Επάγγελμα.... Ανικανοποίητη!

Subject to change · 28-09-06

Αρχική Δημοσίευση από kleftra:
Άκουσα πρόσφατα πως τα παιδιά δείχνουν την κλίση τους στην ηλικία γύρω στα 4-7 κι αν οι γονείς δώσουν προσοχή θα αναδείξουν το ταλέντο τους.

Αυτό μου έδωσε πολύ θάρρος! Διότι σε αυτή την ηλικία το μόνο μου ταλέντο που διαφαινόταν ήταν στη ζωγραφική (ασχέτως αν τα παράτησα κάπου στα 12) Άλλα ταλέντα (πχ στα μαθηματικά) φάνηκαν πολύ αργότερα! Άρα μήπως τελικά η πραγματική μου κλίση είναι η τέχνη;

Κακή Επιρροή · 28-09-06

αν είναι έτσι... άστα να πάνε....
εγώ σε αυτή την ηλικία είχα μεγάλη έφεση στο χορό και στην θεατρική ομάδα που ήμουν :/:

Λίγο χλωμό να γίνω τώρα μπαλαρίνα

princess · 02-03-07

Τίποτα δε μου είναι αρκετό
ώρες ώρες νιώθω σαν να είμαι παιδάκι του δημοτικού που δεν μπορεί να αποφασίσει τι θα κάνει όταν μεγαλώσει....
Πάρα πολύ συχνά (τουλάχιστον μια φορά το μήνα) κάθομαι και σκέφτομαι πιθανότητες και δυνατότητες αλλαγής επαγγελματικού προσανατολισμού....
Αυτό θα ήταν πολύ φυσικό αν ήμουν 15.... είμαι όμως 35

Ψάχνω ΣΥΝΕΧΩΣ τις δυνατότητες για να σπουδάσω ....κι αν σας πω τα πολλά διαφορετικά αντικείμενα που θα μου άρεσαν, μάλλον θα σαστίσετε μαζί μου

Η μαμά μου βέβαια( έχω και μια τέτοια) δεν χάνει καιρό να μου εκφράζει την βαθιά θλίψη και απογοήτευση της που τα έχω κάνει σκ*τα στην ζωή μου και που δεν ξέρω τι θέλω.
Και βασικά ξέρω τι θέλω,θέλω κάτι που να με γεμίζει επαγγελματικά και να με συναρπάζει και δεν θέλω να συμβιβάζομαι με ημίμετρα.

Αναρωτιέμαι γιατί πολλές φορές θεωρείται παράλογο στην κοινωνία μας, το να θέλει κανείς να δοκιμάσει κάποια πράγματα , μέχρι να βρει τι του ταιριάζει. Υπογράφει κανείς συμβόλαιο ότι θα ασχοληθεί για πάντα με κάτι?
Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν την αλλαγή πάρα πολύ αρνητικά.

Γιώργος · 02-03-07

Αρχική Δημοσίευση από princess:
Αναρωτιέμαι γιατί πολλές φορές θεωρείται παράλογο στην κοινωνία μας, το να θέλει κανείς να δοκιμάσει κάποια πράγματα , μέχρι να βρει τι του ταιριάζει. Υπογράφει κανείς συμβόλαιο ότι θα ασχοληθεί για πάντα με κάτι?
Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν την αλλαγή πάρα πολύ αρνητικά.

Χωρίς να έχω δουλέψει ποτέ για να ξέρω, πιστεύω ότι οφείλεται κατ' αρχήν στην ανεργία που υπάρχει. Δεν είναι κι ό,τι πιο εύκολο να κάνει κάποιος μια νέα αρχή σήμερα στον επαγγελματικό τομέα. :/:

Ειδικά όταν είσαι "βολεμένος" κάπου (κι όχι αναγκαστηκά με την "κακή" έννοια) και βρεις κάτι άλλο που σου αρέσει, το σκέφτεσαι ίσως και δυο φορές πριν κάνεις τη νέα αρχή.

