John Locke: Καταπίστευμα και πολιτική ανυπακοή

akritas · 20-01-13

Ο όρος«καταπίστευμα» υποδηλώνει τη συμφωνία με την οποία ένα άτομο ή ένας φορέας γίνεται νόμιμος κάτοχος ιδιοκτησίας, την οποία όμως υποχρεούται να τηρεί προς όφελος ενός άλλου. Υποδηλώνει αμοιβαία εμπιστοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους,που εκχωρούν τα φυσικά τους δίκαια, και στους φορείς της πολιτικής εξουσίας, οιοποίοι οφείλουν να τα διαφυλάττουν. Μόνο εφόσον η πολιτική εξουσία διασφαλίζειτα φυσικά δίκαια, μπορεί να διατηρηθεί αυτή η σχέση εμπιστοσύνης. Αν το αίτημα της διασφάλισης δεν ικανοποιείται, τότε παραβιάζονται οι όροι, του καταπιστεύματος και αυτομάτως αίρεται η εμπιστοσύνη.

Η νομιμότητα της πολιτικής εξουσίας κρίνεται από το εάν και κατά πόσον τηρεί το καταπίστευμα πουτης εμπιστεύονται οι πολίτες. Ωστόσο, οι παραβιάσεις της αρχικής συμφωνίας απότην πολιτική εξουσία δεν γίνονται πάντα με τον ξεκάθαρο τρόπο της βίαιης κατάκτησηςκαι κατοχής. Πολλές φορές καλύπτονται από την επίφαση της νομιμότητας.Αυτό συμβαίνει όταν η εξουσία διαθέτει τα μορφολογικά χαρακτηριστικά τηςνόμιμης κυβέρνησης, αλλά στην πράξη αθετεί το καταπίστευμα. Ο Φιλελεύθερος Λοκ θέτει με σαφήνεια πέντε διαφορετικά ενδεχόμενα παραβίασης του καταπιστεύματος από μια φαινομενικά νόμιμη και δίκαιη κυβέρνηση. Η αναζήτηση αυτών των ενδεχομένων δεν έχει μόνο ιστορική αξία. Ασφαλώς είναισημαντικό να διερευνηθεί ο τρόπος που τα προσδιόρισε εκείνος στο πολιτικό περιβάλλον της εποχής του. Αυτό, όμως, που είναι σημαντικότερο είναι η αναγωγήτων θεωρητικών σχημάτων παραβίασης του καταπιστεύματος στο πρακτικό επίπεδο τηςσημερινής εποχής με ιδιαίτερη αναφορά στην ελληνική πραγματικότητα.

1. Η πρώτη συνθήκη εμφανίζεται όταν όσοι νομοθετούν δεν είναι αυτοί που όρισαν οι πολίτες για το σκοπό αυτόν. Η εθνική κυριαρχία, όμως, δεν ανήκει στην πολιτικήεξουσία ώστε να μπορεί να τη μεταβιβάσει ή να την απεμπολήσει. Υπό αυτή τηνέννοια, η μεταβίβαση εθνικής κυριαρχίας σε τρίτους καθιστά έκνομη την πολιτικήεξουσία και δικαιολογεί την προσφυγή στην ανυπακοή.

2. Πέρα από την άμεση καταστρατήγηση της νομοθετικής εξουσίας που εμφανίζεται όταν το νομοθετικό έργο επιτελείται από φορείς που δεν έχουν οριστεί από την κοινότηταως νομοθέτες, υπάρχει και το ενδεχόμενο παρεμπόδισης της λειτουργίας της νομοθετικής εξουσίας, πράξη που συνιστά έμμεση παραβίαση του καταπιστεύματος.

3. Η τρίτη συνθήκη αθέτησης του καταπιστεύματος συντελείται όταν αλλοιώνεται ο μηχανισμός εκλογής του νομοθετικού σώματος.

4. Η τέταρτη συνθήκη παραβίασης του καταπιστεύματος αφορά στην παράδοση της κοινότητας στον έλεγχο και στην εξουσία μιας ξένης δύναμης.

