Όλοι μου φαίνονται βαρετοί

δεν εχω καταθλιψη (ελπιζω) αλλα βαρεμαριτιδα οπως την αποκαλω χαρακτηριστικα και πολλες (ανουσιες) αρνητικες σκεψεις.
ολοι μου φαινονται βαρετοι. ολοι ομως. ολα τα ατομα που τυχαινει να συναναστρεφομαι ή αναγκαζομαι να συναναστρεφομαι.
πχ παιδια γνωστων των γονιων μου.
την παραμονη χριστουγεννων πχ ειχαν ερθει κατι φιλοι των γονιων μου, φερανε και τα παιδια τους (4 στο συνολο), εγω αυτους ειχα να τους δω απο κατι παιδικα παρτυ, ηταν κοντα στην ηλικια μου (εγω ειμαι 27) και ειλικρινα δεν εβλεπα την ωρα να περασει. βαριομουν ελεεινα. δεν ειχα καμια ορεξη να μαθω πραγματα γι' αυτους, τις σπουδες τους, τη δουλεια τους, τη ζωη τους. μου φαινονταν αφορητα βαρετοι. ηξερα αλλωστε οτι δεν προκειται να τους ξαναδω. απλα καθομουν και ακουγα ή πετουσα καμια προταση αναγκαστικα. μονο οταν εφυγαν ανακουφιστηκα.
και αυτο συμβαινει συχνα. και τις προαλλες με καλεσε για καφε η μανα μου, ειχε την βαφτιστηρα της, κοντα στην ηλικια μ κ αυτη, και βαριομουν. δε μπορουσα να μη της μιλησω φυσικα, οποτε τη ρωτησα διαφορα για τη σχολη της κτλ.
αλλα μου συμβαινει συνεχεια. αυτο δε σημαινει πως παω οπου μου πουν οι γονεις μου, πολλες φορες αρνουμαι. αλλα το λεω γενικα. και με ατομα που μπορει να γνωρισω καπου αλλου ή και απο ιντερνετ. μου φαινονται ολοι βαρετοι. οτι ειναι απλα ατομα που θα μιλησω περι ανεμων και υδατων. νιωθω οτι δεν ταιριαζω με κανεναν. επιπλεον νιωθω οτι κι εγω ειμαι βαρετος και δεν εχω τι να πω μαζι τους.
αυτο με εχει κανει να μισησω ακομα περισσοτερο την πολη μου. και σαν μαθητης τα ιδια. να πηγαινω με γονεις και να κανω παρεα με τα παιδια των γνωστων τους. τοτε βεβαια δε με πειραζε, δεν το σκεφτομουν, αλλα τωρα πια ειναι αφορητο.
εχω βαρεθει να γνωριζω και να μιλαω με ατομα και απλα να παιρνω πληροφοριες. μου φαινονται ολοι βαρετοι, συνηθισμενοι, με συνηθισμενη ζωη και σκεψη.
εγω σαν χαρακτηρας ειμαι καπως αντισυμβατικος, μου αρεσει να μοιραζομαι πραγματα, παθιαζομαι με πραγματα. μου αρεσει να μιλαω για πολυ προσωπικα μου πραγματα. οι γονεις μου δεν ειναι ετσι. η μανα μου πχ της αρεσει να μιλαει με ολους για ολα. εγω θελω πιο στενες σχεσεις.
εδω στην πολη μου δεν ειχα ποτε καλους φιλους. δεν ξερω αν φταιω εγω ή αν ειναι θεμα τυχης.
σκεφτομαι οτι πρεπει να αρχισω να περναω καλα μονος μου, αλλα ουτε κι αυτο καταφερνω εδω και πολυ καιρο.
οταν ειμαι με διαφορα ατομα, πχ απο την οικογενεια, βαριεμαι αφορητα πια. οτι πρεπει να τους μιλησω, πρεπει να το παιξω ευγενικος. προτιμω να απομονωνομαι. τους βρισκω ολους αφορητα βαρετους. και τα οικογενειακα τραπεζια τα βρισκω αφορητα βαρετα πια.
δεν ξερω τι να συζηταω με τους αλλους, ενω και αυτοι οι ιδιοι μου φαινονται βαρετοι.
βεβαια πολλες φορες προκυπτει κατι να πουμε (η επικαιροτητα παντα δινει θεματα αλλωστε πχ τωρα εκλογες), αλλα παλι νιωθω μια εντονη δυσφορια και βαρεμαρα.
φοβαμαι οτι ετσι θα παει το πραγμα αν συνεχισω να μενω εδω.
και στο ιντερνετ που προσπαθω εδω και 1 χρονο να κανω καποιες γνωριμιες, δεν τα καταφερνω. εκει μαλιστα ξενερωνω ακομα περισσοτερο.
εχω επισης ασχημες αναμνησεις απο την πολη αυτη. θα ηθελα οσο τιποτα να φυγω να κανω μια νεα αρχη. ξερω πολλοι θα πειτε οτι δεν ειναι λυση, αλλα εχω τασεις φυγης ετσι κ αλλιως και δε μπορειτε να ξερετε πως ειναι και πως εχω περασει ολα τα χρονια εδω.
παλια δεν εδινα σημασια. ελεγα γιορτες ειναι, θα ερθουν ολοι απο το σοι, αλλα πια δεν παλευεται.
φοβαμαι οτι οποιο ατομο και να γνωρισω εδω, δεν θα ταιριαζουμε. απλα θα μιλησουμε για καποια πραγματα και αυτο.
ενω ξερω πολλα πραγματα και εχω γνωσεις, δεν εχω δυνατη μνημη, ετσι οταν ειμαι σε παρεα, νιωθω οτι δε μπορω να μιλησω για πολυ ωρα για καποιο πραγμα.
επισης στη δουλεια μου, ειναι 2 γυναικες μεγαλης ηλικιας, μιλαμε βεβαια, αλλα δεν ειναι για παρεα, οπως καταλαβαινετε. να σημειωσω οτι η δουλεια αυτη δε με ευχαριστει και δε με γεμιζει. αλλα ειναι ευκολη δουλεια και παιρνω κανονικο μισθο (κατι οχι δεδομενο)
τι μου προτεινετε;
δεν ειναι απλη βαρεμαρα. ειναι πια κατι πολυ εντονο και δυσαρεστο.

