

1. Για την ψυχολογική ευεξία της νέας μητέρας πρέπει να εξασφαλίζεται η παρουσία ενός ατόμου της επιλογής της στον τοκετό -συγγενούς ή όχι- και η δυνατότητα να δέχεται επισκέψεις μετά τον τοκετό.
2. Σε όλες τις γυναίκες που γεννούν στο νοσοκομείο ή κλινική, πρέπει να εξασφαλίζεται ο σεβασμός των πιστεύω τους και των πολιτιστικών τους παραδόσεων.
3. Η τεχνητή πρόκληση του τοκετού πρέπει να γίνεται μόνο όταν υπάρχει ειδική ιατρική εντολή και σε κανένα μέρος του κόσμου δε θα 'πρεπε να υπερβαίνει το ποσοστό του 10% στο σύνολο των τοκετών.
4. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ώστε το ποσοστό των καισαρικών τομών να υπερβαίνει το 10-15% του συνόλου των τοκετών. Αυτό ισχύει για όλες της περιοχές της γης.
5. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι μετά από μια καισαρική απαιτείται και μία δεύτερη στον επόμενο τοκετό. Οι γυναίκες πρέπει να ενθαρρύνονται για φυσιολογικό τοκετό μετά από μία πρώτη καισαρική.
6. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι πριν τον τοκετό πρέπει να ξυρίζεται το εφηβαίο και να γίνεται υποκλισμός.
7. Η τεχνητή ρήξη του θυλακίου -πράξη ρουτίνας στα νοσοκομεία- δε στηρίζεται σε καμία επιστημονική αναγκαιότητα και όταν αυτή απαιτείται, πρέπει να γίνεται μόνο σε προχωρημένη φάση του τοκετού.
8. Κατά τη διάρκεια του τοκετού θα πρέπει να αποφεύγεται η χορήγηση φαρμάκων εκτός από ειδικές περιπτώσεις.
9. Η χρήση μόνιτορ για την ακρόαση του εμβρύου -πολύ συνηθισμένη στα νοσοκομεία- πρέπει να γίνεται μόνο σε ειδικές παθολογικές περιπτώσεις και στην περίπτωση τεχνητής πρόκλησης του τοκετού.
10. Η γυναίκα δεν πρέπει να υποχρεώνεται να έχει την ύπτια στάση (ανάσκελα) κατά τη διάρκεια των ωδινών και του τοκετού. Πρέπει να ενθαρρύνεται να περπατάει στη διάρκεια των ωδινών και να επιλέγει ελεύθερα τη στάση που η ίδια αισθάνεται ως πιο κατάλληλη για τον τοκετό. Δεν δικαιολογείται η συστηματική χρήση της περινεοτομής.
11. Το υγιές βρέφος πρέπει να μένει με τη μητέρα του κάθε φορά που η κατάσταση και των δύο το επιτρέπει. Ο αποχωρισμός του υγιούς βρέφους από τη μητέρα του δε δικαιολογείται από καμία διαδικασία ιατρικής παρακολούθησης.
12. Πρέπει να ενθαρρύνεται η άμεση έναρξη του θηλασμού, ακόμη και πριν η νέα μητέρα βγει από την αίθουσα του τοκετού.
13. Ο θηλασμός αποτελεί τη φυσιολογική και ιδανική μορφή θρέψης του βρέφους και παρέχει ένα απαράμιλλο βιολογικό υπόβαθρο για την ανάπτυξή του.
14. Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα πρέπει να γίνεται συστηματική εκπαίδευση υπέρ του θηλασμού. Όλες οι γυναίκες με την κατάλληλη βοήθεια και ενημέρωση, είναι σε θέση να θηλάσουν το μωρό τους.
15. Πρέπει να ενθαρρύνονται οι μητέρες να κρατούν το μωρό κοντά τους και να του προσφέρουν το στήθος τους κάθε φορά που εκείνο το ζητά. Καλό είναι να παρατείνεται όσο το δυνατόν περισσότερο η περίοδος του θηλασμού και να αποφεύγεται η χρήση συμπληρωματικής τροφής. Μια υγιής μητέρα δεν είναι ανάγκη να προσφέρα κανένα συμπλήρωμα τροφής μέχρι τους 4-6 πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους.
(Απόσπασμα από το κείμενο Μία Τεχνολογία Κατάλληλη για τη Γέννηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 1985)
///
Ο φόβος των λοιμώξεων μας έκανε όχι μόνο να απομακρύνουμε τα νεογνά από τις μητέρες, αλλά να βάζουμε και πολύ αυστηρά όρια και στις μανάδες. Όταν διαπιστώθηκε πως μεγαλύτερος κίνδυνος (λοίμωξης από σταφυλόκοκκο) προέρχεται από τα χέρια, ένας κίνδυνος που μπορεί να ελεγχθεί απλά με το πλύσιμο των χεριών, επιτρέψαμε στους γονείς να πιάνουν τα μωρά και έτσι να παίρνουν μέρος στη φροντίδα τους. Για την πλειονότητα των φυσιολογικών νεογνών είναι τελείως αδικαιολόγητη η διακοπή της ελεύθερης επικοινωνίας των γονιών με τα παιδιά τους εν ονόματι της νοσοκομειακής παράδοσης.