Και λέω ίσως γιατί υπάρχει και κόσμος που βάζει σε υψηλή ιεραρχία το κριτήριο "να μου αρέσει το επάγγελμα που θα κάνω"

Κακή Επιρροή · 02-03-07

Αρχική Δημοσίευση από princess:
Αναρωτιέμαι γιατί πολλές φορές θεωρείται παράλογο στην κοινωνία μας, το να θέλει κανείς να δοκιμάσει κάποια πράγματα , μέχρι να βρει τι του ταιριάζει. Υπογράφει κανείς συμβόλαιο ότι θα ασχοληθεί για πάντα με κάτι?
Οι περισσότεροι αντιμετωπίζουν την αλλαγή πάρα πολύ αρνητικά.

όσο αφορά το δικό μου κομμάτι....
Για μένα έχεις δίκιο, δεν είναι κακό να δοκιμάζεις νέα πράγματα και να προσπαθείς να βρεις το καλύτερο δυνατό για τον εαυτό σου.
Υπάρχουν όμως κάποια βασικά ερωτήματα....

Τι θυσιάζεις για να το κάνεις αυτό?
Τι είδους υποχρεώσεις υπάρχουν στη ζωή σου?
Μέχρι ποιά ηλικία μπορείς εκ των πραγμάτων να "παίζεις" με την επαγγελματική σου σταδιοδρομία?
Πόσο στα σοβαρά μπορεί να σε πάρει μια εταιρία που θα τους πεις "καλησπέρα σας, είμαι νέος στο επαγγελμα χωρίς προυπηρεσία και είμαι 40 χρονων!"
Τι είδους οικονομικές πλάτες έχεις αν δεν τα καταφέρεις ή αν το μετανοιώσεις?
Είναι όντως καλό ένας άνθρωπος στα 40 του να μην έχει κατασταλάξει στο μυαλό του τι θέλει απ τη ζωή του επαγγελματικά?

Και ένα σωρό άλλες ερωτήσεις που θα μπορούσα να αραδιάζω αλλά κανένας δε θα διάβαζε λόγω όγκου του κειμένου

Όταν λοιπόν δεν είσαι στην ηλικία που οι καταστάσεις να σου επιτρέπουν τέτοιου είδους παιχνίδια, δεν είναι εύκολο να πάρεις τέτοιου είδους αποφάσεις... Ειδικά αν νιώθεις και υπεύθυνος για κάποιους άλλους που εξαρτώνται από σένα (παιδιά)
Μπορεί ένας πατέρας ή μια μητέρα δύο παιδιών να ρισκάρει την όποια θέση έχει με τον μισθό της και να ξεκινήσει την ανεύρεση κάτι νέου?
Πολύ φοβάμαι πως η απάντηση για τα δικά μου μέτρα και σταθμά είναι όχι. :/:

Nana · 07-03-07

Κι εγώ θα ήθελα να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που έχω σπουδάσει και ειδικά από τον τομέα στον οποίο εργάζομαι, αλλά νιώθω ότι τώρα είναι .... αργαααααααα :whistle:

. Στην επόμενη ζωή ίσως...

Οπότε, συμβιβάζομαι με αυτό που είμαι τώρα και τι μπορώ καλύτερο να κάνω από εδώ και πέρα.

Αν είχα πάρει τις αποφάσεις που πήρα στα 22, όταν ήμουν 18 τώρα θα ήταν όλα διαφορετικά, γμτ!

Εγώ πάντως στη θέση σου ΚΕ, μιας και η δουλειά σου σε γενικές γραμμές σου αρέσει, δε θα έκανα μεγάλες αλλαγές και δε θα έπαιρνα ρίσκα. Θα έδινα τις δυνάμεις μου στην οικογένειά μου, που από εκεί θα μπορούσα να ικανοποιηθώ στο 110% και από πουθενά αλλού.

Κακή Επιρροή · 07-03-07

πλάκα κανεις!
είσαι ΜΟΛΙΣ 24!!!!!!!!!!!!!!!!!
δεν ξέρω βέβαια τι υποχρεώσεις έχεις... αν είσαι παντρεμένη ίσως και έχεις παιδιά, ναι δεν έχει σημασία το ότι είσαι 24...... ή αν ζεις μόνη...

αν όμως είσαι στο σπίτι των γονιών σου.... έχεις ακόμα πολλά περιθώρια!

Nana · 07-03-07

Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:
πλάκα κανεις!
είσαι ΜΟΛΙΣ 24!!!!!!!!!!!!!!!!!
δεν ξέρω βέβαια τι υποχρεώσεις έχεις... αν είσαι παντρεμένη ίσως και έχεις παιδιά, ναι δεν έχει σημασία το ότι είσαι 24...... ή αν ζεις μόνη...

