Αναπηρία ή μήπως ...χάρισμα;

Αρχική Δημοσίευση από epote:

τι σημαινει?

Click για ανάπτυξη...

Να σου πω εγώ τι σημαίνει δύναμη ψυχής....

Δύναμη ψυχής είναι να μην έχεις περάσει ήρεμη παιδική ηλικία. Να σε πηγαίνουν σε Αυστρία και Αγγλία και σε επεμβάσεις για να σε κάνουν "ίδιο". Να είσαι σ' ένα δωμάτιο που βρωμάει φορμόλη ή τι διάολο και να βλέπεις το γιατρό να ανοίγει τα πόδια σου και να τραβάει τις γάζες από τους προσαγωγούς σου κι εσύ να ουρλιάζεις γιατί πονάς. Να είσαι στο τραπέζι του χειρουργείου και να βλέπεις αυτό το μαύρο σωλήνα να έρχεται καταπάνω σου πριν κοιμηθείς. Να θυμάσαι τον ίδιο frakin αριθμό του δωματίου, 207, ακόμα κι αν το 1987 είναι 22 χρόνια πίσω σου!

Ακόμα και σήμερα...

Δύναμη ψυχής σημαίνει να σηκώνεσαι το πρωί με τα ίδια "διαφορετικά" πόδια απ' το κρεβάτι σου, να πηγαίνεις στη δουλειά σου γιατί πρέπει να δουλέψεις για να ζήσεις μιας και το κράτος παρέχει μηδενική μέριμνα για σένα. Πόσο μάλλον από θέμα προσωπικό, όταν έχεις ένα μυαλό αρτιμελές και έχεις κοπανήσει τις πτυχιάρες σου και λες "ρε π...η, γι αυτό το πήρα και θα πάω να δουλέψω κι εγώ!"

Δύναμη ψυχής σημαίνει να μπορείς να παίζεις με τους ίδιους κανόνες, σ' έναν κόσμο κυρίως φτιαγμένο από άλλους, για άλλους. Να πρέπει να κάνεις από ακροβατικά για να ανοίξεις το σκουπιδοντενεκέ με το "διαφορετικό" πόδι, έως και 0-100 σε 9" για να πιάσεις το τρόλλευ που πάει στη δουλειά σου.

Δύναμη ψυχής σημαίνει να γυρνάς όλο το κέντρο της Αθήνας μόνος σου με αυτά τα "διαφορετικά" πόδια για να μαζέψεις τα ψώνια που θες, να κάνεις τις δουλειές που θες, μιας και κανείς από τους "φυσιολογικούς" δεν έχει το χρόνο πάντοτε να σε βοηθήσει. Και φυσικά δε μπορείς να γίνεσαι και φόρτωμα στον καθένα συνέχεια, λόγω αξιοπρέπειας. Έτσι κουράζεσαι μια φορά, κάνεις μια διαδρομή παραπάνω, το ψάχνεις, βρίσκεις βέλτιστους τρόπους να μεταφέρεις πχ. τα ψώνια σου... You are adapting each and every frakin moment.

Δύναμη ψυχής σημαίνει ακόμα και το να πας στα μπουζούκια στο Μακρόπουλο και να ρίχνεις χορούς σα να μην κοιτάζει κανένας, αντί να κάθεσαι σπίτι σου και να κλαίς τη μοίρα σου γιατί ο "κακός Θεουλης" δε σε έκανε ίδιον με τη μάζα.... Αμ δε φταίει ο Θεος αν ο άλλος έχει σκ@τ@ στο κεφάλι του και κλαίει όλη μέρα...