(Α. Δρίβα, αποσπάσματα από ομιλία της σε σεμινάριο)
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η προγεννητική αγωγή περιλαμβάνει επιπλέον θέματα όπως είναι η επιλογή του τρόπου και του τόπου τοκετού, οι εναλλακτικές μέθοδοι τοκετού (τοκετός στο σπίτι, στο νερό κτλ). Αντίθετα στην Ελλάδα η έγκυος δεν έχει τέτοιες επιλογές. Για παράδειγμα η περινεοτομή θεωρείται πάγια τακτική σε περίπτωση φυσιολογικού τοκετού και δεν αποτελεί θέμα συζήτησης με τη μέλλουσα μητέρα. Η καισαρική τομή μετά από προηγηθείσα καισαρική θεωρείται από την απόλυτη σχεδόν πλειοψηφία των μαιευτήρων της χώρας δεδομένη και επίσης δεν αποτελεί θέμα συζήτησης. Ακόμα και η χρήση επισκληρίδιας αναισθησίας δεν είναι μία οπωσδήποτε παρεχόμενη υπηρεσία.
Στην Ελλάδα, ο αριθμός των καισαρικών τομών σε σχέση με τους διεθνείς μέσους όρους είναι αυξημένος. Αν και η αναλογία των καισαρικών τομών είναι μεγαλύτερη στα ιδιωτικά μαιευτήρια από ό,τι στα δημόσια, ακόμη και στα μεγάλα δημόσια μαιευτήρια της Αθήνας δεν πέφτει κάτω από 30%. Τα αντίστοιχα ποσοστά για τη Βρετανία είναι 11-18% και για τις ΗΠΑ 25%.
(Απόσπασμα από άρθρο ονόματι Η κλινική διαχείριση των μαιευτικών υπηρεσιών του Μ. Ματσαγγάνη)
///
Διάβασα αυτά με αφορμή ένα μάθημα που έδινα και με έβαλαν σε σκέψεις. Οι μητέρες του φόρουμ, επιβεβαιώνουν κάτι από τα παραπάνω; Τι γνώμη έχετε;
2. Σε όλες τις γυναίκες που γεννούν στο νοσοκομείο ή κλινική, πρέπει να εξασφαλίζεται ο σεβασμός των πιστεύω τους και των πολιτιστικών τους παραδόσεων.
3. Η τεχνητή πρόκληση του τοκετού πρέπει να γίνεται μόνο όταν υπάρχει ειδική ιατρική εντολή και σε κανένα μέρος του κόσμου δε θα 'πρεπε να υπερβαίνει το ποσοστό του 10% στο σύνολο των τοκετών.
4. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία ώστε το ποσοστό των καισαρικών τομών να υπερβαίνει το 10-15% του συνόλου των τοκετών. Αυτό ισχύει για όλες της περιοχές της γης.
5. Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι μετά από μια καισαρική απαιτείται και μία δεύτερη στον επόμενο τοκετό. Οι γυναίκες πρέπει να ενθαρρύνονται για φυσιολογικό τοκετό μετά από μία πρώτη καισαρική.
6. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι πριν τον τοκετό πρέπει να ξυρίζεται το εφηβαίο και να γίνεται υποκλισμός.
7. Η τεχνητή ρήξη του θυλακίου -πράξη ρουτίνας στα νοσοκομεία- δε στηρίζεται σε καμία επιστημονική αναγκαιότητα και όταν αυτή απαιτείται, πρέπει να γίνεται μόνο σε προχωρημένη φάση του τοκετού.
8. Κατά τη διάρκεια του τοκετού θα πρέπει να αποφεύγεται η χορήγηση φαρμάκων εκτός από ειδικές περιπτώσεις.
9. Η χρήση μόνιτορ για την ακρόαση του εμβρύου -πολύ συνηθισμένη στα νοσοκομεία- πρέπει να γίνεται μόνο σε ειδικές παθολογικές περιπτώσεις και στην περίπτωση τεχνητής πρόκλησης του τοκετού.
10. Η γυναίκα δεν πρέπει να υποχρεώνεται να έχει την ύπτια στάση (ανάσκελα) κατά τη διάρκεια των ωδινών και του τοκετού. Πρέπει να ενθαρρύνεται να περπατάει στη διάρκεια των ωδινών και να επιλέγει ελεύθερα τη στάση που η ίδια αισθάνεται ως πιο κατάλληλη για τον τοκετό. Δεν δικαιολογείται η συστηματική χρήση της περινεοτομής.
