Θα παντρευόσασταν μόνο για να κάνετε παιδιά;

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Όλα αυτά Χιμελίτα έχουν να κάνουν με δικές σου ενοχές, οπότε ναι, αν εσύ δεν τις λύσεις, μην κάνεις παιδιά χωρίς "πατέρα". Όμως δεν έχουν σχέση με το παιδί, το παιδί θεωρεί κανονικό περιβάλλον αυτό που μεγαλώνει, μονογονεϊκό ή "στανταρ" κι όταν φτάνει να αναρωτηθεί για άλλες μορφές οικογένειας δηλαδή μετά τα 2-3 χρόνια που κοινωνικοποιείται, αν έχει δεχτεί όση αγάπη έχει ανάγκη δεν θα νοιώσει "μισό" ή "λάθος" ή τυχερό θα νοιώθει απλώς κανονικό.
αυτή η γυναίκα είναι σοφή
(ή απλά δεν ακολουθεί κανένα άλλο ζωώδες-κοινωνικό ανθρώπινο ένστικτο παραμόνο το μητρικό)
Όχι, ίσα ίσα επειδή εγώ είμαι κότα και δεν έχω μητρικό ένστικτο ιδιαίτερα ανεπτυγμένο ήθελα καλές συνθήκες για να κάνω παιδιά, κι αυτό για μένα σημαίνει σίγουρα έρωτα ΚΑΙ αγάπη ΚΑΙ συμπαράσταση πρακτική και συναισθηματική από τον σύντροφό μου. Και δεν θέλω να ανακαλύψω πως θα τα έβγαζα πέρα μόνη μου (κότα σου λέω :redface:).
Όμως επειδή έχω δει γύρω μου πολλούς γονείς μαζί ή μόνους που αξίζουν αυτόν τον τίτλο δεν μπορώ να θεωρώ πρώτα τα τυπικά και μετά τα ουσιαστικά προσόντα. Ουσιαστική λοιπόν είναι η απεριόριστη αγάπη. Τα τυπικά είναι όλα τα άλλα που βουλώνουν τις τρύπες που αφήνει όχι η μη-αγάπη (δεν νομίζω να υπάρχει τέτοιο πράγμα στους γονείς) αλλά η έλλειψη απεριόριστης αγάπης.

Τώρα που μεγάλωσα με τον πατέρα μου που ήταν παρών σωματικά αλλά απών ψυχολογικά με έχει επηρεάσει πάρα πολύ στη ζωή μου, στις σχέσεις με τους γύρω μου, στην προσωπικότητά μου. Πιστεύεις δε θα ήταν χειρότερο αν αυτός ο άνθρωπος δεν υπήρχε καν;