Δύναμη ψυχής σημαίνει να παίρνεις πτυχίο στην καλύτερη σχολή (στο είδος της) της Ελλάδας, με τους ίδιους κανόνες. 2 ώρες για κάθε γραπτό και το "διαφορετικό" χέρι σου να πρέπει να πηγαίνει γρήγορο σαν λέηζερ στο γραπτό για να προλάβει το χρόνο και τελικά να πετυχαίνεις. Απίστευτες ώρες διαβάσματος και τρεχάλας, τη στιγμή που άλλοι φυσιολογικοί λένε "άστο για Σεπτέμβρη, θα κουραστώ να κατέβω να το δώσω καπάκι την ίδια μέρα μαζί με τ' άλλο" και πάλι να πετυχαίνεις

Ακόμα και το πιό απλό:

Δύναμη ψυχής είναι να γνωρίσεις κάποιον/α και να σου πει "Πω πω... δηλαδή έτσι με πρόβλημα περπατάς από μικρός/ή;" κι αντί να αντιδράσεις εν θερμώ και να πεις "Πω πω... δηλαδή έτσι βλαμμένα σκέφτεσαι από μικρός/ή", να κάνεις τη Στανίση ("Δεν άκουσα, πως είπατε") και να περιμένεις υπομονετικά μέχρι να βρεις φίλους που θα χουν τα κότσια να μη σε προσβάλλουν γι αυτό που φαίνεσαι αλλά να σε εκτιμήσουν γι αυτό που είσαι. Είναι σα το χριστιανικό "Ου γαρ οίδασι τι ποιούσι", είσαι αναγκασμένος να καταπίνεις και να προχωράς, ειδάλλως κινδυνεύεις να γίνεις άλλος ένας κομπλεξικός ανάπηρος τύπου "δε με παίζουν τα παιδάκια". Χέστηκες κι αν δε σε παίζουν! Εσύ παίζεις καλά εγκεφαλικά; Αυτό έχει σημασία.



Εν κατακλείδι: Δύναμη ψυχής είναι να έχω δεχθεί και να αυτοπροσδιορίζομαι ως διαφορετικό είδος μέσα σ' έναν κόσμο 6 δισεκατομμυρίων, να νιώθω έτσι, να παλεύω έτσι. Να αναπτύσσω 10-20 άλλες αρετές επάνω μου που ένας Θεος ξέρει ποτέ αν θα τις ανακαλύψει κανείς γιατί πρέπει συνέχεια να αποδεικνύω ότι δεν είμαι ελέφαντας, αντί να αποδεικνύουν οι άλλοι πως δεν είναι ίδιοι μέσα στη σούπα της μάζας!

Κι όμως, εδώ είμαι και δε θα το κουνήσω για κανένανε! Θα ζήσω!

Αρχική Δημοσίευση από epote:

valder:

Λες τις τυπικες politically correct βλακειες που γραφουν οι δημοσιογραφοι στις εφημεριδες για να πουλησουν φυλα βασιζομενοι στο συναισθημα.

Click για ανάπτυξη...

Δεν ανησυχώ για τη βλακεία που γράφεται καθημερινά στις φυλλάδες, ούτως ώστε να αποκομισθούν έσοδα από κάποιους. (βλακεία που παράγει κέρδος) Ανησυχώ για τις βλακείες που γράφονται καθημερινά, απλά και μόνο για να ικανοποιηθούν ματαιοδοξίες και κενότητες ψυχικές. (βλακεία σκέτη)

Αρχική Δημοσίευση από epote:

1) Λες οτι δυναμη ψυχης ειναι το οτι ταλαιπωρηθηκε οταν ηταν μικρη κτλ κτλ. As if she had a choice. Ταλαιπωριεται να παει για ψωνια κτλ κτλ, οκ, τι αλλο μπορει να κανει? Οταν σου εχει τυχει κατι η προσαρμοζεσαι η ψωφας. Κανενας δεν θελει να ψωφησει.

Click για ανάπτυξη...

Για μένα μίλησα, όχι για την Aimee. Και όπως λες κι εσύ, προσαρμόστηκα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είμαι ιδιαίτερος ή ότι μπορει τη Χ στιγμή να χρειαστώ βοήθεια.