5. Οι προηγούμενες τέσσερις συνθήκες συνιστούν ενεργητικές παραβιάσεις τουκαταπιστεύματος από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας. Υπάρχει, ωστόσο, και ένα πέμπτο ενδεχόμενο, αυτό κατά το οποίο η εξουσία παραβιάζει παθητικά τοκαταπίστευμα, όταν δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να εξασφαλίζει την πραγματοποίηση της βούλησης των πολιτών, παρατηρείται δηλαδή αμέλεια εφαρμογής των υπαρχόντων νόμων από την πλευρά της κυβέρνησης .

Εφόσον η εξουσίαδεν περιφρουρεί την τήρηση των νόμων, δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού στην προσπάθεια των πολιτών για επιβίωση και ευημερία. Εξωθεί, λοιπόν,εμμέσως τους πολίτες στην παρανομία. Στη χώρα μας η πολιτική τάξη είναι αυτή που, για το δικό της συμφέρον, προκάλεσε και εξέθρεψε την ανομία και τηδιαφθορά -τις επιδοτήσεις, τα ρουσφέτια, τους διορισμούς- και όχι η κοινωνία.Το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα των τελευταίων δεκαετιών είναι αυτό που βυθίζει την κοινωνία στη διαφθορά, για να διαιωνίζει την εις βάρος της επιβίωση και όχι το αντίστροφο. Το βαρύ αδίκημα της εξουσίας που αφορά και στη διάχυσητης ανομίας, αλλά πολύ περισσότερο στον δηλητηριώδη εθισμό της κοινωνίας σε αυτό το νοσηρό φαινόμενο, νομιμοποιεί ξεκάθαρα την άσκηση της πολιτικής ανυπακοής.

ΠΗΓΗ:Πολίτης,2012,Το δικαίωμα της πολιτικής ανυπακοής

ΥΓ:Στα σχετικά κεφάλαια του βιβλίου αναλύονται εκτενώς οι άμεσες και έμμεσες συνθήκες που δικαιολογούν την προσφυγή στην ανυπακοή. Η επιγραμματική, έστω, αναφορά ορισμένων από αυτές αρκεί για να προβληματίσει:

1. Όταν οι νομοθέτες δεν ενεργούν προς όφελος των πολιτών, αλλά προς όφελος τρίτων.
2. Όταν διαπιστώνεται εκτεταμένη ανομία, ως αποτέλεσμα αμέλειας εφαρμογής των υπαρχόντων νόμων από την πλευρά της κυβέρνησης.
3. Όταν οι φορείς της εξουσίας καταχρώνται ή σπαταλούν τους πόρους που τους εμπιστεύονται οι πολίτες
4. Όταν η πολιτική εξουσία στερεί την ατομική ιδιοκτησία των πολιτών, χωρίς την έγκρισή τους.

akritas · 25-01-13

«Από την άλλη πλευρά, όμως, οφείλουμε να πούμε πως, όταν υπάρχει αναλγησία και ανευθυνότητα από την πλευρά της εξουσίας, τότε πράγματι πυροδοτούνται φαινόμενα ανυπακοής και αυτοδικίας.
Όταν διαρρηγνύεται το Κοινωνικό Συμβόλαιο ανάμεσα στην ...Κυβέρνηση και το λαό, τότε καταρρέει η εμπιστοσύνη των πολιτών στους νόμους και διαχέεται κάθε είδους αντικοινωνική προδιάθεση.
Όταν διαλύεται η οικονομία από αλλεπάλληλες φορο-επιδρομές εκεί οδηγούμαστε.
Όταν πληρώνουμε επί δεκαετίες για… μελλοντικά αγαθά και υπηρεσίες, εκεί οδηγούμαστε.
Όταν αυξάνονται τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ πολύ πέρα από τα όρια ανοχής των ανθρώπων, εκεί οδηγούμαστε.
Η ανυπακοή στους νόμους της Δημοκρατίας είναι αντικοινωνική συμπεριφορά ή οδηγεί σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Αλλά αυτό είναι μόνον η μισή αλήθεια...
Η άλλη μισή – και οφείλουμε να την πούμε – είναι ότι η αναλγησία της κυβέρνησης πυροδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές συμπεριφορές. »

Από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας στις 3/2/2011, δηλαδή πριν την πολιτική και προσωπική του υποταγή στους δανειστές.
Tο κοινωνικό συμβόλαιο είναι το καταπίστευμα όπως αναφέρθηκε στο προηγούμενο σχόλιο.

parafernalia · 25-01-13

Στο άρθρο 22, παράγραφος 4 του Συντάγματος αναφέρεται:

Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας απαγορεύεται. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.