Κανένας δεν μπορεί να σου απαντήσει σε αυτό. Το ότι μπορείς να σκέφτεσαι την πιθανότητα να ζήσεις την ζωή σου με έναν άνθρωπο συναισθηματικά αδιάφορο για σένα είναι γιατί αυτή η εικόνα σου είναι οικεία?
Ένας απών ψυχολογικά πατέρας μπορεί να σε κάνει να αναζητάς πολύ διαφορετικά πράγματα ανάλογα πως το εξέλαβες: πχ έναν αδιάφορο σύντροφο που νομίζεις ότι θα τον αλλάξεις ή έναν που σου υπόσχεται παντοτινή αγάπη και επιβεβαίωση ή μια ουσιαστική σχέση που σου' λειψε απ' τον πατέρα σου ή και κανέναν γιατί "αφού κανείς δεν με στήριξε μέχρι τώρα γιατί να βάλω το μπελά στο κεφάλι μου".
Ανάλογα ψυχολογικά ορόσημα θα είχε και ένα παιδί αν δεν υπήρχε πατέρας, ίσως άλλα αλλά ανάλογα.
Όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μας, καλά και κακά, είναι εμπειρίες. Το πως τις διαχειριζόμαστε και, σε τρυφερές ηλικίες, το ποιος μας καθοδηγεί να τις διαχειριστούμε είναι πολύ σημαντικό.
Γι'αυτό σου προτείνω να κάνεις αυτό που μπορείς να υποστηρίξεις με την πίστη σου. Γιατί εσύ θα χρειαστεί να υποστηρίξεις στο παιδί σου ότι προκύψει και να το βοηθήσεις να το διαχειριστεί.
Οι πιο πολλοί που κάτι προτείνουν εδώ, έχουν ηθικό έρισμα γι'αυτό μην είσαι αυστηρή. Το να μην μπορείς να δεχτείς ότι το παιδί σου δεν θα είναι προϊόν αγάπης του ζευγαριού είναι γιατί δεν θα μπορείς να απαντήσεις στην ερώτηση "γιατί τον παντρεύτηκες?". Το να μην θες να ζει το παιδί σου σε περιβάλλον "μισοαγάπης" είναι γιατί φοβάσαι μην το αναπαράγει. Οι ερωτήσεις που βάζει ο καθένας μας στο στόμα αυτού του φανταστικού παιδιού έχουν να κάνουν με τους δικούς μας φόβους ότι δεν θα μπορούμε να απαντήσουμε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Από τα να παντρευτείς κάποιον καθαρά και μόνο για να απo – κτήσεις παιδί, είναι προτιμότερο να παντρευτείς με συνοικέσιο.
Στην πρώτη περίπτωση, αποκλείεται να νοιώσεις στο μέλλον κάτι θετικό για τον τυχερό (άτυχο) πατέρα, ενώ στην δεύτερη υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο να σου κάνει κλίκ το ορμονικό σου παραλήρημα και να χτίζεις μέρα με τη μέρα κάτι καλό και σωστό.
Πάντως θέλω να πω ότι οι σχέσεις, οι γάμοι σήμερα χτυπιούνται από χίλια μύρια κύματα.
Παλαιότερα οι γυναίκες έδειχναν μια προσμονή, μια καρτερία στηρίζοντας τον γάμο και κατ’ επέκταση τα παιδιά τους .
Οι άνδρες, είναι από την φύση τους παιδιά. Αδυνατούν να καταλάβουν τις υποχρεώσεις της μάνας. Η τεστοστερόνη όταν ξεφύγει και πιάσει κόκκινο, δεν είναι πολλές οι γυναίκες που θα τον καταλάβουν και θα δώσουν διέξοδο, δίχως απώλειες.
Θέλω να καταλήξω στο ότι στον γάμο χρειάζεται να βλέπεις από διαφορετική γωνία κάποια πράγματα. Να ισορροπείς ανάμεσα στα παιδιά και στα θέλω σου.
Για παράδειγμα, η παραμικρή αδιαφορία μπορεί να στοιχίσει, από μια ασήμαντη ωτίτιδα, κάτι οδυνηρότερο και μονιμότερο.
Δεν θέλω να μιλήσω για προτεραιότητες, θα πω μοναχά ότι τα παιδιά χρειάζεται να έχουν την σωστή ανάπτυξη και αυτή έρχεται και ολοκληρώνεται μοναχά με δυο γονείς.
Μόνο τότε είναι φυσιολογική. Σε διαφορετική περίπτωση πάντα θα λείπει ο ένας γονιός, είτε είναι η μητέρα είτε είναι ο πατέρας.
Ο άνθρωπος είναι επιρρεπής σε πτώσεις, ότι καταλαβαίνετε με αυτό.
Χρειάζεται διαρκής προσπάθεια και από τις δυο πλευρές προκειμένου να ξεπερνιούνται τα προβλήματα και να μη διογκώνονται .
Κλείνοντας θα πω ένα μικρό γεγονός.
Στα πρώτα βήματα του γιου μου, πιανόμασταν αγκαλιά με την γυναίκα μου και του λέγαμε να τρέξει.
Εκείνος βλέποντας μια αγκαλιά έπαιρνε φόρα και έκανε βουτιά μέσα σε μια μεγάλη αγκαλιά.

Φτιάξτε μια μεγάλη αγκαλιά για τα παιδιά σας. Βάλτε ήθος στις πράξεις σας και μακροπρόθεσμα πάντα κερδισμένες θα βγείτε.
Μη νομίζετε ότι είναι τόσο δύσκολο.
Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, θα καταλάβετε πόσο σημαντικό είναι να ξεπερνάτε εμπόδια και όχι να ψάχνετε να βρείτε προφάσεις για χωρισμούς και με ασήμαντες προφάσεις.
Ποια σχέση είναι ποιο σημαντική από αυτή που έχετε ματώσει να στηρίξετε;
Μήπως η αρπαχτή της μιας ξεπέτας ;
Μάθετε να είστε θηλυκά και όχι εισπρακτόρισσες, ρευστοποιώντας τα πάντα στον βωμό της εφήμερης και πρόσκαιρης ικανοποίησης.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Πάντως θέλω να πω ότι οι σχέσεις, οι γάμοι σήμερα χτυπιούνται από χίλια μύρια κύματα.
Παλαιότερα οι γυναίκες έδειχναν μια προσμονή, μια καρτερία στηρίζοντας τον γάμο και κατ’ επέκταση τα παιδιά τους .
Οι άνδρες, είναι από την φύση τους παιδιά. Αδυνατούν να καταλάβουν τις υποχρεώσεις της μάνας. Η τεστοστερόνη όταν ξεφύγει και πιάσει κόκκινο, δεν είναι πολλές οι γυναίκες που θα τον καταλάβουν και θα δώσουν διέξοδο, δίχως απώλειες.
Θέλω να καταλήξω στο ότι στον γάμο χρειάζεται να βλέπεις από διαφορετική γωνία κάποια πράγματα. Να ισορροπείς ανάμεσα στα παιδιά και στα θέλω σου.
Αφού λοιπόν οι άντρες είναι ΠΑΝΤΑ παιδιά αν δε θέλετε δεύτερο μην κάνετε καθόλου!:P Και επίσης αν δε θέλετε παιδιά, μην παντρευτείτε!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Αφού λοιπόν οι άντρες είναι ΠΑΝΤΑ παιδιά αν δε θέλετε δεύτερο μην κάνετε καθόλου!:P Και επίσης αν δε θέλετε παιδιά, μην παντρευτείτε!
Είναι κάτι παραπάνω απο φανερό το οτι έχεις καταλάβει απο τους άνδρες που έχεις γνωρίσει στην ζωή σου,
ακριβώς τίποτα. :P:P:P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Iliaki