Σημείωση: Για τους ανθρώπους χρησιμοποιούμε το "πεθαίνεις", για τα ζώα το "ψοφάς". Από κει και μόνο κατάλαβα πολλά....

Αρχική Δημοσίευση από epote:

Δηλαδη εσυ που εχεις τα δυο ποδια σου δεν εισαι στην μαζα ε?

Η μηπως οσοι ειναι αρτημελεις δεν χρειαζεται να αναπτυσουν αλλες αρετες? Αυτο που σε κανει εναρετω ειναι να εχεις τα δυο ποδια σου. Χμμμμ...

Click για ανάπτυξη...

Άλλο λες, άλλο λέω. Υπάρχει και παροιμία γι αυτό αλλά ας πάμε στα σοβαρά. Εγώ μίλησα ότι πίσω από το περιτύλιγμα του περπατήματος, είμαι και νιώθω ακόμα και τότε, κάτι πολύ διαφορετικό. Αυτό οφείλεται και σε επιπλέον ικανότητές μου από αυτές του μέσου ανθρώπου, Γι αυτό ηρεμώ τα βράδια και λέω "κι ας μη βλέπουν οι πολλοί τι είσαι, η χαρά σου θα ναι στην αντίδραση των λίγων όταν θα σε ανακαλύψουν". Αλλά ας μην περιαυτολογώ, υπάρχουν συγκεκριμένοι φίλοι άριστου νοητικού επιπέδου (και εδώ μέσα) που ξέρουν πολύ καλά τι εννοώ.

Αρχική Δημοσίευση από epote:

Κοιτα να δεις, αυτο ακριβως που κανεις εσυ και κανουμε ολοι οταν βλεπουμε καποιον αναπηρο το οτι τον θεωρουμε "γεναιο" "δυνατο" και ολες αυτες τις βλακειες αυτοι οι ανθρωποι πρεπει να τις πολεμανε καθε μερα. Το βλεμα οικτου και ψευδοθαυμασμου επειδη κανουν τι, οτι κανουν και ολοι οι υπολοιποι!

Click για ανάπτυξη...

Προσωπικά δεν θέλω τον οίκτο. Κάνω ότι και οι άλλοι και εκτιμώ όταν με βοηθάνε σε όσα δε μπορώ μόνος μου (ελάχιστα στην ουσία). Από κει και πέρα την απάντηση στην έχω δώσει πριν καν μου απευθύνεις το λόγο. Γενναίος και δυνατός δεν είναι όποιος έχει να αντιμετωπίσει τις ίδιες δυσκολίες με τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά τον ίδιο τον υπόλοιπο κόσμο.

Αρχική Δημοσίευση από epote:

Ενας παιδικος μου φιλος εχει ALS (οτι εχει και ο hawking) γεννηθικε και στα πρωτα 2 χρονια του αρχισαν οι πρωτες παραλησεις και τωρα στα 24 του δεν κουνιεται σχεδον καθολου αν και εχει κρατησει φωνητικες χορδες (αγνωστο γιατι). Αυτο που τον ενοχλει περισοτερο απο ολα ειναι ο τονος της φωνης των ανθρωπων που τον γνωριζουν και μαθαινουν οτι τελειωσε πανεπιστιμιο.

Click για ανάπτυξη...

Ενοχλείται από το ρατσισμό αγαπητέ, διότι η στενομυαλιά εκεί έξω είναι άπειρη. Υπάρχουν άνθρωποι που και σε μένα ξύνισαν όταν πήρα το δικό μου χαρτί ενόσω εκείνοι ήταν (και είναι) φοιτητές (ή και εργαζόμενοι ακόμα), και προφανώς νευρίασα γιατί ήξερα εγώ ότι μπορώ να τα καταφέρω και δεν φίλησα κατουρημένες ποδιές για να το κάνω. Αύριο που θα πάω να πάρω το χαρτί στα χέρια μου όμως, αυτοί ακόμα φοιτητές θα είναι! Εδώ πληρώνονται όλα να πεις του φίλου σου.

