Υπάρχει ανιδιοτελής Αγάπη;

Αρχική Δημοσίευση από roumana:

έτσι δεν γίνονται οι σχέσεις;
...από κάπου πρέπει να αρχίζεις για να επιλέγεις, και σιγά σιγά να προχωρήσεις στο δρόμο που σου δείχνει το ιδανικό σου.

Click για ανάπτυξη...

Το quote που επέλεξες μιλάει για αγάπη, αφού γράφει: "Μάλιστα, ο άλλος θα έπρεπε ήδη να φτάσει να δώσει υποσχέσεις, πριν του δοθεί αγάπη". Η απάντησή σου μιλάει για σχέση. Είστε βέβαιοι (αφού υπάρχουν και ψήφοι άλλων στο ποστ σου) ότι δε συγχέουμε τη σχέση με την αγάπη; Ειλικρινής απορία.
Επίσης, αν θέλεις, μπορείς να μου εξηγήσεις τι εννοείς εδώ με τη λέξη "ιδανικό";

Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:

Μου είναι εύκολο να παραδεχτώ ότι για κάποιους ανθρώπους θα πέθαινα και για κάποιους άλλους όχι. Ψέμματα να πω? Αφού έτσι σκέφτομαι
Μόλις στιγμάτισες ως ακραία μια τακτική που ακολουθώ χρόνια τώρα
Πρέπει να ξαναπώ ότι διαφωνώ ή είναι προφανές?
Βασικά γιατί κάτι το οποίο δεν σε βρίσκει εσένα σύμφωνο πρέπει να είναι ακραίο?
Εγώ μια χαρά θεμιτό το βρίσκω
"Την αγαπάς τόσο ώστε να πεθάνεις για αυτή?"

Click για ανάπτυξη...

Επέτρεψέ μου να στήσω ένα ερώτημα εδώ, παίρνοντας σαν αφορμή τα λόγια σου, χωρίς σκοπό να κρίνω τη ζωή σου, παρά μόνο το ερώτημα όπως γράφεις ότι το εφαρμόζεις:
Μας είπες παραπάνω ότι μεταξύ της μητέρας σου και του εαυτού σου, θα επέλεγες να πεθάνει η μητέρα σου, για να τη γλυτώσεις από τον πόνο της απώλειας του παιδιού της.
Με γνώμονα το παιδί σας και τον πόνο που θα υποστεί από την απώλεια, ποιον απ' τους δυο σας θα θυσίαζες στον δολοφόνο αν έπρεπε να επιλέξεις, τον άντρα σου ή εσένα;
Φυσικά δεν είσαι υποχρεωμένη να απαντήσεις σε μας. Το βρίσκω κι εγώ το ερώτημά σου ακραίο, αλλά δε μου πέφτει λόγος, αφού δεν το εφαρμόζεις επάνω μου.
Ωστόσο κάποτε που ο δάσκαλός μου με έβαλε να απαντήσω σε ένα τέτοιο δίλημμα και αφού με άφησε αρκετή ώρα να παιδεύομαι να βρω τη λιγότερη επώδυνη απάντηση (που φυσικά δεν υπήρχε), μου επεσήμανε στο τέλος ότι τέτοια ερωτήματα είναι σαδιστικά και κανείς άλλος δε μπορεί πραγματικά να τα θέσει σ' έναν άλλο άνθρωπο, πέραν από την ίδια τη ζωή (μακριά από μας!!!).

Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:

Υπάρχει όμως και η πιθανότητα να έχω εγώ δίκιο επειδή έχουμε μια σημαντική διαφορά μεταξύ μας ως γονείς. Εγώ είμαι μάνα κι εσύ πατέρας

Click για ανάπτυξη...

Από τα μάτια ενός παιδιού, πώς ορίζεται άραγε αυτή η διαφορά; Υπάρχει; Ξέρω πως δεν είναι εδώ, αυτό το θέμα μας, αλλά αν υπάρχει ενδιαφέρον, ίσως θα μπορούσαμε να ανοίξουμε ένα νέο θέμα.