Φίλε esteban και εγώ είμαι σε παρόμοια φάση με εσένα.. Είμαι πολύ προβληματισμένος..
Αγαπητή Stavri_ αν μπορείς να μου στείλεις και εμένα αυτό που έστειλες στον esteban θα σου ήμουν ευγνώμων, καθώς έχω σχεδόν το ίδιο θέμα μαζί του..!

πόσο συμπάσχω μαζί σου φίλε esteban
προσπάθησε όμως να βρεις νέα ενδιαφέροντα για να φτιάξεις κάπως την ζωή σου και να ξεκινήσεις να ζεις, η αρχή είναι δύσκολη

Πρώτον, είσαι 27 χρονων μαντραχαλος και εχεις δουλεια με κανονικο μισθο οποτε ελπιζω να μην μενεις με τους γονεις σου (αν μενεις: μεγα λαθος, φυγε αμεσα). Επισης μην συναναστρεφεσαι πολυ με οικογενεια (μπαρμπαδες-θειτσες), γειτονες (κυρατσες-κατινες) και μεγαλυτερους γνωστους γιατι σχεδον ολοι ειναι βαρετοι απο τη φυση τους.
Δεύτερον, αφου βαριεσαι τα περι ανεμων και υδατων, γιατι δεν ανοιγεις θεμα με κατι που σε ενδιαφερει? Πολυ πιθανο να σου απαντησουν βλακειες, αλλα μην περιμενεις να ερθει μαγικα ο τελειος συνομιλητης να σου ανοιξει εδιαφερουσα κουβεντα. Βοηθα τον εαυτο σου λιγο.
Τριτον, ασχολησου με κατι που σε ενδιαφερει. Δοκιμασε νεα πραγματα.