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Βανίλια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 29 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 933 μηνύματα.
Δεν έχω διαβάσει όλα τα προηγούμενα ποστς, οπότε δεν ξέρω αν ειπώθηκε κάτι παρόμοιο.
Για ποιον λόγο χρειάζεται να παντρευτείς για να κάνεις παιδιά? Εννοώ αν δεν βρεις τον κατάλληλο σύντροφο.. Δεν το έχω σκεφτεί εξονυχιστικά, λόγω της ηλικίας μου μάλλον, αλλά το θεωρώ θλιβερό να περάσεις όλη σου την ζωή με έναν άνθρωπο που σου είναι αδιάφορος απλά και μόνο γιατί δεν βρήκες κάτι καλύτερο για τον σκοπό σου! Στην εποχή μας υπάρχουν τρόποι να αποκτήσει κανείς παιδί μόνος του.. Δύσκολοι μεν αλλά η κοινωνία μας πλεόν δέχεται τις μονογονεϊκές οικογένειες σε αντίθεση με προηγούμενες γενιές που όταν μια μητέρα μεγάλωνε μόνη της ένα παιδί θεωρούνταν σκάνδαλο!
Και ακόμα και αν περάσουμε αυτό το κομμάτι, ότι δηλαδή στην ουσία θα είναι σαν να χρησιμοποιείς τον άλλον, τι θα γίνει αν κάποια στιγμή αργότερα γνωρίσεις έναν άνθρωπο και ερωτευτείς? Θα μου πεις αυτό δεν γίνεται σε γάμους που ξεκινάν με έρωτα? Ναι γίνεται! Αλλά πόσο μάλλον σε έναν γάμο που θα ξεκινήσει από συμφέρον! Πιστεύω είναι προτιμότερο ενα παιδί να μεγαλώσει με έναν γονιό και πολύ αγάπη, παρά με δύο γονείς και πολλούς καβγάδες..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rosa azul

Πολύ δραστήριο μέλος

Η rosa azul αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 1,945 μηνύματα.
Δεν έχω διαβάσει όλα τα προηγούμενα ποστς, οπότε δεν ξέρω αν ειπώθηκε κάτι παρόμοιο.
Για ποιον λόγο χρειάζεται να παντρευτείς για να κάνεις παιδιά? Εννοώ αν δεν βρεις τον κατάλληλο σύντροφο.. Δεν το έχω σκεφτεί εξονυχιστικά, λόγω της ηλικίας μου μάλλον, αλλά το θεωρώ θλιβερό να περάσεις όλη σου την ζωή με έναν άνθρωπο που σου είναι αδιάφορος απλά και μόνο γιατί δεν βρήκες κάτι καλύτερο για τον σκοπό σου! Στην εποχή μας υπάρχουν τρόποι να αποκτήσει κανείς παιδί μόνος του.. Δύσκολοι μεν αλλά η κοινωνία μας πλεόν δέχεται τις μονογονεϊκές οικογένειες σε αντίθεση με προηγούμενες γενιές που όταν μια μητέρα μεγάλωνε μόνη της ένα παιδί θεωρούνταν σκάνδαλο!
Και ακόμα και αν περάσουμε αυτό το κομμάτι, ότι δηλαδή στην ουσία θα είναι σαν να χρησιμοποιείς τον άλλον, τι θα γίνει αν κάποια στιγμή αργότερα γνωρίσεις έναν άνθρωπο και ερωτευτείς? Θα μου πεις αυτό δεν γίνεται σε γάμους που ξεκινάν με έρωτα? Ναι γίνεται! Αλλά πόσο μάλλον σε έναν γάμο που θα ξεκινήσει από συμφέρον! Πιστεύω είναι προτιμότερο ενα παιδί να μεγαλώσει με έναν γονιό και πολύ αγάπη, παρά με δύο γονείς και πολλούς καβγάδες..
Eξαιρετικα ωριμη σκεψη απο μια ιδιαιτερα νεαρη κοπελα...Σε συγχαιρω για την ωριμοτητα σου!:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

katalinos

Δραστήριο μέλος

Ο katalinos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 700 μηνύματα.
Οι άνδρες, είναι από την φύση τους παιδιά. Αδυνατούν να καταλάβουν τις υποχρεώσεις της μάνας. Η τεστοστερόνη όταν ξεφύγει και πιάσει κόκκινο, δεν είναι πολλές οι γυναίκες που θα τον καταλάβουν και θα δώσουν διέξοδο, δίχως απώλειες.
Θέλω να καταλήξω στο ότι στον γάμο χρειάζεται να βλέπεις από διαφορετική γωνία κάποια πράγματα. Να ισορροπείς ανάμεσα στα παιδιά και στα θέλω σου.
Αφού λοιπόν οι άντρες είναι ΠΑΝΤΑ παιδιά αν δε θέλετε δεύτερο μην κάνετε καθόλου!:P Και επίσης αν δε θέλετε παιδιά, μην παντρευτείτε!
Είναι κάτι παραπάνω απο φανερό το οτι έχεις καταλάβει απο τους άνδρες που έχεις γνωρίσει στην ζωή σου,
ακριβώς τίποτα. :P:P:P