αν όμως είσαι στο σπίτι των γονιών σου.... έχεις ακόμα πολλά περιθώρια!

Αυτό μου το έχουν ξαναπεί, όμως άκου πώς τα βλέπω τα πράγματα. Μου αρέσουν 3 αντικείμενα και ένα από αυτά θα ήθελα να σπουδάσω εξαρχής.

1. Αρχιτεκτονική: Για να περάσω τώρα σε αυτή τη σχολή (γίνεται?) θα πρέπει να παω σε μαθήματα σχεδίου ή για να δώσω κατατακτήριες θα πρέπει να διαβάσω + μαθήματα σχεδίου (από ό,τι έχω δει παίρνουν 2 άτομα κάθε έτος).
2. Ψυχολογία: Εκεί δεν περνάω που να κοπανιέμαι κάτω, γιατί είχα επιλέξει τη Θετική Κατεύθυνση στο σχολείο και τα μόριά μου δε φτάνουν, αλλιώς και πάλι κατατακτήριες.
3. Μάρκετινγκ: Το ίδιο με την Ψυχολογία

Για να διαβάσω, δε θα έλεγα ότι έχω και πολλή χρόνο, ελάχιστο θα έλεγα, πόσο μάλλον να κάνω σχέδιο. Να φανταστείς ότι (και) λόγω δουλειάς, άφησα και το μεταπτυχιακό που έκανα και τα ισπανικά και δεν έχω πατήσει το πόδι μου στο προπτυχιακό (άσχετο) που έχω περάσει.

Και να περνούσα με κατατακτήριες, δε μπορώ να μέινω άλλα min 4 χρόνια με 150 ευρώ το μήνα, έχουν αυξηθεί οι ανάγκες και έχω γίνει αρκετά ανεξάρτητη από τότε που δουλεύω οπότε δε θέλω να επιστρέψω στην προηγούμενη κατάσταση.

Έστω ότι οκ πάω στις σχολές. Πότε θα μπω στο επάγγελμα αυτό? Στα 30 μου? Άλλοι θα έχουν εμπειρία 6-7 χρόνων και εγώ 0? Πότε θα έχω σταθερότητα στη δουλειά μου για να μπορέσω να κάνω οικογένεια? Να μείνω μόνη μου? κλπ κλπ

Κακή Επιρροή · 07-03-07

δεν είναι οτι δεν μπορείς λοιπόν... αλλά ότι έχεις θέσει άλλες προταιρεότητες στη ζωή σου - και καλά έκανες -

Αν για σένα ήταν πιο σημαντικό το να σπουδάσεις παράδειγμα ψυχολογία από το να έχεις αυτή την οικονομική ανεξαρτησία... τότε θα το έκανες

Και στα 30 δεν είναι αργά για να μπεις στον χώρο... σκέψου ότι οι αντρες σε αυτή την ηλικία μπαίνουν αν δεν έχουν μπει με την πρώτη εκεί που θέλουν, αν χαζέψουν κανα δυο χρόνια περισσότερο στη σχολή κι αν πάνε και φαντάροι

Nana · 07-03-07

Πάντα μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις, ανάλογα με τις προτεραιότητες που έχεις βάλει. Και εγώ αν είχα από το σπίτι ένα μηνιαίο χαρτζιλίκι της τάξης των 300 ευρώ και έκανα και μια 4ωρη δουλειά, πιστεύω πως άνετα θα διάλεγα τις σχολές από αυτό που κάνω τώρα. Όμως, αν δεν υπάρχει οικονομική βοήθεια δεν κάνεις τίποτα.

Όσο για τους άντρες που λές, οκ αυτοί μπορεί να μπαίνουν στο χωρό στα 30 (αν και οι περισσότερες αγγελίες ζητούν άτομα

0, και αν ζητούν >30, τότε θέλουν και την ανάλογη εμπειρία), όμως όπως και η ίδια θα ξέρεις, οι άντρες έχουν και άλλη αντιμετώπιση από το χώρο εργασίας και επιπλέον, το βιολογικό τους ρολόι δε χτυπάει καμπανάκια!!!! Εγώ θέλω μέχρι τα 30 μου να έχω όσο μπορώ "φτιαχτεί" ώστε να μπορέσω να προχωρήσω και στον προσωπικό τομέα.