11. Το υγιές βρέφος πρέπει να μένει με τη μητέρα του κάθε φορά που η κατάσταση και των δύο το επιτρέπει. Ο αποχωρισμός του υγιούς βρέφους από τη μητέρα του δε δικαιολογείται από καμία διαδικασία ιατρικής παρακολούθησης.
12. Πρέπει να ενθαρρύνεται η άμεση έναρξη του θηλασμού, ακόμη και πριν η νέα μητέρα βγει από την αίθουσα του τοκετού.
13. Ο θηλασμός αποτελεί τη φυσιολογική και ιδανική μορφή θρέψης του βρέφους και παρέχει ένα απαράμιλλο βιολογικό υπόβαθρο για την ανάπτυξή του.
14. Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης θα πρέπει να γίνεται συστηματική εκπαίδευση υπέρ του θηλασμού. Όλες οι γυναίκες με την κατάλληλη βοήθεια και ενημέρωση, είναι σε θέση να θηλάσουν το μωρό τους.
15. Πρέπει να ενθαρρύνονται οι μητέρες να κρατούν το μωρό κοντά τους και να του προσφέρουν το στήθος τους κάθε φορά που εκείνο το ζητά. Καλό είναι να παρατείνεται όσο το δυνατόν περισσότερο η περίοδος του θηλασμού και να αποφεύγεται η χρήση συμπληρωματικής τροφής. Μια υγιής μητέρα δεν είναι ανάγκη να προσφέρα κανένα συμπλήρωμα τροφής μέχρι τους 4-6 πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους.
(Απόσπασμα από το κείμενο Μία Τεχνολογία Κατάλληλη για τη Γέννηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, 1985)
///
Ο φόβος των λοιμώξεων μας έκανε όχι μόνο να απομακρύνουμε τα νεογνά από τις μητέρες, αλλά να βάζουμε και πολύ αυστηρά όρια και στις μανάδες. Όταν διαπιστώθηκε πως μεγαλύτερος κίνδυνος (λοίμωξης από σταφυλόκοκκο) προέρχεται από τα χέρια, ένας κίνδυνος που μπορεί να ελεγχθεί απλά με το πλύσιμο των χεριών, επιτρέψαμε στους γονείς να πιάνουν τα μωρά και έτσι να παίρνουν μέρος στη φροντίδα τους. Για την πλειονότητα των φυσιολογικών νεογνών είναι τελείως αδικαιολόγητη η διακοπή της ελεύθερης επικοινωνίας των γονιών με τα παιδιά τους εν ονόματι της νοσοκομειακής παράδοσης.
(Α. Δρίβα, αποσπάσματα από ομιλία της σε σεμινάριο)
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η προγεννητική αγωγή περιλαμβάνει επιπλέον θέματα όπως είναι η επιλογή του τρόπου και του τόπου τοκετού, οι εναλλακτικές μέθοδοι τοκετού (τοκετός στο σπίτι, στο νερό κτλ). Αντίθετα στην Ελλάδα η έγκυος δεν έχει τέτοιες επιλογές. Για παράδειγμα η περινεοτομή θεωρείται πάγια τακτική σε περίπτωση φυσιολογικού τοκετού και δεν αποτελεί θέμα συζήτησης με τη μέλλουσα μητέρα. Η καισαρική τομή μετά από προηγηθείσα καισαρική θεωρείται από την απόλυτη σχεδόν πλειοψηφία των μαιευτήρων της χώρας δεδομένη και επίσης δεν αποτελεί θέμα συζήτησης. Ακόμα και η χρήση επισκληρίδιας αναισθησίας δεν είναι μία οπωσδήποτε παρεχόμενη υπηρεσία.
Στην Ελλάδα, ο αριθμός των καισαρικών τομών σε σχέση με τους διεθνείς μέσους όρους είναι αυξημένος. Αν και η αναλογία των καισαρικών τομών είναι μεγαλύτερη στα ιδιωτικά μαιευτήρια από ό,τι στα δημόσια, ακόμη και στα μεγάλα δημόσια μαιευτήρια της Αθήνας δεν πέφτει κάτω από 30%. Τα αντίστοιχα ποσοστά για τη Βρετανία είναι 11-18% και για τις ΗΠΑ 25%.
(Απόσπασμα από άρθρο ονόματι Η κλινική διαχείριση των μαιευτικών υπηρεσιών του Μ. Ματσαγγάνη)
///
Διάβασα αυτά με αφορμή ένα μάθημα που έδινα και με έβαλαν σε σκέψεις. Οι μητέρες του φόρουμ, επιβεβαιώνουν κάτι από τα παραπάνω; Τι γνώμη έχετε;
...με πολλούς φίλους