Για ποιο λόγο είναι σαδιστικό?
πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, δεν το παίζω έξυπνη, αλήθεια δεν το βρίσκω σαδιστικό


Όσο για το ερώτημα σου περί του ποιον θα διάλεγα να πεθάνει με γνώμονα τον πιθανό πόνο του παιδιού μου, υποψιάζομαι ότι η απάντηση βρίσκεται στο με ποιον είναι δεμένο περισσότερο το παιδί τη χρονική στιγμή που ζητάει ο κακός να διαλέξω

Αυτή τη στιγμή πάντως, είναι αυτοκόλλητος με τον πατέρα του

Δε νομίζω πως το θέμα το τόπικ είναι να αποφανθούμε ποιος αγαπά καλύτερα...
Σιγά μη βγάλουμε έξω τις αγάπες μας να τις μετρήσουμε κιόλας.

Θεωρώ πως στα προηγούμενα ποστ μου έχω θέσει πολύ πιο ουσιαστικές ερωτήσεις, άξιες σχολιασμού, εάν και εφ' όσον το κρίνουν και οι συνομιλητές.

Το για ποιον θα δίναμε ή όχι, τη ζωή μας, είναι ένα ερώτημα που απαντιέται μόνο την ύστατη στιγμή από την πράξη μας, πράγμα που απεύχομαι για τον οποιονδήποτε!!!
Θεωρητικά, από την άνεση του σπιτιού μας και χωρίς υπαρκτό κίνδυνο, πολλά μπορούμε να πούμε κι εγώ κι εσύ και όλοι, προσωπικά προτιμώ να μην προκαλώ τη μοίρα μου με τέτοιες σκέψεις. Άσ' το καλύτερα...

απάντησα μόνο σε πράγματα που ερωτήθηκα....
δεν ρώτησα κανέναν πως αγαπάει ή ποιος αγαπάει καλύτερα....
κάπου κάτι έχασα...
συγγνώμη αν σας έβγαλα κι εκτός! ξέρω γω? τι να πω!

Βρε Αναστασία μου, εάν συνεχίσω αυτή τη συζήτηση, θα πρέπει να εκφράσω κρίσεις σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, πράγμα που προσπαθώ απεγνωσμένα να μην κάνω.
Εσύ λες ότι αγαπάς έτσι όπως μας παρουσίασες παραπάνω. Εγώ αυτό δεν το θεωρώ αγάπη και παρέθεσα αντιστοίχως τους λόγους από την αρχή του τόπικ.

Καμία απολύτως χρησιμότητα και ουσία δεν έχει η προσωπική μου κρίση για τη ζωή σου και τον τρόπο που αγαπάς, αφού δεν θεωρώ τον εαυτό μου αυθεντία σε θέματα αγάπης και δε με λένε, ούτε Πιντέρη, ούτε Ασκητή, ούτε καν Dr. Ruth.

Το ότι υπάρχει διαφορετική αντίληψη ανάμεσα στους συνδιαλεγόμενους δε σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι έχουμε διαφορετική παιδεία ως προς το θέμα Αγάπη.
Τα περισσότερα από αυτά που διαβάζω εδώ μέσα μου φαίνονται εξωφρενικά, όπως είμαι σίγουρη πως έτσι φαίνονται και αυτά που γράφω εγώ στους υπόλοιπους.

Το μόνο που λέω λοιπόν είναι πως δε θα χρησιμοποιούσα για κανένα λόγο τον τρόπο σου, για να αποφανθώ εάν αγαπώ κάποιον ή όχι.

"Την αγαπάς τόσο ώστε να πεθάνεις για αυτή?"

Click για ανάπτυξη...

