Ομιλείτε Λατινικά

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Requiem aetarnam deo

aeternam, και το deo πάντα με κεφαλαίο D.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Πως να κρατήσεις το σύμφωνο κεφαλαίων κυρίων ονομάτων όταν δε πιστεύεις σε αφέντες;

τότε θα έγραφες dominus.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
τότε θα έγραφες dominus.

..και στον Αλλάχ δε πιστεύω αλλά μπορώ και γράφω Αλλάχ.
Όσο για το dominus, σημαίνει "κυρίαρχος".
Αλλά, άλλο κυρίαρχος κι άλλο θεός μιας και θεός είναι ο κυρίαρχος των κυρίαρχων κι αυτό δεν είναι παρά υπόθεση.

Επιπλέον, ο θεός δεν είναι κύριο όνομα εκτός και τον λένε Μπάμπη.
Είναι εμφανώς κατακριτέο να αποδίδουν πιστοί και μη ως κύριο (και κυρίαρχο) όνομα την λέξη θεός/deo.
..κι όχι απόδειξη σφάλματος όπως προσπαθείς να με πείσεις.

Πρόκειται για γραμματικό κανόνα ή για θέμα απόδοσης τιμών ανεξαιρέτως;
Με προβλημάτισες τώρα...:hmm:

σημ.: σε πολλά λατινικά συγγράματα το λήμμα "deo" είναι γραμμένο με "d".
Λ.χ. De deo Socratis (ο Θεός του Σωκράτη / Λούκιος Απουλήιος) κ.α. (βικιπαίδεια)

αλλά και Soli Deo gloria: Δόξα μόνο στο Θεό (του προτεσταντισμού).

Πες μου ότι έγινες θεούσος. :eek:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Όσο για το dominus, σημαίνει "κυρίαρχος".
Κύριος σημαίνει,
ο αφέντης του Οίκου.



Σε πολλά λήμματα..
Κανένας εκκλησιαστικός αντιγραφέας δεν θα σημείωνε ως Deus το deus Socratico.


Yγ. Θεούσος ήμουν πάντα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Κύριος σημαίνει,
ο αφέντης του Οίκου.

1. dominate [dOmineit] ρ. επικρατώ, υπερισχύω, κυριαρχώ: he is dominated by ambition κυριαρχείται από φιλοδοξία # επιβάλλομαι, διαφεντεύω, άγω και φέρω, κν. κουμαντάρω: he's always trying to dominate others προσπαθεί πάντα να επιβάλλεται στους άλλους # προέχω: justice dominates all other considerations η δικαιοσύνη προέχει έναντι πάσης άλλης σκοπιμότητας # δεσπόζω: the Acropolis dominates the city of Athens η Ακρόπολη δεσπόζει της πόλης των Αθηνών # διέπω, διακατέχω: he's dominated by fear τον διακατέχει φόβος
2. dominant [dOminant] επίθ. κυρίαρχος, επικρατέστερος: dominant flavour επικρατέστερη γεύση # δεσπόζων: dominant position δεσπόζουσα θέση # ουσ. μουσ. δεσπόζουσα
:P

Τί άλλο θα πεί κυρίαρχος αν όχι αφέντης, ζουμπουρλούδι μου;
Με διορθώνεις λέγοντας το ίδιο με άλλη λέξη; (ζμπόϊνγκ)
Αν είναι να παίζουμε, προτιμώ το scrabble. :redface: (χρονόλεξο, αυτό με τη πυξίδα, γιατί απυξίδωτα βαριούμαι)

"Ο κύρης του σπιτιού, ναι του σπιτιού" (ημί). :)

Κανένας εκκλησιαστικός αντιγραφέας δεν θα σημείωνε ως Deus το deus Socratico.

Ανούσιο όσο κι ανεπαρκές.
1. Λείπει η αιτολόγηση.
2. Πώς τίθεται θέμα copy-church; :confused: Ποιός το τίθει..
3. Ακόμη κι αν τίθεται, το γεγονός της γραφής του deo αντι Deo κατοχυρώνει βεβαιότητα περι μη αντιγραφής;

Κανείς και καμίας εποχής συνετός δε θα πίστευε ποτέ πως η αντιγραφή συνίσταται μόνο σε πιστή μεταφορά ενός κειμένου εις άλλο κείμενο.
Αντιγραφή παραμένει άσχετα από τα λογής τεχνάσματα (διαφοροποίηση γραμμάτων, έλλειψη ή παράλλειψη λέξεων, τονισμού).