οπότε , υπάρχουν μερικοί άντρες , που τους κατάλαβε απόλυτα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Είναι κάτι παραπάνω απο φανερό το οτι έχεις καταλάβει απο τους άνδρες που έχεις γνωρίσει στην ζωή σου,
ακριβώς τίποτα. :P:P:P
Τα συμπεράσματα έβγαιναν από το δικό σου ποστ.
Από τους άντρες της ζωής μου διδάχτηκα να μην λέω «οι άντρες» κι ότι αν είναι να ασχολούμαστε συνέχεια με την τεστοστερόνη σας και με τα οιστρογόνα μας χάνουμε πολύτιμο χρόνο. ΄
Και από τον άντρα της ζωής μου έχω μάθει ότι μπορεί ένας άντρας να μην χρησιμοποιεί την τεστοστερόνη του ως δικαιολογία για να δυσκολεύει την ζωή της οικογένειας, ότι η ξεπέτα λέγεται ξεπέτα είτε τεστοστερόνη έχεις είτε οιστρογόνα και κάνει ανάλογο κακό στην οικογένεια, και ότι και η γυναίκα και ο άντρας κρατάει την οικογένεια ενωμένη αν θέλει κι αγαπά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από lugar;[U:
2579046[/u]]Τα συμπεράσματα έβγαιναν από το δικό σου ποστ.
:)
Από τους άντρες της ζωής μου διδάχτηκα να μην λέω «οι άντρες» κι ότι αν είναι να ασχολούμαστε συνέχεια με την τεστοστερόνη σας και με τα οιστρογόνα μας χάνουμε πολύτιμο χρόνο.
:hmm:
Αχ αυτος ο άτιμος χρόνος που φταίει όλα.
Ακόμα και για σωστές ντομάτες, πρέπει να περιμένουμε το καλοκαίρι.
Και από τον άντρα της ζωής μου έχω μάθει ότι μπορεί ένας άντρας να μην χρησιμοποιεί την τεστοστερόνη του ως δικαιολογία για να δυσκολεύει την ζωή της οικογένειας, ......................
:)
Ξεφεύγουμε από το θέμα, αλλά ο λόγος που απαντώ είναι η συνάφεια που παρουσιάζει η ισορροπία των γονιών, σε μια σωστή οικογένεια.
Καλώς ή κακώς τα παιδιά δεν προκύπτουν από παραγγελία. Ερχονται μετά από συνεύρεση των γονιών.
Πριν την χαρά του ερχομού τους, υπάρχει η χαρά του έρωτα και της αγάπης μετά από μια σχέση.
Συνήθως, είναι αδύνατο να καταλάβεις από την αρχή την δυναμική που παρουσιάζουν οι ορμόνες.(τεστοστερόνη και οιστρογόνα).
Για να μη μακρηγορήσω, θα πω ότι είναι απαραίτητη η γνώση της επίδρασης αυτών των ορμονών από τη μια και από την άλλη για τον άνδρα είναι καλό να συμμετέχει στην εγκυμοσύνη με την παρουσία του βλέποντας από κοντά και μορφώνοντας άποψη. Απαραίτητη κρίνω και την παρουσία του την στιγμή που γεννάει η γυναίκα του σε φυσιολογικό τοκετό αναφέρομαι.

Οσο για την σημασία της τεστοστερόνης στον άνδρα, φτάνει να σου πω ότι οι όρχεις δεν είναι μοναχά για την παραγωγή σπερματοζωαρίων, αλλά δίνουν στον άνδρα μια δυναμική που είναι απαραίτητη προκειμένου να μην παρουσιάζει χαρακτηριστικά ευνουχισμένου.

Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο άνδρας μπορεί να δαμάσει τα νεύρα του, να καταπιέσει τις ορμές του, να φτάσει να γίνει και μισογύνης ακόμα.

Αλλά είναι αυτό το ζητούμενο ;

Ενας ευνουχισμένος άνδρας ;


Για να αποφύγουμε την ύστατη επιλογή της μονογονικής οικογένειας, είναι απαραίτητο να έχετε δίπλα σας έναν ΑΝΔΡΑ . Ναι και με κεφαλαία γράμματα. Αυτός είναι που χρειάζεστε ως γυναίκες, αλλά και εσείς είστε αυτό που συμπληρώνει τον άνδρα και από παιδάκι τον ΑΝΔΡΩΝΕΙ.
Όχι, ίσα ίσα επειδή εγώ είμαι κότα:( και δεν έχω μητρικό ένστικτο ιδιαίτερα ανεπτυγμένο ……………………………………………………………………
Και δεν θέλω να ανακαλύψω πως θα τα έβγαζα πέρα μόνη μου (κότα σου λέω):redface:.
Ως Κότα που δηλώνεις, θέλω να σκεφτείς, όχι να απαντήσεις (οι προσωπικές σου αμφιβολίες δεν είναι αυτό που θέλω να εκθέσεις εδώ) και πόσο θηλυκό είσαι.