Αν και όπως θυμάμαι, έχω αναφέρει παραπάνω ότι το παρόν ερώτημα το θεωρώ ακραίο, μακάβριο και ανατριχιαστικό, τελικά αναπόφευκτα μου ετέθη. "Ο Κακός" που έθεσε η αγαπητή Κουέ ως Προκρούστη στο νοερό της κριτήριο, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία ονομάζεται "Σαδιστής". Το να θέσει κάποιος έναν άνθρωπο μπροστά σ' ένα τέτοιο δίλημμα, θεωρείται ως έσχατος βασανισμός κι έχει χρησιμοποιηθεί, τόσο από τον Μαρκήσιο, όσο και από τους Ναζί.
Θα θυμήσω την προέκταση αυτού του σκεπτικού και θα σας παραπέμψω στην ταινία "Η επιλογί της Σοφί". Εκεί λοιπόν, ένας ναζί, αφήνει ελεύθερη μια μάνα, επιτρέποντάς της όμως να σώσει μόνο ένα από τα δύο παιδιά της. Ας μην έρθει ποτέ κανείς σ' αυτήν τη θέση.

Θ' απαντήσω λοιπόν μ' ένα στίχο των Κατσιμιχαίων:
"Αχ είναι δύσκολο πολύ για μιαν αγάπη να χαθείς να σβήσεις,
μα δυο φορές πιο δύσκολο, είναι γι' αυτή να ζήσεις...να ζήσεις!".

Η διαφορά κοσμοθέασης είναι κάτι παραπάνω από προφανής και πιστεύω πως έχει αποτυπωθεί γλαφυρά κατά τη συζήτηση. Δεν θα έπρεπε να περιμένουμε τίποτε καλύτερο απ' αυτό. Το ζητούμενο είναι η διαφορετικότητα, η ποικιλομορφία.
Το ξεκατίνιασμα πάντως δεν αποτελεί σίγουρα μια από τις μεγαλύτερες ικανότητές μου κι έτσι δεν θα επιμείνω...

Nα διευκρινίσω ότι δεν σου έκανα την ερώτηση... δεν θα το έκανα ποτέ αυτό
Για μένα ήταν ρητορικό το ερώτημα τη στιγμή που το έγραφα και ζητώ συγγνώμη που δεν το διευκρίνισα
Δεν περιμένω από κανέναν να ικανοποιήσει στα δικά μου μάτια μια τόσο δύσκολη απάντηση
Θεωρώ ότι αρκεί ο καθένας για λογαριασμό του να μπορεί να απαντήσει χωρίς να πρέπει να μας γνωστοποιήσει τα αποτελέσματα

κι επιμένω ότι δεν μιλάμε για σαδισμό σε καμία περίπτωση
ας μην συγχέουμε τα πράγματα
εντελώς άλλο πράγμα να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο αγαπημένους σου όπως τα παιδιά σου κι εντελώς άλλο πράγμα να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στον ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ και σε κάποιον άλλον
Σαδισμός θα ήταν αν έπρεπε να σκίσεις την καρδιά σου στα δύο για να διαλέξεις ένα απ τα δύο άτομα που αγαπάς επίσης ανιδιοτελώς
Οταν όμως αγαπάς ανιδιοτελώς, αγαπάς πάνω απ τον εαυτό σου και την ίδια σου την ύπαρξη - για μενα-
Κι άρα - για μένα πάλι- η απάντηση είναι εύκολη κι απλούστατη και καθόλου σαδιστική
Πεθαίνω ΕΓΩ για να ζήσει το παιδί μου
Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στα δύο μου παιδιά, φυσικά και είναι σαδισμός

Εκτός αν εννοείς, ότι αγαπάς τον εαυτό σου τόσο όσο το παιδί σου, ώστε τελικά να είναι δύσκολο να διαλέξεις ποιος θα πεθάνει
(όχι εσύ προσωπικά, μην μπερδευτούμε πάλι, δεν το προσωποποιώ σε καμία περίπτωση)

Αρχική Δημοσίευση από Δεσμώτης:

Μέσα από μια μαντινάδα του Ψαραντώνη μπόρεσα και αντιλήφθηκα το τι μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παίζουν παιχνίδια μεταξύ τους.
Κι αυτό είναι η αίσθηση/παραίσθηση του δεδομένου.

"Να μη θαρρείς πως σ' αγαπώ και τύχει και ξεγνοιάσεις,
το πώς μπορώ να σ' αρνηθώ πάντα στο νου σου να 'χεις. "

Εμείς οι ίδιοι φυτεύουμε τον σπόρο της αγάπης και αυτό που θα θερίσουμε πάντοτε είναι ανάλογο της προσοχής, της φροντίδας και της αγάπης που του δώσαμε.