Ηρθαν μερες που δεν θελω να κανω τιποτα. Απλα να περναει η ωρα και γω να μην κανω απολυτως τιποτα. Ουτε διαβασμα, ουτε τιποτε που θα με οφελησει αργοτερα. Με λιγα λογια βαριεμαι την ζωη μου και εγω και δεν εχω καθολου ορεξη, τι φαση και αυτη. Πως γινεται να την αλλαξεις ενω ο ιδιος ο εαυτος σου δεν επιδιωκει καποια αλλαγη; Πολυ συμβιβασμος εχει πεσει τωρα τελευταια.

Καταρχάς πρέπει να εντοπίσεις τα ενδιαφέροντα σου. Και όταν λέω να εντοπίσεις δεν εννοώ ότι δεν γνωρίζεις ποια είναι, αλλά πρέπει να έχεις συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να μιλήσεις για αυτό. Πρέπει να βρεις άτομα που να έχουν κοινά ενδιαφέροντα, σίγουρα υπάρχουν πράγματα για τα οποία μπορείς να συζητάς με τις ώρες.

Βέβαια τώρα τι σου τα γράφω αυτά, μάλλον μας βαρέθηκες ήδη!

Πέρα από την πλάκα, ποια θέματα σου αρέσει να συζητάς πέραν των πολύ προσωπικών τα οποία μπορείς να αναπτύξεις μόνο με τελείως άγνωστους ή πολύ καλούς γνωστούς;

Αρχική Δημοσίευση από trampoline:

Καταρχάς πρέπει να εντοπίσεις τα ενδιαφέροντα σου. Και όταν λέω να εντοπίσεις δεν εννοώ ότι δεν γνωρίζεις ποια είναι, αλλά πρέπει να έχεις συνειδητοποιήσει τι είναι αυτό που σε κάνει να θέλεις να μιλήσεις για αυτό. Πρέπει να βρεις άτομα που να έχουν κοινά ενδιαφέροντα, σίγουρα υπάρχουν πράγματα για τα οποία μπορείς να συζητάς με τις ώρες.

Βέβαια τώρα τι σου τα γράφω αυτά, μάλλον μας βαρέθηκες ήδη!

Πέρα από την πλάκα, ποια θέματα σου αρέσει να συζητάς πέραν των πολύ προσωπικών τα οποία μπορείς να αναπτύξεις μόνο με τελείως άγνωστους ή πολύ καλούς γνωστούς;

Click για ανάπτυξη...

Εμ. να σου πω την αλήθεια δεν ξέρω. Υποθέτω όμως πως για το οτιδήποτε θέμα θα μπορούσα να συζητήσω μετά από κάμποση ώρα σκέψεων, προτού μιλήσω. Πιο συγκεκριμένα δεν ξέρω να σου πω.

Δε μπορεί. Και εσύ και ο esteban θα έχετε κάποια ενδιαφέροντα. Όλοι όταν μιλούν με κάποιον -με αντίστοιχα ενδιαφέροντα- για αυτά, μιλούν με ενθουσιασμό και έχουν πράγματα να πουν.

Δεν έχετε κάποια/ον κολλητή/ο;

Το ανεφερε και καποιος αλλος πιο πανω,αμα δουλευεις νοικιασε ενα δικο σου χωρο,δεν ειναι δυνατον να μενεις με τους γονεις σου.Αντι να συναναστρεφεσαι με συγγενεις και ατομα απο το περιβαλλον των γονιων σου κανε αλλες γνωριμιες.Γνωρισε και καμια κοπελα ολο και καποια θα σαρεσει και σιγα σιγα θα σου φυγει και ολο αυτο.

Εγω εχω το αντιθετο προβλημα! Δεν προλαβαινω να βαρεθω!
χαχα!
Οταν δεν ζεις με τους γονεις σου,εχεις ενα σωρο ευθυνες και υποχρεωσεις και παλευεις για να επιβιωσεις.
Και παλι ευτυχισμενη ειμαι ομως και νιωθω γεματη!