Με βάση λοιπόν το παραπάνω, η πολιτική επιστράτευση και τα φύλλα πορείας που δίνονται στους απεργούς του Μετρό παραβιάζουν το Σύνταγμα. Έχει το δικαίωμα ο λαός να αντισταθεί;

"Προϋπόθεση λοιπόν του δικαιώματος αντίστασης είναι όχι η απλή παράβαση αλλά η κατάλυση του Συντάγματος. Τι σημαίνει όμως κατάλυση του Συντάγματος; Με βάση την μέχρι τώρα νομική θεωρία, κατάλυση του Συντάγματος έχουμε όταν επέλθει η άμεση ή έμμεση κατάλυση του πολιτεύματος που εκδηλώνεται με την προσβολή της μορφής του ή μιας από τις οργανωτικές του βάσεις, η κατάλυση σε αυτή την περίπτωση συνίσταται τόσο στην παραβίαση των διατάξεων αυτών όσο και στην αδυναμία επιβολής των κυρώσεων του συντάγματος, δηλαδή των προληπτικών και κατασταλτικών εγγυήσεων εφαρμογής του. Το δικαίωμα αντίστασης δεν ενεργοποιείται, κατά συνέπεια, όταν παραβιάζονται διατάξεις του Συντάγματος που δεν σχετίζονται με το πολίτευμα και τις οργανωτικές του βάσεις. Ως αποτέλεσμα, το δικαίωμα αντίστασης δεν μπορεί να αποτελέσει νομιμοποιητικό έρεισμα στην αντίδραση κατά απλώς αντισυνταγματικού νόμου, ούτε δικαιολογεί αντίσταση σε απλώς αντισυνταγματική επιταγή, μη αναγόμενη σε κατάλυση του Συντάγματος, καθώς σε αυτή την περίπτωση υπάρχουν ακόμα διαθέσιμες οι εγγυήσεις τήρησης του Συντάγματος για την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας. Η άποψη αυτή ταυτίζεται και με την προσέγγιση των γερμανών συνταγματολόγων που θεωρούν, στην περίπτωση της αντίστοιχης γερμανικής διάταξης, ως «παραμερισμό της συνταγματικής τάξης» τη βαρεία ή σοβαρή προσβολή της μορφής και των οργανωτικών βάσεων του πολιτεύματος και όχι μια οποιαδήποτε παραβίαση του Συντάγματος.

Αυτό συμβαίνει γιατί ο όρος σύνταγμα στο άρθρο 120 παρ. 4 (όπως και στο άρθρο 87 παρ. 2 Συντ) αναφέρεται στο «ουσιαστικό» σύνταγμα, το οποίο ταυτίζεται με το πολίτευμα και το οποίο είναι το σύνολο των κανόνων δικαίου που αναφέρονται στον σχηματισμό, στην οργάνωση και την άσκηση της κρατικής εξουσίας. Στο σύνταγμα όμως, πέρα από το πολίτευμα, υπάρχουν και άλλες διατάξεις που δεν αναφέρονται σε αυτό και αποτελούν μέρος του λεγόμενου «τυπικού» Συντάγματος. Το Σύνταγμα προβλέπει τις προληπτικές και κατασταλτικές εγγυήσεις εφαρμογής του τόσο για το τυπικό όσο και για το ουσιαστικό σύνταγμα. Όταν παραβιάζεται μια διάταξη του οι εγγυήσεις εφαρμογής του αναλαμβάνουν να επαναφέρουν την συνταγματική νομιμότητα. Έτσι μια απλή παράβαση του Συντάγματος (πχ η παραβίαση ενός ατομικού δικαιώματος από την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία) δεν συνιστά κατάλυση του Συντάγματος, εφόσον υπάρχουν οι κατασταλτικές εγγυήσεις εφαρμογής του συντάγματος."

https://skeptikon.wordpress.com/2012/11/08/constitution-article-120/

Rempeskes · 25-01-13

Ναι οκ, λιγο απο "στοιχεια δημοκρατικου πολιτευματος" του λυκείου, λίγο απο έθθθθνος,
και ετοιμη παλι η σουπα που θα ταϊσουμε τη μαζα
σε αυτες τις στιγμες της μοναδικης ευκαιριας
να στειλουμε τους μυριουχους της χωρας για μονιμες διακοπες στη κυανη ακτη
και να χτίσουμε μονοι μας μια κοινωνια αντι για ενα γαμοεθνος ακομα.