Πόσο σε ζηλεύω που είσαι διακοσμήτρια (τομέας - που ξέχασα πριν να αναφέρω - με την αρχιτεκτονική είναι τα top μου).

Κακή Επιρροή · 07-03-07

δε λέω ότι έχεις άδικο μωρέ...
απλά ξέρεις... καλά να λέω εγώ δεν με παίρνουν τα χρόνια αλλά να το ακούω κι από σένα που είσαι 12 χρόνια νεότερη... στεναχωριέμαι κάπως :/:

Μου αρέσει η δουλειά μου... δεν είναι ότι δε μου αρέσει....
απλά υπάρχουν και πολλά άλλα που μου αρέσουν εξίσου πολύ και με εξιτάρουν σαν σκέψη. Κι αν λάβεις υπόψη σου την ρουτίνα και τον κορεσμό που έχω φάει στη δουλειά μου... λογικό είναι να ψήνομαι συνεχώς για κάτι άλλο και κάτι νέο :/:

Τες πα... για μένα πάντως είναι όντως αργά... έχω πολύ διαφορετικές προταιρεότητες πλέον

Nana · 07-03-07

Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:
δε λέω ότι έχεις άδικο μωρέ...
απλά ξέρεις... καλά να λέω εγώ δεν με παίρνουν τα χρόνια αλλά να το ακούω κι από σένα που είσαι 12 χρόνια νεότερη... στεναχωριέμαι κάπως

Εδώ που τα λέμε δεν είμαι και πολύ τύπος του ρίσκου

Subject to change · 07-03-07

Αρχική Δημοσίευση από Nana:
Εδώ που τα λέμε δεν είμαι και πολύ τύπος του ρίσκου

Πάντως η γνώμη μου είναι οτι καλύτερα να χάσεις 6 χρόνια απο τη ζωή σου (18-24) παρά να κάνεις ολόκληρη τη ζωή σου κάτι που δεν σου πολυαρέσει και να προσπαθείς να βρεις μοναδική χαρά στην οικογένεια σου. Δεν πρέπει να στηρίζουμε την ευτυχία μας αποκλειστικά σε άλλους ανθρώπους, διότι τότε γινόμαστε εξαρτημένοι και επίσης οι άνθρωποι είναι κάτι πολύ ασταθές για να βασίζεις ολόκληρη τη ζωή σου πάνω τους.
Αν δεν το κάνεις, θα αναρωτιέσαι μια ζωή τι θα γινόταν αν...
Επίσης, απο τη στιγμή που έχεις θέσει κάποιες προτεραιότητες, δεν είναι ανάγκη να τα παρατήσεις όλα για να πας σε κάποιο κλάδο που σε ενδιαφέρει. Μπορείς και παράλληλα, πχ να διαβάζεις για τις κατατακτήριες στον ελεύθερο σου χρόνο κι ας αργήσεις περισσότερο. Δες το στην αρχή σαν χόμπι και όπως εξελιχθεί... Αν μη τι άλλο, χαμένη δεν θα βγεις απο επιπλέον γνώσεις.

kleftra · 07-03-07

Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:
δε καλά να λέω εγώ δεν με παίρνουν τα χρόνια αλλά να το ακούω κι από σένα που είσαι 12 χρόνια νεότερη... στεναχωριέμαι κάπως

Εγώ τα παίρνω όταν το ακούω αυτό απο τον οποιονδήποτε.
Κι επιτέλους τι σκ@τα είναι 36(ή 24 ή 18 ή 40) χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα; :confused:

Όλους όσους έχετε δισταγμούς σας παραπέμπω στην υπογραφή μου

Nana · 07-03-07

Αρχική Δημοσίευση από Michelle:
Πάντως η γνώμη μου είναι οτι καλύτερα να χάσεις 6 χρόνια απο τη ζωή σου (18-24) παρά να κάνεις ολόκληρη τη ζωή σου κάτι που δεν σου πολυαρέσει και να προσπαθείς να βρεις μοναδική χαρά στην οικογένεια σου. Δεν πρέπει να στηρίζουμε την ευτυχία μας αποκλειστικά σε άλλους ανθρώπους, διότι τότε γινόμαστε εξαρτημένοι και επίσης οι άνθρωποι είναι κάτι πολύ ασταθές για να βασίζεις ολόκληρη τη ζωή σου πάνω τους.
Αν δεν το κάνεις, θα αναρωτιέσαι μια ζωή τι θα γινόταν αν...
Επίσης, απο τη στιγμή που έχεις θέσει κάποιες προτεραιότητες, δεν είναι ανάγκη να τα παρατήσεις όλα για να πας σε κάποιο κλάδο που σε ενδιαφέρει. Μπορείς και παράλληλα, πχ να διαβάζεις για τις κατατακτήριες στον ελεύθερο σου χρόνο κι ας αργήσεις περισσότερο. Δες το στην αρχή σαν χόμπι και όπως εξελιχθεί... Αν μη τι άλλο, χαμένη δεν θα βγεις απο επιπλέον γνώσεις.

Κι εγώ σα χόμπι είχα σκεφτεί την περίπτωση της Ψυχολογίας. Για τις άλλες δύο σχολές δε νομίζω ότι μπορούν να γίνουν σα χόμπι γιατί οι απαιτήσεις της σχολής μπορεί να αλλάξουν από το ένα έτος στο άλλο. Π.χ. στη δική μου είχε αλλάξει το πρόγραμμα σπουδών 3 φορές! Αυτό το "6 χρόνια από τη ζωή σου (18-24)" που λες δεν το πολυκατάλαβα. Κατά τα άλλα ανέπτυξα το σκεπτικό μου πιο πάνω.

Subject to change · 07-03-07

Ναι όντως η Αρχιτεκτονική δεν μπορεί να γίνει σαν χόμπι. Ίσως ούτε και το μαρκετιγκ. Πάντως η ψυχολογία σίγουρα μπορεί.
Εννοώ οτι αν κάνεις κάποια μεγάλη αλλαγή θα χάσεις 6 χρόνια απο τη ζωή σου, όσα δλδ ξόδεψες απο τα 18 σου ως τα 24. Όπως εγώ τώρα χάνω 3, απο τα 18 ως τα 21.

Giovanna · 08-03-07

κουε μου, εγω παλι καθυστερημενα ειδα αυτο το ποστ.

λοιπον...

α. αν εισαι ΣΙΓΟΥΡΗ οτι δεν μπορεις να εισαι ελευθερη επαγγελματιας, δλδ κλεινουμε στανταρ αυτο το δρομο, τοτε θα εισαι παντα υφισταμενη.

β. και θα εισαι υφισταμενη ειτε εκει που εισαι τωρα, ειτε καπου αλλου.
αν εισαι εκει που εισαι τωρα, καλως, μιας και εισαι και ευχαριστημενη. (και καλα λεφτα λογω προυπηρεσιας, και εμπιστοσυνη-σιγουρια-σταθεροτητα)

γ. αν πας αλλου, ξεκινας απο το μηδεν (ακα λιγοτερα φραγκα, γενικα τα αντιθετα απο πανω)

αρα, ετσι οπως το βλεπω εγω, δε συμφερει να φυγεις απο τη δουλεια σου.
το οτι βαριεσαι ευκολα μπορεις να το αντιμετωπισεις ζητωντας περισσοτερες ευθυνες στην παρουσα εργασια σου, με την αναλογη ανταμοιβη φυσικα.

το αλλο που μπορεις να κανεις ειναι να ξεκινησεις κατι καινουριο. μια ξενη γλωσσα-ισως αυτη που χρειαζεται στη δουλεια σου ωστε να πετυχεις μαλιστα την αναληψη περισσοτερων ευθυνων,why not-

η

μαθηματα-εξτρα σπουδες.
εχεις πολλες ευκαιριες, ακομα κι αν δε θες να μπλεξεις με πανεπιστημια.

η

εθελοντισμο. μη γελας, ειναι φοβερα ευχαριστο και εχεις μεγαλη ικανοποιηση απο τα πολυ λιγα μεν που εσυ προσφερεις, πολλα δε για αυτους που τα δεχονται.

αυτο που δεν εχω καταλαβει, ειναι το αν υπαρχει οικονομικο προβλημα η μονο η "ανια" σου.