Φτάνει με τις μεγάλες θεωρίες.
Μια ευτυχισμένη οικογένεια, θέλει γονείς που φροντίζουν για ΟΛΑ.
Ευτυχισμένα παιδιά, είναι αυτά που έχουν τέτοιους γονείς.
Αν κάτι λείπει, τότε σιγά – σιγά, γίνεται φανερή η έλλειψη του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Είναι κάτι παραπάνω απο φανερό το οτι έχεις καταλάβει απο τους άνδρες που έχεις γνωρίσει στην ζωή σου,
ακριβώς τίποτα. :P:P:P
Μμμ... Κι εγώ στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγω. :hmm: Δεν φαίνεται να έχεις καταλάβει τίποτα για τους άνδρες Μάξιμε.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι ο άνδρας μπορεί να δαμάσει τα νεύρα του, να καταπιέσει τις ορμές του, να φτάσει να γίνει και μισογύνης ακόμα.
Αλλά είναι αυτό το ζητούμενο ; Ενας ευνουχισμένος άνδρας ;
Αχ! αυτές οι συνεπαγωγές του στυλ "έλεγχος νεύρων" => ευνουχισμός μου κάνουν πολύ macho. Δεν χρειάστηκε να ελέγξεις τα νεύρα σου ή να καταπιέσεις κάμποσο τις ορμές σου για τα παιδιά σου ? Ένοιωσες ευνουχισμένος? Η μόνο για την γυναίκα σου δεν χρειάζεται να ελέγξεις τίποτα?

Για να αποφύγουμε την ύστατη επιλογή της μονογονικής οικογένειας, είναι απαραίτητο να έχετε δίπλα σας έναν ΑΝΔΡΑ . Ναι και με κεφαλαία γράμματα. Αυτός είναι που χρειάζεστε ως γυναίκες, αλλά και εσείς είστε αυτό που συμπληρώνει τον άνδρα και από παιδάκι τον ΑΝΔΡΩΝΕΙ.
.....
Φτάνει με τις μεγάλες θεωρίες.
Μια ευτυχισμένη οικογένεια, θέλει γονείς που φροντίζουν για ΟΛΑ.
Ευτυχισμένα παιδιά, είναι αυτά που έχουν τέτοιους γονείς.
Αν κάτι λείπει, τότε σιγά – σιγά, γίνεται φανερή η έλλειψη του.
Τα όρια του φυσιολογικού για σένα Μάξιμε είναι πολυ συγκεκριμένα και στενά. Και προσπαθώ να σκεφτώ κάποιον/α/ους που να μπορούν να τα φροντίζουν όλα, και καποια οικογένεια που να μην λείπει κάτι. :hmm:Άραγε αρκεί αυτό για να μην υπάρχει ευτυχία?
Εγώ πάλι νομίζω ότι ο καθένας έχει προτερήματα και ελλατώματα και πολλές φορές έλλειψη γνώσης των ορίων του και με αυτά και την αγάπη του συμπορεύεται και ως μέρος του ζευγαριού και ως γονιός προσπαθώντας πάντα για το καλύτερο.
Για το κόκκινο: Αφού εμείς το κάνουμε κι αυτό (και φαντάζομαι ότι οι μανάδες φταίνε όταν το παιδί δεν είναι ΑΝΤΡΑΣ κατά τα πρότυπά σου)μπορείς να μου πεις γιατί στο καλό φαγώνεσαι για το πατρικό πρότυπο στην οικογένεια?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Boom

Επιφανές μέλος

Ο Boom αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 12,249 μηνύματα.
Όσο και να αγαπάω τα παιδάκια αυτό δε θα το έκανα.
Δε μου φταίει σε τίποτα το παιδάκι να βιώνει καυγάδες, φασαρίες και εν τέλει να μη μεγαλώνει σε ένα υγιές περιβάλλον.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μάξιμος

Διάσημο μέλος

Ο Μάξιμος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 3,804 μηνύματα.
Αρχική Δημοσίευση από lugar;:
Τα όρια του φυσιολογικού για σένα Μάξιμε είναι πολυ συγκεκριμένα και στενά. Και προσπαθώ να σκεφτώ κάποιον/α/ους που να μπορούν να τα φροντίζουν όλα, και καποια οικογένεια που να μην λείπει κάτι.
Ελα που καταλαβαίνεις από εμένα μοναχά αυτά που μπορείς και όχι αυτά που εννοώ.
Πιστεύω επίσης ότι αν κάναμε αυτή την συζήτηση όχι δι αλληλογραφίας, θα συμφωνούσαμε τελικά σε πάρα πολλά πράγματα. Τι να κάνουμε όμως, αυτό δεν αλλάζει. Ας προσπαθήσουμε να μη πιανόμαστε από ένα κάτι και ας μορφώνουμε άποψη σε όλη την απάντηση που έχουμε στην διάθεσή μας. Εξ’ άλλου δεν πρόκειται να φύγει από την οθόνη μας δίχως την δική μας θέληση ποτέ.

Εγώ λέω ότι θα πρέπει να γνωρίζουν σαν ζευγάρι, ότι έχουν ευθύνες απέναντι στα παιδιά και εκεί να ρίξουν το βάρος ως γονείς. Βέβαια από την άλλη υπάρχει και η λειτουργία τους ως ζευγάρι και αυτό είναι κάτι που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.
Και όλα αυτά τα γράφω προληπτικά και προς αποφυγή ενός οδυνηρού για τα παιδιά διαζυγίου.

