Ομιλείτε Ελληνικά

1. Σαρδάμ είναι το μπέρδεμα των συλλαβών κατά την ώρα που μιλάμε. Από που όμως προέρχεται; Η λέξη δεν έχει ετυμολογική ρίζα αλλά προέρχεται από αναγραμματισμό της λέξης...

Μάδρας. Ο Αχιλλέας Μάδρας ήταν ηθοποιός-σκηνοθέτης και ήταν ο πρώτος που γύρισε ελληνική κινηματογραφική ταινία. Επειδή έκανε πολλά μπερδέματα την ώρα που έπαζε, σκέφτηκε να τα ονοματίσει. Έτσι αναγραμμάτισε το επώνυμό του και μας έδωσε μια καινούργια λέξη "ΣΑΡΔΑΜ".


2. Έφαγα Χυλόπιτα
Γύρω στα 1815 υπήρχε κάποιος κομπογιαννίτης, ο Παρθένης Νένιμος, ο οποίος ισχυριζόταν πως είχε βρει το φάρμακο για τους ερωτευμένους. Επρόκειτο για ένα παρασκεύασμα από σιταρένιο χυλό ψημένο στο φούρνο. Όσοι λοιπόν αγαπούσαν χωρίς ανταπόκριση, θα έλυναν το πρόβλημά τους τρώγοντας αυτή τη θαυματουργή πίτα - και μάλιστα επί τρεις ημέρες, κάθε πρωί,τελέιως νηστικοί!!!


3. ΧΑΙΡΕΤΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΟ
Η φράση αυτή παλαιότερα είχε εντελώς διαφορετική σημασία και τη χρησιμοποιούσαν όλοι σχεδόν οι αρματολοί της Επανάστασης. Όταν στις 25 Μαρτίου 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έδωσε το σύνθημα της εθνικής εξέγερσης μετά από την ολονυκτία που έγινε στην Άγια Λαύρα, κρέμασε το λάβαρο σ' ένα μεγάλο πλάτανο, που βρισκότανε στον περίβολο της αυλής της Μονής. Κατόπιν άρχισαν να περνούν ένας - ένας κάτω από την πυκνή φυλλωσιά του δένδρου, για να κοινωνήσουν. Από τότε, όταν κανείς απ' αυτούς, πήγαινε να πάρει εντολές ή να δώσει μηνύματα στον ηρωικό δεσπότη, οι σύντροφοι του έλεγαν: -Χαιρέτα μας τον πλάτανο. Με το «πλάτανο» εννοούσαν τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ή τον πλάτανο το δέντρο, που κοντά του κοινώνησαν.

4. ΜΑΛΛΙΑΣΕ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ
Στη Βυζαντινή εποχή υπήρχαν διάφορες τιμωρίες, ανάλογες, βέβαια με το παράπτωμα. Όταν π.χ. ένας έλεγε πολλά, δηλαδή έλεγε λόγια που δεν έπρεπε να ειπωθούν, τότε τον τιμωρούσαν με έναν τρομερό τρόπο. Του έδιναν ένα ειδικό χόρτο που ήταν υποχρεωμένος, με το μάσημα, να το κάνει πολτό μέσα στο στόμα του. Το χόρτο, όμως, αυτό ήταν αγκαθωτό στυφό και αρκετά σκληρό, τόσο που κατά το μάσημα το στόμα του πρηζόταν και η γλώσσα, μάτωνε και γινόταν ίνες - ίνες, κλωστές-κλωστές δηλαδή, όπως τα μαλλιά.
Απο την απάνθρωπη τιμωρία βγήκε και η παροιμιώδη έκφραση:"Μάλλιασε η γλώσσα μου", που τη λέμε μέχρι και σήμερα, όταν προσπαθούμε με τα λόγια μας να πείσουμε κάποιον και του το λέμε πολλές φορές.