τεσπαλολ
συνεχιστε

parafernalia · 25-01-13

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
τεσπαλολ
συνεχιστε

Δεν σου κάνει εντύπωση που όλο αναμασούν το περιβόητο "το Σύνταγμα καταπατείται...ουέ ουέ", οι "τεσπαλολ" αυτής χώρας;
Ξέρουν το αποτέλεσμα....

akritas · 27-01-13

Έχετε απαντήσει στο ερώτημα γιατί ως λαός είμαστε αδύναμος πολιτικά, ηθικά και ψυχικά;
Όπως λέτε γιατί δεν αντιδρούμε στον βιασμό που υφιστάμεθα από τους πολιτικούς και τα πετ τους τύπου Στουρνάρα;

parafernalia · 27-01-13

Αρχική Δημοσίευση από akritas:
Έχετε απαντήσει στο ερώτημα γιατί ως λαός είμαστε αδύναμος πολιτικά, ηθικά και ψυχικά;
Όπως λέτε γιατί δεν αντιδρούμε στον βιασμό που υφιστάμεθα από τους πολιτικούς και τα πετ τους τύπου Στουρνάρα;

Ο λαός είναι παραδοσιακά δεξιόφρων κατά ένα τουλάχιστον 25%. Η ΝΔ είναι πρώτη στις δημοσκοπήσεις και πολλοί θεωρούν ακόμα ότι ο Στουρνάρας είναι ο κορυφαίος οικονομολόγος που διαθέτει η χώρα! :confused:

Δανείζονται δισεκατομμύρια, θηλιά στο λαιμό του λαού, για να συντηρήσουν την ελίτ τους. Απόδειξη: το νέο φορολογικό νομοσχέδιο με τα πολλά παραθύρια.

Rempeskes · 29 Ιανουαρίου 2013

Αρχική Δημοσίευση από akritas:
Έχετε απαντήσει στο ερώτημα γιατί ως λαός είμαστε αδύναμος πολιτικά, ηθικά και ψυχικά;
Όπως λέτε γιατί δεν αντιδρούμε στον βιασμό που υφιστάμεθα από τους πολιτικούς και τα πετ τους τύπου Στουρνάρα;

δεν ειμαστε αδυναμος λαος γιατι ...δεν ειμαστε λαος

αυτος ο τοπος, απο το -1200πΧ και τα τρωϊκά, απαρτιζεται απο ενα συνολο απο παρτάκηδες,
οι οποίοι έχουν πολλά κοινά - εκτός απο τη γλώσσα φυσικα.

και σαν παρτακηδες φερομαστε και θα φερομαστε για πολυ καιρο ακομα

*προσωπικα παντως δεν θα μεινω να βλεπω, βαριέμαι. Ξεγραψτε με απο τη χρεωκοπια του 2112

**λολ παρτακιας

vassilis498 · 29-01-13

LOLOLOLOL αυτόν τον Λοκ ενοούσατε κι εγώ κατάλαβα τους λοκατζίδες των ειδικών δυνάμεων και λέω πάλι όλοι οι στρατόκαυλοι θα μαζεύτηκαν

parafernalia · 6 Φεβρουαρίου 2022

Αρχική Δημοσίευση από akritas:
4. Όταν η πολιτική εξουσία στερεί την ατομική ιδιοκτησία των πολιτών, χωρίς την έγκρισή τους.

Το χαράτσι στους ανεμβολίαστους αυτό είναι. Δεν είναι τυχαίο που τα τελευταία, γνήσια φιλελεύθερα site που έχουν απομείνει μιλάνε για τυραννία. Ο Λοκ θεωρείται πατέρας του κλασικού φιλελευθερισμού, η σκέψη του είναι ανώριμη σχετικά με την βαθειά ουσία του ηθικού ατομικισμού, άνοιξε όμως το δρόμο για τους μεταγενέστερους.