Click για ανάπτυξη...

Όμως, "Ο Έρωτας θ' ανθίσει στον παράδεισο, ακόμη κι αν οι Εραστές καούν στην κόλαση" φίλε Δεσμώτη.

Όταν ήμασταν μικρά παιδιά ήταν εύκολο να πούμε "Τώρα σ' αγαπώ" και μετά "Δεν σ' αγαπώ πια", "Σ' έχω φίλο", "Δεν σ' έχω φίλο". Μεγαλώνοντας όμως και καθώς τα συναισθήματα ωριμάζουν, μαθαίνουμε πως για να αγαπήσεις κάποιον, πρέπει να του δώσεις ένα κομμάτι απ' την ψυχή σου. Ακόμη κι αν φύγεις μακριά, αφήνεις τούτο το κομμάτι πίσω σου, κουβαλώντας ταυτόχρονα ένα κομμάτι απ' την ψυχή εκείνου που σ' αγάπησε. Ποτέ δεν θα είσαι πια ο ίδιος. Αυτή είναι η Αγάπη που ενώνει όλα τα πλάσματα σε μια κρυφή, μυστηριακή ενότητα.

Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:

Το δε παιδί μου.... δεν μου είπε ποιο είναι πριν έρθει... ήρθε απλά ένας άνθρωπος στη ζωή μου
Και δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος, είναι ένας άνθρωπος που μοιράστηκα το ίδιο μου το σώμα για 9 μήνες μαζί του
Που του έδωσα τροφή απ το ίδιο μου το σώμα κλπ κλπ κλπ

Click για ανάπτυξη...

Χρησιμοποιώ το παραπάνω απόσπασμα ως αφορμή και όχι για να απευθυνθώ στην Αναστασία αφού πολλοί μέσα στο τόπικ αναφέρθηκαν στην "εξ' αίματος" ανιδιοτελή αγάπη.
Φαντάζομαι πως θα συμφωνήσετε μαζί μου, πως και θετοί γονείς θα ήταν έτοιμοι να κάνουν τις ίδιες θυσίες για τα παιδιά τους, μάλιστα υπάρχουν περιπτώσεις οικογενειών που εν γνώση τους υιοθετούν παιδιά με κινητικά και άλλα προβλήματα και τα αναθρέφουν αντάξια αν όχι καλύτερα από τους βιολογικούς γονείς, αφού κάποιοι φυσικοί γονείς εγκαταλείπουν τα παιδιά αυτά σε ιδρύματα. Αν λοιπόν δεν είναι το αίμα αυτό που καθορίζει την ανιδιοτελή προσφορά, είναι προφανώς κάποια άλλη εσωτερική δύναμη, που δε βλέπω γιατί θα έπρεπε να περιορίζεται σε σχέσεις γονέων-παιδιών και να μην επεκτείνεται σε οποιαδήποτε σχέση το άτομο επιλέγει να τη νιώσει.

Μήπως ο φόβος της εκμετάλευσης από το σύντροφο, μας έχει κάνει δύσπιστους;

Όταν ήμουν παιδί, μου είχαν πει ένα παραμύθι για την αγάπη της μάνας..
"........
Κάποτε ένας νέος αγαπούσε μια κοπέλα, η οποία του ζήτησε να της αποδείξει
την αγάπη του ξεριζώνοντας την καρδιά της ίδιας του της μάνας…
Ο νέος δυσκολεύτηκε αλλά το έκανε…
Στον δρόμο κρατώντας την καρδιά της μάνας του σκόνταψε κι έπεσε..
Τότε ακούστηκε η φωνή της μάνας ..
«Χτύπησες αγόρι μου;;;;»
........."
Η καρδιά της μητέρας που αγαπάει και συγχωρεί τα πάντα!!!
Μια ανοδιοτελής αγάπη

Αλήθεια αναρωτιέμαι ποιος έγραψε αυτό το παραμύθι....χμμμμμμμ!!!!!!!