Μα όταν μιλάς για εκκλησιαστικούς αντιγραφείς είναι σαν να ταυτίζεις τον ρόλο οποιουδήποτε γραφιά, οποιουδήποτε συγγραφικού έργου που εμπεριέχει την λέξη "θεός" και τα παράγωγα της με αντιγραφέα των εκκλησιαστικών συγγραμάτων και βιβλίων.

Έχουν μήπως την αποκλειστική διαχείριση των "θεϊκών" λέξεων οι οίκοι του θεού;
Από πότε;
Και θα πρέπει να υποπτευόμαστε ότι κάθε άλλη συγγραφική απόπειρα εμπεριέχουσα τη λέξη "deo, deus, amadeus" κοκ., είναι εν δυνάμει ασυνεπής και πελιδνή επειδή γράφτηκε με το "d" μικρό;

Τι απαστράπτουσα σκέψη!

Τελικώς, διαφοροποιείται ο άθεος από τον θεοσεβή αναλόγως πως γράφει τον Θ(θ)εό του;
...κι άρα όποτε τον γράφω "Θεό" είμαι πιστός, όποτε δε, τον γραφω "θεό" ζωντανεύουν οι μνήμες των διαβόλων μέσα μου;
Μ'ενδιαφέρει η άποψη σου (όχι προσχηματική αλλά καλά σχηματισμένη, χωρίς περιγράμματα ούτε γωνίες. Πεδιάδα. Μπορείς; )

Μου βγήκε ένας ρομαντισμός στη φόρα. Μια έμμεση σύνδεση των λεκτικών σχημάτων με τις βαθύτερες ενορμήσεις/ιδεολογίες αφορούσες την ψυχούλα μας. (ουάου)

Yγ. Θεούσος ήμουν πάντα.

Κι εγώ έχω την ευαισθησία του Μαλαρμέ μέσα απ'το στυλ του Βιέϊρα ονειρευόμενος σαν τον Βερλέν μέσα στο κορμί του Οράτιου.
Και στο φεγγαρόφωτο είμαι Όμηρος. :redface:

Ξεφλουδίζοντας τις αισθήσεις σου, πάντως, ώσπου να φτάσεις στο Θεό προλαβαίνεις να τα ξανατυλίξεις όλα και να τα βάλεις στη βιτρίνα σαν τον πλασιέ με κουτάκια απο βερνίκι μιας καινούργιας μάρκας...

Η πίστη αλα Λουκά μπορεί και να προαπαιτεί επανίδρυση εαυτού. Who knows...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Λατινικά είναι.

-----------------------------------
Dominus

From Latin domus, house

[edit] Noun

dominus (genitive dominī); m, second declension

  1. lord or master of the house


-----------------------------------


Από την σελίδα:
https://en.wiktionary.org/wiki/dominus





Μα όταν μιλάς για εκκλησιαστικούς αντιγραφείς είναι σαν να ταυτίζεις τον ρόλο οποιουδήποτε γραφιά, οποιουδήποτε συγγραφικού έργου που εμπεριέχει την λέξη "θεός" και τα παράγωγα της με αντιγραφέα των εκκλησιαστικών συγγραμάτων και βιβλίων.
Ποιός νομίζεις έφερε τον Απουλήιο στον 18ο αιώνα;
(...και από εκεί,
βρήκε το δρόμο του,
στο μαγευτικό ίντερνετ)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Δεσμώτης

Περιβόητο μέλος

Ο Δεσμώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 45 ετών. Έχει γράψει 4,605 μηνύματα.
Λατινικά είναι.

Προεόρτια αλτσχάϊμερ, άραγε;
Ευτυχώς που με επαναφέρεις στην πραγματικότητα.:confused::confused::confused::confused::confused:

Μα τα χίλια ντόμινο, βρε αγάπη μου, ξαναρωτώ (μήπως τη πρώτη φορά δε σε βόλεψε να απαντήσεις ενώ τώρα σε βολεύει)...

"σε τι διαφέρει η ετυμολογία αφέντης από το κυρίαρχος";

Εκτός και μας μάρανε η λατινική ετυμολογία από την αγγλική που αποτελεί απόρροια της λατινικής. (ζμπόινγκ καπάκι στο καπάκι)

Δηλ. οι Εγγλεζούληδες είπαν dominant κι εννοούσαν άλλο από το dominus; :confused:

< Latin dominatus, pp. of dominari (“ʽto rule, be lordʼ”) < dominus (“ʽlord, masterʼ”); see dominus. :P

https://en.wiktionary.org/wiki/dominate (:redface:)

Έλεος αν πίστεψες ότι πίστεψα πως το dominus δεν είναι λατινικό. Το ότι ανέλυσα ετυμολογία από κοινής ρίζας λέξη (στην αγγλική) δεν το καθιστά σφάλμα αλλά προς χάριν εντυπωσιασμού είπες να σουλατσάρεις με τη λατινική ετυμολογία της.