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
αυτος ο τοπος, απο το -1200πΧ και τα τρωϊκά, απαρτιζεται απο ενα συνολο απο παρτάκηδες,
οι οποίοι έχουν πολλά κοινά - εκτός απο τη γλώσσα φυσικα.

και σαν παρτακηδες φερομαστε και θα φερομαστε για πολυ καιρο ακομα

Υπάρχει μια ταύτιση του "ατομικιστή" με τον "παρτάκια". Π.χ. ο αρνητής του υποχρεωτικού εμβολιασμού θεωρείται απ' το επίσημο αφήγημα, "εγωιστής και παρτάκιας". Ο ατομικισμός όμως είναι η ηθική θεωρία που, μη στηριζόμενη σε κανένα δόγμα, καμία παράδοση, καμία εξωτερική αποφασιστικότητα, απευθύνεται μόνο στην ατομική συνείδηση. Δυστυχώς το όνομα του ατομικισμού έχει συχνά δοθεί σαν πρόσοψη θεωριών με στόχο να καλυφθεί με μια φιλοσοφική μάσκα ένας δειλός ή κατακτητικός και επιθετικός εγωισμός. Στην πραγματικότητα, εγωιστές είναι όλοι εκείνοι που επεκτείνουν το ζωώδη νόμο του αγώνα για επιβίωση (καλή ώρα όπως σε μια πανδημία) στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Τέτοιοι άνθρωποι βρήκαν συνοδοιπόρους φιλόσοφους που με γκεστάλτ θεωρίες προσπάθησαν να μεταμορφώσουν τον άνθρωπο σε κάτι άλλο υπέρ αυτού. Κλασσικά παραδείγματα ο Σταντάλ και ο Νίτσε. Δεν είναι τυχαίο για παράδειγμα, ότι ο Νίτσε απεχθανόταν τον Σωκράτη, έναν αληθινό ατομικιστή στη δική μου συνείδηση τουλάχιστον. Ο Σωκράτης δεν δίδαξε μια αλήθεια εξωτερική σε όσους τον άκουγαν, αλλά μάλλον τους δίδαξε να βρίσκουν την αλήθεια μέσα τους.

Αλλά και ο Επίκουρος, ο Επίκτητος και ο Ιησούς, μπορούν να θεωρηθούν αληθινοί ατομικιστές. "Τα του Κέσαρα στον Κέσαρα και του Θεού στον Θεό", είπε ο Ιησούς, μόλις όμως έφτασε το δάκτυλο στο σώμα του, είπε: "Μη μου άπτου"! Το "σεπτό" σώμα είναι η κόκκινη γραμμή.

Αρχική Δημοσίευση από Rempeskes:
*προσωπικα παντως δεν θα μεινω να βλεπω, βαριέμαι. Ξεγραψτε με απο τη χρεωκοπια του 2112

Ήταν μια ευκαιρία να επικαιροποιηθεί αυτό το αξιόλογο θρεντ. Δεν είναι του θέματος να αναλυθεί σε βάθος η θεωρία του αναρχοατομικισμού όπως τον εισήγαγε ο Χαν Ράινερ και τον ακολούθησαν πολλοί άλλοι. Ανέκαθεν πίστευα και πιστεύω ακόμα πως οι κόκκινες γραμμές πρέπει να προστατευθούν με κάθε θυσία, ακόμα και της ίδιας της ζωής.

Και επειδή ένας Ρεμπεσκές τίποτα δεν έλεγε "τυχαία", αφιερωμένο... :thumbup:

John Locke: Καταπίστευμα και πολιτική ανυπακοή

akritas

Εκκολαπτόμενο μέλος

akritas

Εκκολαπτόμενο μέλος

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Rempeskes

Επιφανές μέλος

parafernalia

Περιβόητο μέλος

akritas

Εκκολαπτόμενο μέλος

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Rempeskes

Επιφανές μέλος

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

parafernalia

Περιβόητο μέλος

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Λοιπές Σελίδες