5. ΜΟΥ ΕΦΥΓΕ ΤΟ ΚΑΦΑΣΙ..
Στα Τούρκικα καφάς θα πει κεφάλι, κρανίο. Όταν, λοιπόν, η καρπαζιά, που έριξαν σε κάποιον είναι δυνατή λέμε :" του έφυγε το καφάσι", δηλαδή, του έφυγε το κεφάλι από τη δύναμη του κτυπήματος. Το ίδιο και όταν αντιληφθούμε κάτι σπουδαίο, λέμε :"μου έφυγε το καφάσι" , δηλαδή, μου έφυγε το κεφάλι από τη σπουδαιότητα

6. Χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει

Η λέξη 'Κολαούζος' προέρχεται από την Τουρκική Kilavuz και σημαίνει τον οδηγητή, τον οδηγό.

Χωριό λοιπόν που φαίνεται δεν χρειάζεται οδηγό για να σε πάει. Σε κάτι δηλαδή που είναι φανερό και αυταπόδειχτο δεν χρειάζεται κολαούζος.

Η ομοιότητα της λέξης με την κόλα και το ρήμα κολλάω οδήγησε στη λανθασμένη χρήση της: 'Τί μου κόλλησες έτσι σαν τον κολαούζο. Πήγαινε παραπέρα.' ή 'Η Δέσποινα δεν πάει πουθενά χωρίς τον κολαούζο της'.

7. Ακόμα δεν τον είδαμε Γιάννη τον βαφτίσαμε
Πιθανόν προέρχεται απο τα λόγια του Κολοκοτρώνη.Ο Νικηταράς απο την Τρίπολη, είπε κάποτε στον Κολοκοτρώνη να κατέβει στο χωριό για να βαφτίσει το παιδί του. Ο Κολοκοτρώνης δέχτηκε αλλάτου είπε θα κατέβει όταν κλέψει λίγο χρόνο απο τις μάχες.Κάπιοα στιγμή μπόρεσε και κατέβηκε στο χωριό και πήγε στο σπίτι του Νικηταρά.Όμως εκεί δεν βρήκε ούτε μωρό ούτε μητέρα. Τότε ο Νικηταράς του είπε ότι επειδή γνώριζε ότι θα αργήσει να κατέβει για την βάφτιση, το΄είχε παραγγείλει πριν την γέννα. Τότε ο Κολοκοτρώνης φώναξε: ..ακόμα δεν τον είδαμε και Γιάννη τον εβαφτίσαμε.

8. "πήρε το κρίμα στο λαιμό του".
Κατά τη βυζαντινή εποχή, όταν κάποιος πλούσιος καταδικαζόταν να μείνει στη φυλακή, είχε δικαίωμα να βάλει κάποιον άλλον στην θέση του, τον οποίο, βέβαια πλήρωνε πλουσιοπάροχα. Φυσικά, το δικαίωμα αυτό το είχαν μόνο όσοι καταδικάζονταν λιγότερο απο ένα χρόνο. Οι άνθρωποι αυτοί, που δέχονταν να μπουν στη φυλακή, ονομάζονταν "κριματάρηδες", επειδή έπαιρναν τα αμαρτήματα των άλλων πάνω τους. Από τότε έμεινε και η φράση: "πήρε το κρίμα στο λαιμό του".


9."Αλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς"
Στην Αθήνα στα τέλη του 19ου αιώνα, υπήρχε ένας τύπος κουρελιάρης που γύριζε στους δρόμους αλλά δεν ήτανε ζητιάνος.Αυτός ο τύπος λοιπόν μια μέρα θέλησε να πάει στην βουλή και να ζητήσει να βγάλει λόγο. Εκεί λοιπόν του ζήτησαν να αλλάξει τα κουρελιάρικα ρούχα και θα τον αφήσουν να μιλήσει.Την άλλη μέρα λοιπόν ο Μανώλης που έτσι λεγότανε ο τύπος πήγε στην βουλή να βγάλει λόγο, όπως του είχαν υποσχεθεί. Έκπληκτος τότε ο κόσμος τον είδε να είχε βγάλει τα μέσα του ρούχα έξω και τα έξω μέσα.

Click για ανάπτυξη...