Στην περίπτωση όμως της ερωτικής σχέσης ανιδιοτελής αγάπη είναι η εξής:
Αν αγαπάς κάποιον άσ' τον να φύγει!
Αν γυρίσει είναι δικός σου!
Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ!

Πολυφορεμένο αλλά πάντα επίκαιρο!!!!!!

Αρχική Δημοσίευση από venividivici:

Όταν ήμουν παιδί, μου είχαν πει ένα παραμύθι για την αγάπη της μάνας..
"........
Κάποτε ένας νέος αγαπούσε μια κοπέλα, η οποία του ζήτησε να της αποδείξει
την αγάπη του ξεριζώνοντας την καρδιά της ίδιας του της μάνας…
Ο νέος δυσκολεύτηκε αλλά το έκανε…
Στον δρόμο κρατώντας την καρδιά της μάνας του σκόνταψε κι έπεσε..
Τότε ακούστηκε η φωνή της μάνας ..
«Χτύπησες αγόρι μου;;;;»
........."
Η καρδιά της μητέρας που αγαπάει και συγχωρεί τα πάντα!!!
Μια ανοδιοτελής αγάπη

Click για ανάπτυξη...

Σχεδον αδυνατο βεβαια!! Οπως ολοι οι ανθρωποι εχουν συναισθηματικα κενα, αλλοι περισσοτερο αλλοι λιγοτερο, ετσι εχει και μια μανα και ο καλυτερος τροπος γι'αυτην να τα καλυψει ειναι μεσω της αγαπης των παιδιων της. Εστω και επικαιρα μιας και τα παιδια θα μεγαλωσουν καποτε και τοτε αυτη η πηγη αγαπης και προσχης θα σταματησει..
Οσο περισσοτερο προσπαθησει μια μαν να καλυψει αυτα τα κενα μεσω των παιδιων της τοσο περισσοτερο θα ειναι και το κακο που θα τους κανει.


Στο ερωτημα αν υπαρχει ανιδιοτελης αγαπη εγω πιστευω ακραδαντα και ειμαι απολυτος σ'αυτο:

Οτι ανιδιοτελης αγαπη μπορει να δωσει μονο ενα μικρο παιδι. Η αγαπη ενος παιδιου προς το γονιο του ειναι 100% ανιδιοτελης.
Μπορεις να κανεις και συ το ιδιο για το παιδι σου;;

Αρχική Δημοσίευση από venividivici:

Στην περίπτωση όμως της ερωτικής σχέσης ανιδιοτελής αγάπη είναι η εξής:
Αν αγαπάς κάποιον άσ' τον να φύγει!
Αν γυρίσει είναι δικός σου!
Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ!

Πολυφορεμένο αλλά πάντα επίκαιρο!!!!!!

Click για ανάπτυξη...

Αυτο μου αρεσε περισσοτερο..

Αρχική Δημοσίευση από venividivici:

Στην περίπτωση όμως της ερωτικής σχέσης ανιδιοτελής αγάπη είναι η εξής:
Αν αγαπάς κάποιον άσ' τον να φύγει!
Αν γυρίσει είναι δικός σου!
Αν δεν γυρίσει, δεν ήταν ποτέ!

Click για ανάπτυξη...

Μην είσαι τόσο σίγουρη. Μπορεί να γυρνάει από ανάγκη για βόλεμα, συναισθηματικό ή άλλο και γιατί θα'πρεπε να γυρνάει πάντα αν η δική σου συμπεριφορά, κάθε φορά που εκείνος γυρνάει, τον διώχνει ξανά και ξανά ; Αν δεν γυρίσει δεν ήταν ποτέ ; Ποιός το λέει αυτό ; Μπορεί να είδε κι απόειδε ο άνθρωπος και έβαλε όρια, αξιοπρέπειας, αντοχών ή άλλα στον εαυτό του. Γιατί πρέπει ο ένας μόνο να κάνει βήματα αποκατάστασης κι ο άλλος να κάθεται με σταυρωμένα χέρια και να τον περιμένει ; Ανιδιοτελής είναι, όχι κορόιδο. Μεταξύ μας δεν έχω ακούσει πιο εγωκεντρικό γνωμικό.