Ψάξτην και στα δομινικανά μήπως βρούμε παρελπίδα, ότι "dominus" μπορεί να σημαίνει και Δομινικανός υπήκοος. :/:

Μα από κοινή ρίζα κοινά είναι τα νοήματα.

Τι μου παραθέτεις λατινικούς τύπους; Λατινικά στα λατινικά;
Και επιμένω.
Δεν λέω dominus. Λέω (όχι μόνος μου) deo κι όχι για να στη σπάσω αλλά γιατί δεν είναι επίδειξη αθεϊας μα ούτε και αναλφαβητισμού.

Αντίθετα, με το να προσπαθείς να με πείσεις για ερμηνείες λέξεων που φέρνεις διαιωνίζοντας το τίποτα για να το κάνεις "κάτι" παρασύρεσαι στην υπόδυση ρόλων που καθόλου δε ταιριάζουν σε έναν non-latin.

Αν το deo σου χαλάει την αισθητική κάνε συστάσεις στον Εξάντα, 1996 για το βιβλίο"Die frοhliche Wissenschaft" και ειδικότερα στην μεταφράστρια Λίλα Τρουλινού που τόλμησε να (αντι)γράψει "Requiem aeternam deo" δίχως καθόλου να λογαριάσει τις επιταγές σου περί του "D" κεφαλαίου...

Προφανώς η κα Τρουλινού ήξερε ολιγότερα. Δεν αντιλήφθηκε την ωκεάνια τρύπα της σύνδεσης του Απουλήιου με του Νίτσε λεχθέντα κι έπεσε μέσα. (ζμπόϊνγκ στο τρικάπακο)

Πάντως, αν το deo είναι λάθος, μόλις ξεπέρασες έναν αλήστου μνήμης φιλόσοφο και μια μεταφράστρια (που λόγο και σκοπό δεν έχει να αποδίδει κατά γράμμα ό,τι περιέχεται σε ένα βιβλίο μα να το αποδώσει στα μέτρα ενός ορθού νοήματος και σωστά συνταγμένο).

Ίσως, ακόμα και η παραμονή σου σε άλλα πεδία και επιστήμες να σε αδικούν...

Ποιός νομίζεις έφερε τον Απουλήιο στον 18ο αιώνα;

Ο Κωστέτσος Βασίλειος; :redface:

...θα επανέρθω στο θέμα του Απουλήιου γιατί είσαι "piece of inaccurate"...

pisi. σ'αγαπώ :redface::redface:

Είπες:

Κανένας εκκλησιαστικός αντιγραφέας δεν θα σημείωνε ως Deus το deus Socratico.

Εννοώντας:
εκκλησιαστικός αντιγραφέας = Απουλήιος. :confused::hmm::/:

Χμμμ..

1. Στο Χρυσό Γάϊδαρο του Απουλήιου (Metamorphoseon Libri XI: Asinus Aureus) που γράφτηκε γύρω στο 160 μ.Χ. (ένα από τα πρώτα λογοτεχνικά έργα που ασχολούνται αποκλειστικά με τη μαγεία και το οποίο βρίθει μαγικών συμβολισμών) γίνονται συχνές αναφορές από τον "εκκλησιαστικό αντιγραφέα" Λούκιο (:P) στη μαγική τέχνη των ιερέων της Ίσιδας.

2. Στο χρυσό γάϊδαρο, λοιπόν, ο Λούκιος φτάνει στην Υπάτη της Θεσσαλίας, την ξακουστή πόλη της μαγείας, όπου η περιέργεια και ο πόθος του για τη γνώση τον βάζουν σε περιπέτειες, καθώς επιχειρεί με κάποιο μαγικό φίλτρο να γίνει πουλί και να πετάξει, αλλά από κάποιο λάθος γίνεται γάϊδαρος.
Μεταμορφωμένος σε γάϊδαρο, ο Λούκιος βλέπει τη ζωή με τα μάτια ενός γαϊδάρου, μια ζωή που δεν θα ζούσε ποτέ λόγω της καταγωγής και της λαμπρής μόρφωσής του, μια ζωή σκληρή, χυδαία, άδικη, κωμική, εφιαλτική, επικίνδυνη.
Περνάει μέσα από απίστευτες περιπέτεις και κακουχίες, ώσπου στο τέλος η Ίσιδα (παρακαλώ)- κι όχι κάποιος εκκλησιαστικός Θεός- με τη σωτήρια παρέμβασή της, του ξαναδίνει την ανθρώπινη μορφή του και μαζί την αυτογνωσία και την πληρότητα, υπο το φώς της οποίας, η μεταμόρφωση και οι περιπέτειές του ήταν μια ολόκληρη διαδικασία μύησης στον ανώτερο εαυτό.