Ευτυχισμένα παιδιά είναι αυτά που ζουν ανάμεσα σε ευτυχισμένους γονείς.
Μμμ... Κι εγώ στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγω. :hmm: Δεν φαίνεται να έχεις καταλάβει τίποτα για τους άνδρες Μάξιμε.
:hmm::hmm::hmm:Αρα, θα πρέπει κατα την γνώμη σας να κάνω το τέστ ! Αυτό κατάλαβα εγώ.

Αλλά, εκείνο που θέλω να σε ρωτήσω εσένα προσωπικά, είναι :
τί σχέση υπάρχει ανάμεσα στο θέμα που εξετάζουμε και στις δικές σας κρίσεις στο άτομο μου ; :confused:

Είστε καλά ρέ, είστε καλά !
(αυτό το τελευταίο το άκουσα απο ένα παιδί στο σχολείο και το υιοθέτησα γιατι μου φαίνεται οτι ταιριάζει κααλά)

Πείτε την γνώμη σας, για τα παιδιά, δηλαδή πώς θα θέλατε να μεγαλώσουν.
Με την μητέρα; Με τον πατέρα; Με τους δυο γονείς; Με καταπιεσμένους γονείς; Με ισορροπημένους ή ανισόρροπους γονείς;
Με υποτονικούς ή άτονους γονείς;
Και αφήστε εμένα τον γραφικό, τον πουριτανό, τον γεροπαράξενο, (πριν λίγο κάναμε τα βαφτίσια στην κόρη ενός συμμαθητή μου[FONT=&quot], είναι καλό γιατι θα παίζει με την εγκονή μου[/FONT]) και τέλος πάντων, αφήστε εμένα που δεν καταλαβαίνω όλα όσα λέτε αδυνατώντας να εξελιχθώ… και εξελιχθείτε εσείς.
Μετά από τους μεταπολιτευτές, σε εσάς έλαχε το βάρος της εξέλιξης στην Ελλάδα.
Παιδί με έναν γονιό, παιδί με δύο ομόφυλους γονείς, παιδί μπάλα στου καθενός την προοδευτική σκέψη.

Α παρατάτε με λέω εγώ τελικά. Α παρατάτε με ! ΟΥΦ !
Εγώ τα πράματα θα τα βλέπω αλλιώς, έστω και αν μείνω μόνος εδώ μέσα.
Τελικά, αναρωτιέμαι αν υπάρχει και ο λόγος της παραμονής μου.
Ψάχνω αλλά … :/:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
...τί σχέση υπάρχει ανάμεσα στο θέμα που εξετάζουμε και στις δικές σας κρίσεις στο άτομο μου ; :confused:
Ακριβώς όση σχέση είχαν οι δικές σου προσωπικές κρίσεις προς τη lugar. :sly:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Pure_Seduction

Επιφανές μέλος

Ο Pure_Seduction αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 9,834 μηνύματα.
Μια απορία:

Σε ένα ζευγάρι που είναι ερωτευμένο,κι αν ένα ζευγάρι που δεν είναι ερωτευμένο,και βρέθηκε μαζί για Χ λόγους,μπορεί βλέπουν με την ίδια αγάπη τα "προϊόντα ένωσης" με τον άλλο άνθρωπο?Το έβαλα σε εισαγωγικά γιατί είναι αδόκιμη η έκφραση.Οκ,και οι γυναίκες που κάνουν και παιδιά μέσω δωρητή σπέρματος,ή ακόμα και υιοθετούν,τα λατρεύουν.Αλλά όταν είσαι πολύ ερωτευμένος με κάποιον,δε βλέπεις και το παιδί που γεννάς μαζί του με κατά τι διαφορετικό βλέμμα?Δεν μπορώ να ξέρω,γιατί δεν έχω παιδιά.Αλλά ξέρω πως με αυτή που θα τα κάνω θα θέλω να είμαι πολύ ερωτευμένος.

(Γράφει ο Chemwizard )
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Resident Evil