Αρχική Δημοσίευση από Himela:

Αν και θαυμάζω υπερβολικά αυτήν την κοπέλα κι άλλους φυσικά ανθρώπους με αναπηρία, δε θα μπορούσα να μην πω ειλικρινά οτι αυτό που μου βγάζει επίσης είναι ο οίκτος, η λύπηση. Όσο κι αν τη θαυμάζουμε, κανείς δε θα ήθελε να είναι στη θέση της. Είναι αυτή η παροιμία που λέει, δεν έγινε πιλάφι, να το γυρίσουμε σε λαπά. Αυτό έκανε κι αυτή, πήρε τα δεδομένα που είχε - που αναγκάστηκε να έχει γιατί δεν θα τα επέλεγε φυσικά ποτέ - και έχτισε πάνω σε αυτά. Λύπηση όμως μου προκαλεί κι ο κάθε αρτιμελής άνθρωπος που θεωρεί δεδομένη την αρτιμέλειά του και δεν παλεύει για τίποτα, ούτε προσπαθεί. Θα μου πείτε, γιατί τα λες αυτά; Ήθελα απλά να είμαι ειλικρινής λέγοντας οτι παράλληλα με αισθήματα θαυμασμού, μου βγάζει κι αισθήματα λύπησης, λυπάμαι που το λέω, είναι η αλήθεια.

Click για ανάπτυξη...

Πάντως νομίζω ότι αν κάτι καταρρακώνει ψυχικά τους ανθρώπους με αναπηρία είναι όταν βλέπουν/αισθάνονται τον οίκτο των άλλων. Κι ''εντάξει'' αν βλέπεις κάποιον με νοητική υστέρηση (αν και πάλι, βαθιά μέσα του πολλές φορές καταλαβαίνει), αλλά όταν μιλάμε για κάποιον με αισθητηριακή ή σωματική αναπηρία το να τον κοιτάξεις με περίλυπο ύφος ή να του μιλήσεις με διαφορετικό τόνο στην φωνή είναι νομίζω ανεπίτρεπτο. Δεν μπορώ βέβαια να κατηγορήσω όσους το κάνουν, καθώς δεν έχουμε καθόλου παιδεία απέναντι στην διαφορετικότητα, είτε μιλάμε για ανάπηρους, είτε για ομοφυλόφιλους, είτε για αλλοεθνείς ή αλλόθρησκους.

Προσωπικά τους αντιμετωπίζω όλους ως ίσους. Βέβαια εγώ δουλεύω στην ειδική αγωγή (αν και όχι με αισθητηριακές/σωματικές αναπηρίες) οπότε δεν θα με τιμούσε καθόλου αν έκανα διακρίσεις. Οφείλω να παραδεχτώ όμως ότι υπήρξε 1 φορά που σοκαρίστηκα, όταν είδα 1 κοπέλα να φέρει παρενέργειες του Τσέρνομπιλ (δεν θα προβώ σε λεπτομέρειες). Εννοείται βέβαια πως η κοπέλα δεν κατάλαβε κάποια αντίδραση από εμένα. Κι εδώ έρχεται το θέμα της παιδείας. Δεν μπορούμε να απαιτήσουμε από κάποιον να μην στενοχωρηθεί ή σοκαριστεί από κάποια αναπηρία που πιθανώς να δει, οφείλουμε να τον εκπαιδεύσουμε όμως να δει βαθύτερα. Πιθανώς κάποιος ''πολύ ευαίσθητος'' να πληγωθεί πολύ βλέποντας κάποιο παιδί να κουτσαίνει και μόνο. Η ευαισθησία όμως θα εκφραστεί όχι με δάκρυα για τον ''ταλαίπωρο ανάπηρο'' (έχω δει και τέτοιες φάσεις), αλλά με την προσπάθεια αντιμετώπισής του σαν ισάξιο μέλος της κοινωνίας.