Γκούγκλ Ίσιδα. :)
Δεν ξέρω πολλούς εκκλησιαστικούς αντιγραφείς να έγραψαν αριστουργήματα του Φανταστικού με αιγυπτιακές θεότητες που έκαναν μαγικά τερτίπια. :worry:

3. Ο Απουλήιος δικάστηκε για μαγεία, στα Σάβαθρα της Τριπολίτιδας το 158 μ.Χ.
Ιστορικό εν συντομία: ο Απουλήιος είχε επισκεφτεί στην Οία της Λιβύης, τον Σικήνιο Ποντιανό, φίλο και συσπουδαστή του στη Ρώμη, και απ'αυτον γνώρισε και τελικά παντρεύτηκε την πλούσια χήρα μητέρα του (που έπασχε από κατάθλιψη), την Πουδεντίλλη.
Λίγο αργότερα όμως, ο Ποντιανός πέθανε και οι συγγενείς του κατηγόρησαν τον Απουλήιο (που είχε φήμη μάγου) ότι τον δολοφόνησε με μαγεία κι ότι χρησιμοποίησε τη μαγεία για να σαγηνεύσει την Πουδεντίλλη.
Την υπεράσπιση του εαυτού του την βάσισε στο διαχωρισμό της μαγείας από την αγυρτεία και τάυτιση της (ενν:μαγείας) με τη μελέτη και τη φιλοσοφία, στην Απολογία του (σ'αυτήν τη δίκη) όπου σώζεται με τον τίτλο Pro se de Magia Liber ή απλώς De Magia.

Όπως διευκρινίζει, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για εκείνο το είδος μαγείας το οποίο περιφρονεί ως χυδαία αγυρτεία με σκοπό το Κακό.
Αντίθετα, δέχεται ότι ασκεί, ως φιλοσοφική, επιστημονική και θρησκευτική δραστηριότητα την Υψηλότερη Μαγεία, που ο ίδιος ονομάζει θεουργία, που ανυψώνει το ανθρώπινο πνεύμα ως την κατανόηση της θείας δύναμης και της ποικιλότροπης έκφρασής της στα μυστικά της Φύσης.

Αν κάποιος αντέγραψε κάποιον, ήταν οι Εκκλησίες τον Απουλήιο κι όχι το αντίστροφο..
Αθωώθηκε παμψηφεί από το δικαστήριο.
Λες αυτοί που τον αθώωσαν να ήταν θεούσοι; :D

4. Κι ερχόμαστε στο De deo Socratiiiiiiiiiiis (Περί του Θεού του Σωκράτη) το οποίο κατ'εμέ παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον και αποτελεί ουσιαστικά μια μελέτη της Δαιμονολογίας, το πιο αμφιλεγόμενο ίσως σημείο της πλατωνικής φιλοσοφίας, που είχε προκαλέσει και το θερμό ενδιαφέρον ακόμη και του Πλούταρχου.

Κι εδώ έχουμε μια τεράστια παρεξήγηση, ρεμπεσκάκι μου, που κρατά για αιώνες (οι αρχαίοι φιλόσοφοι με τον όρο δαίμων εννοούσαν "θεός", ενώ σήμερα ο ίδιος όρος σημαίνει "διαβολική οντότητα", γιατί το νέο χριστιανικό ιερατείο διαβολοποίησε τους αρχαίους θεούς): πώς δηλαδή η δαιμονολογία, από πλατωνική μαγική φιλοσοφία εξελίχτηκε στις "δαιμονολογίες" του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης (π.χ. βλέπε τη Δαιμονολογία του Ρεμίνγκιους, του Τριθέμιου, του Κολίν ντε Πλανσί κλπ.)