Αρχική Δημοσίευση από DrStrangelove:

Μην είσαι τόσο σίγουρη. Μπορεί να γυρνάει από ανάγκη για βόλεμα, συναισθηματικό ή άλλο και γιατί θα'πρεπε να γυρνάει πάντα αν η δική σου συμπεριφορά, κάθε φορά που εκείνος γυρνάει, τον διώχνει ξανά και ξανά ; Αν δεν γυρίσει δεν ήταν ποτέ ; Ποιός το λέει αυτό ; Μπορεί να είδε κι απόειδε ο άνθρωπος και έβαλε όρια, αξιοπρέπειας, αντοχών ή άλλα στον εαυτό του. Γιατί πρέπει ο ένας μόνο να κάνει βήματα αποκατάστασης κι ο άλλος να κάθεται με σταυρωμένα χέρια και να τον περιμένει ; Ανιδιοτελής είναι, όχι κορόιδο. Μεταξύ μας δεν έχω ακούσει πιο εγωκεντρικό γνωμικό.

Click για ανάπτυξη...

Αν ήταν εγωιστικό το γνωμικό το πρώτο που θα απέρριπτε θα ήταν η πρώτη φράση
"Αν αγαπάς κάποιον άσ' τον να φύγει!"
"Αν αγαπάς κάποιον άστον ελεύθερο", άλλωστε η αγάπη είναι ελευθερία είναι αυτό που λέμε "σε αγαπώ όπως είσαι" "δεν θέλω να αλλάξεις" και αν θέλουμε να αλλάξουμε και οι δύο, είναι για να βελτιωθούμε να γίνουμε καλύτεροι χωρίς εγωισμούς και μικροπάθη... είναι ο διαρκής αγώνας να είμαστε πάντα νικητές μέσα στη σχέση μας, χωρίς να καταπιέζουμε την προσωπικότητα ο ένας του άλλου, αλλά να χαιρόμαστε που ζούμε μαζί....
Το παιχνίδι της αγάπης χάνεται μέσα στα δίχτυα του έρωτα και του βολέματος όταν ο ένας αισθανεί νικητής και ο άλλος χαμένος....αλλά εκεί μυρίζει από μακρυά το πράγμα εκτός αν εθελοτυφλείς και δέχεσαι αυτόν που ήρθε πίσω μόνο από συμβιβασμό.

Αρχική Δημοσίευση από Himela:

Δεν κατάλαβες σε ποια περίπτωση λέγεται, γι' αυτό

Μιλάμε για μια περίπτωση που κάποιος αγαπάει, το δείχνει, το ξαναδείχνει, και δεν παίρνει αυτό που θέλει από τον άλλον, αντίθετα παίρνει αδιαφορία ή κακή συμπεριφορά. Κάποια στιγμή αποφασίζει πως πρέπει να τον αφήσει να φύγει ώστε να καταλάβει τελικά τι θέλει. Αν σε αυτό το διάστημα του λείψει και γυρίσει, πάει να πει οτι υπάρχει αγάπη. Αν όχι, απλά αυτός ο κάποιος πάλευε μια τελειωμένη ιστορία.

Click για ανάπτυξη...

Ναι αλλά άμα αυτό γίνεται επανηλειμένα και μόνο εγώ επιστρέφω, αυτό εννοώ, έχοντας κάνει όλα αυτά που μου ζητούνται κατά καιρούς, ενώ από την άλλη πλευρά δεν γίνεται ποτέ κίνηση καλής θέλησης, τί δείχνει αυτό ; Δεν δείχνει εγωισμό της άλλης πλευράς ; 'Οταν κάνεις εσύ χίλιες υποχωρήσεις ενώ ο άλλος την παραμικρή, αυτό μου φαίνεται έμμεσος εκβιασμός, όχι αμοιβαία ανιδιοτελής αγάπη. Κάτι σαν τις παραβιάσεις στον εναέριο ελληνικό χώρο.