Διακεκριμένο μέλος

Η Resident Evil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 7,959 μηνύματα.
Όσο και να αγαπάω τα παιδάκια αυτό δε θα το έκανα.
Δε μου φταίει σε τίποτα το παιδάκι να βιώνει καυγάδες, φασαρίες και εν τέλει να μη μεγαλώνει σε ένα υγιές περιβάλλον.
Δηλώνοντας για μια ακόμα φορά ότι επειδή δεν έχω γίνει μητέρα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πρακτικά προβλήματα του θέματος παιδιά, θα μου επιτρέψετε να εκφράσω μια απορία, και ίσως κάποιος με περισσότερες εμπειρίες σδτο θέμα να μπορεί να με διαφωτίσει:
Γιατί όταν κάποιος πχ. πει "ναι θα παντρευόμουν μόνο για να κάνω παιδιά" προεξοφλούμε ότι το περιβάλλον που θα μεγαλώσει το παιδί θα είναι γεμάτο καυγάδες και φασαρίες?
Αντιλαμβάνομαι, ως ένα βαθμό τουλάχιστον(!), ότι ίσως το παιδί δεν νιώσει τη "διάχυτη αγάπη" μέσα στο σπίτι (Αφού θεωρούμε ότι δεν θα υπάρχει έρωτας ανάμεσα στους γονείς και αυτό θα φαίνεται στην καθημερινότητά τους πχ), αλλά γιατί δύο άνθρωποι που σέβονται, αγαπάνε (όχι με τη μορφή του έρωτα) και εκτιμούν ο ένας τον άλλον, πιθανά "πληρούν τα κριτήρια" καταλληλότητας να πρέπει να "σφάζονται" νυχθημερόν?
(Ξανα)δηλώνω άγνοια αναφορικά με την καθημερινότητα ενός τέτοιου ζευγαριού, όμως δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ή θα είσαι φουλ ερωτευμένος ή θα τσακώνεσαι με τον άλλο! Φαντάζομαι ότι αν κάποιος μπει συνειδητά σε μια τέτοια διαδικασία θα είναι, τρόπον τινά, ένα είδος "συνοικεσίου", το οποίο όμως, από μόνο του, δεν προεξοφλεί ότι θα γίνει με το πιο ...ακατάλληλο έτερο ήμισυ στον πλανήτη, αλλά μιλάμε για μια περίπτωση που ο άλλος (άνδρας ή γυναίκα) πληρεί τις προυποθέσεις για γονιός/σύζυγος """απλώς"""" δεν υπάρχει η σπίθα του έρωτα.
Και οκ, δεν αντιλέγω ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό να υπάρχει αλλά γιατί αν ΔΕΝ υπάρχει """πρέπει""" να μιλάμε για το άλλο άκρο?
:hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

lugar

Πολύ δραστήριο μέλος

Η lugar αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 58 ετών. Έχει γράψει 846 μηνύματα.
Ας αφήσουμε λοιπόν τα πρωσωπικά κι ας γρίσουμε στο θέμα μας:
Εγώ λέω ότι θα πρέπει να γνωρίζουν σαν ζευγάρι, ότι έχουν ευθύνες απέναντι στα παιδιά και εκεί να ρίξουν το βάρος ως γονείς. Βέβαια από την άλλη υπάρχει και η λειτουργία τους ως ζευγάρι και αυτό είναι κάτι που απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.
Και όλα αυτά τα γράφω προληπτικά και προς αποφυγή ενός οδυνηρού για τα παιδιά διαζυγίου.

Ευτυχισμένα παιδιά είναι αυτά που ζουν ανάμεσα σε ευτυχισμένους γονείς.
..........
Πείτε την γνώμη σας, για τα παιδιά, δηλαδή πώς θα θέλατε να μεγαλώσουν.
Με την μητέρα; Με τον πατέρα; Με τους δυο γονείς; Με καταπιεσμένους γονείς; Με ισορροπημένους ή ανισόρροπους γονείς;
Με υποτονικούς ή άτονους γονείς;
............
Παιδί με έναν γονιό, παιδί με δύο ομόφυλους γονείς, παιδί μπάλα στου καθενός την προοδευτική σκέψη.
Δεν νομίζω ότι θα βρεις έστω έναν που να σου πει οτι δεν είναι το ιδανικό να μεγαλώσει ένα παιδί με δύο ευτυχισμένους ερωτευμένους αγαπημένους ισσοροπημένους γονείς που να το λατρεύουν. Όμως ήδη από την θεματοθέτρια έχει αφαιρεθεί η πιθανότητα του έρωτα. Όποτε στην ουσία αναρωτιόμαστε όλοι μαζί, κι ο καθένας απαντά με βάση την εμπειρία ζωής του μέχρι τώρα τι θα ήταν σωστό γι'αυτόν σε αυτήν την περίπτωση. Βάζουμε ο καθένας στο τραπέζι τις προτεραιότητες του και τις σκέψεις του μήπως και κάποιος άλλος δεν τις είχε σκεφτεί σαν πιθανότητες.
Τι είναι αυτό λοιπόν που θα μας έκανε να νοιώθουμε τόσο μη ισορροπημένους, καταπιεσμένους ώστε να γίνουμε προβληματικοί γονείς. Για κάποιους ο γάμος χωρίς έρωτα, για άλλους η μη σύμπραξη με το άλλο φύλο ακόμα και χωρίς έρωτα κλπ. Η διαφορά ημών που έχουμε ήδη παιδιά κι εσύ εγγόνια, είναι να κάνουμε το δικό μας μοντέλο, που μπορεί να θεωρούμε ότι πέτυχε, παντιέρα και να αγνοήσουμε,ότι γύρω μας υπάρχουν και άλλα μοντέλα, που για άλλους ήταν πετυχημένα.
Ξαναπαντάω λοιπόν λέγοντας ότι, με τα δεδομένα μου για τον χαρακτήρα μου μέχρι τώρα και χωρίς να ξέρω τι δυνάμεις θα ανακάλυπτα μέσα μου αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, ότι εγώ δεν θα παντρευόμουνα "τον καλύτερο μου φίλο" για να κάνω παιδιά ούτε όμως και θα έκανα παιδιά μόνη μου γιατί θεωρώ ότι δεν έχω τον τσαμπουκά και την απεριόριστη αγάπη που χρειάζεται για να υποστηρίξω τα παιδιά μου χωρίς την συμπαράσταση ενός ανθρώπου που ο έρωτας μας με ξαναγεννά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