Στο έργο του, ο Απουλήιος ερμηνεύει το "δαιμόνιο" (δηλ. το "θεόνιο") του Σωκράτη ως παρουσία μιας προσωπικής θεότητας και θεωρεί τους πλατωνικούς δαίμονες ως μαγικές οντότητες (κάτι σαν τους σημερινούς (αρχ)αγγέλους) που κατοικούν μεταξύ ουρανού και Γης και διαμεσολαβούν μεταξύ θεών και ανθρώπων, μεταβιβάζοντας στους θεούς τις προσευχές των ανθρώπων (κάτι που μοιάζει πάρα πολύ με αυτό που η νεότερη δυτική μυστική παράδοση ονομάζει Επίκληση του Φύλακα Αγγέλου).

Παρουσιάζει έτσι τις διαβαθμίσεις, του Θείου σύμφωνα με την πλατωνική διδασκαλία (κι όχι αντιγράφωντάς την από θεολογικά κείμενα της εποχής όπως άφησες να εννοηθεί!!!!) και επιδιώκει -όπως άλλωστε κι ο Πλούταρχος- να θεμελιώσει τη λαϊκή μαγική πίστη για την ευεργετική παρουσία κάποιας υπερβατικής θεότητας.
Το πιο ενδιαφέρον και πρωτότυπο στο έργο του Απουλήιου, είναι ότι προσπαθώντας να δώσει μια μαγική και συγκρητιστική θρησκευτική ερμηνεία της πραγματικότητας, αντιλαμβάνεται τη φιλοσοφία ως εμπειρία του Θείου, μια μυστικιστική αντίληψη που θα βρει αργότερα τη βαθύτερη έκφρασή της στον Πλωτίνο και στον Ιάμβλιχο και στους υπόλοιπους νεοπλατωνικούς φιλοσόφους, για να πάρει έπειτα το δρόμο της και να καταλήξει σ'αυτό που στην Ελλάδα σήμερα ονομάζουμε εκλαϊκευμένα "εσωτερισμό".

5. ίσως ο Σωκράτης ουσιαστικά καταδικάστηκε για μαγεία (ότι εισήγαγε με δόλιο τρόπο "καινά δαιμόνια"), μην καταφέρνοντας -ή μη θέλοντας- να πείσει το δικαστήριο όπως ο Απουλήιος, ότι αυτό που έκανε ήταν θεουργική φιλοσοφία...:(

6.Το σίγουρο ομως είναι ότι οι δίκες των μαγισσών του Μεσσαίωνα, βασίζονταν στις ίδιες κατηγορίες με αυτές που είχαν αποδοθεί στον Σωκράτη και στον Απουλήιο, και όλες ήταν στη φύση τους καθαρά θεολογικές και σχετίζονταν με τη δαιμονολογία, ένα ζήτημα που άλλαξε πρόσωπο μέσα στους αιώνες...

7. Η δαιμονολογία του Πλάτωνα και του Απουλήιου μεταλλάχθηκε σύντομα σε απόκρυφη επιστήμη την οποία προωθούσαν οι ίδιοι οι "δαίμονες", δηλαδή οι απαγορευμένοι θεοί του παρελθόντος, δηλαδή οι Εκπεσόντες Άγγελοι και ο αρχηγός τους ο "Εωσφόρος" (που άλλωστε ως ελληνικό όνομα προέρχεται από τον Προμηθέα και τον Απόλλωνα). Έτσι η θεουργία και η θαυματουργία του ελληνορωμαϊκού Παγανισμού, ήταν το προσωπείο της δαιμονικής μαγείας.

8. Ακόμη κι αν οι παγανιστές δεν είχαν συνειδητοποιήσει πως χρησιμοποιούσαν τη βοήθεια και τις διδασκαλίες των πνευμάτων του Κακού επί της Γης, πολλοί χριστιανοί συγραφείς και μελετητές -και ανάμεσα τους μια σημαντικη φιγούρα σε σχέση με όλα αυτά, ο Άγιος Αυγουστίνος- (354-430)- μπόρεσαν εύκολα να διακρίνουν σε όλα αυτά την ανάμιξη των δαιμόνων (στις συνηθισμένες μαγικές διεργασίες με σύμβολα, σφραγίδες, επικλήσεις και κώδικες)

Αυτά και άλλα είναι τα σημαντικότερα θέματα στο κλασσικό βιβλίο του Αυγουστίνου Η Πολιτεία του Θεού. Το κύρος του Αυγουστίνου στη μεσαιωνική κουλτούρα ήταν τεράστιο.