εγω ασχολουμαι με αυτο που ξερεις () εκτος απο το ιατρικο κομματι της δουλειας.
και τα δυο τα κανω εξισου καλα. ειδικα για το πρωτο εχω αναλαβει και ολο το μαρκετινκ και το σχεδιασμο ιστοσελιδας, εντυπου, pr, client service, hr, fr, ολα ολα ολα γενικα. ειναι πολυ ενδιαφερον και παρολο που με κουραζει σωματικα, με ξεκουραζει πνευματικα και διατειθεμαι να συνεχισω τις σπουδες μου και στα δυο.

γενικα την περιπτωση σου δε τη βλεπω καθολου πασχουσα, το θεωρω απολυτα φυσιολογικο να θελεις κατι αλλο, μια αλλαγη, το διαφορετικο!

αλλα δε ξερω αν σε καλυπτουν οσα σου λεω γμτ... εγω ειμαι γεννημενη ελ.επαγγελματιας, το ακριβως αντιθετο δλδ... και δε μπορω να μπω απολυτα στο πετσι σου..

kleftra · 08-03-07

Αρχική Δημοσίευση από Michelle:
Εννοώ οτι αν κάνεις κάποια μεγάλη αλλαγή θα χάσεις 6 χρόνια απο τη ζωή σου, όσα δλδ ξόδεψες απο τα 18 σου ως τα 24. Όπως εγώ τώρα χάνω 3, απο τα 18 ως τα 21.

Εδώ θα διαφωνήσω.Αν και καταλαβαίνω πως τον όρο "χάνεις" τον χρησιμοποιείς περισσότερο για να δείξεις τι θυσιάζεις για να πας ξανά απο την αρχή, θα ήθελα να πω πως ουσιαστικά αυτά τα χρόνια δεν πήγαν χαμένα, είχατε την ευκαιρία να λάβετε γνώσεις σε ένα αντικείμενο ακόμη και αν δεν το εξασκήσετε,να μείνετε μόνες σας και πάνω απο όλα να βρείτε τι είναι αυτό που πραγματικά θέλετε ή τουλάχιστον περισσότερο απο τα άλλα να κάνετε, διαδικασία που σε άλλους παίρνει μια ζωή.Καμμία μέρα της ζωής μας δεν είναι χαμένη, εκτός απο αυτήν που θα περάσουμε κοιτάζοντας το ταβάνι

Subject to change · 08-03-07

Συμφωνώ απόλυτα κλέφτρα. Δεν το εννοούσα έτσι και αυτό που λες το έχω πει κι εγώ πολλάκις

dooo · 08-03-07

Αρχική Δημοσίευση από Giovanna:
α. αν εισαι ΣΙΓΟΥΡΗ οτι δεν μπορεις να εισαι ελευθερη επαγγελματιας, δλδ κλεινουμε στανταρ αυτο το δρομο, τοτε θα εισαι παντα υφισταμενη.

β. και θα εισαι υφισταμενη ειτε εκει που εισαι τωρα, ειτε καπου αλλου.
αν εισαι εκει που εισαι τωρα, καλως, μιας και εισαι και ευχαριστημενη. (και καλα λεφτα λογω προυπηρεσιας, και εμπιστοσυνη-σιγουρια-σταθεροτητα)

γ. αν πας αλλου, ξεκινας απο το μηδεν (ακα λιγοτερα φραγκα, γενικα τα αντιθετα απο πανω)

αρα, ετσι οπως το βλεπω εγω, δε συμφερει να φυγεις απο τη δουλεια σου.

στην αλλαγή δουλειάς αλλά στο ίδιο σχετικά αντικείμενο, η εξέλιξη σε rank και η αύξηση μισθού είναι τα μόνα σίγουρα, λόγω προϋπηρεσίας.
Κάποιος επομένως που θέλει να κάνει κάτι παραπάνω ή πολύ απλά να θέλει μια αύξηση βρε αδερφέ, αν δε βρει ανταπόκριση από τη δουλειά του, μπορεί κάλλιστα να ψάξει αλλού..

Επάγγελμα.... Ανικανοποίητη!

e-steki.gr Founder

Επιφανές μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Δραστήριο μέλος

e-steki.gr Founder

Διάσημο μέλος

Δραστήριο μέλος

e-steki.gr Founder

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

e-steki.gr Founder

Διακεκριμένο μέλος