μέλος

Ο Lorien αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 5,880 μηνύματα.
Σχήμα λόγου. Φυσικά και δεν θα του πει κάτι τέτοιο ! Αλλά δεν υπάρχει ψυχίατρος που θα κάτσει να του πιπιλάει το μυαλό με τους μήνες πριν προχωρήσει στην φαρμακευτική αγωγή.Οι ψυχίατροι διαλέγουν συνήθως τον εύκολο δρόμο.
Τελικα θα του πουν ετσι ή οχι ; Δε σε ακουω ξεκαθαρο. Αν δε το κανει κακως κατηγορεις. Αν το κανει, τοτε μη λες οτι δε θα το κανει.

'Οχι πάντα. Αυτό όμως είναι συνήθως το κοσμοθεωρητικό μοντέλο που έχουν για τον άνθρωπο, ότι είναι ένα πάσχον σώμα πρώτα και πάνω απ'όλα, ένας εγκέφαλος που κάτι του λάσκαρε ή ένα νευρικό σύστημα πάσχον.Ενώ ένας Ψυχολόγος αν είναι προχωρημένος και ικανός....
Κανεις αδικη συγκριση. Συγκρινεις τους κακους ψυχιατρους με τους καλους ψυχολογους. Καλα λεει η Νεραιδα.

...χωρια που ο ψυχολογος δεν του επιτρεπεται να παρει τον ευκολο δρομο που λες (φαρμακευτικη αγωγη) ! Αρα το ηθικο στο οποίο αναφερεσαι, δεν ειναι καν επιλογη !

Τεθηκαν και ερωτηματα που δεν απαντηθηκαν παντως...
Και καλο ειναι να μην κοιτας μονο την συγκριση "κακος ψυχιατρος που θα παιξει με φαρμακα μονο/κυριως VS καλου ψυχολογου που ετσι κι αλλιως απαγορευεται να παιζει με φαρμακα" ! Αλλά να κοιταμε και ποιος, απο τους σωστους, ειναι καταλληλοτερος με βαση το προβλημα που εχει καποιος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 13 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top