Κι ερωτώ:

Επειδή ο Αυγουστίνος έκανε αναφορές σε μαγικές πρακτικές αυτόν τον καθιστά μάγο ή μήπως αντιγραφέα του Clavicula Salomonis; :confused:

Παρόμοια λογική αποδεικτικής χρησιμοποίησες για να καταδείξεις ότι ο Απουλήιος αντέγραψε εκκλησιαστικά κείμενα ή...ήταν θεούσος..:hmm:
Μόνο επειδή έκανε λόγο για θεουργία..

Αν αύριο πω πως είμαι ερωτευμένος με τη τζουτζούκα του τζουτζούκου, είμαι και φαν του ορού της αλήθειας, ας πούμε; :redface:


Ποιός νομίζεις έφερε τον Απουλήιο στον 18ο αιώνα;
(...και από εκεί,
βρήκε το δρόμο του,
στο μαγευτικό ίντερνετ)

Τα σωσμένα του κείμενα και..
..η αναγνωστική δίψα των ανθρώπων

Μη μπερδεύεις τον Λούκιο με το "κατά Λουκά"...:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Έχει ιδέα κανείς τι σημαίνει Lutis Nitra;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
To λεξικό δεν μου βγάζει τίποτα που να έχει νόημα,
άρα υποθέτω έχει να κάνει με ...ανοησίες. :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Πράγματι, φαίνεται οι δύο αυτές λέξεις πως δεν υπάρχουν καν στην λατινική γλώσσα. Η φράση έχει μυστικιστικό χαρακτήρα, σχετίζεται με επικλήσεις και φαίνεται πως σημαίνει "Σκοτεινό Φως" ή κάτι παρόμοιο. Σημειωτέον πως ο "Φάρος με το Σκοτεινό Φως" απαντάται στη λεγόμενη "μυθολογία Κθούλου", της σχολής του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Θα πρέπει μάλλον να είναι παραφθορές των γνήσιων λατινικών λέξεων, οι οποίες έγιναν με σκοπό η φράση να βγάζει συγκεκριμένο αριθμητικό σύνολο στη "γεμάτρια", την αριθμοσοφία του Εβραϊκού μυστικισμού.

Περισσότερα δεν γνωρίζω, ωστόσο θέλω να πω πως μάλλον πρόκειται πράγματι για ανοησίες, απ' όσο λίγο έκατσα να ασχοληθώ...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Rempeskes

Επιφανές μέλος

Ο Rempeskes αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Hair stylist. Έχει γράψει 8,045 μηνύματα.
Κε Χάος,
και εσείς με ελαφράν γνώσιν της Πορτογαλικής;


(Βραζιλιάνα...? για πες, για πεεεες:P)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Obscura

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Obscura αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,515 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από GreatChaos:
Η φράση έχει μυστικιστικό χαρακτήρα, σχετίζεται με επικλήσεις και φαίνεται πως σημαίνει "Σκοτεινό Φως" ή κάτι παρόμοιο. Σημειωτέον πως ο "Φάρος με το Σκοτεινό Φως" απαντάται στη λεγόμενη "μυθολογία Κθούλου", της σχολής του Χ.Φ. Λάβκραφτ. Θα πρέπει μάλλον να είναι παραφθορές των γνήσιων λατινικών λέξεων, οι οποίες έγιναν με σκοπό η φράση να βγάζει συγκεκριμένο αριθμητικό σύνολο στη "γεμάτρια", την αριθμοσοφία του Εβραϊκού μυστικισμού.

Με ικανοποιεί αυτή η εκδοχή δεδομένου ότι αυτή η φράση έρχεται από ανάλογο πλαίσιο. Είναι από ένα τραγούδι των At the Gates, ονόματι Within. Στίχοι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
veni vidi vici

ήρθα είδα νίκησα

ιούλιος καίσαρας


Έξυπνη ταινία τρισδιάστατων κινουμένων σχεδίων μικρής διάρκειας φοιτητών αγγλικού πανεπιστημίου από την αρχαία Ρώμη, με τίτλο veni vidi vici
HTML:
https://blog.edu.gr/archives/215

και για να μαθαίνουμε κάτι...
η καισαρική τομή ονομάζεται έτσι γιατί με αυτή την διαδικασία ήρθε στη ζωή ο καίσαρας.....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

oasis

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η oasis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φιλόλογος. Έχει γράψει 336 μηνύματα.
"Cogito ergo sum."

Σκέφτομαι, άρα υπάρχω.
Καρτέσιος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Φοίβος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Φοίβος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 208 μηνύματα.
Και η γνωστή παραλλαγή:
"Defeco, ergo sum" :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 4 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top