underwater

Περιβόητο μέλος

Η underwater αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,343 μηνύματα.
Δηλώνοντας για μια ακόμα φορά ότι επειδή δεν έχω γίνει μητέρα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πρακτικά προβλήματα του θέματος παιδιά, θα μου επιτρέψετε να εκφράσω μια απορία, και ίσως κάποιος με περισσότερες εμπειρίες σδτο θέμα να μπορεί να με διαφωτίσει:
Γιατί όταν κάποιος πχ. πει "ναι θα παντρευόμουν μόνο για να κάνω παιδιά" προεξοφλούμε ότι το περιβάλλον που θα μεγαλώσει το παιδί θα είναι γεμάτο καυγάδες και φασαρίες?
Δε νομίζω πως στην συγκεκριμένη συζήτηση έχει υποστηριχθεί ιδιαιτέρως ότι το βασικό πρόβλημα σε κάποια τέτοια περίπτωση θα είναι οι τρελοί καυγάδες και η βία. Άλλα είναι τα ζητήματα που προκύπτουν και νομίζω έχουν αναφερθεί αρκετές σχετικές απόψεις στις προηγούμενες σελίδες.

Εμένα πάντως με στενοχωρεί πολύ το ότι βλέπω ότι τα μέλη τέτοιων ζευγαριών που παντρεύτηκαν επειδή "πλησιάζαν τα 35" σπάνια είναι ευτυχισμένα. Με στενοχωρεί να βλέπω γυναίκες ακόμα κολλημένες με τον πρώην που τις παράτησε ή το χ απωθημένο τους και γυναίκες που βγάζουν όλο το "ερωτικό" στοιχείο στους γιους τους (ή και στις κόρες τους) αφού οι άντρες τους απλά δεν τις "εμπνέουν". Αν κάποιος θεωρεί ότι το μόνο αίτιο ψυχολογικών "ζητημάτων" για κάποιο παιδί είναι η βία δεν θα συμφωνήσει μαζί μου βέβαια, αλλά εγώ αντιλαμβάνομαι την βία ως την κορυφή του παγόβουνου. Τέλος, τι θα γίνει για τους γονείς μόλις τα παιδιά ενηλικιωθούν και φύγουν από το σπίτι; Εντάξει, θα το ρίξουν στην κηπουρική, την τέχνη και δεν ξέρω που αλλού, είναι όμως αρκετό; Δεν είμαστε μόνο δυνάμει πατέρες και μητέρες, αλλά αυτόνομες οντότητες με ανάγκες, και αν τις παρεβλέψουμε για χάρη της γονεϊκότητας πολύ αμφιβάλλω για το πόσο εύκολα θα καταφέρουμε να "ολοκληρωθούμε" ως άνθρωποι.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Γιατί όταν κάποιος πχ. πει "ναι θα παντρευόμουν μόνο για να κάνω παιδιά" προεξοφλούμε ότι το περιβάλλον που θα μεγαλώσει το παιδί θα είναι γεμάτο καυγάδες και φασαρίες?
Δεν νομίζω ότι μπορεί να το προεξοφλήσει κάποιος αυτό, όπως δεν μπορεί να ξέρει με βεβαιότητα ότι ένας γάμος που έγινε από έρωτα δεν θα καταλήξει σε καυγάδες και φασαρίες (πόσοι και πόσοι τέτοιοι γάμοι).
Είμαστε όμως σε θέση να γνωρίζουμε πως αυτή ή αυτός που προχωρά σε έναν τέτοιο γάμο, σαν αυτόν που περιγράφει η Χιμέλα, έχει κάνει έναν συμβιβασμό.

...τα όνειρα, αργά ή γρήγορα εκδικούνται, όπως λέει και η φίλη μας η Dreams Revenge. ;)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Boom

Επιφανές μέλος

Ο Boom αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 12,249 μηνύματα.
@ Resident
Ούτε εγώ δεν έχω παιδιά :Ρ απλά το βλέπω ως θέμα πιθανοτήτων.
Εδώ βλέπουμε ζευγάρια που υπήρχε ο έρωτας και η αγάπη που μαλώνουν σαν το σκύλο με τη γάτα.
Θεωρώ ότι όταν σε ένα ζευγάρι δεν υπάρχουν αυτά τα στοιχεία (έρωτας, αγάπη) υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να τσακώνονται ανεξάρτητα από το αν θα αγαπάνε και οι δύο το παιδί.

Το παιδί δε χρειάζεται μόνο αγάπη, χρειάζεται και ένα ήρεμο περιβάλλον. Εξού και το ότι όλοι δεν κάνουν για γονείς.

Βέβαια στην περίπτωσή μας, γάμος με στόχο τα παιδιά, μπορεί το ζευγάρι να αγαπηθεί στην πορεία και να μην υπάρχουν καυγάδες. Απλά θεωρώ το πρώτο πιο πιθανό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Top